Szybszy dostęp niż przeglądarce!
68 kontakty: Alfabet łaciński, Alfabet islandzki, Alofon, Althing, Ú, Þ, Á, Í, Íslendingabók, Ð, Ý, Ö, Ó, Æ, É, Beygingarlýsing íslensks nútímamáls, Biblia, Cecha fonologiczna relewantna, Czas (językoznawstwo), Dźwięczność, Dyftong, Edda starsza, Fonem, Geminata, Guðbrandsbiblía, Guðbrandur Þorláksson, Heimskringla, Iloczas, Instytut Árniego Magnússona, Islandczycy, Islandia, Islandzka Wikipedia, Język (mowa), Język niemiecki, Język norweski, Język pragermański, Język staronordyjski, Języki germańskie, Języki indoeuropejskie, Języki północnogermańskie, Końcówka fleksyjna, Landnámabók, Literatura islandzka, Neologizm, Nowy Testament, Para minimalna, Paradygmat fleksyjny, Przydech, Przypadek, Puryzm (językoznawstwo), ..., Rodzaj gramatyczny, Saga (literatura), Spółgłoska boczna, Spółgłoska drżąca, Spółgłoska krtaniowa, Spółgłoska miękkopodniebienna, Spółgłoska nosowa, Spółgłoska podniebienna, Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa, Spółgłoska szczelinowa, Spółgłoska wargowa, Spółgłoska wargowo-zębowa, Spółgłoska zębowa, Spółgłoska zwarta, Spółgłoski apikalne i laminalne, Strona (językoznawstwo), Strona medialna, Tryb (językoznawstwo). Rozwiń indeks (18 jeszcze) »
Alfabet łaciński
kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.
Nowy!!: Język islandzki i Alfabet łaciński · Zobacz więcej »
Alfabet islandzki
Alfabet islandzki – alfabet oparty na alfabecie łacińskim, służący do zapisu języka islandzkiego.
Nowy!!: Język islandzki i Alfabet islandzki · Zobacz więcej »
Alofon
Diagram samogłoskowy z zaznaczonymi alofonami w języku polskim. Na czarno zaznaczono główne alofony, a na zielono i czerwono alofony kombinatoryczne. Dodatkowo alofony zaznaczone na czerwono pojawiająsię w kontekstach podniebiennych. Alofon (allofon, z gr. ἄλλος állos „inny” i φωνή phōnē „dźwięk”) – realizacja fonemu zawierająca oprócz cech fonologicznie relewantnych również szereg cech nierelewantnych w zależności od pozycji głoski (w stosunku do innych) i mówiącego.
Nowy!!: Język islandzki i Alofon · Zobacz więcej »
Althing
Sesja Althingu, XIX wiek Althing (isl. Alþingi) – zgromadzenie ogólne Islandii, utworzone w 930 roku w Þingvellir (isl. Równina Zgromadzenia), położonym 45 km na wschód od Reykjavíku.
Nowy!!: Język islandzki i Althing · Zobacz więcej »
Ú
Ú, Úú – litera alfabetu łacińskiego stosowana m.in.
Nowy!!: Język islandzki i Ú · Zobacz więcej »
Þ
Þ (duża litera Þ, mała litera þ), Thorn lub Þorn – alfabetyczna litera współczesnego alfabetu islandzkiego, oraz dawniej alfabetu staroangielskiego (anglosaskiego).
Nowy!!: Język islandzki i Þ · Zobacz więcej »
Á
Á, á – litera diakrytyzowana alfabetu łacińskiego powstała od litery A poprzez dodanie znaku akcentu ostrego.
Nowy!!: Język islandzki i Á · Zobacz więcej »
Í
Í, í – litera alfabetu łacińskiego, modyfikacja litery i, polegająca na dodaniu do niej akcentu ostrego (akutu).
