Szybszy dostęp niż przeglądarce!
46 kontakty: Aksum, Aspekt (językoznawstwo), August Dillmann, Łacina, Łącznik (gramatyka), Biblia, Biernik, Czas (językoznawstwo), Czasownik, Dźwięczność, Dyftong, Etiopski Kościół Ortodoksyjny, Formant (morfologia), Iloczas, Język arabski, Język grecki, Język literacki, Język liturgiczny, Język tigrinia, Języki etiopskie, Języki semickie, Koniugacja (językoznawstwo), Królestwo Saba, Mianownik (przypadek), Orzeczenie imienne, Rzeczownik, Spółgłoska boczna, Spółgłoska drżąca, Spółgłoska faryngalna, Spółgłoska glottalizowana, Spółgłoska języczkowa, Spółgłoska krtaniowa, Spółgłoska labiowelarna, Spółgłoska miękkopodniebienna, Spółgłoska nosowa, Spółgłoska półotwarta, Spółgłoska płynna, Spółgłoska podniebienna, Spółgłoska szczelinowa, Spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna, Spółgłoska szczelinowa zadziąsłowa bezdźwięczna, Spółgłoska wargowa, Spółgłoska zębowa, Spółgłoska zwarta, Sylaba, VSO.
Aksum
Aksum – starożytne królestwo, które istniało w latach 80 p.n.e. do 825 r., położone w północnej części dzisiejszej Etiopii i Erytrei.
Nowy!!: Język gyyz i Aksum · Zobacz więcej »
Aspekt (językoznawstwo)
Aspekt (postać, forma) – kategoria gramatyczna wyrażająca sposób przedstawienia czynności lub stanu.
Nowy!!: Język gyyz i Aspekt (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
August Dillmann
Christian Friedrich August Dillmann (ur. 25 kwietnia 1823 w Illingen, zm. 4 lipca 1894 w Berlinie) – niemiecki biblista, orientalista i teolog.
Nowy!!: Język gyyz i August Dillmann · Zobacz więcej »
Łacina
Łacina, język łaciński (łac.) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.
Nowy!!: Język gyyz i Łacina · Zobacz więcej »
Łącznik (gramatyka)
Łącznik (kopula, czasownik łącznikowy, czasownik łączący) – czasownik w orzeczeniu imiennym (po łączniku musi zawsze występować orzecznik), będący w związku zgody z podmiotem.
Nowy!!: Język gyyz i Łącznik (gramatyka) · Zobacz więcej »
Biblia
Tory w języku hebrajskim LXXVTS 10a (zwój ''Proroków mniejszych'') ok. I wieku p.n.e. Wulgaty z 1407 r. do czytania na głos w klasztorze Biblia Gutenberga pierwsza książka drukowana przy użyciu ruchomej czcionki Dziesięć Przykazań) Johna Wyclifa (XIV wiek) Kodeksie Aleksandryjskim z V wieku Biblii Królowej Zofii (1455) Biblii Wujka Biblii gdańskiej Biblia (biblion – zwój papirusu, księga; l.m. βιβλία, biblia – księgi), Pismo Święte – wspólna nazwa (hiperonim) różnych dzieł literackich, zwanych kanonami.
Nowy!!: Język gyyz i Biblia · Zobacz więcej »
Biernik
Biernik – czwarty przypadek deklinacji.
Nowy!!: Język gyyz i Biernik · Zobacz więcej »
Czas (językoznawstwo)
Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.
Nowy!!: Język gyyz i Czas (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Czasownik
Czasownik – część mowy służąca do przedstawiania dziejących się czynności oraz zachodzących stanów.
Nowy!!: Język gyyz i Czasownik · Zobacz więcej »
Dźwięczność
Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracąwięzadeł głosowych.
Nowy!!: Język gyyz i Dźwięczność · Zobacz więcej »
Dyftong
Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.
