31 kontakty: Aglutynacyjność, Alternacja, Aspekt (językoznawstwo), Fonetyka, Język arabski, Język kabylski, Język polski, Język praindoeuropejski, Język prasłowiański, Języki berberyjskie, Języki indoeuropejskie, Języki semickie, Jer (głoska), Końcówka fleksyjna, Kontaminacja (językoznawstwo), Medresa, Międzyrostek, Pole semantyczne, Prawo sylaby otwartej, Proces fonetyczny, Przedrostek, Przegłos, Przegłos lechicki, Przyrostek, Rodzaj czynności, Samogłoska, Spółgłoska, Temat wyrazu, Teoria laryngalna, Wzdłużenie zastępcze, Zanik iloczasu.
Aglutynacyjność
Aglutynacyjność (dosł. sklejanie), aglutynacja – w językoznawstwie proces morfologiczny polegający na stosowaniu różnego rodzaju afiksów, określających funkcję składniowąwyrazu w wypowiedzeniu.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Aglutynacyjność · Zobacz więcej »
Alternacja
* alternacja (socjologia) – proces przyswajania idei sprzecznych z systemem wartości jednostki.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Alternacja · Zobacz więcej »
Aspekt (językoznawstwo)
Aspekt (postać, forma) – kategoria gramatyczna wyrażająca sposób przedstawienia czynności lub stanu.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Aspekt (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Fonetyka
rezonansu magnetycznego. Daniela Jonesa. Fonetyka (dawniej głosownia) – jeden z działów lingwistyki, zajmujący się badaniem dźwięków mowy ludzkiej (zwanych głoskami) od strony ich artykulacji (tj. sposobu wytwarzania za pomocąnarządów mowy - fonetyka artykulacyjna), ich cech fizycznych (dokładniej: akustycznych – fonetyka akustyczna), ich odbierania (fonetyka audytywna).
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Fonetyka · Zobacz więcej »
Język arabski
Język arabski – język z rodziny języków semickich, w której zaliczany jest do grupy języków południowo-zachodnich według klasycznego podziału, bądź grupy języków zachodnich, centralnych według podziału Hetzrona i Voigta.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Język arabski · Zobacz więcej »
Język kabylski
Język kabylski (kabyle, nazwa własna: taqbaylit) – język afroazjatycki z północnej gałęzi rodziny berberyjskiej, używany według różnych szacunków przez od ponad 3 do 6 milionów Kabylów, głównie w północnej Algierii.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Język kabylski · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Język polski · Zobacz więcej »
Język praindoeuropejski
Język praindoeuropejski (skrót: pie) – prajęzyk, hipotetyczny ostatni wspólny przodek wszystkich języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Język praindoeuropejski · Zobacz więcej »
Język prasłowiański
Język prasłowiański – hipotetyczny, rekonstruowany wspólny prajęzyk dawnych Słowian, z którego później wykształciły się wszystkie języki słowiańskie.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Język prasłowiański · Zobacz więcej »
Języki berberyjskie
|języki saharyjskie Rozmieszczenie poszczególnych języków berberyjskich Języki berberyjskie (berberskie, amazygijskie) – podrodzina języków afroazjatyckich, używanych głównie na terenach gór Atlas w Maroku (gałąź północna) oraz w Libii, Algierii i Nigrze (gałąź południowa).
