Logo
Unionpedia
Komunikacja
pobierz z Google Play
Nowy! Pobierz Unionpedia na urządzeniu z systemem Android™!
Darmowy
Szybszy dostęp niż przeglądarce!
 

Język praindoeuropejski

Indeks Język praindoeuropejski

Język praindoeuropejski (skrót: pie) – prajęzyk, hipotetyczny ostatni wspólny przodek wszystkich języków indoeuropejskich.

399 kontakty: Aśoka, Ablatyw, Absolutyw, Agens, Akcent wyrazowy, Allan R. Bomhard, Allatyw, Alofon, Antioch II Theos, Aoryst, Archaizm, Ariowie, Aron Dołgopolski, Artykulacja (fonetyka), Aryjczyk, Aspekt (językoznawstwo), Augment, August Leskien, August Schleicher, Awesta, Azja, Łacina, Benjamin W. Fortson, Bezokolicznik, Biernik, Biologia ewolucyjna, Brahmi, Brewis, Cambridge University Press, Celownik (przypadek), Christopher Tin, Classical crossover, Colin Renfrew, Czas (językoznawstwo), Czas przeszły, Czas teraźniejszy, Czasownik, Czasownik nieprzechodni, Czasownik przechodni, Czasowniki rozdzielnie złożone, Część mowy, Dźwięczność, Deklinacja (językoznawstwo), Dialekt, Dialekt dorycki, Donald Ringe, Dopełniacz (przypadek), Dopełnienie (językoznawstwo), Dopełnienie bliższe, Dopełnienie dalsze, ..., Dunaj, Dyftong, Ekspansja języków indoeuropejskich, Enklityka, Ergatyw, Eric Hamp, Etymologia, Eurazja, Europa, Europa Środkowa, Far Cry Primal, Ferdinand de Saussure, Fleksja, Fonetyka, Fonologia, Franz Bopp, Fraza nominalna, Fraza werbalna, Frederik Kortlandt, Fyla językowa, GameSpot, Głoska, Grabar, Gradacja (językoznawstwo), Gramatyka, Grecja, Himalaje, Holger Pedersen, HuffPost, Iloczas, Imię (gramatyka), Imiesłów, Indoeuropeistyka, Indoeuropejczycy, Intonacja (językoznawstwo), Iran, Jacob Ludwig Karl Grimm, James Mallory, Język (mowa), Język afrikaans, Język ajnuski, Język albański, Język angielski, Język aszkun, Język awestyjski, Język łotewski, Język beludżi, Język bengalski, Język bretoński, Język bułgarski, Język burgundzki, Język celtyberyjski, Język chorezmijski, Język czeski, Język dacki, Język duński, Język ergatywno-absolutywny, Język etruski, Język faliskijski, Język farerski, Język francuski, Język frygijski, Język fryzyjski, Język gaelicki szkocki, Język galatyjski, Język galijski, Język gocki, Język grecki, Język grecki klasyczny, Język gudźarati, Język hetycki, Język hindi, Język hiszpański, Język irlandzki, Język islandzki, Język jaćwiński, Język japoński, Język kalasza-ala, Język karyjski, Język kataloński, Język kati, Język koreański, Język kornijski, Język kurdyjski, Język kuroński, Język lahnda, Język lepontyjski, Język liburnijski, Język lidyjski, Język litewski, Język luri, Język luwijski, Język macedoński (helleński), Język manx, Język mesapijski, Język mykeński, Język niderlandzki, Język niemiecki, Język niwchijski, Język nominatywno-absolutywny, Język nominatywno-akuzatywny, Język norn, Język norweski, Język ormiański, Język osetyjski, Język oskijski, Język palajski, Język pali, Język partyjski, Język paszto, Język pendżabski, Język peoński, Język perski, Język połabski, Język polski, Język portugalski, Język praceltycki, Język pragermański, Język praindoirański, Język prapontyjski, Język pruski, Język rosyjski, Język rumuński, Język scytyjski, Język seloński, Język serbsko-chorwacki, Język staro-cerkiewno-słowiański, Język sumeryjski, Język szwedzki, Język tocharski A, Język tocharski B, Język tonalny, Język tracki, Język tregami, Język ukraiński, Język umbryjski, Język urdu, Język walijski, Język wandalski, Język wasi-weri, Język włoski, Język wenetyjski, Język zemgalski, Języki ałtajskie, Języki abchasko-adygejskie, Języki afroazjatyckie, Języki albańskie, Języki amerindiańskie, Języki anatolijskie, Języki austryckie, Języki bałtosłowiańskie, Języki bałtyckie, Języki boreańskie, Języki celtyckie, Języki celtyckie wyspiarskie, Języki czukocko-kamczackie, Języki dene-kaukaskie, Języki drawidyjskie, Języki eskimo-aleuckie, Języki eurazjatyckie, Języki fleksyjne, Języki germańskie, Języki helleńskie, Języki huro-urartyjskie, Języki ilirskie, Języki indo-tyrreńskie, Języki indo-uralskie, Języki indoaryjskie, Języki indoeuropejskie, Języki indoirańskie, Języki irańskie, Języki italoceltyckie, Języki italskie, Języki izolujące, Języki kartwelskie, Języki kentum, Języki nilo-saharyjskie, Języki nostratyczne, Języki nuristańskie, Języki ormiańskie, Języki paleobałkańskie, Języki południowosłowiańskie, Języki romańskie, Języki satem, Języki słowiańskie, Języki semickie, Języki tocharskie, Języki tracko-ormiańskie, Języki tyrreńskie, Języki uralskie, Języki wschodniobałtyckie, Językoznawstwo, Językoznawstwo historyczno-porównawcze, Jerzy Kuryłowicz, Jidysz, Jonowie, Joseph Greenberg, Julius Pokorny, Kaukaz (region), Klasyfikacja języków indoeuropejskich, Końcówka fleksyjna, Koniugacja (językoznawstwo), Kontakt językowy, Król i bóg, Kultura ceramiki wstęgowej rytej, Kultura grobów jamowych (IV/III tys. p.n.e.), Kultura majkopska, Kwartalnik Językoznawczy, Labializacja, Leksem, Liczba (językoznawstwo), Liczba mnoga, Liczba podwójna, Liczba pojedyncza, Liczebnik, Liga językowa, LingVaria, Lipsk, Lista języków indoeuropejskich, Lyle Campbell, Makron (znak diakrytyczny), Makrorodzina językowa, Marcus Zuerius van Boxhorn, Marija Gimbutas, Masowa komparacja leksykalna, Mate Kapović, Młodogramatycy, Metoda porównawcza (językoznawstwo), Mezolit, Mezopotamia, Mianownik (przypadek), Michael Meier-Brügger, Miejscownik, Morfem, Morfologia (językoznawstwo), Morze Bałtyckie, Morze Czarne, Morze Kaspijskie, Mother Tongue, Nacjonalizm, Narodowy socjalizm, Narzędnik, Neolit, Niemcy, Okolicznik, Optativus, Orzeczenie (językoznawstwo), Osoba (językoznawstwo), Owca i konie, Oxford University Press, Państwowy Instytut Wydawniczy, Palatalizacja, Partykuła, Perfectum, Pismo, Podmiot (językoznawstwo), Pokrewieństwo języków, Prajęzyk, Prakryty, Prawo głosowe, Prawo Grimma, Prawo Vernera, Prometeusz (film), Przedrostek, Przegłos, Przydech, Przygodowa gra akcji, Przyimek, Przymiotnik, Przypadek, Przyrostek, Przysłówek, Radoslav Katičić, Rdzeń (językoznawstwo), Reduplikacja, Rekonstrukcja wewnętrzna, Ridley Scott, Robert Beekes, Rodzaj gramatyczny, Rodzina językowa, Rygweda, Rzeczownik, Rzeczownik odczasownikowy, Salmo trutta, Samogłoska, Samogłoska otwarta, Samogłoska półprzymknięta, Samogłoska przymknięta, Sanskryt, Sanskryt klasyczny, Sanskryt wedyjski, Słownictwo, Skandynawia, SOV (Subject Object Verb), Spółgłoska, Spółgłoska ejektywna, Spółgłoska krtaniowa, Spółgłoska miękkopodniebienna, Spółgłoska nosowa, Spółgłoska półotwarta, Spółgłoska płynna, Spółgłoska przedniojęzykowa, Spółgłoska szczelinowa, Spółgłoska szczelinowa gardłowa bezdźwięczna, Spółgłoska szczelinowa gardłowa dźwięczna, Spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna bezdźwięczna, Spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna, Spółgłoska wargowa, Spółgłoska zwarta, Spółgłoska zwarto-otwarta, Spójnik (część mowy), Step Pontyjski, Stosunki morfosyntaktyczne, Strona (językoznawstwo), Strona medialna, Subkontynent indyjski, Supinum, Sylaba, Szkoła naukowa, Szyk wyrazów, Tadeusz Milewski (językoznawca), Tamaz Gamkrelidze, Tbiliski Uniwersytet Państwowy, Temat wyrazu, Teoria kurhanowa, Teoria laryngalna, Thomas Young, Tradycja oralna, Tryb (językoznawstwo), Tryb oznajmujący, Tryb przypuszczający, Tryb rozkazujący, Uniwersytet Techniczny w Eindhoven, Uniwersytet Teksański w Austin, Uniwersytet Wileński, Ural, Warren Cowgill, Waruna, Władisław Illicz-Switycz, William Jones (językoznawca), Wołacz, Wydawnictwo Naukowe PWN, Wykrzyknik (część mowy), Wyraz, YouTube, Zaimek, Zapożyczenie językowe, Zmiana językowa, Zwarcie krtaniowe. Rozwiń indeks (349 jeszcze) »

Aśoka

British Museum Misje buddyjskie za czasów Aśoki aramejski) inskrypcja Aśoki, Kandahar, Muzeum w Kabulu, obecnie zaginiona godła Indii Buddy), Koło Dharmy, Drzewo Bodhi Porównanie imperiów Guptów i Maurjów III wieku p.n.e przez Aśokę Aśoka (żył w latach 269–232 p.n.e.) – władca indyjskiego imperium Maurjów, panujący według różnych ustaleń, między 274–264 r. p.n.e. a 239–226 r. p.n.e. Maurjowie to dynastia panująca w państwie Magadha w latach od ok.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Aśoka · Zobacz więcej »

Ablatyw

right Ablatyw (łac. ablativus, w języku polskim nazywany także pochodnikiem lub oddalnikiem) – przypadek w językach aglutynacyjnych i niektórych fleksyjnych, wyraża odchodzenie i oddzielanie się od czegoś (odwrotnie niż allatyw).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Ablatyw · Zobacz więcej »

Absolutyw

Absolutyw (łac. absolutivus) – przypadek gramatyczny; w językach ergatywno-absolutywnych określa podmiot czasownika nieprzechodniego oraz dopełnienie czasownika przechodniego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Absolutyw · Zobacz więcej »

Agens

Agens (podmiot czynny) w językoznawstwie – rola semantyczna wykonawcy czynności określonej czasownikiem.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Agens · Zobacz więcej »

Akcent wyrazowy

Akcent wyrazowy (od „zaśpiew”) – wyróżnienie za pomocąśrodków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu lub syntagmy.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Akcent wyrazowy · Zobacz więcej »

Allan R. Bomhard

Allan R. Bomhard (ur. 1943) – amerykański językoznawca, specjalista w zakresie języków eskimo-aleuckich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Allan R. Bomhard · Zobacz więcej »

Allatyw

right Allatyw (Allativus) – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający przemieszczanie się desygnatu w kierunku do i do wewnątrz pewnego określonego obiektu (odwrotnie niż ablatyw).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Allatyw · Zobacz więcej »

Alofon

Diagram samogłoskowy z zaznaczonymi alofonami w języku polskim. Na czarno zaznaczono główne alofony, a na zielono i czerwono alofony kombinatoryczne. Dodatkowo alofony zaznaczone na czerwono pojawiająsię w kontekstach podniebiennych. Alofon (allofon, z gr. ἄλλος állos „inny” i φωνή phōnē „dźwięk”) – realizacja fonemu zawierająca oprócz cech fonologicznie relewantnych również szereg cech nierelewantnych w zależności od pozycji głoski (w stosunku do innych) i mówiącego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Alofon · Zobacz więcej »

Antioch II Theos

Antioch II Theos (ur. ok. 287 p.n.e., zm. 246 p.n.e.; panował w l. 261-246 p.n.e.) – król z dynastii Seleucydów, syn Antiocha I Sotera i Stratoniki, córki Demetriusza Poliorketesa.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Antioch II Theos · Zobacz więcej »

Aoryst

Aoryst (gr. aoristos – „nieokreślony” lub „nieograniczony”), czasem nazywany z łaciny aoristus – czas lub aspekt gramatyczny, występujący w niektórych językach.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Aoryst · Zobacz więcej »

Archaizm

Archaizm (gr. archaíos „dawny” od archē „początek”) – wyraz, konstrukcja składniowa lub związek frazeologiczny, który wyszedł z użycia w danej formie języka.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Archaizm · Zobacz więcej »

Ariowie

„Ariowie wkraczający do Indii, 3500 p.n.e.”, ilustracja z ''Hutchinsons History of the Nations'', ok. 1910 r. Ariowie (lub Indo-Irańczycy) – termin używany dawniej dla indoirańskiego odłamu ludów indoeuropejskich, który w III i II tysiącleciu p.n.e. zamieszkiwał Azję Środkową, by następnie rozprzestrzenić się na tereny Afganistanu, Iranu (ludy irańskie) i Indii (Indoariowie).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Ariowie · Zobacz więcej »

Aron Dołgopolski

Aron Borisowicz Dołgopolski (ur. 1930 w Moskwie, zm. 2012 w Hajfie) – rosyjski językoznawca, specjalista w zakresie lingwistyki porównawczej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Aron Dołgopolski · Zobacz więcej »

Artykulacja (fonetyka)

