Szybszy dostęp niż przeglądarce!
27 kontakty: Aspekt (językoznawstwo), Czas (językoznawstwo), Imię (gramatyka), Imiesłów, Język bułgarski, Język czeski, Język dolnołużycki, Język górnołużycki, Język grecki, Język grecki klasyczny, Język macedoński, Język polski, Język praindoeuropejski, Język serbsko-chorwacki, Język staroczeski, Język staropolski, Język turecki, Języki ałtajskie, Języki słowiańskie, Języki tungusko-mandżurskie, Języki turkijskie, Liczba pojedyncza, Optativus, Perfectum, Przyrostek, Sanskryt, Tryb przypuszczający.
Aspekt (językoznawstwo)
Aspekt (postać, forma) – kategoria gramatyczna wyrażająca sposób przedstawienia czynności lub stanu.
Nowy!!: Aoryst i Aspekt (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Czas (językoznawstwo)
Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.
Nowy!!: Aoryst i Czas (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Imię (gramatyka)
Imię (łac. nomen) – każdy wyraz podlegający deklinacji, czyli odmianie przez przypadki (rzeczownik, przymiotnik, liczebnik, zaimek lub imiesłów).
Nowy!!: Aoryst i Imię (gramatyka) · Zobacz więcej »
Imiesłów
Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika.
Nowy!!: Aoryst i Imiesłów · Zobacz więcej »
Język bułgarski
Język bułgarski (bułg.) – język z grupy języków południowosłowiańskich oraz bałkańskiej ligi językowej.
Nowy!!: Aoryst i Język bułgarski · Zobacz więcej »
Język czeski
Europy Środkowo-Wschodniej samogłosek według ''The Handbook of the International Phonetic Association''. Język czeski (cz.) – język z grupy zachodniosłowiańskiej, stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Aoryst i Język czeski · Zobacz więcej »
Język dolnołużycki
Język dolnołużycki (dolnołuż.) – jeden z dwóch języków łużyckich, którym posługująsię Dolnołużyczanie na niewielkim obszarze wokół Chociebuża we wschodniej części Niemiec.
Nowy!!: Aoryst i Język dolnołużycki · Zobacz więcej »
Język górnołużycki
Język górnołużycki (górnołuż.) – jeden z dwóch języków łużyckich, którym posługująsię Serbołużyczanie na niewielkim obszarze wokół Budziszyna we wschodniej części Niemiec (kraina historyczna Łużyce Górne).
Nowy!!: Aoryst i Język górnołużycki · Zobacz więcej »
Język grecki
Wyraz „Grecja” napisany po nowogrecku Wyraz „Cypr” napisany po nowogrecku Język grecki, greka (Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego.
Nowy!!: Aoryst i Język grecki · Zobacz więcej »
Język grecki klasyczny
Język grecki klasyczny, greka klasyczna – stadium rozwojowe języka greckiego używanego w okresie klasycznym (500 r. p.n.e. – 350 r. p.n.e.) starożytnej Grecji.
Nowy!!: Aoryst i Język grecki klasyczny · Zobacz więcej »
Język macedoński
Język macedoński (mac.) – należy do grupy bułgarsko-macedońskiej (wschodniej) języków południowosłowiańskich.
Nowy!!: Aoryst i Język macedoński · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Aoryst i Język polski · Zobacz więcej »
Język praindoeuropejski
Język praindoeuropejski (skrót: pie) – prajęzyk, hipotetyczny ostatni wspólny przodek wszystkich języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Aoryst i Język praindoeuropejski · Zobacz więcej »
Język serbsko-chorwacki
język chorwacki, język bośniacki, język serbski (2006) Język serbsko-chorwacki, serbochorwacki (serb.-chorw. /) – kontrowersyjny termin określający byty językowe używane przez Serbów, Chorwatów, Czarnogórców i Boszniaków.
