38 kontakty: Apostrof, Bezokolicznik, Czas (językoznawstwo), Czas zaprzeszły, Czasownik, Czasownik posiłkowy, Dialekt bornholmski, Dopełniacz (przypadek), Imiesłów, Imiesłów przymiotnikowy bierny, Imiesłów przymiotnikowy czynny, Język angielski, Język duński, Język farerski, Język islandzki, Język jämtlandzki, Język niemiecki, Język norweski, Język polski, Język staronordyjski, Język szwedzki, Języki germańskie, Języki północnogermańskie, Liczba (językoznawstwo), Określoność, Ortografia, Osoba (językoznawstwo), Partykuła, Przedimek, Przymiotnik, Przypadek, Rodzaj gramatyczny, Rodzajnik, Rzeczownik, Strona medialna, Utrum, Zaimek, Zdanie bezpodmiotowe.
Apostrof
Apostrof (gr. apóstrophos) – znak pisarski w kształcie przecinka, umieszczany we frakcji górnej: ’.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Apostrof · Zobacz więcej »
Bezokolicznik
Bezokolicznik – forma czasownika, która wyraża czynność lub stan w sposób abstrakcyjny, zazwyczaj bez określania czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony i aspektu.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Bezokolicznik · Zobacz więcej »
Czas (językoznawstwo)
Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Czas (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Czas zaprzeszły
Czas zaprzeszły, Plusquamperfectum – czas stosowany dla podkreślenia uprzedniości czasowej danego zdarzenia, a w szczególności dla wskazania, że jakaś czynność wydarzyła się i zakończyła przed innączynnością, która również miała miejsce w przeszłości.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Czas zaprzeszły · Zobacz więcej »
Czasownik
Czasownik – część mowy służąca do przedstawiania dziejących się czynności oraz zachodzących stanów.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Czasownik · Zobacz więcej »
Czasownik posiłkowy
Czasownik posiłkowy – część mowy, która ma właściwości składniowe i morfologiczne czasowników danego języka, jednak w przeciwieństwie do nich nie ma żadnego znaczenia własnego, a spełnia jedynie funkcje gramatyczne (w szczególności służy do tworzenia form złożonych).
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Czasownik posiłkowy · Zobacz więcej »
Dialekt bornholmski
Dialekt bornholmski (Bornholmsk) – dialekt języka duńskiego używany na wyspie Bornholm.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Dialekt bornholmski · Zobacz więcej »
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Dopełniacz (przypadek) · Zobacz więcej »
Imiesłów
Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Imiesłów · Zobacz więcej »
Imiesłów przymiotnikowy bierny
Imiesłów przymiotnikowy przeszły bierny – część mowy, imiesłów odnoszący się do przedmiotu czynności.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Imiesłów przymiotnikowy bierny · Zobacz więcej »
Imiesłów przymiotnikowy czynny
Imiesłów przymiotnikowy czynny – nieosobowa forma czasowników niedokonanych mówiących o sprawcy czynności.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Imiesłów przymiotnikowy czynny · Zobacz więcej »
Język angielski
Wielkiej Brytanii symbolizujące język angielski ikona symbolizująca język angielski według standardu ISO 639-1 Język angielski, angielszczyzna (ang.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Język angielski · Zobacz więcej »
Język duński
Język duński (duń.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Język duński · Zobacz więcej »
Język farerski
izoglos w dialektach farerskich Język farerski (far.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Język farerski · Zobacz więcej »
Język islandzki
Język islandzki (isl. íslenska) – język z grupy języków nordyckich, którym posługująsię mieszkańcy Islandii.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Język islandzki · Zobacz więcej »
Język jämtlandzki
Język jamski, jämtlandzki (lub) – mowa północnogermańska używana przez około 50 tys.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Język jämtlandzki · Zobacz więcej »
Język niemiecki
Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Język niemiecki · Zobacz więcej »
Język norweski
Język norweski (norw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Język norweski · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Język polski · Zobacz więcej »