Nowy!!: Język gyyz i Dyftong · Zobacz więcej »
Etiopski Kościół Ortodoksyjny
Duchowny Kościoła etiopskiego Etiopski Kościół Ortodoksyjny Tewahedo (Yäityop'ya ortodoks täwahedo bétäkrestyan) – autokefaliczny Kościół wschodni posługujący się w obrzędowości rytem aleksandryjskim, a doktrynalnie związany z chrześcijaństwem przedchalcedońskim.
Nowy!!: Język gyyz i Etiopski Kościół Ortodoksyjny · Zobacz więcej »
Formant (morfologia)
Formant, zrostek, afiks (od „element przyczepiony”) – słowotwórcza część wyrazu, dodana do jego rdzenia (podstawy słowotwórczej).
Nowy!!: Język gyyz i Formant (morfologia) · Zobacz więcej »
Iloczas
Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek.
Nowy!!: Język gyyz i Iloczas · Zobacz więcej »
Język arabski
Język arabski – język z rodziny języków semickich, w której zaliczany jest do grupy języków południowo-zachodnich według klasycznego podziału, bądź grupy języków zachodnich, centralnych według podziału Hetzrona i Voigta.
Nowy!!: Język gyyz i Język arabski · Zobacz więcej »
Język grecki
Wyraz „Grecja” napisany po nowogrecku Wyraz „Cypr” napisany po nowogrecku Język grecki, greka (Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego.
Nowy!!: Język gyyz i Język grecki · Zobacz więcej »
Język literacki
Język literacki – wieloznaczny termin lingwistyczny.
Nowy!!: Język gyyz i Język literacki · Zobacz więcej »
Język liturgiczny
Język liturgiczny (język religijny, język sakralny) – język, który używany jest jako język tekstów i ceremonii religijnych.
Nowy!!: Język gyyz i Język liturgiczny · Zobacz więcej »
Język tigrinia
Język tigrinia (nazwa własna: ትግርኛ – təgrəñña) – język semicki z północnej gałęzi języków etiopskich, którym posługuje się 7,7 mln mówiących.
Nowy!!: Język gyyz i Język tigrinia · Zobacz więcej »
Języki etiopskie
Języki etiopskie (abisyńskie, afrosemickie), właśc.
Nowy!!: Język gyyz i Języki etiopskie · Zobacz więcej »
Języki semickie
Współczesny zasięg języków semickich (kolor jasnopomarańczowy) na tle rodziny afroazjatyckiej Języki semickie – rodzina języków, należąca do języków afroazjatyckich, wywodząca się z języka prasemickiego.
Nowy!!: Język gyyz i Języki semickie · Zobacz więcej »
Koniugacja (językoznawstwo)
Koniugacja (z łac.) – odmiana czasownika przez osoby, czasy, tryby, strony, liczby, aspekty i inne kategorie gramatyczne.
Nowy!!: Język gyyz i Koniugacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Królestwo Saba
Mapa południowej Arabii ok. 230 roku n.e. Saba, bibl. Szeba – jedno z największych królestw przedislamskich, które znajdowało się w południowo-zachodniej części Półwyspu Arabskiego (obecny Jemen).
Nowy!!: Język gyyz i Królestwo Saba · Zobacz więcej »
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Nowy!!: Język gyyz i Mianownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Orzeczenie imienne
Orzeczenie imienne, orzeczenie złożone – w składni jeden z rodzajów orzeczenia, złożony z łącznika będącego elementem czasownikowym, w zgodzie z podmiotem, i orzecznika (o charakterze imiennym).
Nowy!!: Język gyyz i Orzeczenie imienne · Zobacz więcej »
Rzeczownik
Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.
Nowy!!: Język gyyz i Rzeczownik · Zobacz więcej »
Spółgłoska boczna
Spółgłoski boczne (spółgłoski lateralne, sonanty boczne) – ustne spółgłoski, najczęściej zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w środkowej części jamy ustnej i przepływ powietrza bokami, z jednej lub obu stron języka.
