Spis treści
72 kontakty: Śikszananda, Avatamsaka Sutra, Ŭisang, Bodhićitta, Bodhisattwa, Budda, Chan (buddyzm), Chengguan, Czittamatra, Dharma, Dharmadhatu, Dixin Dushun, Doświadczenie, Drzewo Bodhi, Dynastia Ming, Dynastia Qing, Dynastia Song, Faxiang, Fazang, George Berkeley (filozof), Guifeng Zongmi, Haein sa, Hanshan Deqing, Hanyu pinyin, Hinajana, Hwaŏm, Idealizm (filozofia), Intelekt, Intuicja, Japonia, Język japoński, Język koreański, Język polski, Karma w buddyzmie, Kegon, Klasztor buddyjski, Korea, Kult religijny, Lankavatara, Li (noumen), Li Tongxuan, Lokakszema, Luoyang, Madhjamaka, Mahajana, Nankin, Paramita, Patriarchat zen, Pekin, Pole zasług, ... Rozwiń indeks (22 jeszcze) »
- Buddyzm chiński
Śikszananda
Śikszananda (ur. 652, zm. 710; skt Śikṣānanda; chiń. 實叉難陀 Shichanantuo; kor. Silch'ananda; jap.; Jisshananda; wiet. Thật-xoa-nan-đà – misjonarz buddyjski i tłumacz działający w Chinach.
Zobaczyć Huayan i Śikszananda
Avatamsaka Sutra
Avatasaka sūtra lub Buddhāvatasaka sūtra (Mahāvaipulya Buddhāvataṃsaka Sūtra;; kor. (Taebang gwangbul) hwaŏm kyŏng (화엄경); jap.(Daihōkōbutsu) kegon kyō;; tyb.Sangs-rgyas phal-po-che shes-bya ba śin-tu-rgyas-pa-chen-pohi mdo) – sanskryckie pismo mahajany, powstałe w Indiach ok.
Zobaczyć Huayan i Avatamsaka Sutra
Ŭisang
Ŭisang (kor. 의상; ur. 625, zm. 702) – koreański buddysta, który w wielkiej mierze ukształtował buddyzm w Korei i wpłynął na cały jego późniejszy rozwój.
Zobaczyć Huayan i Ŭisang
Bodhićitta
Bodhićitta (dosł. umysł oświecenia, przebudzone serce-umysł lub serce przebudzonego umysłu) – aspiracja osiągnięcia oświecenia dla dobra wszystkich czujących istot (pragnienie uwolnienia wszystkich istot od cierpienia).
Zobaczyć Huayan i Bodhićitta
Bodhisattwa
Boddhisattva Mandźuśri (Monju), Japonia Sakralny posąg buddyjski (Bodhisattwa Kannon), 2 poł XIX wieku, Japonia, Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie Bodhisattwa (skt.: बोधिसत्त्व bodhisattva, dosł. przebudzone dobro; tyb. བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་, Wylie: byang chub sems dpa', dosł.
Zobaczyć Huayan i Bodhisattwa
Budda
Budda Japonii Wizerunek Buddy w świątyni koreańskiej Posążek Buddy Przedstawienie leżącego Buddy, Tajlandia Statuetki Buddy w budynku przyjęć Pałacu Królewskiego w Phnom Penh Budda (sanskr. Buddha „oświecony”, „przebudzony”, „nieuśpiony”), właśc.
Zobaczyć Huayan i Budda
Chan (buddyzm)
Chan (chiń. 禪 pinyin: chán; sans. ध्यान dhyāna; kor. sŏn (선), sŏn chong (선종); jap. zen (禅), zen shū (禅宗); wiet. thiền, thiền tông) – jedna z najważniejszych szkół chińskiego buddyzmu, założona w VI wieku przez Bodhidharmę.
Zobaczyć Huayan i Chan (buddyzm)
Chengguan
Chengguan (chiń. 澄觀 pinyin Chéngguān; kor. 징관 Jinggwan; jap. Chōgan; wiet. Chừng Quan; ur. 738, zm. 23 kwietnia 839) – chiński buddysta, mistrz szkoły huayan i jej czwarty patriarcha.