Nowy!!: Język islandzki i Í · Zobacz więcej »
Íslendingabók
Íslendingabók (Księga o Islandczykach) – średniowieczna kronika opisująca historię Islandii od jej zasiedlenia do 1118 roku.
Nowy!!: Język islandzki i Íslendingabók · Zobacz więcej »
Ð
Ð (duża litera Ð, mała litera ð; nazywana eth, eð lub edh, w farerskim: edd) – litera alfabetu staroangielskiego (anglosaskiego), używana współcześnie w języku islandzkim i farerskim.
Nowy!!: Język islandzki i Ð · Zobacz więcej »
Ý
Litera Ý występuje m.in.
Nowy!!: Język islandzki i Ý · Zobacz więcej »
Ö
Znak ö na klawiaturze komputera Ö, Öö (O diereza lub O umlaut) – litera alfabetu łacińskiego używana między innymi w językach niemieckim, wilamowskim, szwedzkim, islandzkim, fińskim, węgierskim, estońskim, tureckim, azerskim i wielu alfabetach fonetycznych.
Nowy!!: Język islandzki i Ö · Zobacz więcej »
Ó
O kreskowane, „u” lub „o” z kreską, „u” kreskowane, „u” zamknięte (majuskuła: Ó, minuskuła: ó) – dwudziesta pierwsza litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Język islandzki i Ó · Zobacz więcej »
Æ
Znak æ na klawiaturze komputera Æ, æ – litera alfabetu łacińskiego powstała jako ligatura liter a i e. Używana często w łacińskich tekstach na oddanie częstej w łacinie grupy ae.
Nowy!!: Język islandzki i Æ · Zobacz więcej »
É
É, é (e kreskowane) – litera używana w językach: czeskim, farerskim, francuskim, hiszpańskim, islandzkim, kaszubskim, luksemburskim, nawaho, portugalskim, słowackim, węgierskim, wietnamskim, włoskim, gwarach kociewskich i gwarze mazurskiej języka polskiego i w niektórych językach afrykańskich.
Nowy!!: Język islandzki i É · Zobacz więcej »
Beygingarlýsing íslensks nútímamáls
Beygingarlýsing íslensks nútímamáls (BÍN) (pol. Baza danych fleksji współczesnego języka islandzkiego) – internetowa baza danych odmiany wyrazów w języku islandzkim.
Nowy!!: Język islandzki i Beygingarlýsing íslensks nútímamáls · Zobacz więcej »
Biblia
Tory w języku hebrajskim LXXVTS 10a (zwój ''Proroków mniejszych'') ok. I wieku p.n.e. Wulgaty z 1407 r. do czytania na głos w klasztorze Biblia Gutenberga pierwsza książka drukowana przy użyciu ruchomej czcionki Dziesięć Przykazań) Johna Wyclifa (XIV wiek) Kodeksie Aleksandryjskim z V wieku Biblii Królowej Zofii (1455) Biblii Wujka Biblii gdańskiej Biblia (biblion – zwój papirusu, księga; l.m. βιβλία, biblia – księgi), Pismo Święte – wspólna nazwa (hiperonim) różnych dzieł literackich, zwanych kanonami.
Nowy!!: Język islandzki i Biblia · Zobacz więcej »
Cecha fonologiczna relewantna
Cecha fonologiczna relewantna (inaczej cecha odróżniająca, dystynktywna, kontrastywna lub istotna) – właściwość fonemu, której zmiana powoduje zmianę znaczenia wyrazów, w których ów fonem został użyty.
Nowy!!: Język islandzki i Cecha fonologiczna relewantna · Zobacz więcej »
Czas (językoznawstwo)
Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.
Nowy!!: Język islandzki i Czas (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Dźwięczność
Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracąwięzadeł głosowych.
Nowy!!: Język islandzki i Dźwięczność · Zobacz więcej »
Dyftong
Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.
