Szybszy dostęp niż przeglądarce!
96 kontakty: Abessivus, Ablatyw, Adessivus, Agens, Aglutynacyjność, Allatyw, Aspekt (językoznawstwo), Łącznik (gramatyka), Bezokolicznik, Biernik, Celownik (przypadek), Comitativus, Czas, Czas przyszły, Czas teraźniejszy, Czas zaprzeszły, Dopełniacz (przypadek), Dopełnienie (językoznawstwo), Dyftong, Elativus, Enklityka, Essivus, Ewolucja języka, Fonologia, Geminata, Gramatyka opisowa, Harmonia samogłosek, Illativus, Imiesłów, Imperfekt, Inessivus, Instructivus, Instytut badawczy języków Finlandii, Intonacja (językoznawstwo), Język angielski, Język fiński, Język literacki, Język polski, Języki indoeuropejskie, Języki pozycyjne, Językoznawstwo diachroniczne, Kalevala, Koniugacja (językoznawstwo), Leksykalizacja, Liczba mnoga, Liczby naturalne, Liczebnik, Mianownik (przypadek), Morfologia (językoznawstwo), Orzeczenie (językoznawstwo), ..., Orzecznik, Partitivus, Perfectum, Pesäpallo, Podmiot (językoznawstwo), Poimek, Preskryptywizm (językoznawstwo), Proces fonetyczny, Prolativus, Przedimek, Przydawka, Przyimek, Przymiotnik, Przypadek, Przyrostek, Przysłówek, Rdzeń (językoznawstwo), Rodzaj gramatyczny, Rodzajnik, Rzeczownik, Rzeczownik odczasownikowy, Samogłoska, Sandhi, Sanskryt, Spółgłoska, Spójnik (część mowy), Strona (językoznawstwo), Styl potoczny, Sufiks dzierżawczy, SVO (Subject Verb Object), Sylaba, Syntaktyka (językoznawstwo), Towarzystwo Literatury Fińskiej, Translativus, Tryb (językoznawstwo), Tryb oznajmujący, Tryb potencjalny, Tryb przypuszczający, Tryb rozkazujący, Wrostek (językoznawstwo), Wymiana stóp, Zaimek, Zdanie egzystencjalne, Zwarcie krtaniowe, Związek rządu, Związek zgody. Rozwiń indeks (46 jeszcze) »
Abessivus
Abessivus (caritivus, caritativus) – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający brak danego desygnatu.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Abessivus · Zobacz więcej »
Ablatyw
right Ablatyw (łac. ablativus, w języku polskim nazywany także pochodnikiem lub oddalnikiem) – przypadek w językach aglutynacyjnych i niektórych fleksyjnych, wyraża odchodzenie i oddzielanie się od czegoś (odwrotnie niż allatyw).
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Ablatyw · Zobacz więcej »
Adessivus
Adessivus – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający przebywanie desygnatu na powierzchni pewnego określonego obiektu.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Adessivus · Zobacz więcej »
Agens
Agens (podmiot czynny) w językoznawstwie – rola semantyczna wykonawcy czynności określonej czasownikiem.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Agens · Zobacz więcej »
Aglutynacyjność
Aglutynacyjność (dosł. sklejanie), aglutynacja – w językoznawstwie proces morfologiczny polegający na stosowaniu różnego rodzaju afiksów, określających funkcję składniowąwyrazu w wypowiedzeniu.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Aglutynacyjność · Zobacz więcej »
Allatyw
right Allatyw (Allativus) – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający przemieszczanie się desygnatu w kierunku do i do wewnątrz pewnego określonego obiektu (odwrotnie niż ablatyw).
