Komunikacja

1027 kontakty: Abdżad, Ablatyw, Abruzja, Absolutyw, Achemenidzi, Afganistan, Afryka, Afryka Północna, Agens, Aglutynacyjność, Akcent wyrazowy, Alaska, Albania, Alexandre François, Alfabet, Alfabet arabski, Alfabet aramejski, Alfabet awestyjski, Alfabet łaciński, Alfabet etruski, Alfabet fenicki, Alfabet gocki, Alfabet grecki, Alfabet hebrajski, Alfabet ormiański, Alfabet perski, Alfabet polski, Alfred F. Majewicz, Allan R. Bomhard, Allen & Unwin, Alternacja (językoznawstwo), Amazonia, Ameryka, Ameryka Środkowa, Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Anatolia, Andrzej Maria Lewicki, Andrzej Piotr Kowalski, Antoine Meillet, Antropologia fizyczna, Aoryst, Apulia, Archaizm, Archeologia, Ariowie, Arkadiusz Marciniak, Armenia, Aron Dołgopolski, Artykulacja (fonetyka), ..., Aruba, Aryjczyk, Aspekt (językoznawstwo), Średniowiecze, Augment, August Leskien, August Schleicher, Australia, Australia i Oceania, Awesta, Azja, Azja Mniejsza, Azja Północna, Azja Południowa, Azja Zachodnia, Łacina, Łacina ludowa, Źródła historyczne, Żydzi, Émile Benveniste, Bałkańska liga językowa, Bedřich Hrozný, Benjamin W. Fortson, Bernard Comrie, Bezokolicznik, Bezokolicznik w języku angielskim, Biblioteka, Biernik, Biologia, Biologia ewolucyjna, Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, Bliski Wschód, Blond (kolor), Bokmål, Bonaire, Brahmany, Brahmi, Brazylia, Bretania, Brill Publishers, British Council, Cambridge University Press, Celownik (przypadek), Celtowie, Chińska Republika Ludowa, Chromosom Y, Colin Renfrew, Curaçao, Cypr, Cyrylica, Cywilizacja doliny Indusu, Czas (językoznawstwo), Czas przeszły, Czas przeszły w języku angielskim, Czas przyszły, Czas teraźniejszy, Czas zaprzeszły, Czasownik, Czasownik mocny w językach germańskich, Czasownik nieprzechodni, Czasownik posiłkowy, Czasownik przechodni, Czasownik zwrotny, Człowiek rozumny, Część mowy, Część zdania, Części świata, Dakowie, Datowanie lingwistyczne, David Crystal, David W. Anthony, Dźwięczność, Deklinacja (językoznawstwo), Deklinacja w języku polskim, Delabializacja, Depalatalizacja, Dialekt, Dialekt arbaryjski, Dialekt arwanicki, Dialekt asyryjski, Dialekt babiloński, Dialekt bawarski, Dialekt gallurski, Dialekt gegijski języka albańskiego, Dialekt kampidański, Dialekt logudorski, Dialekt sassarski, Dialekt toskijski języka albańskiego, Dialekty czakawskie, Dialekty kajkawskie, Dialekty sztokawskie, Donald Ringe, Dopełniacz (przypadek), Dopełnienie (językoznawstwo), Dopełnienie bliższe, Drzewo binarne, Drzewo filogenetyczne, Dunaj, Dyftong, Edmund Gussmann, Egipt, Ekspansja języków indoeuropejskich, Elburs, Elsevier, Enciclopedia Treccani, Encyclopædia Iranica, Encyklopedia Britannica, Epigraf, Ergatyw, Esperanto, Estonia, Ethnologue, Etnolekt, Etymologia, Eurazja, Europa, Europa Środkowa, Europa Północna, Europa Południowa, Europa Wschodnia, Europa Zachodnia, Ewolucja języka, Exclusivus, Ferdinand de Saussure, Fibula z Praeneste, Fidżi, Finlandia, Fleksja, Florencja, Fonetyka, Fonetyka języka polskiego, Fonologia, Formant (morfologia), Francja, Franz Bopp, Frederik Kortlandt, Friedrich Karl Brugmann, Friedrich Schlegel, Fuþark, Fyla językowa, Górski Karabach, Głagolica, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Głoska, Gen, Genetyka, Geografia językowa, Georges Dumézil, Germanie, Gieorgij Starostin, Globalizacja, Glottolog, Gordion, Gottfried Wilhelm Leibniz, Grabar, Gramatyka, Gramatyka opisowa, Grecja, Grecy, Grenlandia, Grupa językowa, Grupa wschodnia języków południowosłowiańskich, Gruzja, Haiti, Haplogrupa, Haplotyp, Harald Hammarström, Harmonia samogłosek, Helmut Rix, Hetyci, Hetyckie pismo hieroglificzne, Hieroglify, Hindi andamańskie, Hindi fidżyjskie, Hinduizm, Hindukusz, Hipotaksa, Holger Pedersen, Hymn, Ideogram, Idol (wyobrażenie), II wojna światowa, Ilirowie, Iloczas, Imię, Imię (gramatyka), Imiesłów, Imiesłów w języku angielskim, Imperfekt, Inclusivus, Indeks dolny, Indie, Indoariowie, Indoeuropeistyka, Indoeuropejczycy, Indoeuropejskie prawa głosowe, Indogermanische Forschungen, Indyjskie alfabety sylabiczne, Instytut Antropologii Ewolucyjnej im. Maxa Plancka, Iran, Irena Sawicka (bałkanistka), Islam, ISO 639-3, Italia (kraina historyczna), Italikowie, Izoglosa, Jack Chambers, Jacob Ludwig Karl Grimm, James Mallory, Jarzmo (uprząż), Język (mowa), Język afrikaans, Język ajnuski, Język albański, Język angielski, Język antylski, Język aragoński, Język arumuński, Język asamski, Język aszkun, Język awestyjski, Język łatgalski, Język łotewski, Język ćhattisgarhi, Język bachtiarski, Język baktryjski, Język baskijski, Język baszkardi, Język baszkarik, Język beludżi, Język bengalski, Język bhili, Język bhodźpuri, Język białoruski, Język bihari, Język bislama, Język bisznuprija-manipuri, Język bośniacki, Język bretoński, Język bułgarski, Język burgundzki, Język celtyberyjski, Język chatgaya, Język chavacano, Język chorezmijski, Język chorwacki, Język czarnogórski, Język czeski, Język dacki, Język dalmatyński, Język dari, Język dogri, Język dolnołużycki, Język dolnoniemiecki, Język domari, Język doteli, Język duński, Język elymijski, Język estoński, Język etruski, Język faliskijski, Język farerski, Język fiński, Język francuski, Język franko-prowansalski, Język friulski, Język frygijski, Język fryzyjski, Język gaelicki szkocki, Język galatyjski, Język galicyjski, Język galijski, Język garhwali, Język górnołużycki, Język giliański, Język gocki, Język grecki, Język grecki klasyczny, Język gudźarati, Język gurani, Język hetycki, Język hindi, Język hindustani, Język hiszpański, Język hurycki, Język irlandzki, Język islandzki, Język istrorumuński, Język iszkaszmi, Język jaćwiński, Język jagnobijski, Język jakati, Język jamajski, Język japoński, Język javindo, Język jazgulamski, Język jewanik, Język kałmucki, Język kaććhi, Język kalasza-ala, Język kamtok, Język karyjski, Język kaszmirski, Język kaszubski, Język kataloński, Język kati, Język khowar, Język konkani, Język koreański, Język kornijski, Język korsykański, Język kreolski Belize, Język kreolski gujański, Język kreolski Gujany Francuskiej, Język kreolski Gwinei Bissau, Język kreolski haitański, Język kreolski hawajski, Język kreolski luizjański, Język kreolski Mauritiusa, Język kreolski Reunionu, Język kreolski seszelski, Język kreolski Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, Język kreolski Wysp Zielonego Przylądka, Język krio, Język kumauni, Język kurdyjski, Język kurmandżi, Język kuroński, Język ladyński, Język lahnda, Język lepontyjski, Język liburnijski, Język licyjski, Język lidyjski, Język liguryjski (starożytny), Język liguryjski (współczesny), Język literacki, Język litewski, Język lombardzki, Język luksemburski, Język luri, Język luwijski, Język luzytański, Język macedoński, Język macedoński (helleński), Język magadhi, Język maithili, Język malediwski, Język maltański, Język malwi, Język manx, Język marathi, Język martwy, Język marwari, Język mazanderański, Język mówiony, Język meglenorumuński, Język merwari, Język mesapijski, Język mewari, Język milyjski, Język mołdawski, Język mundżański, Język mykeński, Język neapolitański, Język neosalomoński, Język nepalski, Język niderlandzki, Język niemiecki, Język nihali, Język niwchijski, Język nominatywno-akuzatywny, Język norn, Język norweski, Język nowogrecki, Język obcy, Język ojczysty, Język oksytański, Język orija, Język ormiański, Język osetyjski, Język oskijski, Język pahlawi, Język palajski, Język pali, Język papiamento, Język partyjski, Język paszto, Język północnopiceński, Język pendżabski, Język peoński, Język perski, Język piemoncki, Język pikardyjski, Język piktyjski, Język pitkarnyjski, Język pizydyjski, Język połabski, Język południowokurdyjski, Język polski, Język pomocniczy, Język portugalski, Język praceltycki, Język pragermański, Język praindoeuropejski, Język prakartwelski, Język pranordyjski, Język prapontyjski, Język prasemicki, Język pruski, Język radżastani, Język romansz, Język romski, Język rosyjski, Język rumuński, Język rusiński, Język saraiki, Język sardyński, Język słowacki, Język słoweński, Język scots, Język scytyjski, Język seloński, Język semnani, Język serbski, Język serbsko-chorwacki, Język sindhi, Język sogdyjski, Język sorani, Język staro-cerkiewno-słowiański, Język staro-wysoko-niemiecki, Język staroangielski, Język staroirlandzki, Język staronordyjski, Język staroperski, Język staroruski, Język starosaksoński, Język sumeryjski, Język sycylijski, Język sydetyjski, Język sykulski, Język syngaleski, Język szina, Język sztuczny, Język szugnański, Język szwedzki, Język tacki, Język tadżycki, Język tatarski, Język tocharski A, Język tocharski B, Język tok pisin, Język tracki, Język tregami, Język turecki, Język ukraiński, Język umbryjski, Język urdu, Język urzędowy, Język wachański, Język walijski, Język waloński, Język wandalski, Język wasi-weri, Język włoski, Język węgierski, Język wenetyjski, Język wernakularny, Język wschodnioormiański, Język wymarły, Język zachodnioormiański, Język zachodniopendżabski, Język zagrożony wymarciem, Język zazaki, Język zemgalski, Języki ałtajskie, Języki abchasko-adygejskie, Języki afroazjatyckie, Języki afrykańskie, Języki albańskie, Języki amerindiańskie, Języki analityczne, Języki anatolijskie, Języki andamańskie, Języki australijskie, Języki austronezyjskie, Języki autochtoniczne Ameryk, Języki łużyckie, Języki środkowo-północnoindyjskie, Języki świata, Języki bałtosłowiańskie, Języki bałtyckie, Języki boreańskie, Języki brytańskie, Języki celtyckie, Języki celtyckie kontynentalne, Języki celtyckie wyspiarskie, Języki chińsko-tybetańskie, Języki czukocko-kamczackie, Języki dardyjskie, Języki dene-kaukaskie, Języki drawidyjskie, Języki eskimo-aleuckie, Języki eurazjatyckie, Języki fleksyjne, Języki gallo-italskie, Języki galloromańskie, Języki germańskie, Języki goidelskie, Języki helleńskie, Języki helleno-ormiańskie, Języki huro-urartyjskie, Języki iberoromańskie, Języki ilirskie, Języki Indii, Języki indo-uralskie, Języki indoaryjskie, Języki indoirańskie, Języki irańskie, Języki italoceltyckie, Języki italoromańskie, Języki italskie, Języki judeo-perskie, Języki jukagirskie, Języki kartwelskie, Języki kaukaskie, Języki kentum, Języki kreolskie, Języki lapońskie, Języki latynofaliskie, Języki luwijskie, Języki mieszane, Języki mongolskie, Języki nigero-kongijskie, Języki nilo-saharyjskie, Języki nostratyczne, Języki nowoindoaryjskie, Języki nuristańskie, Języki ormiańskie, Języki oskijsko-umbryjskie, Języki paleobałkańskie, Języki północno-wschodnioirańskie, Języki północno-zachodnioirańskie, Języki północnogermańskie, Języki pidżynowe, Języki południowo-wschodnioirańskie, Języki południowo-zachodnioirańskie, Języki południoworomańskie, Języki południowosłowiańskie, Języki pozycyjne, Języki retoromańskie, Języki romańskie, Języki romskie, Języki satem, Języki słowiańskie, Języki semickie, Języki syngalesko-malediwskie, Języki syntetyczne, Języki tocharskie, Języki tracko-ormiańskie, Języki transnowogwinejskie, Języki tungusko-mandżurskie, Języki turkijskie, Języki uralskie, Języki urzędowe państw świata, Języki w Europie, Języki wschodnio-środkowo-północnoindyjskie, Języki wschodnio-północnoindyjskie, Języki wschodniobałtyckie, Języki wschodniogermańskie, Języki wschodnioirańskie, Języki wschodnioromańskie, Języki wschodniosłowiańskie, Języki zachodnio-północnogermańskie, Języki zachodnio-północnoindyjskie, Języki zachodniobałtyckie, Języki zachodniogermańskie, Języki zachodnioirańskie, Języki zachodnioromańskie, Języki zachodniosłowiańskie, Językoznawstwo, Językoznawstwo historyczno-porównawcze, Jer (głoska), Jerzy Kuryłowicz, Jezuici, Jidysz, Johannes Schmidt, John Benjamins Publishing Company, Jolanta Sujecka, Joseph Greenberg, Jost Gippert, Journal of Indo-European Studies, Julius Pokorny, Kanada, Kate Burridge, Kategoria gramatyczna, Kaukaz (łańcuch górski), Kaukaz (region), Kazimierz Korus, Kazimierz Polański, Keith Brown, Kharoszthi, Klad, Klad bazalny, Kladystyka, Klasa społeczna, Klasyfikacja języków indoeuropejskich, Koń domowy, Końcówka fleksyjna, Kościoły wschodnie, Koine, Kolkata, Kolonializm, Koniugacja (językoznawstwo), Konsensus naukowy, Kontakt językowy, Kontinuum dialektalne, Kontynent, Korpus (językoznawstwo), Kosowo, Kraj Basków, Król i bóg, Krzysztof Tomasz Witczak, Kult religijny, Kultura afanasjewska, Kultura archeologiczna, Kultura ceramiki sznurowej, Kultura ceramiki wstęgowej rytej, Kultura czarnoleska, Kultura grobów jamowych (IV/III tys. p.n.e.), Kultura halsztacka, Kultura jastorfska, Kultura komarowska, Kultura majkopska, Kultura przeworska, Kultura Sintaszta-Pietrowka, Kultura trypolska, Kulturoznawstwo, Kultury naddunajskie, Kurhan, Kursywa, Kwartalnik Językoznawczy, Kwas deoksyrybonukleinowy, Labializacja, Ladino (dialekt), Language, Larry Trask, Leksem, Lenicja, Leonard Bloomfield, Leszek Bednarczuk, Lewant, Liczba (językoznawstwo), Liczba mnoga, Liczba podwójna, Liczba pojedyncza, Liczebnik, Liga językowa, Liga rokitnicka, Liguria, Linguistica Brunensia, LingVaria, Lingwistyka matematyczna, Lipsk, Lista języków indoeuropejskich, Lista najczęściej używanych języków świata, Lista państw świata, Lista Swadesha, Litera, Ludność świata, Ludwik Zamenhof, Ludy irańskie, Luigi Luca Cavalli-Sforza, Lyle Campbell, Macedonia Północna, Makrojęzyk, Makrorodzina językowa, Marche, Marcus Zuerius van Boxhorn, Marija Gimbutas, Marker genetyczny, Martin Haspelmath, Masowa komparacja leksykalna, Mate Kapović, Materiał genetyczny, Matica hrvatska, Matthew S. Dryer, Max Müller, Młodogramatycy, Merritt Ruhlen, Metoda naukowa, Metoda porównawcza (językoznawstwo), Metodologia, Mezja, Mezolit, Mezopotamia, Mianownik (przypadek), Międzynarodowy alfabet fonetyczny, Michael Meier-Brügger, Miejscownik, Mokslo ir enciklopedijų leidybos centras, Morfem, Morfologia (językoznawstwo), Morze Bałtyckie, Morze Czarne, Morze Kaspijskie, Mother Tongue, Mutacja, Myzja, Naga pidgin, Narodowy socjalizm, Narzędnik, Nature, Nauki przyrodnicze, Nazalizacja, Nazwa własna, Ned Maddrell, Negerhollands, Neolit, Niemcy (naród), Nikołaj Trubieckoj, Norfolk (terytorium), Nový encyklopedický slovník češtiny, Nowa Zelandia, Nowożytność, Nynorsk, Oceania, Odmiana językowa, Oorlans, Optativus, Organizacja międzynarodowa, Organizacja Narodów Zjednoczonych, Ortografia angielska, Orzeczenie (językoznawstwo), Oskar Perlin, Osoba (językoznawstwo), Oswald Szemerényi, Otto Jespersen, Owca i konie, Oxford University Press, Państwowy Instytut Wydawniczy, Pakistan, Palatalizacja, Paleolit górny, Panini (gramatyk), Papiá kristang, Papua-Nowa Gwinea, Paradygmat fleksyjny, Partykuła, Półwysep Apeniński, Półwysep Bałkański, Półwysep Iberyjski, Półwysep Krymski, Perfectum, Peter Trudgill, Petr Karlík, Piśmiennictwo, Pidżyn nigeryjski, Piktogram, Piotr Stalmaszczyk, Pismo alfabetyczno-sylabiczne, Pismo dewanagari, Pismo klinowe, Pismo linearne B, Pismo ogamiczne, Pismo pahlawi, Pismo syngaleskie, Południowa Afryka, Podmiot (językoznawstwo), Podrodzina językowa, Poimek, Pokrewieństwo języków, Politomia, Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, Populacja (biologia), Portoryko, Pragermanie, Prajęzyk, Prajęzyk ludzkości, Prakryty, Prawo Bartholomaego, Prawo głosowe, Prawo Grassmanna (językoznawstwo), Prawo Grimma, Prawo Vernera, Prehistoria, Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, Proces fonetyczny, Przeczenie, Przedindoeuropejski substrat językowy, Przedrostek, Przegłos, Przesuwka spółgłoskowa, Przydech, Przyimek, Przymiotnik, Przypadek, Przypadek zależny, Przyrostek, Przysłówek, Radoslav Katičić, Radoslav Večerka, Ranko Matasović, Rasizm, Rasmus Rask, Rękopis, Rdzeń (językoznawstwo), Reduplikacja, Rekonstrukcja wewnętrzna, Retrofleksja (fonetyka), Rewitalizacja językowa, Rewolucja neolityczna, Robert Beekes, Rodzaj czynności, Rodzaj gramatyczny, Rodzajnik, Rodzina językowa, Romowie, Rosja, Routledge, Runy, Rydwan, Rygweda, Rzeczownik, Samogłoska, Samogłoska otwarta, Samogłoska półprzymknięta, Samogłoska przymknięta, Sandhi, Sanskryt, Sanskryt klasyczny, Sanskryt wedyjski, Słowianie, Słownictwo, Słowotwórstwo, Science, Semantyka (językoznawstwo), Seszele, Siergiej Starostin, SIL International, Skandynawia, Sonant, SoundCloud, SOV (Subject Object Verb), Spółgłoska, Spółgłoska faryngalna, Spółgłoska krtaniowa, Spółgłoska miękkopodniebienna, Spółgłoska nosowa, Spółgłoska półotwarta, Spółgłoska płynna, Spółgłoska przedniojęzykowa, Spółgłoska szczelinowa, Spółgłoska szczelinowa gardłowa bezdźwięczna, Spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna, Spółgłoska tylnojęzykowa, Spółgłoska wargowa, Spółgłoska zwarta, Spółgłoska zwarto-szczelinowa, Społeczeństwo zbieracko-łowieckie, Sranan tongo, Stanford University Press, Stanisław Karolak, Stanisław Tabaczyński, Starożytna Grecja, Starożytność, Starożytny Egipt, Stela, Step, Step Pontyjski, Stosunki morfosyntaktyczne, Strona (językoznawstwo), Strona bierna w języku polskim, Strona medialna, Strukturalizm (językoznawstwo), Studia Etymologica Cracoviensia, Subkontynent indyjski, Substrat językowy, Suzanne Romaine, SVO (Subject Verb Object), Sycylia, Sylaba, Syntaktyka (językoznawstwo), System pisma, Szkoła naukowa, Szkocja, Szwecja, Szyk V2, Szyk wyrazów, Tabliczki z Ebli, Tadżykistan, Tadeusz Milewski (językoznawca), Taksonomia filogenetyczna, Tamaz Gamkrelidze, Tbiliski Uniwersytet Państwowy, Technische Hochschule Mittelhessen, Temat wyrazu, Teoria falowa, Teoria kurhanowa, Teoria laryngalna, Terytorium zależne, Thomas Young, Tocharowie, Toponim, Towarzystwo Maxa Plancka, Tradycja oralna, Transkrypcja (językoznawstwo), Tryb (językoznawstwo), Tryb łączący, Tryb nieświadka, Tryb oznajmujący, Tryb przypuszczający, Tryb rozkazujący, Turcja, Turkiestan, Turkiestan Chiński, Typologia języków, Ukraina, Umlaut, Unia Europejska, Uniwersalia językowe, Uniwersalna klasyfikacja dziesiętna, Uniwersytet Albrechta i Ludwika we Fryburgu, Uniwersytet Harvarda, Uniwersytet Hawajski, Uniwersytet Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem, Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley, Uniwersytet Kopenhaski, Uniwersytet Masaryka, Uniwersytet Michigan, Uniwersytet Stanu Ohio, Uniwersytet Techniczny w Eindhoven, Uniwersytet Teksański w Austin, Uniwersytet w Bazylei, Uniwersytet w Getyndze, Uniwersytet w Zagrzebiu, Unserdeutsch, Ural, Urheimat, Utrum, Vanuatu, Václav Blažek, Visuotinė lietuvių enciklopedija, VSO, Vytautas Mažiulis, Walter de Gruyter, Wayback Machine, Wayles Browne, Władisław Illicz-Switycz, Włochy, Węgry, Wielkie odkrycia geograficzne, Wikisłownik, Wilhelm von Humboldt, William Jones (językoznawca), William Labov, Wnioskowanie bayesowskie, Wołacz, Wojciech Skalmowski, World Atlas of Language Structures, Wyżyna, Wyżyna Irańska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Wydawnictwo Poznańskie, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Wyraz, Wyspa Man, Wyspy Brytyjskie, Wyspy Owcze, Wzdłużenie zastępcze, Zaimek, Zapożyczenie językowe, Zdanie, Zdanie podrzędnie złożone, Zmiana językowa, Zwarcie krtaniowe, Zygmunt Saloni. Rozwiń indeks (977 jeszcze) » « Skompresować indeks

Abdżad

Pismo arabskie – samogłoski zapisane sąznakami diakrytycznymi Abdżad, inaczej pismo spółgłoskowe – ogólna nazwa pism alfabetycznych stosowanych do zapisu niektórych języków, posiadających lub stosujących tylko znaki na oznaczenie spółgłosek.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Abdżad · Zobacz więcej »

Ablatyw

right Ablatyw (łac. ablativus, w języku polskim nazywany także pochodnikiem lub oddalnikiem) – przypadek w językach aglutynacyjnych i niektórych fleksyjnych, wyraża odchodzenie i oddzielanie się od czegoś (odwrotnie niż allatyw).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ablatyw · Zobacz więcej »

Abruzja

Abruzja (wł. Abruzzo) – region administracyjny we Włoszech, leżący w centralnej części Półwyspu Apenińskiego, nad Morzem Adriatyckim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Abruzja · Zobacz więcej »

Absolutyw

Absolutyw (łac. absolutivus) – przypadek gramatyczny; w językach ergatywno-absolutywnych określa podmiot czasownika nieprzechodniego oraz dopełnienie czasownika przechodniego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Absolutyw · Zobacz więcej »

Achemenidzi

Rozwój terytorialny Imperium Achemenidów Achemenidzi (staropers. 𐎧𐏁𐏂) – dynastia panująca w Persji w latach 550–330 p.n.e. Nazwa dynastii wiąże się z imieniem legendarnego Achemenesa.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Achemenidzi · Zobacz więcej »

Afganistan

240px Afganistan – śródlądowe państwo unitarne położone w Azji Południowej, ze stolicąw Kabulu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Afganistan · Zobacz więcej »

Afryka

Mapa Afryki Afryka – drugi pod względem wielkości kontynent na Ziemi.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Afryka · Zobacz więcej »

Afryka Północna

Państwa Afryki Północnej (kolor ciemnozielony: przynależność do regionu uznawana bezspornie, kolor jasnozielony: tylko według części klasyfikacji) 350px Afryka Północna – region Afryki, obejmujący północnączęść kontynentu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Afryka Północna · Zobacz więcej »

Agens

Agens (podmiot czynny) w językoznawstwie – rola semantyczna wykonawcy czynności określonej czasownikiem.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Agens · Zobacz więcej »

Aglutynacyjność

Aglutynacyjność (dosł. sklejanie), aglutynacja – w językoznawstwie proces morfologiczny polegający na stosowaniu różnego rodzaju afiksów, określających funkcję składniowąwyrazu w wypowiedzeniu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Aglutynacyjność · Zobacz więcej »

Akcent wyrazowy

Akcent wyrazowy (od „zaśpiew”) – wyróżnienie za pomocąśrodków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu lub syntagmy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Akcent wyrazowy · Zobacz więcej »

Alaska

Alaska – stan Stanów Zjednoczonych w północno-zachodniej części Ameryki Północnej, będący eksklawąStanów Zjednoczonych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alaska · Zobacz więcej »

Albania

Albania na mapie Europy Albania, Republika Albanii – państwo w południowo-wschodniej Europie na Bałkanach.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Albania · Zobacz więcej »

Alexandre François

Alexandre François (ur. 28 marca 1972) – francuski językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alexandre François · Zobacz więcej »

Alfabet

Alfabet polski (litery szare nie sąużywane w słowach pochodzenia polskiego) Alfabet, abecadło (od stgr. nazw pierwszych liter alfabetu: alfa i beta lub z) – najpopularniejszy system zapisywania mowy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alfabet · Zobacz więcej »

Alfabet arabski

Alfabet arabski Alfabet arabski – pismo będące abdżadem, używane do zapisu języka arabskiego, a także innych języków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alfabet arabski · Zobacz więcej »

Alfabet aramejski

Alfabet aramejski – jeden z najstarszych alfabetów, wykazuje znaczne podobieństwo z alfabetem fenickim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alfabet aramejski · Zobacz więcej »

Alfabet awestyjski

Tekst awestyjski Alfabet awestyjski – system pisma powstały na bazie pisma pahlavi w Persji w okresie panowania dynastii Sasanidów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alfabet awestyjski · Zobacz więcej »

Alfabet łaciński

kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alfabet łaciński · Zobacz więcej »

Alfabet etruski

Przykłady różnych wariantów liter etruskich. Inskrypcje archaiczne (VII–V w. p.n.e.) Alfabet etruski – fonetyczny system pisma wywodzący się z zachodniej odmiany alfabetu greckiego, używany w starożytności do zapisywania języka etruskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alfabet etruski · Zobacz więcej »

Alfabet fenicki

Tabela przedstawia ewolucję pisma fenickiego w pismo neopunickie Alfabet fenicki – najstarszy zachowany linearny alfabet świata, modyfikacja istniejącego wcześniej alfabetu protokananejskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alfabet fenicki · Zobacz więcej »

Alfabet gocki

Litery alfabetu gockiego Alfabet gocki – alfabet stworzony prawdopodobnie w IV wieku n.e. przez biskupa Wulfilę w celu przekładu Biblii na język gocki.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alfabet gocki · Zobacz więcej »

Alfabet grecki

Alfabet grecki – pismo powstałe około IX w. p.n.e., służące do zapisu języka greckiego, oraz niektórych innych języków ludów znajdujących się pod wpływem kultury greckiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alfabet grecki · Zobacz więcej »

Alfabet hebrajski

Alfabet hebrajski, nazywany też pismem żydowskim lub pismem kwadratowym – alfabet spółgłoskowy stosowany do zapisu języka hebrajskiego, jidysz, ladino, judeo-arabskiego i innych języków żydowskich, wywodzący się z alfabetu aramejskiego, a pośrednio z fenickiego i egipskich hieroglifów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alfabet hebrajski · Zobacz więcej »

Alfabet ormiański

Alfabet ormiański – alfabet używany do zapisu języka ormiańskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alfabet ormiański · Zobacz więcej »

Alfabet perski

Alfabet perski (alefbā-ye fārsi) – system pisma powstały na bazie alfabetu arabskiego, używany do zapisu języka perskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alfabet perski · Zobacz więcej »

Alfabet polski

Alfabet polski (litery szare nie sąużywane w słowach pochodzenia polskiego). ''Encyklopedii staropolskiej'' Brücknera. data.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alfabet polski · Zobacz więcej »

Alfred F. Majewicz

Alfred Franciszek Majewicz (ur. 14 stycznia 1949 w Stęszewie) – polski językoznawca i filolog.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alfred F. Majewicz · Zobacz więcej »

Allan R. Bomhard

Allan R. Bomhard (ur. 1943) – amerykański językoznawca, specjalista w zakresie języków eskimo-aleuckich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Allan R. Bomhard · Zobacz więcej »

Allen & Unwin

Allen & Unwin – australijskie wydawnictwo, do 1990 jedno z największych brytyjskich wydawnictw z siedzibąw Londynie, założone w 1871 roku, zajmuje się wydawnictwem książek w Wielkiej Brytanii i dystrybucjąw Australii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Allen & Unwin · Zobacz więcej »

Alternacja (językoznawstwo)

Alternacja – w dziedzinie fonetyki oznacza oboczność tematu lub rdzenia wyrazu, czyli wymianę głosek fonetycznie różnych, lecz pokrewnych pod względem etymologicznym (np. stół – stole, dwór – dworze, grób – grobie).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Alternacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Amazonia

WWF. Żółta linia w przybliżeniu oznacza amazoński las deszczowy pomijając Wenezuelę, Gujanę, Surinam i Gujanę Francuską. Granice państw zaznaczono na czarno. (NASA) Amazonia – region w Ameryce Południowej w dorzeczu Amazonki, na obszarze Boliwii, Brazylii, Ekwadoru, Gujany, Gujany Francuskiej, Kolumbii, Peru, Surinamu i Wenezueli obejmujący Nizinę Amazonki, południowączęść Wyżyny Gujańskiej i północno-zachodniączęść Wyżyny Brazylijskiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Amazonia · Zobacz więcej »

Ameryka

Ameryka Ameryka – część świata położona na zachodniej półkuli Ziemi, w skład której wchodządwa kontynenty: Ameryka Północna i Ameryka Południowa.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ameryka · Zobacz więcej »

Ameryka Środkowa

Ameryka Środkowa Ameryka Środkowa – centralny region geograficzny Ameryki.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ameryka Środkowa · Zobacz więcej »

Ameryka Północna

Nowy Jork – drugie najbardziej zaludnione miasto w Ameryce Północnej Toronto – najbardziej zaludnione miasto w Kanadzie, a szóste w Ameryce Północnej Monterrey – trzecie pod względem zaludnienia miasto w Meksyku i dziewiąte pod względem zaludnienia miasto w Ameryce Północnej Ameryka Północna – kontynent o powierzchni 24 230 000 km² (co stanowi 16,3% całkowitej powierzchni lądów na kuli ziemskiej), położony na półkulach: północnej i zachodniej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ameryka Północna · Zobacz więcej »

Ameryka Południowa

Ameryka Południowa – kontynent o powierzchni 17,8 miliona km² leżący na półkuli zachodniej oraz w większej części na półkuli południowej, a w mniejszej – na półkuli północnej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ameryka Południowa · Zobacz więcej »

Anatolia

data dostępu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Anatolia · Zobacz więcej »

Andrzej Maria Lewicki

Andrzej Maria Lewicki (ur. 1 listopada 1934 r. we Lwowie) – polski językoznawca, profesor w Zakładzie Językoznawstwa Ogólnego Instytutu Filologii Polskiej Wydziału Humanistycznego UMCS w Lublinie, były przewodniczący Komisji (dziś Sekcji) Frazeologicznej Komitetu Językoznawstwa PAN.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Andrzej Maria Lewicki · Zobacz więcej »

Andrzej Piotr Kowalski

Andrzej Piotr Kowalski (ur. 12 kwietnia 1964 w Złotowie) – polski filozof, prof.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Andrzej Piotr Kowalski · Zobacz więcej »

Antoine Meillet

Antoine Meillet (ur. 11 listopada 1866 w Moulins, zm. 21 września 1936 w Châteaumeillant) – francuski językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Antoine Meillet · Zobacz więcej »

Antropologia fizyczna

Porównanie czaszek człowieka, szympansa, orangutana i makaka Antropologia fizyczna – dział antropologii zajmujący się zmiennościącech anatomicznych i fizjologicznych człowieka w czasie i przestrzeni.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Antropologia fizyczna · Zobacz więcej »

Aoryst

Aoryst (gr. aoristos – „nieokreślony” lub „nieograniczony”), czasem nazywany z łaciny aoristus – czas lub aspekt gramatyczny, występujący w niektórych językach.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Aoryst · Zobacz więcej »

Apulia

Apulia (wł. Puglia) – region administracyjny w południowych Włoszech, o powierzchni 19348 km², z ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Apulia · Zobacz więcej »

Archaizm

Archaizm (gr. archaíos „dawny” od archē „początek”) – wyraz, konstrukcja składniowa lub związek frazeologiczny, który wyszedł z użycia w danej formie języka.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Archaizm · Zobacz więcej »

Archeologia

autostrady A2 Archeologia (z gr. ἀρχαῖος archaīos – dawny, stary i -λογία -logiā – mowa, nauka) – nauka, której celem jest odtwarzanie społeczno-kulturowej przeszłości człowieka na podstawie znajdujących się w ziemi, na ziemi lub w wodzie źródeł archeologicznych, czyli materialnych pozostałości działań ludzkich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Archeologia · Zobacz więcej »

Ariowie

„Ariowie wkraczający do Indii, 3500 p.n.e.”, ilustracja z ''Hutchinsons History of the Nations'', ok. 1910 r. Ariowie (lub Indo-Irańczycy) – termin używany dawniej dla indoirańskiego odłamu ludów indoeuropejskich, który w III i II tysiącleciu p.n.e. zamieszkiwał Azję Środkową, by następnie rozprzestrzenić się na tereny Afganistanu, Iranu (ludy irańskie) i Indii (Indoariowie).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ariowie · Zobacz więcej »

Arkadiusz Marciniak

Arkadiusz Marciniak (ur. 1964) – polski archeolog, profesor nauk humanistycznych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Arkadiusz Marciniak · Zobacz więcej »

Armenia

Armenia (– Hajastạn), Republika Armenii (orm. Հայաստանի Հանրապետություն – Hajastani Hanrapetut’jun) – państwo śródlądowe na pograniczu Europy i Azji, na Kaukazie Południowym.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Armenia · Zobacz więcej »

Aron Dołgopolski

Aron Borisowicz Dołgopolski (ur. 1930 w Moskwie, zm. 2012 w Hajfie) – rosyjski językoznawca, specjalista w zakresie lingwistyki porównawczej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Aron Dołgopolski · Zobacz więcej »

Artykulacja (fonetyka)

Ułożenie strun głosowych w czasie wypowiadania głosek Artykulacja – proces kształtowania dźwięków mowy ludzkiej, odbywający się w części aparatu mowy obejmującąjamy ponadkrtaniowe, tzw.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Artykulacja (fonetyka) · Zobacz więcej »

Aruba

Eagle Beach, Aruba Aruba – terytorium zależne Holandii (de iure autonomiczny kraj wchodzący w skład Królestwa Niderlandów) i jedna z wulkanicznych Wysp Zawietrznych w archipelagu Małych Antyli, zamykającego od wschodu Morze Karaibskie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Aruba · Zobacz więcej »