Nowy!!: Język islandzki i Dyftong · Zobacz więcej »
Edda starsza
Odyn, ilustracja do Eddy Biskup Brynjolfur Sveinsson, odkrywca Eddy Wydanie Eddy z 1818 roku Joachim Lelewel, polski tłumacz Eddy Edda starsza, Edda poetycka – najstarszy zabytek piśmiennictwa islandzkiego, datowany na IX wiek n.e. Składa się z 29 pieśni, z których 10 było poświęconych bogom (mityczne) oraz 19 poświęconym bohaterom i wojownikom, napisanych stylem, który od niej właśnie został nazwany eddycznym.
Nowy!!: Język islandzki i Edda starsza · Zobacz więcej »
Fonem
Fonem – podstawowa jednostka struktury fonologicznej mowy.
Nowy!!: Język islandzki i Fonem · Zobacz więcej »
Geminata
Geminata – spółgłoska podwojona, np.
Nowy!!: Język islandzki i Geminata · Zobacz więcej »
Guðbrandsbiblía
Guðbrandsbiblía – pierwszy przekład Biblii na język islandzki.
Nowy!!: Język islandzki i Guðbrandsbiblía · Zobacz więcej »
Guðbrandur Þorláksson
Guðbrandur Þorláksson, ew.
Nowy!!: Język islandzki i Guðbrandur Þorláksson · Zobacz więcej »
Heimskringla
Strona rękopisu ''Heimskringli'' Heimskringla – staronordycki zbiór sag spisany w Islandii około roku 1225 przez poetę i historyka Snorriego Sturlusona (1179-1241).
Nowy!!: Język islandzki i Heimskringla · Zobacz więcej »
Iloczas
Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek.
Nowy!!: Język islandzki i Iloczas · Zobacz więcej »
Instytut Árniego Magnússona
Instytut Árniego Magnússona (Stofnun Árna Magnússonar í íslenskum fræðum) – instytut edukacji, nauki i kultury Islandii, który prowadzi badania nad językiem i innymi działami nauki z nim związanymi, a w szczególności nad językiem islandzkim i islandzkąliteraturą.
Nowy!!: Język islandzki i Instytut Árniego Magnússona · Zobacz więcej »
Islandczycy
Islandczycy – naród skandynawski zamieszkujący wyspę Islandię pochodzenia nordycko-celtyckiego.
Nowy!!: Język islandzki i Islandczycy · Zobacz więcej »
Islandia
Islandia (wym.) – nordyckie państwo położone na północy Grzbietu Śródatlantyckiego, na wyspie Islandia i kilku mniejszych wyspach, m.in.
Nowy!!: Język islandzki i Islandia · Zobacz więcej »
Islandzka Wikipedia
Islandzka Wikipedia – edycja Wikipedii w języku islandzkim.
Nowy!!: Język islandzki i Islandzka Wikipedia · Zobacz więcej »
Język (mowa)
Język – system budowania wypowiedzi, używany w procesie komunikacji.
Nowy!!: Język islandzki i Język (mowa) · Zobacz więcej »
Język niemiecki
Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.
Nowy!!: Język islandzki i Język niemiecki · Zobacz więcej »
Język norweski
Język norweski (norw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.
Nowy!!: Język islandzki i Język norweski · Zobacz więcej »
Język pragermański
Język pragermański – rekonstruowany wspólny język ludów germańskich, wywodzący się z języka praindoeuropejskiego.
Nowy!!: Język islandzki i Język pragermański · Zobacz więcej »
Język staronordyjski
Język staronordyjski (staronordycki) – język z północnej grupy języków germańskich, używany przez mieszkańców Skandynawii i obszarów przez nich zasiedlonych między VIII i XIV wiekiem.
Nowy!!: Język islandzki i Język staronordyjski · Zobacz więcej »
Języki germańskie
Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.
