Szybszy dostęp niż przeglądarce!
97 kontakty: Akcent wyrazowy, Łaba, Łotwa, Bałtowie, Białoruś, Celownik (przypadek), Celtowie, Cerkiew (budynek), Chrzest Litwy, Dania, Dźwięczność, Dźwina, Derywacja (językoznawstwo), Diaspora (naród), Dniepr, Dopełniacz (przypadek), Dyftong, Estończycy, Estonia, Europa Północna, Finowie, Galindowie, Gauja, Georg Nesselmann, Germania (Tacyt), Germanizm, Goci, Gramatyka, Grupa językowa, Gwara, Holandia, Hydronim, Język (mowa), Język żmudzki, Język łatgalski, Język łotewski, Język galindyjski, Język jaćwiński, Język kuroński, Język litewski, Język pruski, Język seloński, Język zemgalski, Języki bałtosłowiańskie, Języki germańskie, Języki indoeuropejskie, Języki romańskie, Języki słowiańskie, Języki ugrofińskie, Języki wschodniobałtyckie, ..., Języki zachodniobałtyckie, Kanada, Kazimieras Būga, Kłajpeda, Kraje bałtyckie, Królewiec, Kultura ceramiki sznurowej, Kurowie, Liczebnik, Lipawa, Litwa, Liwonia, Liwowie, Ludy ugrofińskie, Mordwini, Morfologia (językoznawstwo), Morze Bałtyckie, Narzędnik, Nestor (kronikarz), Niemcy, Niemen, Odra, Oka (dopływ Wołgi), Podrodzina językowa, Polska, Prajęzyk, Prusy Wschodnie, Prypeć (rzeka), Publiusz Korneliusz Tacyt, Rdzeń (językoznawstwo), Ren, Rosja, Słowianie wschodni, Słowotwórstwo, Slawizm, Spółgłoska półotwarta, Stany Zjednoczone, Syntaktyka (językoznawstwo), Szwecja, Toponim, Wisła, Witold Kiejstutowicz, Wołga, Województwo podlaskie, Zakon krzyżacki, Zapożyczenie językowe, Zemgalowie. Rozwiń indeks (47 jeszcze) »
Akcent wyrazowy
Akcent wyrazowy (od „zaśpiew”) – wyróżnienie za pomocąśrodków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu lub syntagmy.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Akcent wyrazowy · Zobacz więcej »
Łaba
--> Łaba (lat. Albis, wym. MAF) – rzeka w Niemczech i Czechach o długości 1165 km (370 km w Czechach) i powierzchni dorzecza 144 055 km² (w Czechach 51 394 km²).
Nowy!!: Języki bałtyckie i Łaba · Zobacz więcej »
Łotwa
Łotwa, Republika Łotewska – państwo unitarne w Europie Północnej, jeden z krajów nadbałtyckich, położony w przeważającej części w dorzeczu Dźwiny.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Łotwa · Zobacz więcej »
Bałtowie
Północna Europa na początku IX wieku data.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Bałtowie · Zobacz więcej »
Białoruś
Białoruś, Republika Białorusi (biał.,, Bielarus’, Respublika Bielarus; lub Formąoficjalnie stosowanąjest według białoruskiego prawodawstwa Беларусь, natomiast Белоруссия to nazwa tradycyjnie stosowana w Rosji i uznawana za poprawnąprzez tamtejszych językoznawców.) – państwo w Europie Wschodniej.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Białoruś · Zobacz więcej »
Celownik (przypadek)
Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).
Nowy!!: Języki bałtyckie i Celownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Celtowie
kultury halsztackiej Krzyże celtyckie Celtowie (Galowie, Galatowie) – grupa ludów indoeuropejskich wydzielona na podstawie kryteriów językowych.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Celtowie · Zobacz więcej »
Cerkiew (budynek)
Sobór Mądrości Bożej w Kijowie Cerkiew (sobór) Wasyla Błogosławionego w Moskwie Cerkiew św. Michała Archanioła w Bystrem Króliku Wołoskim, Beskid Niski Białymstoku Tomaszowie Lubelskim Monaster Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy i św. Jana Teologa w Supraślu Włodzimierzu SalonikachCerkiew (z gr. kyriaké, Κυριακη (οικια) „(dom) Pana”, w uzupełnieniu do eklezja „zgromadzenie”, później „świątynia”, „kościół”) – budynek przeznaczony do sprawowania nabożeństw w cerkwi prawosławnej lub unickiej (greckokatolickiej).