Aryjczyk

Plakat propagandowy nazistów pt:,, Hitler Jugend przyszłościąNiemiec''. Autor: L. Hohlwein. Wysoki blondyn o podłużnej czaszce i niebieskich oczach. Taki wygląd według nazistów charakteryzuje Germanów (aryjczyków). Hitler wykorzystuje koncepcję czystej rasy niemieckiej do budowania potęgi Niemiec, które miały zdominować świat. Aryjczyk („rasa panów”) – termin przejęty i używany przez nazistów niemieckich w jego fałszywej koncepcji ras związanej z ludami mówiącymi językami indoirańskimi z rozszerzeniem na ludy posługujące się językami indoeuropejskimi.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Aryjczyk · Zobacz więcej »

Aspekt (językoznawstwo)

Aspekt (postać, forma) – kategoria gramatyczna wyrażająca sposób przedstawienia czynności lub stanu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Aspekt (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Średniowiecze

gemm. Fortyfikacje Carcassonne (1992) Średniowiecze – epoka w historii Europy trwająca od V do XV wieku, która rozpoczęła się wraz z upadkiem cesarstwa zachodniorzymskiego i trwała do epoki renesansu i wielkich odkryć geograficznych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Średniowiecze · Zobacz więcej »

Augment

Augment – w językoznawstwie występująca w odmianie czasownika dodatkowa samogłoska na początku wyrazu, zaznaczająca czasy przeszłe w niektórych językach indoeuropejskich, charakterystyczna m.in.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Augment · Zobacz więcej »

August Leskien

August Leskien (ur. 8 lipca 1840 w Kilonii, zm. 20 września 1916 w Lipsku) – niemiecki językoznawca, profesor języków słowiańskich na uniwersytecie w Lipsku, jeden z twórców szkoły młodogramatycznej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i August Leskien · Zobacz więcej »

August Schleicher

August Schleicher August Schleicher (ur. 19 lutego 1821 w Meiningen, zm. 6 grudnia 1868 w Jenie) – niemiecki językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i August Schleicher · Zobacz więcej »

Australia

Australia, formalnie Związek Australijski – państwo demokratyczne, położone na półkuli południowej, obejmujące kontynent Australia, wyspę Tasmanię i inne znacznie mniejsze wyspy na Oceanach Indyjskim i Spokojnym.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Australia · Zobacz więcej »

Australia i Oceania

Australia i Oceania (w wielu państwach nazwana po prostu Oceanią) – nazwa części świata, używana w polskim nazewnictwie geograficznym, a obejmująca wyspy Oceanu Spokojnego, czyli Oceanię i kontynent Australii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Australia i Oceania · Zobacz więcej »

Awesta

Jasna 28.1 (Bodleian MS J2) Awesta, st.-pers.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Awesta · Zobacz więcej »

Azja

Azja (gr. Asía, łac. Asia) – w zależności od podejścia: największy kontynent na Ziemi lub część świata, która razem z Europątworzy największy kontynent, Eurazję.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Azja · Zobacz więcej »

Azja Mniejsza

Kompozycja zdjęć satelitarnych obejmująca Azję Mniejsząen Azja Mniejsza – rozległy półwysep na zachodniej granicy Azji, otoczony morzami Czarnym od północy, Marmara od północnego zachodu, Egejskim od zachodu i Śródziemnym od południa.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Azja Mniejsza · Zobacz więcej »

Azja Północna

Azja Północna Azja Północna – wielki region fizycznogeograficzny wyróżniany w Azji na podstawie ogólnych cech środowiska przyrodniczego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Azja Północna · Zobacz więcej »

Azja Południowa

Zdjęcie satelitarne Azji Południowej z naniesionymi granicami państw Azja Południowa – region Azji obejmujący kraje subkontynentu indyjskiego na południe od Himalajów, czyli: Indie, Pakistan, Nepal, Bhutan, Bangladesz oraz wyspiarskie państwa Sri Lankę i Malediwy, zależnie od ujęcia również kraje położone bardziej na zachód (w Azji Zachodniej).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Azja Południowa · Zobacz więcej »

Azja Zachodnia

Azja Zachodnia, Azja Południowo-Zachodnia, Azja Przednia – region geograficzny Azji obejmujący wyspę Cypr, półwyspy: Azja Mniejsza, Arabski, Synaj; teren górzysty na styku kontynentów Azji i Europy (tak zwane Zakaukazie) oraz wyżyny: Armeńskąi Irańską.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Azja Zachodnia · Zobacz więcej »

Łacina

Łacina, język łaciński (łac.) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Łacina · Zobacz więcej »

Łacina ludowa

Obszary łacińskojęzyczne lub pozostające pod silnym wpływem łacińskim w późnym Cesarstwie Rzymskim (zaznaczone na czerwono) Łacina ludowa, także łacina potoczna, język praromański („mowa plebejska”) – jedna z dwu odmian łaciny, która używana była na obszarze starożytnego Imperium Rzymskiego, a mianowicie ta będąca codziennym językiem mówionym przeciętnego Rzymianina (w przeciwieństwie do języka literackiego, kulturalnego).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Źródła historyczne

Źródła historyczne – wszystko, skąd można czerpać wiedzę o przeszłości (według Jerzego Topolskiego), inaczej rzecz biorąc – sąto wszelkie zachowane ślady działalności człowieka.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Źródła historyczne · Zobacz więcej »

Żydzi

Żydzi (dosł. „chwalcy Jahwe” lub „czciciele Jahwe” z hebr. Jehudim, יהודים, jid. Jidn, ייִדן, ladino ג׳ודיוס Gjudios) – naród semicki, zamieszkujący w starożytności Palestynę (określany wtedy jako Hebrajczycy albo Izraelici), posługujący się wówczas językiem hebrajskim, a w średniowieczu i czasach nowożytnych mieszkający w diasporze na całym świecie i posługujący się wieloma różnymi językami, w rezultacie czego niestanowiący jednolitej grupy religijnej i etnicznej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Żydzi · Zobacz więcej »

Émile Benveniste

Émile Benveniste (ur. 27 maja 1902 w Aleppo w Syrii, zm. 3 października 1976 w Paryżu) – francuski lingwista, autor prac z zakresu gramatyki porównawczej języków indoeuropejskich i lingwistyki ogólnej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Émile Benveniste · Zobacz więcej »

Bałkańska liga językowa

Bałkańska liga językowa (także: liga bałkańska) – grupa języków bałkańskich, bliżej ze sobąniespokrewnionych, które wykształciły w procesie konwergencji pewne cechy wspólne.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Bałkańska liga językowa · Zobacz więcej »

Bedřich Hrozný

Bedřich Hrozný (1915) Bedřich Hrozný (ur. 6 maja 1879 w Lysej nad Łabą, zm. 12 grudnia 1952 w Pradze) – czeski orientalista i lingwista.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Bedřich Hrozný · Zobacz więcej »

Benjamin W. Fortson

Benjamin W. Fortson – amerykański językoznawca, specjalizujący się w komparatystyce lingwistycznej i indoeuropeistyce.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Benjamin W. Fortson · Zobacz więcej »

Bernard Comrie

Bernard S. Comrie (ur. 23 maja 1947 w Sunderlandzie) – brytyjski językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Bernard Comrie · Zobacz więcej »

Bezokolicznik

Bezokolicznik – forma czasownika, która wyraża czynność lub stan w sposób abstrakcyjny, zazwyczaj bez określania czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony i aspektu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Bezokolicznik · Zobacz więcej »

Bezokolicznik w języku angielskim

Bezokolicznik w języku angielskim – podstawowa forma nieokreślona czasownika, forma wyjściowa do tworzenia czasów, stron i trybów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Bezokolicznik w języku angielskim · Zobacz więcej »

Biblioteka

Wnętrze George Peabody Library Czytelnia Biblioteki Kongresu Biblioteka (gr. bibliotheke; biblion – książka, thēkē – zbiornik) – instytucja kultury, która gromadzi, przechowuje i udostępnia materiały biblioteczne oraz informuje o materiałach bibliotecznych (swoich i obcych).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Biblioteka · Zobacz więcej »

Biernik

Biernik – czwarty przypadek deklinacji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Biernik · Zobacz więcej »

Biologia

ewolucji opartym o dobór naturalny. Biologia (z gr. βίος, bios – życie; λόγος, logos – słowo, nauka) – nauka przyrodnicza badająca życie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Biologia · Zobacz więcej »

Biologia ewolucyjna

Biologia ewolucyjna – dział biologii zajmujący się badaniem pochodzenia gatunków od wspólnych przodków, ich zmianami i różnicowaniem się w czasie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Biologia ewolucyjna · Zobacz więcej »

Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego

Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego – rocznik Polskiego Towarzystwa Językoznawczego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego · Zobacz więcej »

Bliski Wschód

Mapa polityczna Zdjęcie satelitarne Bliski Wschód (hebr. המזרח התיכון;, Xâvar-e Miyâne; przestarzałe Lewant) – region geograficzny obejmujący głównie Azję Zachodnią, ale w pewnych kontekstach także obszary Europy i Afryki.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Bliski Wschód · Zobacz więcej »

Blond (kolor)

Włosy blond Blond – kolor włosów, występujący u niektórych ssaków, wywołany przez niewielkąilość barwnika – melaniny.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Blond (kolor) · Zobacz więcej »

Bokmål

Bokmål (dosł. „język książkowy”) – jeden z dwóch oficjalnych standardów piśmienniczych języka norweskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Bokmål · Zobacz więcej »

Bonaire

Bonaire (czyt. Bone:r) – należąca do Holandii wyspa na Morzu Karaibskim u wybrzeży Wenezueli, wchodząca w skład Wysp Zawietrznych w archipelagu Małych Antyli.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Bonaire · Zobacz więcej »

Brahmany

Brahmany (dewanagari ब्राह्मण, trl. brāhmana) – obszerne komentarze proządo Wed, przynależące do literatury śruti.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Brahmany · Zobacz więcej »

Brahmi

Inskrypcja w Kanheri Pismo brahmi (ब्राह्मी, trl. brāhmī) – najstarszy znany system pisma indyjskiego, poświadczony od III w. p.n.e., od którego wywodząsię obecnie używane alfabety indyjskie, a także alfabet tybetański oraz pisma Azji Południowo-Wschodniej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Brahmi · Zobacz więcej »

Brazylia

Mapa administracyjna Brazylii Brazylia, oficjalnie Federacyjna Republika Brazylii (port. República Federativa do Brasil) – państwo w Ameryce Południowej, położone we wschodniej części kontynentu, nad Oceanem Atlantyckim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Brazylia · Zobacz więcej »

Bretania

Bretania (gal. Bertaèyn) – kraina historyczna w północno-zachodniej Francji, położona na Półwyspie Bretońskim, nad Oceanem Atlantyckim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Bretania · Zobacz więcej »

Brill Publishers

Brill Publishers – holenderskie wydawnictwo specjalizujące się w wydawaniu publikacji naukowych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Brill Publishers · Zobacz więcej »

British Council

Siedziba British Council w Londynie budynku IPC Business Center przy ul. Koszykowej 54 (2015–) British Council – instytucja reprezentująca Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w zakresie współpracy kulturalnej oraz edukacyjnej, z nastawieniem na naukę języka angielskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i British Council · Zobacz więcej »

Cambridge University Press

Siedziba główna wydawnictwa w Cambridge Cambridge University Press – angielska oficyna wydawnicza, działająca od 1534 na mocy edyktu króla Henryka VIII.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Cambridge University Press · Zobacz więcej »

Celownik (przypadek)

Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Celownik (przypadek) · Zobacz więcej »

Celtowie

kultury halsztackiej Krzyże celtyckie Celtowie (Galowie, Galatowie) – grupa ludów indoeuropejskich wydzielona na podstawie kryteriów językowych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Celtowie · Zobacz więcej »

Chińska Republika Ludowa

Pekin Szanghaj Mount Everest Chińska Republika Ludowa, ChRL, Chiny – państwo w Azji Wschodniej, obejmujące historyczne Chiny (bez Tajwanu) oraz Tybet i inne ziemie w Azji Środkowej zamieszkane w sumie przez 56 grup etnicznych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Chińska Republika Ludowa · Zobacz więcej »

Chromosom Y

Idiogram ludzkiego chromosomu Y Chromosom Y – jeden z chromosomów płciowych u większości ssaków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Chromosom Y · Zobacz więcej »

Colin Renfrew

Andrew Colin Renfrew, Lord Renfrew of Kaimsthorn (ur. 25 lipca 1937 w Stockton-on-Tees) – brytyjski archeolog, znany ze swoich prac w dziedzinie datowania radiowęglowego, archeogenetyki i paleojęzykoznawstwa.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Colin Renfrew · Zobacz więcej »

Curaçao

Curaçao (wymowa niderlandzka:, język papiamento: Kòrsou) – terytorium zależne Holandii (de iure autonomiczny kraj wchodzący w skład Królestwa Niderlandów) leżące na Karaibach, na Wyspach Zawietrznych w archipelagu Małych Antyli.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Curaçao · Zobacz więcej »

Cypr

Cypr, Republika Cypryjska (Kýpros) – państwo położone na wyspie Cypr leżącej we wschodniej części Morza Śródziemnego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Cypr · Zobacz więcej »

Cyrylica

Obszar, na którym używana jest cyrylica Cyrylica – pismo alfabetyczne służące do zapisu języków wschodniosłowiańskich, większości południowosłowiańskich i innych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Cyrylica · Zobacz więcej »

Cywilizacja doliny Indusu

Saraswati artefaktów tzw. „król-kapłan” z Mohendżo Daro Cywilizacja doliny Indusu, zwana także KulturąIndusu, CywilizacjąIndusu-Saraswati, Kulturąharappańską, KulturąMohendżo-Daro itp.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Cywilizacja doliny Indusu · Zobacz więcej »

Czas (językoznawstwo)

Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Czas (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Czas przeszły

Czas przeszły – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje i nazywa wcześniejszączynność lub wcześniejszy stan niż moment mówienia lub pisania o nich, np.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Czas przeszły · Zobacz więcej »

Czas przeszły w języku angielskim

Czas przeszły w języku angielskim – opis sposobów wyrażania przeszłości i konstrukcji oddających przeszłość w języku angielskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Czas przeszły w języku angielskim · Zobacz więcej »

Czas przyszły

Czas przyszły – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje i nazywa późniejszączynność lub późniejszy stan niż moment mówienia lub pisania o nich, np.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Czas przyszły · Zobacz więcej »

Czas teraźniejszy

Czas teraźniejszy – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje na równoczesność trwania czynności i mówienia lub pisania o niej, np.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Czas teraźniejszy · Zobacz więcej »

Czas zaprzeszły

Czas zaprzeszły, Plusquamperfectum – czas stosowany dla podkreślenia uprzedniości czasowej danego zdarzenia, a w szczególności dla wskazania, że jakaś czynność wydarzyła się i zakończyła przed innączynnością, która również miała miejsce w przeszłości.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Czas zaprzeszły · Zobacz więcej »

Czasownik

Czasownik – część mowy służąca do przedstawiania dziejących się czynności oraz zachodzących stanów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Czasownik · Zobacz więcej »

Czasownik mocny w językach germańskich

W językach germańskich czasowniki mocne charakteryzująsię tym, że w swej odmianie (zwłaszcza w czasie przeszłym) zmieniająsamogłoskę rdzenia (w odróżnieniu od słabych, które tworzączas przeszły przez dodanie końcówki, jak angielskie -ed).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Czasownik mocny w językach germańskich · Zobacz więcej »

Czasownik nieprzechodni

Czasownik nieprzechodni – czasownik, który nie może mieć dopełnienia bliższego, i w związku z tym nie tworzy strony biernej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Czasownik nieprzechodni · Zobacz więcej »

Czasownik posiłkowy

Czasownik posiłkowy – część mowy, która ma właściwości składniowe i morfologiczne czasowników danego języka, jednak w przeciwieństwie do nich nie ma żadnego znaczenia własnego, a spełnia jedynie funkcje gramatyczne (w szczególności służy do tworzenia form złożonych).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Czasownik posiłkowy · Zobacz więcej »

Czasownik przechodni

Czasownik przechodni – czasownik, który może posiadać dopełnienie bliższe.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Czasownik przechodni · Zobacz więcej »

Czasownik zwrotny

Czasownik zwrotny – forma czasownika tworzącego orzeczenie w zdaniu, w którym podmiot jest jednocześnie wykonawcąi odbiorcączynności (agensem i patiensem).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Czasownik zwrotny · Zobacz więcej »

Człowiek rozumny

Dawid'', 1501–1504; wizerunek mężczyzny ''Homo sapiens'' Człowiek rozumny (Homo sapiens) – gatunek ssaka naczelnego, jedyny występujący współcześnie przedstawiciel rodzaju Homo.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Człowiek rozumny · Zobacz więcej »

Część mowy

Część mowy – specyficzna dla danego języka, wyróżniona głównie na podstawie kryteriów składniowych i fleksyjnych klasa wyrazów (zobacz też klasyfikacja części mowy).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Część mowy · Zobacz więcej »

Część zdania

Część zdania – podstawowy element, tj.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Część zdania · Zobacz więcej »

Części świata

Części świata – największe jednostki umownego podziału lądowej powierzchni kuli ziemskiejWielka Encyklopedia PWN t. 6, 2002, s. 404.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Części świata · Zobacz więcej »

Dakowie

Przyjęcie poddaństwa Daków przez cesarza Trajana, Kolumna Trajana Dakowie (zwani także Getami, Dako-Getami lub Geto-Dakami) – starożytny lud pochodzenia trackiego zajmujący Dację – tereny lewobrzeżnego Dunaju, na obszarze mniej więcej obecnego państwa rumuńskiego i częściowo węgierskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dakowie · Zobacz więcej »

Datowanie lingwistyczne

Datowanie lingwistyczne – metoda datowania względnego, opiera się na studiach porównawczych języków pokrewnych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Datowanie lingwistyczne · Zobacz więcej »

David Crystal

David Crystal (ur. 6 czerwca 1941 w Lisburn) – brytyjski językoznawca i publicysta, popularyzator nauki.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i David Crystal · Zobacz więcej »

David W. Anthony

Dawid W. Anthony (data ur. niedostępna w źródłach) – amerykański antropolog.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i David W. Anthony · Zobacz więcej »

Dźwięczność

Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracąwięzadeł głosowych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dźwięczność · Zobacz więcej »

Deklinacja (językoznawstwo)

Deklinacja (od „odmieniać”) – odmiana wyrazu (imienia) przez przypadki i liczby.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Deklinacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Deklinacja w języku polskim

Deklinacja w języku polskim – odmiana rzeczownika, przymiotnika, imiesłowu przymiotnikowego, zaimka rzeczownego, przymiotnego, liczebnego i liczebnika przez przypadki i liczby w języku polskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Deklinacja w języku polskim · Zobacz więcej »

Delabializacja

Delabializacja – proces fonetyczny przeciwny do labializacji, zanik zaokrąglenia warg przy wymowie samogłosek tylnych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Delabializacja · Zobacz więcej »

Depalatalizacja

Depalatalizacja – proces fonetyczny przeciwny do palatalizacji (zmiękczenia).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Depalatalizacja · Zobacz więcej »

Dialekt

Dialekt, narzecze – wieloznaczny termin lingwistyczny.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dialekt · Zobacz więcej »

Dialekt arbaryjski

Dialekt arbaryjski – dialekt języka albańskiego, używany przez Arboreszów zamieszkujących południowe Włochy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dialekt arbaryjski · Zobacz więcej »

Dialekt arwanicki

Dialekt arwanicki (albański arwanicki, arwanityka, arvanitika) – etnolekt używany przez Arwanitów, mieszkańców północno-zachodniej Grecji, głównie Attyki.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dialekt arwanicki · Zobacz więcej »

Dialekt asyryjski

pismem klinowym. Dialekt asyryjski języka akadyjskiego – odmiana języka akadyjskiego, która wykształciła się na przełomie trzeciego i drugiego tysiąclecia p.n.e. na północnych obszarach Mezopotamii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dialekt asyryjski · Zobacz więcej »

Dialekt babiloński

Język/dialekt babiloński – jeden z głównych dialektów języka akadyjskiego, który wykształcił się na początku II tys.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dialekt babiloński · Zobacz więcej »

Dialekt bawarski

Dialekt bawarski, język bawarski (boarisch, niem. Bairisch) – duża grupa gwar górnoniemieckich, klasyfikowana przez część językoznawców jako język odrębny od niemieckiego, natomiast potocznie, ze względu na fakt, że bawarski jest głównie językiem mówionym, zaś jego użytkownicy posługująsię w piśmie niemczyznąstandardową, traktowany jest często jako zespół gwar języka niemieckiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dialekt bawarski · Zobacz więcej »

Dialekt gallurski

Dialekt gallurski (północno-wschodniosardyński) – jeden z czterech głównych dialektów języka sardyńskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dialekt gallurski · Zobacz więcej »

Dialekt gegijski języka albańskiego

Dialekt gegijski języka albańskiego – jeden z dwóch głównych dialektów języka albańskiego (obok dialektu toskijskiego), używany w północnej części kraju (rejon Szkodry), Kosowie oraz państwach sąsiadujących z Albanią.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dialekt gegijski języka albańskiego · Zobacz więcej »

Dialekt kampidański

Dialekt kampidański (południowosardyński) – jeden z czterech głównych dialektów języka sardyńskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dialekt kampidański · Zobacz więcej »

Dialekt logudorski

Dialekt logudorski (środkowosardyński) – jeden z czterech głównych dialektów języka sardyńskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dialekt logudorski · Zobacz więcej »

Dialekt sassarski

Języki i dialekty Sardynii Dialekt sassarski, dialekt północno-zachodnio-sardyński – jeden z czterech głównych dialektów języka sardyńskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dialekt sassarski · Zobacz więcej »

Dialekt toskijski języka albańskiego

Dialekt toskijski języka albańskiego – jeden z dwóch głównych dialektów języka albańskiego (obok dialektu gegijskiego), używany w południowej części tego kraju oraz m.in.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dialekt toskijski języka albańskiego · Zobacz więcej »

Dialekty czakawskie

Dialekty języka serbsko-chorwackiego używane na terytorium Chorwacji. Obszar, na którym dominuje dialekt czakawski, oznaczono kolorem niebieskim Narzecze czakawskie, dialekty czakawskie lub dialekt czakawski – jeden z trzech głównych zespołów dialektalnych języka serbsko-chorwackiego, wyróżnianych na podstawie postaci zaimka pytajnego ‘co’.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dialekty czakawskie · Zobacz więcej »

Dialekty kajkawskie

Narzecze kajkawskie lub dialekty kajkawskie – jedno z trzech głównych ugrupowań dialektalnych języka serbsko-chorwackiego, wyróżnianych na podstawie różnic w wymowie i postaci zaimka pytającego ‘co’.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dialekty kajkawskie · Zobacz więcej »

Dialekty sztokawskie

Rozmieszczenie ugrupowań dialektalnych języka serbsko-chorwackiego przed migracjami w XVI wieku Dialekty sztokawskie Dialekty sztokawskie lub narzecze sztokawskie – jedno z trzech głównych ugrupowań dialektów języka serbsko-chorwackiego, jedno z ogniw południowosłowiańskiego kontinuum dialektalnego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dialekty sztokawskie · Zobacz więcej »

Donald Ringe

Donald „Don” Ringe (ur. 1954) – amerykański profesor językoznawstwa.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Donald Ringe · Zobacz więcej »

Dopełniacz (przypadek)

Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dopełniacz (przypadek) · Zobacz więcej »

Dopełnienie (językoznawstwo)

Dopełnienie – część zdania oznaczająca przedmiot czynności wyrażonej orzeczeniem zdania w stronie czynnej w sposób bezpośredni bądź pośredni.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dopełnienie (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Dopełnienie bliższe

Dopełnienie bliższe – dopełnienie odnoszące się do czasownika przechodniego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dopełnienie bliższe · Zobacz więcej »

Drzewo binarne

Przykładowe drzewo binarne o rozmiarze 9 i wysokości 3 Drzewo binarne – drzewo, w którym stopień każdego wierzchołka jest nie większy od 3.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Drzewo binarne · Zobacz więcej »

Drzewo filogenetyczne

Drzewo filogenetyczne jądrowców. Inne grupy pokazane pobieżnie Drzewo filogenetyczne – graf acykliczny przedstawiający ewolucyjne zależności pomiędzy sekwencjami lub gatunkami wszystkich organizmów, podobnie jak pokrewieństwo w rodzie ludzkim obrazuje drzewo genealogiczne.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Drzewo filogenetyczne · Zobacz więcej »

Dunaj

Ratyzbonie (Kamienny most) Wiedniu Budapeszcie Dunaj (łac. Danubius, niem. Donau, słowac. Dunaj, słoweń. Dunov, węg. Duna, chorw. Dunav, serb. i bułg. Дунав, rum. Dunărea, ukr. Дунай) – druga co do długości (po Wołdze) rzeka w Europie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dunaj · Zobacz więcej »

Dyftong

Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Dyftong · Zobacz więcej »

Edmund Gussmann

Edmund Gussmann (ur. 27 stycznia 1945 w Lubichowie, zm. 2 września 2010 w Gdyni) – polski językoznawca, fonolog, anglista, islandysta, celtolog.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Edmund Gussmann · Zobacz więcej »

Egipt

Piramidy w Gizie i Wielki Sfinks (fot. barwna, autochrom, Auguste Léon, 1914) Świątynie w Abu Simbel Świątynia Hatszepsut Egipt (Miṣr; dialekt egipski Máṣr, /masˤɾ/;;, Aígyptos), nazwa oficjalna Arabska Republika Egiptu (arab., Dżumhurijjat Misr Al-Arabijja) – państwo położone w północno-wschodniej Afryce z półwyspem Synaj w zachodniej Azji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Egipt · Zobacz więcej »

Ekspansja języków indoeuropejskich

Ekspansja języków indoeuropejskich - hipotetyczny proces rozpowszechniania się języków klasyfikowanych jako indoeuropejskie, oparty na ich najwcześniejszych poświadczeniach, wskutek rozrostu populacji, zaludniania nowych terenów i pojawiania się zmian językowych język praindoeuropejski ulegać miał przekształceniom, które dały początek współczesnej indoeuropejskiej rodzinie językowej, inne głosy odrzucajątezę zakładając że substratów było więcej niż jeden, a teoria jest niefalsyfikowalna.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ekspansja języków indoeuropejskich · Zobacz więcej »

Elburs

ElbursNie mylić z górąElbrus na Kaukazie (pers. البرز, Alborz) – pasmo górskie w północnym Iranie, w północno-zachodniej części Wyżyny Irańskiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Elburs · Zobacz więcej »

Elsevier

Logo wydawnictwa Elsevier – firma zajmująca się analiząi udostępnianiem danych oraz informacji naukowej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Elsevier · Zobacz więcej »

Enciclopedia Treccani

Enciclopedia Treccani albo Enciclopedia Italiana di scienze, lettere ed arti (Włoska Encyklopedia wiedzy, literatury i sztuki) – włoska encyklopedia powszechna, której wydawanie rozpoczęto w 1929 w Rzymie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Enciclopedia Treccani · Zobacz więcej »

Encyclopædia Iranica

Encyclopædia Iranica – kompleksowa anglojęzyczna encyklopedia skupiająca się na irańskiej historii, kulturze i cywilizacji, obejmująca okres od czasów prehistorycznych do współczesności.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Encyclopædia Iranica · Zobacz więcej »

Encyklopedia Britannica

Encyklopedia Britannica, oryg.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Encyklopedia Britannica · Zobacz więcej »

Epigraf

domu w Kłodzku Epigraf, inskrypcja (łac. inscriptio.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Epigraf · Zobacz więcej »

Ergatyw

Ergatyw – przypadek w językach ergatywno-absolutywnych, określający podmiot czasownika przechodniego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ergatyw · Zobacz więcej »

Esperanto

Flaga esperancka Ludwik Zamenhof ''Lingva Komitato'' (Komitet Językowy), poprzednik ''Akademio de Esperanto'', 1907 r. Esperanto (esperanto: osoba mająca nadzieję, pierwotnie Lingvo Internacia, w tłum. język międzynarodowy) – najbardziej rozpowszechniony na świecie międzynarodowy język pomocniczy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Esperanto · Zobacz więcej »

Estonia

Estonia, Republika Estońska (est. Eesti Vabariik) – państwo unitarne w Europie Północnej, nad Morzem Bałtyckim, nad ZatokąFińską, nad którąleży Tallinn, stolica i największe miasto kraju, i ZatokąRyską.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Estonia · Zobacz więcej »

Ethnologue

Ethnologue – publikacja, zarówno w formie papierowej, jak i internetowej, wydawana przez SIL International, chrześcijańskąorganizację stawiającąsobie za cel badanie rzadziej używanych języków, aby następnie wydać w nich Biblię.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ethnologue · Zobacz więcej »

Etnolekt

Etnolekt – odmiana językowa (lekt) właściwa dla wyodrębnionej grupy etnicznej, postrzegana jako wyznacznik jej tożsamości.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Etnolekt · Zobacz więcej »

Etymologia

Etymologia – dział językoznawstwa badający pochodzenie wyrazów, zmiany ich znaczenia i formy w miarę upływu czasu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Etymologia · Zobacz więcej »

Eurazja

Eurazja (nienormatywna forma: Euroazja) – zbiorcze określenie na obszary Europy i Azji, obejmujące powierzchnię około 55 mln km², zamieszkane przez 4,918 mld ludzi, co stanowi 70,65% ludności świata (z czego 60,25% zamieszkuje Azję).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Eurazja · Zobacz więcej »

Europa

Europa Mapa polityczna Europy Europa – część świata leżąca na półkuli północnej, na pograniczu półkuli wschodniej i zachodniej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Europa · Zobacz więcej »

Europa Środkowa

Rzeczypospolitej Obojga Narodów) kolorem jasnozielonym. Granice pokrywająsię z niemieckim imperialnym planem Mitteleuropa. język.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Europa Środkowa · Zobacz więcej »

Europa Północna

Wielkie regiony Europy w klasyfikacji ONZ. Obszar Europy Północnej został oznaczony kolorem niebieskim Europa Północna – północna część Europy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Europa Północna · Zobacz więcej »

Europa Południowa

Europa Południowa Wielkie regiony Europy według klasyfikacji statystycznej ONZ. Obszar Europy Południowej został oznaczony kolorem zielonym Europa Południowa (Europa Śródziemnomorska) – państwa trzech wielkich półwyspów na południu Europy: Iberyjskiego (Europa Południowo-Zachodnia), Apenińskiego i Bałkańskiego (Europa Południowo-Wschodnia) oraz szeregu wysp na Morzu Śródziemnym.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Europa Południowa · Zobacz więcej »

Europa Wschodnia

Europa Wschodnia Europa Wschodnia – termin określający wschodniączęść kontynentu europejskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Europa Wschodnia · Zobacz więcej »

Europa Zachodnia

Europa Zachodnia Europa Południowo-Zachodnia Huntingtona (oznaczony na czerwono) Ujęcie zespołu Expedition 29 ze stacji kosmicznej ISS przemierzającej Europę ZachodniąEuropa Zachodnia – państwa zaliczane do zachodniej części Europy ze względu na ich przynależność geograficzną, historycznąi kulturową.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Europa Zachodnia · Zobacz więcej »

Ewolucja języka

Ewolucja języka – proces polegający na przeobrażaniu się struktury języka.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ewolucja języka · Zobacz więcej »

Exclusivus

Exclusivus a inclusivus Exclusivus („my” ekskluzywne) – forma językowa pierwszej osoby liczby mnogiej, odpowiadająca polskiemu „my” z wykluczeniem odbiorcy (słuchacza) – my bez ciebie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Exclusivus · Zobacz więcej »

Ferdinand de Saussure

Ferdinand de Saussure (ur. 26 listopada 1857 w Genewie, zm. 22 lutego 1913 w Vufflens-le-Château) – szwajcarski językoznawca, filozof, założyciel strukturalizmu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ferdinand de Saussure · Zobacz więcej »

Fibula z Praeneste

Fibula z Praeneste Fibula z Praeneste – złota fibula datowana na ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Fibula z Praeneste · Zobacz więcej »

Fidżi

J.P. Thomsona z 1889 Fidżi, Republika Fidżi – państwo wyspiarskie, położone w południowo-zachodniej części Oceanu Spokojnego na wschód od Vanuatu, zachód od Tonga i południe od Tuvalu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Fidżi · Zobacz więcej »

Finlandia

Finlandia, Republika Finlandii – państwo unitarne w Europie Północnej, będące republiką.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Finlandia · Zobacz więcej »

Fleksja

Fleksja – system opozycji słów należących do jednego leksemu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Fleksja · Zobacz więcej »

Florencja

Florencja (MAF) – miasto w środkowych Włoszech, nad Arno, u stóp Apeninów, stolica Toskanii i prowincji Florencja, stolica Włoch w latach 1865–1871.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Florencja · Zobacz więcej »

Fonetyka

rezonansu magnetycznego. Daniela Jonesa. Fonetyka (dawniej głosownia) – jeden z działów lingwistyki, zajmujący się badaniem dźwięków mowy ludzkiej (zwanych głoskami) od strony ich artykulacji (tj. sposobu wytwarzania za pomocąnarządów mowy - fonetyka artykulacyjna), ich cech fizycznych (dokładniej: akustycznych – fonetyka akustyczna), ich odbierania (fonetyka audytywna).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Fonetyka · Zobacz więcej »

Fonetyka języka polskiego

Język polski reprezentuje typ spółgłoskowy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Fonetyka języka polskiego · Zobacz więcej »

Fonologia

Fonologia (dawniej głosownia) – nauka o systemach dźwiękowych języków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Fonologia · Zobacz więcej »

Formant (morfologia)

Formant, zrostek, afiks (od „element przyczepiony”) – słowotwórcza część wyrazu, dodana do jego rdzenia (podstawy słowotwórczej).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Formant (morfologia) · Zobacz więcej »

Francja

Francja (IPA), Republika Francuska – państwo, którego część metropolitalna znajduje się w Europie Zachodniej oraz częściowo w Europie Południowej (Oksytania, Korsyka), posiadające także zamorskie terytoria na innych kontynentach.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Francja · Zobacz więcej »

Franz Bopp

Franz Bopp Franz Bopp (ur. 14 września 1791, zm. 23 października 1867 w Berlinie) – niemiecki językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Franz Bopp · Zobacz więcej »

Frederik Kortlandt

Frederik Kortlandt Frederik Herman Henri (Frits) Kortlandt (ur. 19 czerwca 1946 w Utrechcie) – holenderski językoznawca, profesor lingwistyki deskryptywnej i porównawczej na Uniwersytecie w Lejdzie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Frederik Kortlandt · Zobacz więcej »

Friedrich Karl Brugmann

Friedrich Karl Brugmann Friedrich Karl Brugmann (ur. 16 marca 1849 w Wiesbaden, zm. 29 czerwca 1919 w Lipsku) – niemiecki językoznawca, indoeuropeista, jeden z założycieli szkoły młodogramatyków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Friedrich Karl Brugmann · Zobacz więcej »

Friedrich Schlegel

Karl Wilhelm Friedrich von Schlegel (ur. 10 marca 1772, zm. 12 stycznia 1829) – niemiecki poeta, krytyk literacki, językoznawca i filozof.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Friedrich Schlegel · Zobacz więcej »

Fuþark

Fuþark starszy Fuþark (fuþąrk) młodszy w dwóch odmianach: u góry - duńskiej, u dołu - szwedzko-norweskiej 300px Fuþark lub futhark – nazwa jednego z alfabetów runicznych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Fuþark · Zobacz więcej »

Fyla językowa

Fyla (gromada) językowa – w klasyfikacji genetycznej języków jednostka skupiająca pewnąliczbę (kilka-kilkanaście) gałęzi językowych łączących rodziny i języki charakteryzujące się pewnądoząpodobieństwa.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Fyla językowa · Zobacz więcej »

Górski Karabach

Górski Karabach (trl. Lernajin Gharabagh), oficjalnie: Republika Górskiego Karabachu (orm., trl. Lernajin Gharabaghi Hanrapetutjun), także: Arcach, Republika Arcach (orm., trl. Artsakhi Hanrapetutjun) – państwo nieuznawane istniejące w latach 1991–2023, do 2023 roku zamieszkane w zdecydowanej większości przez Ormian, formalnie uznawane przez cały ten czas za część Azerbejdżanu, w rzeczywistości funkcjonujące jako samodzielny organizm państwowy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Górski Karabach · Zobacz więcej »

