Szybszy dostęp niż przeglądarce!
12 kontakty: Armia Mahdiego, Azrael, Bagdad, Bitwa o Mosul (2016–2017), Irak, Język arabski, Państwo Islamskie, Siły Mobilizacji Ludowej, Szyizm, Taekwondo, Wojna domowa w Iraku, Wojna domowa w Syrii.
Armia Mahdiego
Muktada as-Sadr Armia Mahdiego (جيش المهدي, Dżajsz al-Mahdi) – znana też jako Milicja Mahdiego, działająca w Iraku, szyicka, radykalna, formacja paramilitarna stworzona w czerwcu 2003 i kierowana przez popularnego szyickiego duchownego i przywódcę religijnego Muktadę as-Sadra.
Nowy!!: Abu Azrael i Armia Mahdiego · Zobacz więcej »
Azrael
Azrael (– „ten, któremu pomaga Bóg”), również: Azra'il, Izra'il, Azraiel – anioł śmierci w islamie.
Nowy!!: Abu Azrael i Azrael · Zobacz więcej »
Bagdad
Bagdad – stolica Iraku; liczba mieszkańców wynosi ponad 7 mln.
Nowy!!: Abu Azrael i Bagdad · Zobacz więcej »
Bitwa o Mosul (2016–2017)
Tygrys, dzielącąmiasto na część wschodniąi zachodniąBitwa o Mosul – wspólna ofensywa armii irackiej i kurdyjskich peszmergów mające na celu odbicie Mosulu z rąk dżihadystów z tzw. Państwa Islamskiego (ISIS, Da’isz, Daesz).
Nowy!!: Abu Azrael i Bitwa o Mosul (2016–2017) · Zobacz więcej »
Irak
Region Iraku Zdjęcie satelitarne Iraku Irak, Republika Iraku (arab. العراق, trl. Al-'Irāq, trb. Al-Irak; جمهورية العراق, trb. Dżumhurijjat al-Irak, kurd. كۆماری عێراق, trl. Komarî 'Êraq, trb. Komari Erak; asyr. ܩܘܛܢܝܘܬܐ ܕܥܝܪܐܩ) – państwo arabskie na Bliskim Wschodzie, leżące nad ZatokąPerską.
Nowy!!: Abu Azrael i Irak · Zobacz więcej »
Język arabski
Język arabski – język z rodziny języków semickich, w której zaliczany jest do grupy języków południowo-zachodnich według klasycznego podziału, bądź grupy języków zachodnich, centralnych według podziału Hetzrona i Voigta.
Nowy!!: Abu Azrael i Język arabski · Zobacz więcej »
Państwo Islamskie
Państwo Islamskie (PI), w latach 2006–2013 Islamskie Państwo w Iraku, w latach 2013–2014 Islamskie Państwo w Iraku i Lewancie (IPIL) (Ad-Daula al-Islamijja fi al-Irak wa-asz-Szam; akronimy: arab. داعش, Da’isz; ang. IS, ISIS, ISIL, Daesh) – salaficka organizacja terrorystyczna oraz samozwańczy kalifat ogłoszony w 2014 roku na terytorium państwowym Iraku i Syrii.
Nowy!!: Abu Azrael i Państwo Islamskie · Zobacz więcej »
Siły Mobilizacji Ludowej
Bojownik Sił Mobilizacji Ludowej, kwiecień 2015, iracka prowincja Salah ad-Din Siły Mobilizacji Ludowej (Al-Haszd asz-Szabi) – sojusz ponad czterdziestu formacji milicyjnych aktywnych przede wszystkim w Iraku, biorących w drugiej kolejności udział także w wojnie domowej w Syrii, walczących odpowiednio po stronie rządu irackiego przeciwko Państwu Islamskiemu oraz po stronie rządu syryjskiego.
Nowy!!: Abu Azrael i Siły Mobilizacji Ludowej · Zobacz więcej »
Szyizm
Szyizm (od arab. شيعة علي, szī'at Ali – stronnictwo Alego) – obok sunnizmu i charydżyzmu jeden z trzech głównych nurtów współczesnego islamu, drugi po sunnizmie co do liczby wyznawców.
Nowy!!: Abu Azrael i Szyizm · Zobacz więcej »
Taekwondo
Taekwondo (hangul: 태권도; hancha: 跆拳道) – narodowy sport i tradycyjna sztuka walki Korei.
Nowy!!: Abu Azrael i Taekwondo · Zobacz więcej »
Wojna domowa w Iraku
Wojna domowa w Iraku – konflikt zbrojny w Iraku w latach 2014–2017, w którym głównymi stronami były: rząd Iraku, Kurdowie oraz Islamskie Państwo w Iraku i Lewancie (ISIS).
