Szybszy dostęp niż przeglądarce!
22 kontakty: Accusativus cum infinitivo, Aspekt (językoznawstwo), Bezokolicznik w języku angielskim, Czas (językoznawstwo), Czasownik, Czasownik ułomny, Język arabski, Język bułgarski, Język grecki klasyczny, Język nowogrecki, Język polski, Kontrola (językoznawstwo), Liczba (językoznawstwo), Nominativus cum infinitivo, Ortografia, Osoba (językoznawstwo), Polska Akademia Umiejętności, Rodzaj gramatyczny, Strona (językoznawstwo), Temat wyrazu, Tryb (językoznawstwo), Zdanie.
Accusativus cum infinitivo
Accusativus cum infinitivo (acc.c.inf., A.C.I., ACI) – charakterystyczny dla niektórych języków, zwłaszcza łaciny i greki klasycznej, równoważnik zdania dopełnieniowego lub podmiotowego; składa się on z wyrażenia rzeczownikowego w bierniku (łac. accusativus) oraz bezokolicznika (łac. infinitivus).
Nowy!!: Bezokolicznik i Accusativus cum infinitivo · Zobacz więcej »
Aspekt (językoznawstwo)
Aspekt (postać, forma) – kategoria gramatyczna wyrażająca sposób przedstawienia czynności lub stanu.
Nowy!!: Bezokolicznik i Aspekt (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Bezokolicznik w języku angielskim
Bezokolicznik w języku angielskim – podstawowa forma nieokreślona czasownika, forma wyjściowa do tworzenia czasów, stron i trybów.
Nowy!!: Bezokolicznik i Bezokolicznik w języku angielskim · Zobacz więcej »
Czas (językoznawstwo)
Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.
Nowy!!: Bezokolicznik i Czas (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Czasownik
Czasownik – część mowy służąca do przedstawiania dziejących się czynności oraz zachodzących stanów.
Nowy!!: Bezokolicznik i Czasownik · Zobacz więcej »
Czasownik ułomny
Czasownik ułomny, czasownik defektywny, czasownik niewłaściwy – czasownik o niekompletnym paradygmacie koniugacyjnym (tj. defektywnym), pozbawiony pewnych form gramatycznych, tj.
Nowy!!: Bezokolicznik i Czasownik ułomny · Zobacz więcej »
Język arabski
Język arabski – język z rodziny języków semickich, w której zaliczany jest do grupy języków południowo-zachodnich według klasycznego podziału, bądź grupy języków zachodnich, centralnych według podziału Hetzrona i Voigta.
Nowy!!: Bezokolicznik i Język arabski · Zobacz więcej »
Język bułgarski
Język bułgarski (bułg.) – język z grupy języków południowosłowiańskich oraz bałkańskiej ligi językowej.
Nowy!!: Bezokolicznik i Język bułgarski · Zobacz więcej »
Język grecki klasyczny
Język grecki klasyczny, greka klasyczna – stadium rozwojowe języka greckiego używanego w okresie klasycznym (500 r. p.n.e. – 350 r. p.n.e.) starożytnej Grecji.
Nowy!!: Bezokolicznik i Język grecki klasyczny · Zobacz więcej »
Język nowogrecki
Język nowogrecki, język grecki nowożytny, greka nowożytna, demotyk(a) (η Ελληνική γλώσσα, i Ellinikí glóssa; τα Ελληνικά, ta Elliniká) – język indoeuropejski używany współcześnie w Grecji (ok. 11 mln mówiących) i na Cyprze (ok. 750 tys.). Jest on jednocześnie językiem urzędowym tych państw (na Cyprze obok tureckiego).
Nowy!!: Bezokolicznik i Język nowogrecki · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Bezokolicznik i Język polski · Zobacz więcej »
Kontrola (językoznawstwo)
Kontrola – konstrukcja, w której (domyślny) podmiot danej predykacji jest określony przez pewne wyrażenie w kontekście.
Nowy!!: Bezokolicznik i Kontrola (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Liczba (językoznawstwo)
Liczba – kategoria gramatyczna dotycząca niektórych części mowy.
Nowy!!: Bezokolicznik i Liczba (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Nominativus cum infinitivo
Nominativus cum infinitivo (nom.c.inf., N.C.I.) – występująca w języku łacińskim struktura składniowa składająca się z rzeczownika lub zaimka w mianowniku (nominatiwie) i czasownika w bezokoliczniku (infinitywie) – pełniących rolę równoważnika zdania podrzędnego podmiotowego – oraz z osobowej formy czasownika w stronie biernej.
Nowy!!: Bezokolicznik i Nominativus cum infinitivo · Zobacz więcej »
Ortografia
Wielki słownik ortograficzny PWN z zasadami pisowni i interpunkcji, wyd. 2016 Ortografia (z gr., „poprawny”,, „piszący”), inaczej pisownia (dawniej prawopis) – zbiór przepisów regulujących sposób zapisu słów danego języka za pomocąliter alfabetu lub innych symboli.
Nowy!!: Bezokolicznik i Ortografia · Zobacz więcej »
Osoba (językoznawstwo)
Osoba – kategoria gramatyczna czasownika określająca, jak podmiot zdania ma się do stanu lub czynności określonej przez orzeczenie.
Nowy!!: Bezokolicznik i Osoba (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Polska Akademia Umiejętności
Polska Akademia Umiejętności (w skrócie PAU, do 1919 pod nazwąAkademia Umiejętności, w skrócie AU) – instytucja naukowa mająca status stowarzyszenia, korporacja uczonych skupiająca elitę kadry naukowej.
Nowy!!: Bezokolicznik i Polska Akademia Umiejętności · Zobacz więcej »
Rodzaj gramatyczny
Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.
Nowy!!: Bezokolicznik i Rodzaj gramatyczny · Zobacz więcej »
Strona (językoznawstwo)
Strona (diateza) – kategoria gramatyczna, która sygnalizuje różnice w hierarchizacji argumentów predykatu wyrażane za pomocąśrodków formalnych, tj.
Nowy!!: Bezokolicznik i Strona (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Temat wyrazu
Temat wyrazu – część wyrazu, która zasadniczo nie uczestniczy w odmianie, pozostająca po usunięciu formantów fleksyjnych.
Nowy!!: Bezokolicznik i Temat wyrazu · Zobacz więcej »
Tryb (językoznawstwo)
Tryb – kategoria gramatyczna czasownika wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia.
Nowy!!: Bezokolicznik i Tryb (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Zdanie
Zdanie – w językoznawstwie termin ten oznacza wypowiedzenie służące do zakomunikowania jakiejś treści i podlegające ograniczeniom formalnym.
Nowy!!: Bezokolicznik i Zdanie · Zobacz więcej »