Nowy!!: Języki bałtyckie i Cerkiew (budynek) · Zobacz więcej »
Chrzest Litwy
Chrzest Litwy'' Włodzimierz Tetmajer: ''Chrzest Litwy'' ''Pochód narodów Europy do Krzyża'' Znaczek poczty litewskiej Chrzest Litwy (lit. Lietuvos krikštas) – chrystianizacja Wielkiego Księstwa Litewskiego (za pontyfikatu papieża Urbana VI) przeprowadzona w latach 1387–1388 przez pierwszego biskupa wileńskiego Andrzeja Jastrzębca, współdziałającego z królem Władysławem II Jagiełłą.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Chrzest Litwy · Zobacz więcej »
Dania
Dania – państwo położone w Europie Północnej (Skandynawia), najmniejsze z państw nordyckich.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Dania · Zobacz więcej »
Dźwięczność
Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracąwięzadeł głosowych.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Dźwięczność · Zobacz więcej »
Dźwina
Dźwina (– Dzwina lub – Zachodniaja Dzwina, – Zapadnaja Dwina,, liw. Väina,, dawna nazwa: Rubon) – druga (po Wiśle) pod względem długości rzeka uchodząca do Bałtyku.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Dźwina · Zobacz więcej »
Derywacja (językoznawstwo)
Derywacja – proces słowotwórczy polegający na utworzeniu nowego wyrazu (wyraz pochodny, derywat, formacja lub konstrukcja słowotwórcza) na podstawie innego (podstawy lub bazy słowotwórczej) poprzez zmianę jego budowy morfologicznej.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Derywacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Diaspora (naród)
Diaspora – słowo pochodzenia greckiego, oznaczające rozproszenie członków danego narodu bądź grupy etnicznej wśród innych narodów lub też wyznawców danej religii wśród wyznawców innej, nadawane konkretnym grupom przez naukowców lub też w wyniku autodefiniowania.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Diaspora (naród) · Zobacz więcej »
Dniepr
Dorzecze Dniepru Antoniego Sujkowskiego Jan Stanisławski, ''Dniepr szafirowy'', 1904 Dniepr (ukr. Дніпро, Dnipro; ros. Днепр, Dniepr; biał. Дняпро, Dniapro) – rzeka w Rosji, Białorusi i Ukrainie, w zlewisku Morza Czarnego; dł.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Dniepr · Zobacz więcej »
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Dopełniacz (przypadek) · Zobacz więcej »
Dyftong
Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Dyftong · Zobacz więcej »
Estończycy
Estończycy (est. eestlased) – naród ugrofiński zamieszkujący Estonię, posługujący się językiem estońskim.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Estończycy · Zobacz więcej »
Estonia
Estonia, Republika Estońska (est. Eesti Vabariik) – państwo unitarne w Europie Północnej, nad Morzem Bałtyckim, nad ZatokąFińską, nad którąleży Tallinn, stolica i największe miasto kraju, i ZatokąRyską.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Estonia · Zobacz więcej »
Europa Północna
Wielkie regiony Europy w klasyfikacji ONZ. Obszar Europy Północnej został oznaczony kolorem niebieskim Europa Północna – północna część Europy.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Europa Północna · Zobacz więcej »
Finowie
Finowie (fiń. suomalaiset) – naród ugrofiński zamieszkujący Finlandię, ok.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Finowie · Zobacz więcej »
Galindowie
data.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Galindowie · Zobacz więcej »
Gauja
Gauja (Gawia, Goiwa, Trejder-Aa, Aa Inflancka, est. Koiva jõgi) – rzeka na Łotwie i Estonii.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Gauja · Zobacz więcej »
Georg Nesselmann
Georg Heinrich Ferdinand Nesselmann (ur. 1811, zm. 1881) – niemiecki filolog, badacz folkloru litewskiego.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Georg Nesselmann · Zobacz więcej »
