Szybszy dostęp niż przeglądarce!
87 kontakty: Adessivus, Aglutynacyjność, Akcent wyrazowy, Alba Iulia, Alfabet łaciński, Alfabet węgierski, Asymilacja fonetyczna, Austria, Bańska Bystrzyca, Biernik, Burgenland, Celownik (przypadek), Chazarowie, Czangowie, Czasownik, Czasownik nieprzechodni, Czasownik przechodni, Część mowy, Deklinacja (językoznawstwo), Dopełniacz (przypadek), Elativus, Góra Gellerta, Gramatyka języka węgierskiego, Grupa językowa, Harmonia samogłosek, Hipopotam nilowy, Illativus, Inessivus, Język (mowa), Język chantyjski, Język estoński, Język etruski, Język fiński, Język japoński, Język komi, Język literacki, Język mansyjski, Język maryjski, Język ormiański, Język polski, Język sumeryjski, Język turecki, Język urzędowy, Języki ugrofińskie, Języki ugryjskie, Języki uralskie, Kama (rzeka), Koniugacja przedmiotowa, Lędzianie, Liczebnik, ..., Litera, Ludy ugrofińskie, Mianownik (przypadek), Międzynarodowy alfabet fonetyczny, Miejscownik, Narzędnik, Oradea, Partitivus, Poimek, Pokrewieństwo języków, Prekmurje, Protobułgarzy, Przedimek, Przyimek, Przymiotnik, Przypadek, Rodzaj gramatyczny, Rumunia, Rzeczownik, Samogłoska, Słowacja, Słowenia, Seklerzy, Serbia, Siedmiogród, Spółgłoska, Székesfehérvár, Tryb łączący, Ukraina, Unia Europejska, Węgierska Akademia Nauk, Węgry, Węgrzy, Wikipedia węgierskojęzyczna, Wojwodina, Zaimek, Zakarpacie. Rozwiń indeks (37 jeszcze) »
Adessivus
Adessivus – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający przebywanie desygnatu na powierzchni pewnego określonego obiektu.
Nowy!!: Język węgierski i Adessivus · Zobacz więcej »
Aglutynacyjność
Aglutynacyjność (dosł. sklejanie), aglutynacja – w językoznawstwie proces morfologiczny polegający na stosowaniu różnego rodzaju afiksów, określających funkcję składniowąwyrazu w wypowiedzeniu.
Nowy!!: Język węgierski i Aglutynacyjność · Zobacz więcej »
Akcent wyrazowy
Akcent wyrazowy (od „zaśpiew”) – wyróżnienie za pomocąśrodków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu lub syntagmy.
Nowy!!: Język węgierski i Akcent wyrazowy · Zobacz więcej »
Alba Iulia
Alba Iulia (starorum. Bălgrad;;,;, od 1711 Karlsburg; polska nazwa nieodmienna) – miasto w Siedmiogrodzie (Rumunia), stolica okręgu Alba.
Nowy!!: Język węgierski i Alba Iulia · Zobacz więcej »
Alfabet łaciński
kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.
Nowy!!: Język węgierski i Alfabet łaciński · Zobacz więcej »
Alfabet węgierski
Alfabet węgierski – alfabet oparty na alfabecie łacińskim, służący do zapisu języka węgierskiego.
Nowy!!: Język węgierski i Alfabet węgierski · Zobacz więcej »
Asymilacja fonetyczna
Asymilacja fonetyczna, upodobnienie fonetyczne (in. uwarunkowania pozycyjne głosek) – jeden z podstawowych zależnych procesów fonetycznych, polegający na upodobnieniu sąsiednich głosek.
Nowy!!: Język węgierski i Asymilacja fonetyczna · Zobacz więcej »
Austria
Austria (niem. Österreich,.
Nowy!!: Język węgierski i Austria · Zobacz więcej »
Bańska Bystrzyca
Widok ze szczytu Urpín Rynek Ulica na starym mieście Bańska Bystrzyca – miasto w środkowej Słowacji, w tradycyjnym regionie Horehronie.