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Allatyw · Zobacz więcej »
Aspekt (językoznawstwo)
Aspekt (postać, forma) – kategoria gramatyczna wyrażająca sposób przedstawienia czynności lub stanu.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Aspekt (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Łącznik (gramatyka)
Łącznik (kopula, czasownik łącznikowy, czasownik łączący) – czasownik w orzeczeniu imiennym (po łączniku musi zawsze występować orzecznik), będący w związku zgody z podmiotem.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Łącznik (gramatyka) · Zobacz więcej »
Bezokolicznik
Bezokolicznik – forma czasownika, która wyraża czynność lub stan w sposób abstrakcyjny, zazwyczaj bez określania czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony i aspektu.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Bezokolicznik · Zobacz więcej »
Biernik
Biernik – czwarty przypadek deklinacji.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Biernik · Zobacz więcej »
Celownik (przypadek)
Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Celownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Comitativus
Comitativus – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych; występowanie danego desygnatu w parze z innym.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Comitativus · Zobacz więcej »
Czas
Czas – wielkość fizyczna określająca kolejność zdarzeń oraz odstępy między zdarzeniami zachodzącymi w tym samym miejscu.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Czas · Zobacz więcej »
Czas przyszły
Czas przyszły – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje i nazywa późniejszączynność lub późniejszy stan niż moment mówienia lub pisania o nich, np.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Czas przyszły · Zobacz więcej »
Czas teraźniejszy
Czas teraźniejszy – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje na równoczesność trwania czynności i mówienia lub pisania o niej, np.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Czas teraźniejszy · Zobacz więcej »
Czas zaprzeszły
Czas zaprzeszły, Plusquamperfectum – czas stosowany dla podkreślenia uprzedniości czasowej danego zdarzenia, a w szczególności dla wskazania, że jakaś czynność wydarzyła się i zakończyła przed innączynnością, która również miała miejsce w przeszłości.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Czas zaprzeszły · Zobacz więcej »
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Dopełniacz (przypadek) · Zobacz więcej »
Dopełnienie (językoznawstwo)
Dopełnienie – część zdania oznaczająca przedmiot czynności wyrażonej orzeczeniem zdania w stronie czynnej w sposób bezpośredni bądź pośredni.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Dopełnienie (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Dyftong
Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Dyftong · Zobacz więcej »
Elativus
Elativus – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający opuszczenie przez desygnat pewnego określonego obiektu.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Elativus · Zobacz więcej »
Enklityka
Enklityka (z gr. enklínein – oprzeć) – wyraz nieposiadający własnego akcentu, lecz tworzący całość akcentowąz wyrazem poprzedzającym.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Enklityka · Zobacz więcej »
Essivus
Essivus – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający występowanie desygnatu w pewnym stanie, służenie w jakimś celu.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Essivus · Zobacz więcej »
Ewolucja języka
Ewolucja języka – proces polegający na przeobrażaniu się struktury języka.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Ewolucja języka · Zobacz więcej »
Fonologia
Fonologia (dawniej głosownia) – nauka o systemach dźwiękowych języków.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Fonologia · Zobacz więcej »
Geminata
Geminata – spółgłoska podwojona, np.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Geminata · Zobacz więcej »
Gramatyka opisowa
Gramatyka opisowa (deskrypcyjna, deskryptywna, synchroniczna) – gramatyka prezentująca mechanizm, w oparciu o który dany język funkcjonuje w jednej wyróżnionej epoce jego rozwoju, lub formalnąkonfigurację, jaka w tym czasie go charakteryzuje.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Gramatyka opisowa · Zobacz więcej »
Harmonia samogłosek
Harmonia samogłosek, metafonia – rodzaj odległego asymilacyjnego procesu fonologicznego dotyczącego samogłosek.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Harmonia samogłosek · Zobacz więcej »
Illativus
Illativus (illatiwus) – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający kierunek ruchu przedmiotu do wewnątrz jakiegoś obiektu.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Illativus · Zobacz więcej »
Imiesłów
Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Imiesłów · Zobacz więcej »
Imperfekt
Imperfekt – czas przeszły prosty (niedokonany).
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Imperfekt · Zobacz więcej »
Inessivus
Inessivus - przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający przebywanie desygnatu wewnątrz pewnego określonego obiektu.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Inessivus · Zobacz więcej »
Instructivus
Instructivus – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający narzędzie lub sposób, którym desygnat jest wykonywany.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Instructivus · Zobacz więcej »
Instytut badawczy języków Finlandii
Instytut badawczy języków Finlandii – rządowy instytut badawczy Finlandii prowadzący badania nad językiem szwedzkim, językiem fińskim, językami lapońskimi, językiem romskim oraz fińskim językiem migowym.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Instytut badawczy języków Finlandii · Zobacz więcej »
Intonacja (językoznawstwo)
Intonacja – w trakcie wypowiadania tekstu nadawanie mu pewnego rodzaju melodii, poprzez zmianę modulacji głosu, w celu wyrażenia emocji lub tylko dla oddania specyficznego charakteru danej wypowiedzi.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Intonacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Język angielski
Wielkiej Brytanii symbolizujące język angielski ikona symbolizująca język angielski według standardu ISO 639-1 Język angielski, angielszczyzna (ang.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Język angielski · Zobacz więcej »
Język fiński
Język fiński na obszarze południowej Szwecji (stan na 2005) Język fiński (fiń.) – język należący do podgrupy języków bałtycko-fińskich, zaliczanej do podrodziny języków ugrofińskich z rodziny uralskiej.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Język fiński · Zobacz więcej »
Język literacki
Język literacki – wieloznaczny termin lingwistyczny.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Język literacki · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Język polski · Zobacz więcej »
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »
Języki pozycyjne
Języki pozycyjne, amorficzne – języki w których każda część zdania ma swoje ustalone miejsce, które pozwala na zachowanie sensu wypowiedzi (np. język angielski).
