Szybszy dostęp niż przeglądarce!
51 kontakty: Akcent przeciągły, Alfabet gocki, Alfabet grecki, Austria, Biblia, Biblia gocka, Czasownik, Dialekt starogotlandzki, Documentum Neapolitanum, Flamandowie, Germania, Goci, Hiszpania, Imiesłów, Język burgundzki, Język grecki, Język longobardzki, Język niderlandzki, Język niemiecki, Język pragermański, Język wandalski, Języki germańskie, Języki indoeuropejskie, Języki wschodniogermańskie, Liczba (językoznawstwo), Makron (znak diakrytyczny), Międzynarodowy alfabet fonetyczny, Ojcze nasz, Osoba (językoznawstwo), Ostrogoci, Półwysep Krymski, Runy, Słowotwórstwo, Spółgłoska boczna, Spółgłoska krtaniowa, Spółgłoska labiowelarna, Spółgłoska miękkopodniebienna, Spółgłoska nosowa, Spółgłoska półotwarta, Spółgłoska podniebienna, Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa, Spółgłoska szczelinowa, Spółgłoska uderzeniowa, Spółgłoska wargowa, Spółgłoska zębowa, Spółgłoska zwarta, Strona (językoznawstwo), Tryb łączący, Wizygoci, Wulfila, ..., Złożenie (językoznawstwo). Rozwiń indeks (1 jeszcze) »
Akcent przeciągły
Akcent przeciągły (cyrkumfleks, łac. circumflexus, gr. περισπωμένος / perispomenos), często nazywany daszkiem, to znak diakrytyczny używany w językach: esperanto, francuskim, greckim, rumuńskim, słowackim, portugalskim, kaszubskim i innych.
Nowy!!: Język gocki i Akcent przeciągły · Zobacz więcej »
Alfabet gocki
Litery alfabetu gockiego Alfabet gocki – alfabet stworzony prawdopodobnie w IV wieku n.e. przez biskupa Wulfilę w celu przekładu Biblii na język gocki.
Nowy!!: Język gocki i Alfabet gocki · Zobacz więcej »
Alfabet grecki
Alfabet grecki – pismo powstałe około IX w. p.n.e., służące do zapisu języka greckiego, oraz niektórych innych języków ludów znajdujących się pod wpływem kultury greckiej.
Nowy!!: Język gocki i Alfabet grecki · Zobacz więcej »
Austria
Austria (niem. Österreich,.
Nowy!!: Język gocki i Austria · Zobacz więcej »
Biblia
Tory w języku hebrajskim LXXVTS 10a (zwój ''Proroków mniejszych'') ok. I wieku p.n.e. Wulgaty z 1407 r. do czytania na głos w klasztorze Biblia Gutenberga pierwsza książka drukowana przy użyciu ruchomej czcionki Dziesięć Przykazań) Johna Wyclifa (XIV wiek) Kodeksie Aleksandryjskim z V wieku Biblii Królowej Zofii (1455) Biblii Wujka Biblii gdańskiej Biblia (biblion – zwój papirusu, księga; l.m. βιβλία, biblia – księgi), Pismo Święte – wspólna nazwa (hiperonim) różnych dzieł literackich, zwanych kanonami.
Nowy!!: Język gocki i Biblia · Zobacz więcej »
Biblia gocka
Codex Argenteus) Biblia gocka – przekład Biblii na język gocki dokonany w IV wieku przez gockiego biskupa Wulfilę.
Nowy!!: Język gocki i Biblia gocka · Zobacz więcej »
Czasownik
Czasownik – część mowy służąca do przedstawiania dziejących się czynności oraz zachodzących stanów.
Nowy!!: Język gocki i Czasownik · Zobacz więcej »
Dialekt starogotlandzki
Dialekt starogotlandzki – wymarły dialekt języka staronordyjskiego używany na Gotlandii.
Nowy!!: Język gocki i Dialekt starogotlandzki · Zobacz więcej »
Documentum Neapolitanum
Documentum Neapolitanum, gocki dokument z VI wieku Documentum Neapolitanum (skrót Naples) – papirusowy dokument w języku gockim zawierający podpisy czterech osób.
Nowy!!: Język gocki i Documentum Neapolitanum · Zobacz więcej »
Flamandowie
Flamandowie – ludność niderlandzkojęzyczna, zamieszkująca głównie belgijskączęść szeroko rozumianej Flandrii (ponad 6 milionów) oraz północno-wschodniąFrancję (około 200 tysięcy).
Nowy!!: Język gocki i Flamandowie · Zobacz więcej »
Germania
Germania – nazwa nadana przez starożytnych Rzymian ziemiom na wschód od Renu i na północ od górnego i środkowego Dunaju.
Nowy!!: Język gocki i Germania · Zobacz więcej »
Goci
Cesarstwo Rzymskie Wandalowie Goci, Gotowie (Gutþiuda;, u Pliniusza Starszego Gutones, u Tacyta Gotones) – jedno z największych i najważniejszych plemion wschodniogermańskich, mówiące językiem gockim.