Nowy!!: Język węgierski i Bańska Bystrzyca · Zobacz więcej »
Biernik
Biernik – czwarty przypadek deklinacji.
Nowy!!: Język węgierski i Biernik · Zobacz więcej »
Burgenland
Burgenland (węg. Őrvidék, burg.-chorw. Gradišće) – najbardziej wysunięty na wschód i najmłodszy kraj związkowy Austrii.
Nowy!!: Język węgierski i Burgenland · Zobacz więcej »
Celownik (przypadek)
Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).
Nowy!!: Język węgierski i Celownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Chazarowie
Wojownik chazarski prowadzący jeńca. Obszar stepu pontyjskiego ok. 650 roku. Kaganat (kolor jasnoniebieski) i strefy jego wpływów (kolor niebieski) ok. 820 roku. Prawdopodobny rozpad państwa Chazarów (kolor niebieski) ok. 1015 roku. Zasięg kaganatu chazarskiego w latach 650–850. Chazarowie, Kozarowie – lud koczowniczy pochodzenia tureckiego, o którym pierwsze wzmianki pochodząz VI wieku n.e. Tereny zajmowane przez Chazarów rozciągały się na Stepie Pontyjsko-Kaspijskim między północnym Kaukazem, Krymem, Morzem Kaspijskim a rzekąJaik i Samarą.
Nowy!!: Język węgierski i Chazarowie · Zobacz więcej »
Czangowie
Czangowie (węg. Csángók) – madziarskojęzyczna grupa etniczna zamieszkująca obecnie głównie tereny górskie zachodniej Mołdawii, które znajdująsię w granicach obecnej Rumunii.
Nowy!!: Język węgierski i Czangowie · Zobacz więcej »
Czasownik
Czasownik – część mowy służąca do przedstawiania dziejących się czynności oraz zachodzących stanów.
Nowy!!: Język węgierski i Czasownik · Zobacz więcej »
Czasownik nieprzechodni
Czasownik nieprzechodni – czasownik, który nie może mieć dopełnienia bliższego, i w związku z tym nie tworzy strony biernej.
Nowy!!: Język węgierski i Czasownik nieprzechodni · Zobacz więcej »
Czasownik przechodni
Czasownik przechodni – czasownik, który może posiadać dopełnienie bliższe.
Nowy!!: Język węgierski i Czasownik przechodni · Zobacz więcej »
Część mowy
Część mowy – specyficzna dla danego języka, wyróżniona głównie na podstawie kryteriów składniowych i fleksyjnych klasa wyrazów (zobacz też klasyfikacja części mowy).
Nowy!!: Język węgierski i Część mowy · Zobacz więcej »
Deklinacja (językoznawstwo)
Deklinacja (od „odmieniać”) – odmiana wyrazu (imienia) przez przypadki i liczby.
Nowy!!: Język węgierski i Deklinacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Nowy!!: Język węgierski i Dopełniacz (przypadek) · Zobacz więcej »
Elativus
Elativus – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający opuszczenie przez desygnat pewnego określonego obiektu.
Nowy!!: Język węgierski i Elativus · Zobacz więcej »
Góra Gellerta
Góra Gellerta – wzgórze o wysokości 235 metrów, znajdujące się w Budapeszcie, w I i XI dzielnicy (Tabán), na zachód od Wzgórza Zamkowego.
Nowy!!: Język węgierski i Góra Gellerta · Zobacz więcej »
Gramatyka języka węgierskiego
Gramatyka języka węgierskiego – opis zjawisk gramatycznych w ujęciu synchronicznym w języku węgierskim.
Nowy!!: Język węgierski i Gramatyka języka węgierskiego · Zobacz więcej »
Grupa językowa
Grupa językowa – zespół języków wyróżniony na podstawie ich wspólnych cech, lokalizacji geograficznej lub stwierdzonego pokrewieństwa.