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Języki berberyjskie · Zobacz więcej »
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »
Języki semickie
Współczesny zasięg języków semickich (kolor jasnopomarańczowy) na tle rodziny afroazjatyckiej Języki semickie – rodzina języków, należąca do języków afroazjatyckich, wywodząca się z języka prasemickiego.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Języki semickie · Zobacz więcej »
Jer (głoska)
Jer – jedna z dwóch samogłosek występujących w języku prasłowiańskim, które różniły się od wszystkich pozostałych samogłosek krótszym czasem wymawiania.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Jer (głoska) · Zobacz więcej »
Końcówka fleksyjna
Końcówka fleksyjna – morfem końcowy wyrazu w językach fleksyjnych, podlegający wymianie w drodze koniugacji lub deklinacji.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Końcówka fleksyjna · Zobacz więcej »
Kontaminacja (językoznawstwo)
Kontaminacja (– „zetknięcie” albo „splamienie”) – zjawisko słowotwórcze oznaczające połączenie (zmieszanie) dwóch (lub więcej) słów albo wyrażeń, zwykle zbliżonych semantycznie lub leksykalnie.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Kontaminacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Medresa
Medresa albo madrasa (z arab. مدرسة, madrasa.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Medresa · Zobacz więcej »
Międzyrostek
MiędzyrostekNiekiedy międzyrostek nazywany jest błędnie wrostkiem.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Międzyrostek · Zobacz więcej »
Pole semantyczne
Pole semantyczne – suma znaczeń danego znaku językowego, obejmująca jego denotację i konotacje.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Pole semantyczne · Zobacz więcej »
Prawo sylaby otwartej
Prawo sylaby otwartej – prawo fonetyczne języka prasłowiańskiego, zgodnie z którym każda sylaba w wyrazie kończyła się samogłoską.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Prawo sylaby otwartej · Zobacz więcej »
Proces fonetyczny
Proces fonetyczny (zjawisko fonetyczne) – zmiana języka w zakresie fonetyki.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Proces fonetyczny · Zobacz więcej »
Przedrostek
Przedrostek, prefiks (od łac. praefixus „przymocowany na przedzie”) – w językoznawstwie jest to fragment wyrazu (tzw. morfem) dodawany do początku słowa podstawowego lub jego rdzenia (czyli do podstawy słowotwórczej), służący tworzeniu wyrazów pochodnych.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Przedrostek · Zobacz więcej »
Przegłos
Przegłos, inaczej metafonia, apofonia (ablaut – z niem.) – uwarunkowana fonologicznie wymiana samogłosek w temacie (np. w języku niemieckim i praindoeuropejskim), powstała na skutek historycznych procesów fonetycznych, jak również proces fonetyczny, w wyniku którego pojawia się przegłos, np.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Przegłos · Zobacz więcej »
Przegłos lechicki
Przegłos lechicki (przegłos polski) – proces fonetyczny (przegłos), spowodowany zmniejszeniem znaczenia opozycji samogłoska przednia – samogłoska tylna po palatalizacji spółgłosek.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Przegłos lechicki · Zobacz więcej »
Przyrostek
Przyrostek, sufiks (z „dołączony” od „pod” i „umocowany”) – w językoznawstwie jest to każdy fragment wyrazu (jego morfem), o ile jest dodany po jego rdzeniu (czyli podstawie słowotwórczej) i jednocześnie ma właściwości słowotwórcze (czyli nie jest końcówkąfleksyjną).
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Przyrostek · Zobacz więcej »
Rodzaj czynności
Rodzaj czynności – jedna z kategorii czasownika, wyrażająca sposób przebiegania czynności albo trwania stanu, realizowana, w zależności od języka za pomocąróżnego rodzaju środków (afiksów, zmiany tematu, konstrukcji idiomatycznych bądź formy opisowej).
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Rodzaj czynności · Zobacz więcej »
Samogłoska
Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Samogłoska · Zobacz więcej »
Spółgłoska
Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy).
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Spółgłoska · Zobacz więcej »
Temat wyrazu
Temat wyrazu – część wyrazu, która zasadniczo nie uczestniczy w odmianie, pozostająca po usunięciu formantów fleksyjnych.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Temat wyrazu · Zobacz więcej »
Teoria laryngalna
Teoria laryngalna – teoria, według której w języku praindoeuropejskim, oprócz zwykłych spółgłosek i samogłosek istniały trzy głoski o artykulacji gardłowej lub krtaniowej, zwane głoskami laryngalnymi lub w skrócie laryngałami (z gr. larynx „krtań”).
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Teoria laryngalna · Zobacz więcej »
Wzdłużenie zastępcze
Wzdłużenie zastępcze – proces fonetyczny, w wyniku którego samogłoska staje się długa, aby zachować energię potrzebnąna wypowiedzenie wyrazu, kiedy następna samogłoska zanikła.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Wzdłużenie zastępcze · Zobacz więcej »
Zanik iloczasu
Zanik iloczasu – proces fonetyczny prowadzący do zaniku długości samogłosek jako cechy fonologicznej relewantnej.
Nowy!!: Alternacja (językoznawstwo) i Zanik iloczasu · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Język alternacyjny, Języki alternacyjne, Rdzeń trójspółgłoskowy, Temat oboczny, Tematy oboczne.