Szybszy dostęp niż przeglądarce!
15 kontakty: Blazonowanie, Herb, Herb szlachecki, Herb własny, Juliusz Karol Ostrowski, Kasper Niesiecki, Klejnot herbowy, Kopciowie herbu Kroje odmienne, Kroje, Labry (heraldyka), Odmiana herbowa, Polska, Poroże, Ród herbowy, Wojciech Wijuk Kojałowicz.
Blazonowanie
Blazonowanie (fr. blason – herb) – opis herbu wykonany zgodnie z zasadami heraldyki.
Nowy!!: Kroje III i Blazonowanie · Zobacz więcej »
Herb
Herb z godłem Polski Herb – heraldyczny projekt wizualny umieszczony na tarczy, również znak rozpoznawczo-bojowy, wywodzący się z symboliki heroicznej lub znaków własnościowych.
Nowy!!: Kroje III i Herb · Zobacz więcej »
Herb szlachecki
Herb szlachecki lub herb rodowy (do XVIII w. klejnot) – znak dziedziczny w polskim rodzie szlacheckim, który świadczy o przynależności do danego rodu, wyróżniający jego członków.
Nowy!!: Kroje III i Herb szlachecki · Zobacz więcej »
Herb własny
Herb własny – w heraldyce polskiej określenie herbu przysługującego tylko jednej rodzinie.
Nowy!!: Kroje III i Herb własny · Zobacz więcej »
Juliusz Karol Ostrowski
Juliusz Karol Ignacy Stanisław Kostka Ostrowski, hrabia herbu Rawicz (ur. 16 stycznia 1854 w Warszawie, zm. 12 marca 1917 w Glion, Szwajcaria) – historyk, prawnik, heraldyk polski, konserwatywny działacz katolicki, kolekcjoner malarstwa polskiego.
Nowy!!: Kroje III i Juliusz Karol Ostrowski · Zobacz więcej »
Kasper Niesiecki
Tablica pamiątkowa w dawnym kolegium jezuickim ''Korona Polska'', Lwów 1728 Kasper Niesiecki (ur. 31 grudnia 1682, zm. 9 lipca 1744 w Krasnymstawie) – polski genealog heraldyk, jezuita, leksykograf, pisarz, teolog, kaznodzieja.
Nowy!!: Kroje III i Kasper Niesiecki · Zobacz więcej »
Klejnot herbowy
Ostoja Ostoja w średniowieczu Klejnot, cymer (łac. clenodium, staropol. z niem. (Helm-)Kleinod) – zwieńczenie hełmu łączące się z nim za pośrednictwem korony rangowej lub przepaski, z której rozwijały się labry.
Nowy!!: Kroje III i Klejnot herbowy · Zobacz więcej »
Kopciowie herbu Kroje odmienne
herb Kroje (odm.) herb Lubicz Kopciowie (Kopeć) – polski ród szlachecki pochodzenia litewskiego, pieczętujący się herbem Kroje (odm.), znany od XV wieku.
Nowy!!: Kroje III i Kopciowie herbu Kroje odmienne · Zobacz więcej »
Kroje
Kroje I Kroje II Kroje – polski herb szlachecki według Juliusza Karola Ostrowskiego, odmiana herbu Rola.
Nowy!!: Kroje III i Kroje · Zobacz więcej »
Labry (heraldyka)
XIV w. klejnotem herbowym. Labry (niem. labwerk (ornament roślinny), łac. lista, lusca, fascia) – części zewnętrzne tarczy herbowej, mające kształt wielkich liści wyszczerbionych, wyrastających z boków hełmu, zwykle symetrycznie po obu stronach, często obejmujące jako ornament również całątarczę herbową.
Nowy!!: Kroje III i Labry (heraldyka) · Zobacz więcej »
Odmiana herbowa
Odmiana herbowa – herb różniący się od jego podstawowej wersji.
Nowy!!: Kroje III i Odmiana herbowa · Zobacz więcej »
Polska
Polska, Rzeczpospolita Polska (RP) – państwo unitarne w Europie Środkowej, położone między Morzem Bałtyckim na północy a Sudetami i Karpatami na południu, w przeważającej części w dorzeczu Wisły i Odry.
