Szybszy dostęp niż przeglądarce!
11 kontakty: Chiralność cząsteczek, Fizyka cząstek elementarnych, Funkcja falowa, Grupa (matematyka), Izomeria optyczna, Mechanika kwantowa, Operator unitarny, Równanie Diraca, Spin (fizyka), Spinor, Symetria chiralna.
Chiralność cząsteczek
enancjomerów tego samego związku chemicznego Cząsteczki chiralne wykazująsymetrię takąjak lewa i prawa dłoń (''S'')-alanina (po lewej) i (''R'')-alanina (po prawej) Chiralność (stgr. χείρ – ’ręka’) – cecha cząsteczek chemicznych przejawiająca się w tym, że cząsteczka wyjściowa i jej odbicie lustrzane nie sąidentyczne i, podobnie jak wszystkie inne obiekty chiralne, nie można ich nałożyć na siebie na drodze translacji i obrotu w przestrzeni.
Nowy!!: Parzystość P i Chiralność cząsteczek · Zobacz więcej »
Fizyka cząstek elementarnych
Fizyka cząstek elementarnych, fizyka wielkich energii, fizyka wysokich energii – dział fizyki, którego celem jest badanie cząstek elementarnych (subatomowych) oraz zachodzących między nimi oddziaływań.
Nowy!!: Parzystość P i Fizyka cząstek elementarnych · Zobacz więcej »
Funkcja falowa
Funkcja falowa \Psi(r,t) – w mechanice kwantowej funkcja położenia r układu N cząstek w przestrzeni konfiguracyjnej i czasu t, o wartościach zespolonych, będąca rozwiązaniem ogólnego równania Schrödingera, przy czym dla układu N cząstek mamy gdzie \boldsymbol r_i \in \mathbb R^3 – wektor położenia i-tej cząstki.
Nowy!!: Parzystość P i Funkcja falowa · Zobacz więcej »
Grupa (matematyka)
Grupa – struktura algebraiczna definiowana jako zbiór z określonym na nim łącznym i odwracalnym dwuargumentowym działaniem wewnętrznym; szczególny przypadek monoidu, w którym każdy element ma element odwrotny (zob. Podobne struktury).
Nowy!!: Parzystość P i Grupa (matematyka) · Zobacz więcej »
Izomeria optyczna
Izomeria optyczna – rodzaj izomerii konfiguracyjnej, która polega na występowaniu związków chemicznych w dwóch postaciach wykazujących przeciwnąaktywność optyczną.
Nowy!!: Parzystość P i Izomeria optyczna · Zobacz więcej »
Mechanika kwantowa
równania Schrödingera. interferencyjny strumienia elektronów przechodzących przez podwójnąszczelinę Mechanika kwantowa – teoria fizyczna rozszerzająca mechanikę klasyczną, konieczna do poprawnego opisu mikroświata, tj.
Nowy!!: Parzystość P i Mechanika kwantowa · Zobacz więcej »
Operator unitarny
Operator unitarny – operator normalny, którego złożenie z jego operatorem sprzężonym jest identycznością.
Nowy!!: Parzystość P i Operator unitarny · Zobacz więcej »
Równanie Diraca
Równanie Diraca – jedno z fundamentalnych równań w relatywistycznej mechanice kwantowej, sformułowane przez angielskiego fizyka Paula Diraca w 1928 roku, słuszne dla cząstek o dowolnie wielkich energiach (tzw. cząstek relatywistycznych) o spinie 1/2 (fermiony, np. elektrony, kwarki), swobodnych i oddziałujących z polem elektromagnetycznym. Istnienie spinu wynika z samego żądania relatywistycznej niezmienniczości równania ruchu cząstek. Odpowiada równaniu Pauliego, które także zawiera spin cząstek, ale wprowadza go w sposób fenomenologiczny, niejako sztuczny, a jedynie dlatego, by otrzymać zgodność z doświadczeniem Sterna-Gerlacha (rozszerzając formalizm nierelatywistycznego równania Schrödingera). Równanie Diraca jest równaniem macierzowym – de facto stanowi ono układ 4 równań ze względu na fakt, iż symbole gamma (lub alfa, beta), występujące w tym równaniu, sąmacierzami 4 \times 4. Równania Diraca zapisuje się w postaci jawnie relatywistycznie niezmienniczej lub w tzw. obrazie Schrödingera. Ta ostatnia postać została najpierw wyprowadzona przez Diraca i jest stosowana ze względu na wygodę do wykonywania obliczeń, gdyż odróżnia współrzędne przestrzenne od współrzędnej czasowej. Równanie Diraca zostało potwierdzone w odniesieniu do struktury subtelnej widma atomu wodoru, wykazując znakomitązgodność z pomiarami. Przewiduje istnienie antycząstek. Niektóre jednak efekty, takie jak kreacja i anihilacja cząstek czy przesunięcie Lamba tłumaczy dopiero elektrodynamika kwantowa.
Nowy!!: Parzystość P i Równanie Diraca · Zobacz więcej »
Spin (fizyka)
Przykład obracającego się ciała, które dopiero po obrocie o 720 stopni znajdzie się w tym samym stanie. Podobne właściwości ma fermion o spinie ½ nieoznaczoności kwantowej określone sąjedynie stożki możliwych usytuowań wektora spinu Spin – moment pędu (kręt) cząstki wynikający z jej natury kwantowej.
Nowy!!: Parzystość P i Spin (fizyka) · Zobacz więcej »
Spinor
Spinor – obiekt geometryczny o specyficznych własnościach transformacyjnych.
Nowy!!: Parzystość P i Spinor · Zobacz więcej »
Symetria chiralna
Symetria chiralna inaczej chiralność (z gr. χειρ / cheír – ręka) – własność par figur geometrycznych polegająca na tym, że figury te nie dająsię nałożyć tylko przez przesunięcia i obroty, lecz można przekształcić jednąna drugąpoprzez odbicie względem płaszczyzny lub osi inwersyjnej.
Nowy!!: Parzystość P i Symetria chiralna · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Odbicie przestrzenne, Pogwałcenie symetrii parzystości P, Symetria parzystości P.
