Szybszy dostęp niż przeglądarce!
36 kontakty: Artemida, Bóstwa lunarne, Bóstwa uraniczne, Drzewo genealogiczne bóstw greckich, Endymion (mitologia), Eos (mitologia), Geologia Księżyca, Hekate, Helios (mitologia), Himation, Hyperion (tytan), Księżyc, Kult lunarny, Luna (mitologia), Malarstwo wazowe, Minerał, Mitologia grecka, Mitologia rzymska, Okeanos, Pan (mitologia), Partenon, Peloponez, Peplos, Planetoida, Selen, Selenit, Selenografia, Stare Muzeum, Starożytna Grecja, Styl czerwonofigurowy, Teja (tytanida), Termy Dioklecjana, Tytani, Wydawnictwo Naukowe PWN, Zeus, (580) Selene.
Artemida
Posąg Artemidy z Efezu Artemida, Artemis; Ártemis) – w mitologii greckiej bogini łowów, zwierząt, lasów, gór i roślinności; wielka łowczyni. Uważana również za boginię płodności, niosącąpomoc rodzącym kobietom. Podobnie jak Apollo był bogiem słońca i życia, tak Artemidę uznawano za boginię księżyca i śmierci. Wierzono bowiem, że bliźniacze rodzeństwo charakteryzuje podobna konstrukcja duchowa. Ze względu na związek między obrotami księżyca a przypływami i odpływami morza, Artemidę zaczęto uważać za bóstwo opiekuńcze rybaków. Jej atrybutami były łuk, strzały i kołczan, a ulubionym zwierzęciem łania. Była córkąZeusa i Latony, siostrąbliźniaczkąApollina. Należała do grona 12 bogów olimpijskich. Bogini-dziewica. Ulubionym zajęciem bogini było przemierzanie nocądzikich górskich dolin, kotlin, gajów i lasów. Podróżowała zawsze w towarzystwie wiernych jej nimf. Jej obecność najbardziej odczuwano w pobliżu rzek i źródeł, w okolicach podmokłych i bagiennych. Uważano, że to podczas księżycowych nocy bezpieczniejsi sąpodróżni i trzody – Artemida była bowiem postrachem dla groźnych zwierząt. Jej ukochanym terenem łowieckim była Arkadia – dziewicza kraina wzgórz i zalesionych kotlin. Bliźniacza więź z Apollem, a także afirmacja życia spowodowały, że uznano jąza wielkąmiłośniczkę tańca i muzyki. Jej ulubionym napojem była woda źródlana, którąceniła wyżej niż ambrozję. Uwielbiała także mięso pieczone na ogniu. Utożsamiano jąz rzymskąboginiąDianąoraz z małoazjatyckąboginiąksiężyca i śmierci, Hekate. W badaniach współczesnych utożsamiono z niąstaropolskąDziewannę oraz łużyckąDziwicę.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Artemida · Zobacz więcej »
Bóstwa lunarne
Bóstwa lunarne – typ bóstw uranicznych, będących personifikacjąKsiężyca, jego faz, funkcji i stanów (np. bóstwa zaćmienia Księżyca lub księżycowego halo, jak bogini Hine-korako u Maorysów z Nowej Zelandii).
Nowy!!: Selene (mitologia) i Bóstwa lunarne · Zobacz więcej »
Bóstwa uraniczne
Bóstwa uraniczne (z greckiego Uranos – Niebo) – bóstwa przyrody nieożywionej, władające niebem (w odróżnieniu od bóstw Ziemi, tellurycznych).