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Języki pozycyjne · Zobacz więcej »
Językoznawstwo diachroniczne
Językoznawstwo diachroniczne (gr. día „przez”, chrónos „czas”), językoznawstwo historyczne – dział językoznawstwa ogólnego zajmujący się badaniem relacji, jakie występująmiędzy elementami języka w różnych epokach jego rozwoju.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Językoznawstwo diachroniczne · Zobacz więcej »
Kalevala
pol. „Obrona Sampo”; mal. Akseli Gallen-Kallela) Jerzego Litwiniuka w polskim tłumaczeniu ''Kalevali'' Kalevala, Kalewala (dosł. „Kraina Kalevy”, ważnego mitycznego bohatera Finów, Estończyków, Karelów i innych ludów bałtycko-fińskich) – poemat epicki składający się z pieśni ludowych (tzw. run) i legend z terenów Finlandii, Estonii, Karelii i innych terenów, zebranych i opracowanych w XIX wieku przez Eliasa Lönnrota.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Kalevala · Zobacz więcej »
Koniugacja (językoznawstwo)
Koniugacja (z łac.) – odmiana czasownika przez osoby, czasy, tryby, strony, liczby, aspekty i inne kategorie gramatyczne.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Koniugacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Leksykalizacja
Leksykalizacja – zjawisko językowe, które polega na rozbieżności między aktualnym znaczeniem wyrazu a jego morfologicznąstrukturą, która była uformowana przez znaczenie pierwotne.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Leksykalizacja · Zobacz więcej »
Liczba mnoga
Liczba mnoga – szereg form fleksyjnych oznaczających wielość przedmiotów.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Liczba mnoga · Zobacz więcej »
Liczby naturalne
osi liczbowej duża litera N – standardowy symbol liczb naturalnych. Liczby naturalne – termin dwuznaczny.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Liczby naturalne · Zobacz więcej »
Liczebnik
Liczebnik – część mowy określająca cechy ilościowe desygnatu: liczbę, ilość, liczebność, wielokrotność lub kolejność.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Liczebnik · Zobacz więcej »
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Mianownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Morfologia (językoznawstwo)
Morfologia – dziedzina lingwistyki zajmująca się formami odmiennymi części mowy (fleksja) oraz słowotwórstwem.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Morfologia (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Orzeczenie (językoznawstwo)
Orzeczenie – w składni – część zdania, która wyraża czynność podmiotu.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Orzeczenie (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Orzecznik
Orzecznik – część orzeczenia imiennego stanowiąca dopełnienie zdaniowe łącznika i orzekająca o podmiocie.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Orzecznik · Zobacz więcej »
Partitivus
Partitivus, partytyw, cząstkownik - przypadek występujący w niektórych grupach językowych (np. w języku fińskim).