Zobaczyć Huayan i Chengguan
Czittamatra
Majtreję nauczającego traktatów o naturze buddy. Czittamatra – doktryna „tylko umysłu” w buddyzmie wywodząca się od przekazu nauk o naturze buddy Maitrei przekazanego przez Asangę (Indie, IV w.n.e) oraz rozpowszechnionego przez Vasubandhu (Indie, IV).
Zobaczyć Huayan i Czittamatra
Dharma
Dharma (skt. धर्म; pali Dhamma धम्म; chiń. 法, pinyin fǎ; kor. pŏp 법, talma; jap. 法 hō lub ダルマ daruma; wiet. pháp, đạt-ma; tyb. ལྷ་ཆོས།, Wylie lha chos) – wieloznaczny termin występujący w religiach dharmicznych, np.
Zobaczyć Huayan i Dharma
Dharmadhatu
Dharmadhatu (skr. धर्मधात dharmadhātu; chiń. fajie 法界; kor. pŏpkye 법계; jap. hokke; wiet. pháp giới; tyb. ch'os kyi dbyings) – dosłownie „Zakres Nauki Buddy”; przestrzeń, obszar lub sfera Dharmy, która jest niezmienna i nie tworzona, w której wszystkie zjawiska powstają, trwająi rozpuszczająsię.
Zobaczyć Huayan i Dharmadhatu
Dixin Dushun
Dixin Dushun (557-640; chiń. trad. 帝心杜順, pinyin Dìxīn Dùshùn) – chiński mnich buddyjski, przyczynił się do sinizacji buddyzmu, pierwszy patriarcha szkoły huayan. Znany także jako Fashun.
Zobaczyć Huayan i Dixin Dushun
Doświadczenie
Azji raczej przez ''doświadczenie'' niż przez uczenie się na pamięć. Doświadczenie – powszechne pojęcie składające się z wiedzy lub umiejętności w obserwacjach pewnych rzeczy, wydarzeń, uzyskanych poprzez zaangażowanie w ujawnienie tych rzeczy lub wydarzeń.
Zobaczyć Huayan i Doświadczenie
Drzewo Bodhi
Drzewo Bodhi (albo z syng. Bo) – figowiec pagodowy (łac. ficus religiosa L.; sans. ashvattha), pod którym Budda Siakjamuni osiągnął oświecenie, i który od tamtej pory na pamiątkę jest nazywany drzewem oświecenia.
Zobaczyć Huayan i Drzewo Bodhi
Dynastia Ming
Dynastia Ming (1368–1644) (wym.) – dynastia cesarska Chin, panująca po upadku mongolskiej dynastii Yuan.
Zobaczyć Huayan i Dynastia Ming
Dynastia Qing
Dynastia Qing, wym.
Zobaczyć Huayan i Dynastia Qing
Dynastia Song
Dynastia Song (wym.) – dynastia panująca w Chinach od 960 do 1279 roku, po okresie Pięciu Dynastii i Dziesięciu Królestw, a przed panowaniem dynastii Yuan.
Zobaczyć Huayan i Dynastia Song
Faxiang
Faxiang – (Cechy Dharm; chiń. 法相 pinyin Fǎxiàng; kor. 법상 Beopsang; jap. Hossō; wiet. Pháp tương) – chińska szkoła buddyjska (chiń. zong 宗) będąca odpowiednikiem czittamatry.
Zobaczyć Huayan i Faxiang
Fazang
Fazang (chiń. 賢首法藏 pinyin Xiánshǒu Fǎzàng; kor. Hyeonsu Beopjang (현수법장); jap. Kenshū Hōzō (ホウゾウ); wiet. Hiền Thủ Pháp Tạng; ur. 643. zm. 712) – filozof i buddysta chiński, trzeci patriarcha szkoły huayan.
Zobaczyć Huayan i Fazang
George Berkeley (filozof)
George Berkeley (IPA; ur. 12 marca 1685 w Dysert Castle w hrabstwie Kilkenny, zm. 14 stycznia 1753 w Oksfordzie) – irlandzki filozof, myśliciel, misjonarz anglikański i biskup Cloyne.
Zobaczyć Huayan i George Berkeley (filozof)
Guifeng Zongmi
Guifeng Zongmi (chiń. 圭峰宗密, pinyin Guīfēng Zōngmì; kor. 규봉종밀 Kyubong Chongmil; jap. Keihō Shūmitsu; wiet. Khuê Phong Tông Mật; ur. 780, zm. 1 lutego 841) – chiński mistrz chan ze szkoły heze i teoretyk chanu oraz piąty patriarcha szkoły huayan (華嚴).