Nowy!!: Selene (mitologia) i Bóstwa uraniczne · Zobacz więcej »
Drzewo genealogiczne bóstw greckich
Bez opisu.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Drzewo genealogiczne bóstw greckich · Zobacz więcej »
Endymion (mitologia)
Endymion (Endymíōn) – w mitologii greckiej piękny młodzieniec, ukochany bogini Selene i boga Hypnosa, królewicz i król Elidy.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Endymion (mitologia) · Zobacz więcej »
Eos (mitologia)
Iliady'', Muzeum Narodowe w Warszawie obraz olejny na płótnie, 1881 Eos (także Świt, Jutrzenka; gr. Ēṓs ‘jutrzenka’, łac. Aurora ‘jutrzenka’, ‘zorza’) – w mitologii greckiej bogini i uosobienie zorzy porannej, brzasku i świtu; jedna z tytanid; utożsamiana z Hemerąi rzymskąAurorą.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Eos (mitologia) · Zobacz więcej »
Geologia Księżyca
Szczegółowa mapa geologiczna Księżyca (2020) Geologia Księżyca (nazywana czasami selenologią, chociaż ten drugi termin może odnosić się do ogólniejszej "nauki o Księżycu") jest dość odmienna od ziemskiej.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Geologia Księżyca · Zobacz więcej »
Hekate
Hekate (Hekátē) – w mitologii greckiej i rzymskiej przede wszystkim bogini ciemności, czarów, magii oraz świata istot i zjawisk nadprzyrodzonych.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Hekate · Zobacz więcej »
Helios (mitologia)
Iliady'', Muzeum Narodowe w Warszawie czarnofigurowym, 500 r. p.n.e., Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork Helios (także Słońce; gr. Hḗlios ‘Słońce’, łac. Sol ‘Słońce’) – w mitologii greckiej bóg i uosobienie Słońca; jeden z tytanów; utożsamiany z rzymskim Solem.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Helios (mitologia) · Zobacz więcej »
Himation
170px Himation (stgr. ἱμάτιον himátion) – wierzchnie okrycie mężczyzn i kobiet w starożytnej Grecji, będące prostąsztukąmateriału ułożonąw fałdy.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Himation · Zobacz więcej »
Hyperion (tytan)
Hyperion (Hyperíōn) – w mitologii greckiej jeden z tytanów; bóg obserwacji i niebios.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Hyperion (tytan) · Zobacz więcej »
Księżyc
Księżyc (Selḗnē; pol. fraz. „Srebrny Glob”, „srebrny glob”; pol. przest. gw. poet. „miesiąc”; pol. przest. poet. „luna” lub „łuna”) – jedyny naturalny satelita Ziemi (nie licząc tzw. księżyców Kordylewskiego, które sąobiektami pyłowymi i przez niektórych badaczy uważane za obiekty przejściowe).
Nowy!!: Selene (mitologia) i Księżyc · Zobacz więcej »
Kult lunarny
Wenus z Laussel, Musée d'Aquitaine, Bordeaux Kult lunarny (od łac. luna – „księżyc”) – jedna z form kultów uranicznych polegająca na oddawaniu czci Księżycowi, zjawiskom zaćmień Księżyca, fazom Księżyca jako przejawom sacrum.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Kult lunarny · Zobacz więcej »
Luna (mitologia)
Luna (łac. Luna ‘Księżyc’, gr. Selḗnē ‘Księżyc’) – w mitologii rzymskiej bogini Księżyca; utożsamiana z greckąSelene.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Luna (mitologia) · Zobacz więcej »
Malarstwo wazowe
Amfora protogeometryczna z dekoracjąpodkreślającąkształt naczynia (ok. 950-900 p.n.e.)Malarstwo wazowe – wykonywane na naczyniach ceramicznych malunkiW odosobnionych opiniach (np. w krytycznej ocenie K. Estreichera) można nie uznawać ich za malarstwo w pełnym znaczeniu słowa („to bardziej grafika i dekoracja”), ponieważ brakowało w nim koloru i cienia, przy nader oszczędnym też stosowaniu perspektywy (Historia sztuki w zarysie. Wyd. 4. Warszawa-Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 142).
Nowy!!: Selene (mitologia) i Malarstwo wazowe · Zobacz więcej »
Minerał
Zbiór minerałów Fluorescencja minerałów Minerał (od gal. mina „kopalnia”) – pierwiastek lub związek chemiczny będący normalnie ciałem krystalicznym, którego struktura ukształtowała się w toku procesów geologicznych.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Minerał · Zobacz więcej »
Mitologia grecka
Mitologia grecka – zbiór mitów przekazywanych przez starożytnągreckątradycję opowieści o bogach i herosach, wyjaśniających miejsce człowieka w świecie, oraz samo funkcjonowanie świata, jego stworzenie i historię.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Mitologia grecka · Zobacz więcej »
Mitologia rzymska
Trójca Kapitolińska: Jowisz, Junona i Minerwa Matthiasa Stomera Jacques’a-Louisa Davida Mitologia rzymska – zbiór wierzeń, rytuałów i obrzędów dotyczących zjawisk nadprzyrodzonych wyznawanych i obchodzonych przez starożytnych Rzymian od czasów najdawniejszych do chwili, gdy chrześcijaństwo całkowicie zastąpiło rdzenne religie Imperium Rzymskiego.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Mitologia rzymska · Zobacz więcej »
Okeanos
Okeanos (Ōkeanós) – w mitologii greckiej największy z tytanów, personifikacja tzw.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Okeanos · Zobacz więcej »
Pan (mitologia)
Pan (gr. Pán, łac. Pan, Faun, Faunus) – wywodzący się z Arkadii grecki bóg opiekuńczy lasów i pól, strzegący pasterzy oraz ich trzód.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Pan (mitologia) · Zobacz więcej »
Partenon
Partenon (gr., Parthenṓn) – świątynia poświęcona Atenie Partenos (pol. Atenie Dziewicy) na akropolu ateńskim, wzniesiona w połowie V w. p.n.e. według planów Iktinosa i Kallikratesa pod nadzorem Fidiasza, który wykonał również elementy rzeźbiarskie.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Partenon · Zobacz więcej »
Peloponez
Półwysep Peloponeski w Grecji Mapa fizyczna Peloponez widziany z kosmosu Peloponez (Półwysep Peloponeski, nwgr. Πελοπόννησος, Peloponnisos, w średniowieczu znany jako Morea, gr. Μωρέας lub Μωριάς) – półwysep i kraina historyczna w południowej Grecji o powierzchni 21 549 km², pomiędzy Morzem Jońskim a Egejskim.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Peloponez · Zobacz więcej »
Peplos
Postać w peplosie Peplos (peplos, łac. peplŭm) – w starożytności klasycznej długa wierzchnia szata kobiet, wykonana z prostokątnego płata wełnianej tkaniny.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Peplos · Zobacz więcej »
Planetoida
Daktyl. Planetoida 2004 FH w ruchu Planetoida (planeta + – postać), asteroida (– gwiaździsty), planetka – ciało niebieskie, nie będące planetą, księżycem planety, kometąlub meteoroidem, o zazwyczaj małych rozmiarach (od kilku metrów do czasem ponad 1000 km), obiegające gwiazdę (w szczególności Słońce).
