Szybszy dostęp niż przeglądarce!
28 kontakty: Biernik, Celownik (przypadek), Dialekty języka polskiego, Dopełniacz (przypadek), Jan Kochanowski, Język aleucki, Język arabski, Język czeski, Język litewski, Język ogólnopolski, Język polski, Język praindoeuropejski, Język prasłowiański, Język słoweński, Języki łużyckie, Języki indoeuropejskie, Kategoria gramatyczna, Liczba poczwórna, Liczba potrójna, Liczby podwójne, Mianownik (przypadek), Miejscownik, Morfologia (językoznawstwo), Narzędnik, Plurale tantum, Rzeczownik, Singulare tantum, Wołacz.
Biernik
Biernik – czwarty przypadek deklinacji.
Nowy!!: Liczba podwójna i Biernik · Zobacz więcej »
Celownik (przypadek)
Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).
Nowy!!: Liczba podwójna i Celownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Dialekty języka polskiego
Karola Dejny) Zofii Kurzowej Dialekty języka polskiego – regionalne odmiany języka polskiego, używane na terenie Polski i Kresów Wschodnich.
Nowy!!: Liczba podwójna i Dialekty języka polskiego · Zobacz więcej »
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Nowy!!: Liczba podwójna i Dopełniacz (przypadek) · Zobacz więcej »
Jan Kochanowski
Jan Kochanowski, (ur. ok. 1530 w Sycynie, zm. 22 sierpnia 1584 w Lublinie) – polski poeta epoki renesansu, tłumacz, prepozyt kapituły katedralnej poznańskiej w latach 1564–1574, poeta nadworny Stefana Batorego w 1579 roku, sekretarz królewski Zygmunta Augusta i Stefana Batorego, wojski sandomierski w latach 1579–1584.
Nowy!!: Liczba podwójna i Jan Kochanowski · Zobacz więcej »
Język aleucki
Język aleucki (Unangam Tunuu) – język z rodziny eskimo-aleuckiej, używany przez Aleutów mieszkających w Archipelagu Aleutów, na Wyspach Pribyłowa i Komandorskich.
Nowy!!: Liczba podwójna i Język aleucki · Zobacz więcej »
Język arabski
Język arabski – język z rodziny języków semickich, w której zaliczany jest do grupy języków południowo-zachodnich według klasycznego podziału, bądź grupy języków zachodnich, centralnych według podziału Hetzrona i Voigta.
Nowy!!: Liczba podwójna i Język arabski · Zobacz więcej »
Język czeski
Europy Środkowo-Wschodniej samogłosek według ''The Handbook of the International Phonetic Association''. Język czeski (cz.) – język z grupy zachodniosłowiańskiej, stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Liczba podwójna i Język czeski · Zobacz więcej »
Język litewski
Język litewski (lit.) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się ok.
Nowy!!: Liczba podwójna i Język litewski · Zobacz więcej »
Język ogólnopolski
Język ogólnopolski – standardowa, kanoniczna odmiana języka polskiego, nauczana i promowana w szkołach oraz pełniąca funkcję języka administracji, mediów i literatury, zwłaszcza w kontaktach publicznych.
Nowy!!: Liczba podwójna i Język ogólnopolski · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Liczba podwójna i Język polski · Zobacz więcej »
Język praindoeuropejski
Język praindoeuropejski (skrót: pie) – prajęzyk, hipotetyczny ostatni wspólny przodek wszystkich języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Liczba podwójna i Język praindoeuropejski · Zobacz więcej »
Język prasłowiański
Język prasłowiański – hipotetyczny, rekonstruowany wspólny prajęzyk dawnych Słowian, z którego później wykształciły się wszystkie języki słowiańskie.
Nowy!!: Liczba podwójna i Język prasłowiański · Zobacz więcej »
Język słoweński
Język słoweński (słoweń. lub) – język południowosłowiański, urzędowy w Słowenii i jeden z oficjalnych języków Unii Europejskiej.
Nowy!!: Liczba podwójna i Język słoweński · Zobacz więcej »
Języki łużyckie
'''Serbołużyckie''' Języki łużyckie – grupa obejmująca dwa blisko spokrewnione języki zachodniosłowiańskie: górnołużycki i dolnołużycki.
Nowy!!: Liczba podwójna i Języki łużyckie · Zobacz więcej »
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Nowy!!: Liczba podwójna i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »
Kategoria gramatyczna
Kategoria gramatyczna – typ cech semantycznych słowa, realizowanych w warstwie jego morfologii i wzajemnie wykluczających się.
Nowy!!: Liczba podwójna i Kategoria gramatyczna · Zobacz więcej »
Liczba poczwórna
Liczba poczwórna – kategoria gramatyczna wyrażająca, że dana część mowy odnosi się do czterech osób lub przedmiotów.
Nowy!!: Liczba podwójna i Liczba poczwórna · Zobacz więcej »
Liczba potrójna
Liczba potrójna – kategoria gramatyczna rzeczownika, czasownika i przymiotnika, niekiedy także zaimków rzeczownych i przymiotnych, używana w niektórych językach obok liczby pojedynczej, mnogiej i podwójnej.
Nowy!!: Liczba podwójna i Liczba potrójna · Zobacz więcej »
Liczby podwójne
Liczby podwójne – wyrażenia postaci a + b\jmath, gdzie a,b \in \mathbb, \jmath \notin \mathbb oraz \jmath^2.
Nowy!!: Liczba podwójna i Liczby podwójne · Zobacz więcej »
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Nowy!!: Liczba podwójna i Mianownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Miejscownik
Miejscownik – forma używana do opisu miejsca akcji.
Nowy!!: Liczba podwójna i Miejscownik · Zobacz więcej »
Morfologia (językoznawstwo)
Morfologia – dziedzina lingwistyki zajmująca się formami odmiennymi części mowy (fleksja) oraz słowotwórstwem.
Nowy!!: Liczba podwójna i Morfologia (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Narzędnik
Narzędnik – w językoznawstwie przypadek używany m.in.
Nowy!!: Liczba podwójna i Narzędnik · Zobacz więcej »
Plurale tantum
nożyczki) Plurale tantum (lm. pluralia tantum) – rzeczownik występujący pod względem formalnym jedynie w liczbie mnogiej mimo znaczenia liczby pojedynczej lub niepoliczalności desygnatu.
Nowy!!: Liczba podwójna i Plurale tantum · Zobacz więcej »
Rzeczownik
Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.
Nowy!!: Liczba podwójna i Rzeczownik · Zobacz więcej »
Singulare tantum
Singulare tantum (l.mn. singularia tantum) – rzeczownik występujący jedynie w liczbie pojedynczej, np.: odzież, miłość, szlachta.
Nowy!!: Liczba podwójna i Singulare tantum · Zobacz więcej »
Wołacz
Wołacz (łac. vocativus) – przypadek gramatyczny, przypadek polskiej deklinacji, występuje także w wielu innych językach.
Nowy!!: Liczba podwójna i Wołacz · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Dualis, Liczba mnoga podwójna.
