Szybszy dostęp niż przeglądarce!
12 kontakty: Akad (miasto), É (Sumer), Dumuzi (bóg), E-ulmasz (Sippar-Anunitu), Isztar, Język akadyjski, Język sumeryjski, Kodeks Hammurabiego, Nabonid, Naram-Sin z Akadu, Sargon Wielki, Ziggurat.
Akad (miasto)
okresu Ur III z zaznaczonym przypuszczalnym położeniem Akadu Akad, Akkad, Agade, Akade, Akkade (zapisywane w piśmie klinowym A-ga/kà-dèki) – starożytne miasto w Mezopotamii, stolica imperium akadyjskiego za czasów panowania Sargona Wielkiego (ok. XXIV i XXIII w. p.n.e.) i jego następców; nierozpoznane archeologicznie.
Nowy!!: E-ulmasz (Akad) i Akad (miasto) · Zobacz więcej »
É (Sumer)
Inskrypcja babilońskiego króla Adad-szuma-usura (1216-1187 p.n.e.) dotycząca jego prac budowlanych przy świątyni E-kur w Nippur ('''é''' jest pierwszym znakiem w ósmej linijce) ÉBorger R., Assyrisch-babylonische..., s. 132.
Nowy!!: E-ulmasz (Akad) i É (Sumer) · Zobacz więcej »
Dumuzi (bóg)
Dumuzi, Tammuz, Tamuz – w mitologii mezopotamskiej bóg-pasterz, małżonek bogini Isztar (Inanny), skazany przez niąna pobyt w świecie podziemnym.
Nowy!!: E-ulmasz (Akad) i Dumuzi (bóg) · Zobacz więcej »
E-ulmasz (Sippar-Anunitu)
E-ulmasz (sum. é.ul.maš)George A.R., House..., s. 155.
Nowy!!: E-ulmasz (Akad) i E-ulmasz (Sippar-Anunitu) · Zobacz więcej »
Isztar
Tzw. „waza Isztar” z wizerunkiem nagiej bogini w otoczeniu zwierząt (wielorożna tiara na głowie jest symbolem boskości); Larsa; pocz. II tys. p.n.e.; zbiory Luwru (AO 17000) Terakotowa płytka z przedstawieniem Isztar; Esznunna; pocz. II tys. p.n.e.; zbiory Luwru (AO 12456) detal z kudurru (steli) króla babilońskiego Meli-Szipaka, ukazujący ośmioramiennągwiazdę – symbol bogini Isztar Isztar (sum. Inana, asyr. Issar) – w mitologii mezopotamskiej bogini wojny i miłości, z czasem główna i jedyna licząca się bogini panteonu mezopotamskiego; jej kult rozpowszechnił się szeroko na całym obszarze starożytnego Bliskiego Wschodu – w Syrii i Fenicji (Asztarte) oraz Anatolii (Szauszka); w Babilonii czczona głównie w Uruk w świątyni E-ana („Dom nieba”).
Nowy!!: E-ulmasz (Akad) i Isztar · Zobacz więcej »
Język akadyjski
Język akadyjski (akad. lišānum akkadītum), dawniej też zwany „chaldejskim” – język z grupy semickiej, używany w Mezopotamii od połowy III tysiąclecia p.n.e. do początków I tysiąclecia n.e. Nazwa języka pochodzi od miasta Akad w środkowej Mezopotamii, stolicy imperium akadyjskiego, założonego około 2350 roku p.n.e. przez Sargona.
Nowy!!: E-ulmasz (Akad) i Język akadyjski · Zobacz więcej »
Język sumeryjski
Język sumeryjski (sum. 𒅴𒂠, eme-gi7/gir15, akad. Ŝumeru) – język starożytnego Sumeru, używany w południowej Mezopotamii od co najmniej IV tysiąclecia p.n.e., jeden z najstarszych zapisanych języków.
Nowy!!: E-ulmasz (Akad) i Język sumeryjski · Zobacz więcej »
Kodeks Hammurabiego
Stela z prawami Hammurabiego; zbiory Luwru, Paryż Szamasz wręczający Hammurabiemu insygnia władzy królewskiej Stela z Kodeksem Hammurabiego – inskrypcja Tabliczka z prologiem ze steli Hammurabiego; zbiory Luwru, Paryż Kodeks Hammurabiego – babiloński zbiór praw zredagowany i spisany w XVIII w. p.n.e. za panowania króla Hammurabiego, szóstego przedstawiciela I dynastii z Babilonu.
Nowy!!: E-ulmasz (Akad) i Kodeks Hammurabiego · Zobacz więcej »
Nabonid
Nabonid, właśc.
Nowy!!: E-ulmasz (Akad) i Nabonid · Zobacz więcej »
Naram-Sin z Akadu
Lulubejami Naram-Sin, także Narām-Sîn lub Naram-Suen (akad. 𒀭𒈾𒊏𒄠𒀭𒂗𒍪 Na-ra-am Sin, co oznacza „umiłowany przez boga Księżyca Sina”) – władca Imperium Akadyjskiego, który panował prawdopodobnie około lat 2254–2218 p.n.e. Był wnukiem Sargona Wielkiego.
Nowy!!: E-ulmasz (Akad) i Naram-Sin z Akadu · Zobacz więcej »
Sargon Wielki
Sargon z Akadu (akad. 𒊬𒊒𒄀 Šar-ru-gi), także Sargon Wielki, w starszych pracach historycznych jako Sargon Starszy – twórca i pierwszy władca Imperium Akadyjskiego, znany z podboju sumeryjskich miast-państw w XXIV i XXIII wieku p.n.e. Był założycielem dynastii akadyjskiej, która rządziła przez około sto lat po jego śmierci, aż do podboju Sumeru przez Gutejów.
Nowy!!: E-ulmasz (Akad) i Sargon Wielki · Zobacz więcej »
Ziggurat
Mapa Mezopotamii i Elamu z zaznaczonąlokalizacjąznanych zigguratów Plan sumeryjskiego okręgu świątynnego boga Anu w Uruk (ok. 3000 p.n.e.) – wysoki taras ze świątyniąna szczycie stanowił pierwowzór późniejszych zigguratów III dynastii z Ur (ok. 2100–2000 p.n.e.) Dur-Untasz-Napirisza (dziś Czoga Zanbil w Iranie) Jedna z rekonstrukcji wyglądu zigguratu Etemenanki w Babilonie Zig(g)urat, zik(k)urat (sum. u6.nir; akad. ziqqurratu poch. od czasownika zaqāru – budować wysoko; asyr. siqqurratu) – charakterystyczna dla architektury sakralnej Mezopotamii wieża świątynna o zmniejszających się schodkowo kolejnych tarasach.
Nowy!!: E-ulmasz (Akad) i Ziggurat · Zobacz więcej »
