Logo
Unionpedia
Komunikacja
pobierz z Google Play
Nowy! Pobierz Unionpedia na urządzeniu z systemem Android™!
Darmowy
Szybszy dostęp niż przeglądarce!
 

Deklinacja w języku niemieckim

Indeks Deklinacja w języku niemieckim

Deklinacja w języku niemieckim – odmiana rzeczownika, zaimka, rodzajnika, przymiotnika i liczebnika przez przypadki, liczby i rodzaje w języku niemieckim.

60 kontakty: Akcent wyrazowy, Apostrof, Apozycja (językoznawstwo), Biernik, Celownik (przypadek), Czasownik nieprzechodni, Czasownik przechodni, Część mowy, Dialekt niestandardowy, Dopełniacz (przypadek), Dopełnienie bliższe, Dopełnienie dalsze, Formant (morfologia), Gerhard Wahrig, Język angielski, Język średnio-wysoko-niemiecki, Język dolnoniemiecki, Język francuski, Język niderlandzki, Język niemiecki, Język polski, Język pragermański, Język praindoeuropejski, Język standardowy, Język staro-wysoko-niemiecki, Język wczesno-nowo-wysoko-niemiecki, Język wernakularny, Język wysokoniemiecki, Języki fleksyjne, Języki germańskie, Języki indoeuropejskie, Końcówka fleksyjna, Liczba (językoznawstwo), Liczba mnoga, Liczba pojedyncza, Liczebnik, Mianownik (przypadek), Nazwa własna, Orzecznik, Paradygmat fleksyjny, Podmiot (językoznawstwo), Przegłos, Przydawka, Przyimek, Przymiotnik, Przypadek, Przyrostek, Regionalizm (językoznawstwo), Rodzaj gramatyczny, Rodzajnik, ..., Rzeczownik, Samogłoska, Slang internetowy, Styl potoczny, Szyk wyrazów, Temat wyrazu, Umlaut, Zaimek, Złożenie (językoznawstwo), Związek zgody. Rozwiń indeks (10 jeszcze) »

Akcent wyrazowy

Akcent wyrazowy (od „zaśpiew”) – wyróżnienie za pomocąśrodków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu lub syntagmy.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Akcent wyrazowy · Zobacz więcej »

Apostrof

Apostrof (gr. apóstrophos) – znak pisarski w kształcie przecinka, umieszczany we frakcji górnej: ’.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Apostrof · Zobacz więcej »

Apozycja (językoznawstwo)

Apozycja – użycie dwóch wyrazów (zwykle rzeczowników) w tej samej formie fleksyjnej, czyli w związku zgody.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Apozycja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Biernik

Biernik – czwarty przypadek deklinacji.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Biernik · Zobacz więcej »

Celownik (przypadek)

Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Celownik (przypadek) · Zobacz więcej »

Czasownik nieprzechodni

Czasownik nieprzechodni – czasownik, który nie może mieć dopełnienia bliższego, i w związku z tym nie tworzy strony biernej.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Czasownik nieprzechodni · Zobacz więcej »

Czasownik przechodni

Czasownik przechodni – czasownik, który może posiadać dopełnienie bliższe.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Czasownik przechodni · Zobacz więcej »

Część mowy

Część mowy – specyficzna dla danego języka, wyróżniona głównie na podstawie kryteriów składniowych i fleksyjnych klasa wyrazów (zobacz też klasyfikacja części mowy).

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Część mowy · Zobacz więcej »

Dialekt niestandardowy

Dialekt niestandardowy, dialekt nieliteracki – odmiana języka niepełniąca funkcji normy instytucjonalnej, nieuprzywilejowana w procesie standaryzacji językowej i zwykle pozbawiona prestiżu przypisywanego dialektowi standardowemu.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Dialekt niestandardowy · Zobacz więcej »

Dopełniacz (przypadek)

Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Dopełniacz (przypadek) · Zobacz więcej »

Dopełnienie bliższe

Dopełnienie bliższe – dopełnienie odnoszące się do czasownika przechodniego.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Dopełnienie bliższe · Zobacz więcej »

Dopełnienie dalsze

Dopełnienie dalsze – dopełnienie, przy którego użyciu nie można przekształcić zdania ze strony czynnej na stronę bierną, tak aby dotychczasowe dopełnienie przejęło rolę podmiotu.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Dopełnienie dalsze · Zobacz więcej »

Formant (morfologia)

Formant, zrostek, afiks (od „element przyczepiony”) – słowotwórcza część wyrazu, dodana do jego rdzenia (podstawy słowotwórczej).