Nowy!!: Język gocki i Goci · Zobacz więcej »
Hiszpania
Hiszpania, Królestwo Hiszpanii (hiszp. España, Reino de España) – państwo w zachodniej części Europy Południowej, położone głównie na Półwyspie Iberyjskim, obejmujące także Baleary na Morzu Śródziemnym, Wyspy Kanaryjskie na Oceanie Atlantyckim oraz mniejsze wysepki i tereny w północnej Afryce.
Nowy!!: Język gocki i Hiszpania · Zobacz więcej »
Imiesłów
Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika.
Nowy!!: Język gocki i Imiesłów · Zobacz więcej »
Język burgundzki
Język burgundzki – wymarły język wschodniogermański używany przez Burgundów, przejściowo używany w dorzeczu dolnej Noteci i Odry od ujścia Nysy Łużyckiej.
Nowy!!: Język gocki i Język burgundzki · Zobacz więcej »
Język grecki
Wyraz „Grecja” napisany po nowogrecku Wyraz „Cypr” napisany po nowogrecku Język grecki, greka (Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego.
Nowy!!: Język gocki i Język grecki · Zobacz więcej »
Język longobardzki
Język longobardzki – wymarły język germański, używany przez Longobardów, od VI wieku n.e. na terenie dzisiejszych Włoch.
Nowy!!: Język gocki i Język longobardzki · Zobacz więcej »
Język niderlandzki
Język niderlandzki (niderl.), język holenderski, język flamandzki – język indoeuropejski z gałęzi zachodniej w ramach języków germańskich.
Nowy!!: Język gocki i Język niderlandzki · Zobacz więcej »
Język niemiecki
Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.
Nowy!!: Język gocki i Język niemiecki · Zobacz więcej »
Język pragermański
Język pragermański – rekonstruowany wspólny język ludów germańskich, wywodzący się z języka praindoeuropejskiego.
Nowy!!: Język gocki i Język pragermański · Zobacz więcej »
Język wandalski
Język wandalski – wymarły język z wschodniej podgrupy języków germańskich.
Nowy!!: Język gocki i Język wandalski · Zobacz więcej »
Języki germańskie
Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.
Nowy!!: Język gocki i Języki germańskie · Zobacz więcej »
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Nowy!!: Język gocki i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »
Języki wschodniogermańskie
Języki wschodniogermańskie – grupa wymarłych języków indoeuropejskich z germańskiej rodziny językowej.
Nowy!!: Język gocki i Języki wschodniogermańskie · Zobacz więcej »
Liczba (językoznawstwo)
Liczba – kategoria gramatyczna dotycząca niektórych części mowy.
Nowy!!: Język gocki i Liczba (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Makron (znak diakrytyczny)
Makron (gr. μακρόv / makrón, dosłownie: długi) – znak diakrytyczny umieszczany nad lub pod samogłoską, początkowo używany do zaznaczania długiej sylaby w metrum greckim lub łacińskim.
Nowy!!: Język gocki i Makron (znak diakrytyczny) · Zobacz więcej »
Międzynarodowy alfabet fonetyczny
Międzynarodowy alfabet fonetycznyW polskich opracowaniach często można spotkać się z angielskąnazwąInternational Phonetic Alphabet oraz skrótem IPA, czasami również z francuskąnazwąAlphabet phonétique international (API).
Nowy!!: Język gocki i Międzynarodowy alfabet fonetyczny · Zobacz więcej »
Ojcze nasz
Fridolin Leiber, ''Pater noster'' Zygmunta Glogera Jerozolimie kościoła Pater Noster w Jerozolimie Ojcze nasz, Modlitwa Pańska, Modlitwa wzorcowa (łac. Oratio Dominica, Pater Noster) – najstarsza, a zarazem najważniejsza, modlitwa chrześcijan.
Nowy!!: Język gocki i Ojcze nasz · Zobacz więcej »
Osoba (językoznawstwo)
Osoba – kategoria gramatyczna czasownika określająca, jak podmiot zdania ma się do stanu lub czynności określonej przez orzeczenie.
Nowy!!: Język gocki i Osoba (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Ostrogoci
Kolczyki ostrogockie, Metropolitan Museum of Art Ostrogoci, Goci wschodni lub Greutungowie (dosł. „ludzie stepu”), (łac. Ostrogothi) – jedno z plemion germańskich.
Nowy!!: Język gocki i Ostrogoci · Zobacz więcej »
Półwysep Krymski
Półwysep Krymski, Krym (Krymśkyj piwostriw;;, Krymskij połuostrow) – półwysep pomiędzy częściąpółnocnąMorza Czarnego a częściązachodniąMorza Azowskiego, zwany w starożytności Chersonezem Taurydzkim bądź Taurydą, połączony jest z lądem tylko wąskim Przesmykiem Perekopskim, pomiędzy morzami Czarnym i Azowskim, a na wschodzie oddzielony od lądu CieśninąKerczeńską.