Nowy!!: Język węgierski i Grupa językowa · Zobacz więcej »
Harmonia samogłosek
Harmonia samogłosek, metafonia – rodzaj odległego asymilacyjnego procesu fonologicznego dotyczącego samogłosek.
Nowy!!: Język węgierski i Harmonia samogłosek · Zobacz więcej »
Hipopotam nilowy
Hipopotam nilowy (Hippopotamus amphibius) – gatunek dużego, przeważnie roślinożernego ssaka, należącego do rodziny hipopotamowatych (Hippopotamidae), w obrębie której wyróżnia się dwa współcześnie żyjące gatunki (drugim jest dużo mniejszy hipopotam karłowaty).
Nowy!!: Język węgierski i Hipopotam nilowy · Zobacz więcej »
Illativus
Illativus (illatiwus) – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający kierunek ruchu przedmiotu do wewnątrz jakiegoś obiektu.
Nowy!!: Język węgierski i Illativus · Zobacz więcej »
Inessivus
Inessivus - przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający przebywanie desygnatu wewnątrz pewnego określonego obiektu.
Nowy!!: Język węgierski i Inessivus · Zobacz więcej »
Język (mowa)
Język – system budowania wypowiedzi, używany w procesie komunikacji.
Nowy!!: Język węgierski i Język (mowa) · Zobacz więcej »
Język chantyjski
Język chantyjski (dawniej: język ostiacki, nazwa własna: ханты ясаң) – język zaliczany do grupy ugryjskiej języków ugrofińskich.
Nowy!!: Język węgierski i Język chantyjski · Zobacz więcej »
Język estoński
Język estoński (est., wym.) – język należący do podgrupy języków bałtycko-fińskich, w grupie fińskiej zaliczanej do podrodziny ugrofińskiej w rodzinie uralskiej.
Nowy!!: Język węgierski i Język estoński · Zobacz więcej »
Język etruski
Język etruski – wymarły po I wieku n.e. język nieindoeuropejski o nieustalonym pochodzeniu i pokrewieństwie z innymi językami.
Nowy!!: Język węgierski i Język etruski · Zobacz więcej »
Język fiński
Język fiński na obszarze południowej Szwecji (stan na 2005) Język fiński (fiń.) – język należący do podgrupy języków bałtycko-fińskich, zaliczanej do podrodziny języków ugrofińskich z rodziny uralskiej.
Nowy!!: Język węgierski i Język fiński · Zobacz więcej »
Język japoński
Mapa dialektów japońskich Język japoński (jap. nihon-go) – język używany przez ok.
Nowy!!: Język węgierski i Język japoński · Zobacz więcej »
Język komi
Język komi (zyriański) – język z grupy permskiej języków ugrofińskich (rodzina uralo-ałtajska).
Nowy!!: Język węgierski i Język komi · Zobacz więcej »
Język literacki
Język literacki – wieloznaczny termin lingwistyczny.
Nowy!!: Język węgierski i Język literacki · Zobacz więcej »
Język mansyjski
Język mansyjski (dawniej: język wogulski, nazwa własna: ма̄ньси ла̄тыӈ) – język zaliczany do grupy ugryjskiej w ramach uralskiej rodziny językowej.
Nowy!!: Język węgierski i Język mansyjski · Zobacz więcej »
Język maryjski
Język maryjski (nazwa własna: марий йылме), także język czeremiski – język z podgrupy wołżańskiej języków ugrofińskich.
Nowy!!: Język węgierski i Język maryjski · Zobacz więcej »
Język ormiański
Język ormiański, język armeński (Հայերեն, hayeren) – język z rodziny języków indoeuropejskich z grupy satem, stanowiący w niej samodzielnągałąź.
Nowy!!: Język węgierski i Język ormiański · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Język węgierski i Język polski · Zobacz więcej »
Język sumeryjski
Język sumeryjski (sum. 𒅴𒂠, eme-gi7/gir15, akad. Ŝumeru) – język starożytnego Sumeru, używany w południowej Mezopotamii od co najmniej IV tysiąclecia p.n.e., jeden z najstarszych zapisanych języków.