Germania (Tacyt)
Autor ''Germanii'' – Publiusz Korneliusz Tacyt Germania (łac. De origine et situ Germanorum, dosłownie O pochodzeniu i kraju Germanów) – napisana przez Publiusza Korneliusza Tacyta około roku 98, jest etnograficznym dziełem o plemionach germańskich poza granicami cesarstwa rzymskiego.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Germania (Tacyt) · Zobacz więcej »
Germanizm
Germanizm (od – łacińska nazwa Niemiec, także teutonizm) – wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa zapożyczona z języka niemieckiego.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Germanizm · Zobacz więcej »
Goci
Cesarstwo Rzymskie Wandalowie Goci, Gotowie (Gutþiuda;, u Pliniusza Starszego Gutones, u Tacyta Gotones) – jedno z największych i najważniejszych plemion wschodniogermańskich, mówiące językiem gockim.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Goci · Zobacz więcej »
Gramatyka
Gramatyka – uporządkowany zbiór reguł językowych rządzących organizacjązdań, dyskursów, tekstów; innymi słowy zespół prawideł umożliwiających tworzenie złożonych jednostek językowych, ich składanie z jednostek elementarnych.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Gramatyka · Zobacz więcej »
Grupa językowa
Grupa językowa – zespół języków wyróżniony na podstawie ich wspólnych cech, lokalizacji geograficznej lub stwierdzonego pokrewieństwa.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Grupa językowa · Zobacz więcej »
Gwara
Gwara – termin określający odmiany języka odrębne od odmiany ogólnej.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Gwara · Zobacz więcej »
Holandia
Holandia (wym.), oficjalnie Królestwo Niderlandów – państwo położone w zachodniej Europie i południowej części Ameryki Północnej (Karaiby), będące monarchiąkonstytucyjną, złożone z czterech krajów składowych: Holandii (część europejska), Aruby, Curaçao i Sint Maarten oraz trzech gmin zamorskich: Bonaire, Saba i Sint Eustatius (część karaibska).
Nowy!!: Języki bałtyckie i Holandia · Zobacz więcej »
Hydronim
Hydronim (z greckiego hydor (ὕδωρ), „woda” oraz onoma (ὄνομα), „nazwa, imię”) – nazwa rzeki, jeziora, bądź też innego zbiornika wodnego.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Hydronim · Zobacz więcej »
Język (mowa)
Język – system budowania wypowiedzi, używany w procesie komunikacji.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Język (mowa) · Zobacz więcej »
Język żmudzki
Język żmudzki (żmudz.) – język bałtycki używany na Żmudzi w zachodniej części Litwy.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Język żmudzki · Zobacz więcej »
Język łatgalski
Zasięg języka łatgalskiego Język łatgalski (latgaļu volūda) – etnolekt należący do wschodniego zespołu języków bałtyckich, blisko spokrewniony z językiem łotewskim.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Język łatgalski · Zobacz więcej »
Język łotewski
Język łotewski (łot. latviešu valoda) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się w sumie ok.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Język łotewski · Zobacz więcej »
Język galindyjski
Język galindyjski – wymarły język z zespołu zachodniobałtyckiego języków bałtyckich, którym posługiwało się plemię Galindów.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Język galindyjski · Zobacz więcej »
Język jaćwiński
Język jaćwiński (jaćwieski, jaćwięski) – wymarły język z zespołu języków bałtyckich określany jako zachodniobałtycki, którym posługiwali się Jaćwingowie.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Język jaćwiński · Zobacz więcej »
Język kuroński
Język kuroński – wymarły język z zespołu wschodniobałtyckiego języków bałtyckich, którym posługiwali się Kurowie zamieszkujący Kurlandię (zachodnia część Łotwy i część zachodniej Litwy).
