Szybszy dostęp niż przeglądarce!
40 kontakty: Adessivus, Alba Iulia, Bańska Bystrzyca, Biernik, Celownik (przypadek), Czasownik, Czasownik nieprzechodni, Czasownik przechodni, Część mowy, Deklinacja (językoznawstwo), Dopełniacz (przypadek), Elativus, Góra Gellerta, Gramatyka, Illativus, Inessivus, Język chantyjski, Język mansyjski, Język polski, Język węgierski, Języki indoeuropejskie, Komitat, Koniugacja przedmiotowa, Liczba podwójna, Liczebnik, Mianownik (przypadek), Miejscownik, Narzędnik, Oradea, Partitivus, Poimek, Przedimek, Przyimek, Przymiotnik, Przypadek, Rodzaj gramatyczny, Rzeczownik, Székesfehérvár, Tryb łączący, Zaimek.
Adessivus
Adessivus – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający przebywanie desygnatu na powierzchni pewnego określonego obiektu.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Adessivus · Zobacz więcej »
Alba Iulia
Alba Iulia (starorum. Bălgrad;;,;, od 1711 Karlsburg; polska nazwa nieodmienna) – miasto w Siedmiogrodzie (Rumunia), stolica okręgu Alba.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Alba Iulia · Zobacz więcej »
Bańska Bystrzyca
Widok ze szczytu Urpín Rynek Ulica na starym mieście Bańska Bystrzyca – miasto w środkowej Słowacji, w tradycyjnym regionie Horehronie.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Bańska Bystrzyca · Zobacz więcej »
Biernik
Biernik – czwarty przypadek deklinacji.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Biernik · Zobacz więcej »
Celownik (przypadek)
Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Celownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Czasownik
Czasownik – część mowy służąca do przedstawiania dziejących się czynności oraz zachodzących stanów.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Czasownik · Zobacz więcej »
Czasownik nieprzechodni
Czasownik nieprzechodni – czasownik, który nie może mieć dopełnienia bliższego, i w związku z tym nie tworzy strony biernej.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Czasownik nieprzechodni · Zobacz więcej »
Czasownik przechodni
Czasownik przechodni – czasownik, który może posiadać dopełnienie bliższe.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Czasownik przechodni · Zobacz więcej »
Część mowy
Część mowy – specyficzna dla danego języka, wyróżniona głównie na podstawie kryteriów składniowych i fleksyjnych klasa wyrazów (zobacz też klasyfikacja części mowy).
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Część mowy · Zobacz więcej »
Deklinacja (językoznawstwo)
Deklinacja (od „odmieniać”) – odmiana wyrazu (imienia) przez przypadki i liczby.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Deklinacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Dopełniacz (przypadek) · Zobacz więcej »
Elativus
Elativus – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający opuszczenie przez desygnat pewnego określonego obiektu.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Elativus · Zobacz więcej »
Góra Gellerta
Góra Gellerta – wzgórze o wysokości 235 metrów, znajdujące się w Budapeszcie, w I i XI dzielnicy (Tabán), na zachód od Wzgórza Zamkowego.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Góra Gellerta · Zobacz więcej »
Gramatyka
Gramatyka – uporządkowany zbiór reguł językowych rządzących organizacjązdań, dyskursów, tekstów; innymi słowy zespół prawideł umożliwiających tworzenie złożonych jednostek językowych, ich składanie z jednostek elementarnych.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Gramatyka · Zobacz więcej »
Illativus
Illativus (illatiwus) – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający kierunek ruchu przedmiotu do wewnątrz jakiegoś obiektu.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Illativus · Zobacz więcej »
Inessivus
Inessivus - przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający przebywanie desygnatu wewnątrz pewnego określonego obiektu.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Inessivus · Zobacz więcej »
Język chantyjski
Język chantyjski (dawniej: język ostiacki, nazwa własna: ханты ясаң) – język zaliczany do grupy ugryjskiej języków ugrofińskich.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Język chantyjski · Zobacz więcej »
Język mansyjski
Język mansyjski (dawniej: język wogulski, nazwa własna: ма̄ньси ла̄тыӈ) – język zaliczany do grupy ugryjskiej w ramach uralskiej rodziny językowej.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Język mansyjski · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Język polski · Zobacz więcej »
Język węgierski
Europy Środkowo-Wschodniej Język węgierski (węg.) – język należący do grupy języków ugryjskich, zaliczanej do podrodziny ugrofińskiej (w ramach rodziny uralskiej).