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Partitivus · Zobacz więcej »
Perfectum
Perfectum (od łac. perficio - dokonać, ukończyć) – czas lub aspekt gramatyczny wyrażający czynność przeszłąi dokonaną, ale pozostającąw związku z teraźniejszością.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Perfectum · Zobacz więcej »
Pesäpallo
Dzieci grające w pesäpallo w Siilinjärvi Pesäpallo (od fin. pesä – gniazdo, pallo – piłka; skrótowo pesis; szw. boboll; zwana też "fińskim baseballem") – sportowa gra zespołowa podobna do baseballu, popularna zwłaszcza w Finlandii, gdzie uznawana jest za narodowądyscyplinę sportu.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Pesäpallo · Zobacz więcej »
Podmiot (językoznawstwo)
Podmiot – część zdania, która w zdaniu w stronie czynnej oznacza wykonawcę czynności wyrażonej orzeczeniem, obiekt podlegający procesowi wyrażonemu orzeczeniem lub znajdujący się w stanie wyrażonym orzeczeniem.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Podmiot (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Poimek
Poimek – nieodmienna część mowy, która łączy się z wyrazem i zmienia jego sens.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Poimek · Zobacz więcej »
Preskryptywizm (językoznawstwo)
Preskryptywizm („przepisywać, ordynować”; także: normatywizm) – dążność do formułowania norm i innych wzorców posługiwania się językiem, z zamiarem wywarcia wpływu na jego użytkowników, aby trzymali się proponowanych środków.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Preskryptywizm (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Proces fonetyczny
Proces fonetyczny (zjawisko fonetyczne) – zmiana języka w zakresie fonetyki.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Proces fonetyczny · Zobacz więcej »
Prolativus
Prolativus – jeden z przypadków w deklinacji występujący przede wszystkim w językach ugrofińskich.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Prolativus · Zobacz więcej »
Przedimek
brak przedimka Przedimek – część mowy występująca przed rzeczownikiem (także przed konstrukcjąrzeczownikową, a niekiedy również przed przymiotnikiem lub liczebnikiem użytym rzeczownikowo), wskazująca na jego kategorię określoności lub nieokreśloności.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Przedimek · Zobacz więcej »
Przydawka
Przydawka (zwana również atrybutem) – część zdania określająca rzeczownik lub zaimek rzeczowny.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Przydawka · Zobacz więcej »
Przyimek
Przyimek – nieodmienna i niesamodzielna część mowy, która łączy się z innymi wyrazami i nadaje im inny sens.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Przyimek · Zobacz więcej »
Przymiotnik
Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Przymiotnik · Zobacz więcej »
Przypadek
Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Przypadek · Zobacz więcej »
Przyrostek
Przyrostek, sufiks (z „dołączony” od „pod” i „umocowany”) – w językoznawstwie jest to każdy fragment wyrazu (jego morfem), o ile jest dodany po jego rdzeniu (czyli podstawie słowotwórczej) i jednocześnie ma właściwości słowotwórcze (czyli nie jest końcówkąfleksyjną).
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Przyrostek · Zobacz więcej »
Przysłówek
Przysłówek – nieodmienna część mowy, która głównie służy jako modyfikator czasownika i przymiotnika.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Przysłówek · Zobacz więcej »
Rdzeń (językoznawstwo)
Rdzeń (niekiedy także pierwiastek; por.) – główny morfem wyrazu, który pozostaje po oddzieleniu od niego wszystkich afiksów.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Rdzeń (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Rodzaj gramatyczny
Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Rodzaj gramatyczny · Zobacz więcej »
Rodzajnik
Rodzajnik – specyficzny rodzaj przedimka, który oprócz właściwej przedimkowi kategorii określoności bądź nieokreśloności, wyznacza dodatkowo kategorię rodzaju gramatycznego, choć nie we wszystkich językach jest to ścisłe wyznaczenie w każdym przypadku – np.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Rodzajnik · Zobacz więcej »
Rzeczownik
Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Rzeczownik · Zobacz więcej »
Rzeczownik odczasownikowy
Rzeczownik odczasownikowy, rzeczownik odsłowny, gerundium, odsłownik – rzeczownik utworzony od czasownika, zwykle będący nazwączynności lub stanu.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Rzeczownik odczasownikowy · Zobacz więcej »
Samogłoska
Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Samogłoska · Zobacz więcej »
Sandhi
Sandhi – zasady fonologiczne, które dotyczązmian na przełomie morfemów lub słów.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Sandhi · Zobacz więcej »
Sanskryt
Rygwedy w sanskrycie Sanskryt (dewanagari: संस्कृतम् saṃskṛtam; sa.msk.rtā bhā.sā, od sa.m+k.r: zestawiać, składać; bhā.sā: język; język uporządkowany, w przeciwieństwie do języków naturalnych prakrytów, tzn. ludowych o nieuporządkowanej gramatyce) – język literacki starożytnych, średniowiecznych i wczesnonowożytnych Indii.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Sanskryt · Zobacz więcej »
Spółgłoska
Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy).