Głagolica

chorwackiej wyspie Krk Przykład głagolicy bułgarskiej i odpowiedniki polskich głosek Tablica z tekstem wyrytym głagolicą„Ojcze nasz” w trzech odmianach głagolicy.Po lewej – pierwotna głagolica okrągła,pośrodku – chorwacka kanciastai po prawej kursywna Głagolica (scs. glagolъ ⰃⰎⰀⰃⰑⰎⰟ „słowo, litera”) – najstarsze znane pismo słowiańskie, którego stworzenie przypisuje się misjonarzowi-apostołowi Konstantemu zwanemu Cyrylem, który wraz z bratem Metodym zapisał w IX wieku za jego pomocąjęzyk słowiański używany w okolicach Salonik; głagolica była pierwotnym alfabetem języka staro-cerkiewno-słowiańskiego, który miał być językiem liturgicznym Słowian, a w swojej późniejszej fazie rozwojowej, jako język cerkiewnosłowiański, na wiele wieków pozostał językiem literackim warstw wykształconych w kręgu wyznania prawosławnego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Głagolica · Zobacz więcej »

Główny Urząd Geodezji i Kartografii

Główny Urząd Geodezji i Kartografii (GUGiK) – urząd obsługujący i działający pod bezpośrednim kierownictwem Głównego Geodety Kraju.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Główny Urząd Geodezji i Kartografii · Zobacz więcej »

Głoska

Głoska – najmniejszy element dźwiękowej formy wypowiedzi charakteryzujący się stałym zespołem fonetycznych cech artykulacyjnych i akustycznych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Głoska · Zobacz więcej »

Gen

Gen (gr. γένος – ród, pochodzenie) – pojęcie teoretyczne stosowane w wielu działach biologii oraz innych dziedzinach wiedzy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Gen · Zobacz więcej »

Genetyka

Genetyka (od starogreckiego: γένεσις genesis – „pochodzenie”) – nauka o dziedziczności i zmienności organizmów, które sąoparte na informacji zawartej w podstawowych jednostkach dziedziczności – genach.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Genetyka · Zobacz więcej »

Geografia językowa

Geografia językowa, geografia lingwistyczna – nauka zajmująca się przestrzennym rozmieszczeniem języków, ich odmian, zgrupowań lub pojedynczych cech językowych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Geografia językowa · Zobacz więcej »

Georges Dumézil

Georges Dumézil (ur. 4 marca 1898 w Paryżu, zm. 11 października 1986 tamże) – francuski filolog, komparatysta, mitograf, autor hipotezy o trzech funkcjach klas społecznych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Georges Dumézil · Zobacz więcej »

Germanie

Rozmieszczenie plemion germańskich na przełomie er Europie Germanie, in.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Germanie · Zobacz więcej »

Gieorgij Starostin

Gieorgij Siergiejewicz Starostin (ur. 4 lipca 1976) – rosyjski językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Gieorgij Starostin · Zobacz więcej »

Globalizacja

Globalizacja – ogół procesów prowadzących do coraz większej współzależności i integracji państw, społeczeństw, gospodarek i kultur, czego efektem jest tworzenie się „jednego świata”, światowego społeczeństwa; zanikanie kategorii państwa narodowego; kurczenie się przestrzeni społecznej i wzrost tempa interakcji poprzez wykorzystanie technologii informacyjnych oraz wzrost znaczenia organizacji ponad- i międzynarodowych, w szczególności ponadnarodowych korporacji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Globalizacja · Zobacz więcej »

Glottolog

Glottolog – bibliograficzna baza języków świata, zwłaszcza języków mniej znanych, zapoczątkowana przez Instytut Antropologii Ewolucyjnej im. Maxa Plancka.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Glottolog · Zobacz więcej »

Gordion

Gordion – starożytne miasto i stolica Frygii w Azji Mniejszej na prawym brzegu rzeki Senioras, założone przez legendarnego króla Gordiasa.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Gordion · Zobacz więcej »

Gottfried Wilhelm Leibniz

Gottfried Wilhelm Leibniz, znany także pod nazwiskiem Leibnitz (ur. w Lipsku, zm. 14 listopada 1716 w Hanowerze) – niemiecki polihistor: prawnik, dyplomata, historyk i bibliotekarz, zajmujący się też filozofią, matematyką, fizykąteoretycznąi inżynieriąmechaniczną; doktor prawa i filozofii, przez większość kariery zatrudniony na dworze Księstwa Hanoweru.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Gottfried Wilhelm Leibniz · Zobacz więcej »

Grabar

Warszawie Grabar, ormiański klasyczny lub liturgiczny – starożytna forma języka ormiańskiego, używana w liturgii Kościoła ormiańskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Grabar · Zobacz więcej »

Gramatyka

Gramatyka – uporządkowany zbiór reguł językowych rządzących organizacjązdań, dyskursów, tekstów; innymi słowy zespół prawideł umożliwiających tworzenie złożonych jednostek językowych, ich składanie z jednostek elementarnych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Gramatyka · Zobacz więcej »

Gramatyka opisowa

Gramatyka opisowa (deskrypcyjna, deskryptywna, synchroniczna) – gramatyka prezentująca mechanizm, w oparciu o który dany język funkcjonuje w jednej wyróżnionej epoce jego rozwoju, lub formalnąkonfigurację, jaka w tym czasie go charakteryzuje.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Gramatyka opisowa · Zobacz więcej »

Grecja

Grecja we wschodnim basenie śródziemnomorskim (zdjęcie satelitarne) Grecja (gr. Elláda, IPA: lub Ellás, IPA), Republika Grecka (Ellinikí Dimokratía, IPA) – państwo położone w południowo-wschodniej części Europy, na południowym krańcu Półwyspu Bałkańskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Grecja · Zobacz więcej »

Grecy

Grecy – naród używający jednego z języków grupy indoeuropejskiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Grecy · Zobacz więcej »

Grenlandia

Grenlandia (gren. Kalaallit Nunaat) – autonomiczne terytorium zależne Danii położone na wyspie o tej samej nazwie, która położona jest geograficznie w Ameryce Północnej, a historycznie i politycznie w Europie, o obszarze 2 166 086 km² (największa wyspa na świecie niebędąca kontynentem), pokrytej w 81% przez lądolód grenlandzki (410,4 tys. km² jest wolnych od lodu) i o ludności 56 421 (1 stycznia 2021 r.). 89% mieszkańców stanowiąInuici.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Grenlandia · Zobacz więcej »

Grupa językowa

Grupa językowa – zespół języków wyróżniony na podstawie ich wspólnych cech, lokalizacji geograficznej lub stwierdzonego pokrewieństwa.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Grupa językowa · Zobacz więcej »

Grupa wschodnia języków południowosłowiańskich

Grupa wschodnia języków południowosłowiańskich lub grupa bułgarsko-macedońska – grupa dwóch blisko spokrewnionych ze sobąjęzyków południowosłowiańskich, którąstanowiąjęzyk bułgarski i macedoński.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Grupa wschodnia języków południowosłowiańskich · Zobacz więcej »

Gruzja

Gruzja (trb. Sakartwelo) – państwo położone na pograniczu Europy i Azji, w Kaukazie Południowym.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Gruzja · Zobacz więcej »

Haiti

Haiti, Republika Haiti – państwo w Ameryce Środkowej, na Karaibach, zajmujące zachodniączęść wyspy Haiti, w archipelagu Wielkich Antyli, którądzieli z Dominikaną.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Haiti · Zobacz więcej »

Haplogrupa

Haplogrupa w genetyce − grupa podobnych ze względu na wspólne pochodzenie haplotypów, czyli serii alleli genów położonych w specyficznym miejscu na chromosomie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Haplogrupa · Zobacz więcej »

Haplotyp

Haplotyp (z gr. ἁπλοῦς, haploûs − "prosty", "pojedynczy") − pojęcie z dziedziny genetyki, oznaczające grupę genów, którąorganizm odziedziczył po jednym z rodziców.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Haplotyp · Zobacz więcej »

Harald Hammarström

Harald Hammarström (ur. 4 sierpnia 1977 w Västerås) – szwedzki językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Harald Hammarström · Zobacz więcej »

Harmonia samogłosek

Harmonia samogłosek, metafonia – rodzaj odległego asymilacyjnego procesu fonologicznego dotyczącego samogłosek.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Harmonia samogłosek · Zobacz więcej »

Helmut Rix

Helmut Rix (ur. 4 lipca 1926 w Ambergu, zm. 3 grudnia 2004 we Fryburgu Bryzgowijskim) – niemiecki indoeuropeista i etruskolog.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Helmut Rix · Zobacz więcej »

Hetyci

Płaskorzeźba króla Tudhalijasa IV w Yazılıkaya pod HattusąProcesja 12 bogów świata podziemnego; płaskorzeźba z Yazılıkaya Hetyci (biblijni חתי lub HTY) – lud posługujący się indoeuropejskim językiem hetyckim, który około XVII wieku p.n.e. stworzył potężne państwo z centrum w Hattusa (dzisiejsze Boğazkale) w Anatolii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Hetyci · Zobacz więcej »

Hetyckie pismo hieroglificzne

Hamy Hetyckie pismo hieroglificzne, inne nazwy: hieroglify luwijskie, hieroglify anatolijskie – system znaków graficznych, którego używano w państwie Hetytów od około połowy drugiego tysiąclecia p.n.e. do około połowy pierwszego tysiąclecia p.n.e. Zostało odkryte w pierwszej połowie XIX wieku, odczytane zaś – w 1915 roku przez Bedřicha Hrozný'ego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Hetyckie pismo hieroglificzne · Zobacz więcej »

Hieroglify

Hieroglify ze świątyni w Kom Ombo Hieroglify (hieroglyphiká, dosł. „święte znaki”) – najstarszy rodzaj pisma starożytnego Egiptu, obok pisma hieratycznego i demotycznego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Hieroglify · Zobacz więcej »

Hindi andamańskie

Hindi andamańskie – język kreolski na bazie hindi, którym posługująsię mieszkańcy Andamanów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Hindi andamańskie · Zobacz więcej »

Hindi fidżyjskie

Hindi fidżyjskie (hif.) – język pochodzenia indoaryjskiego używany na wyspach Fidżi przez ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Hindi fidżyjskie · Zobacz więcej »

Hinduizm

OM – zapis sylaby będącej symbolem hinduizmu Swastyka hinduistyczna Hinduizm – określenie zbiorcze na grupę wierzeń religijnych, wyznawanych głównie na Półwyspie Indyjskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Hinduizm · Zobacz więcej »

Hindukusz

Zdjęcie satelitarne gór Hindukusz Panorama gór Hindukusz Przełęcz Salang Hindukusz (paszto: هندوکش; lub Hindu Kūh.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Hindukusz · Zobacz więcej »

Hipotaksa

Hipotaksa – połączenie zdań relacjąpodrzędną(w przeciwieństwie do parataksy).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Hipotaksa · Zobacz więcej »

Holger Pedersen

Holger Pedersen (ur. 7 kwietnia 1867, Gelballe; zm. 25 października 1953, Hellerup) – duński językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Holger Pedersen · Zobacz więcej »

Hymn

Hymn (z greckiego hýmnos – pieśń pochwalna) – uroczysta i podniosła pieśń pochwalna o apostroficznym charakterze wypowiedzi, komponowana na cześć bóstwa, szczególnej osoby, wydarzenia, ojczyzny (kraju), a także idei.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Hymn · Zobacz więcej »

Ideogram

Człowiek z toporem w głowie – hieroglif oznaczający „wroga” lub „śmierć”. Płaskorzeźba ze świątyni w Luksorze piśmie wielkopieczęciowym; postać współczesna '''从''' Ideogram (– "prawzór" – umowny znak graficzny, wyrażający określone pojęcie bez użycia liter. Ideogramami posługuje się współcześnie pismo chińskie, pismo japońskie i dawne pismo w Korei Południowej, a w starożytności także hieroglify egipskie i pismo klinowe. Nie informuje on o wymowie, stąd np. ten sam znak chiński może być w różnych dialektach języka chińskiego wymawiany odmiennie, zachowując swoje znaczenie. Ideogramy wywodząsię z piktogramów: najprostsze ideogramy to obrazy istot lub przedmiotów (ideogram oznaczał konkretnąrzecz wyobrażoną) lub obrazki przedstawiające jakąś czynność np. picia. Z czasem ulegały uproszczeniu, przedstawiając czynności itp. w sposób symboliczny (np. para naszkicowanych nóg oznaczała „chodzić”).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ideogram · Zobacz więcej »

Idol (wyobrażenie)

Kijowie Idol Jezusa w Świebodzinie Idol (gr. εἴδωλον eidolon „obraz, odbicie” zdrobnienie od εἶδος eîdos „wygląd, postać, kształt”) – wyobrażenie (posążek lub obraz) bóstwa, wykonane np.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Idol (wyobrażenie) · Zobacz więcej »

II wojna światowa

Polskiego Radia o wybuchu wojny II wojna światowa – największa i najkrwawsza wojna w dziejach, zaliczana do wojen totalnych, trwająca od 1 września 1939 roku do 2 września 1945 roku.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i II wojna światowa · Zobacz więcej »

Ilirowie

Zasięg osadnictwa Ilirów przed podbojem rzymskim Państwa Ilirów – Iliria i Dardania w III w. p.n.e. Ilirowie i ludy sąsiadujące w czasach przedrzymskich Ilirowie – starożytny lud indoeuropejski zamieszkujący u schyłku epoki brązu i we wczesnej epoce żelaza (głównie w okresie halsztackim) zachodnie Bałkany, dokładniej tereny między wschodnim wybrzeżem Morza Adriatyckiego a środkowym Dunajem oraz obszary wschodnich Alp oraz Apulię na Półwyspie Apeninskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ilirowie · Zobacz więcej »

Iloczas

Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Iloczas · Zobacz więcej »

Imię

Imię – osobista nazwa nadawana osobie przez grupę, do której należy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Imię · Zobacz więcej »

Imię (gramatyka)

Imię (łac. nomen) – każdy wyraz podlegający deklinacji, czyli odmianie przez przypadki (rzeczownik, przymiotnik, liczebnik, zaimek lub imiesłów).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Imię (gramatyka) · Zobacz więcej »

Imiesłów

Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Imiesłów · Zobacz więcej »

Imiesłów w języku angielskim

Imiesłów w języku angielskim – rodzaje imiesłowowych form czasownika w języku angielskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Imiesłów w języku angielskim · Zobacz więcej »

Imperfekt

Imperfekt – czas przeszły prosty (niedokonany).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Imperfekt · Zobacz więcej »

Inclusivus

Inclusivus a exclusivus Inclusivus („my” inkluzywne) – forma językowa pierwszej osoby liczby mnogiej, odpowiadająca polskiemu „my” z uwzględnieniem odbiorcy (słuchacza) – ja (lub my) wraz z tobą.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Inclusivus · Zobacz więcej »

Indeks dolny

"Zero" w indeksie dolnym Indeks dolny, frakcja dolna (ang. subscript) – określa pozycję, kształt i wielkość znaku tej samej odmiany pisma, którego forma graficzna jest optycznie podobna do formy znaku normalnej wielkości, jego wielkość mniejsza, a jego położenie poniżej linii pisma.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Indeks dolny · Zobacz więcej »

Indie

Indie (niezaakceptowana społecznie propozycja PAN z 1959 r.: India,, trl. Bhārat, trb. Bharat), Republika Indii (hindi: भारत गणराज्य, trl. Bhārat Gaṇarājya, trb. Bharat Ganaradźja; ang. Republic of India) – państwo położone w Azji Południowej, zajmujące większość subkontynentu indyjskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Indie · Zobacz więcej »

Indoariowie

języków indoaryjskich Hipotetyczny przebieg ekspansji ludów indoeuropejskich Indoariowie – ludy indoeuropejskie wyodrębnione z większej, indoirańskiej wspólnoty dawniej utożsamianej z Ariami.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Indoariowie · Zobacz więcej »

Indoeuropeistyka

Indoeuropeistyka – dziedzina zajmująca się badaniem języków indoeuropejskich, specjalistyczny obszar językoznawstwa.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Indoeuropeistyka · Zobacz więcej »

Indoeuropejczycy

Współczesny zasięg geograficzny języków zaliczonych do grupy IE Indoeuropejczycy – umowna nazwa grupy ludów posługujących się językami indoeuropejskimi, pochodzącymi od języka praindoeuropejskiego, bądź będącymi efektem wymieszania się dawnych grup języków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Indoeuropejczycy · Zobacz więcej »

Indoeuropejskie prawa głosowe

Indoeuropejskie prawa głosowe – regularne odpowiedniości zachodzące między dźwiękami w różnych językach rodziny indoeuropejskiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Indoeuropejskie prawa głosowe · Zobacz więcej »

Indogermanische Forschungen

Indogermanische Forschungen – recenzowane niemieckie czasopismo naukowe, powstałe w 1892 r. Sąw nim zamieszczane artykuły z dziedziny indoeuropeistyki.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Indogermanische Forschungen · Zobacz więcej »

Indyjskie alfabety sylabiczne

Zdanie sanskryckie zapisane różnymi alfabetami indyjskimi Indyjskie alfabety sylabiczne – rodzina systemów pisma, wywodzących się z brahmi (z wyjątkiem kharoszthi, które rozwijało się równolegle do brahmi i zaniknęło bez kontynuacji).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Indyjskie alfabety sylabiczne · Zobacz więcej »

Instytut Antropologii Ewolucyjnej im. Maxa Plancka

Instytut Antropologii Ewolucyjnej im. Maxa Plancka w Lipsku Instytut Antropologii Ewolucyjnej im.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Instytut Antropologii Ewolucyjnej im. Maxa Plancka · Zobacz więcej »

Iran

Iran (trl. Irān, pełna nazwa Islamska Republika Iranu, Dżomhuri-je Eslāmi-je Irān), w Europie dawniej znany jako Persja – państwo na Bliskim Wschodzie, leżące między Morzem Kaspijskim na północy a ZatokąPerskąi ZatokąOmańskąna południu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Iran · Zobacz więcej »

Irena Sawicka (bałkanistka)

Irena Natalia Sawicka (ur. 20 września 1944 w Warszawie) – polska bałkanistka, profesor nauk filologicznych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Irena Sawicka (bałkanistka) · Zobacz więcej »

Islam

Arabii Saudyjskiej i Afganistanu. pielgrzymek. Islam (al-islām – poddanie się woli Boga), mahometanizm – religia monoteistyczna, na początku XXI wieku druga na świecie pod względem liczby wyznawców po chrześcijaństwieW 2010 roku Pew Research Center oceniło liczbę muzułmanów na 1,57 miliarda, to jest 23% ludzkości.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Islam · Zobacz więcej »

ISO 639-3

ISO 639-3 – standard trzyliterowych kodów językowych, część serii standardów ISO 639.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i ISO 639-3 · Zobacz więcej »

Italia (kraina historyczna)

Augusta. Południowa Italia w czasach Augusta. Italia – kraina historyczna i geograficzna położona na Półwyspie Apenińskim, której obszar zmieniał się na przestrzeni dziejów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Italia (kraina historyczna) · Zobacz więcej »

Italikowie

Plemiona środkowej Italii Italikowie – plemiona indoeuropejskie, zasiedlające od połowy II tysiąclecia p.n.e. Półwysep Apeniński.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Italikowie · Zobacz więcej »

Izoglosa

Izoglosa (z greckiego) – ogólna nazwa linii na mapach w atlasach językowych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Izoglosa · Zobacz więcej »

Jack Chambers

Jack Chambers, także J.K. Chambers (ur. 12 lipca 1938 w Grimsby) – kanadyjski językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Jack Chambers · Zobacz więcej »

Jacob Ludwig Karl Grimm

Jacob Ludwig Karl Grimm (ur. 4 stycznia 1785 w Hanau, zm. 20 września 1863 w Berlinie) – niemiecki filolog, leksykograf, członek Akademii Nauk w Berlinie, brat Wilhelma Karla Grimma.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Jacob Ludwig Karl Grimm · Zobacz więcej »

James Mallory

James Patrick Mallory (ur. 1945) – irlandzko-amerykański profesor emeritus w Queen's University Belfast, antropolog i specjalista od języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i James Mallory · Zobacz więcej »

Jarzmo (uprząż)

Jarzmo na czoło sochąJarzmo – uprząż dla bydła pociągowego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Jarzmo (uprząż) · Zobacz więcej »

Język (mowa)

Język – system budowania wypowiedzi, używany w procesie komunikacji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język (mowa) · Zobacz więcej »

Język afrikaans

60–80% 80–100% Tablica na pomniku języka afrikaans z napisami w języku afrikaans Język afrikaans, język afrykanerski (afr.) – indoeuropejski język należący do dolnosaksońskiej gałęzi języków zachodniogermańskich, będący językiem ojczystym południowoafrykańskich Koloredów oraz białych Afrykanerów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język afrikaans · Zobacz więcej »

Język ajnuski

Język ajnuski (ajn. ainu itak), język ajnoski – język o nieustalonej przynależności językowej, którym posługująsię Ajnowie zamieszkujący japońskąwyspę Hokkaido.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język ajnuski · Zobacz więcej »

Język albański

Mapa dialektów albańskich Język albański (alb.) – język indoeuropejski z grupy satem, którym posługuje się ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język albański · Zobacz więcej »

Język angielski

Wielkiej Brytanii symbolizujące język angielski ikona symbolizująca język angielski według standardu ISO 639-1 Język angielski, angielszczyzna (ang.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język angielski · Zobacz więcej »

Język antylski

Napis w języku kreolskim z Gwadelupy: „Zwolnij. Tutaj bawiąsię dzieci” Język antylski – język kreolski na bazie francuskiego, używany przede wszystkim na wyspach Małych Antyli.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język antylski · Zobacz więcej »

Język aragoński

Języki i dialekty Półwyspu Iberyjskiego Język aragoński (arag.) – język zachodnioromański, używany obecnie przez około 11 tysięcy osób mieszkających w prowincji Huesca na obszarze autonomicznego regionu Aragonii w północnej Hiszpanii oraz przez 20 tysięcy osób jako drugi język.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język aragoński · Zobacz więcej »

Język arumuński

Język arumuński lub macedo-rumuński – język z grupy grupy romańskiej, należący do języków wschodnioromańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język arumuński · Zobacz więcej »

Język asamski

Zasięg geograficzny języka asamskiego Język asamski (অসমীয়া ɔxɔmija) – język indoeuropejski należący do podgrupy wschodniej języków indoaryjskich, którym posługuje się ponad 16 mln mówiących.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język asamski · Zobacz więcej »

Język aszkun

Język aszkun – język z grupy języków nuristańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język aszkun · Zobacz więcej »

Język awestyjski

próbka tekstu napisanego w języku awestyjskim Język awestyjski, język awestański – język klasyczny używany w starożytnej Persji, w którym został zapisany zbiór prac Zaratustry.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język awestyjski · Zobacz więcej »

Język łatgalski

Zasięg języka łatgalskiego Język łatgalski (latgaļu volūda) – etnolekt należący do wschodniego zespołu języków bałtyckich, blisko spokrewniony z językiem łotewskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język łatgalski · Zobacz więcej »

Język łotewski

Język łotewski (łot. latviešu valoda) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się w sumie ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język łotewski · Zobacz więcej »

Język ćhattisgarhi

Język ćhattisgarhi (dewanagari: छत्तिसगढ़ी lub छत्तीसगढ़ी) – język indoaryjski używany przez około 17 milionów osób w indyjskim stanie Chhattisgarh, gdzie wraz z hindi posiada status języka urzędowego, oraz w sąsiednich stanach Orissa, Bihar i Madhya Pradesh.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język ćhattisgarhi · Zobacz więcej »

Język bachtiarski

Język bachtiarski – język irański używany przez około 1 milion osób w południowo-zachodnim Iranie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język bachtiarski · Zobacz więcej »

Język baktryjski

Język baktryjski – wymarły język zaliczany do południowej podgrupy języków wschodnioirańskich, używany w starożytności na terenie Baktrii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język baktryjski · Zobacz więcej »

Język baskijski

Basque Country in Spain and France Język baskijski (nazwy własne, zależnie od dialektu) – język Basków, zamieszkujących kilka prowincji i departamentów na pograniczu Hiszpanii i Francji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język baskijski · Zobacz więcej »

Język baszkardi

Język baszkardi – język irański, używany w południowo-wschodnim Iranie, na pograniczu ostanów Kerman, Sistan i Beludżystan oraz Hormozgan.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język baszkardi · Zobacz więcej »

Język baszkarik

Język baszkarik (baškarīk, gāwrī, gārwī, Baškar) – język dardyjski z grupy wschodniej, używany w górnej części doliny rzeki Pandżkora i w pobliżu źródeł rzeki Swat.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język baszkarik · Zobacz więcej »

Język beludżi

Język beludżi (zwany również baluczi) – język z rodziny języków indoeuropejskich, którym posługująsię Beludżowie, pasterski lud pochodzenia irańskiego zamieszkujący Pakistan, Iran, południowy Afganistan, Oman, Turkmenistan i Tadżykistan.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język beludżi · Zobacz więcej »

Język bengalski

Zasięg geograficzny języka bengalskiego. Zasięg języka bengalskiego na terenie Bangladeszu. Spółgłoski alfabetu bengalskiego Język bengalski (bengalski: trl.: bāṃlā //) – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się jako językiem ojczystym ponad 180 mln osób, głównie w Bangladeszu (120 mln) i Indiach (60 mln).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język bengalski · Zobacz więcej »

Język bhili

Język bhili – język indoaryjski używany w indyjskich stanach Madhya Pradesh, Gudżarat i Radżastan.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język bhili · Zobacz więcej »

Język bhodźpuri

Język bhodźpuri, bhojpuri (भोजपुरी) – język z grupy indoaryjskiej, używany przez ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język bhodźpuri · Zobacz więcej »

Język białoruski

Karski) Zasięg języka białoruskiego jako dialektu języka rosyjskiego, 1914 spisu powszechnego 1931 roku Granica pomiędzy gwarami białoruskimi i ukraińskimi (1980, Biaŭzienka) język pomocniczy (08.02.2010). Język białoruski (biał.) – język wschodniosłowiański używany głównie na Białorusi.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język białoruski · Zobacz więcej »

Język bihari

Języki bihari (बिहारी) – zbiorcze określenie języków maithili, bhodźpuri, magadhi i innych bytów językowych na terenie indyjskiego stanu Bihar oraz przygranicznych terenach Nepalu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język bihari · Zobacz więcej »

Język bislama

Język bislama – język kreolski powstały na bazie angielskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język bislama · Zobacz więcej »

Język bisznuprija-manipuri

Język bisznuprija-manipuri (ইমার ঠার/বিষ্ণুপ্রিয়া মণিপুরী) – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się około 120 tys. osób, zamieszkujących głównie indyjskie stany: Asam, Tripura, Manipur, oraz Bangladesz i Birmę. Jest blisko spokrewniony z językami orija, asamskim i bengalskim. Liczbę użytkowników na terenie Indii ocenia się na 77 tysięcy. W Bangladeszu ma 40 tys. użytkowników (2003). W użyciu sąteż języki bengalski i meitei. Historycznie (XIII–XIX w.) służył jako regionalna lingua franca. Został poddany wpływom języka meitei. Angielska nazwa języka, Bishnupriya Manipuri, została wprowadzona w końcu XIX wieku przez dr. G. A. Griersona. Jest zapisywany pismem bengalskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język bisznuprija-manipuri · Zobacz więcej »

Język bośniacki

Dialekty bośniackiego, występujące w Bośni i Hercegowinie. Język bośniacki (bośn. /) – język z grupy zachodniej języków południowosłowiańskich, używany głównie przez Boszniaków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język bośniacki · Zobacz więcej »

Język bretoński

Języki i dialekty Francji Dwujęzyczne drogowskazy w Quimper w Bretanii Język bretoński (Brezhoneg) – język z grupy brytańskiej języków celtyckich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język bretoński · Zobacz więcej »

Język bułgarski

Język bułgarski (bułg.) – język z grupy języków południowosłowiańskich oraz bałkańskiej ligi językowej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język bułgarski · Zobacz więcej »

Język burgundzki

Język burgundzki – wymarły język wschodniogermański używany przez Burgundów, przejściowo używany w dorzeczu dolnej Noteci i Odry od ujścia Nysy Łużyckiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język burgundzki · Zobacz więcej »

Język celtyberyjski

Język celtyberyjski (północno-wschodni hispano-celtycki) – zespół wymarłych dialektów celtyckich, używanych przez zamieszkujących północno-wschodniączęść Półwyspu Iberyjskiego Celtyberów najdalej do I w. p.n.e. Język jest poświadczony bezpośrednio poprzez około 200 inskrypcji pochodzących głównie z II i I w. p.n.e., zapisanych celtyberyjskąmutacjąpisma iberyjskiego oraz alfabetem łacińskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język celtyberyjski · Zobacz więcej »

Język chatgaya

Język chatgaya (চাটগাঁইয়া বুলি Chaţgãia Buli) – język należący do wschodniej grupy języków indoaryjskich, używany w południowo-wschodniej części Bangladeszu, w okolicach miasta Ćottogram.Jest blisko spokrewniony z językiem bengalskim i często bywa uważany za jego dialekt, mimo że jest w małym stopniu zrozumiały dla użytkowników standardowego języka bengalskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język chatgaya · Zobacz więcej »

Język chavacano

Język chavacano lub chabacano – język kreolski na bazie hiszpańskiego, używany przez ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język chavacano · Zobacz więcej »

Język chorezmijski

Język chorezmijski – wymarły ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język chorezmijski · Zobacz więcej »

Język chorwacki

Obszar użycia (rok 2006) Płyta z Baški, 1100. Modlitewnik (1380–1400) Język chorwacki (chorw.) – język indoeuropejski z grupy zachodniej języków południowosłowiańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język chorwacki · Zobacz więcej »

Język czarnogórski

Język czarnogórski (czarnogórski crnogorski jezik, црногорски jeзик) – jeden z czterech wariantów standardowych policentrycznego języka serbsko-chorwackiego, oparty, podobnie jak pozostałe warianty serbsko-chorwackiego, na podstawie sztokawskiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język czarnogórski · Zobacz więcej »

Język czeski

Europy Środkowo-Wschodniej samogłosek według ''The Handbook of the International Phonetic Association''. Język czeski (cz.) – język z grupy zachodniosłowiańskiej, stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język czeski · Zobacz więcej »

Język dacki

Język dacki – wymarły indoeuropejski język starożytnej Dacji używany na terenach dzisiejszej Rumunii, północnej Bułgarii a także w części Węgier, Słowacji i Ukrainy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język dacki · Zobacz więcej »

Język dalmatyński

Język dalmatyński – wymarły język z grupy romańskiej (podgrupa italoromańska), używany w średniowieczu w kilku miastach na wybrzeżu Dalmacji: Dubrownik (dalmat.: Ragusa), Split (Spalato), Zadar (Zara) i Trogir (Trau) oraz na wyspach: Cres (dalmat.: Crepsa), Krk (Vikla) i Rab (Arba), a także w jednej miejscowości w obecnej Czarnogórze – Kotorze (Cattaro).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język dalmatyński · Zobacz więcej »

Język dari

Język dari – język z grupy irańskiej języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język dari · Zobacz więcej »

Język dogri

Język dogri (डोगरी) – język indoaryjski używany przez ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język dogri · Zobacz więcej »

Język dolnołużycki

Język dolnołużycki (dolnołuż.) – jeden z dwóch języków łużyckich, którym posługująsię Dolnołużyczanie na niewielkim obszarze wokół Chociebuża we wschodniej części Niemiec.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język dolnołużycki · Zobacz więcej »

Język dolnoniemiecki

Zasięg dialektów języka dolnoniemieckiego, w tym także na terenie Holandii. Dialekty dolnosaksońskie: 1.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język dolnoniemiecki · Zobacz więcej »

Język domari

Język domari – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język domari · Zobacz więcej »

Język doteli

Język doteli – język z rodziny indoaryjskiej, używany przez ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język doteli · Zobacz więcej »

Język duński

Język duński (duń.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język duński · Zobacz więcej »

Język elymijski

Język elymijski – wymarły język używany przez starożytnych Elymian, rdzennych mieszkańców zachodniej części Sycylii w czasach przed jej hellenizacjąi ostatecznym podbojem przez Rzym.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język elymijski · Zobacz więcej »

Język estoński

Język estoński (est., wym.) – język należący do podgrupy języków bałtycko-fińskich, w grupie fińskiej zaliczanej do podrodziny ugrofińskiej w rodzinie uralskiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język estoński · Zobacz więcej »

Język etruski

Język etruski – wymarły po I wieku n.e. język nieindoeuropejski o nieustalonym pochodzeniu i pokrewieństwie z innymi językami.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język etruski · Zobacz więcej »

Język faliskijski

Język faliskijski (zwany też faliskim) – język z podgrupy latynofaliskiej języków italskich, używany w starożytnej Italii na północ od Tybru do około 200 roku p.n.e., kiedy to został wyparty przez blisko z nim spokrewnionąłacinę.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język faliskijski · Zobacz więcej »

Język farerski

izoglos w dialektach farerskich Język farerski (far.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język farerski · Zobacz więcej »

Język fiński

Język fiński na obszarze południowej Szwecji (stan na 2005) Język fiński (fiń.) – język należący do podgrupy języków bałtycko-fińskich, zaliczanej do podrodziny języków ugrofińskich z rodziny uralskiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język fiński · Zobacz więcej »

Język francuski

Języki i dialekty Francji Znajomość języka francuskiego w krajach Unii Europejskiej. Język francuski (fr. lub) – język pochodzenia indoeuropejskiego z grupy języków romańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język francuski · Zobacz więcej »

Język franko-prowansalski

Język franko-prowansalski (fr.-prow. lub) – zespół dialektów romańskich używanych we Włoszech (Dolina Aosty, Piemont), w Szwajcarii (kantony Fryburg, Valais, Vaud i Genewa) oraz we Francji (Rodan-Alpy, Prowansja-Alpy-Wybrzeże Lazurowe).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język franko-prowansalski · Zobacz więcej »

Język friulski

Zasięg geograficzny języka friulskiego Język friulski a. friulański a. furlański – jeden z języków retoromańskich, największy pod względem liczby mówiących.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język friulski · Zobacz więcej »

Język frygijski

Język frygijski – wymarły indoeuropejski język Frygów, używany w starożytnej Anatolii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język frygijski · Zobacz więcej »

Język fryzyjski

Język fryzyjski (zach. fryz. frysk, wsch. fryz. fräisk, dialekty pn. fryz. friisk, fresk, freesk, frasch, fräisch, freesch), właśc.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język fryzyjski · Zobacz więcej »

Język gaelicki szkocki

Język gaelicki szkocki (gaelicki, Scottish Gaelic, Scots Gaelic, nazwa własna: Gàidhlig, wym.) – język z grupy goidelskiej języków celtyckich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język gaelicki szkocki · Zobacz więcej »

Język galatyjski

Język galatyjski (galacki) – wymarły język z grupy celtyckiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język galatyjski · Zobacz więcej »

Język galicyjski

Języki i dialekty Półwyspu Iberyjskiego Procent ludności posługującej się na co dzień językiem galicyjskim na mapie regionu Język galicyjski lub galisyjski (galic.) – język z grupy romańskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język galicyjski · Zobacz więcej »

Język galijski

Język galijski – zespół wymarłych dialektów celtyckich, używanych od VI wieku p.n.e. najdalej do V wieku n.e. na terenie współczesnej Francji, Szwajcarii i północnych Włoch.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język galijski · Zobacz więcej »

Język garhwali

Język garhwali – język indoaryjski używany przez ludność zamieszkującąpołudniowe stoki Himalajów w północnoindyjskim stanie Uttarakhand.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język garhwali · Zobacz więcej »

Język górnołużycki

Język górnołużycki (górnołuż.) – jeden z dwóch języków łużyckich, którym posługująsię Serbołużyczanie na niewielkim obszarze wokół Budziszyna we wschodniej części Niemiec (kraina historyczna Łużyce Górne).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język górnołużycki · Zobacz więcej »

Język giliański

Język giliański, gilaki (گیلکی نیویشتن) – język irański używany przez ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język giliański · Zobacz więcej »

Język gocki

Srebrnej Biblii'' Język gocki – wymarły język wschodniogermański, który był używany przez germańskie plemię Gotów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język gocki · Zobacz więcej »

Język grecki

Wyraz „Grecja” napisany po nowogrecku Wyraz „Cypr” napisany po nowogrecku Język grecki, greka (Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język grecki · Zobacz więcej »

Język grecki klasyczny

Język grecki klasyczny, greka klasyczna – stadium rozwojowe języka greckiego używanego w okresie klasycznym (500 r. p.n.e. – 350 r. p.n.e.) starożytnej Grecji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język grecki klasyczny · Zobacz więcej »

Język gudźarati

Język gudźarati, gudżarati, gudżaracki – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się blisko 61 mln mówiących – głównie mieszkańców Indii, gdzie w stanie Gudźarat oraz sąsiednich terytoriach Daman i Diu oraz Dadra i Nagar Haweli jest językiem urzędowym – jednym z 23 języków konstytucyjnych Indii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język gudźarati · Zobacz więcej »