Nowy!!: Język węgierski i Język sumeryjski · Zobacz więcej »
Język turecki
Język turecki (tur., IPA:, Türk dili) – język należący do grupy oguzyjskiej języków tureckich, ojczysty dla ponad 83 mln ludzi na całym świecie, co czyni go najpowszechniejszym ze swojej rodziny językowej.
Nowy!!: Język węgierski i Język turecki · Zobacz więcej »
Język urzędowy
Język urzędowy – język objęty wyjątkowym statusem prawnym na terenie danego państwa lub regionu administracyjnego.
Nowy!!: Język węgierski i Język urzędowy · Zobacz więcej »
Języki ugrofińskie
języki fińskie Języki bałtycko-fińskie obecnie Północna Europa na początku IX wieku Języki ugrofińskie – grupa języków w obrębie języków uralskich lub uralsko-jukagirskich (liga uralo-ałtajska).
Nowy!!: Język węgierski i Języki ugrofińskie · Zobacz więcej »
Języki ugryjskie
język jukagirski Języki ugryjskie – podgrupa języków grupy ugrofińskiej, należącej do rodziny uralskiej.
Nowy!!: Język węgierski i Języki ugryjskie · Zobacz więcej »
Języki uralskie
język jukagirski Języki uralskie – rodzina językowa, której językami posługuje się około 24 mln ludzi, zamieszkujących północnąEurazję i Nizinę Węgierską.
Nowy!!: Język węgierski i Języki uralskie · Zobacz więcej »
Kama (rzeka)
Kama (Ка́ма) (tatar. Çulman) – rzeka w Rosji, lewy dopływ Wołgi (i największy z nich, w rzeczywistości większy także od Wołgi w miejscu połączenia obu rzek).
Nowy!!: Język węgierski i Kama (rzeka) · Zobacz więcej »
Koniugacja przedmiotowa
Koniugacja przedmiotowa – rodzaj koniugacji zawierającej w sobie informację o istnieniu dopełnienia.
Nowy!!: Język węgierski i Koniugacja przedmiotowa · Zobacz więcej »
Lędzianie
Terytorium na którym zamieszkiwali Lędzianie Lędzianie, także Lachowie, Lędzanie, Lędzice, Lendisi, Lendzaninoi, staronormańskie Laesa, Laesar (1031„Islandowie znali też Polaków, ale tylko pod nazwąruską: Laesir”, Lesir.
Nowy!!: Język węgierski i Lędzianie · Zobacz więcej »
Liczebnik
Liczebnik – część mowy określająca cechy ilościowe desygnatu: liczbę, ilość, liczebność, wielokrotność lub kolejność.
Nowy!!: Język węgierski i Liczebnik · Zobacz więcej »
Litera
150x150px Litera – znak graficzny charakterystyczny dla pism głoskowych, odpowiadający zwykle pojedynczemu fonemowi.
Nowy!!: Język węgierski i Litera · Zobacz więcej »
Ludy ugrofińskie
Eurazji Ludy ugrofińskie (t. Ugrofinowie) – grupa ludów posługujących się językami ugrofińskiej grupy uralskiej rodziny językowej, zamieszkujących kilka izolowanych obszarów północno-wschodniej Europy i zachodniej Syberii.
Nowy!!: Język węgierski i Ludy ugrofińskie · Zobacz więcej »
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Nowy!!: Język węgierski i Mianownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Międzynarodowy alfabet fonetyczny
Międzynarodowy alfabet fonetycznyW polskich opracowaniach często można spotkać się z angielskąnazwąInternational Phonetic Alphabet oraz skrótem IPA, czasami również z francuskąnazwąAlphabet phonétique international (API).
Nowy!!: Język węgierski i Międzynarodowy alfabet fonetyczny · Zobacz więcej »
Miejscownik
Miejscownik – forma używana do opisu miejsca akcji.