Nowy!!: Aoryst i Język serbsko-chorwacki · Zobacz więcej »
Język staroczeski
Język staroczeski (cz. stará čeština, staročeština) – początkowy okresu rozwoju i kształtowania się języka czeskiego, zaczynający się na etapie oddzielania się języka czeskiego od innych języków zachodniosłowiańskich, a kończący się umownie w roku 1500 (początek ery średnioczeskiej).
Nowy!!: Aoryst i Język staroczeski · Zobacz więcej »
Język staropolski
Język staropolski – etap rozwoju języka polskiego w tzw.
Nowy!!: Aoryst i Język staropolski · Zobacz więcej »
Język turecki
Język turecki (tur., IPA:, Türk dili) – język należący do grupy oguzyjskiej języków tureckich, ojczysty dla ponad 83 mln ludzi na całym świecie, co czyni go najpowszechniejszym ze swojej rodziny językowej.
Nowy!!: Aoryst i Język turecki · Zobacz więcej »
Języki ałtajskie
Rozmieszczenie geograficzne języków ałtajskich Języki ałtajskie – grupa języków, wcześniej traktowanych jako rodzina językowa.
Nowy!!: Aoryst i Języki ałtajskie · Zobacz więcej »
Języki słowiańskie
Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Aoryst i Języki słowiańskie · Zobacz więcej »
Języki tungusko-mandżurskie
300px Języki tungusko-mandżurskie (języki tunguskie, języki mandżursko-tunguskie) – podrodzina języków ałtajskich, którymi posługuje się kilkadziesiąt tysięcy osób zamieszkujących rozległe obszary wschodniej Syberii oraz rosyjskiego i chińskiego Dalekiego Wschodu.
Nowy!!: Aoryst i Języki tungusko-mandżurskie · Zobacz więcej »
Języki turkijskie
Współczesny zasięg geograficzny języków turkijskich Eurazji Języki turkijskie albo tureckie – rodzina wśród języków ałtajskich, na początku XXI w. najliczniejsza, obejmująca około 140 mln mówiących.
Nowy!!: Aoryst i Języki turkijskie · Zobacz więcej »
Liczba pojedyncza
Liczba pojedyncza, lp – szereg form fleksyjnych oznaczających pojedynczość przedmiotu lub osoby bez względu na to, czy jest to rzeczywiście jednostka (np. mały chłopiec biegnie), gatunek (np. pies szczeka) czy też zbiorowość (np. armia walczy).
Nowy!!: Aoryst i Liczba pojedyncza · Zobacz więcej »
Optativus
Optativus (tryb życzący) – tryb czasownika występujący w niektórych językach.
Nowy!!: Aoryst i Optativus · Zobacz więcej »
Perfectum
Perfectum (od łac. perficio - dokonać, ukończyć) – czas lub aspekt gramatyczny wyrażający czynność przeszłąi dokonaną, ale pozostającąw związku z teraźniejszością.
Nowy!!: Aoryst i Perfectum · Zobacz więcej »
Przyrostek
Przyrostek, sufiks (z „dołączony” od „pod” i „umocowany”) – w językoznawstwie jest to każdy fragment wyrazu (jego morfem), o ile jest dodany po jego rdzeniu (czyli podstawie słowotwórczej) i jednocześnie ma właściwości słowotwórcze (czyli nie jest końcówkąfleksyjną).
Nowy!!: Aoryst i Przyrostek · Zobacz więcej »
Sanskryt
Rygwedy w sanskrycie Sanskryt (dewanagari: संस्कृतम् saṃskṛtam; sa.msk.rtā bhā.sā, od sa.m+k.r: zestawiać, składać; bhā.sā: język; język uporządkowany, w przeciwieństwie do języków naturalnych prakrytów, tzn. ludowych o nieuporządkowanej gramatyce) – język literacki starożytnych, średniowiecznych i wczesnonowożytnych Indii.
Nowy!!: Aoryst i Sanskryt · Zobacz więcej »
Tryb przypuszczający
Tryb przypuszczający (łac. conditionalis) – jeden z podstawowych trybów w mowie, występujący w większości języków.
Nowy!!: Aoryst i Tryb przypuszczający · Zobacz więcej »