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Formant (morfologia) · Zobacz więcej »

Gerhard Wahrig

Gerhard Wahrig ur.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Gerhard Wahrig · Zobacz więcej »

Język angielski

Wielkiej Brytanii symbolizujące język angielski ikona symbolizująca język angielski według standardu ISO 639-1 Język angielski, angielszczyzna (ang.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Język angielski · Zobacz więcej »

Język średnio-wysoko-niemiecki

Język średnio-wysoko-niemiecki lub średnio-górno-niemiecki – historyczna forma języka niemieckiego.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Język średnio-wysoko-niemiecki · Zobacz więcej »

Język dolnoniemiecki

Zasięg dialektów języka dolnoniemieckiego, w tym także na terenie Holandii. Dialekty dolnosaksońskie: 1.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Język dolnoniemiecki · Zobacz więcej »

Język francuski

Języki i dialekty Francji Znajomość języka francuskiego w krajach Unii Europejskiej. Język francuski (fr. lub) – język pochodzenia indoeuropejskiego z grupy języków romańskich.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Język francuski · Zobacz więcej »

Język niderlandzki

Język niderlandzki (niderl.), język holenderski, język flamandzki – język indoeuropejski z gałęzi zachodniej w ramach języków germańskich.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Język niderlandzki · Zobacz więcej »

Język niemiecki

Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Język niemiecki · Zobacz więcej »

Język polski

Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Język polski · Zobacz więcej »

Język pragermański

Język pragermański – rekonstruowany wspólny język ludów germańskich, wywodzący się z języka praindoeuropejskiego.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Język pragermański · Zobacz więcej »

Język praindoeuropejski

Język praindoeuropejski (skrót: pie) – prajęzyk, hipotetyczny ostatni wspólny przodek wszystkich języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Język praindoeuropejski · Zobacz więcej »

Język standardowy

Język standardowy, standard językowy, dialekt standardowy – odmiana języka przyjęta przez dane społeczeństwo do celów komunikacji publicznej i oficjalnej, stawiana w opozycji do pozostałych odmian (w tym zarówno terytorialnych, jak i środowiskowych).

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Język standardowy · Zobacz więcej »

Język staro-wysoko-niemiecki

Język staro-wysoko-niemiecki – najstarsza forma języka niemieckiego (750–1050).

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Język staro-wysoko-niemiecki · Zobacz więcej »

Język wczesno-nowo-wysoko-niemiecki

Język wczesno-nowo-wysoko-niemiecki (niem. Frühneuhochdeutsch, fnhd.) – historyczny etap w rozwoju języka niemieckiego między średniowiecznym średnio-wysoko-niemieckim i dzisiejszym nowo-wysoko-niemieckim.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Język wczesno-nowo-wysoko-niemiecki · Zobacz więcej »

Język wernakularny

Język wernakularny – forma mowy (język, dialekt, rejestr) używana do kontaktów codziennych przez przedstawicieli pewnej wspólnoty.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Język wernakularny · Zobacz więcej »

Język wysokoniemiecki

Język wysokoniemiecki (niem. hochdeutsche Sprache, neuhochdeutsche Sprache, Hochdeutsch, Neuhochdeutsch) – język etniczny lub makrojęzyk posiadający co najmniej trzy warianty standardowe, część kontinuum dialektalnego języków zachodniogermańskich.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Język wysokoniemiecki · Zobacz więcej »

Języki fleksyjne

Języki fleksyjne – języki syntetyczne cechujące się rozbudowanąstrukturąmorfologiczną, w której jednostki językowe służąjako środki wyrażające relacje syntaktyczne.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Języki fleksyjne · Zobacz więcej »

Języki germańskie

Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Języki germańskie · Zobacz więcej »

Języki indoeuropejskie

Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Końcówka fleksyjna

Końcówka fleksyjna – morfem końcowy wyrazu w językach fleksyjnych, podlegający wymianie w drodze koniugacji lub deklinacji.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Końcówka fleksyjna · Zobacz więcej »

Liczba (językoznawstwo)

Liczba – kategoria gramatyczna dotycząca niektórych części mowy.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Liczba (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Liczba mnoga

Liczba mnoga – szereg form fleksyjnych oznaczających wielość przedmiotów.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Liczba mnoga · Zobacz więcej »

Liczba pojedyncza

Liczba pojedyncza, lp – szereg form fleksyjnych oznaczających pojedynczość przedmiotu lub osoby bez względu na to, czy jest to rzeczywiście jednostka (np. mały chłopiec biegnie), gatunek (np. pies szczeka) czy też zbiorowość (np. armia walczy).

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Liczba pojedyncza · Zobacz więcej »

Liczebnik

Liczebnik – część mowy określająca cechy ilościowe desygnatu: liczbę, ilość, liczebność, wielokrotność lub kolejność.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Liczebnik · Zobacz więcej »

Mianownik (przypadek)

Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Mianownik (przypadek) · Zobacz więcej »

Nazwa własna

Nazwy własne, imię własne, onim – nazwy przysługujące jednostkom, w odróżnieniu od nazw pospolitych, które odnosząsię do dowolnych klas jednostek (egzemplarzy określonej klasy przedmiotów).