Ułożenie strun głosowych w czasie wypowiadania głosek Artykulacja – proces kształtowania dźwięków mowy ludzkiej, odbywający się w części aparatu mowy obejmującąjamy ponadkrtaniowe, tzw.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Artykulacja (fonetyka) · Zobacz więcej »

Aryjczyk

Plakat propagandowy nazistów pt:,, Hitler Jugend przyszłościąNiemiec''. Autor: L. Hohlwein. Wysoki blondyn o podłużnej czaszce i niebieskich oczach. Taki wygląd według nazistów charakteryzuje Germanów (aryjczyków). Hitler wykorzystuje koncepcję czystej rasy niemieckiej do budowania potęgi Niemiec, które miały zdominować świat. Aryjczyk („rasa panów”) – termin przejęty i używany przez nazistów niemieckich w jego fałszywej koncepcji ras związanej z ludami mówiącymi językami indoirańskimi z rozszerzeniem na ludy posługujące się językami indoeuropejskimi.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Aryjczyk · Zobacz więcej »

Aspekt (językoznawstwo)

Aspekt (postać, forma) – kategoria gramatyczna wyrażająca sposób przedstawienia czynności lub stanu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Aspekt (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Augment

Augment – w językoznawstwie występująca w odmianie czasownika dodatkowa samogłoska na początku wyrazu, zaznaczająca czasy przeszłe w niektórych językach indoeuropejskich, charakterystyczna m.in.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Augment · Zobacz więcej »

August Leskien

August Leskien (ur. 8 lipca 1840 w Kilonii, zm. 20 września 1916 w Lipsku) – niemiecki językoznawca, profesor języków słowiańskich na uniwersytecie w Lipsku, jeden z twórców szkoły młodogramatycznej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i August Leskien · Zobacz więcej »

August Schleicher

August Schleicher August Schleicher (ur. 19 lutego 1821 w Meiningen, zm. 6 grudnia 1868 w Jenie) – niemiecki językoznawca.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i August Schleicher · Zobacz więcej »

Awesta

Jasna 28.1 (Bodleian MS J2) Awesta, st.-pers.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Awesta · Zobacz więcej »

Azja

Azja (gr. Asía, łac. Asia) – w zależności od podejścia: największy kontynent na Ziemi lub część świata, która razem z Europątworzy największy kontynent, Eurazję.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Azja · Zobacz więcej »

Łacina

Łacina, język łaciński (łac.) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Łacina · Zobacz więcej »

Benjamin W. Fortson

Benjamin W. Fortson – amerykański językoznawca, specjalizujący się w komparatystyce lingwistycznej i indoeuropeistyce.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Benjamin W. Fortson · Zobacz więcej »

Bezokolicznik

Bezokolicznik – forma czasownika, która wyraża czynność lub stan w sposób abstrakcyjny, zazwyczaj bez określania czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony i aspektu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Bezokolicznik · Zobacz więcej »

Biernik

Biernik – czwarty przypadek deklinacji.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Biernik · Zobacz więcej »

Biologia ewolucyjna

Biologia ewolucyjna – dział biologii zajmujący się badaniem pochodzenia gatunków od wspólnych przodków, ich zmianami i różnicowaniem się w czasie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Biologia ewolucyjna · Zobacz więcej »

Brahmi

Inskrypcja w Kanheri Pismo brahmi (ब्राह्मी, trl. brāhmī) – najstarszy znany system pisma indyjskiego, poświadczony od III w. p.n.e., od którego wywodząsię obecnie używane alfabety indyjskie, a także alfabet tybetański oraz pisma Azji Południowo-Wschodniej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Brahmi · Zobacz więcej »

Brewis

Brewis (znak krótkości; od łac. brevis: „krótki”) – znak diakrytyczny stosowany w alfabecie rumuńskim, tureckim, wietnamskim i innych.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Brewis · Zobacz więcej »

Cambridge University Press

Siedziba główna wydawnictwa w Cambridge Cambridge University Press – angielska oficyna wydawnicza, działająca od 1534 na mocy edyktu króla Henryka VIII.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Cambridge University Press · Zobacz więcej »

Celownik (przypadek)

Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Celownik (przypadek) · Zobacz więcej »

Christopher Tin

Christopher Tin (ur. 21 maja 1976 w Redwood City) – amerykański kompozytor, autor utworu „Baba Yetu”, wykorzystanego w grze Civilization IV z 2005 roku.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Christopher Tin · Zobacz więcej »

Classical crossover

Classical crossover – gatunek muzyczny z pogranicza muzyki poważnej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Classical crossover · Zobacz więcej »

Colin Renfrew

Andrew Colin Renfrew, Lord Renfrew of Kaimsthorn (ur. 25 lipca 1937 w Stockton-on-Tees) – brytyjski archeolog, znany ze swoich prac w dziedzinie datowania radiowęglowego, archeogenetyki i paleojęzykoznawstwa.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Colin Renfrew · Zobacz więcej »

Czas (językoznawstwo)

Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Czas (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Czas przeszły

Czas przeszły – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje i nazywa wcześniejszączynność lub wcześniejszy stan niż moment mówienia lub pisania o nich, np.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Czas przeszły · Zobacz więcej »

Czas teraźniejszy

Czas teraźniejszy – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje na równoczesność trwania czynności i mówienia lub pisania o niej, np.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Czas teraźniejszy · Zobacz więcej »

Czasownik

Czasownik – część mowy służąca do przedstawiania dziejących się czynności oraz zachodzących stanów.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Czasownik · Zobacz więcej »

Czasownik nieprzechodni

Czasownik nieprzechodni – czasownik, który nie może mieć dopełnienia bliższego, i w związku z tym nie tworzy strony biernej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Czasownik nieprzechodni · Zobacz więcej »

Czasownik przechodni

Czasownik przechodni – czasownik, który może posiadać dopełnienie bliższe.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Czasownik przechodni · Zobacz więcej »

Czasowniki rozdzielnie złożone

Czasowniki rozdzielnie złożone – rodzaj czasowników złożonych w języku niderlandzkim, niemieckim i węgierskim.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Czasowniki rozdzielnie złożone · Zobacz więcej »

Część mowy

Część mowy – specyficzna dla danego języka, wyróżniona głównie na podstawie kryteriów składniowych i fleksyjnych klasa wyrazów (zobacz też klasyfikacja części mowy).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Część mowy · Zobacz więcej »

Dźwięczność

Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracąwięzadeł głosowych.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Dźwięczność · Zobacz więcej »

Deklinacja (językoznawstwo)

Deklinacja (od „odmieniać”) – odmiana wyrazu (imienia) przez przypadki i liczby.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Deklinacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Dialekt

Dialekt, narzecze – wieloznaczny termin lingwistyczny.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Dialekt · Zobacz więcej »

Dialekt dorycki

Zasięg dialektów języka greckiego Dialekt dorycki – jeden z głównych dialektów klasycznego języka greckiego, rozpadający się na kilka odmian, rozpowszechniony w okresie klasycznym na obszarze południowego i zachodniego Peloponezu (w Lakonii, Mesenii, Argolidzie i Koryncie), na wyspach Dodekanezu, niektórych wyspach południowych Cyklad (m.in. na Santorynie) i na Krecie, a także w części archipelagu Wysp Jońskich i Epiru.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Dialekt dorycki · Zobacz więcej »

Donald Ringe

Donald „Don” Ringe (ur. 1954) – amerykański profesor językoznawstwa.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Donald Ringe · Zobacz więcej »

Dopełniacz (przypadek)

Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Dopełniacz (przypadek) · Zobacz więcej »

Dopełnienie (językoznawstwo)

Dopełnienie – część zdania oznaczająca przedmiot czynności wyrażonej orzeczeniem zdania w stronie czynnej w sposób bezpośredni bądź pośredni.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Dopełnienie (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Dopełnienie bliższe

Dopełnienie bliższe – dopełnienie odnoszące się do czasownika przechodniego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Dopełnienie bliższe · Zobacz więcej »

Dopełnienie dalsze

Dopełnienie dalsze – dopełnienie, przy którego użyciu nie można przekształcić zdania ze strony czynnej na stronę bierną, tak aby dotychczasowe dopełnienie przejęło rolę podmiotu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Dopełnienie dalsze · Zobacz więcej »

Dunaj

Ratyzbonie (Kamienny most) Wiedniu Budapeszcie Dunaj (łac. Danubius, niem. Donau, słowac. Dunaj, słoweń. Dunov, węg. Duna, chorw. Dunav, serb. i bułg. Дунав, rum. Dunărea, ukr. Дунай) – druga co do długości (po Wołdze) rzeka w Europie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Dunaj · Zobacz więcej »

Dyftong

Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Dyftong · Zobacz więcej »

Ekspansja języków indoeuropejskich

Ekspansja języków indoeuropejskich - hipotetyczny proces rozpowszechniania się języków klasyfikowanych jako indoeuropejskie, oparty na ich najwcześniejszych poświadczeniach, wskutek rozrostu populacji, zaludniania nowych terenów i pojawiania się zmian językowych język praindoeuropejski ulegać miał przekształceniom, które dały początek współczesnej indoeuropejskiej rodzinie językowej, inne głosy odrzucajątezę zakładając że substratów było więcej niż jeden, a teoria jest niefalsyfikowalna.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Ekspansja języków indoeuropejskich · Zobacz więcej »

Enklityka

Enklityka (z gr. enklínein – oprzeć) – wyraz nieposiadający własnego akcentu, lecz tworzący całość akcentowąz wyrazem poprzedzającym.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Enklityka · Zobacz więcej »

Ergatyw

Ergatyw – przypadek w językach ergatywno-absolutywnych, określający podmiot czasownika przechodniego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Ergatyw · Zobacz więcej »

Eric Hamp

Eric Pratt Hamp (ur. 16 listopada 1920 w Londynie w Wielkiej Brytanii, zm. 17 lutego 2019), lingwista amerykański, etymolog, indoeuropeista, specjalista w zakresie języka albańskiego, języków celtyckich, a także języków amerykańskich Indian.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Eric Hamp · Zobacz więcej »

Etymologia

Etymologia – dział językoznawstwa badający pochodzenie wyrazów, zmiany ich znaczenia i formy w miarę upływu czasu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Etymologia · Zobacz więcej »

Eurazja

Eurazja (nienormatywna forma: Euroazja) – zbiorcze określenie na obszary Europy i Azji, obejmujące powierzchnię około 55 mln km², zamieszkane przez 4,918 mld ludzi, co stanowi 70,65% ludności świata (z czego 60,25% zamieszkuje Azję).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Eurazja · Zobacz więcej »

Europa

Europa Mapa polityczna Europy Europa – część świata leżąca na półkuli północnej, na pograniczu półkuli wschodniej i zachodniej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Europa · Zobacz więcej »

Europa Środkowa

Rzeczypospolitej Obojga Narodów) kolorem jasnozielonym. Granice pokrywająsię z niemieckim imperialnym planem Mitteleuropa. język.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Europa Środkowa · Zobacz więcej »

Far Cry Primal

Far Cry Primal – przygodowa gra akcji z widokiem pierwszoosobowym, stworzona i wydana przez firmę Ubisoft.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Far Cry Primal · Zobacz więcej »

Ferdinand de Saussure

Ferdinand de Saussure (ur. 26 listopada 1857 w Genewie, zm. 22 lutego 1913 w Vufflens-le-Château) – szwajcarski językoznawca, filozof, założyciel strukturalizmu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Ferdinand de Saussure · Zobacz więcej »

Fleksja

Fleksja – system opozycji słów należących do jednego leksemu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Fleksja · Zobacz więcej »

Fonetyka

rezonansu magnetycznego. Daniela Jonesa. Fonetyka (dawniej głosownia) – jeden z działów lingwistyki, zajmujący się badaniem dźwięków mowy ludzkiej (zwanych głoskami) od strony ich artykulacji (tj. sposobu wytwarzania za pomocąnarządów mowy - fonetyka artykulacyjna), ich cech fizycznych (dokładniej: akustycznych – fonetyka akustyczna), ich odbierania (fonetyka audytywna).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Fonetyka · Zobacz więcej »

Fonologia

Fonologia (dawniej głosownia) – nauka o systemach dźwiękowych języków.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Fonologia · Zobacz więcej »

Franz Bopp

Franz Bopp Franz Bopp (ur. 14 września 1791, zm. 23 października 1867 w Berlinie) – niemiecki językoznawca.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Franz Bopp · Zobacz więcej »

Fraza nominalna

Fraza nominalna, zwana również fraząrzeczownikową, grupąnominalnąlub NP – w gramatykach bezkontekstowych, a zwłaszcza w gramatyce generatywno-transformacyjnej – fraza, której nadrzędnikiem jest rzeczownik.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Fraza nominalna · Zobacz więcej »

Fraza werbalna

Fraza werbalna, zwana również frazączasownikową, grupączasownikową, grupąwerbalnąlub VP – w gramatykach bezkontekstowych, a zwłaszcza w gramatyce transformacyjno-generatywnej grupa pojęciowa czasowników.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Fraza werbalna · Zobacz więcej »

Frederik Kortlandt

Frederik Kortlandt Frederik Herman Henri (Frits) Kortlandt (ur. 19 czerwca 1946 w Utrechcie) – holenderski językoznawca, profesor lingwistyki deskryptywnej i porównawczej na Uniwersytecie w Lejdzie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Frederik Kortlandt · Zobacz więcej »

Fyla językowa

Fyla (gromada) językowa – w klasyfikacji genetycznej języków jednostka skupiająca pewnąliczbę (kilka-kilkanaście) gałęzi językowych łączących rodziny i języki charakteryzujące się pewnądoząpodobieństwa.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Fyla językowa · Zobacz więcej »

GameSpot

GameSpot – amerykańska strona internetowa o grach komputerowych, która dostarcza wiadomości, recenzji, zapowiedzi, materiałów do pobrania i innych informacji.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i GameSpot · Zobacz więcej »