Nowy!!: Języki bałtyckie i Język kuroński · Zobacz więcej »
Język litewski
Język litewski (lit.) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się ok.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Język litewski · Zobacz więcej »
Język pruski
Język pruski, – wymarły język bałtyckich Prusów.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Język pruski · Zobacz więcej »
Język seloński
Język seloński (zeloński) – wymarły język z zespołu wschodniobałtyckiego języków bałtyckich, którym posługiwali się Zelowie na terenach obecnej wschodniej Litwy oraz północno-wschodniej Białorusi.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Język seloński · Zobacz więcej »
Język zemgalski
Język zemgalski (semigalski) – wymarły język z zespołu wschodniobałtyckiego języków bałtyckich, którym posługiwali się Zemgalowie w Semigalii (wchodzącej w skład obecnej Łotwy).
Nowy!!: Języki bałtyckie i Język zemgalski · Zobacz więcej »
Języki bałtosłowiańskie
Różne schematy możliwego pokrewieństwa języków bałtyckich i słowiańskich; Van Wijk, 1923 Języki bałtosłowiańskie, języki bałtycko-słowiańskie – hipotetyczna podrodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich, obejmująca języki bałtyckie i języki słowiańskie.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Języki bałtosłowiańskie · Zobacz więcej »
Języki germańskie
Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Języki germańskie · Zobacz więcej »
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »
Języki romańskie
Języki romańskie w Europie język rumuński Języki romańskie (od łacińskiego przysłówka romanice „po rzymsku, w języku wernakularnym”) – grupa języków indoeuropejskich, którymi posługuje się jako językami ojczystymi około 750 mln osób, zamieszkujących przede wszystkim Europę Południowąi Amerykę Łacińską.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Języki romańskie · Zobacz więcej »
Języki słowiańskie
Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Języki słowiańskie · Zobacz więcej »
Języki ugrofińskie
języki fińskie Języki bałtycko-fińskie obecnie Północna Europa na początku IX wieku Języki ugrofińskie – grupa języków w obrębie języków uralskich lub uralsko-jukagirskich (liga uralo-ałtajska).
Nowy!!: Języki bałtyckie i Języki ugrofińskie · Zobacz więcej »
Języki wschodniobałtyckie
Języki wschodniobałtyckie – grupa, do której zalicza się blisko spokrewnione języki bałtyckie: litewski i łotewski, łatgalski, żmudzki oraz wymarłe kuroński, seloński i zemgalski.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Języki wschodniobałtyckie · Zobacz więcej »
Języki zachodniobałtyckie
Języki zachodniobałtyckie – grupa trzech wymarłych języków bałtyckich: staropruskiego, jaćwińskiego i galindyjskiego.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Języki zachodniobałtyckie · Zobacz więcej »
Kanada
Kanada (ang. i fr. Canada) – państwo położone w Ameryce Północnej, rozciągające się od Oceanu Atlantyckiego na wschodzie do Oceanu Spokojnego na zachodzie i Oceanu Arktycznego na północy.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Kanada · Zobacz więcej »
Kazimieras Būga
Kazimieras Būga (ur. 6 listopada 1879 w Pažiegė, zm. 2 grudnia 1924 w Królewcu) – litewski językoznawca i filolog.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Kazimieras Būga · Zobacz więcej »
Kłajpeda
Kłajpeda (lit. Klaipėda, niem. hist. Memel) – miasto na wybrzeżu Morza Bałtyckiego nad Zalewem Kurońskim, w zachodniej części Litwy, położone u ujścia rzeki Dangi do Zalewu Kurońskiego, połączone kanałem z ujściem rzeki Niemen.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Kłajpeda · Zobacz więcej »
Kraje bałtyckie
Europy Kraje bałtyckie – nazwa stosowana dla określenia trzech państw położonych nad Morzem Bałtyckim: Litwy, Łotwy i Estonii.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Kraje bałtyckie · Zobacz więcej »
Królewiec
Królewiec4 lipca 1946 roku nazwa Królewca została zmieniona na Kaliningrad przez władze ZSRR.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Królewiec · Zobacz więcej »
Kultura ceramiki sznurowej
kultura grobów jamowych Chrobrzu Kultura ceramiki sznurowej – archeologiczna kultura epoki eneolitu z kręgu kultur naddunajskich datowana na III tysiąclecie p.n.e.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Kultura ceramiki sznurowej · Zobacz więcej »
Kurowie