Język gurani

Język gurani, gorani, howrami – język zaliczany do podgrupy zaza-gorani języków irańskich, używany przez ludność na pograniczu iracko-irańskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język gurani · Zobacz więcej »

Język hetycki

Tabliczka zapisana w języku hetyckim, pochodząca z XIV wieku p.n.e. Język hetycki (zwany również nesyckim) – język martwy z rodziny języków indoeuropejskich, z gałęzi języków anatolijskichH.A. Hoffner, H.C. Melchert, A Grammar of the Hittite Language, s. 2; I.Yakubovich, Hittite, s. 221.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język hetycki · Zobacz więcej »

Język hindi

Zasięg języka hindi jako języka ojczystego Obszar, na którym hindi jest językiem administracji i szkolnictwa Język hindi – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się jako pierwszym językiem 180 milionów osób, natomiast przy zaklasyfikowaniu jako dialekty hindi języków radżastani, bihari oraz pahari (bez nepalskiego) aż 422 mln osób, czyli 41% mieszkańców Indii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język hindi · Zobacz więcej »

Język hindustani

arabskim. Język hindustani – forma języka potocznego używana w Indiach północnych oraz na Dekanie, szczególnie popularna przed podziałem Indii Brytyjskich w 1947 r. Hindustani powstało na podstawie dialektu khariboli, który z kolei wykształcił się z północnych form apabhranśi śauraseni w okresie konsolidacji władzy muzułmańskiej w pierwszej połowie XIII wieku, w okolicach Delhi (niektórzy badacze uważająjednak, że hindustani powstało wcześniej, bo już na początku XII wieku).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język hindustani · Zobacz więcej »

Język hiszpański

Instytut Cervantesa w Madrycie Język hiszpański (hiszp.) – język należący do rodziny romańskiej języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język hiszpański · Zobacz więcej »

Język hurycki

Rozpowszechnienie języka huryckiego w II tysiącleciu p.n.e. Hymn w języku huryckim; tekst z około 1400 rok p.n.e. Język hurycki – wymarły język, używany przez Hurytów na obszarach północnej Mezopotamii, nad jeziorem Wan, wschodniej Anatolii i Syrii północnej już w połowie III tysiąclecia p.n.e.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język hurycki · Zobacz więcej »

Język irlandzki

Język irlandzki, język iryjski (Gaeilge, wym.) – język z grupy goidelskiej języków celtyckich, język narodowy Irlandczyków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język irlandzki · Zobacz więcej »

Język islandzki

Język islandzki (isl. íslenska) – język z grupy języków nordyckich, którym posługująsię mieszkańcy Islandii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język islandzki · Zobacz więcej »

Język istrorumuński

Język istrorumuński – język z grupy romańskiej (podgrupa wschodnioromańska) języków indoeuropejskich, którym posługuje się około 300 osób w wioskach Žejane, Šušnjevica i kilku innych, znajdujących się w północnej części półwyspu Istria, w Chorwacji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język istrorumuński · Zobacz więcej »

Język iszkaszmi

Język iszkaszmi (sangliczi-iszkaszmi, iszkaszymski) – język pamirski, którym mówiąmieszkańcy okolic wsi Iszkaszym w północno-wschodnim Afganistanie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język iszkaszmi · Zobacz więcej »

Język jaćwiński

Język jaćwiński (jaćwieski, jaćwięski) – wymarły język z zespołu języków bałtyckich określany jako zachodniobałtycki, którym posługiwali się Jaćwingowie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język jaćwiński · Zobacz więcej »

Język jagnobijski

Język jagnobijski (jagnobi, jagnobski, nowosogdyjski) – język z północnej grupy języków wschodnioirańskich, używany przede wszystkim w Tadżykistanie, w górnej dolinie rzeki Jagnob, na północ od Duszanbe.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język jagnobijski · Zobacz więcej »

Język jakati

Język jakati, także: jakata, jat, jataki, jati, jatu, kayani, musali – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się (według różnych źródeł) 30–75 tys.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język jakati · Zobacz więcej »

Język jamajski

System samogłosek języka jamajskiego Język jamajski (nazywany lokalnie Patois lub Patwa) – język kreolski na bazie języka angielskiego, używany na Jamajce oraz przez diasporę jamajskąw różnych częściach świata (głównie w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język jamajski · Zobacz więcej »

Język japoński

Mapa dialektów japońskich Język japoński (jap. nihon-go) – język używany przez ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język japoński · Zobacz więcej »

Język javindo

Język javindo – język kreolski powstały na bazie języka niderlandzkiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język javindo · Zobacz więcej »

Język jazgulamski

Język jazgulamski (jazgulami, jazguljamski, yazgulami) – język pamirski, którym posługująsię mieszkańcy doliny rzeki Jazgulom w Górskim Badachszanie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język jazgulamski · Zobacz więcej »

Język jewanik

Jewanik lub język żydowsko-grecki, język romaniocki – wymarły język z grupy języków helleńskich, używany przez Żydów greckich (zwanych Romaniotami) od okresu hellenistycznego do końca XX wieku.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język jewanik · Zobacz więcej »

Język kałmucki

Język kałmucki (Хальмг келн) – język Kałmuków osiadłych nad Wołgą, z podrodziny języków mongolskich; ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kałmucki · Zobacz więcej »

Język kaććhi

Język kaććhi (gudżarati: કચ્છી, sindhi: کچھی, hindi: कच्छी, urdu: کچھی) – język używany przez ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kaććhi · Zobacz więcej »

Język kalasza-ala

Język kalasza-ala (waigali) – język z grupy języków nuristańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kalasza-ala · Zobacz więcej »

Język kamtok

Język kamtok, wes cos – język kreolski na bazie angielskiego, używany jako język wehikularny (niekiedy jako macierzysty) przez ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kamtok · Zobacz więcej »

Język karyjski

Język karyjski – wymarły język z podrodziny anatolijskiej języków indoeuropejskich, którym posługiwali się w II i I tysiącleciu p.n.e. Karowie, zamieszkujący Karię – starożytnąkrainę w południowo-zachodniej Azji Mniejszej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język karyjski · Zobacz więcej »

Język kaszmirski

Język kaszmirski (कॉशुर, trb. kaśur lub trb. kaśur) – język dardyjski używany w Kaszmirze, spornym terytorium pomiędzy Indiami i Pakistanem.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kaszmirski · Zobacz więcej »

Język kaszubski

Język kaszubski, dialekt kaszubski (kaszub.) – mowa zachodniosłowiańska i lechicka o spornym statusie – w zależności od przyjętych kryteriów uznawana za odrębny język lub dialekt języka polskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kaszubski · Zobacz więcej »

Język kataloński

Języki i dialekty Półwyspu Iberyjskiego Język kataloński (kat.) – język romański z grupy zachodniej, mający status języka urzędowego w Andorze i hiszpańskich wspólnotach autonomicznych: Katalonii, Balearach i Walencji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kataloński · Zobacz więcej »

Język kati

Język kati (język kamkata-viri) – język z grupy języków nuristańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kati · Zobacz więcej »

Język khowar

Język khowar (khowār, arniya, chitrali, chitrari, citrali, kashkari, khawar, patu, qashqari) – główny język Chitralu, z grupy wschodniej języków dardyjskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język khowar · Zobacz więcej »

Język konkani

Język konkani, konknni, konkni (dewanagari: कोंकणी) – jeden z 23 oficjalnych języków Indii, używany przez co najmniej 7 milionów osób na zachodnim wybrzeżu Indii (w stanie Maharashtra, Goa, Karnataka, również niewielkie enklawy w stanie Kerala). Nazwa języka pochodzi od słowa „konkan” (wybrzeże). Należy do grupy indoaryjskiej w ramach rodziny indoeuropejskiej, jednak zarówno w fonetyce, jak i słownictwie widoczne sąsilne wpływy języków drawidyjskich. Ze względu na bliskie pokrewieństwo z marathi, w stanie Maharashtra uważany jest niekiedy za specyficzny dialekt tego języka (por.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język konkani · Zobacz więcej »

Język koreański

Język koreański (kor.) – język narodowy Koreańczyków, urzędowy w Korei Południowej i Północnej, a także w chińskiej prefekturze autonomicznej Yanbian.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język koreański · Zobacz więcej »

Język kornijski

thumb Kornijski szyld w Penzance Język kornijski (kornwalijski, kornicki) – język z grupy brytańskiej języków celtyckich, którego używano do końca XVIII wieku w Kornwalii (południowo-zachodnia Anglia).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kornijski · Zobacz więcej »

Język korsykański

Języki i dialekty Francji Język korsykański (lingua corsa) – język romański, którym posługuje się ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język korsykański · Zobacz więcej »

Język kreolski Belize

Język kreolski Belize – język kreolski na bazie języka angielskiego, używany głównie w Belize (130 tys. użytkowników, 2014), gdzie służy jako lingua franca dla większości mieszkańców.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kreolski Belize · Zobacz więcej »

Język kreolski gujański

Język kreolski gujański – język kreolski na bazie języka angielskiego, używany głównie w Gujanie (650 tys. użytkowników), gdzie służy jako lingua franca dla większości mieszkańców.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kreolski gujański · Zobacz więcej »

Język kreolski Gujany Francuskiej

Język kreolski Gujany Francuskiej – język kreolski na bazie francuskiego, którym posługuje się ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kreolski Gujany Francuskiej · Zobacz więcej »

Język kreolski Gwinei Bissau

Język kreolski Gwinei Bissau, język crioulo – język kreolski na bazie portugalskiego, używany przez około 1,3 mln ludzi, przede wszystkim w Gwinei Bissau, ale także w Senegalu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kreolski Gwinei Bissau · Zobacz więcej »

Język kreolski haitański

Język kreolski haitański (Kreyòl ayisyen) – język kreolski, który rozwinął się na terenie Haiti poprzez kreolizację języka francuskiego pod silnym wpływem różnych języków afrykańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kreolski haitański · Zobacz więcej »

Język kreolski hawajski

Język kreolski hawajski (niekiedy także, popularnie) – język kreolski na bazie angielskiego, używany na Hawajach przez miejscowąludność o różnym pochodzeniu etnicznym.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kreolski hawajski · Zobacz więcej »

Język kreolski luizjański

Bez opisu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kreolski luizjański · Zobacz więcej »

Język kreolski Mauritiusa

Język kreolski Mauritiusa – język kreolski na bazie francuskiego, używany na Mauritiusie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kreolski Mauritiusa · Zobacz więcej »

Język kreolski Reunionu

Język kreolski Reunionu – język kreolski powstały na bazie francuskiego z wpływami języków afrykańskich, indyjskich i malgaskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kreolski Reunionu · Zobacz więcej »

Język kreolski seszelski

Język kreolski seszelski – język kreolski na bazie francuskiego, od 1977 roku język urzędowy Seszeli.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kreolski seszelski · Zobacz więcej »

Język kreolski Wysp Świętego Tomasza i Książęcej

Język kreolski Wysp Świętego Tomasza i Książęcej – język kreolski na bazie portugalskiego, używany przez około 70 tysięcy mieszkańców Wyspy Św. Tomasza i Wyspy Książęcej, różniący się znacznie pod względem zasobu leksykalnego od języków kreolskich z Gwinei Bissau oraz Wysp Zielonego Przylądka.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kreolski Wysp Świętego Tomasza i Książęcej · Zobacz więcej »

Język kreolski Wysp Zielonego Przylądka

Publikacje na temat języka kreolskiego Wysp Zielonego Przylądka Język kabuverdianu, język kreolski Wysp Zielonego Przylądka – afroportugalski język kreolski upowszechniony na Wyspach Zielonego Przylądka, gdzie służy do komunikacji codziennej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kreolski Wysp Zielonego Przylądka · Zobacz więcej »

Język krio

Język krio – język kreolski, oparty w znacznej mierze na języku angielskim i lokalnych językach Afryki Zachodniej, używany przez społeczność Krio – potomków wyzwolonych niewolników ze Sierra Leone.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język krio · Zobacz więcej »

Język kumauni

Język kumauni, kumaoni – język indoaryjski z grupy pahari, używany przez ponad 2 mln osób w indyjskim stanie Uttarakhand, w pobliżu miast Almora i Nainital.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kumauni · Zobacz więcej »

Język kurdyjski

Język kurdyjski (Kurdî / كوردی) – język należący do rodziny języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kurdyjski · Zobacz więcej »

Język kurmandżi

Język kurmandżi, kurdi, północnokurdyjski – język z grupy irańskiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kurmandżi · Zobacz więcej »

Język kuroński

Język kuroński – wymarły język z zespołu wschodniobałtyckiego języków bałtyckich, którym posługiwali się Kurowie zamieszkujący Kurlandię (zachodnia część Łotwy i część zachodniej Litwy).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język kuroński · Zobacz więcej »

Język ladyński

Język ladyński – pierwotnie zespół reliktowych dialektów retoromańskich, używany przez Ladynów – rdzennąludność retoromańskązamieszkującąwłoskie Dolomity.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język ladyński · Zobacz więcej »

Język lahnda

Zasięg i klasyfikacja języka lahnda Język lahnda – makrojęzyk obejmujący szereg spokrewnionych języków i dialektów, używanych głównie w Pakistanie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język lahnda · Zobacz więcej »

Język lepontyjski

Język lepontyjski (leponcki) – wymarły język z rodziny celtyckiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język lepontyjski · Zobacz więcej »

Język liburnijski

Język liburnijski – wymarły język ligi paleobałkańskiej, używany w starożytnej krainie Liburnii, położonej na północno-wschodnim wybrzeżu Adriatyku, obecnie – Chorwacja.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język liburnijski · Zobacz więcej »

Język licyjski

Język licyjski (inaczej likijski, pis. oryg. 𐊗𐊕𐊐𐊎𐊆𐊍𐊆) – wymarły język z podrodziny anatolijskiej języków indoeuropejskich, którym posługiwali się w VII–I wieku p.n.e. Licyjczycy, zamieszkujący Licję – starożytnąkrainę w południowo-zachodniej Azji Mniejszej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język licyjski · Zobacz więcej »

Język lidyjski

Język lidyjski – wymarły język z podrodziny anatolijskiej języków indoeuropejskich, którym posługiwali się w VII-I wieku p.n.e. Lidyjczycy, zamieszkujący Lidię – starożytnąkrainę w zachodniej Azji Mniejszej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język lidyjski · Zobacz więcej »

Język liguryjski (starożytny)

Starożytny język liguryjski – wymarły język Ligurów, którzy zamieszkiwali terytorium północno-zachodnich Włoch, południowo-wschodniej Francji (w tym Korsyki) i północno-wschodniej Hiszpanii przed przybyciem Rzymian.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język liguryjski (starożytny) · Zobacz więcej »

Język liguryjski (współczesny)

Język liguryjski – zespół dialektów używanych przez niemal 2 miliony osób w Ligurii, krainie rozciągającej się na północnym wybrzeżu Morza Liguryjskiego, głównie na terytorium Włoch, ale także Francji i Monako.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język liguryjski (współczesny) · Zobacz więcej »

Język literacki

Język literacki – wieloznaczny termin lingwistyczny.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język literacki · Zobacz więcej »

Język litewski

Język litewski (lit.) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język litewski · Zobacz więcej »

Język lombardzki

Języki zachodnioromańskie zaznaczono na zielono Język lombardzki – zespół dialektów używanych w północnych Włoszech (region Lombardia) i południowo-wschodniej Szwajcarii (kantony Gryzonia i Ticino), tradycyjnie uznawanych za dialekty języka włoskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język lombardzki · Zobacz więcej »

Język luksemburski

Język luksemburski (wym.) – język należący do zachodniej grupy języków germańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język luksemburski · Zobacz więcej »

Język luri

Język luri, także: luryjski – język irański używany przez ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język luri · Zobacz więcej »

Język luwijski

250 px Język luwijski – wymarły język z podrodziny anatolijskiej języków indoeuropejskich, którym posługiwali się w okresie III-I tysiąclecia p.n.e. Luwijczycy, zamieszkujący państwo Hetytów w północnej części Azji Mniejszej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język luwijski · Zobacz więcej »

Język luzytański

Jedna z inskrypcji języka luzytańskiego Język luzytański – prawdopodobnie celtycki lub italski język używany przez Luzytanów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język luzytański · Zobacz więcej »

Język macedoński

Język macedoński (mac.) – należy do grupy bułgarsko-macedońskiej (wschodniej) języków południowosłowiańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język macedoński · Zobacz więcej »

Język macedoński (helleński)

Język macedoński (helleński), język staromacedoński – wymarły język starożytnej Macedonii, bardzo blisko spokrewniony z językiem starogreckim, przez niektórych językoznawców uważany za jego dialekt.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język macedoński (helleński) · Zobacz więcej »

Język magadhi

Język magadhi (dewanagari: मागधी), magahi (मगही) – język używany w indyjskim stanie Bihar, jeden z języków bihari.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język magadhi · Zobacz więcej »

Język maithili

Język maithili (मैथिली Maithilī) – język należący do podgrupy wschodniej języków indoaryjskich z grupy języków indoirańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język maithili · Zobacz więcej »

Język malediwski

Język malediwski, język dhivehi – język indoaryjski używany przez ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język malediwski · Zobacz więcej »

Język maltański

Język maltański (malt. l-Ilsien Malti) – język z grupy semickiej w ramach rodziny afroazjatyckiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język maltański · Zobacz więcej »

Język malwi

Język malwi – język indoaryjski używany w północnych Indiach.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język malwi · Zobacz więcej »

Język manx

Język manx (mański) (Gaelg Vanninagh; język manx gaelicki) – język z grupy goidelskiej języków celtyckich, który używany jest na Wyspie Man (dependencji Korony brytyjskiej), położonej na Morzu Irlandzkim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język manx · Zobacz więcej »

Język marathi

Język marathi (także: maracki, maratyjski, mar.) – język z grupy indoaryjskiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język marathi · Zobacz więcej »

Język martwy

języku eteocypryjskim Język martwy – język, który nie jest używany przez zwartągrupę etnicznąlub taki, który ma obecnie rozproszonąspołecznąbazę osób posługujących się nim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język martwy · Zobacz więcej »

Język marwari

Język marwari (trl. mārwāṛī) – język używany przez około 13 mln osób (2002), głównie w południowo-zachodniej części indyjskiego stanu Radżastan, poza tym w stanie Gujarat i wschodnim Pakistanie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język marwari · Zobacz więcej »

Język mazanderański

Język mazandarani (tabari, mazenik, tabersi) – język z grupy irańskiej języków indoeuropejskich, którym jako ojczystym posługuje się od 3 do 5 mln osób, zamieszkujących głównie irańskie prowincje Mazandaran i Golestan.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język mazanderański · Zobacz więcej »

Język mówiony

Język mówiony – reprezentacja języka naturalnego lub języka sztucznego wyrażona za pomocąmowy; jest środkiem komunikacji werbalnej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język mówiony · Zobacz więcej »

Język meglenorumuński

Język meglenorumuński (meglenicki, nazwa własna vlaheşte, gr. vlachomoglenítika) – język wschodnioromański, przez część językoznawców uznawany za dialekt języka rumuńskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język meglenorumuński · Zobacz więcej »

Język merwari

Język merwari – język indoaryjski używany w stanie Radżastan w północnych Indiach, klasyfikowany niekiedy jako część makrojęzyka marwari.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język merwari · Zobacz więcej »

Język mesapijski

Język mesapijski – wymarły język indoeuropejski, używany w starożytności przez Messapiów i Japygów na obszarze południowo-wschodniej Italii (dzisiejszy włoski region Apulia).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język mesapijski · Zobacz więcej »

Język mewari

Język mewari (मेवाड़ी) – język używany we wschodniej części indyjskiego stanu Radżastan (zwłaszcza miasta Udaipur i Chittaurgarh).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język mewari · Zobacz więcej »

Język milyjski

Język milyjski (nazywany także licyjskim B) – wymarły język z podrodziny anatolijskiej języków indoeuropejskich, którym posługiwano się od VII do I wieku p.n.e. w Azji Mniejszej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język milyjski · Zobacz więcej »

Język mołdawski

Język mołdawski (mołd.) – język z grupy języków wschodnioromańskich, który jest zazwyczaj utożsamiany z językiem rumuńskim lub uważany za jego regionalnąodmianę – dialekt.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język mołdawski · Zobacz więcej »

Język mundżański

Język mundżański (mundżi, mundżani) – język Mundżanu, tj.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język mundżański · Zobacz więcej »

Język mykeński

Język mykeński albo greka mykeńska, także: dialekt mykeński – wymarły język z grupy helleńskiej języków indoeuropejskich, najstarsze zaświadczone stadium języka greckiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język mykeński · Zobacz więcej »

Język neapolitański

Język neapolitański – język z grupy romańskiej używany w południowych Włoszech, a dokładniej w rejonie Kampanii z głównym ośrodkiem w Neapolu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język neapolitański · Zobacz więcej »

Język neosalomoński

Język neosalomoński, także pijin – język kreolski na bazie angielskiego, z cechami gramatyki melanezyjskiej, używany przez ponad 300 tysięcy osób na Wyspach Salomona.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język neosalomoński · Zobacz więcej »

Język nepalski

Język nepalski, nepali (dawne nazwy: gorkhali, khas kura) – język z grupy indoaryjskiej, z rodziny języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 17 mln ludzi – w tym ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język nepalski · Zobacz więcej »

Język niderlandzki

Język niderlandzki (niderl.), język holenderski, język flamandzki – język indoeuropejski z gałęzi zachodniej w ramach języków germańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język niderlandzki · Zobacz więcej »

Język niemiecki

Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język niemiecki · Zobacz więcej »

Język nihali

Język nihali (nihalski) – język izolowany używany w Indiach przez blisko 2 tys.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język nihali · Zobacz więcej »

Język niwchijski

Język niwchijski (starsza nazwa: giliacki) – język o niepewnej przynależności językowej (zaliczany tradycyjnie, aczkolwiek bez poważnych podstaw językoznawczych do grupy paleoazjatyckiej), którym posługująsię Niwchowie, zamieszkujący północny i zachodni Sachalin, brzegi Amuru i część wybrzeża Morza Ochockiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język niwchijski · Zobacz więcej »

Język nominatywno-akuzatywny

Język nominatywno-akuzatywny (inaczej: nominatywny) – język charakteryzujący się tym, że do wyrażania agensa zdania przechodniego używa się mianownika (nominativus; stąd nazwa), do wyrażania pacjensa – biernika (accusativus), a podmiotu zdania nieprzechodniego – także mianownika.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język nominatywno-akuzatywny · Zobacz więcej »

Język norn

Język norn – wymarły język północnogermański (wywodzący się ze staronordyjskiego), którym posługiwali się mieszkańcy dzisiejszej północnej Szkocji (przede wszystkim wysp).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język norn · Zobacz więcej »

Język norweski

Język norweski (norw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język norweski · Zobacz więcej »

Język nowogrecki

Język nowogrecki, język grecki nowożytny, greka nowożytna, demotyk(a) (η Ελληνική γλώσσα, i Ellinikí glóssa; τα Ελληνικά, ta Elliniká) – język indoeuropejski używany współcześnie w Grecji (ok. 11 mln mówiących) i na Cyprze (ok. 750 tys.). Jest on jednocześnie językiem urzędowym tych państw (na Cyprze obok tureckiego).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język nowogrecki · Zobacz więcej »

Język obcy

Nauka języka obcego Język obcy – język nieużywany w danym kraju lub na danym terenie, nabyty najczęściej w procesie świadomego uczenia się.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język obcy · Zobacz więcej »

Język ojczysty

Język ojczysty, także: język pierwszy, język rodzimy, język wyjściowy – pierwszy poznawany i doświadczany przez człowieka język, a precyzyjniej – rodzima odmiana językowa, w której porozumiewa się z otoczeniem.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język ojczysty · Zobacz więcej »

Język oksytański

Zasięg języka oksytańskiego Języki i dialekty Francji (oksytańskie w odcieniach czerwieni) Dialekty języka oksytańskiego Język oksytański (occitan / lenga d'òc, okcytański), w Polsce częściej nazywany językiem prowansalskim – język należący do grupy romańskiej języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język oksytański · Zobacz więcej »

Język orija

Język orija (ଓଡ଼ିଆ, trl. oṛiā;, uprzednio Oriya; hindi ओड़िया, trb. orija, trl. oṛiyā, uprzednio उड़िया, trb. urija, trl. uṛiyā) – język z podgrupy wschodniej grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język orija · Zobacz więcej »

Język ormiański

Język ormiański, język armeński (Հայերեն, hayeren) – język z rodziny języków indoeuropejskich z grupy satem, stanowiący w niej samodzielnągałąź.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język ormiański · Zobacz więcej »

Język osetyjski

Język osetyjski (oset., iron ævzag) – język należący wraz z językiem tackim i tałyskim do podgrupy irańskiej języków indoirańskich, którymi mówi się na Kaukazie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język osetyjski · Zobacz więcej »

Język oskijski

Przybliżone rozmieszczenie języków italskich w VI wieku p.n.e. Język oskijski – wymarły język indoeuropejski, należący do podgrupy oskijsko-umbryjskiej języków italskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język oskijski · Zobacz więcej »

Język pahlawi

Język pahlawi (język średnioperski) – język z podrodziny irańskiej języków indoeuropejskich, używany w okresie dynastii sasanidzkiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język pahlawi · Zobacz więcej »

Język palajski

Język palajski – wymarły język z podrodziny anatolijskiej języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język palajski · Zobacz więcej »

Język pali

Język pali (sanskr. पाळि pāli, szereg, wiersz, kanon), język palijski – martwy język średnioindyjski z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, wykazujący duże podobieństwo do języka wedyjskiego i sanskrytu klasycznego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język pali · Zobacz więcej »

Język papiamento

Lokalizacja wysp ABC Język papiamento, papiamentu, papiamen – język kreolski na bazie portugalskiego i hiszpańskiego, używany w regionie Karaibów, głównie na wyspach Aruba, Bonaire i Curaçao.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język papiamento · Zobacz więcej »

Język partyjski

Język partyjski – wymarły zachodnioirański język okresu średnioirańskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język partyjski · Zobacz więcej »

Język paszto

Język paszto (pasztuński, znany także jako afgański; nazwa własna) – język należący do rodziny języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język paszto · Zobacz więcej »

Język północnopiceński

Przybliżone rozmieszczenie języków italskich w VI wieku p.n.e. Język północnopiceński – wymarły język, używany na wschodnim wybrzeżu środkowej Italii, znany z kilku inskrypcji pochodzących z I tys.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język północnopiceński · Zobacz więcej »

Język pendżabski

Dialekty pendżabskie sikhów zapisana alfabetem gurmukhi Tablica na stacji Southall w języku pendżabskim, pismo gurmukhi Język pendżabski (ਪੰਜਾਬੀ pańdźabi), język wschodniopendżabski – język z centralnej grupy języków indoaryjskich indoeuropejskiej rodziny językowej, którym posługuje się ponad 28 mln osób, zamieszkujących historycznąkrainę Pendżab na pograniczu indyjsko-pakistańskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język pendżabski · Zobacz więcej »

Język peoński

Język peoński, pajoński – słabo poświadczony wymarły język ligi paleobałkańskiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język peoński · Zobacz więcej »

Język perski

Język perski, nowoperski (pers. fārsī) – język z grupy irańskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 50 mln mówiących, zamieszkujących głównie Iran (40 mln), Afganistan (7 mln), Tadżykistan (6 mln) i Irak (200 tys.). Służy jednocześnie jako lingua franca dla blisko 80 mln mieszkańców Bliskiego Wschodu (po języku arabskim).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język perski · Zobacz więcej »

Język piemoncki

Języki zachodnioromańskie zaznaczono na zielono Język piemoncki (piemontèis) – etnolekt romański używany w Piemoncie (północno-zachodnie Włochy).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język piemoncki · Zobacz więcej »

Język pikardyjski

Język pikardyjski (picard, ch'ti) – etnolekt romański z grupy langues d’oïl, posługująsię nim mieszkańcy Pikardii – w północnej części Francji oraz w belgijskim Hainaut.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język pikardyjski · Zobacz więcej »

Język piktyjski

Język piktyjski – język używany w czasach rzymskich oraz we wczesnym średniowieczu przez Piktów – lud zamieszkujący północnąi środkowączęść Szkocji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język piktyjski · Zobacz więcej »

Język pitkarnyjski

Język pitkarnyjski, język norfolk – język używany na wyspach Pitcairn i Norfolk.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język pitkarnyjski · Zobacz więcej »

Język pizydyjski

Język pizydyjski – język z podrodziny anatolijskiej języków indoeuropejskich, znany z około 25 krótkich inskrypcji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język pizydyjski · Zobacz więcej »

Język połabski

Języki serbołużyckie Rejon Lüchow-Dannenberg na mapie Niemiec język połabski, język drzewiański lub dialekt drzewiański (drzewiańsko-połabski: venskă rec, slüv́onsťĕ, slüvensťĕ lub vensťĕ – obie formy znaczyły to samo, tj. „słowiański”) – wymarły język zachodniosłowiański, należący do grupy języków lechickich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język połabski · Zobacz więcej »

Język południowokurdyjski

Język południowokurdyjski – język z grupy irańskiej, używany zwłaszcza w zachodnim Iranie, w prowincjach Kermanszah i Ilam, oraz w przygranicznym rejonie Iraku.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język południowokurdyjski · Zobacz więcej »

Język polski

Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język polski · Zobacz więcej »

Język pomocniczy

Język pomocniczy (międzynarodowy język pomocniczy,, skracane do IAL lub aukslang) – język używany w komunikacji między różnojęzycznymi osobami.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język pomocniczy · Zobacz więcej »

Język portugalski

Języki i dialekty Półwyspu Iberyjskiego Język portugalski (port.) – język z grupy romańskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 250 mln osób (jako ojczystym, zaś w ogóle po portugalsku mówi ponad 270 mln osób), zamieszkujących Portugalię oraz byłe kolonie portugalskie: Brazylię, Mozambik, Angolę, Gwineę Bissau, Gwineę Równikową, Wyspy Świętego Tomasza i Książęcą, Republikę Zielonego Przylądka, Timor Wschodni oraz Makau.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język portugalski · Zobacz więcej »

Język praceltycki

Język praceltycki – rekonstruowany prajęzyk, hipotetyczny przodek wszystkich języków celtyckich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język praceltycki · Zobacz więcej »

Język pragermański

Język pragermański – rekonstruowany wspólny język ludów germańskich, wywodzący się z języka praindoeuropejskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język pragermański · Zobacz więcej »

Język praindoeuropejski

Język praindoeuropejski (skrót: pie) – prajęzyk, hipotetyczny ostatni wspólny przodek wszystkich języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język praindoeuropejski · Zobacz więcej »

Język prakartwelski

Język prakartwelski ( tsinarekartveluri ena) – hipotetyczny prajęzyk języków kartwelskich, używany przez przodków obecnych Kartwelów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język prakartwelski · Zobacz więcej »

Język pranordyjski

Kopia złotego brakteatu z Vadsteny Język pranordyjski – język ludów germańskich, używany na terenach Skandynawii między III a VII w. n.e., zaświadczony w kilku inskrypcjach runicznych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język pranordyjski · Zobacz więcej »

Język prapontyjski

Język prapontyjski - hipotetyczny prajęzyk od którego miałyby pochodzić języki indoeuropejskie oraz północno-zachodniokaukaskie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język prapontyjski · Zobacz więcej »

Język prasemicki

Język prasemicki – rekonstruowany wspólny prajęzyk Semitów, z którego wywodząsię wszystkie współczesne i historyczne języki semickie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język prasemicki · Zobacz więcej »

Język pruski

Język pruski, – wymarły język bałtyckich Prusów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język pruski · Zobacz więcej »

Język radżastani

Język radżastani (dewanagari राजस्थानी trb. Radźasthani) – język indoaryjski używany przede wszystkim w indyjskim stanie Radżastan.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język radżastani · Zobacz więcej »

Język romansz

Język romansz (Rumantsch, fr Romanche, de Bündnerromanisch, Rätoromanisch, Romanisch), znany też jako język retoromański – język obejmujący pięć grup dialektów retoromańskich, używanych w szwajcarskim kantonie Gryzonia: Sursilvan, Sutsilvan, Surmiran, Puter, Vallader.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język romansz · Zobacz więcej »

Język romski

Język romski lub romani (nazwa własna:,, w innych językach często określany potocznąnazwą„język cygański”) – język indoeuropejski z gałęzi nowoindyjskiej języków indoaryjskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język romski · Zobacz więcej »

Język rosyjski

Język rosyjski (ros., russkij jazyk; dawniej też: język wielkoruski) – język z grupy wschodniosłowiańskiej, będący urzędowym w Rosji, Kirgistanie, Kazachstanie i na Białorusi, a także jednym z pięciu języków oficjalnych i jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język rosyjski · Zobacz więcej »

Język rumuński

Język rumuński, sporadycznie dakorumuński (rum.) – język z bałkańskiej gałęzi języków romańskich, którym posługuje się około 22,5 mln osób, zamieszkujących przede wszystkim Rumunię i Mołdawię, przyległe regiony Bułgarii, Serbii i Ukrainę, a także, w wyniku migracji w XXI wieku, Hiszpanię i Włochy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język rumuński · Zobacz więcej »

Język rusiński

Język rusiński (zwany również łemkowsko-rusińskim, rusińsko-łemkowskim, karpatorusińskim, baczwańsko-rusnackim) – język słowiański używany przez Rusinów (nazywających siebie Rusnakami).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język rusiński · Zobacz więcej »

Język saraiki

Język saraiki (alfabet arabski: سرائیکی, gurmukhi: ਸਰਾਇਕੀ, dewanagari: सराइकी trb. sarāikī, określany także jako multani) – język należący do grupy północno-zachodniej języków indoaryjskich, używany przez ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język saraiki · Zobacz więcej »

Język sardyński

Język sardyński (sard.) – język z grupy romańskiej (podgrupa południoworomańska) języków indoeuropejskich, którym posługuje się od 1 do 1,5 mln Sardyńczyków (mieszkańców Sardynii, włoskiej wyspy na Morzu Śródziemnym).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język sardyński · Zobacz więcej »

Język słowacki

Europy Środkowo-Wschodniej Język słowacki (słow., też) – język należący do zachodniosłowiańskiej grupy językowej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język słowacki · Zobacz więcej »

Język słoweński

Język słoweński (słoweń. lub) – język południowosłowiański, urzędowy w Słowenii i jeden z oficjalnych języków Unii Europejskiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język słoweński · Zobacz więcej »

Język scots

Język scots (lallans, lowland scots) – język zachodniogermański (rodzina indoeuropejska), którym posługuje się prawdopodobnie około 1,5 mln mieszkańców Szkocji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język scots · Zobacz więcej »

Język scytyjski

Język scytyjski – język z grupy wschodnioirańskiej, używany w starożytności w Scytii (obecnie Ukraina, południowa Rosja i Kazachstan), spokrewniony z językiem sogdyjskim i językiem sakijskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język scytyjski · Zobacz więcej »

Język seloński

Język seloński (zeloński) – wymarły język z zespołu wschodniobałtyckiego języków bałtyckich, którym posługiwali się Zelowie na terenach obecnej wschodniej Litwy oraz północno-wschodniej Białorusi.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język seloński · Zobacz więcej »

Język semnani

Język semnani (semnani: Semani zefön) – jeden z języków lokalnych ostanu Semnan w Iranie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język semnani · Zobacz więcej »

Język serbski

Diasystem serbsko-chorwacki (2006) Język serbski (serb. /) – język indoeuropejski z grupy zachodniej języków południowosłowiańskich, używany głównie przez Serbów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język serbski · Zobacz więcej »

Język serbsko-chorwacki

język chorwacki, język bośniacki, język serbski (2006) Język serbsko-chorwacki, serbochorwacki (serb.-chorw. /) – kontrowersyjny termin określający byty językowe używane przez Serbów, Chorwatów, Czarnogórców i Boszniaków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język serbsko-chorwacki · Zobacz więcej »

Język sindhi

Język sindhi – język z grupy indyjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się około 30 mln ludzi, głównie w pakistańskiej prowincji Sindh.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język sindhi · Zobacz więcej »

Język sogdyjski

Język sogdyjski – język wschodnioirański, którym posługiwano się w Sogdianie (obszar dzisiejszego Uzbekistanu i Tadżykistanu – główne miasta: Samarkanda, Fergana, Pandżakent).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język sogdyjski · Zobacz więcej »