Głoska

Głoska – najmniejszy element dźwiękowej formy wypowiedzi charakteryzujący się stałym zespołem fonetycznych cech artykulacyjnych i akustycznych.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Głoska · Zobacz więcej »

Grabar

Warszawie Grabar, ormiański klasyczny lub liturgiczny – starożytna forma języka ormiańskiego, używana w liturgii Kościoła ormiańskiego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Grabar · Zobacz więcej »

Gradacja (językoznawstwo)

Gradacja, stopniowanie – proces w morfologii, pozwalający na różnicowanie przymiotników i przysłówków pod względem intensywności danej cechy.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Gradacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Gramatyka

Gramatyka – uporządkowany zbiór reguł językowych rządzących organizacjązdań, dyskursów, tekstów; innymi słowy zespół prawideł umożliwiających tworzenie złożonych jednostek językowych, ich składanie z jednostek elementarnych.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Gramatyka · Zobacz więcej »

Grecja

Grecja we wschodnim basenie śródziemnomorskim (zdjęcie satelitarne) Grecja (gr. Elláda, IPA: lub Ellás, IPA), Republika Grecka (Ellinikí Dimokratía, IPA) – państwo położone w południowo-wschodniej części Europy, na południowym krańcu Półwyspu Bałkańskiego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Grecja · Zobacz więcej »

Himalaje

Mount Everest Lhotse Krucze Jezioro w Sikkimie Dolina Imja Khola Lodowiec Khumbu Makalu Kanczendzonga Nanga Parbat Klasztor Taktshang Mustangu. Himalaje – najwyższy łańcuch górski na Ziemi.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Himalaje · Zobacz więcej »

Holger Pedersen

Holger Pedersen (ur. 7 kwietnia 1867, Gelballe; zm. 25 października 1953, Hellerup) – duński językoznawca.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Holger Pedersen · Zobacz więcej »

HuffPost

HuffPost (The Huffington Post do kwietnia 2017, czasami wyczytywane w skrócie jako HuffPo) – amerykańska liberalna witryna newsowa i blog polityczny.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i HuffPost · Zobacz więcej »

Iloczas

Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Iloczas · Zobacz więcej »

Imię (gramatyka)

Imię (łac. nomen) – każdy wyraz podlegający deklinacji, czyli odmianie przez przypadki (rzeczownik, przymiotnik, liczebnik, zaimek lub imiesłów).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Imię (gramatyka) · Zobacz więcej »

Imiesłów

Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Imiesłów · Zobacz więcej »

Indoeuropeistyka

Indoeuropeistyka – dziedzina zajmująca się badaniem języków indoeuropejskich, specjalistyczny obszar językoznawstwa.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Indoeuropeistyka · Zobacz więcej »

Indoeuropejczycy

Współczesny zasięg geograficzny języków zaliczonych do grupy IE Indoeuropejczycy – umowna nazwa grupy ludów posługujących się językami indoeuropejskimi, pochodzącymi od języka praindoeuropejskiego, bądź będącymi efektem wymieszania się dawnych grup języków.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Indoeuropejczycy · Zobacz więcej »

Intonacja (językoznawstwo)

Intonacja – w trakcie wypowiadania tekstu nadawanie mu pewnego rodzaju melodii, poprzez zmianę modulacji głosu, w celu wyrażenia emocji lub tylko dla oddania specyficznego charakteru danej wypowiedzi.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Intonacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Iran

Iran (trl. Irān, pełna nazwa Islamska Republika Iranu, Dżomhuri-je Eslāmi-je Irān), w Europie dawniej znany jako Persja – państwo na Bliskim Wschodzie, leżące między Morzem Kaspijskim na północy a ZatokąPerskąi ZatokąOmańskąna południu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Iran · Zobacz więcej »

Jacob Ludwig Karl Grimm

Jacob Ludwig Karl Grimm (ur. 4 stycznia 1785 w Hanau, zm. 20 września 1863 w Berlinie) – niemiecki filolog, leksykograf, członek Akademii Nauk w Berlinie, brat Wilhelma Karla Grimma.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Jacob Ludwig Karl Grimm · Zobacz więcej »

James Mallory

James Patrick Mallory (ur. 1945) – irlandzko-amerykański profesor emeritus w Queen's University Belfast, antropolog i specjalista od języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i James Mallory · Zobacz więcej »

Język (mowa)

Język – system budowania wypowiedzi, używany w procesie komunikacji.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język (mowa) · Zobacz więcej »

Język afrikaans

60–80% 80–100% Tablica na pomniku języka afrikaans z napisami w języku afrikaans Język afrikaans, język afrykanerski (afr.) – indoeuropejski język należący do dolnosaksońskiej gałęzi języków zachodniogermańskich, będący językiem ojczystym południowoafrykańskich Koloredów oraz białych Afrykanerów.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język afrikaans · Zobacz więcej »

Język ajnuski

Język ajnuski (ajn. ainu itak), język ajnoski – język o nieustalonej przynależności językowej, którym posługująsię Ajnowie zamieszkujący japońskąwyspę Hokkaido.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język ajnuski · Zobacz więcej »

Język albański

Mapa dialektów albańskich Język albański (alb.) – język indoeuropejski z grupy satem, którym posługuje się ok.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język albański · Zobacz więcej »

Język angielski

Wielkiej Brytanii symbolizujące język angielski ikona symbolizująca język angielski według standardu ISO 639-1 Język angielski, angielszczyzna (ang.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język angielski · Zobacz więcej »

Język aszkun

Język aszkun – język z grupy języków nuristańskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język aszkun · Zobacz więcej »

Język awestyjski

próbka tekstu napisanego w języku awestyjskim Język awestyjski, język awestański – język klasyczny używany w starożytnej Persji, w którym został zapisany zbiór prac Zaratustry.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język awestyjski · Zobacz więcej »

Język łotewski

Język łotewski (łot. latviešu valoda) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się w sumie ok.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język łotewski · Zobacz więcej »

Język beludżi

Język beludżi (zwany również baluczi) – język z rodziny języków indoeuropejskich, którym posługująsię Beludżowie, pasterski lud pochodzenia irańskiego zamieszkujący Pakistan, Iran, południowy Afganistan, Oman, Turkmenistan i Tadżykistan.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język beludżi · Zobacz więcej »

Język bengalski

Zasięg geograficzny języka bengalskiego. Zasięg języka bengalskiego na terenie Bangladeszu. Spółgłoski alfabetu bengalskiego Język bengalski (bengalski: trl.: bāṃlā //) – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się jako językiem ojczystym ponad 180 mln osób, głównie w Bangladeszu (120 mln) i Indiach (60 mln).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język bengalski · Zobacz więcej »

Język bretoński

Języki i dialekty Francji Dwujęzyczne drogowskazy w Quimper w Bretanii Język bretoński (Brezhoneg) – język z grupy brytańskiej języków celtyckich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język bretoński · Zobacz więcej »

Język bułgarski

Język bułgarski (bułg.) – język z grupy języków południowosłowiańskich oraz bałkańskiej ligi językowej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język bułgarski · Zobacz więcej »

Język burgundzki

Język burgundzki – wymarły język wschodniogermański używany przez Burgundów, przejściowo używany w dorzeczu dolnej Noteci i Odry od ujścia Nysy Łużyckiej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język burgundzki · Zobacz więcej »

Język celtyberyjski

Język celtyberyjski (północno-wschodni hispano-celtycki) – zespół wymarłych dialektów celtyckich, używanych przez zamieszkujących północno-wschodniączęść Półwyspu Iberyjskiego Celtyberów najdalej do I w. p.n.e. Język jest poświadczony bezpośrednio poprzez około 200 inskrypcji pochodzących głównie z II i I w. p.n.e., zapisanych celtyberyjskąmutacjąpisma iberyjskiego oraz alfabetem łacińskim.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język celtyberyjski · Zobacz więcej »

Język chorezmijski

Język chorezmijski – wymarły ok.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język chorezmijski · Zobacz więcej »

Język czeski

Europy Środkowo-Wschodniej samogłosek według ''The Handbook of the International Phonetic Association''. Język czeski (cz.) – język z grupy zachodniosłowiańskiej, stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język czeski · Zobacz więcej »

Język dacki

Język dacki – wymarły indoeuropejski język starożytnej Dacji używany na terenach dzisiejszej Rumunii, północnej Bułgarii a także w części Węgier, Słowacji i Ukrainy.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język dacki · Zobacz więcej »

Język duński

Język duński (duń.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język duński · Zobacz więcej »

Język ergatywno-absolutywny

Język ergatywno-absolutywny (ergatywny) – według typologii syntaktycznej język, w którym dla wyrażenia agensa (podmiotu zdania przechodniego, a właściwie zdania agentywnego) używa się specjalnego przypadku o nazwie ergatyw, a rolę podmiotu zdania aktywnego i pacjensa określa natomiast absolutyw.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język ergatywno-absolutywny · Zobacz więcej »

Język etruski

Język etruski – wymarły po I wieku n.e. język nieindoeuropejski o nieustalonym pochodzeniu i pokrewieństwie z innymi językami.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język etruski · Zobacz więcej »

Język faliskijski

Język faliskijski (zwany też faliskim) – język z podgrupy latynofaliskiej języków italskich, używany w starożytnej Italii na północ od Tybru do około 200 roku p.n.e., kiedy to został wyparty przez blisko z nim spokrewnionąłacinę.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język faliskijski · Zobacz więcej »

Język farerski

izoglos w dialektach farerskich Język farerski (far.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język farerski · Zobacz więcej »

Język francuski

Języki i dialekty Francji Znajomość języka francuskiego w krajach Unii Europejskiej. Język francuski (fr. lub) – język pochodzenia indoeuropejskiego z grupy języków romańskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język francuski · Zobacz więcej »

Język frygijski

Język frygijski – wymarły indoeuropejski język Frygów, używany w starożytnej Anatolii.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język frygijski · Zobacz więcej »

Język fryzyjski

Język fryzyjski (zach. fryz. frysk, wsch. fryz. fräisk, dialekty pn. fryz. friisk, fresk, freesk, frasch, fräisch, freesch), właśc.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język fryzyjski · Zobacz więcej »

Język gaelicki szkocki

Język gaelicki szkocki (gaelicki, Scottish Gaelic, Scots Gaelic, nazwa własna: Gàidhlig, wym.) – język z grupy goidelskiej języków celtyckich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język gaelicki szkocki · Zobacz więcej »

Język galatyjski

Język galatyjski (galacki) – wymarły język z grupy celtyckiej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język galatyjski · Zobacz więcej »

Język galijski

Język galijski – zespół wymarłych dialektów celtyckich, używanych od VI wieku p.n.e. najdalej do V wieku n.e. na terenie współczesnej Francji, Szwajcarii i północnych Włoch.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język galijski · Zobacz więcej »

Język gocki

Srebrnej Biblii'' Język gocki – wymarły język wschodniogermański, który był używany przez germańskie plemię Gotów.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język gocki · Zobacz więcej »

Język grecki

Wyraz „Grecja” napisany po nowogrecku Wyraz „Cypr” napisany po nowogrecku Język grecki, greka (Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język grecki · Zobacz więcej »

Język grecki klasyczny

Język grecki klasyczny, greka klasyczna – stadium rozwojowe języka greckiego używanego w okresie klasycznym (500 r. p.n.e. – 350 r. p.n.e.) starożytnej Grecji.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język grecki klasyczny · Zobacz więcej »

Język gudźarati

Język gudźarati, gudżarati, gudżaracki – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się blisko 61 mln mówiących – głównie mieszkańców Indii, gdzie w stanie Gudźarat oraz sąsiednich terytoriach Daman i Diu oraz Dadra i Nagar Haweli jest językiem urzędowym – jednym z 23 języków konstytucyjnych Indii.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język gudźarati · Zobacz więcej »

Język hetycki

Tabliczka zapisana w języku hetyckim, pochodząca z XIV wieku p.n.e. Język hetycki (zwany również nesyckim) – język martwy z rodziny języków indoeuropejskich, z gałęzi języków anatolijskichH.A. Hoffner, H.C. Melchert, A Grammar of the Hittite Language, s. 2; I.Yakubovich, Hittite, s. 221.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język hetycki · Zobacz więcej »

Język hindi

Zasięg języka hindi jako języka ojczystego Obszar, na którym hindi jest językiem administracji i szkolnictwa Język hindi – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się jako pierwszym językiem 180 milionów osób, natomiast przy zaklasyfikowaniu jako dialekty hindi języków radżastani, bihari oraz pahari (bez nepalskiego) aż 422 mln osób, czyli 41% mieszkańców Indii.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język hindi · Zobacz więcej »

Język hiszpański

Instytut Cervantesa w Madrycie Język hiszpański (hiszp.) – język należący do rodziny romańskiej języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język hiszpański · Zobacz więcej »

Język irlandzki

Język irlandzki, język iryjski (Gaeilge, wym.) – język z grupy goidelskiej języków celtyckich, język narodowy Irlandczyków.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język irlandzki · Zobacz więcej »

Język islandzki

Język islandzki (isl. íslenska) – język z grupy języków nordyckich, którym posługująsię mieszkańcy Islandii.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język islandzki · Zobacz więcej »

Język jaćwiński

Język jaćwiński (jaćwieski, jaćwięski) – wymarły język z zespołu języków bałtyckich określany jako zachodniobałtycki, którym posługiwali się Jaćwingowie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język jaćwiński · Zobacz więcej »

Język japoński

Mapa dialektów japońskich Język japoński (jap. nihon-go) – język używany przez ok.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język japoński · Zobacz więcej »

Język kalasza-ala

Język kalasza-ala (waigali) – język z grupy języków nuristańskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język kalasza-ala · Zobacz więcej »

Język karyjski

Język karyjski – wymarły język z podrodziny anatolijskiej języków indoeuropejskich, którym posługiwali się w II i I tysiącleciu p.n.e. Karowie, zamieszkujący Karię – starożytnąkrainę w południowo-zachodniej Azji Mniejszej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język karyjski · Zobacz więcej »