data.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Kurowie · Zobacz więcej »
Liczebnik
Liczebnik – część mowy określająca cechy ilościowe desygnatu: liczbę, ilość, liczebność, wielokrotność lub kolejność.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Liczebnik · Zobacz więcej »
Lipawa
Lipawa (łot. Liepāja, niem. Libau, lit. Liepoja, ros. Либава (do 1920), teraz Лиепая, est. Liibavi, jid. ליבאַװע) – miasto w zachodniej części Łotwy, w Kurlandii, nad Morzem Bałtyckim i Jeziorem Lipawskim, miasto wydzielone, 78 144 mieszkańców (2014), trzecie co do wielkości łotewskie miasto, drugie pod względem wielkości miasto portowe Łotwy (za Rygą), największe miasto Kurlandii.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Lipawa · Zobacz więcej »
Litwa
Prezydent Litwy Gitanas Nausėda Litwa, Republika Litewska (lit. Lietuva, Lietuvos Respublika) – państwo unitarne w Europie, jeden z krajów bałtyckich, członek Unii Europejskiej i NATO; graniczy od zachodu z Rosją(obwodem królewieckim), od południowego zachodu z Polską, od wschodu z Białorusią, od północy z Łotwą.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Litwa · Zobacz więcej »
Liwonia
Historyczne dzielnice Łotwy Herb Liwonii Liwonia („Śródziemie”), czasami także Liwlandia – ziemia Liwów) – jedna z czterech krain historycznych składających się na współczesnąŁotwę, leży w jej środkowej i północnej części na prawym brzegu Dźwiny, na północ od Rygi. Liwonię zamieszkiwało ugrofińskie plemię Liwów.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Liwonia · Zobacz więcej »
Liwowie
Liwowie – niewielka ugrofińska grupa etniczna zamieszkująca w Kurlandii na Łotwie (Wybrzeże Liwskie), rdzenni mieszkańcy ziem, zamieszkiwanych obecnie przez Bałtów, czyli Łotyszy.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Liwowie · Zobacz więcej »
Ludy ugrofińskie
Eurazji Ludy ugrofińskie (t. Ugrofinowie) – grupa ludów posługujących się językami ugrofińskiej grupy uralskiej rodziny językowej, zamieszkujących kilka izolowanych obszarów północno-wschodniej Europy i zachodniej Syberii.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Ludy ugrofińskie · Zobacz więcej »
Mordwini
mordwińskich (erzjańskich) strojach ludowych Grupa kobiet w mordwińskich (mokszańskich) strojach ludowych Mordwini (Mordwa) – ludność mówiąca językami ugrofińskimi z grupy języków wołżańskich; zamieszkuje (w rozrzuconych skupiskach) głównie Federację Rosyjską: Republikę Mordwińskąoraz Republikę Tatarstanu i obwody: samarski, penzeński, orenburski, niżnonowogrodzki oraz Syberię; także w Azji Środkowej w Armenii i w USA.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Mordwini · Zobacz więcej »
Morfologia (językoznawstwo)
Morfologia – dziedzina lingwistyki zajmująca się formami odmiennymi części mowy (fleksja) oraz słowotwórstwem.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Morfologia (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Morze Bałtyckie
Rewie Jarosławcu Mielna Brzeg w Ahrenshoop Morze Bałtyckie, Bałtyk – morze śródlądowe na szelfie kontynentalnym w północnej Europie.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Morze Bałtyckie · Zobacz więcej »
Narzędnik
Narzędnik – w językoznawstwie przypadek używany m.in.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Narzędnik · Zobacz więcej »
Nestor (kronikarz)
'''Św. Nestor Kronikarz, 1661 r.''' Nestor także Nestor Kronikarz, Nestor z Kijowa (ros. i ukr. Нестор, ur. ok. 1050, zm. ok. 1114) – kronikarz, mnich pieczerskiego monasteru.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Nestor (kronikarz) · Zobacz więcej »
Niemcy
Niemcy; Republika Federalna Niemiec, RFN (niem. Deutschland; Bundesrepublik Deutschland, BRD,.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Niemcy · Zobacz więcej »
Niemen
Olity Niemen na trasie Mińsk – Nowogródek Niemen (– Nioman, lit., – Nieman) – rzeka płynąca przez Białoruś, Litwę i Rosję (obwód królewiecki) o długości 937 km.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Niemen · Zobacz więcej »
Odra
Odra – rzeka w Europie Środkowej, w zlewisku Morza Bałtyckiego, na terytorium Czech, Polski i Niemiec.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Odra · Zobacz więcej »
Oka (dopływ Wołgi)
Oka (ros. Ока) – rzeka w Rosji, prawy (najdłuższy) dopływ Wołgi, o długości 1500 km i powierzchni dorzecza wynoszącej 245 tysięcy km².