Język sorani

Język sorani lub środkowokurdyjski (زمانێ سۆرانی‎, zimanê soranî) – etnolekt irański używany w Iranie i Iraku przez około 4,5 miliona osób (2014).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język sorani · Zobacz więcej »

Język staro-cerkiewno-słowiański

Język staro-cerkiewno-słowiański, język scs., język starosłowiański – najstarszy literacki język słowiański, formujący się od połowy IX wieku, oparty głównie na słowiańskich gwarach okolic Sołunia (dzisiejsze Saloniki).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język staro-cerkiewno-słowiański · Zobacz więcej »

Język staro-wysoko-niemiecki

Język staro-wysoko-niemiecki – najstarsza forma języka niemieckiego (750–1050).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język staro-wysoko-niemiecki · Zobacz więcej »

Język staroangielski

Język staroangielski (stang. Ænglisc, Anglisc lub Englisc sprǣc, wym.) lub język anglosaski (stang. Ængle-Seaxisce sprǣc) – najwcześniejsza znana forma języka angielskiego używana w Anglii oraz w południowej i zachodniej Szkocji we wczesnym średniowieczu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język staroangielski · Zobacz więcej »

Język staroirlandzki

Język staroirlandzki, język staroiryjski – wymarły język z grupy celtyckiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język staroirlandzki · Zobacz więcej »

Język staronordyjski

Język staronordyjski (staronordycki) – język z północnej grupy języków germańskich, używany przez mieszkańców Skandynawii i obszarów przez nich zasiedlonych między VIII i XIV wiekiem.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język staronordyjski · Zobacz więcej »

Język staroperski

Język staroperski – wymarły język irański, wraz z awestyjskim i medyjskim, używany w okresie staroirańskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język staroperski · Zobacz więcej »

Język staroruski

Język staroruski (star. rus. рѹсьскъ ѩꙁꙑкъ, translit. rusĭskŭ językŭ, zwany także językiem wschodniosłowiańskim) – język wschodniosłowiański używany od X do XV wieku, protoplasta współczesnych języków: białoruskiego, rusińskiego, ukraińskiego i rosyjskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język staroruski · Zobacz więcej »

Język starosaksoński

Język starosaksoński, język starosaski – język, którym posługiwali się Sasi i Anglowie we wczesnym średniowieczu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język starosaksoński · Zobacz więcej »

Język sumeryjski

Język sumeryjski (sum. 𒅴𒂠, eme-gi7/gir15, akad. Ŝumeru) – język starożytnego Sumeru, używany w południowej Mezopotamii od co najmniej IV tysiąclecia p.n.e., jeden z najstarszych zapisanych języków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język sumeryjski · Zobacz więcej »

Język sycylijski

Język sycylijski (scn. sicilianu) – zespół dialektów używanych na Sycylii oraz na Półwyspie Apenińskim (Kalabria i Apulia).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język sycylijski · Zobacz więcej »

Język sydetyjski

Język sydetyjski – wymarły język z podrodziny anatolijskiej języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język sydetyjski · Zobacz więcej »

Język sykulski

Język sykulski – wymarły język indoeuropejski, używany przez lud Sykulów, zamieszkujących w starożytności wschodniąi środkowąSycylię.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język sykulski · Zobacz więcej »

Język syngaleski

Napis „Sri Lanka” w piśmie syngaleskim Język syngaleski, język singaleski (sinhala, සිංහල, ISO 15919: siṃhala, IPA) – używany na Sri Lance przez blisko 17 mln ludzi z grupy etnicznej Syngalezów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język syngaleski · Zobacz więcej »

Język szina

Język szina – język dardyjski używany przez niektórych mieszkańców Gilgit-Baltistanu w Pakistanie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język szina · Zobacz więcej »

Język sztuczny

Język sztuczny (także konlang, conlang) – język, którego fonologia, gramatyka oraz słownictwo zostało świadomie stworzone przez jednostkę (zwanąjęzykotwórcąbądź konlangerem) bądź grupę osób.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język sztuczny · Zobacz więcej »

Język szugnański

Język szugnański (szugni) – język pamirski, którym posługuje się około 40 tys.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język szugnański · Zobacz więcej »

Język szwedzki

Język szwedzki (szw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich, ojczysty dla ponad 10 milionów osób, używany głównie w Szwecji i niektórych częściach Finlandii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język szwedzki · Zobacz więcej »

Język tacki

Język tacki (zuhun tati) – język irański używany przez Tatów i Żydów Górskich w północnowschodnim Azerbejdżanie i Dagestanie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język tacki · Zobacz więcej »

Język tadżycki

Język tadżycki (тоҷикӣ, забони тоҷикӣ) albo tadżycki farsi (форсии тоҷикӣ) – etnolekt z grupy irańskiej języków indoeuropejskich, zazwyczaj uważany za wariant języka perskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język tadżycki · Zobacz więcej »

Język tatarski

Język tatarski (nazwy własne) – język z kipczackiej grupy turkijskiej rodziny językowej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język tatarski · Zobacz więcej »

Język tocharski A

Język tocharski A – wymarły język należący do grupy tocharskiej języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język tocharski A · Zobacz więcej »

Język tocharski B

Język tocharski B – wymarły język należący do grupy tocharskiej języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język tocharski B · Zobacz więcej »

Język tok pisin

Język tok pisin – język kreolski na bazie angielskiego, rozpowszechniony w Papui-Nowej Gwinei, gdzie jest jednym z języków urzędowych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język tok pisin · Zobacz więcej »

Język tracki

Język tracki – wymarły indoeuropejski język starożytnej Tracji, używany na rozległych obszarach Bałkanów, a także w północno-zachodniej Azji Mniejszej oraz (łącznie z bardzo blisko spokrewnionym językiem dackim) na terenach dzisiejszych wschodnich Węgier, Słowacji i środkowo-zachodniej Ukrainy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język tracki · Zobacz więcej »

Język tregami

Język tregami – język z grupy języków nuristańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język tregami · Zobacz więcej »

Język turecki

Język turecki (tur., IPA:, Türk dili) – język należący do grupy oguzyjskiej języków tureckich, ojczysty dla ponad 83 mln ludzi na całym świecie, co czyni go najpowszechniejszym ze swojej rodziny językowej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język turecki · Zobacz więcej »

Język ukraiński

Język ukraiński (ukr.) – język z grupy wschodniosłowiańskiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język ukraiński · Zobacz więcej »

Język umbryjski

Przybliżone rozmieszczenie języków italskich w VI wieku p.n.e. Język umbryjski – wymarły język należący do podgrupy oskijsko-umbryjskiej języków italskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język umbryjski · Zobacz więcej »

Język urdu

Język urdu (urdū), miejscowo znany jako lashkari – język indoeuropejski z grupy indoaryjskiej używany obecnie przez ponad 50 mln ludzi na subkontynencie indyjskim i przez ponad milion osób zamieszkujących poza Azją.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język urdu · Zobacz więcej »

Język urzędowy

Język urzędowy – język objęty wyjątkowym statusem prawnym na terenie danego państwa lub regionu administracyjnego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język urzędowy · Zobacz więcej »

Język wachański

Język wachański (wakhi, wachi, wachni) – język z grupy języków pamirskich, spotykany wzdłuż górnego biegu rzeki Piandż (dawniej nazywanej Wachsz), w północno-wschodnim Afganistanie, na terytorium zwanym Wachanem.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język wachański · Zobacz więcej »

Język walijski

Dwujęzyczny napis na pojeździe policyjnym Dwujęzyczne napisy na dworcu Caerdydd Canolog Język walijski (wal.) – język z grupy brytańskiej języków celtyckich, którym według cenzusu z 2011 roku mówi 18% obywateli Walii (562 tys. osób), a 14% społeczeństwa potrafi w nim czytać, pisać oraz mówić.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język walijski · Zobacz więcej »

Język waloński

Języki i dialekty Francji Język waloński (Walon) – język romański z grupy langues d’oïl, niekiedy uznawany za dialekt języka francuskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język waloński · Zobacz więcej »

Język wandalski

Język wandalski – wymarły język z wschodniej podgrupy języków germańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język wandalski · Zobacz więcej »

Język wasi-weri

Język wasi-weri (język prasun) – język z grupy języków nuristańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język wasi-weri · Zobacz więcej »

Język włoski

Mapa zasięgu występowania języka włoskiego Język włoski (wł.) – język romański objęty statusem urzędowego we Włoszech, San Marino, Watykanie (obok łaciny), Szwajcarii (obok francuskiego, niemieckiego i romansz), Monako (obok francuskiego i monegaskiego) oraz na Istrii, należącej do Chorwacji i Słowenii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język włoski · Zobacz więcej »

Język węgierski

Europy Środkowo-Wschodniej Język węgierski (węg.) – język należący do grupy języków ugryjskich, zaliczanej do podrodziny ugrofińskiej (w ramach rodziny uralskiej).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język węgierski · Zobacz więcej »

Język wenetyjski

Italia w epoce żelaza Język wenetyjski – język indoeuropejski, zaliczany przez niektórych językoznawców do języków italskich, używany do początku naszej ery w rzymskiej prowincji Wenecja i wyparty przez łacinę.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język wenetyjski · Zobacz więcej »

Język wernakularny

Język wernakularny – forma mowy (język, dialekt, rejestr) używana do kontaktów codziennych przez przedstawicieli pewnej wspólnoty.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język wernakularny · Zobacz więcej »

Język wschodnioormiański

Język wschodnioormiański – jedna z dwóch gałęzi współczesnego języka ormiańskiego, którym posługująsię Ormianie w Republice Armenii i Republice Górskiego Karabachu, oraz Ormianie zamieszkujący w Iranie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język wschodnioormiański · Zobacz więcej »

Język wymarły

języku eteocypryjskim Język wymarły – język, który nie jest już używany ani w formie pisanej, ani ustnej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język wymarły · Zobacz więcej »

Język zachodnioormiański

Język zachodnioormiański (arewmytahajeren-Արեւմտահայերէն) – jeden z dwóch dialektów współczesnego języka ormiańskiego (drugim jest wschodnioormiański).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język zachodnioormiański · Zobacz więcej »

Język zachodniopendżabski

Język zachodniopendżabski, dawniej także określany jako lahnda albo lahndi (pendżabski: lahindi) – język z rodziny indoaryjskiej, używany w prowincji Pendżab w Pakistanie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język zachodniopendżabski · Zobacz więcej »

Język zagrożony wymarciem

Język zagrożony wymarciem – język wykazujący spadek liczby użytkowników, zwłaszcza wśród młodego pokolenia, co w bliższej lub dalszej przyszłości grozi jego zaniknięciem.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język zagrożony wymarciem · Zobacz więcej »

Język zazaki

Język zazaki – język ludu Zaza używany we wschodniej Anatolii, w dorzeczu Eufratu i Tygrysu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język zazaki · Zobacz więcej »

Język zemgalski

Język zemgalski (semigalski) – wymarły język z zespołu wschodniobałtyckiego języków bałtyckich, którym posługiwali się Zemgalowie w Semigalii (wchodzącej w skład obecnej Łotwy).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Język zemgalski · Zobacz więcej »

Języki ałtajskie

Rozmieszczenie geograficzne języków ałtajskich Języki ałtajskie – grupa języków, wcześniej traktowanych jako rodzina językowa.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki ałtajskie · Zobacz więcej »

Języki abchasko-adygejskie

Języki abchasko-adygejskie, inaczej północno-zachodniokaukaskie lub abchasko-adygijskie – rodzina pięciu języków kaukaskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki abchasko-adygejskie · Zobacz więcej »

Języki afroazjatyckie

Rodziny językowe Afryki Języki afroazjatyckie (dawniej zwane rodzinąsemito-chamickąlub chamito-semicką) – wielka rodzina języków, zajmująca obszary od afrykańskich wybrzeży Atlantyku z językami hausa, arabskim i berberyjskimi na zachodzie po Róg Afryki (języki kuszyckie) i Bliski Wschód z językami hebrajskim i arabskim na wschodzie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki afroazjatyckie · Zobacz więcej »

Języki afrykańskie

Dystrybucja rodzin i grup językowych w Afryce Języki afrykańskie – geograficzne określenie języków używanych na kontynencie afrykańskim, obejmujące takie grupy i rodziny językowe jak: języki afroazjatyckie, języki nigero-kongijskie (z rodzinąbantu), języki nilo-saharyjskie i języki khoisan (buszmeńsko-hotentockie), niekiedy także język malgaski.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki afrykańskie · Zobacz więcej »

Języki albańskie

Języki albańskie – grupa językowa w obrębie rodziny indoeuropejskiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki albańskie · Zobacz więcej »

Języki amerindiańskie

zasięg języków amerindiańskich Języki amerindiańskie – postulowana makrorodzina lub fyla językowa, zaproponowana przez Josepha Greenberga, obejmująca wszystkie rdzenne języki Ameryki Północnej i Południowej z wyjątkiem języków eskimo-aleuckich i języków na-dene.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki amerindiańskie · Zobacz więcej »

Języki analityczne

Języki analityczne – języki, które wyrażająstosunki gramatyczne za pomocąluźnych morfemów w postaci form czasownika posiłkowego, przysłówków i przyimków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki analityczne · Zobacz więcej »

Języki anatolijskie

Języki anatolijskie (hetyckie) – podrodzina języków indoeuropejskich, którymi posługiwała się ludność zamieszkująca współczesnąAnatolię w okresie od ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki anatolijskie · Zobacz więcej »

Języki andamańskie

Mapa językowa Andamanów z okresu przedkolonialnego Języki andamańskie – języki używane przez autochtonicznąludność Andamanów, indyjskiego terytorium związkowego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki andamańskie · Zobacz więcej »

Języki australijskie

pama-njungaskie oraz niektóre tankickie Języki australijskie – makrofyla językowa, języki Aborygenów australijskich (około 40 tys. użytkowników), których liczba zmniejsza się ze względu na asymilację.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki australijskie · Zobacz więcej »

Języki austronezyjskie

Języki austronezyjskie – rodzina języków, którymi posługuje się ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki austronezyjskie · Zobacz więcej »

Języki autochtoniczne Ameryk

Rozmieszczenie języków w Ameryce Północnej przed przybyciem Europejczyków język mapudungun (mapucze) Grupę języków rdzennej ludności obu Ameryk wydziela się ze względów czysto geograficznych, jak dotąd nie udało się bowiem ustalić ich wzajemnego pokrewieństwa.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki autochtoniczne Ameryk · Zobacz więcej »

Języki łużyckie

'''Serbołużyckie''' Języki łużyckie – grupa obejmująca dwa blisko spokrewnione języki zachodniosłowiańskie: górnołużycki i dolnołużycki.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki łużyckie · Zobacz więcej »

Języki środkowo-północnoindyjskie

Języki środkowo-północnoindyjskie – podgrupa językowa w obrębie języków indoaryjskich (indyjskich).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki środkowo-północnoindyjskie · Zobacz więcej »

Języki świata

Języki świata – na świecie używanych jest ponad 7 tysięcy języków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki świata · Zobacz więcej »

Języki bałtosłowiańskie

Różne schematy możliwego pokrewieństwa języków bałtyckich i słowiańskich; Van Wijk, 1923 Języki bałtosłowiańskie, języki bałtycko-słowiańskie – hipotetyczna podrodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich, obejmująca języki bałtyckie i języki słowiańskie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki bałtosłowiańskie · Zobacz więcej »

Języki bałtyckie

Języki bałtyckie lub bałtyjskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi w przeszłości posługiwali się Bałtowie na terenach od ujścia Wisły po południowe granice dzisiejszej Estonii (północne krańce łotewskiej krainy zwanej Liwonią).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki bałtyckie · Zobacz więcej »

Języki boreańskie

420x420px Języki boreańskie (– półkula północna) – hipotetyczna makrorodzina językowa, w skład której miałaby wchodzić większość języków Eurazji, Afryki Północnej oraz obu Ameryk.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki boreańskie · Zobacz więcej »

Języki brytańskie

Języki brytańskie – jedna z dwóch grup języków celtyckich w obrębie języków indoeuropejskich (druga grupa to języki goidelskie).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki brytańskie · Zobacz więcej »

Języki celtyckie

Współczesny zasięg języków celtyckich Języki celtyckie – grupa językowa w obrębie języków indoeuropejskich, wywodząca się z rekonstruowanego języka praceltyckiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki celtyckie · Zobacz więcej »

Języki celtyckie kontynentalne

Tabliczka z Botorrita – zabytek języka celtyberyjskiego. Języki celtyckie kontynentalne – najprawdopodobniej parafiletyczna podgrupa językowa w ramach języków celtyckich, zawierająca wymarłe, stosunkowo słabo poświadczone dialekty używane w starożytności i wczesnym średniowieczu na terenie Europy kontynentalnej i Azji Mniejszej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki celtyckie kontynentalne · Zobacz więcej »

Języki celtyckie wyspiarskie

Języki celtyckie wyspiarskie – jedna z dwóch głównych kategorii w klasyfikacji języków celtyckich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki celtyckie wyspiarskie · Zobacz więcej »

Języki chińsko-tybetańskie

Języki chińsko-tybetańskie (sino-tybetańskie) – hipotetyczna rodzina językowa, do której należąjęzyki używane na terenie Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki chińsko-tybetańskie · Zobacz więcej »

Języki czukocko-kamczackie

Języki czukocko-kamczackie – składająca się z 5 języków rodzina językowa północno-wschodniej Syberii, zaliczana do języków paleoazjatyckich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki czukocko-kamczackie · Zobacz więcej »

Języki dardyjskie

Zasięg języków dardyjskich (kolor niebieski) Języki dardyjskie (języki kafirskie) – zespół języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki dardyjskie · Zobacz więcej »

Języki dene-kaukaskie

Zasięg występowania języków zaliczanych do hipotetycznej makrorodziny dene-kaukaskiej Języki dene-kaukaskie – hipotetyczna makrorodzina językowa, postulująca wspólne pochodzenie kilku języków izolowanych na świecie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki dene-kaukaskie · Zobacz więcej »

Języki drawidyjskie

Języki drawidyjskie – rodzina językowa, obejmująca 85 języków południowych Indii i Sri Lanki.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki drawidyjskie · Zobacz więcej »

Języki eskimo-aleuckie

Języki eskimo-aleuckie – rodzina językowa obejmująca kilka języków, używanych przez Inuitów i Aleutów na północnych krańcach Ameryki (Alaska, Grenlandia, północna Kanada) i Syberii (Półwysep Czukocki, Wyspa Beringa).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki eskimo-aleuckie · Zobacz więcej »

Języki eurazjatyckie

Języki eurazjatyckie – hipotetyczna makrorodzina językowa zaproponowana przez Josepha Greenberga, w skład której miałyby wchodzić niektóre języki Europy, Azji oraz Ameryki Północnej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki eurazjatyckie · Zobacz więcej »

Języki fleksyjne

Języki fleksyjne – języki syntetyczne cechujące się rozbudowanąstrukturąmorfologiczną, w której jednostki językowe służąjako środki wyrażające relacje syntaktyczne.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki fleksyjne · Zobacz więcej »

Języki gallo-italskie

Języki gallo-italskie zaznaczono kolorem zielonym i złotym Języki gallo-italskie (Gallo-italico) – języki z grupy języków zachodnioromańskich, używane na obszarze północnych Włoch, na północ od linii Massa-Senigallia.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki gallo-italskie · Zobacz więcej »

Języki galloromańskie

Języki galloromańskie – podgrupa językowa w obrębie języków romańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki galloromańskie · Zobacz więcej »

Języki germańskie

Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki germańskie · Zobacz więcej »

Języki goidelskie

Języki goidelskie – podgrupa języków celtyckich w obrębie języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki goidelskie · Zobacz więcej »

Języki helleńskie

Języki helleńskie – rodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki helleńskie · Zobacz więcej »

Języki helleno-ormiańskie

Języki helleno-ormiańskie (greko-ormiańskie) – hipotetyczna podrodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich, skupiająca języki helleńskie oraz ormiańskie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki helleno-ormiańskie · Zobacz więcej »

Języki huro-urartyjskie

Języki huro-urartyjskie – wymarła rodzina językowa starożytnego Bliskiego Wschodu, w skład której wchodziły dwa języki: hurycki i urartyjski (Azja Mniejsza i Kaukaz).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki huro-urartyjskie · Zobacz więcej »

Języki iberoromańskie

Języki iberoromańskie – podgrupa językowa w obrębie języków romańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki iberoromańskie · Zobacz więcej »

Języki ilirskie

Języki ilirskie albo iliryjskie, także: język iliryjski – wspólna nazwa nadana prawdopodobnie blisko spokrewnionym ze sobąwymarłym językom z rodziny indoeuropejskiej, używanym w starożytności przez plemiona iliryjskie na obszarze zachodnich Bałkanów oraz południowo-wschodniej Italii (dzisiejszy włoski region Apulia, na tym terenie w użyciu był język mesapijski).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki ilirskie · Zobacz więcej »

Języki Indii

Główne rodziny językowe w Indiach Zgodnie z danymi SIL (Ethnologue) na terenie Indii funkcjonuje 415 języków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki Indii · Zobacz więcej »

Języki indo-uralskie

Języki indo-uralskie – hipotetyczna, postulowana przez niektórych językoznawców nadrodzina językowa, w skład której wchodząjęzyki indoeuropejskie oraz uralskie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki indo-uralskie · Zobacz więcej »

Języki indoaryjskie

Zasięg języków indoaryjskich Języki indoaryjskie (indyjskie) – grupa języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki indoaryjskie · Zobacz więcej »

Języki indoirańskie

Współczesny zasięg języków indoirańskich Języki indoirańskie – podrodzina języków indoeuropejskich, w skład której wchodzągrupy językowe: indyjska, irańska i nuristańska.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki indoirańskie · Zobacz więcej »

Języki irańskie

języków irańskich Języki irańskie – grupa języków indoeuropejskich, którymi posługuje się około 200 mln osób zamieszkujących Bliski i Środkowy Wschód oraz Azję Środkową.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki irańskie · Zobacz więcej »

Języki italoceltyckie

Języki italoceltyckie – hipotetyczna podrodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich skupiająca języki italskie oraz celtyckie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki italoceltyckie · Zobacz więcej »

Języki italoromańskie

Języki italoromańskie (italo-dalmatyńskie) – podgrupa językowa w obrębie języków romańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki italoromańskie · Zobacz więcej »

Języki italskie

Języki italskie – podrodzina języków indoeuropejskich, z których jeden (łacina) dał początek współczesnym językom romańskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki italskie · Zobacz więcej »

Języki judeo-perskie

Języki judeo-perskie (לשוננו) – języki lub dialekty przede wszystkim indoeuropejskie z grupy języków irańskich, używane przez Żydów w Iranie, Tadżykistanie (buchari), Rosji (w Dagestanie), w Azerbejdżanie oraz wśród emigrantów w innych krajach.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki judeo-perskie · Zobacz więcej »

Języki jukagirskie

język jukagirski Języki jukagirskie – rodzina dwóch języków Jukagirów żyjących w północno-wschodniej Syberii, zwłaszcza w dolinie rzeki Kołymy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki jukagirskie · Zobacz więcej »

Języki kartwelskie

Języki kartwelskie – mała, licząca 5 milionów użytkowników, rodzina językowa, obejmująca swym zasięgiem tereny Kaukazu Południowego, głównie Gruzji (gruz. Sa-kartvel-o), od której zresztąpochodzi nazwa rodziny.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki kartwelskie · Zobacz więcej »

Języki kaukaskie

Języki kaukaskie – grupa języków używanych przez rdzennąludność Kaukazu, uznawana przez niektórych językoznawców za rodzinę językową.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki kaukaskie · Zobacz więcej »

Języki kentum

palatalizacji indoeuropejskiej. Języki kentum (od łacińskiego słowa – według wymowy klasycznej: – „100”) – grupa języków indoeuropejskich, w których spółgłoska palatalna k nie uległa – jak w językach satemowych – spirantyzacji, czyli nie przeszła w spółgłoskę szczelinową''ś/s''.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki kentum · Zobacz więcej »

Języki kreolskie

Języki kreolskie – ogólne określenie niepowiązanych ze sobąjęzyków etnicznych rozwiniętych na bazie języków europejskich kolonistów (głównie angielskiego, francuskiego, portugalskiego, hiszpańskiego czy niderlandzkiego) z dużym dodatkiem elementów przejętych z języków ludności tubylczej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki kreolskie · Zobacz więcej »

Języki lapońskie

Rozmieszczenie języków lapońskich: 1. południowolapoński, 2. ume, 3. pite, 4. lule, 5. północnolapoński, 6. skolt, 7. inari, 8. kildin, 9. ter. Obszar ciemniejszy oznacza gminy, w których języki lapońskie sąjęzykami urzędowymi. Języki lapońskie, języki saamskie, języki saami – grupa języków ugrofińskich (rodzina uralska), różniących się jednak dość znacznie od pozostałych języków ugrofińskich i nie zaliczanych do żadnego z trzech głównych zespołów językowych, to znaczy bałtycko-fińskiego, permskiego ani wołżańskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki lapońskie · Zobacz więcej »

Języki latynofaliskie

alfabecie, powstała około roku 550 p.n.e. Języki latynofaliskie – podgrupa języków italskich obejmująca dwa blisko spokrewnione języki: łacinę i faliskijski.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki latynofaliskie · Zobacz więcej »

Języki luwijskie

Języki luwijskie – podgrupa językowa w obrębie wymarłych języków anatolijskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki luwijskie · Zobacz więcej »

Języki mieszane

Języki mieszane – języki kształtujące się w sytuacji kontaktu językowego, łączące elementy dwóch lub kilku języków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki mieszane · Zobacz więcej »

Języki mongolskie

350px Języki mongolskie – rodzina języków ałtajskich, której współcześni przedstawiciele wydzielili się z języka ogólnomongolskiego w XIV–XVI wieku (po rozpadzie imperium Czyngis-chana).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki mongolskie · Zobacz więcej »

Języki nigero-kongijskie

Zasięg języków nigero-kongijskich oraz innych rodzin językowych w Afryce Języki nigero-kongijskie – jedna z największych rodzin językowych, według Ethnologue ich liczba wynosi 1539.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki nigero-kongijskie · Zobacz więcej »

Języki nilo-saharyjskie

Rozmieszczenie geograficzne języków nilo-saharyjskich Języki nilo-saharyjskie – grupa języków używanych przez około 11 milionów ludzi w Afryce, głównie na terytorium Czadu i w górnym dorzeczu Nilu, a także w Sudanie na terenach historycznej Nubii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki nilo-saharyjskie · Zobacz więcej »

Języki nostratyczne

Języki nostratyczne sązaznaczone na zielono Języki nostratyczne – hipotetyczna makrorodzina językowa zaproponowana przez duńskiego językoznawcę Holgera Pedersena w 1903 roku.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki nostratyczne · Zobacz więcej »

Języki nowoindoaryjskie

Języki nowoindoaryjskie (nowoindyjskieArtykuł dotyczy podrodziny języków indoeuropejskich. Ponieważ tylko ok. 75% użytkowników języków indyjskich posługuje się językami indoeuropejskimi, nazwa „języki indyjskie” czy „języki nowoindyjskie” jest myląca. Spośród poważnych publikacji określenie „języki indyjskie” jako równoznaczne z „języki indoaryjskie” występuje jedynie w: Majewicz, Alfred F., Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989. W innych publikacjach natomiast termin „języki indyjskie” jest używany zamiennie z geograficznym terminem „języki Indii”, np. Frédéric, L. Słownik cywilizacji indyjskiej)) wykształciły się na przełomie pierwszego i drugiego tysiąclecia. Wyznaczyły nowy etap w rozwoju języków indoaryjskich. W porównaniu do języków średnioindoaryjskich zachowały tylko dwa rodzaje gramatyczne – męski i żeński (zanikł rodzaj nijaki). Używane sągłównie w północnych Indiach. Umocniły się tendencje zapoczątkowane w okresie średnioindoaryjskim. Przykłady.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki nowoindoaryjskie · Zobacz więcej »

Języki nuristańskie

Języki nuristańskie – grupa językowa w obrębie podrodziny języków indoirańskich, na którąskłada się 5 języków używanych przez górskie ludy w izolowanych rejonach Hindukuszu na granicy Afganistanu i Pakistanu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki nuristańskie · Zobacz więcej »

Języki ormiańskie

Kaukazu Języki ormiańskie – jedna z grup językowych w obrębie języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki ormiańskie · Zobacz więcej »

Języki oskijsko-umbryjskie

Języki oskijsko-umbryjskie – grupa języków italskich (w ramach rodziny języków indoeuropejskich), które używane były przez plemiona Samnitów i Umbrów, po czym zostały wyparte przez łacinę wraz ze wzrostem potęgi i znaczenia Starożytnego Rzymu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki oskijsko-umbryjskie · Zobacz więcej »

Języki paleobałkańskie

Języki paleobałkańskie, także: paleobałkańska liga językowa – postulowana liga języków z rodziny indoeuropejskiej, używanych w starożytności na terenach Półwyspu Bałkańskiego i wtórnie rozprzestrzenionych (na skutek inwazji ludnościowej) także na terytorium Azji Mniejszej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki paleobałkańskie · Zobacz więcej »

Języki północno-wschodnioirańskie

Języki północno-wschodnioirańskie – jedna z czterech podgrup językowych w obrębie języków irańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki północno-wschodnioirańskie · Zobacz więcej »

Języki północno-zachodnioirańskie

Języki północno-zachodnioirańskie – jedna z czterech podgrup językowych w obrębie języków irańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki północno-zachodnioirańskie · Zobacz więcej »

Języki północnogermańskie

Języki północnogermańskie (języki nordyjskie, nordyckie, skandynawskie) – północna grupa języków germańskich, którymi posługuje się blisko 18 mln ludzi zamieszkujących kraje skandynawskie i Islandię.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki północnogermańskie · Zobacz więcej »

Języki pidżynowe

Języki pidżynowe (pidgin, pidżyn) – języki pomocnicze o uproszczonej budowie strukturalnej, a także o ograniczonym słownictwie, powstałe na bazie dwóch (lub więcej) języków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki pidżynowe · Zobacz więcej »

Języki południowo-wschodnioirańskie

Języki południowo-wschodnioirańskie – jedna z czterech podgrup językowych w obrębie języków irańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki południowo-wschodnioirańskie · Zobacz więcej »

Języki południowo-zachodnioirańskie

Języki południowo-zachodnioirańskie – jedna z czterech podgrup językowych w obrębie języków irańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki południowo-zachodnioirańskie · Zobacz więcej »

Języki południoworomańskie

Języki południoworomańskie – jedna z trzech grup języków romańskich (obok wschodnio- i zachodnioromańskich).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki południoworomańskie · Zobacz więcej »

Języki południowosłowiańskie

Kontinuum dialektów południowosłowiańskich z głównymi grupami dialektów Słowianie Języki południowosłowiańskie – jedna z trzech grup języków słowiańskich (obok zachodnio- i wschodniosłowiańskich).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki południowosłowiańskie · Zobacz więcej »

Języki pozycyjne

Języki pozycyjne, amorficzne – języki w których każda część zdania ma swoje ustalone miejsce, które pozwala na zachowanie sensu wypowiedzi (np. język angielski).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki pozycyjne · Zobacz więcej »

Języki retoromańskie

Języki retoromańskie Języki retoromańskie – grupa języków romańskich, używanych przez około 700 tys.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki retoromańskie · Zobacz więcej »

Języki romańskie

Języki romańskie w Europie język rumuński Języki romańskie (od łacińskiego przysłówka romanice „po rzymsku, w języku wernakularnym”) – grupa języków indoeuropejskich, którymi posługuje się jako językami ojczystymi około 750 mln osób, zamieszkujących przede wszystkim Europę Południowąi Amerykę Łacińską.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki romańskie · Zobacz więcej »

Języki romskie

Języki romskie – podgrupa językowa w obrębie języków indoaryjskich (indyjskich).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki romskie · Zobacz więcej »

Języki satem

palatalizacji indoeuropejskiej. Języki satem, języki satemowe (od słowa satem „sto” w awestyjskim) – grupa języków indoeuropejskich, w których palatalizacja indoeuropejska zmieniła miękkie w, niekiedy też w (sanskryt) lub (bałtyckie).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki satem · Zobacz więcej »

Języki słowiańskie

Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki słowiańskie · Zobacz więcej »

Języki semickie

Współczesny zasięg języków semickich (kolor jasnopomarańczowy) na tle rodziny afroazjatyckiej Języki semickie – rodzina języków, należąca do języków afroazjatyckich, wywodząca się z języka prasemickiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki semickie · Zobacz więcej »

Języki syngalesko-malediwskie

Języki syngalesko-malediwskie – podgrupa w obrębie języków indoaryjskich (indyjskich).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki syngalesko-malediwskie · Zobacz więcej »

Języki syntetyczne

Języki syntetyczne – języki, w których formy gramatyczne tworzone sąza pomocąafiksów i funkcjonująw charakterze pojedynczego słowa.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki syntetyczne · Zobacz więcej »

Języki tocharskie

200px Języki tocharskie – grupa języków indoeuropejskich, które występowały na obszarze wschodniego Turkiestanu Chińskiego i Azji Środkowej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki tocharskie · Zobacz więcej »

Języki tracko-ormiańskie

Języki tracko-ormiańskie – hipotetyczna podrodzina języków indoeuropejskich, z której współcześnie zachował się jedynie język ormiański.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki tracko-ormiańskie · Zobacz więcej »

Języki transnowogwinejskie

Poszczególne rodziny zaliczane do języków transnowogwinejskich Języki transnowogwinejskie – rodzina językowa wyróżniana wśród licznych i bardzo zróżnicowanych języków używanych przez ludność Nowej Gwinei.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki transnowogwinejskie · Zobacz więcej »

Języki tungusko-mandżurskie

300px Języki tungusko-mandżurskie (języki tunguskie, języki mandżursko-tunguskie) – podrodzina języków ałtajskich, którymi posługuje się kilkadziesiąt tysięcy osób zamieszkujących rozległe obszary wschodniej Syberii oraz rosyjskiego i chińskiego Dalekiego Wschodu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki tungusko-mandżurskie · Zobacz więcej »

Języki turkijskie

Współczesny zasięg geograficzny języków turkijskich Eurazji Języki turkijskie albo tureckie – rodzina wśród języków ałtajskich, na początku XXI w. najliczniejsza, obejmująca około 140 mln mówiących.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki turkijskie · Zobacz więcej »

Języki uralskie

język jukagirski Języki uralskie – rodzina językowa, której językami posługuje się około 24 mln ludzi, zamieszkujących północnąEurazję i Nizinę Węgierską.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki uralskie · Zobacz więcej »

Języki urzędowe państw świata

Poniższa lista przedstawia języki urzędowe obowiązującego w poszczególnych państwach świata w podziale na kontynenty.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki urzędowe państw świata · Zobacz więcej »

Języki w Europie

Języki Europy – oznaczenia według ISO 639 semickie Zdecydowana większość ludności Europy posługuje się językami z rodziny indoeuropejskiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki w Europie · Zobacz więcej »

Języki wschodnio-środkowo-północnoindyjskie

Języki wschodnio-środkowo-północnoindyjskie – podgrupa językowa w obrębie języków indoaryjskich (indyjskich).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki wschodnio-środkowo-północnoindyjskie · Zobacz więcej »

Języki wschodnio-północnoindyjskie

Języki wschodnio-północnoindyjskie – podgrupa językowa w obrębie języków indoaryjskich (indyjskich).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki wschodnio-północnoindyjskie · Zobacz więcej »

Języki wschodniobałtyckie

Języki wschodniobałtyckie – grupa, do której zalicza się blisko spokrewnione języki bałtyckie: litewski i łotewski, łatgalski, żmudzki oraz wymarłe kuroński, seloński i zemgalski.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki wschodniobałtyckie · Zobacz więcej »

Języki wschodniogermańskie

Języki wschodniogermańskie – grupa wymarłych języków indoeuropejskich z germańskiej rodziny językowej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki wschodniogermańskie · Zobacz więcej »

Języki wschodnioirańskie

Języki wschodnioirańskie (irańskie wschodnie) – grupa języków irańskich używanych na wschodzie Iranu i w krajach sąsiednich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki wschodnioirańskie · Zobacz więcej »

Języki wschodnioromańskie

Języki wschodnioromańskie, bałkańsko-romańskie – grupa językowa w ramach rodziny języków romańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki wschodnioromańskie · Zobacz więcej »

