32 kontakty: Alfabet łaciński, Brewis, Dwuznak, Dyftong, Głoska, Język akadyjski, Język arabski, Język łotewski, Język czeczeński, Język czeski, Język estoński, Język fiński, Język grecki klasyczny, Język japoński, Język litewski, Język nahuatl, Język niderlandzki, Język niemiecki, Język polski, Język słowacki, Język szwedzki, Język walijski, Język węgierski, Makron (znak diakrytyczny), Międzynarodowy alfabet fonetyczny, Prozodia, Przydech, Sanskryt, Spółgłoska labiowelarna, Stopa (metryka), Sylaba, Zanik iloczasu.
Alfabet łaciński
kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.
Nowy!!: Iloczas i Alfabet łaciński · Zobacz więcej »
Brewis
Brewis (znak krótkości; od łac. brevis: „krótki”) – znak diakrytyczny stosowany w alfabecie rumuńskim, tureckim, wietnamskim i innych.
Nowy!!: Iloczas i Brewis · Zobacz więcej »
Dwuznak
Dwuznak, digraf – dwie litery oznaczające jednągłoskę.
Nowy!!: Iloczas i Dwuznak · Zobacz więcej »
Dyftong
Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.
Nowy!!: Iloczas i Dyftong · Zobacz więcej »
Głoska
Głoska – najmniejszy element dźwiękowej formy wypowiedzi charakteryzujący się stałym zespołem fonetycznych cech artykulacyjnych i akustycznych.
Nowy!!: Iloczas i Głoska · Zobacz więcej »
Język akadyjski
Język akadyjski (akad. lišānum akkadītum), dawniej też zwany „chaldejskim” – język z grupy semickiej, używany w Mezopotamii od połowy III tysiąclecia p.n.e. do początków I tysiąclecia n.e. Nazwa języka pochodzi od miasta Akad w środkowej Mezopotamii, stolicy imperium akadyjskiego, założonego około 2350 roku p.n.e. przez Sargona.
Nowy!!: Iloczas i Język akadyjski · Zobacz więcej »
Język arabski
Język arabski – język z rodziny języków semickich, w której zaliczany jest do grupy języków południowo-zachodnich według klasycznego podziału, bądź grupy języków zachodnich, centralnych według podziału Hetzrona i Voigta.
Nowy!!: Iloczas i Język arabski · Zobacz więcej »
Język łotewski
Język łotewski (łot. latviešu valoda) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się w sumie ok.
Nowy!!: Iloczas i Język łotewski · Zobacz więcej »
Język czeczeński
Język czeczeński (czecz.) – język Czeczenów, zamieszkujących głównie autonomicznąrepublikę Czeczenii, wchodzącąw skład Federacji Rosyjskiej.
Nowy!!: Iloczas i Język czeczeński · Zobacz więcej »
Język czeski
Europy Środkowo-Wschodniej samogłosek według ''The Handbook of the International Phonetic Association''. Język czeski (cz.) – język z grupy zachodniosłowiańskiej, stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Iloczas i Język czeski · Zobacz więcej »
Język estoński
Język estoński (est., wym.) – język należący do podgrupy języków bałtycko-fińskich, w grupie fińskiej zaliczanej do podrodziny ugrofińskiej w rodzinie uralskiej.
Nowy!!: Iloczas i Język estoński · Zobacz więcej »
Język fiński
Język fiński na obszarze południowej Szwecji (stan na 2005) Język fiński (fiń.) – język należący do podgrupy języków bałtycko-fińskich, zaliczanej do podrodziny języków ugrofińskich z rodziny uralskiej.
Nowy!!: Iloczas i Język fiński · Zobacz więcej »
Język grecki klasyczny
Język grecki klasyczny, greka klasyczna – stadium rozwojowe języka greckiego używanego w okresie klasycznym (500 r. p.n.e. – 350 r. p.n.e.) starożytnej Grecji.
Nowy!!: Iloczas i Język grecki klasyczny · Zobacz więcej »
Język japoński
Mapa dialektów japońskich Język japoński (jap. nihon-go) – język używany przez ok.
Nowy!!: Iloczas i Język japoński · Zobacz więcej »
Język litewski
Język litewski (lit.) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się ok.
Nowy!!: Iloczas i Język litewski · Zobacz więcej »
Język nahuatl
Informacja turystyczna w języku nahuatl Kodeks Florentino (XVI w.) w języku nahuatl Język nahuatl (również język meksykański lub aztecki; nazwa własna nāhuatlàtōlli, „prosty język”) – najbardziej rozpowszechniony język z grupy uto-azteckiej.