Nowy!!: Języki bałtyckie i Oka (dopływ Wołgi) · Zobacz więcej »
Podrodzina językowa
Podrodzina językowa – grupa języków w obrębie rodziny językowej, wywodzących się od jednego prajęzyka.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Podrodzina językowa · Zobacz więcej »
Polska
Polska, Rzeczpospolita Polska (RP) – państwo unitarne w Europie Środkowej, położone między Morzem Bałtyckim na północy a Sudetami i Karpatami na południu, w przeważającej części w dorzeczu Wisły i Odry.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Polska · Zobacz więcej »
Prajęzyk
Prajęzyk – wspólny przodek rodziny językowej lub innej jednostki pokrewieństwa języków, najczęściej nie zaświadczony bezpośrednio, ale częściowo zrekonstruowany za pomocąmetody porównawczej.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Prajęzyk · Zobacz więcej »
Prusy Wschodnie
Prusy Wschodnie (niem. Provinz Ostpreußen) – część Królestwa Prus, a potem Cesarstwa Niemieckiego, Republiki Weimarskiej i III Rzeszy.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Prusy Wschodnie · Zobacz więcej »
Prypeć (rzeka)
Prypeć (Prypjať, Prypiać, Pripiať) – rzeka na Ukrainie i Białorusi, prawy dopływ Dniepru, o długości 775 km i powierzchni dorzecza 121 000 km².
Nowy!!: Języki bałtyckie i Prypeć (rzeka) · Zobacz więcej »
Publiusz Korneliusz Tacyt
Publius (albo Gaius – imię niepewne) Cornelius Tacitus, czyli Tacyt (około 55–120) – historyk rzymski, prokonsul Azji w latach 112–113.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Publiusz Korneliusz Tacyt · Zobacz więcej »
Rdzeń (językoznawstwo)
Rdzeń (niekiedy także pierwiastek; por.) – główny morfem wyrazu, który pozostaje po oddzieleniu od niego wszystkich afiksów.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Rdzeń (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Ren
Szafuzy Ren (nid. Rijn, ret. Rein) – jedna z najdłuższych rzek w Europie, licząca 1232,7 km.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Ren · Zobacz więcej »
Rosja
zarchiwizowano.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Rosja · Zobacz więcej »
Słowianie wschodni
Słowianie południowi Słowianie wschodni w VIII–IX w. Wojciecha Szymańskiego) Słowianie wschodni – indoeuropejska grupa ludnościowa Europy, zamieszkująca wschodniąi część środkowej partii tego kontynentu, licząca około 210 mln ludzi.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Słowianie wschodni · Zobacz więcej »
Słowotwórstwo
Słowotwórstwo – dział językoznawstwa zajmujący się sposobami powstawania nowych wyrazów w języku.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Słowotwórstwo · Zobacz więcej »
Slawizm
Slawizm – jednostka językowa zaczerpnięta z języka słowiańskiego, zadomowiona w języku nienależącym do grupy słowiańskiej lub wpleciona do doraźnej wypowiedzi.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Slawizm · Zobacz więcej »
Spółgłoska półotwarta
Spółgłoski półotwarte (półsamogłoski) powstają, gdy dochodzi do zbliżenia narządów mowy, ale nie do powstania szczeliny.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Spółgłoska półotwarta · Zobacz więcej »
Stany Zjednoczone