Język kataloński

Języki i dialekty Półwyspu Iberyjskiego Język kataloński (kat.) – język romański z grupy zachodniej, mający status języka urzędowego w Andorze i hiszpańskich wspólnotach autonomicznych: Katalonii, Balearach i Walencji.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język kataloński · Zobacz więcej »

Język kati

Język kati (język kamkata-viri) – język z grupy języków nuristańskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język kati · Zobacz więcej »

Język koreański

Język koreański (kor.) – język narodowy Koreańczyków, urzędowy w Korei Południowej i Północnej, a także w chińskiej prefekturze autonomicznej Yanbian.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język koreański · Zobacz więcej »

Język kornijski

thumb Kornijski szyld w Penzance Język kornijski (kornwalijski, kornicki) – język z grupy brytańskiej języków celtyckich, którego używano do końca XVIII wieku w Kornwalii (południowo-zachodnia Anglia).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język kornijski · Zobacz więcej »

Język kurdyjski

Język kurdyjski (Kurdî / كوردی) – język należący do rodziny języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język kurdyjski · Zobacz więcej »

Język kuroński

Język kuroński – wymarły język z zespołu wschodniobałtyckiego języków bałtyckich, którym posługiwali się Kurowie zamieszkujący Kurlandię (zachodnia część Łotwy i część zachodniej Litwy).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język kuroński · Zobacz więcej »

Język lahnda

Zasięg i klasyfikacja języka lahnda Język lahnda – makrojęzyk obejmujący szereg spokrewnionych języków i dialektów, używanych głównie w Pakistanie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język lahnda · Zobacz więcej »

Język lepontyjski

Język lepontyjski (leponcki) – wymarły język z rodziny celtyckiej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język lepontyjski · Zobacz więcej »

Język liburnijski

Język liburnijski – wymarły język ligi paleobałkańskiej, używany w starożytnej krainie Liburnii, położonej na północno-wschodnim wybrzeżu Adriatyku, obecnie – Chorwacja.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język liburnijski · Zobacz więcej »

Język lidyjski

Język lidyjski – wymarły język z podrodziny anatolijskiej języków indoeuropejskich, którym posługiwali się w VII-I wieku p.n.e. Lidyjczycy, zamieszkujący Lidię – starożytnąkrainę w zachodniej Azji Mniejszej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język lidyjski · Zobacz więcej »

Język litewski

Język litewski (lit.) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się ok.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język litewski · Zobacz więcej »

Język luri

Język luri, także: luryjski – język irański używany przez ok.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język luri · Zobacz więcej »

Język luwijski

250 px Język luwijski – wymarły język z podrodziny anatolijskiej języków indoeuropejskich, którym posługiwali się w okresie III-I tysiąclecia p.n.e. Luwijczycy, zamieszkujący państwo Hetytów w północnej części Azji Mniejszej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język luwijski · Zobacz więcej »

Język macedoński (helleński)

Język macedoński (helleński), język staromacedoński – wymarły język starożytnej Macedonii, bardzo blisko spokrewniony z językiem starogreckim, przez niektórych językoznawców uważany za jego dialekt.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język macedoński (helleński) · Zobacz więcej »

Język manx

Język manx (mański) (Gaelg Vanninagh; język manx gaelicki) – język z grupy goidelskiej języków celtyckich, który używany jest na Wyspie Man (dependencji Korony brytyjskiej), położonej na Morzu Irlandzkim.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język manx · Zobacz więcej »

Język mesapijski

Język mesapijski – wymarły język indoeuropejski, używany w starożytności przez Messapiów i Japygów na obszarze południowo-wschodniej Italii (dzisiejszy włoski region Apulia).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język mesapijski · Zobacz więcej »

Język mykeński

Język mykeński albo greka mykeńska, także: dialekt mykeński – wymarły język z grupy helleńskiej języków indoeuropejskich, najstarsze zaświadczone stadium języka greckiego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język mykeński · Zobacz więcej »

Język niderlandzki

Język niderlandzki (niderl.), język holenderski, język flamandzki – język indoeuropejski z gałęzi zachodniej w ramach języków germańskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język niderlandzki · Zobacz więcej »

Język niemiecki

Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język niemiecki · Zobacz więcej »

Język niwchijski

Język niwchijski (starsza nazwa: giliacki) – język o niepewnej przynależności językowej (zaliczany tradycyjnie, aczkolwiek bez poważnych podstaw językoznawczych do grupy paleoazjatyckiej), którym posługująsię Niwchowie, zamieszkujący północny i zachodni Sachalin, brzegi Amuru i część wybrzeża Morza Ochockiego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język niwchijski · Zobacz więcej »

Język nominatywno-absolutywny

Język nominatywno-absolutywny (aktywny) – język, w którym rozróżnia się pomiędzy podmiotem aktywnym nominativus a podmiotem nieaktywnym absolutivus.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język nominatywno-absolutywny · Zobacz więcej »

Język nominatywno-akuzatywny

Język nominatywno-akuzatywny (inaczej: nominatywny) – język charakteryzujący się tym, że do wyrażania agensa zdania przechodniego używa się mianownika (nominativus; stąd nazwa), do wyrażania pacjensa – biernika (accusativus), a podmiotu zdania nieprzechodniego – także mianownika.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język nominatywno-akuzatywny · Zobacz więcej »

Język norn

Język norn – wymarły język północnogermański (wywodzący się ze staronordyjskiego), którym posługiwali się mieszkańcy dzisiejszej północnej Szkocji (przede wszystkim wysp).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język norn · Zobacz więcej »

Język norweski

Język norweski (norw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język norweski · Zobacz więcej »

Język ormiański

Język ormiański, język armeński (Հայերեն, hayeren) – język z rodziny języków indoeuropejskich z grupy satem, stanowiący w niej samodzielnągałąź.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język ormiański · Zobacz więcej »

Język osetyjski

Język osetyjski (oset., iron ævzag) – język należący wraz z językiem tackim i tałyskim do podgrupy irańskiej języków indoirańskich, którymi mówi się na Kaukazie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język osetyjski · Zobacz więcej »

Język oskijski

Przybliżone rozmieszczenie języków italskich w VI wieku p.n.e. Język oskijski – wymarły język indoeuropejski, należący do podgrupy oskijsko-umbryjskiej języków italskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język oskijski · Zobacz więcej »

Język palajski

Język palajski – wymarły język z podrodziny anatolijskiej języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język palajski · Zobacz więcej »

Język pali

Język pali (sanskr. पाळि pāli, szereg, wiersz, kanon), język palijski – martwy język średnioindyjski z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, wykazujący duże podobieństwo do języka wedyjskiego i sanskrytu klasycznego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język pali · Zobacz więcej »

Język partyjski

Język partyjski – wymarły zachodnioirański język okresu średnioirańskiego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język partyjski · Zobacz więcej »

Język paszto

Język paszto (pasztuński, znany także jako afgański; nazwa własna) – język należący do rodziny języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język paszto · Zobacz więcej »

Język pendżabski

Dialekty pendżabskie sikhów zapisana alfabetem gurmukhi Tablica na stacji Southall w języku pendżabskim, pismo gurmukhi Język pendżabski (ਪੰਜਾਬੀ pańdźabi), język wschodniopendżabski – język z centralnej grupy języków indoaryjskich indoeuropejskiej rodziny językowej, którym posługuje się ponad 28 mln osób, zamieszkujących historycznąkrainę Pendżab na pograniczu indyjsko-pakistańskim.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język pendżabski · Zobacz więcej »

Język peoński

Język peoński, pajoński – słabo poświadczony wymarły język ligi paleobałkańskiej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język peoński · Zobacz więcej »

Język perski

Język perski, nowoperski (pers. fārsī) – język z grupy irańskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 50 mln mówiących, zamieszkujących głównie Iran (40 mln), Afganistan (7 mln), Tadżykistan (6 mln) i Irak (200 tys.). Służy jednocześnie jako lingua franca dla blisko 80 mln mieszkańców Bliskiego Wschodu (po języku arabskim).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język perski · Zobacz więcej »

Język połabski

Języki serbołużyckie Rejon Lüchow-Dannenberg na mapie Niemiec język połabski, język drzewiański lub dialekt drzewiański (drzewiańsko-połabski: venskă rec, slüv́onsťĕ, slüvensťĕ lub vensťĕ – obie formy znaczyły to samo, tj. „słowiański”) – wymarły język zachodniosłowiański, należący do grupy języków lechickich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język połabski · Zobacz więcej »

Język polski

Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język polski · Zobacz więcej »

Język portugalski

Języki i dialekty Półwyspu Iberyjskiego Język portugalski (port.) – język z grupy romańskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 250 mln osób (jako ojczystym, zaś w ogóle po portugalsku mówi ponad 270 mln osób), zamieszkujących Portugalię oraz byłe kolonie portugalskie: Brazylię, Mozambik, Angolę, Gwineę Bissau, Gwineę Równikową, Wyspy Świętego Tomasza i Książęcą, Republikę Zielonego Przylądka, Timor Wschodni oraz Makau.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język portugalski · Zobacz więcej »

Język praceltycki

Język praceltycki – rekonstruowany prajęzyk, hipotetyczny przodek wszystkich języków celtyckich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język praceltycki · Zobacz więcej »

Język pragermański

Język pragermański – rekonstruowany wspólny język ludów germańskich, wywodzący się z języka praindoeuropejskiego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język pragermański · Zobacz więcej »

Język praindoirański

Język praindoirański (skrót pii) – rekonstruowany prajęzyk będący wspólnym przodkiem języków indoirańskich, należących do indoeuropejskiej rodziny językowej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język praindoirański · Zobacz więcej »

Język prapontyjski

Język prapontyjski - hipotetyczny prajęzyk od którego miałyby pochodzić języki indoeuropejskie oraz północno-zachodniokaukaskie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język prapontyjski · Zobacz więcej »

Język pruski

Język pruski, – wymarły język bałtyckich Prusów.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język pruski · Zobacz więcej »

Język rosyjski

Język rosyjski (ros., russkij jazyk; dawniej też: język wielkoruski) – język z grupy wschodniosłowiańskiej, będący urzędowym w Rosji, Kirgistanie, Kazachstanie i na Białorusi, a także jednym z pięciu języków oficjalnych i jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język rosyjski · Zobacz więcej »

Język rumuński

Język rumuński, sporadycznie dakorumuński (rum.) – język z bałkańskiej gałęzi języków romańskich, którym posługuje się około 22,5 mln osób, zamieszkujących przede wszystkim Rumunię i Mołdawię, przyległe regiony Bułgarii, Serbii i Ukrainę, a także, w wyniku migracji w XXI wieku, Hiszpanię i Włochy.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język rumuński · Zobacz więcej »

Język scytyjski

Język scytyjski – język z grupy wschodnioirańskiej, używany w starożytności w Scytii (obecnie Ukraina, południowa Rosja i Kazachstan), spokrewniony z językiem sogdyjskim i językiem sakijskim.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język scytyjski · Zobacz więcej »

Język seloński

Język seloński (zeloński) – wymarły język z zespołu wschodniobałtyckiego języków bałtyckich, którym posługiwali się Zelowie na terenach obecnej wschodniej Litwy oraz północno-wschodniej Białorusi.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język seloński · Zobacz więcej »

Język serbsko-chorwacki

język chorwacki, język bośniacki, język serbski (2006) Język serbsko-chorwacki, serbochorwacki (serb.-chorw. /) – kontrowersyjny termin określający byty językowe używane przez Serbów, Chorwatów, Czarnogórców i Boszniaków.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język serbsko-chorwacki · Zobacz więcej »

Język staro-cerkiewno-słowiański

Język staro-cerkiewno-słowiański, język scs., język starosłowiański – najstarszy literacki język słowiański, formujący się od połowy IX wieku, oparty głównie na słowiańskich gwarach okolic Sołunia (dzisiejsze Saloniki).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język staro-cerkiewno-słowiański · Zobacz więcej »

Język sumeryjski

Język sumeryjski (sum. 𒅴𒂠, eme-gi7/gir15, akad. Ŝumeru) – język starożytnego Sumeru, używany w południowej Mezopotamii od co najmniej IV tysiąclecia p.n.e., jeden z najstarszych zapisanych języków.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język sumeryjski · Zobacz więcej »

Język szwedzki

Język szwedzki (szw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich, ojczysty dla ponad 10 milionów osób, używany głównie w Szwecji i niektórych częściach Finlandii.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język szwedzki · Zobacz więcej »

Język tocharski A

Język tocharski A – wymarły język należący do grupy tocharskiej języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język tocharski A · Zobacz więcej »

Język tocharski B

Język tocharski B – wymarły język należący do grupy tocharskiej języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język tocharski B · Zobacz więcej »

Język tonalny

Języki tonalne na świecie Schemat tonów w języku tajskim Schemat tonów w języku kantońskim Schemat tonów w języku wietnamskim (Hanoi) Schemat tonów w języku wietnamskim (dialekt północny) Schemat tonów w standardowym języku mandaryńskim Język tonalny − język, w którym każda sylaba ma przypisany pewien ton, polegający na odpowiedniej modulacji głosu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język tonalny · Zobacz więcej »

Język tracki

Język tracki – wymarły indoeuropejski język starożytnej Tracji, używany na rozległych obszarach Bałkanów, a także w północno-zachodniej Azji Mniejszej oraz (łącznie z bardzo blisko spokrewnionym językiem dackim) na terenach dzisiejszych wschodnich Węgier, Słowacji i środkowo-zachodniej Ukrainy.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język tracki · Zobacz więcej »

Język tregami

Język tregami – język z grupy języków nuristańskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język tregami · Zobacz więcej »

Język ukraiński

Język ukraiński (ukr.) – język z grupy wschodniosłowiańskiej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język ukraiński · Zobacz więcej »

