Logo
Unionpedia
Komunikacja
pobierz z Google Play
Nowy! Pobierz Unionpedia na urządzeniu z systemem Android™!
Darmowy
Szybszy dostęp niż przeglądarce!
 

Klasyczny język japoński

Indeks Klasyczny język japoński

– etap rozwoju języka japońskiego, przypadający na IX–XII wiek, tj.

18 kontakty: Dźwięczność, Elizja, Genji monogatari, Heian, Hiragana, Ise monogatari, Japonia, Język japoński, Języki japońskie, Kanji, Katakana, Man’yōgana, Mora (lingwistyka), Opowieść o zbieraczu bambusu, Pismo chińskie, Samogłoska, Spółgłoska, Sylabariusz.

Dźwięczność

Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracąwięzadeł głosowych.

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Dźwięczność · Zobacz więcej »

Elizja

Elizja – regularne usunięcie samogłoski – a niekiedy sylaby – w sąsiedztwie innej samogłoski.

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Elizja · Zobacz więcej »

Genji monogatari

heritage Mel MelImię dziewczynki napotkanej przez księcia Genji w Kitayama. Murasaki Shikibu (pisarka) rzekomo po niej otrzymała imię. emaki'' Kadr z filmu „Genji monogatari” (1951) Wnętrze Genji Monogatari Museum kimonach (''jūni-hitoe'') grająw go – klasyczne dzieło literatury japońskiej okresu Heian (794–1185) autorstwa damy dworu Murasaki Shikibu, żyjącej na przełomie X i XI wieku (978?–1016?).

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Genji monogatari · Zobacz więcej »

Heian

Chigusa Kotani (Yoshioka) 1889-1947, ''Dama dworu okresu Heian'' – jeden z okresów, na które historycy tradycyjnie dzielądzieje Japonii, trwający od 794 do 1185 roku, najdłuższy (prawie 400 lat) czas względnego spokoju wewnętrznego.

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Heian · Zobacz więcej »

Hiragana

– jeden z dwóch japońskich systemów pisma sylabicznego kana.

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Hiragana · Zobacz więcej »

Ise monogatari

Ilustracja do jednego z opowiadań z ''Ise monogatari'', mal. Jokei Sumiyoshi (1599–1670) – japoński utwór literacki z gatunku uta-monogatari, powstały w okresie Heian.

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Ise monogatari · Zobacz więcej »

Japonia

Region Japonii – państwo wyspiarskie położone na wąskim łańcuchu wysp na zachodnim Pacyfiku, u wschodnich wybrzeży Azji, o długości 3,3 tys.

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Japonia · Zobacz więcej »

Język japoński

Mapa dialektów japońskich Język japoński (jap. nihon-go) – język używany przez ok.

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Język japoński · Zobacz więcej »

Języki japońskie

Języki japońskie (in. języki japoniczne) – rodzina językowa, której zasięg terytorialny jest ograniczony do Wysp Japońskich oraz do diaspory japońskiej.

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Języki japońskie · Zobacz więcej »

Kanji

Słowo ''kanji'' („znaki Hanów”) zapisane znakami kanji – znaki logograficzne pochodzenia chińskiego, które wraz z sylabariuszami hiragana (ひらがな, 平仮名), katakana (カタカナ, 片仮名), cyframi arabskimi oraz alfabetem łacińskim stanowiąelement pisma japońskiego.

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Kanji · Zobacz więcej »

Katakana

– jeden z dwóch japońskich systemów pisma sylabicznego kana.

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Katakana · Zobacz więcej »

Man’yōgana

analiza poniżej) – najstarszy sposób fonetycznego zapisu języka japońskiego za pomocąznaków chińskich.

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Man’yōgana · Zobacz więcej »

Mora (lingwistyka)

Mora (łac.) – jest najmniejsząjednostkąprozodycznąużywanąw metryce i fonologii, będąca nosicielem cech prozodycznych.

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Mora (lingwistyka) · Zobacz więcej »

Opowieść o zbieraczu bambusu

Szkoła Tosa, ''Taketori no Okina przynosi znalezionądziewczynkę do swojego domu'', XVII wiek Staruszkowie umieszczajądziecko w koszyku, ilustracja japońska z XVII wieku Harunobu Suzuki (1725–1770), ''Kaguya-hime i pięciu konkurentów do jej ręki'' Szkoła Tosa, ''Kaguya powraca na Księżyc'', ilustracja japońska z XVII wieku Kakuzō Fujiyama, ''Powrót na Księżyc'', 1908 r. Yoshitoshi Tsukioka (1839–1892), ''Kierując się do Księżycowego Pałacu'' Ostatnia scena opowieści na górze Fudżi, słudzy cesarza paląlist od księżniczki i eliksir nieśmiertelności, 1650 r. – japońska opowieść (monogatari) z wczesnego okresu Heian (794–1185), najstarszy zabytek japońskiej prozy artystycznej.

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Opowieść o zbieraczu bambusu · Zobacz więcej »

Pismo chińskie

Pismo chińskie (chiń. hànzì, jap. kanji, kor. hancha) – sylabowe pismo logograficzne (ideograficzno-fonetyczne), stworzone najwcześniej 8 tys.

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Pismo chińskie · Zobacz więcej »

Samogłoska

Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Samogłoska · Zobacz więcej »

Spółgłoska

Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy).

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Spółgłoska · Zobacz więcej »

Sylabariusz

Część afrykańskiego sylabariusza vai Sylabariusz – system pisma, w którym pojedyncze znaki reprezentującałe sylaby, a nie pojedyncze głoski.

Nowy!!: Klasyczny język japoński i Sylabariusz · Zobacz więcej »

Przekierowuje tutaj:

Język japoński klasyczny.

TowarzyskiPrzybywający
Hej! Jesteśmy na Facebooku teraz! »