Stany Zjednoczone Ameryki, Stany Zjednoczone, potocznie Ameryka (ang. United States of America, USA; United States, US; pot. America), do 11 lipca 1778 r. Stany Zjednoczone Ameryki Północnej – państwo federacyjne w Ameryce Północnej składające się z 50 stanów, graniczące z Kanadąod północy, Meksykiem od południa, Oceanem Spokojnym od zachodu, Oceanem Arktycznym od północnego zachodu i Oceanem Atlantyckim od wschodu.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Stany Zjednoczone · Zobacz więcej »
Syntaktyka (językoznawstwo)
Syntaktyka, składnia (gr. sýntaxis – „porządek, szyk”, syntaktikós – „porządkujący”) – dział językoznawstwa, który zajmuje się budowąwypowiedzeń.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Syntaktyka (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Szwecja
Szwecja, Królestwo Szwecji (Konungariket Sverige) – państwo w Europie Północnej, zaliczane zarówno do państw skandynawskich oraz krajów nordyckich.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Szwecja · Zobacz więcej »
Toponim
Toponim (z gr. topos.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Toponim · Zobacz więcej »
Wisła
Wisła – najdłuższa rzeka Polski, a także najdłuższa rzeka uchodząca do Morza Bałtyckiego, o długości 1022 km.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Wisła · Zobacz więcej »
Witold Kiejstutowicz
Ziemie pod panowaniem Wielkiego Księstwa Litewskiego w XV wieku (w tym pogranicze litewsko-moskiewskie) Królestwo Polskie i Wielkie Księstwo Litewskie za czasów Jagiełły i Witolda Pieczęć konna wielkiego księcia litewskiego Witolda z 1404 roku ''Witold, Wielki Książę Litewski (rys. Jan Hesse), Nieśwież'' Witold Kiejstutowicz, imię chrzestne Aleksander (dawniej katolickie Wigand) (lit. Vytautas, biał. Вітаўт, niem. Vitold lub Witold, ros. Витовт Witowt; ur. 1354 lub 1355 w Trokach (?), zm. 27 października 1430 w Trokach) – książę litewski z rodu Giedyminowiczów, w latach 1384–1389 książę grodzieński, brzeski, suraski, drohiczyński, wołkowyski, kamieniecki, w latach 1392–1401 namiestnik Litwy, od 1401 wielki książę litewski (Magnus Dux), syn Kiejstuta i kapłanki Biruty, brat stryjeczny króla Władysława II Jagiełły.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Witold Kiejstutowicz · Zobacz więcej »
Wołga
Rzeka Wołga w Twerze Wołga (mar. Jul, tat. Idel, łac. Rha) – rzeka w Rosji przeduralskiej.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Wołga · Zobacz więcej »
Województwo podlaskie
Województwo podlaskie – jednostka podziału administracyjnego Polski, jedno z 16 województw.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Województwo podlaskie · Zobacz więcej »
Zakon krzyżacki
Domy zakonu krzyżackiego w Europie oraz państwo zakonne w Prusach i Inflantach około 1300 roku data dostępu.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Zakon krzyżacki · Zobacz więcej »
Zapożyczenie językowe
Zapożyczenie językowe, inaczej pożyczka, wyraz obcy – element językowy zaczerpnięty z języka obcego, który zadomowił się w mniejszym lub większym stopniu jako element języka rodzimego.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Zapożyczenie językowe · Zobacz więcej »
Zemgalowie
data.
Nowy!!: Języki bałtyckie i Zemgalowie · Zobacz więcej »