Nowy!!: Kroje III i Polska · Zobacz więcej »
Poroże
Kolekcja poroży Poroże (rosochy, wieniec, tyki) – twardy, kostny twór wyrastający z kości czołowej możdżeni na głowie samców jeleniowatych. Wyjątkiem jest renifer, u którego poroże wyrasta również u samic oraz jelonek błotny, u którego poroże nie występuje. Poroże zrzucane i nakładane jest corocznie. Stanowi ono oręż niezbędny bykowi do obrony i w walce o samice podczas godów. Jest trofeum myśliwskim i cenionym surowcem w zdobnictwie i meblarstwie. Poroże jeleniowatych to wyrostki kości czołowych zbudowane z tkanki kostnej i zupełnie pozbawione substancji rogowej. Poroże składa się z pnia i odchodzących od niego odrostków. Co roku poroże jest zrzucane i odrasta ponownie (jest to proces regeneracji). Tylko dolna część poroża, w postaci guzów na czaszce (możdżenie) stale pokryta jest skórąi nie ulega periodycznemu zrzucaniu. Proces zrzucania poroża jest wynikiem zmian zachodzących w tkankach u podstawy pnia; w tkance kostnej tworząsię jamy, które się wciąż powiększająi w końcu poroże się odłamuje. Rana, która powstała w trakcie zrzucania poroża, szybko zarasta pokrytądelikatnymi włoskami i bogato unaczynionąskórą. Naczynia krwionośne przynosząsubstancje odżywcze i szybko rośnie nowe poroże, całkowicie pokryte skórą, tzw. scypułem. Z początku jest zbudowane z tkanki łącznej, już po trzech miesiącach u jelenia szlachetnego prawie całkowicie kostnieje; pokrywający je scypuł jest jednak jeszcze bogato unaczyniony i łatwo ulega obrażeniom i krwawi. W końcu 4 miesiąca scypuł zaczyna wysychać i jeleń ściera go o krzewy i pnie drzew. Poroże uszkodzone w okresie wzrostu rozwija się nieprawidłowo, często w miejscu zranienia tworzy się nowy odrostek. Na rozwoju poroża odbijająsię wszelkie zaburzenia w czynnościach organów rozrodczych. Pierwsze poroże wyrastające u młodego jelenia jest zwykle nierozwidlone, tworząc tzw. szpice; ich posiadacz nazywany bywa szpicakiem. Gdy ma on już pełne dwa lata, zrzuca poroże, które następnie odrasta, tym razem zaopatrzone zazwyczaj w dwa odrostki. Dawniej sądzono, że co roku wyrasta poroże o większej liczbie odrostków, czyli że po wielkości poroża można dokładnie ocenić wiek jelenia. Tak jednak nie jest, gdyż liczba odrostków tworzących się na porożu zależy od stanu odżywienia osobnika i od jego warunków życia. Jeleń o porożu rozwidlonym z jednym odrostkiem zwie się widłakiem, o porożu z dwoma odrostkami, a więc o trzech końcach – szóstakiem. Po szóstaku idzie ósmak, dziesiątak, dwunastak, itd. Nie zawsze poroże jest symetrycznie zbudowane, często liczba odrostków po obu jego stronach bywa niejednakowa. Myśliwi oceniająjelenie według tej części poroża, która ma większąliczbę odrostków, a więc jeśli z jednej strony jeleń ma 5 odrostków, a z drugiej 4, to nazywa się go dziesiątakiem nieregularnym. U podstawy pnia poroża wytwarzająsię liczne kuliste wyrostki, tworzące tzw. różę. Szpice sąpozbawione róży. Poroże jelenia nosi myśliwskąnazwę wieńca. Niektóre gatunki jeleni mającałe życie poroże z dwóch 'gołych' tyk tzw. szydlarz lub o jednym odrostku, u innych dochodząmaksymalnie do dwóch odrostków. Zazwyczaj liczba odrostków zwiększa się z wiekiem, ulegając w starości redukcji. U bardzo starych osobników poroże może być ograniczone do grubego i długiego pnia z jednym stosunkowo krótkim odrostkiem. Jelenie z takim uwstecznionym porożem sąbardzo niebezpieczne dla innych jeleni. Poroże poszczególnych gatunków jeleniowatych ma bardzo rozmaite kształty. U niektórych gatunków (łoś, daniel) poroże nazywane jest od swojego kształtu łopatami. Samce wykształcające takie poroże nazywane sąw gwarze myśliwskiej łopataczami.
Nowy!!: Kroje III i Poroże · Zobacz więcej »
Ród herbowy
Herbowni (klejnotni, współherbowni) – osoby i rodziny posługujące się tym samym herbem, lub jego odmianą, staropolskie określenie rodu herbowego.
Nowy!!: Kroje III i Ród herbowy · Zobacz więcej »
Wojciech Wijuk Kojałowicz
Wojciech Wijuk Kojałowicz herbu Kościesza Odmienna (ur. 1609 w Kownie – zm. 6 października 1677 w Warszawie) – litewski historyk i teolog, jezuita.
Nowy!!: Kroje III i Wojciech Wijuk Kojałowicz · Zobacz więcej »