Język umbryjski

Przybliżone rozmieszczenie języków italskich w VI wieku p.n.e. Język umbryjski – wymarły język należący do podgrupy oskijsko-umbryjskiej języków italskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język umbryjski · Zobacz więcej »

Język urdu

Język urdu (urdū), miejscowo znany jako lashkari – język indoeuropejski z grupy indoaryjskiej używany obecnie przez ponad 50 mln ludzi na subkontynencie indyjskim i przez ponad milion osób zamieszkujących poza Azją.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język urdu · Zobacz więcej »

Język walijski

Dwujęzyczny napis na pojeździe policyjnym Dwujęzyczne napisy na dworcu Caerdydd Canolog Język walijski (wal.) – język z grupy brytańskiej języków celtyckich, którym według cenzusu z 2011 roku mówi 18% obywateli Walii (562 tys. osób), a 14% społeczeństwa potrafi w nim czytać, pisać oraz mówić.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język walijski · Zobacz więcej »

Język wandalski

Język wandalski – wymarły język z wschodniej podgrupy języków germańskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język wandalski · Zobacz więcej »

Język wasi-weri

Język wasi-weri (język prasun) – język z grupy języków nuristańskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język wasi-weri · Zobacz więcej »

Język włoski

Mapa zasięgu występowania języka włoskiego Język włoski (wł.) – język romański objęty statusem urzędowego we Włoszech, San Marino, Watykanie (obok łaciny), Szwajcarii (obok francuskiego, niemieckiego i romansz), Monako (obok francuskiego i monegaskiego) oraz na Istrii, należącej do Chorwacji i Słowenii.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język włoski · Zobacz więcej »

Język wenetyjski

Italia w epoce żelaza Język wenetyjski – język indoeuropejski, zaliczany przez niektórych językoznawców do języków italskich, używany do początku naszej ery w rzymskiej prowincji Wenecja i wyparty przez łacinę.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język wenetyjski · Zobacz więcej »

Język zemgalski

Język zemgalski (semigalski) – wymarły język z zespołu wschodniobałtyckiego języków bałtyckich, którym posługiwali się Zemgalowie w Semigalii (wchodzącej w skład obecnej Łotwy).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Język zemgalski · Zobacz więcej »

Języki ałtajskie

Rozmieszczenie geograficzne języków ałtajskich Języki ałtajskie – grupa języków, wcześniej traktowanych jako rodzina językowa.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki ałtajskie · Zobacz więcej »

Języki abchasko-adygejskie

Języki abchasko-adygejskie, inaczej północno-zachodniokaukaskie lub abchasko-adygijskie – rodzina pięciu języków kaukaskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki abchasko-adygejskie · Zobacz więcej »

Języki afroazjatyckie

Rodziny językowe Afryki Języki afroazjatyckie (dawniej zwane rodzinąsemito-chamickąlub chamito-semicką) – wielka rodzina języków, zajmująca obszary od afrykańskich wybrzeży Atlantyku z językami hausa, arabskim i berberyjskimi na zachodzie po Róg Afryki (języki kuszyckie) i Bliski Wschód z językami hebrajskim i arabskim na wschodzie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki afroazjatyckie · Zobacz więcej »

Języki albańskie

Języki albańskie – grupa językowa w obrębie rodziny indoeuropejskiej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki albańskie · Zobacz więcej »

Języki amerindiańskie

zasięg języków amerindiańskich Języki amerindiańskie – postulowana makrorodzina lub fyla językowa, zaproponowana przez Josepha Greenberga, obejmująca wszystkie rdzenne języki Ameryki Północnej i Południowej z wyjątkiem języków eskimo-aleuckich i języków na-dene.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki amerindiańskie · Zobacz więcej »

Języki anatolijskie

Języki anatolijskie (hetyckie) – podrodzina języków indoeuropejskich, którymi posługiwała się ludność zamieszkująca współczesnąAnatolię w okresie od ok.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki anatolijskie · Zobacz więcej »

Języki austryckie

Języki austryckie zaznaczone na żółto Języki austryckie – hipotetyczna makrorodzina językowa zaproponowana przez Wilhelma Schmidta w 1906 roku.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki austryckie · Zobacz więcej »

Języki bałtosłowiańskie

Różne schematy możliwego pokrewieństwa języków bałtyckich i słowiańskich; Van Wijk, 1923 Języki bałtosłowiańskie, języki bałtycko-słowiańskie – hipotetyczna podrodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich, obejmująca języki bałtyckie i języki słowiańskie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki bałtosłowiańskie · Zobacz więcej »

Języki bałtyckie

Języki bałtyckie lub bałtyjskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi w przeszłości posługiwali się Bałtowie na terenach od ujścia Wisły po południowe granice dzisiejszej Estonii (północne krańce łotewskiej krainy zwanej Liwonią).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki bałtyckie · Zobacz więcej »

Języki boreańskie

420x420px Języki boreańskie (– półkula północna) – hipotetyczna makrorodzina językowa, w skład której miałaby wchodzić większość języków Eurazji, Afryki Północnej oraz obu Ameryk.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki boreańskie · Zobacz więcej »

Języki celtyckie

Współczesny zasięg języków celtyckich Języki celtyckie – grupa językowa w obrębie języków indoeuropejskich, wywodząca się z rekonstruowanego języka praceltyckiego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki celtyckie · Zobacz więcej »

Języki celtyckie wyspiarskie

Języki celtyckie wyspiarskie – jedna z dwóch głównych kategorii w klasyfikacji języków celtyckich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki celtyckie wyspiarskie · Zobacz więcej »

Języki czukocko-kamczackie

Języki czukocko-kamczackie – składająca się z 5 języków rodzina językowa północno-wschodniej Syberii, zaliczana do języków paleoazjatyckich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki czukocko-kamczackie · Zobacz więcej »

Języki dene-kaukaskie

Zasięg występowania języków zaliczanych do hipotetycznej makrorodziny dene-kaukaskiej Języki dene-kaukaskie – hipotetyczna makrorodzina językowa, postulująca wspólne pochodzenie kilku języków izolowanych na świecie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki dene-kaukaskie · Zobacz więcej »

Języki drawidyjskie

Języki drawidyjskie – rodzina językowa, obejmująca 85 języków południowych Indii i Sri Lanki.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki drawidyjskie · Zobacz więcej »

Języki eskimo-aleuckie

Języki eskimo-aleuckie – rodzina językowa obejmująca kilka języków, używanych przez Inuitów i Aleutów na północnych krańcach Ameryki (Alaska, Grenlandia, północna Kanada) i Syberii (Półwysep Czukocki, Wyspa Beringa).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki eskimo-aleuckie · Zobacz więcej »

Języki eurazjatyckie

Języki eurazjatyckie – hipotetyczna makrorodzina językowa zaproponowana przez Josepha Greenberga, w skład której miałyby wchodzić niektóre języki Europy, Azji oraz Ameryki Północnej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki eurazjatyckie · Zobacz więcej »

Języki fleksyjne

Języki fleksyjne – języki syntetyczne cechujące się rozbudowanąstrukturąmorfologiczną, w której jednostki językowe służąjako środki wyrażające relacje syntaktyczne.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki fleksyjne · Zobacz więcej »

Języki germańskie

Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki germańskie · Zobacz więcej »

Języki helleńskie

Języki helleńskie – rodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki helleńskie · Zobacz więcej »

Języki huro-urartyjskie

Języki huro-urartyjskie – wymarła rodzina językowa starożytnego Bliskiego Wschodu, w skład której wchodziły dwa języki: hurycki i urartyjski (Azja Mniejsza i Kaukaz).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki huro-urartyjskie · Zobacz więcej »

Języki ilirskie

Języki ilirskie albo iliryjskie, także: język iliryjski – wspólna nazwa nadana prawdopodobnie blisko spokrewnionym ze sobąwymarłym językom z rodziny indoeuropejskiej, używanym w starożytności przez plemiona iliryjskie na obszarze zachodnich Bałkanów oraz południowo-wschodniej Italii (dzisiejszy włoski region Apulia, na tym terenie w użyciu był język mesapijski).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki ilirskie · Zobacz więcej »

Języki indo-tyrreńskie

Języki indo-tyrreńskie – hipotetyczna nadrodzina językowa wywodząca się z prajęzyka indo-tyrreńskiego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki indo-tyrreńskie · Zobacz więcej »

Języki indo-uralskie

Języki indo-uralskie – hipotetyczna, postulowana przez niektórych językoznawców nadrodzina językowa, w skład której wchodząjęzyki indoeuropejskie oraz uralskie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki indo-uralskie · Zobacz więcej »

Języki indoaryjskie

Zasięg języków indoaryjskich Języki indoaryjskie (indyjskie) – grupa języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki indoaryjskie · Zobacz więcej »

Języki indoeuropejskie

Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Języki indoirańskie

Współczesny zasięg języków indoirańskich Języki indoirańskie – podrodzina języków indoeuropejskich, w skład której wchodzągrupy językowe: indyjska, irańska i nuristańska.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki indoirańskie · Zobacz więcej »

Języki irańskie

języków irańskich Języki irańskie – grupa języków indoeuropejskich, którymi posługuje się około 200 mln osób zamieszkujących Bliski i Środkowy Wschód oraz Azję Środkową.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki irańskie · Zobacz więcej »

Języki italoceltyckie

Języki italoceltyckie – hipotetyczna podrodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich skupiająca języki italskie oraz celtyckie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki italoceltyckie · Zobacz więcej »

Języki italskie

Języki italskie – podrodzina języków indoeuropejskich, z których jeden (łacina) dał początek współczesnym językom romańskim.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki italskie · Zobacz więcej »

Języki izolujące

Języki izolujące – języki, w których o funkcji gramatycznej i składniowej wyrazu nie decydująkońcówki fleksyjne, jak w językach fleksyjnych, ani monofunkcyjne afiksy, jak w językach aglutynacyjnych, lecz głównie pozycja danego wyrazu w zdaniu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki izolujące · Zobacz więcej »

Języki kartwelskie

Języki kartwelskie – mała, licząca 5 milionów użytkowników, rodzina językowa, obejmująca swym zasięgiem tereny Kaukazu Południowego, głównie Gruzji (gruz. Sa-kartvel-o), od której zresztąpochodzi nazwa rodziny.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki kartwelskie · Zobacz więcej »

Języki kentum

palatalizacji indoeuropejskiej. Języki kentum (od łacińskiego słowa – według wymowy klasycznej: – „100”) – grupa języków indoeuropejskich, w których spółgłoska palatalna k nie uległa – jak w językach satemowych – spirantyzacji, czyli nie przeszła w spółgłoskę szczelinową''ś/s''.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki kentum · Zobacz więcej »

Języki nilo-saharyjskie

Rozmieszczenie geograficzne języków nilo-saharyjskich Języki nilo-saharyjskie – grupa języków używanych przez około 11 milionów ludzi w Afryce, głównie na terytorium Czadu i w górnym dorzeczu Nilu, a także w Sudanie na terenach historycznej Nubii.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki nilo-saharyjskie · Zobacz więcej »

Języki nostratyczne

Języki nostratyczne sązaznaczone na zielono Języki nostratyczne – hipotetyczna makrorodzina językowa zaproponowana przez duńskiego językoznawcę Holgera Pedersena w 1903 roku.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki nostratyczne · Zobacz więcej »

Języki nuristańskie

Języki nuristańskie – grupa językowa w obrębie podrodziny języków indoirańskich, na którąskłada się 5 języków używanych przez górskie ludy w izolowanych rejonach Hindukuszu na granicy Afganistanu i Pakistanu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki nuristańskie · Zobacz więcej »

Języki ormiańskie

Kaukazu Języki ormiańskie – jedna z grup językowych w obrębie języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki ormiańskie · Zobacz więcej »

Języki paleobałkańskie

Języki paleobałkańskie, także: paleobałkańska liga językowa – postulowana liga języków z rodziny indoeuropejskiej, używanych w starożytności na terenach Półwyspu Bałkańskiego i wtórnie rozprzestrzenionych (na skutek inwazji ludnościowej) także na terytorium Azji Mniejszej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki paleobałkańskie · Zobacz więcej »

Języki południowosłowiańskie

Kontinuum dialektów południowosłowiańskich z głównymi grupami dialektów Słowianie Języki południowosłowiańskie – jedna z trzech grup języków słowiańskich (obok zachodnio- i wschodniosłowiańskich).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki południowosłowiańskie · Zobacz więcej »

Języki romańskie

Języki romańskie w Europie język rumuński Języki romańskie (od łacińskiego przysłówka romanice „po rzymsku, w języku wernakularnym”) – grupa języków indoeuropejskich, którymi posługuje się jako językami ojczystymi około 750 mln osób, zamieszkujących przede wszystkim Europę Południowąi Amerykę Łacińską.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki romańskie · Zobacz więcej »

Języki satem

palatalizacji indoeuropejskiej. Języki satem, języki satemowe (od słowa satem „sto” w awestyjskim) – grupa języków indoeuropejskich, w których palatalizacja indoeuropejska zmieniła miękkie w, niekiedy też w (sanskryt) lub (bałtyckie).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki satem · Zobacz więcej »

Języki słowiańskie

Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki słowiańskie · Zobacz więcej »

Języki semickie

Współczesny zasięg języków semickich (kolor jasnopomarańczowy) na tle rodziny afroazjatyckiej Języki semickie – rodzina języków, należąca do języków afroazjatyckich, wywodząca się z języka prasemickiego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki semickie · Zobacz więcej »

Języki tocharskie

200px Języki tocharskie – grupa języków indoeuropejskich, które występowały na obszarze wschodniego Turkiestanu Chińskiego i Azji Środkowej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki tocharskie · Zobacz więcej »

Języki tracko-ormiańskie

Języki tracko-ormiańskie – hipotetyczna podrodzina języków indoeuropejskich, z której współcześnie zachował się jedynie język ormiański.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki tracko-ormiańskie · Zobacz więcej »

