Logo
Unionpedia
Komunikacja
pobierz z Google Play
Nowy! Pobierz Unionpedia na urządzeniu z systemem Android™!
Pobieranie
Szybszy dostęp niż przeglądarce!
 

Języki nowoindoaryjskie

Indeks Języki nowoindoaryjskie

Języki nowoindoaryjskie (nowoindyjskieArtykuł dotyczy podrodziny języków indoeuropejskich. Ponieważ tylko ok. 75% użytkowników języków indyjskich posługuje się językami indoeuropejskimi, nazwa „języki indyjskie” czy „języki nowoindyjskie” jest myląca. Spośród poważnych publikacji określenie „języki indyjskie” jako równoznaczne z „języki indoaryjskie” występuje jedynie w: Majewicz, Alfred F., Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989. W innych publikacjach natomiast termin „języki indyjskie” jest używany zamiennie z geograficznym terminem „języki Indii”, np. Frédéric, L. Słownik cywilizacji indyjskiej)) wykształciły się na przełomie pierwszego i drugiego tysiąclecia. Wyznaczyły nowy etap w rozwoju języków indoaryjskich. W porównaniu do języków średnioindoaryjskich zachowały tylko dwa rodzaje gramatyczne – męski i żeński (zanikł rodzaj nijaki). Używane sągłównie w północnych Indiach. Umocniły się tendencje zapoczątkowane w okresie średnioindoaryjskim. Przykłady.

21 kontakty: Dyftong, Język asamski, Język bengalski, Język hindi, Język literacki, Język marathi, Język nepalski, Język orija, Język pendżabski, Język romski, Język sindhi, Język syngaleski, Język urdu, Język wernakularny, Języki indoaryjskie, Monoftongizacja, Prakryty, Rodzaj gramatyczny, Rzeczownik, Rzeczownik odczasownikowy, Sanskryt.

Dyftong

Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Dyftong · Zobacz więcej »

Język asamski

Zasięg geograficzny języka asamskiego Język asamski (অসমীয়া ɔxɔmija) – język indoeuropejski należący do podgrupy wschodniej języków indoaryjskich, którym posługuje się ponad 16 mln mówiących.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Język asamski · Zobacz więcej »

Język bengalski

Zasięg geograficzny języka bengalskiego. Zasięg języka bengalskiego na terenie Bangladeszu. Spółgłoski alfabetu bengalskiego Język bengalski (bengalski: trl.: bāṃlā //) – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się jako językiem ojczystym ponad 180 mln osób, głównie w Bangladeszu (120 mln) i Indiach (60 mln).

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Język bengalski · Zobacz więcej »

Język hindi

Zasięg języka hindi jako języka ojczystego Obszar, na którym hindi jest językiem administracji i szkolnictwa Język hindi – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się jako pierwszym językiem 180 milionów osób, natomiast przy zaklasyfikowaniu jako dialekty hindi języków radżastani, bihari oraz pahari (bez nepalskiego) aż 422 mln osób, czyli 41% mieszkańców Indii.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Język hindi · Zobacz więcej »

Język literacki

Język literacki – wieloznaczny termin lingwistyczny.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Język literacki · Zobacz więcej »

Język marathi

Język marathi (także: maracki, maratyjski, mar.) – język z grupy indoaryjskiej.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Język marathi · Zobacz więcej »

Język nepalski

Język nepalski, nepali (dawne nazwy: gorkhali, khas kura) – język z grupy indoaryjskiej, z rodziny języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 17 mln ludzi – w tym ok.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Język nepalski · Zobacz więcej »

Język orija

Język orija (ଓଡ଼ିଆ, trl. oṛiā;, uprzednio Oriya; hindi ओड़िया, trb. orija, trl. oṛiyā, uprzednio उड़िया, trb. urija, trl. uṛiyā) – język z podgrupy wschodniej grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Język orija · Zobacz więcej »

Język pendżabski

Dialekty pendżabskie sikhów zapisana alfabetem gurmukhi Tablica na stacji Southall w języku pendżabskim, pismo gurmukhi Język pendżabski (ਪੰਜਾਬੀ pańdźabi), język wschodniopendżabski – język z centralnej grupy języków indoaryjskich indoeuropejskiej rodziny językowej, którym posługuje się ponad 28 mln osób, zamieszkujących historycznąkrainę Pendżab na pograniczu indyjsko-pakistańskim.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Język pendżabski · Zobacz więcej »

Język romski

Język romski lub romani (nazwa własna:,, w innych językach często określany potocznąnazwą„język cygański”) – język indoeuropejski z gałęzi nowoindyjskiej języków indoaryjskich.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Język romski · Zobacz więcej »

Język sindhi

Język sindhi – język z grupy indyjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się około 30 mln ludzi, głównie w pakistańskiej prowincji Sindh.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Język sindhi · Zobacz więcej »

Język syngaleski

Napis „Sri Lanka” w piśmie syngaleskim Język syngaleski, język singaleski (sinhala, සිංහල, ISO 15919: siṃhala, IPA) – używany na Sri Lance przez blisko 17 mln ludzi z grupy etnicznej Syngalezów.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Język syngaleski · Zobacz więcej »

Język urdu

Język urdu (urdū), miejscowo znany jako lashkari – język indoeuropejski z grupy indoaryjskiej używany obecnie przez ponad 50 mln ludzi na subkontynencie indyjskim i przez ponad milion osób zamieszkujących poza Azją.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Język urdu · Zobacz więcej »

Język wernakularny

Język wernakularny – forma mowy (język, dialekt, rejestr) używana do kontaktów codziennych przez przedstawicieli pewnej wspólnoty.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Język wernakularny · Zobacz więcej »

Języki indoaryjskie

Zasięg języków indoaryjskich Języki indoaryjskie (indyjskie) – grupa języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Języki indoaryjskie · Zobacz więcej »

Monoftongizacja

Monoftongizacja (od monophthongos „jednobrzmiący”) – proces fonetyczny polegający na przekształcaniu się dyftongów w pojedyncze samogłoski (monoftongi).

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Monoftongizacja · Zobacz więcej »

Prakryty

Prakryty (sanskryt प्राकृत prākta – naturalny, zwykły, potoczny) – grupa języków indoaryjskich, obejmująca potoczne i literackie języki Indii z okresu od V wieku p.n.e. do X wieku n.e. Znane sągłównie z inskrypcji, tekstów literackich oraz pism religijnych buddystów i dżinistów.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Prakryty · Zobacz więcej »

Rodzaj gramatyczny

Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Rodzaj gramatyczny · Zobacz więcej »

Rzeczownik

Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Rzeczownik odczasownikowy

Rzeczownik odczasownikowy, rzeczownik odsłowny, gerundium, odsłownik – rzeczownik utworzony od czasownika, zwykle będący nazwączynności lub stanu.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Rzeczownik odczasownikowy · Zobacz więcej »

Sanskryt

Rygwedy w sanskrycie Sanskryt (dewanagari: संस्कृतम् saṃskṛtam; sa.msk.rtā bhā.sā, od sa.m+k.r: zestawiać, składać; bhā.sā: język; język uporządkowany, w przeciwieństwie do języków naturalnych prakrytów, tzn. ludowych o nieuporządkowanej gramatyce) – język literacki starożytnych, średniowiecznych i wczesnonowożytnych Indii.

Nowy!!: Języki nowoindoaryjskie i Sanskryt · Zobacz więcej »

TowarzyskiPrzybywający
Hej! Jesteśmy na Facebooku teraz! »