Nowy!!: Selene (mitologia) i Planetoida · Zobacz więcej »
Selen
Selen (Se) – pierwiastek chemiczny z grupy niemetali w układzie okresowym.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Selen · Zobacz więcej »
Selenit
Selenit – bezbarwna, bardzo czysta odmiana gipsu, wykształcona w formie dużych tabliczkowych kryształów.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Selenit · Zobacz więcej »
Selenografia
Johanna Hieronymusa Schrötera ''Fragmenty selenograficzne'' (1791) Selenografia (stgr., Selḗnē – Księżyc; bogini i uosobienie Księżyca w mitologii,, gráphō – pisać) – dziedzina astronomii zajmująca się badaniem (opisem) powierzchni Księżyca (naturalnego satelity Ziemi).
Nowy!!: Selene (mitologia) i Selenografia · Zobacz więcej »
Stare Muzeum
Stare Muzeum (do roku 1845 Königliches Museum – Muzeum Królewskie) – muzeum, znajdujące się w Berlinie, na Wyspie Muzeów.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Stare Muzeum · Zobacz więcej »
Starożytna Grecja
Starożytna Grecja – cywilizacja, która w starożytności rozwijała się w południowej części Półwyspu Bałkańskiego, na wyspach mórz Egejskiego i Jońskiego, wybrzeżach Azji Mniejszej, a później także w innych rejonach Morza Śródziemnego.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Starożytna Grecja · Zobacz więcej »
Styl czerwonofigurowy
Gliptoteki monachijskiej) Styl czerwonofigurowy (technika czerwonofigurowa, malarstwo czerwonofigurowe) – sposób malowania naczyń w starożytnej Grecji.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Styl czerwonofigurowy · Zobacz więcej »
Teja (tytanida)
Teja (gr. Theía, łac. Thea) – w mitologii greckiej tytanida, bogini wzroku (gr. théa) i jaśniejącego nieba (gr. aíthrē).
Nowy!!: Selene (mitologia) i Teja (tytanida) · Zobacz więcej »
Termy Dioklecjana
Termy Dioklecjana (łac. Thermae Diocletiani; wł. Terme di Diocleziano) – niezachowany do czasów współczesnych wielki kompleks łaźni publicznych w Rzymie.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Termy Dioklecjana · Zobacz więcej »
Tytani
''Boskiej komedii'' Tytani i tytanidy (gr. Titanes, Titanídes, l.poj. Titán, Titanís, łac. Titani, Titanides, l.poj. Titan, Titanid, pol. tytan, tytanida, tytanka) – w mitologii greckiej bogowie z pokolenia olbrzymów, istniejący przed bogami olimpijskimi.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Tytani · Zobacz więcej »
Wydawnictwo Naukowe PWN
Wydawnictwo Naukowe PWN (WN PWN), w latach 1951–1991 Państwowe Wydawnictwo Naukowe (PWN) – polskie wydawnictwo naukowe założone w 1951 w Warszawie jako Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Wydawnictwo Naukowe PWN · Zobacz więcej »
Zeus
Statua Zeusa w Olimpii Zeus (także Dzeus, stgr. Zeús, nowogr. Días, łac. Iupiter, Iuppiter) – w mitologii greckiej najwyższy z bogów.
Nowy!!: Selene (mitologia) i Zeus · Zobacz więcej »
(580) Selene
(580) Selene (1905 SE) – planetoida z pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 5 lat i 305 dni w średniej odległości 3,24 j.a. Została odkryta 17 grudnia 1905 roku w Landessternwarte Heidelberg-Königstuhl w Heidelbergu przez Augusta Kopffa.
Nowy!!: Selene (mitologia) i (580) Selene · Zobacz więcej »