Języki tyrreńskie

Lokalizacja języków tyrreńskich Języki tyrreńskie (od gr. Tyrrenoi „Etruskowie”) – zaproponowana w 1998 r. przez Helmuta Rixa hipotetyczna rodzina językowa, w skład której miałyby wchodzić wymarłe już języki: etruski, lemnijski oraz retycki.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki tyrreńskie · Zobacz więcej »

Języki uralskie

język jukagirski Języki uralskie – rodzina językowa, której językami posługuje się około 24 mln ludzi, zamieszkujących północnąEurazję i Nizinę Węgierską.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki uralskie · Zobacz więcej »

Języki wschodniobałtyckie

Języki wschodniobałtyckie – grupa, do której zalicza się blisko spokrewnione języki bałtyckie: litewski i łotewski, łatgalski, żmudzki oraz wymarłe kuroński, seloński i zemgalski.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Języki wschodniobałtyckie · Zobacz więcej »

Językoznawstwo

Językoznawstwo, inaczej lingwistyka (od „język”) – nauka badająca język pod kątem jego jednostek, struktury, funkcji i rozwoju.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Językoznawstwo · Zobacz więcej »

Językoznawstwo historyczno-porównawcze

Językoznawstwo historyczno-porównawcze lub językoznawstwo genetyczne – dział językoznawstwa, który zajmuje się rozwojem języków pokrewnych oraz wyjaśnieniem zmian, które w nich zaszły.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Językoznawstwo historyczno-porównawcze · Zobacz więcej »

Jerzy Kuryłowicz

Jerzy Kuryłowicz (ur. 26 sierpnia 1895 w Stanisławowie, zm. 28 stycznia 1978 w Krakowie) – polski językoznawca.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Jerzy Kuryłowicz · Zobacz więcej »

Jidysz

''Elementarz'', Warszawa 1958 Jidysz (jid. jidisz, dosł. „żydowski” – od pierwotnego określenia w tym języku jidisz-tajcz „żydowsko-niemiecki”, „judeo-niemiecki”) – język Żydów aszkenazyjskich, powstały ok.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Jidysz · Zobacz więcej »

Jonowie

Jonowie w Helladzie po najeździe Dorów Jonowie – indoeuropejskie plemię protogreckie, które wraz z Achajami i Eolami około 2 tysiąclecia p.n.e. zasiedliło środkowąi południowąGrecję, tworząc wraz z autochtonicznymi Pelazgami i przy dominującej roli Achajów kulturę mykeńską.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Jonowie · Zobacz więcej »

Joseph Greenberg

Joseph Harold Greenberg (ur. 28 maja 1915 w Brooklynie, Nowy Jork, zm. 7 maja 2001 w Stanford) – amerykański językoznawca, wieloletni pracownik naukowy Uniwersytetu Stanforda, znany przede wszystkim ze swoich prac w dziedzinie typologii i klasyfikacji genetycznej języków świata.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Joseph Greenberg · Zobacz więcej »

Julius Pokorny

Julius Pokorny (ur. 12 czerwca 1887 w Pradze, zm. 8 kwietnia 1970 w Zurychu) – badacz języków celtyckich, szczególnie irlandzkiego, zwolennik irlandzkiego nacjonalizmu, przed drugąwojnąświatowąwydawca czasopisma Zeitschrift für celtische Philologie, autor pracy Indogermanisches etymologisches Wörterbuch („Indoeuropejski słownik etymologiczny”), współcześnie wciąż używanej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Julius Pokorny · Zobacz więcej »

Kaukaz (region)

Granice państw, państw nieuznawanych i republik autonomicznych istniejących na Kaukazie w 2008 Zakaukaskiej Demokratycznej Republiki Federacyjnej w 1918 Flaga Republiki Górskiej Północnego Kaukazu Zakaukaskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej Kaukaz – region na pograniczu Europy i Azji pomiędzy morzami Czarnym i Kaspijskim wokół gór Kaukaz.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Kaukaz (region) · Zobacz więcej »

Klasyfikacja języków indoeuropejskich

Klasyfikacja języków indoeuropejskich – podział indoeuropejskiej rodziny językowej oparty o pokrewieństwo filogenetyczne.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Klasyfikacja języków indoeuropejskich · Zobacz więcej »

Końcówka fleksyjna

Końcówka fleksyjna – morfem końcowy wyrazu w językach fleksyjnych, podlegający wymianie w drodze koniugacji lub deklinacji.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Końcówka fleksyjna · Zobacz więcej »

Koniugacja (językoznawstwo)

Koniugacja (z łac.) – odmiana czasownika przez osoby, czasy, tryby, strony, liczby, aspekty i inne kategorie gramatyczne.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Koniugacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Kontakt językowy

Kontakt językowy – pojęcie z zakresu lingwistyki stosowanej, odnoszące się do kontaktów zachodzących między językami.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Kontakt językowy · Zobacz więcej »

Król i bóg

Król i bóg (rēḱs deiwos-kʷe, łac. rex deusque) – tytuł krótkiego opowiadania w zrekonstruowanym języku praindoeuropejskim.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Król i bóg · Zobacz więcej »

Kultura ceramiki wstęgowej rytej

Mapa neolitycznej Europy, ok. 4 500-4 000 p.n.e. Kultura ceramiki wstęgowej rytej (KCWR) – neolityczna kultura z kręgu kultur naddunajskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Kultura ceramiki wstęgowej rytej · Zobacz więcej »

Kultura grobów jamowych (IV/III tys. p.n.e.)

Obszar kultury grobów jamowych (na żółto), kultura ceramiki sznurowej na czerwono Kultura grobów jamowych – kultura archeologiczna datowana na około 3300–2600 p.n.e. związana jeźdźcami, identyfikowani genetycznie jako pochodzącymi ze wschodnioeuropejskich stepów.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Kultura grobów jamowych (IV/III tys. p.n.e.) · Zobacz więcej »

Kultura majkopska

250px Kultura majkopska – kultura archeologiczna eneolitu i wczesnej epoki brązu na Północnym Kaukazie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Kultura majkopska · Zobacz więcej »

Kwartalnik Językoznawczy

Kwartalnik Językoznawczy – powstałe w 2009 czasopismo internetowe redagowane przez zespół autorów z Instytutu Filologii Polskiej UAM, którego tematyka dotyczy szeroko pojętego językoznawstwa z przewagąpolonistyki.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Kwartalnik Językoznawczy · Zobacz więcej »

Labializacja

Labializacja (uwargowienie) (labializacja od łac. labialis wargowy) – zjawisko zaokrąglenia warg przy artykulacji samogłosek lub spółgłosek.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Labializacja · Zobacz więcej »

Leksem

Leksem, wyraz słownikowy – wyraz rozumiany jako abstrakcyjna jednostka systemu słownikowego języka.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Leksem · Zobacz więcej »

Liczba (językoznawstwo)

Liczba – kategoria gramatyczna dotycząca niektórych części mowy.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Liczba (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Liczba mnoga

Liczba mnoga – szereg form fleksyjnych oznaczających wielość przedmiotów.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Liczba mnoga · Zobacz więcej »

Liczba podwójna

Liczba podwójna (liczba mnoga podwójna, dualis) – występująca w niektórych językach (w tym w dawnej polszczyźnie i czeszczyźnie) kategoria gramatyczna, służąca wyrażaniu podwójności, parzystości.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Liczba podwójna · Zobacz więcej »

Liczba pojedyncza

Liczba pojedyncza, lp – szereg form fleksyjnych oznaczających pojedynczość przedmiotu lub osoby bez względu na to, czy jest to rzeczywiście jednostka (np. mały chłopiec biegnie), gatunek (np. pies szczeka) czy też zbiorowość (np. armia walczy).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Liczba pojedyncza · Zobacz więcej »

Liczebnik

Liczebnik – część mowy określająca cechy ilościowe desygnatu: liczbę, ilość, liczebność, wielokrotność lub kolejność.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Liczebnik · Zobacz więcej »

Liga językowa

Liga językowa – grupa języków różnego pochodzenia, które wskutek długotrwałego wzajemnego oddziaływania wytworzyły wiele wspólnych cech w strukturze leksykalnej, gramatycznej i fonologicznej, np.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Liga językowa · Zobacz więcej »

LingVaria

LingVaria – półrocznik Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego poświęcony językowi polskiemu i językoznawstwu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i LingVaria · Zobacz więcej »

Lipsk

Lipsk – miasto na prawach powiatu, najliczniejszy ośrodek Saksonii i drugi po Berlinie we wschodniej części Niemiec.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Lipsk · Zobacz więcej »

Lista języków indoeuropejskich

Lista języków indoeuropejskich – alfabetyczny wykaz wszystkich języków rodziny indoeuropejskiej, uwzględnionych w następujących klasyfikacjach.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Lista języków indoeuropejskich · Zobacz więcej »

Lyle Campbell

Lyle Campbell (ur. 2 października 1942) – amerykański językoznawca.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Lyle Campbell · Zobacz więcej »

Makron (znak diakrytyczny)

Makron (gr. μακρόv / makrón, dosłownie: długi) – znak diakrytyczny umieszczany nad lub pod samogłoską, początkowo używany do zaznaczania długiej sylaby w metrum greckim lub łacińskim.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Makron (znak diakrytyczny) · Zobacz więcej »

Makrorodzina językowa

Makrorodzina językowa (nadrodzina językowa) – w genetycznej klasyfikacji języków jednostka obejmująca rodzinę językowąplus język(i), które w założeniu sąze sobąspokrewnione wywodząc się od wspólnego prajęzyka.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Makrorodzina językowa · Zobacz więcej »

Marcus Zuerius van Boxhorn

Portret Marcusa Boxhorna Marcus Zuerius van Boxhorn (ur. 28 sierpnia 1612 w Bergen op Zoom, zm. 3 października 1653) – holenderski językoznawca, profesor Uniwersytetu w Lejdzie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Marcus Zuerius van Boxhorn · Zobacz więcej »

Marija Gimbutas

Marija Gimbutas (ur. 23 stycznia 1921 w Wilnie, zm. 2 lutego 1994 w Los Angeles) – amerykańska archeolożka pochodzenia litewskiego, profesorka Uniwersytetu Kalifornijskiego, badaczka religii i kultur neolitycznych i epoki brązu Starej Europy (zgodnie z terminem, który wprowadziła do archeologii) oraz autorka teorii kurhanowej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Marija Gimbutas · Zobacz więcej »

Masowa komparacja leksykalna

Masowa komparacja leksykalna – kontrowersyjna, odrzucana przez większość badaczy metoda badań językoznawczych, opracowana przez Josepha Greenberga.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Masowa komparacja leksykalna · Zobacz więcej »

Mate Kapović

Mate Kapović (ur. 5 sierpnia 1981 w Zagrzebiu) – chorwacki językoznawca i kroatysta.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Mate Kapović · Zobacz więcej »

Młodogramatycy

Młodogramatycy – niemiecka językoznawcza szkoła naukowa ukształtowana w końcu lat siedemdziesiątych XIX wieku w Lipsku wokół Augusta Leskiena.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Młodogramatycy · Zobacz więcej »

Metoda porównawcza (językoznawstwo)

Celem metody porównawczej jest ustalenie pokrewieństwa między różnymi językami i sformułowanie spójnej hipotezy na temat szczegółów tego pokrewieństwa poprzez rekonstrukcję.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Metoda porównawcza (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Mezolit

Mezolit (gr. mesos „średni” i lithos „kamień”), środkowa epoka kamienia, epipaleolit – środkowy okres epoki kamienia trwający od około 11000–7000 p.n.e. na Bliskim Wschodzie i około 8000–4800 p.n.e. na terenach Niżu Środkowoeuropejskiego, stanowiący stopniowe przejście od paleolitu do neolitu i związany z postępującymi przemianami klimatycznymi (schyłek zlodowacenia).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Mezolit · Zobacz więcej »

Mezopotamia

Mezopotamia widoczna z satelity w 2020 roku Mezopotamia,, w znaczeniu dosłownym międzyrzecze (nazwa przejęta z Miyanrudan i Bet-Nahrain) – starożytna kraina na Bliskim Wschodzie leżąca w dorzeczu Tygrysu i Eufratu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Mezopotamia · Zobacz więcej »

Mianownik (przypadek)

Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Mianownik (przypadek) · Zobacz więcej »

Michael Meier-Brügger

Michael Meier-Brügger (ur. 13 sierpnia 1948 w Zurychu) – szwajcarski językoznawca, indoeuropeista.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Michael Meier-Brügger · Zobacz więcej »

Miejscownik

Miejscownik – forma używana do opisu miejsca akcji.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Miejscownik · Zobacz więcej »

Morfem

Morfem – najmniejsza grupa fonemów, która niesie ze sobąokreślone znaczenie i której nie można podzielić na mniejsze jednostki znaczeniowe.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Morfem · Zobacz więcej »

Morfologia (językoznawstwo)

Morfologia – dziedzina lingwistyki zajmująca się formami odmiennymi części mowy (fleksja) oraz słowotwórstwem.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Morfologia (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Morze Bałtyckie

Rewie Jarosławcu Mielna Brzeg w Ahrenshoop Morze Bałtyckie, Bałtyk – morze śródlądowe na szelfie kontynentalnym w północnej Europie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Morze Bałtyckie · Zobacz więcej »

Morze Czarne

Morze Czarne (w starożytności:,, „Morze Gościnne”, „Morze Przyjazne”) – morze śródlądowe rozciągające się pomiędzy AzjąMniejsząna południu, Kaukazem na wschodzie, NizinąWschodnioeuropejskąna północy i Półwyspem Bałkańskim na zachodzie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Morze Czarne · Zobacz więcej »

Morze Kaspijskie

Zachód słońca nad Morzem Kaspijskim ''Stieńka Razin'' (Wasilij Surikow) Morze Kaspijskie (Darja-je Chazar;, Kaspijskoje morie;;, Kaspij tengyzy) – bezodpływowe słone jezioro reliktowe w Azji i w części północnej w Europie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Morze Kaspijskie · Zobacz więcej »