Języki wschodniosłowiańskie

Języki wschodniosłowiańskie – jedna z trzech grup języków słowiańskich (obok zachodnio- i południowosłowiańskich).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki wschodniosłowiańskie · Zobacz więcej »

Języki zachodnio-północnogermańskie

Języki zachodnio-północnogermańskie (zachodnioskandynawskie) – zespół językowy w obrębie podgrupy północnogermańskiej języków germańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki zachodnio-północnogermańskie · Zobacz więcej »

Języki zachodnio-północnoindyjskie

Języki zachodnio-północnoindyjskie – podgrupa językowa w obrębie języków indoaryjskich (indyjskich).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki zachodnio-północnoindyjskie · Zobacz więcej »

Języki zachodniobałtyckie

Języki zachodniobałtyckie – grupa trzech wymarłych języków bałtyckich: staropruskiego, jaćwińskiego i galindyjskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki zachodniobałtyckie · Zobacz więcej »

Języki zachodniogermańskie

Języki zachodniogermańskie około roku 580 Języki zachodniogermańskie – jedna z trzech grup języków germańskich, obok języków północnogermańskich i wymarłych wschodniogermańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki zachodniogermańskie · Zobacz więcej »

Języki zachodnioirańskie

Języki zachodnioirańskie – jedna z dwóch głównych gałęzi w klasyfikacji filogenetycznej języków irańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki zachodnioirańskie · Zobacz więcej »

Języki zachodnioromańskie

Języki zachodnioromańskie zaznaczono kolorem ciemnozielonym Języki i dialekty Francji Języki zachodnioromańskie – jedna z trzech grup języków romańskich (obok wschodnio- i południoworomańskich).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki zachodnioromańskie · Zobacz więcej »

Języki zachodniosłowiańskie

Europy Środkowo-Wschodniej Języki zachodniosłowiańskie – jeden z trzech zespołów języków słowiańskich (obok języków wschodnio- i południowosłowiańskich), którymi posługuje się około 56 mln mówiących w Europie Środkowej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Języki zachodniosłowiańskie · Zobacz więcej »

Językoznawstwo

Językoznawstwo, inaczej lingwistyka (od „język”) – nauka badająca język pod kątem jego jednostek, struktury, funkcji i rozwoju.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Językoznawstwo · Zobacz więcej »

Językoznawstwo historyczno-porównawcze

Językoznawstwo historyczno-porównawcze lub językoznawstwo genetyczne – dział językoznawstwa, który zajmuje się rozwojem języków pokrewnych oraz wyjaśnieniem zmian, które w nich zaszły.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Językoznawstwo historyczno-porównawcze · Zobacz więcej »

Jer (głoska)

Jer – jedna z dwóch samogłosek występujących w języku prasłowiańskim, które różniły się od wszystkich pozostałych samogłosek krótszym czasem wymawiania.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Jer (głoska) · Zobacz więcej »

Jerzy Kuryłowicz

Jerzy Kuryłowicz (ur. 26 sierpnia 1895 w Stanisławowie, zm. 28 stycznia 1978 w Krakowie) – polski językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Jerzy Kuryłowicz · Zobacz więcej »

Jezuici

Ignacy Loyola Franciszek Ksawery Robert Bellarmin Matteo Ricci Athanasius Kircher Ruđer Josip Bošković Towarzystwo Jezusowe, SJ (łac. Societas Jesu), jezuici – męski papieski zakon apostolski założony przez Ignacego Loyolę.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Jezuici · Zobacz więcej »

Jidysz

''Elementarz'', Warszawa 1958 Jidysz (jid. jidisz, dosł. „żydowski” – od pierwotnego określenia w tym języku jidisz-tajcz „żydowsko-niemiecki”, „judeo-niemiecki”) – język Żydów aszkenazyjskich, powstały ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Jidysz · Zobacz więcej »

Johannes Schmidt

Johannes Schmidt w 1868 roku Johannes Schmidt (ur. 29 lipca 1843 w Prenzlau, zm. 4 lipca 1901 w Berlinie) – niemiecki językoznawca, uczeń Augusta Schleichera.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Johannes Schmidt · Zobacz więcej »

John Benjamins Publishing Company

John Benjamins Publishing Company – holenderskie wydawnictwo zajmujące się wydawaniem treści naukowych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i John Benjamins Publishing Company · Zobacz więcej »

Jolanta Sujecka

Jolanta Natalia Sujecka z d. Niziołek (ur. 1959) – polska slawistka i bałkanistka, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Jolanta Sujecka · Zobacz więcej »

Joseph Greenberg

Joseph Harold Greenberg (ur. 28 maja 1915 w Brooklynie, Nowy Jork, zm. 7 maja 2001 w Stanford) – amerykański językoznawca, wieloletni pracownik naukowy Uniwersytetu Stanforda, znany przede wszystkim ze swoich prac w dziedzinie typologii i klasyfikacji genetycznej języków świata.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Joseph Greenberg · Zobacz więcej »

Jost Gippert

Jost Gippert Jost Gippert (//; ur. 12 marca 1956 w Winz-Niederwenigern, obecnie Hattingen, Niemcy) – niemiecki lingwista, kaukazolog, autor oraz profesor lingwistyki porównawczej w Instytucie Lingwistyki Stosowanej na Uniwersytecie J.W. Goethego we Frankfurcie nad Menem.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Jost Gippert · Zobacz więcej »

Journal of Indo-European Studies

Journal of Indo-European Studies – recenzowane czasopismo naukowe, publikujące artykuły z dziedziny indoeuropeistyki.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Journal of Indo-European Studies · Zobacz więcej »

Julius Pokorny

Julius Pokorny (ur. 12 czerwca 1887 w Pradze, zm. 8 kwietnia 1970 w Zurychu) – badacz języków celtyckich, szczególnie irlandzkiego, zwolennik irlandzkiego nacjonalizmu, przed drugąwojnąświatowąwydawca czasopisma Zeitschrift für celtische Philologie, autor pracy Indogermanisches etymologisches Wörterbuch („Indoeuropejski słownik etymologiczny”), współcześnie wciąż używanej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Julius Pokorny · Zobacz więcej »

Kanada

Kanada (ang. i fr. Canada) – państwo położone w Ameryce Północnej, rozciągające się od Oceanu Atlantyckiego na wschodzie do Oceanu Spokojnego na zachodzie i Oceanu Arktycznego na północy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kanada · Zobacz więcej »

Kate Burridge

Kathryn „Kate” Burridge (ur. 1957) – australjska językoznawczyni, germanistka.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kate Burridge · Zobacz więcej »

Kategoria gramatyczna

Kategoria gramatyczna – typ cech semantycznych słowa, realizowanych w warstwie jego morfologii i wzajemnie wykluczających się.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kategoria gramatyczna · Zobacz więcej »

Kaukaz (łańcuch górski)

Swanetii Kaukaz w Gruzji Bazardüzü Dağı Szchara Gestola Swanetia Kaukaz (także Wielki Kaukaz; azer. Qafqaz, orm. Կովկաս, gruz. კავკასიონი, ros. Кавказские горы) – łańcuch górski na pograniczu południowo-wschodniej Europy i południowo-zachodniej Azji (zobacz: granica Europa-Azja).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kaukaz (łańcuch górski) · Zobacz więcej »

Kaukaz (region)

Granice państw, państw nieuznawanych i republik autonomicznych istniejących na Kaukazie w 2008 Zakaukaskiej Demokratycznej Republiki Federacyjnej w 1918 Flaga Republiki Górskiej Północnego Kaukazu Zakaukaskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej Kaukaz – region na pograniczu Europy i Azji pomiędzy morzami Czarnym i Kaspijskim wokół gór Kaukaz.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kaukaz (region) · Zobacz więcej »

Kazimierz Korus

Kazimierz Korus (ur. 2 czerwca 1944 w Krakowie) – polski filolog klasyczny, hellenista, profesor doktor habilitowany.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kazimierz Korus · Zobacz więcej »

Kazimierz Polański

Kazimierz Czesław Polański (ur. 6 kwietnia 1929 w Brzozdowcach, woj. lwowskie, zm. 7 lutego 2009 w Katowicach) – polski lingwista (językoznawca ogólny, slawista, anglista), profesor zwyczajny nauk humanistycznych, współtwórca polskiej teorii językoznawczej oraz współautor i redaktor fundamentalnych prac językoznawczych, m.in.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kazimierz Polański · Zobacz więcej »

Keith Brown

Edward Keith Brown (ur. 1935) – brytyjski językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Keith Brown · Zobacz więcej »

Kharoszthi

Droga Kharoszthi z Indii Xinjiangu Menandra z napisem w kharoszthi: MAHARADżASA DHARMIKASA MENANDRASA Kharoszthi (Kharoṣṭhī), pismo gāndhārī – alfabet sylabiczny używany od III w. p.n.e. do III w. n.e. na terenie starożytnych krain Gandhary, Sogdiany i Kuszanu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kharoszthi · Zobacz więcej »

Klad

Klad (z gr. – gałąź) – grupa organizmów mających wspólnego przodka, obejmująca wszystkie wywodzące się z niego grupy potomne (linie rozwojowe).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Klad · Zobacz więcej »

Klad bazalny

Klad bazalny – w filogenetyce jest to najwcześniejsza gałąź ewolucyjna większego kladu, stanowiąca grupę zewnętrznąpozostałych przedstawicieli kladu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Klad bazalny · Zobacz więcej »

Kladystyka

Różne grupy organizmów. Niektóre z nich nie sąkladami Kladystyka, systematyka filogenetyczna – metoda klasyfikacji grupująca obiekty w zhierarchizowane jednostki, spośród których mniej obszerne należądo obszerniejszych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kladystyka · Zobacz więcej »

Klasa społeczna

Klasa społeczna – jeden z podstawowych terminów służących do określania stratyfikacji społeczeństwa.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Klasa społeczna · Zobacz więcej »

Klasyfikacja języków indoeuropejskich

Klasyfikacja języków indoeuropejskich – podział indoeuropejskiej rodziny językowej oparty o pokrewieństwo filogenetyczne.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Klasyfikacja języków indoeuropejskich · Zobacz więcej »

Koń domowy

Wiktoria w Australii Klacz i źrebię na pastwisku umaszczenia siwego Koń domowy (Equus caballus) – gatunek udomowionego ssaka nieparzystokopytnego z rodziny koniowatych (Equuidae).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Koń domowy · Zobacz więcej »

Końcówka fleksyjna

Końcówka fleksyjna – morfem końcowy wyrazu w językach fleksyjnych, podlegający wymianie w drodze koniugacji lub deklinacji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Końcówka fleksyjna · Zobacz więcej »

Kościoły wschodnie

Kościoły wschodnie – zbiorcza nazwa Kościołów chrześcijańskich mających swoje korzenie na terenach starożytnych patriarchatów: Konstantynopola, Aleksandrii, Antiochii i Jerozolimy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kościoły wschodnie · Zobacz więcej »

Koine

Koine, koinè, greka wspólna (od gr., he koine dialektos – wspólny dialekt) – określenie powszechnej formy języka greckiego, która zastąpiła klasyczny język starogrecki i pozostawała w użyciu od początków epoki hellenistycznej do czasów późnoantycznych (ok. 300 p.n.e. – 300 n.e.). Greka koine stała się lingua franca wschodniej części basenu Morza Śródziemnego i nieoficjalnie drugim po łacinie językiem cesarstwa rzymskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Koine · Zobacz więcej »

Kolkata

Kolkata lub Kalkuta (hindi कोलकाता, trl. Kolkātā, trb. Kolkata; bengali: কলকাতা, trl. Kolkatā, trb. Kolkata ang. Kolkata; do 2001 hindi कलकत्ता, trl. Kalkattā, trb. Kalkatta; ang. Calcutta) – miasto w Indiach, w delcie Gangesu, stolica stanu Bengal Zachodni, trzecia aglomeracja w kraju licząca około 15 milionów mieszkańców.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kolkata · Zobacz więcej »

Kolonializm

Kraju Przylądkowego Kolonializm – polityka państw rozwiniętych gospodarczo polegająca na utrzymywaniu w zależności politycznej i ekonomicznej krajów słabo rozwiniętych oraz wykorzystywaniu ich zasobów ludzkich i surowcowych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kolonializm · Zobacz więcej »

Koniugacja (językoznawstwo)

Koniugacja (z łac.) – odmiana czasownika przez osoby, czasy, tryby, strony, liczby, aspekty i inne kategorie gramatyczne.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Koniugacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Konsensus naukowy

Konsensus naukowy – powszechna ocena, stanowisko lub opinia środowiska naukowego w konkretnej dziedzinie badań.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Konsensus naukowy · Zobacz więcej »

Kontakt językowy

Kontakt językowy – pojęcie z zakresu lingwistyki stosowanej, odnoszące się do kontaktów zachodzących między językami.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kontakt językowy · Zobacz więcej »

Kontinuum dialektalne

Europejskie kontinua językowe Kontinuum dialektalne, kontinuum językowe – grupa blisko spokrewnionych bytów językowych, których formy przenikająsię nawzajem, uniemożliwiając nakreślenie ostrych granic językowych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kontinuum dialektalne · Zobacz więcej »

Kontynent

Eurazja Europa Kontynent (łac. continens – łącznySłownik pojęć geograficznych, 1973, s. 209.) – w geografii fizycznej: olbrzymi pod względem powierzchni (rzędu kilku mln km²) obszar lądu, otoczony (oblany) ze wszystkich stron morzami i oceanami, a z innymi kontynentami połączony co najwyżej wąskimi przesmykami (Ameryka Północna i Ameryka Południowa, Eurazja i Afryka)Wielka Encyklopedia PWN t. 14, 2003, s. 321.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kontynent · Zobacz więcej »

Korpus (językoznawstwo)

Korpus (z „ciało”) – zbiór tekstów służący badaniom lingwistycznym, np.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Korpus (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Kosowo

Kosowo, Republika Kosowa (alb.: Kosova / Kosovë, Republika e Kosovës; serb.: Косово, Kosovo, Република Косовo, Republika Kosovo) – państwo w południowej Europie ze stolicąw Prisztinie i państwo częściowo uznawane na arenie międzynarodowej (patrz: lista państw formalnie uznających niepodległość Kosowa), które ogłosiło swojąniepodległość 17 lutego 2008 roku.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kosowo · Zobacz więcej »

Kraj Basków

250px Kraj Basków (dawniej także: Baskonia; bask. Euskadi, Euskal Herria,; nazwa oficjalna: Euskal Autonomia Erkidegoa – Comunidad Autónoma Vasca) – wspólnota autonomiczna w północnej Hiszpanii, położona nad ZatokąBiskajską.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kraj Basków · Zobacz więcej »

Król i bóg

Król i bóg (rēḱs deiwos-kʷe, łac. rex deusque) – tytuł krótkiego opowiadania w zrekonstruowanym języku praindoeuropejskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Król i bóg · Zobacz więcej »

Krzysztof Tomasz Witczak

Krzysztof Tomasz Witczak (ur. 6 października 1960 w Granicy) – polski filolog klasyczny, językoznawca, z zamiłowania historyk-regionalista, nauczyciel akademicki, profesor zwyczajny, autor licznych publikacji naukowych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Krzysztof Tomasz Witczak · Zobacz więcej »

Kult religijny

hinduista podczas modlitwy w rzece Kult religijny – integralny składnik religii, który w szerokim tego pojęcia znaczeniu oznacza czynności, dokonywane z pobudek religijnych, zaś w wąskim znaczeniu oznacza ustalone rytuały, odprawiane ku czci wobec sacrumJ.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kult religijny · Zobacz więcej »

Kultura afanasjewska

Orientacyjny zasięg kultury afanasjewskiej Kultura afanasjewska – neolityczna kultura archeologiczna rozwijająca się nad górnym Jenisejem i w Ałtaju, datowana na lata 3000–1700 p.n.e. Nazwa pochodzi od stanowiska Afanasjewska Gora w Rosji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kultura afanasjewska · Zobacz więcej »

Kultura archeologiczna

kultury bałtyjskie Kultura archeologiczna – zespół stale współwystępujących ze sobąna pewnym terytorium i w pewnym czasie charakterystycznych form źródeł archeologicznych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kultura archeologiczna · Zobacz więcej »

Kultura ceramiki sznurowej

kultura grobów jamowych Chrobrzu Kultura ceramiki sznurowej – archeologiczna kultura epoki eneolitu z kręgu kultur naddunajskich datowana na III tysiąclecie p.n.e.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kultura ceramiki sznurowej · Zobacz więcej »

Kultura ceramiki wstęgowej rytej

Mapa neolitycznej Europy, ok. 4 500-4 000 p.n.e. Kultura ceramiki wstęgowej rytej (KCWR) – neolityczna kultura z kręgu kultur naddunajskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kultura ceramiki wstęgowej rytej · Zobacz więcej »

Kultura czarnoleska

Kultury archeologiczne we wschodniej Europie u schyłku epoki brązu. Kultura czarnoleska – kultura archeologiczna schyłku epoki brązu i wczesnej epoki żelaza, zajmująca tereny leśno-stepowe na obszarze od środkowego Podniestrza do dorzecza Worskli.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kultura czarnoleska · Zobacz więcej »

Kultura grobów jamowych (IV/III tys. p.n.e.)

Obszar kultury grobów jamowych (na żółto), kultura ceramiki sznurowej na czerwono Kultura grobów jamowych – kultura archeologiczna datowana na około 3300–2600 p.n.e. związana jeźdźcami, identyfikowani genetycznie jako pochodzącymi ze wschodnioeuropejskich stepów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kultura grobów jamowych (IV/III tys. p.n.e.) · Zobacz więcej »

Kultura halsztacka

Pochówki kultury halsztackiej Miecze kultury halsztackiej Kultura halsztacka – kultura archeologiczna epoki żelaza, rozwijająca się w latach 800-450 p.n.e.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kultura halsztacka · Zobacz więcej »

Kultura jastorfska

Strefa północnoeuropejskiego Barbaricum Archeologiczna kultura jastorfska (nazwa pochodzi od stanowiska w miejscowości Jastorf w Dolnej Saksonii), jest kulturąwczesnej epoki żelaza z okresu przedrzymskiego (od okresu Hallstatt D – do przełomu er).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kultura jastorfska · Zobacz więcej »

Kultura komarowska

Kultura komarowska – kultura archeologiczna epoki brązu i wczesnego okresu halsztackiego (1000–800 lat p.n.e.). Nazwa kultury pochodzi od eponimicznego stanowiska Komarów na Ukrainie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kultura komarowska · Zobacz więcej »

Kultura majkopska

250px Kultura majkopska – kultura archeologiczna eneolitu i wczesnej epoki brązu na Północnym Kaukazie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kultura majkopska · Zobacz więcej »

Kultura przeworska

kultura Poieneşti-Lukaševka Kultura przeworska daw.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kultura przeworska · Zobacz więcej »

Kultura Sintaszta-Pietrowka

cywilizacja Oksus (BMAC) Kultura Sintaszta-Pietrowka (ros. Синташтинская культура, ang. Sintashta culture, również Sintashta-Petrovka culture lub Sintashta-Arkaim culture) – kultura archeologiczna istniejąca w okresie epoki brązu, rozwijająca się w północnej części Wielkiego Stepu (okolice miasta Czelabińsk na Uralu) na pograniczu Europy Wschodniej i Azji Środkowej, datowana na 2100–1800 rok p.n.e. Z kultury Sintaszta-Pietrowka pochodząnajstarsze znane rydwany, które zostały odnalezione w grobach.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kultura Sintaszta-Pietrowka · Zobacz więcej »

Kultura trypolska

IV tys. p.n.e Ceramika kultury trypolskiej Kultura trypolska – kultura archeologiczna reprezentująca apogeum rozwoju kultur eneolitycznych w Europie rozwijająca się w latach 4200-2750 p.n.e., na terenach Bułgarii, Rumunii, Mołdawii i zachodniej Ukrainy (zob. też kultura Cucuteni-Trypole).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kultura trypolska · Zobacz więcej »

Kulturoznawstwo

Kulturoznawstwo – dyscyplina nauk humanistycznych zajmująca się badaniem kultury, rozumianej jako aksjologiczno-normatywna sfera regulacji praktyk społecznych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kulturoznawstwo · Zobacz więcej »

Kultury naddunajskie

Kultury naddunajskie – określenie wprowadzone w latach 20.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kultury naddunajskie · Zobacz więcej »

Kurhan

Schemat kurhanu Kurhan, in.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kurhan · Zobacz więcej »

Kursywa

Kursywa – odmiana pisma, zazwyczaj pochyła, o charakterze bardziej płynnym niż antykwa, choć nawiązująca do niej stylem.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kursywa · Zobacz więcej »

Kwartalnik Językoznawczy

Kwartalnik Językoznawczy – powstałe w 2009 czasopismo internetowe redagowane przez zespół autorów z Instytutu Filologii Polskiej UAM, którego tematyka dotyczy szeroko pojętego językoznawstwa z przewagąpolonistyki.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kwartalnik Językoznawczy · Zobacz więcej »

Kwas deoksyrybonukleinowy

wiązania wodorowe) Widełki replikacyjne DNA Kwas deoksyrybonukleinowy, DNA (z), kwas dezoksyrybonukleinowy – wielkocząsteczkowy organiczny związek chemiczny z grupy kwasów nukleinowych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Kwas deoksyrybonukleinowy · Zobacz więcej »

Labializacja

Labializacja (uwargowienie) (labializacja od łac. labialis wargowy) – zjawisko zaokrąglenia warg przy artykulacji samogłosek lub spółgłosek.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Labializacja · Zobacz więcej »

Ladino (dialekt)

Język ladino (לאדינו), język judeohiszpański (ג'ודיאו-איספאנייול), judezmo, dżudezmo, spaniolisz, spaniolin – język żydowski powstały jako dialekt języka hiszpańskiego po wygnaniu Żydów sefardyjskich z Półwyspu Iberyjskiego w latach 1492–1497.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ladino (dialekt) · Zobacz więcej »

Language

Language („język”) – czasopismo naukowe poświęcone zagadnieniom językoznawczym, oficjalna publikacja Linguistic Society of America.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Language · Zobacz więcej »

Larry Trask

Robert Lawrence „Larry” Trask (ur. 10 listopada 1944, zm. 27 marca 2004) – amerykański językoznawca, specjalista w dziedzinie językoznawstwa historycznego i języka baskijskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Larry Trask · Zobacz więcej »

Leksem

Leksem, wyraz słownikowy – wyraz rozumiany jako abstrakcyjna jednostka systemu słownikowego języka.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Leksem · Zobacz więcej »

Lenicja

Lenicja (łac. lenio „łagodzę, zmiękczam”) – proces fonetyczny, zachodzący w wielu językach, w którym głoska ulega osłabieniu w określonych sytuacjach, jak na przykład spółgłoska pomiędzy samogłoskami czy w wygłosie, może także odgrywać rolę gramatyczną.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Lenicja · Zobacz więcej »

Leonard Bloomfield

Leonard Bloomfield (ur. 1 kwietnia 1887 w Chicago, zm. 18 kwietnia 1949 w New Haven) – amerykański językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Leonard Bloomfield · Zobacz więcej »

Leszek Bednarczuk

Leszek Bednarczuk (ur. 30 maja 1936 w Wilnie) – polski językoznawca, indoeuropeista i celtolog.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Leszek Bednarczuk · Zobacz więcej »

Lewant

Lewant Lewant (od wł. levante – wschód) – określenie państw leżących na wschodnim, azjatyckim wybrzeżu Morza Śródziemnego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Lewant · Zobacz więcej »

Liczba (językoznawstwo)

Liczba – kategoria gramatyczna dotycząca niektórych części mowy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Liczba (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Liczba mnoga

Liczba mnoga – szereg form fleksyjnych oznaczających wielość przedmiotów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Liczba mnoga · Zobacz więcej »

Liczba podwójna

Liczba podwójna (liczba mnoga podwójna, dualis) – występująca w niektórych językach (w tym w dawnej polszczyźnie i czeszczyźnie) kategoria gramatyczna, służąca wyrażaniu podwójności, parzystości.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Liczba podwójna · Zobacz więcej »

Liczba pojedyncza

Liczba pojedyncza, lp – szereg form fleksyjnych oznaczających pojedynczość przedmiotu lub osoby bez względu na to, czy jest to rzeczywiście jednostka (np. mały chłopiec biegnie), gatunek (np. pies szczeka) czy też zbiorowość (np. armia walczy).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Liczba pojedyncza · Zobacz więcej »

Liczebnik

Liczebnik – część mowy określająca cechy ilościowe desygnatu: liczbę, ilość, liczebność, wielokrotność lub kolejność.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Liczebnik · Zobacz więcej »

Liga językowa

Liga językowa – grupa języków różnego pochodzenia, które wskutek długotrwałego wzajemnego oddziaływania wytworzyły wiele wspólnych cech w strukturze leksykalnej, gramatycznej i fonologicznej, np.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Liga językowa · Zobacz więcej »

Liga rokitnicka

Liga rokitnicka – liga językowa z następującymi językami powinowatymi: polskim, litewskim, białoruskim, ukraińskim i kaszubskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Liga rokitnicka · Zobacz więcej »

Liguria

Liguria – region administracyjny w zachodnich Włoszech, o powierzchni 5416 km², 1,7 miliona mieszkańców i ze stolicąw Genui (727000 mieszkańców).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Liguria · Zobacz więcej »

Linguistica Brunensia

Linguistica Brunensia – czeskie czasopismo językoznawcze, wydawane dwa razy w roku przez Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Masaryka.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Linguistica Brunensia · Zobacz więcej »

LingVaria

LingVaria – półrocznik Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego poświęcony językowi polskiemu i językoznawstwu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i LingVaria · Zobacz więcej »

Lingwistyka matematyczna

Lingwistyka matematyczna – dział językoznawstwa, w którym do badania języków stosuje się metody matematyczne, podzielony na dwa kierunki: syntetyczny i analityczny.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Lingwistyka matematyczna · Zobacz więcej »

Lipsk

Lipsk – miasto na prawach powiatu, najliczniejszy ośrodek Saksonii i drugi po Berlinie we wschodniej części Niemiec.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Lipsk · Zobacz więcej »

Lista języków indoeuropejskich

Lista języków indoeuropejskich – alfabetyczny wykaz wszystkich języków rodziny indoeuropejskiej, uwzględnionych w następujących klasyfikacjach.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Lista języków indoeuropejskich · Zobacz więcej »

Lista najczęściej używanych języków świata

Najczęściej używane języki świata – lista największych języków świata pod względem liczby użytkowników.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Lista najczęściej używanych języków świata · Zobacz więcej »

Lista państw świata

Lista państw świata – zawiera listę państw niepodległych oraz wykaz państw nieuznawanych, uszeregowanych w kolejności alfabetycznej pod względem nazwy krótkiej (o ile taka istnieje).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Lista państw świata · Zobacz więcej »

Lista Swadesha

Lista Swadesha – jeden z kilku wariantów listy podstawowego słownictwa, opracowanej na przełomie lat 40 i 50 przez Morrisa Swadesha, używanej dla celów leksykostatystycznych (ustalania stopnia pokrewieństwa języków) oraz glottochronologicznych (ustalania czasu „rozejścia się” języków).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Lista Swadesha · Zobacz więcej »

Litera

150x150px Litera – znak graficzny charakterystyczny dla pism głoskowych, odpowiadający zwykle pojedynczemu fonemowi.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Litera · Zobacz więcej »

Ludność świata

Ludność świata – ogół wszystkich ludzi zamieszkujący Ziemię.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ludność świata · Zobacz więcej »

Ludwik Zamenhof

Język międzynarodowy. Przedmowa i podręcznik kompletny – 1887 Białymstoku, w którym w 1859 urodził się Ludwik Zamenhof Ludwik Łazarz Zamenhof, właściwie Eliezer Lewi Samenhof (jid. לײזער לוי זאַמענהאָף, esp. Ludoviko Lazaro Zamenhof; ur. 15 grudnia 1859 w Białymstoku, zm. 14 kwietnia 1917 w Warszawie) – polski lekarz okulista żydowskiego pochodzenia, twórca esperanto; ośmiokrotnie nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla (1907, 1909, 1910, 1913, 1914, 1915, 1916, 1917).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ludwik Zamenhof · Zobacz więcej »

Ludy irańskie

języków irańskich Flaga panirańska Ludy irańskie, grupa irańska – grupa ludów indoeuropejskich mówiących językami irańskimi, zamieszkująca terytoria rozciągające się od wschodniej Anatolii poprzez Wyżynę Irańskąaż po Hindukusz oraz od Azji Środkowej po Zatokę Perską.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ludy irańskie · Zobacz więcej »

Luigi Luca Cavalli-Sforza

Luigi Luca Cavalli-Sforza (ur. 25 stycznia 1922 w Genui, zm. 31 sierpnia 2018 w Belluno) – włoski genetyk populacyjny, czołowy ekspert w stosowaniu jej algorytmów do badań nad historiąpopulacji ludzkich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Luigi Luca Cavalli-Sforza · Zobacz więcej »

Lyle Campbell

Lyle Campbell (ur. 2 października 1942) – amerykański językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Lyle Campbell · Zobacz więcej »

Macedonia Północna

Macedonia Północna (Republika Macedonii Północnej,,, dawniej Macedonia) – państwo w Europie Południowej na Półwyspie Bałkańskim, powstałe w wyniku rozpadu Jugosławii, obejmujące swoim terytorium około 38% regionu historyczno-geograficznego Macedonia.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Macedonia Północna · Zobacz więcej »

Makrojęzyk

Makrojęzyk – jednostka klasyfikacyjna wprowadzona przez międzynarodowy standard ISO 639.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Makrojęzyk · Zobacz więcej »

Makrorodzina językowa

Makrorodzina językowa (nadrodzina językowa) – w genetycznej klasyfikacji języków jednostka obejmująca rodzinę językowąplus język(i), które w założeniu sąze sobąspokrewnione wywodząc się od wspólnego prajęzyka.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Makrorodzina językowa · Zobacz więcej »

Marche

(wym. ˈmɑrkeˈ; w języku polskim używane również Marchia) – region administracyjny w środkowych Włoszech, historyczna Marchia Ankońska (Ankonitańska, Ankony).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Marche · Zobacz więcej »

Marcus Zuerius van Boxhorn

Portret Marcusa Boxhorna Marcus Zuerius van Boxhorn (ur. 28 sierpnia 1612 w Bergen op Zoom, zm. 3 października 1653) – holenderski językoznawca, profesor Uniwersytetu w Lejdzie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Marcus Zuerius van Boxhorn · Zobacz więcej »

Marija Gimbutas

Marija Gimbutas (ur. 23 stycznia 1921 w Wilnie, zm. 2 lutego 1994 w Los Angeles) – amerykańska archeolożka pochodzenia litewskiego, profesorka Uniwersytetu Kalifornijskiego, badaczka religii i kultur neolitycznych i epoki brązu Starej Europy (zgodnie z terminem, który wprowadziła do archeologii) oraz autorka teorii kurhanowej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Marija Gimbutas · Zobacz więcej »

Marker genetyczny

Marker genetyczny – charakterystyczna właściwość organizmu wykorzystywana do określenia jego genotypu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Marker genetyczny · Zobacz więcej »

Martin Haspelmath

Martin Haspelmath (ur. 2 lutego 1963 w Hoya) – niemiecki językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Martin Haspelmath · Zobacz więcej »

Masowa komparacja leksykalna

Masowa komparacja leksykalna – kontrowersyjna, odrzucana przez większość badaczy metoda badań językoznawczych, opracowana przez Josepha Greenberga.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Masowa komparacja leksykalna · Zobacz więcej »

Mate Kapović

Mate Kapović (ur. 5 sierpnia 1981 w Zagrzebiu) – chorwacki językoznawca i kroatysta.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Mate Kapović · Zobacz więcej »

Materiał genetyczny

Materiał genetyczny – substancja chemiczna będąca fizycznym nośnikiem informacji genetycznej i dziedziczności.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Materiał genetyczny · Zobacz więcej »

Matica hrvatska

Matica hrvatska (do 1874 roku Matica ilirska, w literaturze polskojęzycznej także Macierz Chorwacka) – stowarzyszenie literacko-kulturalne (matica) założone w 1842 roku w duchu chorwackiego odrodzenia narodowego, kontynuujące działalność w Jugosławii i niepodległej Chorwacji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Matica hrvatska · Zobacz więcej »

Matthew S. Dryer

Matthew S. Dryer – profesor językoznawstwa na Uniwersytecie Stanu Nowy Jork w Buffalo, zajmujący się typologiąlingwistyczną, składniąoraz dokumentacjąjęzykową.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Matthew S. Dryer · Zobacz więcej »

Max Müller

Max Müller w młodości Friedrich Max Müller (ur. 6 grudnia 1823 w Dessau, zm. 28 października 1900 w Oksfordzie) – niemiecki filolog, orientalista, jeden z twórców zachodnioeuropejskiej indologii oraz religioznawstwa porównawczego jako dyscyplin naukowych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Max Müller · Zobacz więcej »

Młodogramatycy

Młodogramatycy – niemiecka językoznawcza szkoła naukowa ukształtowana w końcu lat siedemdziesiątych XIX wieku w Lipsku wokół Augusta Leskiena.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Młodogramatycy · Zobacz więcej »

Merritt Ruhlen

Merritt Ruhlen (ur. 1944, zm. 29 stycznia 2021) – amerykański lingwista specjalizujący się w klasyfikacji języków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Merritt Ruhlen · Zobacz więcej »

Metoda naukowa

Metoda naukowa – sposoby intersubiektywnego poznawania i komunikowania wiedzy, oparte o prawa logiki i prawdopodobieństwa, posługujące się dedukcjąi systematycznąindukcjąw procesie formułowania, uzasadniania, testowania i korygowania teorii i hipotez.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Metoda naukowa · Zobacz więcej »

Metoda porównawcza (językoznawstwo)

Celem metody porównawczej jest ustalenie pokrewieństwa między różnymi językami i sformułowanie spójnej hipotezy na temat szczegółów tego pokrewieństwa poprzez rekonstrukcję.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Metoda porównawcza (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Metodologia

Metodologia – nauka o metodach badań naukowych, ich skuteczności i wartości poznawczej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Metodologia · Zobacz więcej »

Mezja

Mapa Mezji Superior i Inferior w roku 250 Mezja – prowincja rzymska istniejąca w latach 12–86 n.e., położona na południe od dolnego Dunaju, na terytorium współczesnej Bułgarii i Serbii; północno-wschodni fragment Mezji (Delta Dunaju) znajduje się na obszarze Rumunii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Mezja · Zobacz więcej »

Mezolit

Mezolit (gr. mesos „średni” i lithos „kamień”), środkowa epoka kamienia, epipaleolit – środkowy okres epoki kamienia trwający od około 11000–7000 p.n.e. na Bliskim Wschodzie i około 8000–4800 p.n.e. na terenach Niżu Środkowoeuropejskiego, stanowiący stopniowe przejście od paleolitu do neolitu i związany z postępującymi przemianami klimatycznymi (schyłek zlodowacenia).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Mezolit · Zobacz więcej »

Mezopotamia

Mezopotamia widoczna z satelity w 2020 roku Mezopotamia,, w znaczeniu dosłownym międzyrzecze (nazwa przejęta z Miyanrudan i Bet-Nahrain) – starożytna kraina na Bliskim Wschodzie leżąca w dorzeczu Tygrysu i Eufratu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Mezopotamia · Zobacz więcej »

Mianownik (przypadek)

Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Mianownik (przypadek) · Zobacz więcej »

Międzynarodowy alfabet fonetyczny

Międzynarodowy alfabet fonetycznyW polskich opracowaniach często można spotkać się z angielskąnazwąInternational Phonetic Alphabet oraz skrótem IPA, czasami również z francuskąnazwąAlphabet phonétique international (API).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Międzynarodowy alfabet fonetyczny · Zobacz więcej »

Michael Meier-Brügger

Michael Meier-Brügger (ur. 13 sierpnia 1948 w Zurychu) – szwajcarski językoznawca, indoeuropeista.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Michael Meier-Brügger · Zobacz więcej »

Miejscownik

Miejscownik – forma używana do opisu miejsca akcji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Miejscownik · Zobacz więcej »

Mokslo ir enciklopedijų leidybos centras

Mokslo ir enciklopedijų leidybos centras – litewskie wydawnictwo z siedzibąw Wilnie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Mokslo ir enciklopedijų leidybos centras · Zobacz więcej »

Morfem

Morfem – najmniejsza grupa fonemów, która niesie ze sobąokreślone znaczenie i której nie można podzielić na mniejsze jednostki znaczeniowe.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Morfem · Zobacz więcej »

Morfologia (językoznawstwo)

