Szybszy dostęp niż przeglądarce!
5 kontakty: Dionizjusz z Halikarnasu, Epir, III wiek p.n.e., Pyrrus, Starożytna Grecja.
Dionizjusz z Halikarnasu
Dionizjusz z Halikarnasu (gr. Dionysios ho Halikarnasseus; ok. 60 p.n.e., zm. po 7 p.n.e.) – grecki historyk i retor.
Nowy!!: Proksenos (historyk) i Dionizjusz z Halikarnasu · Zobacz więcej »
Epir
Region administracyjny Epir Zamieszkiwanie epirockiej ludności grecko-prawosławnej, według źródeł greckich z 1918 r. Granicę grecko-albańskąoznaczono czerwonąliniąEpir ok. 200 r. p.n.e. Epirus vetus i Epirus nova wśród prowincji macedońskich ok. 400 n.e. Epir (grecki – Ipiros, co oznacza kontynent lub wnętrze dużego lądu) – górzysta kraina położona w północno-zachodniej części Grecji, nad Morzem Jońskim, na północy graniczy z Albanią, na wschodzie z Tesalią, a na południu z Etoliąi Akarnanią.
Nowy!!: Proksenos (historyk) i Epir · Zobacz więcej »
III wiek p.n.e.
III wiek p.n.e. >.
Nowy!!: Proksenos (historyk) i III wiek p.n.e. · Zobacz więcej »
Pyrrus
Szlak bojowy Pyrrusa w Italii Pyrrus (ur. 319, zm. 272 p.n.e. w Argos) – król Epiru z dynastii Ajakidów w latach 307–302 p.n.e. i od 297 p.n.e. do swej śmierci, król Macedonii w latach 288–285 p.n.e., król Sycylii w latach 278–276 p.n.e.; syn króla Epiru Ajakidesa i królowej Ftii II.
Nowy!!: Proksenos (historyk) i Pyrrus · Zobacz więcej »
Starożytna Grecja
Starożytna Grecja – cywilizacja, która w starożytności rozwijała się w południowej części Półwyspu Bałkańskiego, na wyspach mórz Egejskiego i Jońskiego, wybrzeżach Azji Mniejszej, a później także w innych rejonach Morza Śródziemnego.
Nowy!!: Proksenos (historyk) i Starożytna Grecja · Zobacz więcej »