Mother Tongue

Mother Tongue – coroczne wydawnictwo Association for the Study of Languages in Prehistory – ASLIP (Stowarzyszenia Badawczego Języków Starożytnych), wychodzące od 1995 roku.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Mother Tongue · Zobacz więcej »

Nacjonalizm

Nacjonalizm (z „naród”) – przekonanie, że naród jest najwyższąwartościąi najważniejsząformąuspołecznienia, z którego wynika określona postawa polityczna, gospodarcza czy społeczna.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Nacjonalizm · Zobacz więcej »

Narodowy socjalizm

III Rzeszy Narodowy socjalizm, nazizm (skrót od), czasem określany również jako hitleryzm (od nazwiska Adolfa Hitlera) – rasistowska, antykomunistyczna, antydemokratyczna i antysemicka ideologia Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników (NSDAP).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Narodowy socjalizm · Zobacz więcej »

Narzędnik

Narzędnik – w językoznawstwie przypadek używany m.in.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Narzędnik · Zobacz więcej »

Neolit

cywilizację maltańskąw okresie neolituhttp://www.culturalheritage.gov.mt/filebank/inventory/00001.pdf Ġgantija Temples, National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islandshttp://www.bradshawfoundation.com/malta/ The Prehistoric Archaeology of the Temples of Malta, bradshawfoundation.com Rekonstrukcja neolitycznego ołtarza na terenie dzisiejszej Ukrainy Skara Brae na Orkadach jest najlepiej zachowanąwsiąneolitycznąw Europie. Wzgórze Silbury jest najwyższym kopcem usypanym w okresie neolitu. Neolit (gr. néos „nowy” i líthos „kamień”), młodsza epoka kamienia, epoka kamienia gładzonego – ostatni okres epoki kamienia (poprzedzający epokę brązu).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Neolit · Zobacz więcej »

Niemcy

Niemcy; Republika Federalna Niemiec, RFN (niem. Deutschland; Bundesrepublik Deutschland, BRD,.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Niemcy · Zobacz więcej »

Okolicznik

Okolicznik – część zdania, która pełni funkcję określającąorzeczenie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Okolicznik · Zobacz więcej »

Optativus

Optativus (tryb życzący) – tryb czasownika występujący w niektórych językach.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Optativus · Zobacz więcej »

Orzeczenie (językoznawstwo)

Orzeczenie – w składni – część zdania, która wyraża czynność podmiotu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Orzeczenie (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Osoba (językoznawstwo)

Osoba – kategoria gramatyczna czasownika określająca, jak podmiot zdania ma się do stanu lub czynności określonej przez orzeczenie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Osoba (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Owca i konie

Owca i konie (avis akvāsas ka, łac. ovis equusque) – tytuł krótkiego opowiadania w zrekonstruowanym języku praindoeuropejskim.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Owca i konie · Zobacz więcej »

Oxford University Press

Siedziba Oxford University Press na Walton Street Oxford University Press – wydawnictwo Uniwersytetu Oksfordzkiego, największe wydawnictwo uniwersyteckie na świecie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Oxford University Press · Zobacz więcej »

Państwowy Instytut Wydawniczy

Foksal 17 w Warszawie (2015) Państwowy Instytut Wydawniczy (PIW) – polskie wydawnictwo założone w 1946 w Warszawie, w latach 2012–2015 w stanie likwidacji; w latach 2005–2015 dyrektorem (od 2012 likwidatorem) wydawnictwa był Rafał Skąpski; od 2017 państwowa instytucja kultury.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Państwowy Instytut Wydawniczy · Zobacz więcej »

Palatalizacja

Palatalizacja (zmiękczenie) – zjawisko wymowy danej głoski z dodatkowąartykulacjąśrodkowopodniebienną(obok głównego zbliżenia narządów mowy pojawia się zbliżenie środkowej części języka do podniebienia), np.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Palatalizacja · Zobacz więcej »

Partykuła

Partykuła – niesamodzielny (pozbawiony samodzielnego znaczenia) wyraz lub morfem (tzw. wyrazek), nadający wypowiedzeniom zabarwienie znaczeniowe lub uczuciowe.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Partykuła · Zobacz więcej »

Perfectum

Perfectum (od łac. perficio - dokonać, ukończyć) – czas lub aspekt gramatyczny wyrażający czynność przeszłąi dokonaną, ale pozostającąw związku z teraźniejszością.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Perfectum · Zobacz więcej »

Pismo

Marinusa van Reymerswaelego ''Poborcy podatków'', pierwsza połowa XVI wieku Pismo – system umownych znaków graficznych, za pomocąktórych przedstawiany jest język mówiony.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Pismo · Zobacz więcej »

Podmiot (językoznawstwo)

Podmiot – część zdania, która w zdaniu w stronie czynnej oznacza wykonawcę czynności wyrażonej orzeczeniem, obiekt podlegający procesowi wyrażonemu orzeczeniem lub znajdujący się w stanie wyrażonym orzeczeniem.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Podmiot (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Pokrewieństwo języków

Pokrewieństwo języków – powiązanie między językami naturalnymi polegające na pochodzeniu tych języków od wspólnego prajęzyka.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Pokrewieństwo języków · Zobacz więcej »

Prajęzyk

Prajęzyk – wspólny przodek rodziny językowej lub innej jednostki pokrewieństwa języków, najczęściej nie zaświadczony bezpośrednio, ale częściowo zrekonstruowany za pomocąmetody porównawczej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Prajęzyk · Zobacz więcej »

Prakryty

Prakryty (sanskryt प्राकृत prākta – naturalny, zwykły, potoczny) – grupa języków indoaryjskich, obejmująca potoczne i literackie języki Indii z okresu od V wieku p.n.e. do X wieku n.e. Znane sągłównie z inskrypcji, tekstów literackich oraz pism religijnych buddystów i dżinistów.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Prakryty · Zobacz więcej »

Prawo głosowe

Prawo głosowe, prawo fonetyczne – reguła definiująca rozwój dźwięków danego języka, pewnej jego odmiany bądź grupy języków.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Prawo głosowe · Zobacz więcej »

Prawo Grimma

Prawo Grimma – prawo głosowe, opisujące przebieg pierwszej (starogermańskiej) przesuwki spółgłoskowej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Prawo Grimma · Zobacz więcej »

Prawo Vernera

Prawo Vernera – prawo głosowe, opisujące zmianę polegającąna tym, że praindoeuropejskie bezdźwięczne głoski zwarte regularnie zmieniająsię w germańskie zwarte dźwięczne, jeśli występująprzed samogłoskąakcentowaną, np.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Prawo Vernera · Zobacz więcej »

Prometeusz (film)

Prometeusz (tytuł oryg. Prometheus) − amerykańsko-angielski horror science fiction z 2012 roku w reżyserii Ridleya Scotta, ze scenariuszem Damona Lindelofa i Jona Spaihtsa.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Prometeusz (film) · Zobacz więcej »

Przedrostek

Przedrostek, prefiks (od łac. praefixus „przymocowany na przedzie”) – w językoznawstwie jest to fragment wyrazu (tzw. morfem) dodawany do początku słowa podstawowego lub jego rdzenia (czyli do podstawy słowotwórczej), służący tworzeniu wyrazów pochodnych.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Przedrostek · Zobacz więcej »

Przegłos

Przegłos, inaczej metafonia, apofonia (ablaut – z niem.) – uwarunkowana fonologicznie wymiana samogłosek w temacie (np. w języku niemieckim i praindoeuropejskim), powstała na skutek historycznych procesów fonetycznych, jak również proces fonetyczny, w wyniku którego pojawia się przegłos, np.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Przegłos · Zobacz więcej »

Przydech

Przydech (aspiracja) – zjawisko fonetyczne polegające na energicznym rozwarciu wcześniej zwartych narządów mowy, co daje słaby dźwięk h towarzyszący artykulacji danej spółgłoski zwartej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Przydech · Zobacz więcej »

Przygodowa gra akcji

Przygodowe gry akcji lub gry przygodowo-zręcznościowe (z ang. action adventure) to gry komputerowe, które łącząelementy gatunków gier przygodowych z różnymi elementami gier akcji.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Przygodowa gra akcji · Zobacz więcej »

Przyimek

Przyimek – nieodmienna i niesamodzielna część mowy, która łączy się z innymi wyrazami i nadaje im inny sens.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Przyimek · Zobacz więcej »

Przymiotnik

Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Przymiotnik · Zobacz więcej »

Przypadek

Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Przypadek · Zobacz więcej »

Przyrostek

Przyrostek, sufiks (z „dołączony” od „pod” i „umocowany”) – w językoznawstwie jest to każdy fragment wyrazu (jego morfem), o ile jest dodany po jego rdzeniu (czyli podstawie słowotwórczej) i jednocześnie ma właściwości słowotwórcze (czyli nie jest końcówkąfleksyjną).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Przyrostek · Zobacz więcej »

Przysłówek

Przysłówek – nieodmienna część mowy, która głównie służy jako modyfikator czasownika i przymiotnika.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Przysłówek · Zobacz więcej »

Radoslav Katičić

Radoslav Katičić (ur. 3 czerwca 1930 w Zagrzebiu, zm. 10 sierpnia 2019 w Wiedniu) – chorwacki językoznawca, indoeuropeista i historyk literatury.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Radoslav Katičić · Zobacz więcej »

Rdzeń (językoznawstwo)

Rdzeń (niekiedy także pierwiastek; por.) – główny morfem wyrazu, który pozostaje po oddzieleniu od niego wszystkich afiksów.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Rdzeń (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Reduplikacja

Reduplikacja („podwojenie”) – powtórzenie całego wyrazu bądź jego części.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Reduplikacja · Zobacz więcej »

Rekonstrukcja wewnętrzna

Rekonstrukcja wewnętrzna – metoda badawcza w językoznawstwie, odtwarzająca dawniejsze fazy historyczne języka na podstawie istniejącego materiału.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Rekonstrukcja wewnętrzna · Zobacz więcej »

Ridley Scott

Sir Ridley Scott (ur. 30 listopada 1937 w South Shields) – brytyjski reżyser i producent filmowy.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Ridley Scott · Zobacz więcej »

Robert Beekes

Robert Stephen Paul Beekes (ur. 2 września 1937, zm. 21 września 2017) – holenderski językoznawca.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Robert Beekes · Zobacz więcej »

Rodzaj gramatyczny

Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Rodzaj gramatyczny · Zobacz więcej »

Rodzina językowa

Rodzina językowa – w klasyfikacji języków jednostka obejmująca grupę (zespół) języków, co do których zakłada się, że wywodząsię one od wspólnego prajęzyka; tzw.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Rodzina językowa · Zobacz więcej »

Rygweda

Rygweda Rygweda (trl. ṛgveda) – jedna z sanhit (zbiorów) wchodząca w skład wed, najstarszy zabytek literacki indoaryjski, niejednolity treściowo i chronologicznie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Rygweda · Zobacz więcej »

Rzeczownik

Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Rzeczownik odczasownikowy

Rzeczownik odczasownikowy, rzeczownik odsłowny, gerundium, odsłownik – rzeczownik utworzony od czasownika, zwykle będący nazwączynności lub stanu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Rzeczownik odczasownikowy · Zobacz więcej »

Salmo trutta

Salmo trutta – gatunek ryby z rodziny łososiowatych, obejmujący kilka form różniących się cechami biologicznymi.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Salmo trutta · Zobacz więcej »

Samogłoska

Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Samogłoska · Zobacz więcej »

Samogłoska otwarta

Samogłoska otwarta, samogłoska niska – typ samogłoski występujący niemal w każdym języku.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Samogłoska otwarta · Zobacz więcej »

Samogłoska półprzymknięta

Samogłoska półprzymknięta – typ samogłoski występujący w niektórych językach.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Samogłoska półprzymknięta · Zobacz więcej »

Samogłoska przymknięta

Samogłoska przymknięta, samogłoska wysoka – samogłoska wymawiana przy wysokim położeniu języka.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Samogłoska przymknięta · Zobacz więcej »

Sanskryt

Rygwedy w sanskrycie Sanskryt (dewanagari: संस्कृतम् saṃskṛtam; sa.msk.rtā bhā.sā, od sa.m+k.r: zestawiać, składać; bhā.sā: język; język uporządkowany, w przeciwieństwie do języków naturalnych prakrytów, tzn. ludowych o nieuporządkowanej gramatyce) – język literacki starożytnych, średniowiecznych i wczesnonowożytnych Indii.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Sanskryt · Zobacz więcej »

Sanskryt klasyczny

Sanskryt klasyczny – język średnioindyjski, jedna z postaci sanskrytu, wywodząca się z języka wedyjskiego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Sanskryt klasyczny · Zobacz więcej »

Sanskryt wedyjski

Sanskryt wedyjski – wymarły język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Sanskryt wedyjski · Zobacz więcej »

Słownictwo

Słownictwo, inaczej leksyka – ogół wyrazów danego języka; pojedyncza warstwa leksykalna (np. słownictwo neutralne, książkowe, ekspresywne itp.) lub wyrazy używane przez konkretnąosobę.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Słownictwo · Zobacz więcej »

Skandynawia

Flaga Danii Flaga Szwecji Flaga Norwegii Unii kalmarskiej Skandynawizm – plakat propagandowy; flagi: Danii, Norwegii i Szwecji Skandynawia – region północnej Europy, obejmujący państwa: Szwecję, Norwegię oraz Danię.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Skandynawia · Zobacz więcej »

SOV (Subject Object Verb)

SOV (dosł. podmiot dopełnienie orzeczenie) – skrót oznaczający typ zdania, w którym podmiot występuje przed dopełnieniem, a orzeczenie występuje na końcu, a także typ języka, w którym taki szyk dominuje.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i SOV (Subject Object Verb) · Zobacz więcej »

Spółgłoska

Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spółgłoska · Zobacz więcej »