Morfologia – dziedzina lingwistyki zajmująca się formami odmiennymi części mowy (fleksja) oraz słowotwórstwem.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Morfologia (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Morze Bałtyckie

Rewie Jarosławcu Mielna Brzeg w Ahrenshoop Morze Bałtyckie, Bałtyk – morze śródlądowe na szelfie kontynentalnym w północnej Europie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Morze Bałtyckie · Zobacz więcej »

Morze Czarne

Morze Czarne (w starożytności:,, „Morze Gościnne”, „Morze Przyjazne”) – morze śródlądowe rozciągające się pomiędzy AzjąMniejsząna południu, Kaukazem na wschodzie, NizinąWschodnioeuropejskąna północy i Półwyspem Bałkańskim na zachodzie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Morze Czarne · Zobacz więcej »

Morze Kaspijskie

Zachód słońca nad Morzem Kaspijskim ''Stieńka Razin'' (Wasilij Surikow) Morze Kaspijskie (Darja-je Chazar;, Kaspijskoje morie;;, Kaspij tengyzy) – bezodpływowe słone jezioro reliktowe w Azji i w części północnej w Europie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Morze Kaspijskie · Zobacz więcej »

Mother Tongue

Mother Tongue – coroczne wydawnictwo Association for the Study of Languages in Prehistory – ASLIP (Stowarzyszenia Badawczego Języków Starożytnych), wychodzące od 1995 roku.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Mother Tongue · Zobacz więcej »

Mutacja

Mutacja (– zmiana) – nagłe, skokowe zmiany materiału genetycznego komórki.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Mutacja · Zobacz więcej »

Myzja

Mapa Azji Mniejszej Myzja (gr. Mysía) − kraina w północno-zachodniej części Azji Mniejszej, otoczona od północy Propontydą, Hellespontem od północnego zachodu i Morzem Egejskim od strony zachodniej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Myzja · Zobacz więcej »

Naga pidgin

Naga pidgin (ang. także) – język kreolski na bazie języka assamskiego, używany jako język wehikularny przez większość z 500 tysięcy Nagów w północno-wschodnich Indiach, posługujących się kilkunastoma wzajemnie niezrozumiałymi językami plemiennymi.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Naga pidgin · Zobacz więcej »

Narodowy socjalizm

III Rzeszy Narodowy socjalizm, nazizm (skrót od), czasem określany również jako hitleryzm (od nazwiska Adolfa Hitlera) – rasistowska, antykomunistyczna, antydemokratyczna i antysemicka ideologia Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników (NSDAP).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Narodowy socjalizm · Zobacz więcej »

Narzędnik

Narzędnik – w językoznawstwie przypadek używany m.in.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Narzędnik · Zobacz więcej »

Nature

Nature – jedno z najstarszych i najbardziej prestiżowych czasopism naukowych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Nature · Zobacz więcej »

Nauki przyrodnicze

Nauki przyrodnicze – część nauk empirycznych badająca przyrodę, z wyłączeniem społeczeństwa.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Nauki przyrodnicze · Zobacz więcej »

Nazalizacja

Nazalizacja – w najszerszym znaczeniu unosowienie, czyli przyjęcie przez głoskę cech nosowości, na przykład w otoczeniu innych głosek nosowych (zob. asymilacja fonetyczna).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Nazalizacja · Zobacz więcej »

Nazwa własna

Nazwy własne, imię własne, onim – nazwy przysługujące jednostkom, w odróżnieniu od nazw pospolitych, które odnosząsię do dowolnych klas jednostek (egzemplarzy określonej klasy przedmiotów).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Nazwa własna · Zobacz więcej »

Ned Maddrell

Ned Maddrell (ur. 1877, zm. 27 grudnia 1974) – Mańczyk, ostatni człowiek posługujący się celtyckim językiem manx jako językiem ojczystym.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ned Maddrell · Zobacz więcej »

Negerhollands

Negerhollands – język kreolski powstały na bazie dialektu zelandzkiego języka niderlandzkiego, używany na Wyspach Dziewiczych Stanów Zjednoczonych od około 1700 roku.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Negerhollands · Zobacz więcej »

Neolit

cywilizację maltańskąw okresie neolituhttp://www.culturalheritage.gov.mt/filebank/inventory/00001.pdf Ġgantija Temples, National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islandshttp://www.bradshawfoundation.com/malta/ The Prehistoric Archaeology of the Temples of Malta, bradshawfoundation.com Rekonstrukcja neolitycznego ołtarza na terenie dzisiejszej Ukrainy Skara Brae na Orkadach jest najlepiej zachowanąwsiąneolitycznąw Europie. Wzgórze Silbury jest najwyższym kopcem usypanym w okresie neolitu. Neolit (gr. néos „nowy” i líthos „kamień”), młodsza epoka kamienia, epoka kamienia gładzonego – ostatni okres epoki kamienia (poprzedzający epokę brązu).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Neolit · Zobacz więcej »

Niemcy (naród)

Niemcy – naród zachodniogermański, pochodzenia zachodniogermańsko-słowiańsko-bałtowskiego, zamieszkujący przede wszystkim Republikę FederalnąNiemiec, posługujący się językiem niemieckim z grupy języków germańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Niemcy (naród) · Zobacz więcej »

Nikołaj Trubieckoj

Nikołaj Siergiejewicz Trubieckoj (Mikołaj Trubecki,; ur. 16 kwietnia 1890 w Moskwie, zm. 25 czerwca 1938 w Wiedniu) – rosyjski językoznawca, fonolog, jeden z głównych twórców Praskiego Koła Lingwistycznego, współczesnej fonologii i strukturalizmu, teoretyk międzywojennego eurazjatyzmu, książę.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Nikołaj Trubieckoj · Zobacz więcej »

Norfolk (terytorium)

Wyspa Norfolk (Terytorium Wyspy Norfolk; ang.: Norfolk Island, Territory of Norfolk Island; norfolski (norfuk): Norfuk Ailen) – australijskie terytorium zależne składające się z wyspy Norfolk i dwóch mniejszych wysepek: Philip i Nepean.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Norfolk (terytorium) · Zobacz więcej »

Nový encyklopedický slovník češtiny

– czeska publikacja o charakterze encyklopedycznym, poruszająca zagadnienia z zakresu językoznawstwa, bohemistyki i tematów pokrewnych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Nový encyklopedický slovník češtiny · Zobacz więcej »

Nowa Zelandia

Nowa Zelandia (Kraj Długiej Białej Chmury) – państwo wyspiarskie położone na południowo-zachodnim Pacyfiku, w Australazji, na południowy wschód od Australii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Nowa Zelandia · Zobacz więcej »

Nowożytność

Upadek Konstantynopola w 1453. Data ta jest jednąz kilku podawanych jako symboliczny początek nowożytności. Nowożytność – epoka w historii następująca według tradycyjnej periodyzacji po średniowieczu i poprzedzająca XIX wiek (jako epokę).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Nowożytność · Zobacz więcej »

Nynorsk

Geograficzny zasięg występowania odmian języka norweskiego Nynorsk („nowonorweski”) – jeden z dwóch oficjalnych standardów piśmienniczych języka norweskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Nynorsk · Zobacz więcej »

Oceania

Australii i Oceanii Oceania – nazwa zbiorowa wysp Oceanu Spokojnego, które wraz z Australiątworząodrębnączęść świata nazywanąAustraliąi Oceanią.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Oceania · Zobacz więcej »

Odmiana językowa

Odmiana językowa, niekiedy również lekt lub kod językowy – wyodrębniona forma realizacji języka, zbiór środków językowych wyróżnionych na podstawie określonego kryterium – funkcjonalnego, socjalnego lub terytorialnego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Odmiana językowa · Zobacz więcej »

Oorlans

Oorlans – dialekt języka afrikaans.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Oorlans · Zobacz więcej »

Optativus

Optativus (tryb życzący) – tryb czasownika występujący w niektórych językach.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Optativus · Zobacz więcej »

Organizacja międzynarodowa

Organizacje międzynarodowe – niejednorodna grupa uczestników stosunków międzynarodowych dzieląca się pod względem statusu prawnomiędzynarodowego na międzynarodowe organizacje rządowe (ang. International Governments Organizatons – IGOs) i międzynarodowe organizacje pozarządowe (ang. International Non-Government Organizatons – INGOs).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Organizacja międzynarodowa · Zobacz więcej »

Organizacja Narodów Zjednoczonych

Organizacja Narodów Zjednoczonych, ONZ (Organizacyja Objedinionnych Nacyj;, al-Umam al-Muttahida;, Liánhéguó) – uniwersalna (z wyjątkiem narodów niereprezentowanych) organizacja międzynarodowa, z siedzibąw Nowym Jorku, powstała 24 października 1945 roku w wyniku wejścia w życie podpisanej 26 czerwca 1945 w San Francisco Karty Narodów Zjednoczonych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Organizacja Narodów Zjednoczonych · Zobacz więcej »

Ortografia angielska

Ortografia angielska – zestaw konwencji ortograficznych służących do zapisu języka angielskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ortografia angielska · Zobacz więcej »

Orzeczenie (językoznawstwo)

Orzeczenie – w składni – część zdania, która wyraża czynność podmiotu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Orzeczenie (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Oskar Perlin

Oskar Perlin (ur. 28 maja 1911 w Równem, zm. 12 grudnia 2010 w Milanówku) – polski iberysta.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Oskar Perlin · Zobacz więcej »

Osoba (językoznawstwo)

Osoba – kategoria gramatyczna czasownika określająca, jak podmiot zdania ma się do stanu lub czynności określonej przez orzeczenie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Osoba (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Oswald Szemerényi

Oswald Szemerényi (ur. 7 września 1913 w Londynie, zm. 29 grudnia 1996 we Fryburgu Bryzgowijskim) – węgierski językoznawca, indouropeista, specjalizujący się w językoznawstwie porównawczym.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Oswald Szemerényi · Zobacz więcej »

Otto Jespersen

Jens Otto Harry Jespersen (ur. 16 lipca 1860 w Randers, zm. 30 kwietnia 1943 w Roskilde) – duński językoznawca, filolog angielski i fonetyk; od 1893 profesor Uniwersytetu Kopenhaskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Otto Jespersen · Zobacz więcej »

Owca i konie

Owca i konie (avis akvāsas ka, łac. ovis equusque) – tytuł krótkiego opowiadania w zrekonstruowanym języku praindoeuropejskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Owca i konie · Zobacz więcej »

Oxford University Press

Siedziba Oxford University Press na Walton Street Oxford University Press – wydawnictwo Uniwersytetu Oksfordzkiego, największe wydawnictwo uniwersyteckie na świecie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Oxford University Press · Zobacz więcej »

Państwowy Instytut Wydawniczy

Foksal 17 w Warszawie (2015) Państwowy Instytut Wydawniczy (PIW) – polskie wydawnictwo założone w 1946 w Warszawie, w latach 2012–2015 w stanie likwidacji; w latach 2005–2015 dyrektorem (od 2012 likwidatorem) wydawnictwa był Rafał Skąpski; od 2017 państwowa instytucja kultury.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Państwowy Instytut Wydawniczy · Zobacz więcej »

Pakistan

Pakistan, Islamska Republika Pakistanu (trl. Islāmī Jamhūriyat Pākistān, trb. Islami Dźamhurijat Pakistan) – państwo w południowej części Azji, położone wzdłuż Indusu i liczące ponad 200 milionów mieszkańców.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Pakistan · Zobacz więcej »

Palatalizacja

Palatalizacja (zmiękczenie) – zjawisko wymowy danej głoski z dodatkowąartykulacjąśrodkowopodniebienną(obok głównego zbliżenia narządów mowy pojawia się zbliżenie środkowej części języka do podniebienia), np.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Palatalizacja · Zobacz więcej »

Paleolit górny

Paleolit górny – okres w historii ludzkości, trwający od ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Paleolit górny · Zobacz więcej »

Panini (gramatyk)

Panini (sanskryt पाणिनि, trl. Pāṇini) (V wiek p.n.e.) – gramatyk indyjski, który stworzył pierwszągramatykę sanskrytu, złożonąz 3959 reguł – Aṣṭādhyāyī („Ośmioksiąg”).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Panini (gramatyk) · Zobacz więcej »

Papiá kristang

Papiá kristang – język kreolski na bazie portugalskiego, używany przez około 800 osób, głównie w mieście Melaka (Malacca) w Malezji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Papiá kristang · Zobacz więcej »

Papua-Nowa Gwinea

Papua-Nowa Gwinea (Niezależne Państwo Papui-Nowej Gwinei –) – po Australii, drugie co do wielkości państwo w Oceanii, leży w Melanezji, położone w większości na wyspie Nowa Gwinea.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Papua-Nowa Gwinea · Zobacz więcej »

Paradygmat fleksyjny

Paradygmat fleksyjny leksemu – zbiór wszystkich form fleksyjnych danego wyrazu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Paradygmat fleksyjny · Zobacz więcej »

Partykuła

Partykuła – niesamodzielny (pozbawiony samodzielnego znaczenia) wyraz lub morfem (tzw. wyrazek), nadający wypowiedzeniom zabarwienie znaczeniowe lub uczuciowe.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Partykuła · Zobacz więcej »

Półwysep Apeniński

Półwysep Apeniński – półwysep w Europie Południowej o powierzchni 131 337 km², otoczony przez akweny Morza Śródziemnego: Morze Liguryjskie i Tyrreńskie od zachodu, Jońskie od południa oraz Adriatyckie od wschodu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Półwysep Apeniński · Zobacz więcej »

Półwysep Bałkański

Półwysep Bałkański jako region na południe od linii Triest – Odessa Historia Bałkan od 1800 do 2008 Półwysep Bałkański, skrótowo Bałkany – półwysep w Europie Południowej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Półwysep Bałkański · Zobacz więcej »

Półwysep Iberyjski

Półwysep Iberyjski na mapie Europy Półwysep Iberyjski Półwysep Iberyjski (Półwysep Pirenejski, hiszp. i port. Península Ibérica, kat. Península Ibèrica, bask. Iberiar penintsula; w starożytności i średniowieczu Hiszpania) – półwysep znajdujący się w południowo-zachodniej części Europy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Półwysep Iberyjski · Zobacz więcej »

Półwysep Krymski

Półwysep Krymski, Krym (Krymśkyj piwostriw;;, Krymskij połuostrow) – półwysep pomiędzy częściąpółnocnąMorza Czarnego a częściązachodniąMorza Azowskiego, zwany w starożytności Chersonezem Taurydzkim bądź Taurydą, połączony jest z lądem tylko wąskim Przesmykiem Perekopskim, pomiędzy morzami Czarnym i Azowskim, a na wschodzie oddzielony od lądu CieśninąKerczeńską.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Półwysep Krymski · Zobacz więcej »

Perfectum

Perfectum (od łac. perficio - dokonać, ukończyć) – czas lub aspekt gramatyczny wyrażający czynność przeszłąi dokonaną, ale pozostającąw związku z teraźniejszością.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Perfectum · Zobacz więcej »

Peter Trudgill

Peter Trudgill (wym. ur. 7 listopada 1943 w Norwich) – brytyjski socjolingwista i dialektolog.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Peter Trudgill · Zobacz więcej »

Petr Karlík

Petr Karlík (ur. 11 lutego 1951 w Uherskim Hradištu) – czeski językoznawca i bohemista.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Petr Karlík · Zobacz więcej »

Piśmiennictwo

Piśmiennictwo – ogół wypowiedzi językowych utrwalonych w piśmie, pełniących określone funkcje w różnych dziedzinach życia społecznego; obejmuje m.in.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Piśmiennictwo · Zobacz więcej »

Pidżyn nigeryjski

Pidżyn nigeryjski, naija (wym. najdzia), – język pidżynowy służący do komunikacji między osobami pochodzącymi z różnych grup językowych na terenie Nigerii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Pidżyn nigeryjski · Zobacz więcej »

Piktogram

Biuro Rzeczy Znalezionych – piktogram Piktogram (— „narysowany” i grámma — „pismo”) – przedstawienie pojęcia (opisywanego wyrazem bądź równoważnikiem zdania) za pomocąobrazka w oderwaniu od zapisu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Piktogram · Zobacz więcej »

Piotr Stalmaszczyk

Piotr Jarosław Stalmaszczyk (ur. 1959 w Łodzi) – polski anglista, językoznawca, celtolog, profesor zwyczajny Uniwersytetu Łódzkiego, dziekan Wydziału Filologicznego UŁ w latach 2008–2016.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Piotr Stalmaszczyk · Zobacz więcej »

Pismo alfabetyczno-sylabiczne

Zdanie sanskryckie zapisane w różnych indyjskich alfabetach sylabicznych Alfabet sylabiczny, abugida – rodzaj alfabetu, w którym jedna litera reprezentuje zasadniczo całąsylabę wraz z „domyślną” samogłoską.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Pismo alfabetyczno-sylabiczne · Zobacz więcej »

Pismo dewanagari

Rygweda, sanskrycki tekst pisany w dewanagari Typowa klawiatura maszyny do pisania w hindi Dewanagari (देवनागरी, z sanskr. Devanāgarī; deva „bóg” + nagari „gród, miasto”) – pismo alfabetyczno-sylabiczne, używane w północnych, zachodnich i środkowych Indiach do zapisu kilkunastu języków z grupy języków indoaryjskich, m.in.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Pismo dewanagari · Zobacz więcej »

Pismo klinowe

Mapa ważniejszych stanowisk archeologicznych na których znaleziono archiwa z tekstami zapisanymi pismem klinowym Pismo klinowe – jedna z najstarszych na świecie odmian pisma, powstała na Bliskim Wschodzie, stworzona najprawdopodobniej przez Sumerów ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Pismo klinowe · Zobacz więcej »

Pismo linearne B

Tabliczka z pismem linearnym B Tabliczka z Myken zapisująca ilość wełny do farbowania Pismo linearne B – pismo mykeńskie odczytane przez angielskich uczonych Michaela Ventrisa i Johna Chadwicka w 1953.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Pismo linearne B · Zobacz więcej »

Pismo ogamiczne

357x357px 225x225px Pismo ogamiczne – pismo alfabetyczne używane do zapisu języków celtyckich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Pismo ogamiczne · Zobacz więcej »

Pismo pahlawi

Inskrypcja pahlawi z czasów Szapura III, Taq Bostan Pismo pahlawi – system pisma używany do zapisywania różnych odmian języka średnioperskiego w czasach panowania dynastii Sasanidów (III–VII w.). Wywodzi się z pisma aramejskiego i podobnie jak ono, zapisywane było od strony prawej do lewej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Pismo pahlawi · Zobacz więcej »

Pismo syngaleskie

Tekst w piśmie syngaleskim Sposób zapisu sylab w alfabecie syngaleskim na przykładzie litery „ka” Pismo syngaleskie, pismo sinhala – alfabet sylabiczny używany do zapisu języka syngaleskiego na Cejlonie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Pismo syngaleskie · Zobacz więcej »

Południowa Afryka

Południowa Afryka, oficjalnie Republika Południowej Afryki, RPA – państwo położone na południowym krańcu Afryki, u styku Oceanu Atlantyckiego i Indyjskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Południowa Afryka · Zobacz więcej »

Podmiot (językoznawstwo)

Podmiot – część zdania, która w zdaniu w stronie czynnej oznacza wykonawcę czynności wyrażonej orzeczeniem, obiekt podlegający procesowi wyrażonemu orzeczeniem lub znajdujący się w stanie wyrażonym orzeczeniem.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Podmiot (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Podrodzina językowa

Podrodzina językowa – grupa języków w obrębie rodziny językowej, wywodzących się od jednego prajęzyka.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Podrodzina językowa · Zobacz więcej »

Poimek

Poimek – nieodmienna część mowy, która łączy się z wyrazem i zmienia jego sens.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Poimek · Zobacz więcej »

Pokrewieństwo języków

Pokrewieństwo języków – powiązanie między językami naturalnymi polegające na pochodzeniu tych języków od wspólnego prajęzyka.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Pokrewieństwo języków · Zobacz więcej »

Politomia

Różne rodzaje politomii:A – w pełni rozwikłana,B – częściowo rozwikłana,C – „drzewo gwiezdne” Politomia – w filogenetyce termin określający węzeł na kladogramie, z którego wychodząco najmniej trzy linie ewolucyjne, stanowiące grupy siostrzane.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Politomia · Zobacz więcej »

Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych

Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych · Zobacz więcej »

Populacja (biologia)

Populacja biologiczna (– „lud, naród”) – grupa osobników jednego gatunku zamieszkujących dany obszar, współwystępujących w określonym czasieChaeles J. Krebs, „Ekologia”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, s. 143.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Populacja (biologia) · Zobacz więcej »

Portoryko

Portoryko (hiszp. i ang. Puerto Rico – w j. pol. „bogaty port”), oficjalnie Wspólnota Portoryka, Wolne Stowarzyszone Państwo Portoryko (hiszp. Estado Libre Asociado de Puerto Rico, ang. Commonwealth of Puerto Rico) – terytorium zorganizowane nieinkorporowane Stanów Zjednoczonych o statusie „wspólnoty” (ang. commonwealth), leżące na wyspie o tej samej nazwie i kilku mniejszych w Ameryce Środkowej, na Morzu Karaibskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Portoryko · Zobacz więcej »

Pragermanie

Orientacyjny zasięg kultury jastorfskiej (kolor brązowy) Pragermanie – hipotetyczny lud prehistoryczny będący bezpośrednim protoplastąGermanów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Pragermanie · Zobacz więcej »

Prajęzyk

Prajęzyk – wspólny przodek rodziny językowej lub innej jednostki pokrewieństwa języków, najczęściej nie zaświadczony bezpośrednio, ale częściowo zrekonstruowany za pomocąmetody porównawczej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Prajęzyk · Zobacz więcej »

Prajęzyk ludzkości

Prajęzyk ludzkości, nazywany po angielsku Proto-Human (także: Proto-World lub Proto-Sapiens) – hipotetyczny prajęzyk, z którego wywodząsię wszystkie języki ludzkości.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Prajęzyk ludzkości · Zobacz więcej »

Prakryty

Prakryty (sanskryt प्राकृत prākta – naturalny, zwykły, potoczny) – grupa języków indoaryjskich, obejmująca potoczne i literackie języki Indii z okresu od V wieku p.n.e. do X wieku n.e. Znane sągłównie z inskrypcji, tekstów literackich oraz pism religijnych buddystów i dżinistów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Prakryty · Zobacz więcej »

Prawo Bartholomaego

Prawo Bartholomaego – prawo głosowe sformułowane w 1885 roku przez niemieckiego indoeuropeistę i indologa Christiana Bartholomaego, opisujące rozwój sekwencji dźwięcznej spółgłoski przydechowej (aspirowanej) i bezdźwięcznej spółgłoski nieprzydechowej w sekwencję dźwięcznej spółgłoski nieprzydechowej i dźwięcznej spółgłoski przydechowej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Prawo Bartholomaego · Zobacz więcej »

Prawo głosowe

Prawo głosowe, prawo fonetyczne – reguła definiująca rozwój dźwięków danego języka, pewnej jego odmiany bądź grupy języków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Prawo głosowe · Zobacz więcej »

Prawo Grassmanna (językoznawstwo)

Prawo Grassmanna – prawo głosowe sformułowane przez niemieckiego matematyka i indoeuropeistę Hermanna Günthera Grassmanna, opisujące utratę przydechu w pierwszej z dwóch występujących po sobie dźwięcznych spółgłoskach aspirowanych, która zachodzi w językach indoirańskich oraz w języku greckim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Prawo Grassmanna (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Prawo Grimma

Prawo Grimma – prawo głosowe, opisujące przebieg pierwszej (starogermańskiej) przesuwki spółgłoskowej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Prawo Grimma · Zobacz więcej »

Prawo Vernera

Prawo Vernera – prawo głosowe, opisujące zmianę polegającąna tym, że praindoeuropejskie bezdźwięczne głoski zwarte regularnie zmieniająsię w germańskie zwarte dźwięczne, jeśli występująprzed samogłoskąakcentowaną, np.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Prawo Vernera · Zobacz więcej »

Prehistoria

Prehistoria, prahistoria (łac. præ – przedrostek oznaczający uprzedniość, „przed”, „wcześniej”) – najdłuższy okres dziejów ludzkości, od pojawienia się na Ziemi człowieka zręcznego, do powstania pisma.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Prehistoria · Zobacz więcej »

Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America

Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, PNAS – czasopismo naukowe amerykańskiej Narodowej Akademii Nauk publikujące głównie prace biomedyczne, rzadziej z zakresu fizyki, matematyki i nauk społecznych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America · Zobacz więcej »

Proces fonetyczny

Proces fonetyczny (zjawisko fonetyczne) – zmiana języka w zakresie fonetyki.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Proces fonetyczny · Zobacz więcej »

Przeczenie

Przeczenie – luźna partykuła występująca również w postaci afiksu, która dodana do wypowiedzi lub wyrazu zaprzecza jego treści (negacja zdaniowa i wyrazowa) lub sama stanowi wypowiedź przeczącą(negacja absolutna np. nie).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Przeczenie · Zobacz więcej »

Przedindoeuropejski substrat językowy

Mapa niektórych przedindoeuropejskich języków Europy Przedindoeuropejski substrat językowy – grupa języków używanych w Europie, Azji Przedniej i Indiach przed przybyciem na te tereny ludów mówiących językami indoeuropejskimi – najstarsza znana warstwa językowa tych terenów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Przedindoeuropejski substrat językowy · Zobacz więcej »

Przedrostek

Przedrostek, prefiks (od łac. praefixus „przymocowany na przedzie”) – w językoznawstwie jest to fragment wyrazu (tzw. morfem) dodawany do początku słowa podstawowego lub jego rdzenia (czyli do podstawy słowotwórczej), służący tworzeniu wyrazów pochodnych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Przedrostek · Zobacz więcej »

Przegłos

Przegłos, inaczej metafonia, apofonia (ablaut – z niem.) – uwarunkowana fonologicznie wymiana samogłosek w temacie (np. w języku niemieckim i praindoeuropejskim), powstała na skutek historycznych procesów fonetycznych, jak również proces fonetyczny, w wyniku którego pojawia się przegłos, np.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Przegłos · Zobacz więcej »

Przesuwka spółgłoskowa

Przesuwka spółgłoskowa – w językoznawstwie diachronicznym zespół bezpośrednio ze sobąpowiązanych zmian fonetycznych dotyczących całych klas spółgłosek w danym języku.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Przesuwka spółgłoskowa · Zobacz więcej »

Przydech

Przydech (aspiracja) – zjawisko fonetyczne polegające na energicznym rozwarciu wcześniej zwartych narządów mowy, co daje słaby dźwięk h towarzyszący artykulacji danej spółgłoski zwartej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Przydech · Zobacz więcej »

Przyimek

Przyimek – nieodmienna i niesamodzielna część mowy, która łączy się z innymi wyrazami i nadaje im inny sens.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Przyimek · Zobacz więcej »

Przymiotnik

Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Przymiotnik · Zobacz więcej »

Przypadek

Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Przypadek · Zobacz więcej »

Przypadek zależny

Przypadek zależny (łac. casus obliquus, dosł. „przypadek zgięty, skośny”, w standardzie glosowania oznaczany jako OBL) – przypadek, który służy do wyrażania funkcji określnika – czyli funkcji innej niż podmiot – w zdaniu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Przypadek zależny · Zobacz więcej »

Przyrostek

Przyrostek, sufiks (z „dołączony” od „pod” i „umocowany”) – w językoznawstwie jest to każdy fragment wyrazu (jego morfem), o ile jest dodany po jego rdzeniu (czyli podstawie słowotwórczej) i jednocześnie ma właściwości słowotwórcze (czyli nie jest końcówkąfleksyjną).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Przyrostek · Zobacz więcej »

Przysłówek

Przysłówek – nieodmienna część mowy, która głównie służy jako modyfikator czasownika i przymiotnika.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Przysłówek · Zobacz więcej »

Radoslav Katičić

Radoslav Katičić (ur. 3 czerwca 1930 w Zagrzebiu, zm. 10 sierpnia 2019 w Wiedniu) – chorwacki językoznawca, indoeuropeista i historyk literatury.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Radoslav Katičić · Zobacz więcej »

Radoslav Večerka

Radoslav Večerka (ur. 18 kwietnia 1928 w Brnie, zm. 15 grudnia 2017 tamże) – czeski językoznawca, wykładowca akademicki, publicysta i literaturoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Radoslav Večerka · Zobacz więcej »

Ranko Matasović

Ranko Matasović (ur. 14 maja 1968 w Zagrzebiu) – chorwacki językoznawca, indoeuropeista.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ranko Matasović · Zobacz więcej »

Rasizm

Namibii. Rasizm, dyskryminacja rasowa (z od „ród, rasa, grupa spokrewnionych”) – zespół poglądów opartych na pseudonaukowej teorii przyjmującej wyższość jednych ras nad drugimi.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Rasizm · Zobacz więcej »

Rasmus Rask

Rasmus Christian Rask (ur. 22 listopada 1787 w Brændekilde, zm. 14 listopada 1832 w Kopenhadze) - duński językoznawca, nordysta, autor gramatyki staroislandzkiej (1811), jeden z prekursorów językoznawstwa historyczno-porównawczego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Rasmus Rask · Zobacz więcej »

Rękopis

Pana Tadeusza Rękopis, in.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Rękopis · Zobacz więcej »

Rdzeń (językoznawstwo)

Rdzeń (niekiedy także pierwiastek; por.) – główny morfem wyrazu, który pozostaje po oddzieleniu od niego wszystkich afiksów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Rdzeń (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Reduplikacja

Reduplikacja („podwojenie”) – powtórzenie całego wyrazu bądź jego części.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Reduplikacja · Zobacz więcej »

Rekonstrukcja wewnętrzna

Rekonstrukcja wewnętrzna – metoda badawcza w językoznawstwie, odtwarzająca dawniejsze fazy historyczne języka na podstawie istniejącego materiału.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Rekonstrukcja wewnętrzna · Zobacz więcej »

Retrofleksja (fonetyka)

Retrofleksja (z „wstecz” i „zginanie” od „zgiąć”) – rodzaj artykulacji spółgłosek (też samogłosek).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Retrofleksja (fonetyka) · Zobacz więcej »

Rewitalizacja językowa

Rewitalizacja językowa – całokształt praktyk mających na celu popularyzację danego kodu językowego wśród docelowej grupy, przeważnie pewnej grupy etnicznej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Rewitalizacja językowa · Zobacz więcej »

Rewolucja neolityczna

Żyzny Półksiężyc – kolebka rolnictwa Rewolucja neolityczna – proces przechodzenia ludzkości od łowiectwa-zbieractwa i koczownictwa do produkcji żywności, czyli rolnictwa i hodowli, oraz do osiadłego trybu życia, trwający w naszym kręgu cywilizacyjnym w latach ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Rewolucja neolityczna · Zobacz więcej »

Robert Beekes

Robert Stephen Paul Beekes (ur. 2 września 1937, zm. 21 września 2017) – holenderski językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Robert Beekes · Zobacz więcej »

Rodzaj czynności

Rodzaj czynności – jedna z kategorii czasownika, wyrażająca sposób przebiegania czynności albo trwania stanu, realizowana, w zależności od języka za pomocąróżnego rodzaju środków (afiksów, zmiany tematu, konstrukcji idiomatycznych bądź formy opisowej).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Rodzaj czynności · Zobacz więcej »

Rodzaj gramatyczny

Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Rodzaj gramatyczny · Zobacz więcej »

Rodzajnik

Rodzajnik – specyficzny rodzaj przedimka, który oprócz właściwej przedimkowi kategorii określoności bądź nieokreśloności, wyznacza dodatkowo kategorię rodzaju gramatycznego, choć nie we wszystkich językach jest to ścisłe wyznaczenie w każdym przypadku – np.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Rodzajnik · Zobacz więcej »

Rodzina językowa

Rodzina językowa – w klasyfikacji języków jednostka obejmująca grupę (zespół) języków, co do których zakłada się, że wywodząsię one od wspólnego prajęzyka; tzw.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Rodzina językowa · Zobacz więcej »

Romowie

Romowie (rom. Roma; pot. Cyganie) – nieterytorialny naród lub grupa etniczna pochodzenia indyjskiego, której członkowie tworządiasporę zamieszkującąwiększość państw świata.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Romowie · Zobacz więcej »

Rosja

zarchiwizowano.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Rosja · Zobacz więcej »

Routledge

Routledge – brytyjskie wydawnictwo książkowe i prasowe.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Routledge · Zobacz więcej »

Runy

Runy (alfabet runiczny) – alfabet używany do zapisu przez ludy germańskie zwane przez nich fuþark.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Runy · Zobacz więcej »

Rydwan

Rekonstrukcja starożytnego rydwanu rzymskiego Hetycki rydwan – rysunek z egipskiego reliefu Egipski lekki rydwan Mapa przedstawiająca uproszczone drogi i czas rozprzestrzeniania się rydwanu, 2000–500 p.n.e. Rydwan – pojazd konny, najczęściej dwukołowy zaprzężony w dwa lub cztery konie, zwykle z tyłu otwarty.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Rydwan · Zobacz więcej »

Rygweda

Rygweda Rygweda (trl. ṛgveda) – jedna z sanhit (zbiorów) wchodząca w skład wed, najstarszy zabytek literacki indoaryjski, niejednolity treściowo i chronologicznie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Rygweda · Zobacz więcej »

Rzeczownik

Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Samogłoska

Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Samogłoska · Zobacz więcej »

Samogłoska otwarta

Samogłoska otwarta, samogłoska niska – typ samogłoski występujący niemal w każdym języku.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Samogłoska otwarta · Zobacz więcej »

Samogłoska półprzymknięta

Samogłoska półprzymknięta – typ samogłoski występujący w niektórych językach.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Samogłoska półprzymknięta · Zobacz więcej »

Samogłoska przymknięta

Samogłoska przymknięta, samogłoska wysoka – samogłoska wymawiana przy wysokim położeniu języka.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Samogłoska przymknięta · Zobacz więcej »

Sandhi

Sandhi – zasady fonologiczne, które dotyczązmian na przełomie morfemów lub słów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Sandhi · Zobacz więcej »

Sanskryt

Rygwedy w sanskrycie Sanskryt (dewanagari: संस्कृतम् saṃskṛtam; sa.msk.rtā bhā.sā, od sa.m+k.r: zestawiać, składać; bhā.sā: język; język uporządkowany, w przeciwieństwie do języków naturalnych prakrytów, tzn. ludowych o nieuporządkowanej gramatyce) – język literacki starożytnych, średniowiecznych i wczesnonowożytnych Indii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Sanskryt · Zobacz więcej »

Sanskryt klasyczny

Sanskryt klasyczny – język średnioindyjski, jedna z postaci sanskrytu, wywodząca się z języka wedyjskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Sanskryt klasyczny · Zobacz więcej »

Sanskryt wedyjski

Sanskryt wedyjski – wymarły język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Sanskryt wedyjski · Zobacz więcej »

Słowianie

południowosłowiańskim językiem urzędowym Słowianie – grupa etnolingwistyczna w obrębie ludów indoeuropejskich posługujących się językami słowiańskimi.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Słowianie · Zobacz więcej »

Słownictwo

Słownictwo, inaczej leksyka – ogół wyrazów danego języka; pojedyncza warstwa leksykalna (np. słownictwo neutralne, książkowe, ekspresywne itp.) lub wyrazy używane przez konkretnąosobę.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Słownictwo · Zobacz więcej »

Słowotwórstwo

Słowotwórstwo – dział językoznawstwa zajmujący się sposobami powstawania nowych wyrazów w języku.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Słowotwórstwo · Zobacz więcej »

Science

Science – recenzowane czasopismo naukowe wydawane przez American Association for the Advancement of Science.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Science · Zobacz więcej »

Semantyka (językoznawstwo)

Semantyka językoznawcza (gr., sēmantikós – „ważny”, „znaczący”) – dział językoznawstwa ogólnego, część semiotyki (ogólnej dyscypliny zajmującej się systemami znakowymi) badający problem znaczenia w języku, a także relacji formy znaku do treści oznaczanej, w ujęciu synchronicznym i diachronicznym.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Semantyka (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Seszele

Seszele (fr. i, sesz. Sesel), oficjalnie: Republika Seszeli – państwo wyspiarskie na Oceanie Indyjskim, ok.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Seszele · Zobacz więcej »

Siergiej Starostin

Siergiej Starostin Siergiej Anatoljewicz Starostin (ur. 24 marca 1953 w Moskwie, zm. 30 września 2005 tamże) – rosyjski lingwista historyczny, szczególnie znany ze swoich prac nad rekonstrukcjąprajęzyków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Siergiej Starostin · Zobacz więcej »