Nowy!!: Język węgierski i Miejscownik · Zobacz więcej »
Narzędnik
Narzędnik – w językoznawstwie przypadek używany m.in.
Nowy!!: Język węgierski i Narzędnik · Zobacz więcej »
Oradea
Oradea – miasto w Rumunii w okręgu Bihor, stolica krainy historycznej Kriszana.
Nowy!!: Język węgierski i Oradea · Zobacz więcej »
Partitivus
Partitivus, partytyw, cząstkownik - przypadek występujący w niektórych grupach językowych (np. w języku fińskim).
Nowy!!: Język węgierski i Partitivus · Zobacz więcej »
Poimek
Poimek – nieodmienna część mowy, która łączy się z wyrazem i zmienia jego sens.
Nowy!!: Język węgierski i Poimek · Zobacz więcej »
Pokrewieństwo języków
Pokrewieństwo języków – powiązanie między językami naturalnymi polegające na pochodzeniu tych języków od wspólnego prajęzyka.
Nowy!!: Język węgierski i Pokrewieństwo języków · Zobacz więcej »
Prekmurje
Prekmurje zaznaczone na mapie gminnego podziału Słowenii Prekmurje (także Prekomurje,,, prek.) – niewielki region historyczny w dzisiejszej Słowenii.
Nowy!!: Język węgierski i Prekmurje · Zobacz więcej »
Protobułgarzy
Protobułgarzy, również Prabułgarzy, Pierwsi Bułgarzy, Starożytni Bułgarzy, Huno-Bułgarzy – lud koczowniczy pochodzenia huńskiego, który pomiędzy V a VII wiekiem zamieszkiwał stepy nadczarnomorskie.
Nowy!!: Język węgierski i Protobułgarzy · Zobacz więcej »
Przedimek
brak przedimka Przedimek – część mowy występująca przed rzeczownikiem (także przed konstrukcjąrzeczownikową, a niekiedy również przed przymiotnikiem lub liczebnikiem użytym rzeczownikowo), wskazująca na jego kategorię określoności lub nieokreśloności.
Nowy!!: Język węgierski i Przedimek · Zobacz więcej »
Przyimek
Przyimek – nieodmienna i niesamodzielna część mowy, która łączy się z innymi wyrazami i nadaje im inny sens.
Nowy!!: Język węgierski i Przyimek · Zobacz więcej »
Przymiotnik
Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.
Nowy!!: Język węgierski i Przymiotnik · Zobacz więcej »
Przypadek
Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.
Nowy!!: Język węgierski i Przypadek · Zobacz więcej »
Rodzaj gramatyczny
Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.
Nowy!!: Język węgierski i Rodzaj gramatyczny · Zobacz więcej »
Rumunia
Rumunia (rum. România, IPA: //) – państwo unitarne w południowo-wschodniej części Europy.
Nowy!!: Język węgierski i Rumunia · Zobacz więcej »
Rzeczownik
Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.
Nowy!!: Język węgierski i Rzeczownik · Zobacz więcej »
Samogłoska
Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.
Nowy!!: Język węgierski i Samogłoska · Zobacz więcej »
Słowacja
Słowacja, Republika Słowacka – unitarne państwo śródlądowe w Europie Środkowej.
Nowy!!: Język węgierski i Słowacja · Zobacz więcej »
Słowenia
Słowenia, Republika Słowenii – państwo położone w Europie Środkowej nad morzem Adriatyckim, graniczy od zachodu z Włochami, od północy z Austrią, od wschodu z Węgrami oraz od południa z Chorwacją.
Nowy!!: Język węgierski i Słowenia · Zobacz więcej »
Seklerzy
Seklerzy, Szeklerzy, Sekelowie (Székelyek (wym. /ˈseːkɛj/)) – grupa etniczna zamieszkująca wschodniączęść Siedmiogrodu (nazywanątakże Seklem bądź Seklerszczyzną, lub Székely) w dzisiejszej Rumunii.