Zobaczyć Huayan i Guifeng Zongmi
Haein sa
Haein sa (Klasztor Pieczęci Oceanu 해인사) – klasztor buddyjski w Korei Południowej na górze Kaya (가야산) w prowincji Południowy Kyŏngsang (Kyŏngsangnam-to 경상 남도).
Zobaczyć Huayan i Haein sa
Hanshan Deqing
Mumia mistrza chan Hanshana Deqinga Hanshan Deqing (kor. 감산덕청 Gamsan Tŏkch’ŏng; jap. Kanzan Tokushō; wiet. Hám Sơn Đức Thanh; ur. 1545, zm. 1623) – chiński mistrz chan.
Zobaczyć Huayan i Hanshan Deqing
Hanyu pinyin
Hanyu pinyin – oficjalna transkrypcja standardowego języka mandaryńskiego (putonghua, hanyu pinyin: pǔtōnghuà) – urzędowego języka Chin – na alfabet łaciński.
Zobaczyć Huayan i Hanyu pinyin
Hinajana
Hinajana – nazwa „hīnayāna” (sanskr. हीनयान; chiń. xiaosheng 小乘, kor. sosŭng 소승, jap. shōjō, wiet. tiểu thừa) oznacza Podrzędny Pojazd, Gorszy Wóz, Niższy Wóz (według Pali Text Society: hina.
Zobaczyć Huayan i Hinajana
Hwaŏm
Hwaŏm (chong) – koreańska szkoła (kor. 화엄 Hwaeom) Sutry Avatamsaki, odpowiednik chińskiej szkoły huayan.
Zobaczyć Huayan i Hwaŏm
Idealizm (filozofia)
Idealizm – pogląd, wedle którego świat dostępny ludzkim zmysłom nie jest całościąrzeczywistości.
Zobaczyć Huayan i Idealizm (filozofia)
Intelekt
Intelekt (łac. intellectus: percepcja, postrzeganie, poznanie) – zdolności umysłowe, kultura umysłowa człowieka (potencjalnie również istot pozaziemskich czy sztucznej inteligencji).
Zobaczyć Huayan i Intelekt
Intuicja
Intuicja (z łac. intuitio – wejrzenie) – sądy oraz przekonania pojawiające się bezpośrednio, niebędące świadomym operowaniem przesłankami, rozumowanie bez uświadamiania procesu dochodzenia do rozwiązania problemu.
Zobaczyć Huayan i Intuicja
Japonia
Region Japonii – państwo wyspiarskie położone na wąskim łańcuchu wysp na zachodnim Pacyfiku, u wschodnich wybrzeży Azji, o długości 3,3 tys.
Zobaczyć Huayan i Japonia
Język japoński
Mapa dialektów japońskich Język japoński (jap. nihon-go) – język używany przez ok.
Zobaczyć Huayan i Język japoński
Język koreański
Język koreański (kor.) – język narodowy Koreańczyków, urzędowy w Korei Południowej i Północnej, a także w chińskiej prefekturze autonomicznej Yanbian.
Zobaczyć Huayan i Język koreański
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Zobaczyć Huayan i Język polski
Karma w buddyzmie
Karma lub karman sanskr.
Zobaczyć Huayan i Karma w buddyzmie
Kegon
− wodospad w Parku Narodowym Nikkō o wysokości 97 m wysokości, jeden z trzech najwyższych w Japonii.
Zobaczyć Huayan i Kegon
Klasztor buddyjski
Klasztor buddyjski (chiń. si 寺; kor. sa 사; jap. 寺 ji lub tera; wiet. tự lub chùa) – budynek lub kompleks budynków, w którym przebywająi praktykująmnisi buddyjscy lub mniszki buddyjskie.
Zobaczyć Huayan i Klasztor buddyjski
Korea
Korea (Chosŏn, Han'guk, Cháoxiǎn) – kraina historyczna na Półwyspie Koreańskim we wschodniej Azji; obszar zamieszkany przez jednolitągrupę etniczną– Koreańczyków.