SIL International

SIL International – chrześcijańska naukowa organizacja non-profit, której głównym celem jest studiowanie i dokumentowanie mniej znanych języków w celu poszerzania wiedzy lingwistycznej, promocji piśmiennictwa i pomocy w rozwijaniu rzadkich języków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i SIL International · Zobacz więcej »

Skandynawia

Flaga Danii Flaga Szwecji Flaga Norwegii Unii kalmarskiej Skandynawizm – plakat propagandowy; flagi: Danii, Norwegii i Szwecji Skandynawia – region północnej Europy, obejmujący państwa: Szwecję, Norwegię oraz Danię.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Skandynawia · Zobacz więcej »

Sonant

Sonant, inaczej spółgłoska sylabiczna – spółgłoska zgłoskotwórcza, tworząca sylabę.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Sonant · Zobacz więcej »

SoundCloud

SoundCloud – społeczność internetowa dla artystów tworzących muzykę uruchomiona w 2007 roku.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i SoundCloud · Zobacz więcej »

SOV (Subject Object Verb)

SOV (dosł. podmiot dopełnienie orzeczenie) – skrót oznaczający typ zdania, w którym podmiot występuje przed dopełnieniem, a orzeczenie występuje na końcu, a także typ języka, w którym taki szyk dominuje.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i SOV (Subject Object Verb) · Zobacz więcej »

Spółgłoska

Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Spółgłoska · Zobacz więcej »

Spółgłoska faryngalna

Spółgłoski faryngalne (spółgłoski gardłowe) – spółgłoski szczelinowe artykułowane poprzez silne cofnięcie nasady języka, tak że powstaje szczelina między nagłośniąa tylnąściankąjamy gardłowej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Spółgłoska faryngalna · Zobacz więcej »

Spółgłoska krtaniowa

Spółgłoska krtaniowa lub laryngalna – spółgłoska artykułowana w głośni.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Spółgłoska krtaniowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska miękkopodniebienna

Spółgłoska miękkopodniebienna lub welarna – spółgłoska, której wymowa polega na zbliżeniu języka do podniebienia miękkiego (łac. velum).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Spółgłoska miękkopodniebienna · Zobacz więcej »

Spółgłoska nosowa

Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Spółgłoska nosowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska półotwarta

Spółgłoski półotwarte (półsamogłoski) powstają, gdy dochodzi do zbliżenia narządów mowy, ale nie do powstania szczeliny.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Spółgłoska półotwarta · Zobacz więcej »

Spółgłoska płynna

Spółgłoski płynne – ustne spółgłoski zwarto-otwarte zaliczające się do aproksymantów.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Spółgłoska płynna · Zobacz więcej »

Spółgłoska przedniojęzykowa

Spółgłoski przedniojęzykowe – rodzaj spółgłosek wyróżniony ze względu na narząd artykulacji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Spółgłoska przedniojęzykowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska szczelinowa

Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworządostatecznie wąskąszczelinę, by powstał szum, tarcie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Spółgłoska szczelinowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska szczelinowa gardłowa bezdźwięczna

Spółgłoska szczelinowa gardłowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Spółgłoska szczelinowa gardłowa bezdźwięczna · Zobacz więcej »

Spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna

Spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Spółgłoska szczelinowa miękkopodniebienna dźwięczna · Zobacz więcej »

Spółgłoska tylnojęzykowa

Spółgłoska tylnojęzykowa, welarna – sposób artykulacji spółgłosek polegający na zbliżeniu tylnej części języka do podniebienia miękkiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Spółgłoska tylnojęzykowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska wargowa

Termin spółgłoska wargowa odnosi się do sposobu artykulacji spółgłosek polegającego na zbliżeniu warg do siebie (spółgłoska dwuwargowa) lub górnych zębów do dolnej wargi (spółgłoska wargowo-zębowa).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Spółgłoska wargowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska zwarta

Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Spółgłoska zwarta · Zobacz więcej »

Spółgłoska zwarto-szczelinowa

Spółgłoski zwarto-szczelinowe (afrykaty) powstają, gdy w pierwszej fazie artykulacji dochodzi do blokady przepływu przez jamę ustnąi nosową(zwarcia), po czym tworzy się dostatecznie wąska szczelina, by powstał szum, tarcie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Spółgłoska zwarto-szczelinowa · Zobacz więcej »

Społeczeństwo zbieracko-łowieckie

Społeczeństwo zbieracko-łowieckie – typ społeczeństwa lub gospodarki polegający na zdobywaniu pożywienia przez zbieranie jadalnych roślin i polowanie na zwierzęta bez znaczącego wysiłku w kierunku udomowienia jednych czy drugich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Społeczeństwo zbieracko-łowieckie · Zobacz więcej »

Sranan tongo

Sranan tongo (język surinamski, język srański, taki-taki) – język kreolski używany w Surinamie, oparty na angielskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Sranan tongo · Zobacz więcej »

Stanford University Press

Stanford University Press – amerykańskie akademickie wydawnictwo książkowe, oficjalne wydawnictwo Uniwersytetu Stanforda.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Stanford University Press · Zobacz więcej »

Stanisław Karolak

Stanisław Karolak (ur. 22 lutego 1931 w Żyrardowie, zm. 5 czerwca 2009 w Gdańsku) – językoznawca, romanista i slawista.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Stanisław Karolak · Zobacz więcej »

Stanisław Tabaczyński

Stanisław Tabaczyński (ur. 1 kwietnia 1930 w Poznaniu, zm. 28 listopada 2020 w Warszawie) – polski archeolog mediewista polski, prof.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Stanisław Tabaczyński · Zobacz więcej »

Starożytna Grecja

Starożytna Grecja – cywilizacja, która w starożytności rozwijała się w południowej części Półwyspu Bałkańskiego, na wyspach mórz Egejskiego i Jońskiego, wybrzeżach Azji Mniejszej, a później także w innych rejonach Morza Śródziemnego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Starożytna Grecja · Zobacz więcej »

Starożytność

Egipskie piramidy Ateny na Akropolu Rzymskie koloseum Starożytność – pierwszy okres historii niektórych części świata, wyróżniany zwłaszcza w dziejopisarstwie europejskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Starożytność · Zobacz więcej »

Starożytny Egipt

Maska grobowa Tutanchamona – jeden z najbardziej rozpoznawalnych wytworów kultury staroegipskiej Starożytny Egipt (stegip. Kemet, Czarna Ziemia) – cywilizacja starożytnego Bliskiego Wschodu położona w północno-wschodniej Afryce w dolinie i delcie Nilu (z oazami Pustyni Libijskiej włącznie).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Starożytny Egipt · Zobacz więcej »

Stela

Babilońska stela króla Elamu Stela (stélē – słup, łac. stela, stele) – ustawiona pionowo ozdobna płyta kamienna z inskrypcjąlub płaskorzeźbionądekoracją, w starożytności wznoszona w różnych celach; także pionowa płyta nagrobna.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Stela · Zobacz więcej »

Step

subtropikalnym (pomarańczowe) Step kazachski Mongolii Step – formacja roślinna, zwykle wielogatunkowa, ale bez drzew.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Step · Zobacz więcej »

Step Pontyjski

Step Pontyjski, Step Pontyjsko-Kaspijski – region przyrodniczo-geograficzny na południu Europy Wschodniej, na granicy z Azją.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Step Pontyjski · Zobacz więcej »

Stosunki morfosyntaktyczne

Stosunki morfosyntaktyczne – system używany do odróżniania argumentów czasowników przechodnich i czasowników nieprzechodnich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Stosunki morfosyntaktyczne · Zobacz więcej »

Strona (językoznawstwo)

Strona (diateza) – kategoria gramatyczna, która sygnalizuje różnice w hierarchizacji argumentów predykatu wyrażane za pomocąśrodków formalnych, tj.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Strona (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Strona bierna w języku polskim

Strona bierna w języku polskim – kategoria gramatyczna służąca do przedstawienia dopełnienia jako podmiotu w języku polskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Strona bierna w języku polskim · Zobacz więcej »

Strona medialna

Strona medialna – istniejąca w języku praindoeuropejskim strona gramatyczna.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Strona medialna · Zobacz więcej »

Strukturalizm (językoznawstwo)

Strukturalizm – teoria oparta na przekonaniu, że język stanowi zamknięty system znaków, będących podstawowym kodem komunikacji międzyludzkiej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Strukturalizm (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Studia Etymologica Cracoviensia

Studia Etymologica Cracoviensia (SEC) – międzynarodowy rocznik poświęcony badaniom etymologicznym, założony w 1996 r. przez Marka Stachowskiego (Uniwersytet Jagielloński), który pełnił do 2015 r. funkcję redaktora naczelnego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Studia Etymologica Cracoviensia · Zobacz więcej »

Subkontynent indyjski

Subkontynent indyjski – obszar w Azji, który obejmuje Półwysep Indyjski z NizinąHindustańskąi Cejlonem.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Subkontynent indyjski · Zobacz więcej »

Substrat językowy

Substrat językowy („podłoże”) – pierwotne podłoże językowe (lub etniczno-językowe) na określonym obszarze zamieszkanym później przez ludność używającąinnego języka.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Substrat językowy · Zobacz więcej »

Suzanne Romaine

Suzanne Romaine (ur. 1951 w Massachusetts) – amerykańska językoznawczyni i socjolingwistka.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Suzanne Romaine · Zobacz więcej »

SVO (Subject Verb Object)

SVO (Subject Verb Object) – skrót oznaczający typ zdania, w którym podmiot występuje przed orzeczeniem, a dopełnienie występuje na końcu oraz typ języka, w którym takie zdania sądominujące.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i SVO (Subject Verb Object) · Zobacz więcej »

Sycylia

Prowincje Sycylii Etna Krajobraz środkowej Sycylii Rzeka Simeto Sycylia – największa wyspa na Morzu Śródziemnym (ponad 25 tys. km²), położona we Włoszech na południe od Półwyspu Apenińskiego, od którego oddziela jąwąska Cieśnina Mesyńska.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Sycylia · Zobacz więcej »

Sylaba

Struktura sylaby Sylaba (syllabḗ), zgłoska – element struktury fonologicznej aktu komunikacyjnego, który pomimo pozornej oczywistości wciąż nie ma ustalonej jednoznacznej definicji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Sylaba · Zobacz więcej »

Syntaktyka (językoznawstwo)

Syntaktyka, składnia (gr. sýntaxis – „porządek, szyk”, syntaktikós – „porządkujący”) – dział językoznawstwa, który zajmuje się budowąwypowiedzeń.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Syntaktyka (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

System pisma

Współczesne piktogramy Chiński ideogram ''wu'' o znaczeniu „nie” System pisma – sposób zapisu języka przy pomocy znaków graficznych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i System pisma · Zobacz więcej »

Szkoła naukowa

Szkoła naukowa – intelektualna wspólnota składającąsię z uczonych, których jednocząpewne idee lub sposoby podejścia do określonych problemów naukowych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Szkoła naukowa · Zobacz więcej »

Szkocja

Szkocja (gael. Alba, wym.; sco. i) – kraj stanowiący część Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Szkocja · Zobacz więcej »

Szwecja

Szwecja, Królestwo Szwecji (Konungariket Sverige) – państwo w Europie Północnej, zaliczane zarówno do państw skandynawskich oraz krajów nordyckich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Szwecja · Zobacz więcej »

Szyk V2

Szyk V2 – szyk wyrazów w zdaniu oznajmującym, w którym orzeczenie znajduje się na drugim miejscu niezależnie od tego, jaka część mowy zajmuje pozycję pierwszą.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Szyk V2 · Zobacz więcej »

Szyk wyrazów

Szyk wyrazów, porządek słów – układ wyrazów w zdaniu, czyli ich usytuowanie względem siebie w perspektywie czasowej (w mowie) lub przestrzennej (w piśmie).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Szyk wyrazów · Zobacz więcej »

Tabliczki z Ebli

Tabliczka z biblioteki w Ebli Tabliczki z Ebli – zbiór około 17 tysięcy glinianych tabliczek i ich fragmentów pochodzących ze starożytnego miasta Ebla na obecnym stanowisku archeologicznym Tall Mardich (około 70 km na południowy zachód od Aleppo w Syrii).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Tabliczki z Ebli · Zobacz więcej »

Tadżykistan

Zdjęcie satelitarne Tadżykistanu Flaga Tadżykistanu z lat 1991–1992 kultu jednostki Duszanbe Dworzec w Duszanbe Chodżent Kurgonteppa Istarawszan Tadżykistan, Republika Tadżykistanu (Dżumhurii Todżikiston) – państwo w środkowej Azji ze stolicąw Duszanbe.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Tadżykistan · Zobacz więcej »

Tadeusz Milewski (językoznawca)

Tadeusz Milewski (ur. 17 maja 1906 w Kołomyi, zm. 5 marca 1966 w Krakowie) – polski językoznawca, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Tadeusz Milewski (językoznawca) · Zobacz więcej »

Taksonomia filogenetyczna

Taksonomia filogenetyczna – nauka o zasadach i metodach klasyfikowania obiektów o ustalonym pokrewieństwie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Taksonomia filogenetyczna · Zobacz więcej »

Tamaz Gamkrelidze

Tamaz Walerianis dze Gamkrelidze (Tamaz Walerianowicz Gamkrelidze; ur. 23 października 1929 w Kutaisi, zm. 10 lutego 2021) – gruziński lingwista.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Tamaz Gamkrelidze · Zobacz więcej »

Tbiliski Uniwersytet Państwowy

Tbiliski Uniwersytet Państwowy im.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Tbiliski Uniwersytet Państwowy · Zobacz więcej »

Technische Hochschule Mittelhessen

Technische Hochschule Mittelhessen, THM – niemiecka uczelnia zawodowa (niem. Fachhochschule) w środkowej Hesji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Technische Hochschule Mittelhessen · Zobacz więcej »

Temat wyrazu

Temat wyrazu – część wyrazu, która zasadniczo nie uczestniczy w odmianie, pozostająca po usunięciu formantów fleksyjnych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Temat wyrazu · Zobacz więcej »

Teoria falowa

Teoria falowa – teoria językoznawcza zaproponowana przez Johannesa Schmidta głosząca, że każda zmiana językowa powstaje na określonym terenie, a następnie przemieszcza się kolejno we wszystkich kierunkach w wyniku migracji.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Teoria falowa · Zobacz więcej »

Teoria kurhanowa

praojczyznę indoeuropejską, czerwony – hipotetyczny zasięg indoeuropejski ok. roku 2500 p.n.e., pomarańczowy – ok. roku 1000 p.n.e. Teoria kurhanowa – hipoteza zaproponowana w 1956 roku przez amerykańskąarcheolog litewskiego pochodzenia Mariję Gimbutas w monografii The Prehistory of Eastern Europe, Part I. Jest to model rozprzestrzeniania się języka praindoeuropejskiego, obejmujący w przybliżeniu lata 4400–2800 p.n.e. Teoria ta była stale modyfikowana przez autorkę, aż do lat 90.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Teoria kurhanowa · Zobacz więcej »

Teoria laryngalna

Teoria laryngalna – teoria, według której w języku praindoeuropejskim, oprócz zwykłych spółgłosek i samogłosek istniały trzy głoski o artykulacji gardłowej lub krtaniowej, zwane głoskami laryngalnymi lub w skrócie laryngałami (z gr. larynx „krtań”).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Teoria laryngalna · Zobacz więcej »

Terytorium zależne

Terytorium zależne – ogólne określenie obszarów znajdujących się pod różnymi formami zależności politycznej od jakiegoś państwa lub innego podmiotu prawa międzynarodowego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Terytorium zależne · Zobacz więcej »

Thomas Young

Thomas Young (ur. 13 czerwca 1773 w Milverton (hrabstwo Somerset), zm. 10 maja 1829 w Londynie) – angielski lekarz i naukowiec: fizyk doświadczalny, fizjolog oraz językoznawca-egiptolog; poliglota.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Thomas Young · Zobacz więcej »

Tocharowie

"Tocharowie", fresk z VI wieku Młoda Ujgurka z Turfanu w Chinach - łącząca antropologiczne cechy indoeuropejskie i azjatyckie (zmarszczka nakątna) Tocharowie (Tócharoi, łac. Tochari) – w starożytności indoeuropejska grupa plemion, posługująca się językami tocharskimi.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Tocharowie · Zobacz więcej »

Toponim

Toponim (z gr. topos.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Toponim · Zobacz więcej »

Towarzystwo Maxa Plancka

Towarzystwo Maxa Plancka (niem. Max-Planck-Gesellschaft, MPG), właściwie Towarzystwo Popierania Rozwoju Nauki im.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Towarzystwo Maxa Plancka · Zobacz więcej »

Tradycja oralna

Tradycja oralna – inaczej przekaz ustny lub mówiony.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Tradycja oralna · Zobacz więcej »

Transkrypcja (językoznawstwo)

Transkrypcja, w skrócie trb. (od słowa transkrybowanie - dokonywanie transkrypcji) – system zapisu głosek (mowy) danego języka za pomocąsymboli graficznych, czyli pisownia fonetyczna lub system fonetycznej konwersji innego pisma.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Transkrypcja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Tryb (językoznawstwo)

Tryb – kategoria gramatyczna czasownika wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Tryb (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Tryb łączący

Tryb łączący (łac. coniunctivus, subiunctivus) – tryb gramatyczny, występujący w wielu językach indoeuropejskich, służący do wyrażania życzeń, poleceń, emocji, możliwości, osądów, potrzeb oraz stwierdzeń przeciwnych aktualnym faktom.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Tryb łączący · Zobacz więcej »

Tryb nieświadka

Tryb nieświadka (łac. imperceptivus, auditivus) – tryb gramatyczny charakterystyczny dla języków bułgarskiego, macedońskiego, tureckiego oraz (w pewnym stopniu) albańskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Tryb nieświadka · Zobacz więcej »

Tryb oznajmujący

Tryb oznajmujący, tryb orzekający (łac. indicativus) – podstawowy tryb gramatyczny w większości języków świata.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Tryb oznajmujący · Zobacz więcej »

Tryb przypuszczający

Tryb przypuszczający (łac. conditionalis) – jeden z podstawowych trybów w mowie, występujący w większości języków.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Tryb przypuszczający · Zobacz więcej »

Tryb rozkazujący

Tryb rozkazujący (łac. imperativus) – jeden z podstawowych trybów w mowie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Tryb rozkazujący · Zobacz więcej »

Turcja

Turcja (tur. Türkiye), Republika Turcji (tur. Türkiye Cumhuriyeti) – państwo położone w Azji Zachodniej na półwyspie Azja Mniejsza, a częściowo również w Europie Południowo-Wschodniej, ze stolicąw Ankarze.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Turcja · Zobacz więcej »

Turkiestan

Turkiestan (– dosłownie „kraj Turków”) – część Azji Środkowej leżąca pomiędzy Syberiąna północy a Tybetem, Indiami i Afganistanem na południu, oraz Morzem Kaspijskim na zachodzie i wschodniąMongoliąi pustyniąGobi na wschodzie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Turkiestan · Zobacz więcej »

Turkiestan Chiński

Turkiestan Chiński na mapie Turkiestan Chiński (Turkiestan Wschodni, Ujguristan) – tradycyjna nazwa terenów stanowiących w przeszłości Dżungarię, a obecnie Region Autonomiczny Sinciang-Ujgur, część Chin, która obejmuje wschodniączęść Turkiestanu, regionu Azji Środkowej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Turkiestan Chiński · Zobacz więcej »

Typologia języków

Typologia języków – dziedzina językoznawstwa zajmująca się kategoryzowaniem języków ze względu na ich cechy systemowo-strukturalne.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Typologia języków · Zobacz więcej »

Ukraina

Ukraina (Ukrajina,.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ukraina · Zobacz więcej »

Umlaut

Umlaut (dosłownie: przegłos) – zmiana brzmienia samogłoski spotykana w językach germańskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Umlaut · Zobacz więcej »

Unia Europejska

Komisji Europejskiej Parlamentu Europejskiego w Strasburgu Unia Europejska, UE (ang. European Union, EU) – gospodarczo-polityczny związek 27 demokratycznych państw europejskich.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Unia Europejska · Zobacz więcej »

Uniwersalia językowe

Uniwersalia językowe, powszechniki językowe – cechy wspólne wszystkich (uniwersalia absolutne) lub zdecydowanej większości (tzw. uniwersalne tendencje) mówionych języków naturalnych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Uniwersalia językowe · Zobacz więcej »

Uniwersalna klasyfikacja dziesiętna

Numery UKD we francuskiej bibliotece Uniwersalna klasyfikacja dziesiętna, UKD – system klasyfikacji zbiorów bibliotecznych będący modyfikacjąklasyfikacji dziesiętnej Deweya, dokonanąprzez dwóch prawników belgijskich: Paula Otleta i Henriego La Fontaine’a.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Uniwersalna klasyfikacja dziesiętna · Zobacz więcej »

Uniwersytet Albrechta i Ludwika we Fryburgu

Uniwersytet Albrechta i Ludwika we Fryburgu (w skrócie) – niemiecki uniwersytet publiczny założony w 1457 roku we Fryburgu Bryzgowijskim.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Uniwersytet Albrechta i Ludwika we Fryburgu · Zobacz więcej »

Uniwersytet Harvarda

Uniwersytet Harvarda (ang. Harvard University) – prywatna uczelnia powstała 8 września 1636 jako Harvard College w Newtowne (wówczas w Kolonii Zatoki Massachusetts, obecnie Cambridge) koło Bostonu jako pierwszy uniwersytet na terenie kolonii brytyjskich w Ameryce Północnej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Uniwersytet Harvarda · Zobacz więcej »

Uniwersytet Hawajski

Uniwersytet Hawajski, Uniwersytet Hawajów – zespół uczelni publicznych na Hawajach, prowadzących studia licencjackie, magisterskie, doktoranckie i podoktorskie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Uniwersytet Hawajski · Zobacz więcej »

Uniwersytet Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem

Uniwersytet Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie, skrótowo Uniwersytet we Frankfurcie nad Menem (nazwa oficjalna do 1932), Uniwersytet Frankfurcki – niemiecki uniwersytet założony w 1914 we Frankfurcie nad Menem i w 1932 nazwany imieniem Johanna Wolfganga Goethego, najsłynniejszego mieszkańca tego miasta.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Uniwersytet Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem · Zobacz więcej »

Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley

Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley (ang. University of California, Berkeley) skrót.: UC Berkeley, Berkeley, Cal – najstarszy i najważniejszy spośród dziesięciu kampusów Uniwersytetu Kalifornijskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley · Zobacz więcej »

Uniwersytet Kopenhaski

Uniwersytet Kopenhaski (duń. Københavns Universitet) – duński uniwersytet publiczny w Kopenhadze.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Uniwersytet Kopenhaski · Zobacz więcej »

Uniwersytet Masaryka

Uniwersytet Masaryka w Brnie – publiczna uczelnia założona w Brnie w 1919 roku.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Uniwersytet Masaryka · Zobacz więcej »

Uniwersytet Michigan

Uniwersytet Michigan (ang. University of Michigan) – państwowa szkoła wyższa w stanie Michigan, w Stanach Zjednoczonych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Uniwersytet Michigan · Zobacz więcej »

Uniwersytet Stanu Ohio

Uniwersytet Stanu Ohio, Uniwersytet Stanowy Ohio – amerykańska uczelnia o statusie uniwersytetu publicznego, z siedzibąw Columbus i mniejszymi kampusami w Limie, Mansfield, Marion, Newark i Wooster.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Uniwersytet Stanu Ohio · Zobacz więcej »

Uniwersytet Techniczny w Eindhoven

Uniwersytet Techniczny w Eindhoven (nl. Technische Universiteit Eindhoven TU/e) – publiczna holenderska uczelnia techniczna funkcjonująca w Eindhoven od 1956 roku.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Uniwersytet Techniczny w Eindhoven · Zobacz więcej »

Uniwersytet Teksański w Austin

Uniwersytet Teksański w Austin, Uniwersytet Teksasu w Austin (zwyczajowo) – amerykański uniwersytet publiczny, jedna z czołowych uczelni badawczych w kraju usytuowana w Austin w Teksasie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Uniwersytet Teksański w Austin · Zobacz więcej »

Uniwersytet w Bazylei

Uniwersytet w Bazylei – uniwersytet z siedzibąw Bazylei, założony 4 lipca 1460.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Uniwersytet w Bazylei · Zobacz więcej »

Uniwersytet w Getyndze

Uniwersytet w Getyndze, również Uniwersytet Georga-Augusta w Getyndze (niem. Georg-August-Universität Göttingen, potocznie Georgia Augusta) – niemiecki uniwersytet w Getyndze.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Uniwersytet w Getyndze · Zobacz więcej »

Uniwersytet w Zagrzebiu

Uniwersytet w Zagrzebiu, Uniwersytet Zagrzebski – uniwersytet publiczny w Zagrzebiu założony w 1669, najstarszy i największy w Chorwacji oraz w południowo-wschodniej Europie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Uniwersytet w Zagrzebiu · Zobacz więcej »

Unserdeutsch

Unserdeutsch (dosł. „nasz niemiecki”) – język kreolski powstały na bazie języka niemieckiego, używany na terytorium Papui-Nowej Gwinei oraz na wschodnim wybrzeżu Australii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Unserdeutsch · Zobacz więcej »

Ural

Ural – łańcuch górski w Rosji, którym biegnie umowna granica między Europąa Azją.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Ural · Zobacz więcej »

Urheimat

Urheimat (z „pra-”, „ojczyzna”), praojczyzna – pierwotna siedziba ludów posługujących się językami danej rodziny językowej lub prajęzykiem.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Urheimat · Zobacz więcej »

Utrum

Utrum (w różnych opracowaniach także: rodzaj wspólny, rodzaj męsko-żeński, rodzaj nienijaki, rodzaj ogólny) – rodzaj gramatyczny przeciwstawiany w gramatykach niektórych języków rodzajowi nijakiemu (łac. neutrum).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Utrum · Zobacz więcej »

Vanuatu

Roi Maty Przedmieścia Port Vila Okolice stolicy z samolotu Urząd pocztowy Republika Vanuatu (bislama: Ripablik blong Vanuatu) – państwo w Oceanii.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Vanuatu · Zobacz więcej »

Václav Blažek

Prof. Václav Blažek jako uczestnik konferencji naukowej w Toruniu (czerwiec 2015) Václav Blažek (ur. 23 kwietnia 1959 w Sokolovie, w Czechach) – czeski matematyk, językoznawca, indoeuropeista i nostratysta, profesor na Uniwersytecie Masaryka w Brnie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Václav Blažek · Zobacz więcej »

Visuotinė lietuvių enciklopedija

– litewska encyklopedia powszechna, poruszająca tematy z różnych dziedzin wiedzy.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Visuotinė lietuvių enciklopedija · Zobacz więcej »

VSO

VSO (Verb Subject Object) – typ języka, w którym zdanie zaczyna się od orzeczenia, potem następuje podmiot, a na końcu dopełnienie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i VSO · Zobacz więcej »

Vytautas Mažiulis

Vytautas Mažiulis (ur. 20 sierpnia 1926 w Rokėnai w rejonie jezioroskim, zm. 12 kwietnia 2009 w Wilnie) – litewski językoznawca, specjalista od spraw języka staropruskiego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Vytautas Mažiulis · Zobacz więcej »

Walter de Gruyter

Walter de Gruyter – (wym.) niemieckie wydawnictwo specjalizujące się w literaturze naukowej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Walter de Gruyter · Zobacz więcej »

Wayback Machine

Wayback Machine – amerykańskie archiwum cyfrowe World Wide Web i innych informacji dostępnych w Internecie.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wayback Machine · Zobacz więcej »

Wayles Browne

Eppes Wayles Browne (ur. 1941) – amerykański językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wayles Browne · Zobacz więcej »

Władisław Illicz-Switycz

Władysław Markowicz Illicz-Switycz (ur. 12 września 1934 w Kijowie, zginął 22 sierpnia 1966 w wypadku samochodowym koło wsi Obrazcowo pod Moskwą) – językoznawca, etymolog, slawista, bałtolog i nostratysta, badacz akcentuacji bałto-słowiańskiej, twórca naukowej fonologii i gramatyki historycznej języków nostratycznych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Władisław Illicz-Switycz · Zobacz więcej »

Włochy

Zdjęcie satelitarne Włoch Włochy, Republika Włoska – państwo położone w Europie Południowej, głównie na Półwyspie Apenińskim, będące członkiem Unii Europejskiej oraz wielu organizacji, m.in.: ONZ, NATO, należące do grupy siedmiu najbardziej uprzemysłowionych i bogatych państw świata – G7.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Włochy · Zobacz więcej »

Węgry

Węgry (.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Węgry · Zobacz więcej »

Wielkie odkrycia geograficzne

Tabula Idrisiana, była jednąz najdokładniejszych map świata sprzed epoki europejskich wypraw (uwaga: biegun północny znajduje się na dole mapy). Fragment Atlasu Katalońskiego z 1375 roku Gerarda Merkatora z 1587 roku Wielkie odkrycia geograficzne – określenie odkryć geograficznych dokonanych przez europejskich żeglarzy na przełomie XV i XVI wieku, a w szczególności: opłynięcie Przylądka Dobrej Nadziei przez Bartolomeu Diasa (1488), odkrycie Ameryki przez Krzysztofa Kolumba (12 października 1492), a następnie jej podbój, podróż Vasco da Gamy do Indii (1498) oraz pierwsza podróż dookoła świata Ferdynanda Magellana (1519–1522).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wielkie odkrycia geograficzne · Zobacz więcej »

Wikisłownik

Wiktionary – projekt Wikimedia Foundation, którego założeniem jest stworzenie wolnego słownika w każdym języku opartego na mechanizmie wiki (zawierającego m.in. synonimy czy tłumaczenia).

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wikisłownik · Zobacz więcej »

Wilhelm von Humboldt

Zamku w Otmuchowie Postać uwieczniona na znaczku pocztowym Fryderyk Wilhelm Christian Karol Ferdynand von Humboldt (ur. 22 czerwca 1767 w Poczdamie, zm. 8 kwietnia 1835 w Tegel) – niemiecki filozof, językoznawca, polityk, przedstawiciel neohumanizmu, brat Alexandra.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wilhelm von Humboldt · Zobacz więcej »

William Jones (językoznawca)

Sir William Jones William Jones (ur. 28 września 1746 w Londynie, zm. 27 kwietnia 1794 w Kalkucie) – brytyjski prawnik, sędzia, filolog, tłumacz, językoznawca.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i William Jones (językoznawca) · Zobacz więcej »

William Labov

William Labov (wym.; ur. 4 grudnia 1927 w Rutherford) – amerykański językoznawca, jeden z prekursorów socjolingwistyki.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i William Labov · Zobacz więcej »

Wnioskowanie bayesowskie

Thomas Bayes Wnioskowanie bayesowskie (statystyka bayesowska) – metoda wnioskowania statystycznego, w której korzysta się z twierdzenia Bayesa do aktualizowania prawdopodobieństwa subiektywnego hipotez w oparciu o dotychczasowe prawdopodobieństwo oraz nowe dane.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wnioskowanie bayesowskie · Zobacz więcej »

Wołacz

Wołacz (łac. vocativus) – przypadek gramatyczny, przypadek polskiej deklinacji, występuje także w wielu innych językach.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wołacz · Zobacz więcej »

Wojciech Skalmowski

Wojciech Jan Skalmowski (pseud. „Maciej Broński”, „M. Broński”, „Piotr Meynert”; ur. 24 czerwca 1933 w Poznaniu, zm. 18 lipca 2008 w Brukseli) – polski orientalista, literaturoznawca, eseista, pisarz, publicysta, krytyk literacki.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wojciech Skalmowski · Zobacz więcej »

World Atlas of Language Structures

World Atlas of Language Structures (WALS) – baza danych gromadząca informacje na temat struktury języków świata (z perspektywy fonologicznej, gramatycznej i słownikowej), zaczerpnięte z dostępnej dokumentacji lingwistycznej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i World Atlas of Language Structures · Zobacz więcej »

Wyżyna

Wyżyna – jedna z wielkich form ukształtowania powierzchni lądu, obszar, którego wysokości bezwzględne przekraczają300 metrów n.p.m.Zdania autorów geografów co do dolnej wysokości wyżyn nie sązgodne.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wyżyna · Zobacz więcej »

Wyżyna Irańska

Wyżyna Irańska (pers. فلات ایران, Falāt-e Īrān; urdu سطح مرتفع ایران, Sat̤aḥ-e Murtafaʿ-e Īrān; ang. Iranian Plateau, Plateau of Iran) – rozległy region wyżynno-górski w Azji Zachodniej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wyżyna Irańska · Zobacz więcej »

Wydawnictwo Naukowe PWN

Wydawnictwo Naukowe PWN (WN PWN), w latach 1951–1991 Państwowe Wydawnictwo Naukowe (PWN) – polskie wydawnictwo naukowe założone w 1951 w Warszawie jako Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wydawnictwo Naukowe PWN · Zobacz więcej »

Wydawnictwo Poznańskie

Wydawnictwo Poznańskie – polskie wydawnictwo założone w 1956 roku, zlikwidowane w 1992, w 1993 przejęte przez Fundację Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a od 2012 roku kierowane przez prywatnego właściciela.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wydawnictwo Poznańskie · Zobacz więcej »

Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego (WUJ) – wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego – najstarszej uczelni w Polsce.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego · Zobacz więcej »

Wyraz

Wyraz – wieloznaczny termin językoznawczy; jest to wspólna nazwa (hiperonim) kilku powiązanych pojęć o różnych znaczeniach.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wyraz · Zobacz więcej »

Wyspa Man

Wyspa Man i jej okolice Mapa Wyspy Man Ramsey) z lotu ptaka Widok wyspy z satelity Tablice rejestracyjne na Wyspie Man Okładka paszportu Wyspy Man Wyspa Man (ang. Isle of Man, manx Ellan Vannin, Mannin) – dependencja korony brytyjskiej znajdująca się na wyspie Man, należącej do archipelagu Wysp Brytyjskich i położonej na Morzu Irlandzkim między WielkąBrytaniąa Irlandią.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wyspa Man · Zobacz więcej »

Wyspy Brytyjskie

Wyspy Brytyjskie ('''2''') – megaregion fizycznogeograficzny Europy Zachodniej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wyspy Brytyjskie · Zobacz więcej »

Wyspy Owcze

Wyspy Owcze (wym.;, wym.) – wulkaniczny archipelag (o powierzchni 1399 km²) położony na Oceanie Atlantyckim przy granicy (północno-wschodni kraniec wyspy Fugloy) z Morzem Norweskim, między WielkąBrytanią, Islandiąa Norwegią.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wyspy Owcze · Zobacz więcej »

Wzdłużenie zastępcze

Wzdłużenie zastępcze – proces fonetyczny, w wyniku którego samogłoska staje się długa, aby zachować energię potrzebnąna wypowiedzenie wyrazu, kiedy następna samogłoska zanikła.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Wzdłużenie zastępcze · Zobacz więcej »

Zaimek

Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Zaimek · Zobacz więcej »

Zapożyczenie językowe

Zapożyczenie językowe, inaczej pożyczka, wyraz obcy – element językowy zaczerpnięty z języka obcego, który zadomowił się w mniejszym lub większym stopniu jako element języka rodzimego.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Zapożyczenie językowe · Zobacz więcej »

Zdanie

Zdanie – w językoznawstwie termin ten oznacza wypowiedzenie służące do zakomunikowania jakiejś treści i podlegające ograniczeniom formalnym.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Zdanie · Zobacz więcej »

Zdanie podrzędnie złożone

Zdanie podrzędnie złożone – zdanie złożone z wielu zdań składowych, w którym jedno z nich (zdanie podrzędne) wynika z drugiego (zdania nadrzędnego) i zastosowane samodzielnie nie zachowuje sensu, np.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Zdanie podrzędnie złożone · Zobacz więcej »

Zmiana językowa

Zmiana językowa – nowy element powstały na gruncie danego systemu językowego; zmiana w jego wewnętrznej strukturze.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Zmiana językowa · Zobacz więcej »

Zwarcie krtaniowe

Zwarcie krtaniowe – w fonetyce określenie bezdźwięcznej zwartej spółgłoski krtaniowej.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Zwarcie krtaniowe · Zobacz więcej »

Zygmunt Saloni

Zygmunt Adam Saloni (ur. 17 października 1938 w Warszawie) – polski językoznawca polonistyczny, profesor nauk humanistycznych.

Nowy!!: Języki indoeuropejskie i Zygmunt Saloni · Zobacz więcej »

Przekierowuje tutaj:

Hipoteza anatolijska, Język indoeuropejski, Języki indogermańskie, Rodzina indoeuropejska.