Nowy!!: Abu Azrael i Wojna domowa w Iraku · Zobacz więcej »
Wojna domowa w Syrii
Wojna domowa w Syrii – trwająca od 2011 wojna domowa między siłami wiernymi prezydentowi Baszszarowi al-Asadowi a zbrojnąopozycją. W 2011 w Syrii rozpoczęło się antyrządowe powstanie. Jego przyczynąbyły autorytarne rządy Baszszara al-Asada. Inspiracjądla Syryjczyków do protestów, a następnie zbrojnego wystąpienia były udane rewolucje w Tunezji, Egipcie oraz wojna domowa w Libii (tzw. arabska wiosna). Pierwsze protesty na fali tunezyjskiej rewolucji miały miejsce 26 stycznia 2011. Powstanie wybuchło 15 marca 2011, kiedy odbyły się wielotysięczne demonstracje w różnych syryjskich miastach. W reakcji na demonstracje władze syryjskie nakazały siłom bezpieczeństwa krwawo tłumić powstanie, w wyniku czego ginęły setki cywilów w całym kraju. W miastach ruchowi oporu odcięto dostęp do wody oraz elektryczności. Ponadto siły bezpieczeństwa konfiskowały dobra cywilne oraz żywność. 3 lutego 2012 rozpoczął się największy szturm na miasto Hims. Armia atakowała rakietami, pociskami moździerzowymi oraz czołgowymi dzielnice mieszkalne, w wyniku czego śmierć poniosło kilkaset cywilów. Wydarzenia te wzbudziły oburzenie opinii międzynarodowej, jednak z powodu ponownego weta Rosji i Chin na forum Rady Bezpieczeństwa ONZ nie została przyjęta rezolucja potępiająca reżim Asada. 21 marca 2012 RB ONZ przyjęła sześciopunktowy plan pokojowy projektu Kofiego Annana, mający na celu zakończenie konfliktu. W wyniku mediacji wysłannika ONZ plan ten poparł Baszar al-Asad oraz arena międzynarodowa łącznie z Rosjąi Chinami, blokujący do tej pory wysiłki na rzecz pokoju. Na przełomie marca i kwietnia 2012 armia krwawo pacyfikowała obszary oporu na terenie całego kraju. Mimo tego Baszar al-Asad zgodził się na 10 kwietnia 2012 w ramach planu Annana zawiesić broń. Oficjalnie zawieszenie broni weszło w życie 12 kwietnia 2012. Jednakże de facto rozejm nie był respektowany przez siły rządowe, a w efekcie także przez rebeliantów. Ponadto reżim nie wypełnił żadnego z sześciu punktów planu Annana. W ramach tego planu wysłano do Syrii obserwatorów tworzących misję UNSMIS. Jednakże liczba 300 obserwatorów w szczytowym momencie okazała się niewystarczająca, by sprawnie monitorować sytuację w Syrii. Z czasem reżim dopuszczał się coraz większych pogwałceń rozejmu, czego punktem kulminacyjnym była masakra w Huli 25 maja 2012. Jednak w Syrii doszło do eskalacji przemocy do tego stopnia, iż 16 czerwca 2012 zawieszono misję obserwacyjnąONZ. Powołana grupa kontaktowa uchwaliła na konferencji genewskiej z 30 czerwca 2012 zasady transformacyjne po zakończeniu konfliktu, jednak nadal nie było wiadomo jak go rozwiązać. Doprowadziło to do kolejnej masakry pod Hama, gdzie 12 lipca 2012 siły rządowe wraz z alawickąmilicjąszabiha zabiły 150 osób. Punktem zwrotnym w wojnie domowej było użycie broni chemicznej na wielkąskalę przez jednąze stron, w Ghucie 21 sierpnia 2013, w wyniku czego zginęło kilkaset osób. W wyniku użycia broni niekonwencjonalnej arena międzynarodowa rozpoczęła przygotowania do interwencji międzynarodowej pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych, jednak głębokie podziały społeczności międzynarodowej spowodowały, iż kryzys zdecydowano się rozwiązać dyplomatycznym planem zniszczenia syryjskich arsenałów przez inspektorów Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej. W tym celu 27 września 2013 Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję nr 2118 wzywająca do zabezpieczenia i zniszczenia syryjskiego arsenału chemicznego oraz przedstawiającąplan wykonania misji. W październiku 2013 Syrię wizytowali inspektorzy OPCW, natomiast broń chemicznąz Syrii zaczęto wywozić na przystosowanym do tego duńskim i norweskim okręcie w styczniu 2014.