Zobaczyć Huayan i Korea
Kult religijny
hinduista podczas modlitwy w rzece Kult religijny – integralny składnik religii, który w szerokim tego pojęcia znaczeniu oznacza czynności, dokonywane z pobudek religijnych, zaś w wąskim znaczeniu oznacza ustalone rytuały, odprawiane ku czci wobec sacrumJ.
Zobaczyć Huayan i Kult religijny
Lankavatara
Strona z chińskiego tłumaczenia sutry Lankavatary Lankavatara Sutra (skt लंकावतारसूत्र Lankāvatāra sūtra; chiń.: (入)楞伽經, (ru)lengqie jing, pinyin (rùl)éngqié jīng; kor. (입)릉가경 (im)nŭngga kyŏng; jap. (nyū)ryōga-kyō; wiet. (Nhập) Lăng-già kinh) – jest jednąz najważniejszych sutr buddyzmu mahajany i wadżrajany.
Zobaczyć Huayan i Lankavatara
Li (noumen)
Li (理) – zasada, noumen, absolut, takość (skt tathatā) (kor. li; jap. ri; wiet. li) – jeden z podstawowych terminów chińskiej buddyjskiej szkoły huayan, czyli szkoły Awatamsaki, powstałej pod wpływem Sutry Awatamsaki.
Zobaczyć Huayan i Li (noumen)
Li Tongxuan
Li Tongxuan (ur. 635, zm. 730; chiń. 李通玄, pinyin Lǐ; kor. 리통현 Li T'onghyŏn; jap. Ritsugen; wiet. Lí Thông Huyền) – chiński buddysta związany ze szkołąhuayan.
Zobaczyć Huayan i Li Tongxuan
Lokakszema
Lokakszema (ur. 136; 支婁迦讖 Zhī Lóujiāchèn lub 支讖 Zhī Chèn) – pierwszy tłumacz sutr mahajany w Chinach.
Zobaczyć Huayan i Lokakszema
Luoyang
Brama miejska Uliczka w mieście Luoyang: most przez Luo He przed jej ujściem do Huang He Luoyang (wym.) – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Henan, nad rzekąLuo He (dopływ Huang He).
Zobaczyć Huayan i Luoyang
Madhjamaka
Posążek przedstawiający nauczającego Nagardżunę, klasztor tybetański w Kullu, Indie. Madhjamaka, czyli „Droga Środka” (sanskryt: माध्यमक, Mādhyamaka, chiń. 中觀派 Zhōngguānpài lub 中道宗 Zhōngdàozōng; zwana też Śunyavada) – jest tradycjąnauk mahajany, na temat m.in.
Zobaczyć Huayan i Madhjamaka
Mahajana
Mahajana (skt. mahāyāna „Wielki Wóz”, chiń.: 大乘, dàshèng; kor. 대승 taesŭng, jap.: 大乗, daijō, wiet. đại thừa) – kierunek buddyzmu, który wyodrębnił się w I wieku p.n.e.
Zobaczyć Huayan i Mahajana
Nankin
Nankin – stolica prowincji Jiangsu, port nad dolnąJangcy, dawna stolica Chin.
Zobaczyć Huayan i Nankin
Paramita
Paramita (skt. pāramitā पारमिता; chiń. boluomi(duo) 婆羅蜜(多); kor. paramil(t'a) 바라밀(타); jap. harami(ta); wiet. ba-la-mật(-đa)) czyli „przekroczenie", „wyjście poza", „osiągnięcie drugiego brzegu": w buddyzmie praktyka bądź cnota pozwalająca na osiągnięcie oświecenia i przejście do nirwany.
Zobaczyć Huayan i Paramita
Patriarchat zen
Patriarchat zen – szczególna linia sukcesji patriarchów zen biegnąca od siedmiu buddów przeszłości, poprzez historycznego Buddę Siakjamuniego, patriarchów (chiń. zu (祖); kor. cho; jap. so; wiet. tổ) linii medytacyjnej Indii (dhyana), Chin (chan), Korei (sŏn) i Japonii (zen).
Zobaczyć Huayan i Patriarchat zen
Pekin
Chaoyang) mały Pekin – stolica Chińskiej Republiki Ludowej oraz jedno z czterech miast wydzielonych, podlegające bezpośrednio władzom kraju.
Zobaczyć Huayan i Pekin
Pole zasług
Zasługi − w buddyzmie wszelkie czyny tworzące dobrąkarmę.