Nowy!!: Język islandzki i Języki germańskie · Zobacz więcej »
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Nowy!!: Język islandzki i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »
Języki północnogermańskie
Języki północnogermańskie (języki nordyjskie, nordyckie, skandynawskie) – północna grupa języków germańskich, którymi posługuje się blisko 18 mln ludzi zamieszkujących kraje skandynawskie i Islandię.
Nowy!!: Język islandzki i Języki północnogermańskie · Zobacz więcej »
Końcówka fleksyjna
Końcówka fleksyjna – morfem końcowy wyrazu w językach fleksyjnych, podlegający wymianie w drodze koniugacji lub deklinacji.
Nowy!!: Język islandzki i Końcówka fleksyjna · Zobacz więcej »
Landnámabók
Landnámabók ("Księga o Zasiedleniu") – jedno z dzieł średniowiecznej literatury islandzkiej, opisujące historię odkrycia Islandii oraz jej zasiedlania, czyli landnám.
Nowy!!: Język islandzki i Landnámabók · Zobacz więcej »
Literatura islandzka
Literatura islandzka – piśmiennictwo związane z narodem Islandii.
Nowy!!: Język islandzki i Literatura islandzka · Zobacz więcej »
Neologizm
Neologizm (z gr. νεος + λογός „nowe słowo”), innowacja językowa – nowy element wykształcony na gruncie danego języka, pewnej jego formy lub – dla celów artystycznych – w ramach tekstu literackiego.
Nowy!!: Język islandzki i Neologizm · Zobacz więcej »
Nowy Testament
Kodeksie Aleksandryjskim z V wieku Johna Wyclifa (XIV wiek) Nowy Testament (gr. Ἡ Καινὴ Διαθήκη, Hē Kainē Diathēkē) – druga część Biblii chrześcijańskiej, zaraz po Starym Testamencie, stanowiąca zbiór dwudziestu siedmiu ksiąg, napisanych przez piętnastu lub szesnastu autorów między rokiem 50 a 120 po Chrystusie w formie koine języka starogreckiego.
Nowy!!: Język islandzki i Nowy Testament · Zobacz więcej »
Para minimalna
Przykład pary minimalnej ''kit'' i ''kid'' w języku angielskim Para minimalna – para wyrazów lub wyrażeń danego języka różniących się tylko jednągłoskąi mających różne znaczenia.
Nowy!!: Język islandzki i Para minimalna · Zobacz więcej »
Paradygmat fleksyjny
Paradygmat fleksyjny leksemu – zbiór wszystkich form fleksyjnych danego wyrazu.
Nowy!!: Język islandzki i Paradygmat fleksyjny · Zobacz więcej »
Przydech
Przydech (aspiracja) – zjawisko fonetyczne polegające na energicznym rozwarciu wcześniej zwartych narządów mowy, co daje słaby dźwięk h towarzyszący artykulacji danej spółgłoski zwartej.
Nowy!!: Język islandzki i Przydech · Zobacz więcej »
Przypadek
Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.
Nowy!!: Język islandzki i Przypadek · Zobacz więcej »
Puryzm (językoznawstwo)
Akademia Francuska za swój cel obiera ochronę języka francuskiego. Oto pierwsza strona szóstej edycji wydanego przez niąsłownika (1835) Puryzm (od „czysty”) – postawa wobec języka charakteryzująca się koncentracjąna ideałach różnie pojmowanej czystości językowej, każących unikać wprowadzania do języka pisanego i mówionego elementów obcych bądź innowacyjnych.
Nowy!!: Język islandzki i Puryzm (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Rodzaj gramatyczny
Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.
Nowy!!: Język islandzki i Rodzaj gramatyczny · Zobacz więcej »
Saga (literatura)
islandzkiego manuskryptu z XVII wieku Saga – staroskandynawskie dzieło epickie o legendarnych lub historycznych bohaterach i wybitnych rodach – wyprawach wikingów, migracji na Islandię.