Język staronordyjski
Język staronordyjski (staronordycki) – język z północnej grupy języków germańskich, używany przez mieszkańców Skandynawii i obszarów przez nich zasiedlonych między VIII i XIV wiekiem.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Język staronordyjski · Zobacz więcej »
Język szwedzki
Język szwedzki (szw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich, ojczysty dla ponad 10 milionów osób, używany głównie w Szwecji i niektórych częściach Finlandii.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Język szwedzki · Zobacz więcej »
Języki germańskie
Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Języki germańskie · Zobacz więcej »
Języki północnogermańskie
Języki północnogermańskie (języki nordyjskie, nordyckie, skandynawskie) – północna grupa języków germańskich, którymi posługuje się blisko 18 mln ludzi zamieszkujących kraje skandynawskie i Islandię.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Języki północnogermańskie · Zobacz więcej »
Liczba (językoznawstwo)
Liczba – kategoria gramatyczna dotycząca niektórych części mowy.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Liczba (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Określoność
* określoność – w językoznawstwie, właściwość grupy rzeczownikowej pozwalająca odróżnić informacje znane i specyficzne od nieznanych,.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Określoność · Zobacz więcej »
Ortografia
Wielki słownik ortograficzny PWN z zasadami pisowni i interpunkcji, wyd. 2016 Ortografia (z gr., „poprawny”,, „piszący”), inaczej pisownia (dawniej prawopis) – zbiór przepisów regulujących sposób zapisu słów danego języka za pomocąliter alfabetu lub innych symboli.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Ortografia · Zobacz więcej »
Osoba (językoznawstwo)
Osoba – kategoria gramatyczna czasownika określająca, jak podmiot zdania ma się do stanu lub czynności określonej przez orzeczenie.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Osoba (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Partykuła
Partykuła – niesamodzielny (pozbawiony samodzielnego znaczenia) wyraz lub morfem (tzw. wyrazek), nadający wypowiedzeniom zabarwienie znaczeniowe lub uczuciowe.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Partykuła · Zobacz więcej »
Przedimek
brak przedimka Przedimek – część mowy występująca przed rzeczownikiem (także przed konstrukcjąrzeczownikową, a niekiedy również przed przymiotnikiem lub liczebnikiem użytym rzeczownikowo), wskazująca na jego kategorię określoności lub nieokreśloności.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Przedimek · Zobacz więcej »
Przymiotnik
Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Przymiotnik · Zobacz więcej »
Przypadek
Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Przypadek · Zobacz więcej »
Rodzaj gramatyczny
Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Rodzaj gramatyczny · Zobacz więcej »
Rodzajnik
Rodzajnik – specyficzny rodzaj przedimka, który oprócz właściwej przedimkowi kategorii określoności bądź nieokreśloności, wyznacza dodatkowo kategorię rodzaju gramatycznego, choć nie we wszystkich językach jest to ścisłe wyznaczenie w każdym przypadku – np.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Rodzajnik · Zobacz więcej »
Rzeczownik
Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Rzeczownik · Zobacz więcej »
Strona medialna
Strona medialna – istniejąca w języku praindoeuropejskim strona gramatyczna.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Strona medialna · Zobacz więcej »
Utrum
Utrum (w różnych opracowaniach także: rodzaj wspólny, rodzaj męsko-żeński, rodzaj nienijaki, rodzaj ogólny) – rodzaj gramatyczny przeciwstawiany w gramatykach niektórych języków rodzajowi nijakiemu (łac. neutrum).
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Utrum · Zobacz więcej »
Zaimek
Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Zaimek · Zobacz więcej »
Zdanie bezpodmiotowe
Zdania bezpodmiotowe – zdanie, w którym trudno jest ustalić wykonawcę czynności.
Nowy!!: Gramatyka języka duńskiego i Zdanie bezpodmiotowe · Zobacz więcej »