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Nazwa własna · Zobacz więcej »

Orzecznik

Orzecznik – część orzeczenia imiennego stanowiąca dopełnienie zdaniowe łącznika i orzekająca o podmiocie.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Orzecznik · Zobacz więcej »

Paradygmat fleksyjny

Paradygmat fleksyjny leksemu – zbiór wszystkich form fleksyjnych danego wyrazu.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Paradygmat fleksyjny · Zobacz więcej »

Podmiot (językoznawstwo)

Podmiot – część zdania, która w zdaniu w stronie czynnej oznacza wykonawcę czynności wyrażonej orzeczeniem, obiekt podlegający procesowi wyrażonemu orzeczeniem lub znajdujący się w stanie wyrażonym orzeczeniem.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Podmiot (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Przegłos

Przegłos, inaczej metafonia, apofonia (ablaut – z niem.) – uwarunkowana fonologicznie wymiana samogłosek w temacie (np. w języku niemieckim i praindoeuropejskim), powstała na skutek historycznych procesów fonetycznych, jak również proces fonetyczny, w wyniku którego pojawia się przegłos, np.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Przegłos · Zobacz więcej »

Przydawka

Przydawka (zwana również atrybutem) – część zdania określająca rzeczownik lub zaimek rzeczowny.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Przydawka · Zobacz więcej »

Przyimek

Przyimek – nieodmienna i niesamodzielna część mowy, która łączy się z innymi wyrazami i nadaje im inny sens.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Przyimek · Zobacz więcej »

Przymiotnik

Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Przymiotnik · Zobacz więcej »

Przypadek

Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Przypadek · Zobacz więcej »

Przyrostek

Przyrostek, sufiks (z „dołączony” od „pod” i „umocowany”) – w językoznawstwie jest to każdy fragment wyrazu (jego morfem), o ile jest dodany po jego rdzeniu (czyli podstawie słowotwórczej) i jednocześnie ma właściwości słowotwórcze (czyli nie jest końcówkąfleksyjną).

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Przyrostek · Zobacz więcej »

Regionalizm (językoznawstwo)

Regionalizm – element językowy, cecha językowa (cecha wymowy, wyraz, forma wyrazowa, konstrukcja) właściwa dla mowy mieszkańców pewnego regionu, występująca poza odmianę literackądanego języka.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Regionalizm (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Rodzaj gramatyczny

Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Rodzaj gramatyczny · Zobacz więcej »

Rodzajnik

Rodzajnik – specyficzny rodzaj przedimka, który oprócz właściwej przedimkowi kategorii określoności bądź nieokreśloności, wyznacza dodatkowo kategorię rodzaju gramatycznego, choć nie we wszystkich językach jest to ścisłe wyznaczenie w każdym przypadku – np.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Rodzajnik · Zobacz więcej »

Rzeczownik

Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Samogłoska

Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Samogłoska · Zobacz więcej »

Slang internetowy

LOL na cukierku Slang internetowy – slang tworzony i wykorzystywany przez użytkowników Internetu.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Slang internetowy · Zobacz więcej »

Styl potoczny

Styl potoczny, styl konwersacyjny, język potoczny – styl funkcjonalny języka stosowany przede wszystkim do swobodnych kontaktów językowych, opozycyjny wobec języka książkowego.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Styl potoczny · Zobacz więcej »

Szyk wyrazów

Szyk wyrazów, porządek słów – układ wyrazów w zdaniu, czyli ich usytuowanie względem siebie w perspektywie czasowej (w mowie) lub przestrzennej (w piśmie).

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Szyk wyrazów · Zobacz więcej »

Temat wyrazu

Temat wyrazu – część wyrazu, która zasadniczo nie uczestniczy w odmianie, pozostająca po usunięciu formantów fleksyjnych.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Temat wyrazu · Zobacz więcej »

Umlaut

Umlaut (dosłownie: przegłos) – zmiana brzmienia samogłoski spotykana w językach germańskich.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Umlaut · Zobacz więcej »

Zaimek

Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Zaimek · Zobacz więcej »

Złożenie (językoznawstwo)

Złożenie – wyraz powstały przez połączenie co najmniej dwóch rdzeni lub ich derywatów za pomocąmiędzyrostka.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Złożenie (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Związek zgody

Związek zgody (kongruencja) – połączenie wyrazu określającego z wyrazem określanym, w którym oba wyrazy zgadzająsię w rodzaju, liczbie i przypadku.

Nowy!!: Deklinacja w języku niemieckim i Związek zgody · Zobacz więcej »

TowarzyskiPrzybywający
Hej! Jesteśmy na Facebooku teraz! »