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Język węgierski · Zobacz więcej »
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »
Komitat
Podział Węgier na komitaty w 1886 Dzisiejsze komitaty Węgier Komitat (z łac. commitatus; węg. megye, chorw. županija, słow. župa) – jednostka administracyjna pierwszego rzędu w podziale administracyjnym Węgier, odpowiadająca polskiemu województwu.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Komitat · Zobacz więcej »
Koniugacja przedmiotowa
Koniugacja przedmiotowa – rodzaj koniugacji zawierającej w sobie informację o istnieniu dopełnienia.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Koniugacja przedmiotowa · Zobacz więcej »
Liczba podwójna
Liczba podwójna (liczba mnoga podwójna, dualis) – występująca w niektórych językach (w tym w dawnej polszczyźnie i czeszczyźnie) kategoria gramatyczna, służąca wyrażaniu podwójności, parzystości.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Liczba podwójna · Zobacz więcej »
Liczebnik
Liczebnik – część mowy określająca cechy ilościowe desygnatu: liczbę, ilość, liczebność, wielokrotność lub kolejność.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Liczebnik · Zobacz więcej »
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Mianownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Miejscownik
Miejscownik – forma używana do opisu miejsca akcji.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Miejscownik · Zobacz więcej »
Narzędnik
Narzędnik – w językoznawstwie przypadek używany m.in.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Narzędnik · Zobacz więcej »
Oradea
Oradea – miasto w Rumunii w okręgu Bihor, stolica krainy historycznej Kriszana.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Oradea · Zobacz więcej »
Partitivus
Partitivus, partytyw, cząstkownik - przypadek występujący w niektórych grupach językowych (np. w języku fińskim).
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Partitivus · Zobacz więcej »
Poimek
Poimek – nieodmienna część mowy, która łączy się z wyrazem i zmienia jego sens.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Poimek · Zobacz więcej »
Przedimek
brak przedimka Przedimek – część mowy występująca przed rzeczownikiem (także przed konstrukcjąrzeczownikową, a niekiedy również przed przymiotnikiem lub liczebnikiem użytym rzeczownikowo), wskazująca na jego kategorię określoności lub nieokreśloności.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Przedimek · Zobacz więcej »
Przyimek
Przyimek – nieodmienna i niesamodzielna część mowy, która łączy się z innymi wyrazami i nadaje im inny sens.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Przyimek · Zobacz więcej »
Przymiotnik
Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Przymiotnik · Zobacz więcej »
Przypadek
Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Przypadek · Zobacz więcej »
Rodzaj gramatyczny
Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Rodzaj gramatyczny · Zobacz więcej »
Rzeczownik
Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Rzeczownik · Zobacz więcej »
Székesfehérvár
Székesfehérvár (dawniej pol. Białogród Stołeczny, lub Białogród Królewski, łac. Alba Regia, chorw. Stolni Biograd, niem. Stuhlweißenburg, serb. Столни Београд, tur. İstolni Belgrád, cz. Stoličný Bělehrad) – miasto w środkowo-zachodniej części Węgier, liczące ponad 101,9 tys.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Székesfehérvár · Zobacz więcej »
Tryb łączący
Tryb łączący (łac. coniunctivus, subiunctivus) – tryb gramatyczny, występujący w wielu językach indoeuropejskich, służący do wyrażania życzeń, poleceń, emocji, możliwości, osądów, potrzeb oraz stwierdzeń przeciwnych aktualnym faktom.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Tryb łączący · Zobacz więcej »
Zaimek
Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu.
Nowy!!: Gramatyka języka węgierskiego i Zaimek · Zobacz więcej »