Zobaczyć Huayan i Pole zasług
Rzecz sama w sobie
„Rzecz sama w sobie”, noumen (gr. νοούμενoν; rzecz wyobrażona; pomyślana od nous – rozum, duch) – termin wprowadzony do filozofii przez Immanuela Kanta.
Zobaczyć Huayan i Rzecz sama w sobie
Sanlun
Sanlun (chiń. 三論宗, pinyin Sānlún zōng; kor. 삼논종, Samnon chong (jeong); jap. Sanron-shū; wiet. Tam luận tông; pol. Szkoła Trzech Traktatów) – jedna z wczesnych szkół chińskiego buddyzmu, kontynuacja madhjamiki.
Zobaczyć Huayan i Sanlun
Sanskryt
Rygwedy w sanskrycie Sanskryt (dewanagari: संस्कृतम् saṃskṛtam; sa.msk.rtā bhā.sā, od sa.m+k.r: zestawiać, składać; bhā.sā: język; język uporządkowany, w przeciwieństwie do języków naturalnych prakrytów, tzn. ludowych o nieuporządkowanej gramatyce) – język literacki starożytnych, średniowiecznych i wczesnonowożytnych Indii.
Zobaczyć Huayan i Sanskryt
Siunjata
Siakjamuniego nauczającego siunjatę, Muzeum w Sarnath, Indie. Siunjata (pāli. suññatā; sanskr. śūnyatā; शून्यता – pustka, pustość, niesubstancjalność; chiń. 空 kōng, kongxing 空性; kor. kong 공, kongsŏng; jap. kū, kūshō; wiet. không, không tính; tyb.
Zobaczyć Huayan i Siunjata
Song gaoseng chuan
Song gaoseng chuan (język chiński 宋高僧傳, pinyin Sòng gāosēng zhuàn; język koreański 송고승전 Song kosŭng chŏn; język japoński Sō kōsōden; język wietnamski Tống cao tăng truyền; pol. Biografie wybitnych mnichów Song) – jedno z głównych dzieł do poznania historii wczesnego buddyzmu w Chinach i chanu poprzez biografie.
Zobaczyć Huayan i Song gaoseng chuan
Stupa
Stupa (sanskr. स्तूप stūpa; pali थुप thūpa, czedi;; jap. 卒塔婆 sotoba, kopiec, szczyt) – najprostszy typ budowli sakralnej buddyjskiej, rzadziej dźinijskiej, wywodzącej się z Indii, pełniącej funkcję relikwiarza.
Zobaczyć Huayan i Stupa
Sutra lotosu
Fragment Sutry Lotosu w formie wachlarza, Japonia XII w. Sutra Lotosu Mistycznego Prawa (skr. Saddharma Puṇḍarīka Sūtra सद्धर्मपुण्डरीकसूत्र;; chiń. Miàofǎ Liánhuā jīng 妙法蓮華經; kor. Myobŏm nyŏnhwa gyŏng; jap. Myōhō Renge Kyō; wiet.
Zobaczyć Huayan i Sutra lotosu
Sutra Serca
Sutra Serca Sutra Serca (skr. Mahā-prajñā-pāramitā-hdaya Sūtra, chiń. 摩訶般若波羅蜜多心經, Boreboluomiduo Xinjing, kor. Mahabanya paramilda shimgyŏng, jap. Makahannya haramita shin gyō, wiet. Bát-nhã-ba-la-mật-đa tâm kinh) – jest bardzo krótkąsutrą, o której mówi się, że zawiera esencję potężnego zbioru Sutr Mądrości.
Zobaczyć Huayan i Sutra Serca
Szanghaj
Szanghaj, dzielnica Pudong Szanghaj – miasto we wschodnich Chinach, przy ujściu rzeki Jangcy, jedno z czterech miast wydzielonych Chińskiej Republiki Ludowej.
Zobaczyć Huayan i Szanghaj
Szkoła Czystej Krainy
Amitabha w Zachodnim Raju Szkoła Czystej Krainy (także: Szkoła Czystej Ziemi; chiń. jingtuzong (淨土宗); kor. chŏngt'o chong (정토종); jap. jōdo-shū (浄土宗); wiet. Tịnh độ tông) – jedna z tradycji buddyzmu chińskiego związana z amidyzmem.