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Spółgłoska · Zobacz więcej »
Spójnik (część mowy)
Spójnik – wyraz łączący dwa zdania, równoważniki zdań lub wyrażenia w jedno zdanie złożone.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Spójnik (część mowy) · Zobacz więcej »
Strona (językoznawstwo)
Strona (diateza) – kategoria gramatyczna, która sygnalizuje różnice w hierarchizacji argumentów predykatu wyrażane za pomocąśrodków formalnych, tj.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Strona (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Styl potoczny
Styl potoczny, styl konwersacyjny, język potoczny – styl funkcjonalny języka stosowany przede wszystkim do swobodnych kontaktów językowych, opozycyjny wobec języka książkowego.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Styl potoczny · Zobacz więcej »
Sufiks dzierżawczy
Sufiks dzierżawczy – sufiks oznaczający przynależność danego desygnatu do właściciela, wyrażonego najczęściej w podmiocie zdania.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Sufiks dzierżawczy · Zobacz więcej »
SVO (Subject Verb Object)
SVO (Subject Verb Object) – skrót oznaczający typ zdania, w którym podmiot występuje przed orzeczeniem, a dopełnienie występuje na końcu oraz typ języka, w którym takie zdania sądominujące.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i SVO (Subject Verb Object) · Zobacz więcej »
Sylaba
Struktura sylaby Sylaba (syllabḗ), zgłoska – element struktury fonologicznej aktu komunikacyjnego, który pomimo pozornej oczywistości wciąż nie ma ustalonej jednoznacznej definicji.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Sylaba · Zobacz więcej »
Syntaktyka (językoznawstwo)
Syntaktyka, składnia (gr. sýntaxis – „porządek, szyk”, syntaktikós – „porządkujący”) – dział językoznawstwa, który zajmuje się budowąwypowiedzeń.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Syntaktyka (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Towarzystwo Literatury Fińskiej
Towarzystwo Literatury Fińskiej (Fińskie Towarzystwo Literackie,, SKS) – fińska organizacja założona w 1831 roku, prowadząca działalność naukową, kulturalno-oświatowąi wydawniczą.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Towarzystwo Literatury Fińskiej · Zobacz więcej »
Translativus
Translativus – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający zmianę stanu.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Translativus · Zobacz więcej »
Tryb (językoznawstwo)
Tryb – kategoria gramatyczna czasownika wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Tryb (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Tryb oznajmujący
Tryb oznajmujący, tryb orzekający (łac. indicativus) – podstawowy tryb gramatyczny w większości języków świata.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Tryb oznajmujący · Zobacz więcej »
Tryb potencjalny
Tryb potencjalny (także łac. modus potentialis) – w językoznawstwie: tryb zbliżony do trybu życzeniowego, wyrażający możliwość zaistnienia jakiejś sytuacji (w sensie prawdopodobieństwa).
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Tryb potencjalny · Zobacz więcej »
Tryb przypuszczający
Tryb przypuszczający (łac. conditionalis) – jeden z podstawowych trybów w mowie, występujący w większości języków.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Tryb przypuszczający · Zobacz więcej »
Tryb rozkazujący
Tryb rozkazujący (łac. imperativus) – jeden z podstawowych trybów w mowie.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Tryb rozkazujący · Zobacz więcej »
Wrostek (językoznawstwo)
Wrostek, śródrostek (rzad.), infiks (od „w” i „umocowany”)Wrostka (infiksu) nie należy mylić z międzyrostkiem (interfiksem).
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Wrostek (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Wymiana stóp
Wymiana stóp – zjawisko morfologiczne w niektórych językach, polegające na zmianie ilościowej lub jakościowej spółgłosek wewnątrz morfemu spowodowanej kontekstem zewnętrznym – wpływem otoczenia fonetycznego.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Wymiana stóp · Zobacz więcej »
Zaimek
Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Zaimek · Zobacz więcej »
Zdanie egzystencjalne
Zdanie egzystencjalne – zdanie, w którym informuje się o istnieniu danej rzeczy, osoby bądź zjawiska w pewnych okolicznościach.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Zdanie egzystencjalne · Zobacz więcej »
Zwarcie krtaniowe
Zwarcie krtaniowe – w fonetyce określenie bezdźwięcznej zwartej spółgłoski krtaniowej.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Zwarcie krtaniowe · Zobacz więcej »
Związek rządu
Związek rządu (rekcja) – relacja między powiązanymi elementami zdania, w której jeden musi mieć pewnąz góry ustalonąformę, niezależnie od formy drugiego.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Związek rządu · Zobacz więcej »
Związek zgody
Związek zgody (kongruencja) – połączenie wyrazu określającego z wyrazem określanym, w którym oba wyrazy zgadzająsię w rodzaju, liczbie i przypadku.
Nowy!!: Gramatyka języka fińskiego i Związek zgody · Zobacz więcej »