Nowy!!: Język islandzki i Saga (literatura) · Zobacz więcej »
Spółgłoska boczna
Spółgłoski boczne (spółgłoski lateralne, sonanty boczne) – ustne spółgłoski, najczęściej zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w środkowej części jamy ustnej i przepływ powietrza bokami, z jednej lub obu stron języka.
Nowy!!: Język islandzki i Spółgłoska boczna · Zobacz więcej »
Spółgłoska drżąca
Spółgłoska drżąca – spółgłoska dźwięczna, która powstaje przez szybkie następstwo zwarć i rozwarć narządu artykulacji (dolnej wargi, końca języka lub języczka) i miejsca artykulacji w kanale głosowym.
Nowy!!: Język islandzki i Spółgłoska drżąca · Zobacz więcej »
Spółgłoska krtaniowa
Spółgłoska krtaniowa lub laryngalna – spółgłoska artykułowana w głośni.
Nowy!!: Język islandzki i Spółgłoska krtaniowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska miękkopodniebienna
Spółgłoska miękkopodniebienna lub welarna – spółgłoska, której wymowa polega na zbliżeniu języka do podniebienia miękkiego (łac. velum).
Nowy!!: Język islandzki i Spółgłoska miękkopodniebienna · Zobacz więcej »
Spółgłoska nosowa
Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.
Nowy!!: Język islandzki i Spółgłoska nosowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska podniebienna
Spółgłoska podniebienna, inaczej palatalna – spółgłoska średniojęzykowa wymawiana, gdy środkowa część języka dotyka podniebienia twardego.
Nowy!!: Język islandzki i Spółgłoska podniebienna · Zobacz więcej »
Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa
Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa – sposób artykulacji spółgłosek polegający na zbliżeniu przedniej części języka do dziąseł.
Nowy!!: Język islandzki i Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska szczelinowa
Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworządostatecznie wąskąszczelinę, by powstał szum, tarcie.
Nowy!!: Język islandzki i Spółgłoska szczelinowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska wargowa
Termin spółgłoska wargowa odnosi się do sposobu artykulacji spółgłosek polegającego na zbliżeniu warg do siebie (spółgłoska dwuwargowa) lub górnych zębów do dolnej wargi (spółgłoska wargowo-zębowa).
Nowy!!: Język islandzki i Spółgłoska wargowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska wargowo-zębowa
Spółgłoska wargowo-zębowa (labiodentalna) – spółgłoska wymawiana przy zbliżeniu górnych zębów do dolnej wargi.
Nowy!!: Język islandzki i Spółgłoska wargowo-zębowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zębowa
Spółgłoski zębowe (przedniojęzykowo-zębowe) – rodzaj spółgłosek wyróżniony ze względu na miejsce artykulacji, które znajduje się przy górnych zębach – siekaczach, u ich szczytu, tuż za ich tylnąścianąlub u ich nasady na granicy z dziąsłami.
Nowy!!: Język islandzki i Spółgłoska zębowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zwarta
Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).
Nowy!!: Język islandzki i Spółgłoska zwarta · Zobacz więcej »
Spółgłoski apikalne i laminalne
Spółgłoska apikalna – spółgłoska artykułowana za pomocączubka języka w przeciwieństwie do spółgłoski laminalnej, artykułowanej górnąpowierzchniąjęzyka.
Nowy!!: Język islandzki i Spółgłoski apikalne i laminalne · Zobacz więcej »
Strona (językoznawstwo)
Strona (diateza) – kategoria gramatyczna, która sygnalizuje różnice w hierarchizacji argumentów predykatu wyrażane za pomocąśrodków formalnych, tj.
Nowy!!: Język islandzki i Strona (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Strona medialna
Strona medialna – istniejąca w języku praindoeuropejskim strona gramatyczna.
Nowy!!: Język islandzki i Strona medialna · Zobacz więcej »
Tryb (językoznawstwo)
Tryb – kategoria gramatyczna czasownika wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia.
Nowy!!: Język islandzki i Tryb (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Isl..