Zobaczyć Huayan i Szkoła Czystej Krainy
Taishō Shinshū Daizōkyō
— największe, współczesne wydanie kanonu pism buddyjskich, uznane za jego najbardziej autorytatywnąi wiarygodnąedycję, szeroko studiowanąna świecie.
Zobaczyć Huayan i Taishō Shinshū Daizōkyō
Taoizm
yang'' Taoizm (czasem zapisywany jako daoizm) – tradycyjny chiński system filozoficzny i religijny.
Zobaczyć Huayan i Taoizm
Tiantai
Tiantai (pinyin Tiāntái zōng; Wade-Giles T’ien-t’ai tsung; kor. 천태 Ch'ŏnt'ae chong; jap. Tendai; wiet. Thiên thai) – jedna z najważniejszych szkół buddyzmu chińskiego, założona w VI wieku przez Zhiyi.
Zobaczyć Huayan i Tiantai
Wajroczana
Mandala Wairoćany Dainichi Nyorai w Todaiji Ołtarzyk szafkowy buddy Wairoćany, Japonia, XVIII – XIX wiek. Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie. Wajroćana (również Vairocana वैरोचन, Vairochana lub Mahavairocana; chiń. 大日如來 Dàrì Rúlái lub 毘盧遮那佛 Pílúzhēnàfó, język koreański: 비로자나불 Birojanabul lub 대일여래 Daeil Yeorae, język japoński: 大日如来 Dainichi Nyorai) – zgodnie z buddyjskądoktrynąTrikai jest buddąstanowiącym ucieleśnienie Dharmakai, i który może dzięki temu być postrzegany jako uniwersalny aspekt historycznego Buddy Gautamy Siddharty.
Zobaczyć Huayan i Wajroczana
Wegetarianizm
grzyby, rośliny strączkowe – podstawa wegetariańskiej diety Składniki wegetariańskiej diety Wegetarianizm, dawniej jarstwo – świadome i celowe wyłączanie z diety mięsa, w tym ryb, owoców morza i owadów.
Zobaczyć Huayan i Wegetarianizm
Wu Zetian
Wu Zetian (także, Wu Zhao) (ur. ok. 625, zm. 705) – pierwsza i jedyna oficjalna kobieta-cesarz (nie cesarzowa) w historii Chin.
Zobaczyć Huayan i Wu Zetian
Wutai Shan
Wutai Shan (chiń. 五台山, pinyin: Wǔtái Shān.
Zobaczyć Huayan i Wutai Shan
Xi’an
Xi’an – ośrodek administracyjny prowincji Shaanxi, jedno z najważniejszych historycznie miast Chin.
Zobaczyć Huayan i Xi’an
Xuelang Hong’en
Xuelang Hong’en (1545-1608; chiń. 雪浪洪恩, pinyin Xuěláng Hóng’ēn) – chiński mnich buddyjski, jeden z odnowicieli tradycji huayan i faxiang w okresie Ming.
Zobaczyć Huayan i Xuelang Hong’en
Yangzhou
Yangzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangsu, nad Wielkim Kanałem.
Zobaczyć Huayan i Yangzhou
Yunhua Zhiyan
Yunhua Zhiyan (602-668; chiń. trad. 雲華智儼, pinyin Yúnhuá Zhìyǎn) – chiński mnich buddyjski, przyczynił się do sinizacji buddyzmu, drugi patriarcha szkoły huayan.
Zobaczyć Huayan i Yunhua Zhiyan
Zjawisko
Zjawisko, fenomen (– obserwowany) – pojęcie filozoficzne oznaczające to, co dane jest w poznaniu zmysłowym, a więc obrazy, dźwięki, zapachy, smaki itd.
Zobaczyć Huayan i Zjawisko
Zobacz także
Buddyzm chiński
- Baotang Wuzhu
- Bianwen
- Chan (buddyzm)
- De
- Dharmaguptaka
- Huayan
- Huiwen
- Ksitigarbha
- Loulan
- Mazu (bogini)
- Miyun Yuanwu
- Niō
- Sanlun
- Sun Wukong
- Sun Zi
- Szkoła Czystej Krainy
- Wajroczana
- Śmiejący się Budda
- Śurangama mantra
- Święto Duchów
Znany jako Huayanzong.