Nowy!!: Język gocki i Półwysep Krymski · Zobacz więcej »
Runy
Runy (alfabet runiczny) – alfabet używany do zapisu przez ludy germańskie zwane przez nich fuþark.
Nowy!!: Język gocki i Runy · Zobacz więcej »
Słowotwórstwo
Słowotwórstwo – dział językoznawstwa zajmujący się sposobami powstawania nowych wyrazów w języku.
Nowy!!: Język gocki i Słowotwórstwo · Zobacz więcej »
Spółgłoska boczna
Spółgłoski boczne (spółgłoski lateralne, sonanty boczne) – ustne spółgłoski, najczęściej zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w środkowej części jamy ustnej i przepływ powietrza bokami, z jednej lub obu stron języka.
Nowy!!: Język gocki i Spółgłoska boczna · Zobacz więcej »
Spółgłoska krtaniowa
Spółgłoska krtaniowa lub laryngalna – spółgłoska artykułowana w głośni.
Nowy!!: Język gocki i Spółgłoska krtaniowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska labiowelarna
Spółgłoska labiowelarna – w polskiej terminologii językoznawczej termin ten określa dwa rodzaje spółgłosek.
Nowy!!: Język gocki i Spółgłoska labiowelarna · Zobacz więcej »
Spółgłoska miękkopodniebienna
Spółgłoska miękkopodniebienna lub welarna – spółgłoska, której wymowa polega na zbliżeniu języka do podniebienia miękkiego (łac. velum).
Nowy!!: Język gocki i Spółgłoska miękkopodniebienna · Zobacz więcej »
Spółgłoska nosowa
Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.
Nowy!!: Język gocki i Spółgłoska nosowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska półotwarta
Spółgłoski półotwarte (półsamogłoski) powstają, gdy dochodzi do zbliżenia narządów mowy, ale nie do powstania szczeliny.
Nowy!!: Język gocki i Spółgłoska półotwarta · Zobacz więcej »
Spółgłoska podniebienna
Spółgłoska podniebienna, inaczej palatalna – spółgłoska średniojęzykowa wymawiana, gdy środkowa część języka dotyka podniebienia twardego.
Nowy!!: Język gocki i Spółgłoska podniebienna · Zobacz więcej »
Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa
Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa – sposób artykulacji spółgłosek polegający na zbliżeniu przedniej części języka do dziąseł.
Nowy!!: Język gocki i Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska szczelinowa
Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworządostatecznie wąskąszczelinę, by powstał szum, tarcie.
Nowy!!: Język gocki i Spółgłoska szczelinowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska uderzeniowa
Spółgłoska uderzeniowa – spółgłoska, artykulacja, której polega na zwarciu narządów mowy, od spółgłoski zwartej różni się.
Nowy!!: Język gocki i Spółgłoska uderzeniowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska wargowa
Termin spółgłoska wargowa odnosi się do sposobu artykulacji spółgłosek polegającego na zbliżeniu warg do siebie (spółgłoska dwuwargowa) lub górnych zębów do dolnej wargi (spółgłoska wargowo-zębowa).
Nowy!!: Język gocki i Spółgłoska wargowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zębowa
Spółgłoski zębowe (przedniojęzykowo-zębowe) – rodzaj spółgłosek wyróżniony ze względu na miejsce artykulacji, które znajduje się przy górnych zębach – siekaczach, u ich szczytu, tuż za ich tylnąścianąlub u ich nasady na granicy z dziąsłami.
Nowy!!: Język gocki i Spółgłoska zębowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zwarta
Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).
Nowy!!: Język gocki i Spółgłoska zwarta · Zobacz więcej »
Strona (językoznawstwo)
Strona (diateza) – kategoria gramatyczna, która sygnalizuje różnice w hierarchizacji argumentów predykatu wyrażane za pomocąśrodków formalnych, tj.
Nowy!!: Język gocki i Strona (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Tryb łączący
Tryb łączący (łac. coniunctivus, subiunctivus) – tryb gramatyczny, występujący w wielu językach indoeuropejskich, służący do wyrażania życzeń, poleceń, emocji, możliwości, osądów, potrzeb oraz stwierdzeń przeciwnych aktualnym faktom.
Nowy!!: Język gocki i Tryb łączący · Zobacz więcej »
Wizygoci
Wandalowie Wizygoci, Goci zachodni lub Terwingowie, dosł: „leśni ludzie”, „mieszkańcy lasu” – lud germański, odłam Gotów.
Nowy!!: Język gocki i Wizygoci · Zobacz więcej »
Wulfila
Srebrna Biblia Wulfili Wulfila, Ulfilas (ur. 310, zm. 383) – duchowny rzymski pochodzenia grecko-germańskiego, tłumacz Biblii, misjonarz i apostoł Gotów działający w IV wieku.
Nowy!!: Język gocki i Wulfila · Zobacz więcej »
Złożenie (językoznawstwo)
Złożenie – wyraz powstały przez połączenie co najmniej dwóch rdzeni lub ich derywatów za pomocąmiędzyrostka.
Nowy!!: Język gocki i Złożenie (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