Spółgłoska ejektywna

Spółgłoska ejektywna, dawniej abruptywna, rzadziej nazywana półdźwięczną– bezdźwięczna spółgłoska zwarta, szczelinowa lub zwarto-szczelinowa, przy której artykulacji powietrze wyrzucane jest przez gwałtowne uniesienie zamkniętej krtani, a nie poprzez wydech.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spółgłoska ejektywna · Zobacz więcej »

Spółgłoska krtaniowa

Spółgłoska krtaniowa lub laryngalna – spółgłoska artykułowana w głośni.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spółgłoska krtaniowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska miękkopodniebienna

Spółgłoska miękkopodniebienna lub welarna – spółgłoska, której wymowa polega na zbliżeniu języka do podniebienia miękkiego (łac. velum).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spółgłoska miękkopodniebienna · Zobacz więcej »

Spółgłoska nosowa

Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spółgłoska nosowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska półotwarta

Spółgłoski półotwarte (półsamogłoski) powstają, gdy dochodzi do zbliżenia narządów mowy, ale nie do powstania szczeliny.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spółgłoska półotwarta · Zobacz więcej »

Spółgłoska płynna

Spółgłoski płynne – ustne spółgłoski zwarto-otwarte zaliczające się do aproksymantów.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spółgłoska płynna · Zobacz więcej »

Spółgłoska przedniojęzykowa

Spółgłoski przedniojęzykowe – rodzaj spółgłosek wyróżniony ze względu na narząd artykulacji.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spółgłoska przedniojęzykowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska szczelinowa

Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworządostatecznie wąskąszczelinę, by powstał szum, tarcie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spółgłoska szczelinowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska szczelinowa gardłowa bezdźwięczna

Spółgłoska szczelinowa gardłowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spółgłoska szczelinowa gardłowa bezdźwięczna · Zobacz więcej »

Spółgłoska szczelinowa gardłowa dźwięczna

Spółgłoska szczelinowa gardłowa dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spółgłoska szczelinowa gardłowa dźwięczna · Zobacz więcej »

Spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna bezdźwięczna

Spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna bezdźwięczna · Zobacz więcej »

Spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna

Spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna · Zobacz więcej »

Spółgłoska wargowa

Termin spółgłoska wargowa odnosi się do sposobu artykulacji spółgłosek polegającego na zbliżeniu warg do siebie (spółgłoska dwuwargowa) lub górnych zębów do dolnej wargi (spółgłoska wargowo-zębowa).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spółgłoska wargowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska zwarta

Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spółgłoska zwarta · Zobacz więcej »

Spółgłoska zwarto-otwarta

Spółgłoska zwarto-otwarta, także: sonorant – spółgłoska powstająca, gdy w czasie artykulacji dochodzi do zwarcia i równocześnie otwarcia innego kanału (ustnego lub nosowego), którym uchodzi powietrze lub zwarcia i otwarcia następująszybko po sobie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spółgłoska zwarto-otwarta · Zobacz więcej »

Spójnik (część mowy)

Spójnik – wyraz łączący dwa zdania, równoważniki zdań lub wyrażenia w jedno zdanie złożone.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Spójnik (część mowy) · Zobacz więcej »

Step Pontyjski

Step Pontyjski, Step Pontyjsko-Kaspijski – region przyrodniczo-geograficzny na południu Europy Wschodniej, na granicy z Azją.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Step Pontyjski · Zobacz więcej »

Stosunki morfosyntaktyczne

Stosunki morfosyntaktyczne – system używany do odróżniania argumentów czasowników przechodnich i czasowników nieprzechodnich.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Stosunki morfosyntaktyczne · Zobacz więcej »

Strona (językoznawstwo)

Strona (diateza) – kategoria gramatyczna, która sygnalizuje różnice w hierarchizacji argumentów predykatu wyrażane za pomocąśrodków formalnych, tj.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Strona (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Strona medialna

Strona medialna – istniejąca w języku praindoeuropejskim strona gramatyczna.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Strona medialna · Zobacz więcej »

Subkontynent indyjski

Subkontynent indyjski – obszar w Azji, który obejmuje Półwysep Indyjski z NizinąHindustańskąi Cejlonem.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Subkontynent indyjski · Zobacz więcej »

Supinum

Supinum – forma czasownika występująca w stosunkowo niewielu językach, która wyraża pewnącelowość, zwykle w połączeniu z czasownikami ruchu (w prasłowiańskim i staro-cerkiewno-słowiańskim tylko po nich).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Supinum · Zobacz więcej »

Sylaba

Struktura sylaby Sylaba (syllabḗ), zgłoska – element struktury fonologicznej aktu komunikacyjnego, który pomimo pozornej oczywistości wciąż nie ma ustalonej jednoznacznej definicji.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Sylaba · Zobacz więcej »

Szkoła naukowa

Szkoła naukowa – intelektualna wspólnota składającąsię z uczonych, których jednocząpewne idee lub sposoby podejścia do określonych problemów naukowych.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Szkoła naukowa · Zobacz więcej »

Szyk wyrazów

Szyk wyrazów, porządek słów – układ wyrazów w zdaniu, czyli ich usytuowanie względem siebie w perspektywie czasowej (w mowie) lub przestrzennej (w piśmie).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Szyk wyrazów · Zobacz więcej »

Tadeusz Milewski (językoznawca)

Tadeusz Milewski (ur. 17 maja 1906 w Kołomyi, zm. 5 marca 1966 w Krakowie) – polski językoznawca, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Tadeusz Milewski (językoznawca) · Zobacz więcej »

Tamaz Gamkrelidze

Tamaz Walerianis dze Gamkrelidze (Tamaz Walerianowicz Gamkrelidze; ur. 23 października 1929 w Kutaisi, zm. 10 lutego 2021) – gruziński lingwista.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Tamaz Gamkrelidze · Zobacz więcej »

Tbiliski Uniwersytet Państwowy

Tbiliski Uniwersytet Państwowy im.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Tbiliski Uniwersytet Państwowy · Zobacz więcej »

Temat wyrazu

Temat wyrazu – część wyrazu, która zasadniczo nie uczestniczy w odmianie, pozostająca po usunięciu formantów fleksyjnych.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Temat wyrazu · Zobacz więcej »

Teoria kurhanowa

praojczyznę indoeuropejską, czerwony – hipotetyczny zasięg indoeuropejski ok. roku 2500 p.n.e., pomarańczowy – ok. roku 1000 p.n.e. Teoria kurhanowa – hipoteza zaproponowana w 1956 roku przez amerykańskąarcheolog litewskiego pochodzenia Mariję Gimbutas w monografii The Prehistory of Eastern Europe, Part I. Jest to model rozprzestrzeniania się języka praindoeuropejskiego, obejmujący w przybliżeniu lata 4400–2800 p.n.e. Teoria ta była stale modyfikowana przez autorkę, aż do lat 90.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Teoria kurhanowa · Zobacz więcej »

Teoria laryngalna

Teoria laryngalna – teoria, według której w języku praindoeuropejskim, oprócz zwykłych spółgłosek i samogłosek istniały trzy głoski o artykulacji gardłowej lub krtaniowej, zwane głoskami laryngalnymi lub w skrócie laryngałami (z gr. larynx „krtań”).

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Teoria laryngalna · Zobacz więcej »

Thomas Young

Thomas Young (ur. 13 czerwca 1773 w Milverton (hrabstwo Somerset), zm. 10 maja 1829 w Londynie) – angielski lekarz i naukowiec: fizyk doświadczalny, fizjolog oraz językoznawca-egiptolog; poliglota.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Thomas Young · Zobacz więcej »

Tradycja oralna

Tradycja oralna – inaczej przekaz ustny lub mówiony.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Tradycja oralna · Zobacz więcej »

Tryb (językoznawstwo)

Tryb – kategoria gramatyczna czasownika wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Tryb (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Tryb oznajmujący

Tryb oznajmujący, tryb orzekający (łac. indicativus) – podstawowy tryb gramatyczny w większości języków świata.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Tryb oznajmujący · Zobacz więcej »

Tryb przypuszczający

Tryb przypuszczający (łac. conditionalis) – jeden z podstawowych trybów w mowie, występujący w większości języków.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Tryb przypuszczający · Zobacz więcej »

Tryb rozkazujący

Tryb rozkazujący (łac. imperativus) – jeden z podstawowych trybów w mowie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Tryb rozkazujący · Zobacz więcej »

Uniwersytet Techniczny w Eindhoven

Uniwersytet Techniczny w Eindhoven (nl. Technische Universiteit Eindhoven TU/e) – publiczna holenderska uczelnia techniczna funkcjonująca w Eindhoven od 1956 roku.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Uniwersytet Techniczny w Eindhoven · Zobacz więcej »

Uniwersytet Teksański w Austin

Uniwersytet Teksański w Austin, Uniwersytet Teksasu w Austin (zwyczajowo) – amerykański uniwersytet publiczny, jedna z czołowych uczelni badawczych w kraju usytuowana w Austin w Teksasie.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Uniwersytet Teksański w Austin · Zobacz więcej »

Uniwersytet Wileński

kościół św. Janów, Aula Kolumnowa kościół św. Janów, Aula Kolumnowa Piotra Skargi Piotr Skarga, pierwszy rektor Akademii Wileńskiej Marcin Poczobutt-Odlanicki SJ, rektor Akademii Wileńskiej w latach 1780–1799 Polscy profesorowie uniwersytetu w okresie II RP Marian Zdziechowski, rektor Uniwersytetu Stefana Batorego w latach 1925–1926 Aula Kolumnowa Uniwersytetu Stefana Batorego Uniwersytet Wileński – państwowy uniwersytet w Wilnie, założony w 1579 przez króla Stefana Batorego jako Akademia i Uniwersytet Wileński Towarzystwa Jezusowego; po kasacie Towarzystwa Jezusowego (1773) upaństwowiony i zreformowany przez Komisję Edukacji Narodowej; w II Rzeczypospolitej w latach 1919–1939 Uniwersytet Stefana Batorego; trzeci uniwersytet utworzony na ziemiach Rzeczypospolitej Obojga Narodów (drugim był Uniwersytet Albrechta w Królewcu, który otrzymał przywilej od króla Zygmunta Augusta 28 marca 1560) i jeden z najstarszych uniwersytetów w Europie Wschodniej i Północnej; współcześnie nazwę tę nosi uniwersytet litewski.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Uniwersytet Wileński · Zobacz więcej »

Ural

Ural – łańcuch górski w Rosji, którym biegnie umowna granica między Europąa Azją.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Ural · Zobacz więcej »

Warren Cowgill

Warren Crawford Cowgill (ur. 19 grudnia 1929 koło Grangeville w stanie Idaho, zm. 20 czerwca 1985 w New Haven) – jeden z najwybitniejszych amerykańskich indoeuropeistów XX wieku.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Warren Cowgill · Zobacz więcej »

Waruna

Waruna Waruna (dewanagari वरुण) – hinduistyczny bóg nieba i wód.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Waruna · Zobacz więcej »

Władisław Illicz-Switycz

Władysław Markowicz Illicz-Switycz (ur. 12 września 1934 w Kijowie, zginął 22 sierpnia 1966 w wypadku samochodowym koło wsi Obrazcowo pod Moskwą) – językoznawca, etymolog, slawista, bałtolog i nostratysta, badacz akcentuacji bałto-słowiańskiej, twórca naukowej fonologii i gramatyki historycznej języków nostratycznych.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Władisław Illicz-Switycz · Zobacz więcej »

William Jones (językoznawca)

Sir William Jones William Jones (ur. 28 września 1746 w Londynie, zm. 27 kwietnia 1794 w Kalkucie) – brytyjski prawnik, sędzia, filolog, tłumacz, językoznawca.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i William Jones (językoznawca) · Zobacz więcej »

Wołacz

Wołacz (łac. vocativus) – przypadek gramatyczny, przypadek polskiej deklinacji, występuje także w wielu innych językach.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Wołacz · Zobacz więcej »

Wydawnictwo Naukowe PWN

Wydawnictwo Naukowe PWN (WN PWN), w latach 1951–1991 Państwowe Wydawnictwo Naukowe (PWN) – polskie wydawnictwo naukowe założone w 1951 w Warszawie jako Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Wydawnictwo Naukowe PWN · Zobacz więcej »

Wykrzyknik (część mowy)

Wykrzyknik – nieodmienna część mowy wyrażająca m.in.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Wykrzyknik (część mowy) · Zobacz więcej »

Wyraz

Wyraz – wieloznaczny termin językoznawczy; jest to wspólna nazwa (hiperonim) kilku powiązanych pojęć o różnych znaczeniach.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Wyraz · Zobacz więcej »

YouTube

Siedziba YouTube w San Bruno San Mateo YouTube (skrót YT) – amerykański serwis internetowy założony 14 lutego 2005 roku, umożliwiający bezpłatne udostępnianie, edycję, nadawanie na żywo i komentowanie filmów.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i YouTube · Zobacz więcej »

Zaimek

Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Zaimek · Zobacz więcej »

Zapożyczenie językowe

Zapożyczenie językowe, inaczej pożyczka, wyraz obcy – element językowy zaczerpnięty z języka obcego, który zadomowił się w mniejszym lub większym stopniu jako element języka rodzimego.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Zapożyczenie językowe · Zobacz więcej »

Zmiana językowa

Zmiana językowa – nowy element powstały na gruncie danego systemu językowego; zmiana w jego wewnętrznej strukturze.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Zmiana językowa · Zobacz więcej »

Zwarcie krtaniowe

Zwarcie krtaniowe – w fonetyce określenie bezdźwięcznej zwartej spółgłoski krtaniowej.

Nowy!!: Język praindoeuropejski i Zwarcie krtaniowe · Zobacz więcej »

Przekierowuje tutaj:

Język protoindoeuropejski, Praindoeuropejski.

TowarzyskiPrzybywający
Hej! Jesteśmy na Facebooku teraz! »