Nowy!!: Iloczas i Język nahuatl · Zobacz więcej »
Język niderlandzki
Język niderlandzki (niderl.), język holenderski, język flamandzki – język indoeuropejski z gałęzi zachodniej w ramach języków germańskich.
Nowy!!: Iloczas i Język niderlandzki · Zobacz więcej »
Język niemiecki
Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.
Nowy!!: Iloczas i Język niemiecki · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Iloczas i Język polski · Zobacz więcej »
Język słowacki
Europy Środkowo-Wschodniej Język słowacki (słow., też) – język należący do zachodniosłowiańskiej grupy językowej.
Nowy!!: Iloczas i Język słowacki · Zobacz więcej »
Język szwedzki
Język szwedzki (szw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich, ojczysty dla ponad 10 milionów osób, używany głównie w Szwecji i niektórych częściach Finlandii.
Nowy!!: Iloczas i Język szwedzki · Zobacz więcej »
Język walijski
Dwujęzyczny napis na pojeździe policyjnym Dwujęzyczne napisy na dworcu Caerdydd Canolog Język walijski (wal.) – język z grupy brytańskiej języków celtyckich, którym według cenzusu z 2011 roku mówi 18% obywateli Walii (562 tys. osób), a 14% społeczeństwa potrafi w nim czytać, pisać oraz mówić.
Nowy!!: Iloczas i Język walijski · Zobacz więcej »
Język węgierski
Europy Środkowo-Wschodniej Język węgierski (węg.) – język należący do grupy języków ugryjskich, zaliczanej do podrodziny ugrofińskiej (w ramach rodziny uralskiej).
Nowy!!: Iloczas i Język węgierski · Zobacz więcej »
Makron (znak diakrytyczny)
Makron (gr. μακρόv / makrón, dosłownie: długi) – znak diakrytyczny umieszczany nad lub pod samogłoską, początkowo używany do zaznaczania długiej sylaby w metrum greckim lub łacińskim.
Nowy!!: Iloczas i Makron (znak diakrytyczny) · Zobacz więcej »
Międzynarodowy alfabet fonetyczny
Międzynarodowy alfabet fonetycznyW polskich opracowaniach często można spotkać się z angielskąnazwąInternational Phonetic Alphabet oraz skrótem IPA, czasami również z francuskąnazwąAlphabet phonétique international (API).
Nowy!!: Iloczas i Międzynarodowy alfabet fonetyczny · Zobacz więcej »
Prozodia
Prozodia (gr. προσωδία – pieśń z akompaniamentem, przyśpiew) – brzmieniowe właściwości mowy nakładające się na głoskowy, sylabiczny i wyrazowy ciąg wypowiedzi.
Nowy!!: Iloczas i Prozodia · Zobacz więcej »
Przydech
Przydech (aspiracja) – zjawisko fonetyczne polegające na energicznym rozwarciu wcześniej zwartych narządów mowy, co daje słaby dźwięk h towarzyszący artykulacji danej spółgłoski zwartej.
Nowy!!: Iloczas i Przydech · Zobacz więcej »
Sanskryt
Rygwedy w sanskrycie Sanskryt (dewanagari: संस्कृतम् saṃskṛtam; sa.msk.rtā bhā.sā, od sa.m+k.r: zestawiać, składać; bhā.sā: język; język uporządkowany, w przeciwieństwie do języków naturalnych prakrytów, tzn. ludowych o nieuporządkowanej gramatyce) – język literacki starożytnych, średniowiecznych i wczesnonowożytnych Indii.
Nowy!!: Iloczas i Sanskryt · Zobacz więcej »
Spółgłoska labiowelarna
Spółgłoska labiowelarna – w polskiej terminologii językoznawczej termin ten określa dwa rodzaje spółgłosek.
Nowy!!: Iloczas i Spółgłoska labiowelarna · Zobacz więcej »
Stopa (metryka)
Stopa (od łac. pes) – najmniejsza jednostka miary wierszowej.
Nowy!!: Iloczas i Stopa (metryka) · Zobacz więcej »
Sylaba
Struktura sylaby Sylaba (syllabḗ), zgłoska – element struktury fonologicznej aktu komunikacyjnego, który pomimo pozornej oczywistości wciąż nie ma ustalonej jednoznacznej definicji.
Nowy!!: Iloczas i Sylaba · Zobacz więcej »
Zanik iloczasu
Zanik iloczasu – proces fonetyczny prowadzący do zaniku długości samogłosek jako cechy fonologicznej relewantnej.
Nowy!!: Iloczas i Zanik iloczasu · Zobacz więcej »