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska boczna · Zobacz więcej »
Spółgłoska drżąca
Spółgłoska drżąca – spółgłoska dźwięczna, która powstaje przez szybkie następstwo zwarć i rozwarć narządu artykulacji (dolnej wargi, końca języka lub języczka) i miejsca artykulacji w kanale głosowym.
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska drżąca · Zobacz więcej »
Spółgłoska faryngalna
Spółgłoski faryngalne (spółgłoski gardłowe) – spółgłoski szczelinowe artykułowane poprzez silne cofnięcie nasady języka, tak że powstaje szczelina między nagłośniąa tylnąściankąjamy gardłowej.
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska faryngalna · Zobacz więcej »
Spółgłoska glottalizowana
Spółgłoska glottalizowana – spółgłoska z dodatkowąartykulacjąkrtaniową.
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska glottalizowana · Zobacz więcej »
Spółgłoska języczkowa
Spółgłoska języczkowa lub uwularna – spółgłoska atrykułowana przez uniesienie tylnej części języka tak by zetknął się on z języczkiem.
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska języczkowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska krtaniowa
Spółgłoska krtaniowa lub laryngalna – spółgłoska artykułowana w głośni.
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska krtaniowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska labiowelarna
Spółgłoska labiowelarna – w polskiej terminologii językoznawczej termin ten określa dwa rodzaje spółgłosek.
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska labiowelarna · Zobacz więcej »
Spółgłoska miękkopodniebienna
Spółgłoska miękkopodniebienna lub welarna – spółgłoska, której wymowa polega na zbliżeniu języka do podniebienia miękkiego (łac. velum).
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska miękkopodniebienna · Zobacz więcej »
Spółgłoska nosowa
Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska nosowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska półotwarta
Spółgłoski półotwarte (półsamogłoski) powstają, gdy dochodzi do zbliżenia narządów mowy, ale nie do powstania szczeliny.
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska półotwarta · Zobacz więcej »
Spółgłoska płynna
Spółgłoski płynne – ustne spółgłoski zwarto-otwarte zaliczające się do aproksymantów.
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska płynna · Zobacz więcej »
Spółgłoska podniebienna
Spółgłoska podniebienna, inaczej palatalna – spółgłoska średniojęzykowa wymawiana, gdy środkowa część języka dotyka podniebienia twardego.
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska podniebienna · Zobacz więcej »
Spółgłoska szczelinowa
Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworządostatecznie wąskąszczelinę, by powstał szum, tarcie.
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska szczelinowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna
Spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem.
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna · Zobacz więcej »
Spółgłoska szczelinowa zadziąsłowa bezdźwięczna
Spółgłoska szczelinowa zadziąsłowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych.
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska szczelinowa zadziąsłowa bezdźwięczna · Zobacz więcej »
Spółgłoska wargowa
Termin spółgłoska wargowa odnosi się do sposobu artykulacji spółgłosek polegającego na zbliżeniu warg do siebie (spółgłoska dwuwargowa) lub górnych zębów do dolnej wargi (spółgłoska wargowo-zębowa).
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska wargowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zębowa
Spółgłoski zębowe (przedniojęzykowo-zębowe) – rodzaj spółgłosek wyróżniony ze względu na miejsce artykulacji, które znajduje się przy górnych zębach – siekaczach, u ich szczytu, tuż za ich tylnąścianąlub u ich nasady na granicy z dziąsłami.
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska zębowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zwarta
Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).
Nowy!!: Język gyyz i Spółgłoska zwarta · Zobacz więcej »
Sylaba
Struktura sylaby Sylaba (syllabḗ), zgłoska – element struktury fonologicznej aktu komunikacyjnego, który pomimo pozornej oczywistości wciąż nie ma ustalonej jednoznacznej definicji.
Nowy!!: Język gyyz i Sylaba · Zobacz więcej »
VSO
VSO (Verb Subject Object) – typ języka, w którym zdanie zaczyna się od orzeczenia, potem następuje podmiot, a na końcu dopełnienie.
Nowy!!: Język gyyz i VSO · Zobacz więcej »