Nowy!!: Język węgierski i Seklerzy · Zobacz więcej »
Serbia
Serbia, Republika Serbii – państwo w Europie Południowej, na Półwyspie Bałkańskim, śródlądowe, powstałe 5 czerwca 2006 po rozpadzie federacji Serbii i Czarnogóry.
Nowy!!: Język węgierski i Serbia · Zobacz więcej »
Siedmiogród
Banat Kapliczka w okolicach Siedmiogrodu Krajobraz Granice Siedmiogrodu na przestrzeni wieków Siedmiogród lub Transylwania (lub) – kraina historyczna położona na Wyżynie Siedmiogrodzkiej w centralnej Rumunii.
Nowy!!: Język węgierski i Siedmiogród · Zobacz więcej »
Spółgłoska
Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy).
Nowy!!: Język węgierski i Spółgłoska · Zobacz więcej »
Székesfehérvár
Székesfehérvár (dawniej pol. Białogród Stołeczny, lub Białogród Królewski, łac. Alba Regia, chorw. Stolni Biograd, niem. Stuhlweißenburg, serb. Столни Београд, tur. İstolni Belgrád, cz. Stoličný Bělehrad) – miasto w środkowo-zachodniej części Węgier, liczące ponad 101,9 tys.
Nowy!!: Język węgierski i Székesfehérvár · Zobacz więcej »
Tryb łączący
Tryb łączący (łac. coniunctivus, subiunctivus) – tryb gramatyczny, występujący w wielu językach indoeuropejskich, służący do wyrażania życzeń, poleceń, emocji, możliwości, osądów, potrzeb oraz stwierdzeń przeciwnych aktualnym faktom.
Nowy!!: Język węgierski i Tryb łączący · Zobacz więcej »
Ukraina
Ukraina (Ukrajina,.
Nowy!!: Język węgierski i Ukraina · Zobacz więcej »
Unia Europejska
Komisji Europejskiej Parlamentu Europejskiego w Strasburgu Unia Europejska, UE (ang. European Union, EU) – gospodarczo-polityczny związek 27 demokratycznych państw europejskich.
Nowy!!: Język węgierski i Unia Europejska · Zobacz więcej »
Węgierska Akademia Nauk
neo-renesansowy gmach obecnej siedziby głównej Węgierska Akademia Nauk (–) – narodowa akademia węgierska.
Nowy!!: Język węgierski i Węgierska Akademia Nauk · Zobacz więcej »
Węgry
Węgry (.
Nowy!!: Język węgierski i Węgry · Zobacz więcej »
Węgrzy
Węgrzy (także Madziarzy / Madziarowie, węg. l.poj., l.mn.) – naród europejski z grupy ludów ugrofińskich, zamieszkujący głównie własne państwo narodowe – Węgry w Europie Środkowej, posługujący się językiem węgierskim.
Nowy!!: Język węgierski i Węgrzy · Zobacz więcej »
Wikipedia węgierskojęzyczna
Wikipedia węgierskojęzyczna – edycja Wikipedii w języku węgierskim.
Nowy!!: Język węgierski i Wikipedia węgierskojęzyczna · Zobacz więcej »
Wojwodina
Wojwodina, Prowincja Autonomiczna Wojwodiny (Vojvodina) – autonomiczny okręg w północnej Serbii, zamieszkany przez 1,93 mln mieszkańców (2011), przede wszystkim Serbów (66% liczby ludności) i Węgrów (13%).
Nowy!!: Język węgierski i Wojwodina · Zobacz więcej »
Zaimek
Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu.
Nowy!!: Język węgierski i Zaimek · Zobacz więcej »
Zakarpacie
Zakarpacie lub Ukraina Zakarpacka (także Ruś Podkarpacka, Ruś Zakarpacka;,,, cz. i, ruś. „Карпатьска Русь”) – region historyczny na obszarze zachodniej Ukrainy, na pograniczu Polski, Słowacji, Węgier i Rumunii.
Nowy!!: Język węgierski i Zakarpacie · Zobacz więcej »
