Szybszy dostęp niż przeglądarce!
13 kontakty: Alawizm, Baszszar al-Asad, Hafiz al-Asad, Język arabski, Latakia, Masakra w Akrab, Masakra w At-Turajmisie, Masakra w Huli, Masakry w Al-Bajdzie i Banijas, Morze Śródziemne, Partia Baas (Syria), Siły opozycji (Syria), Wojna domowa w Syrii.
Alawizm
Alawita w tradycyjnym stroju, XIX w. Alawizm (alawijja), nusajryzm (nusajrijja, nasirijja), także ansaryzm (ansarijja), namiryzm (namirijja) – synkretyczny prąd religijny wyrosły na gruncie wczesnego szyizmu, którego centralnąideąjest deifikacja Alego.
Nowy!!: Szabiha i Alawizm · Zobacz więcej »
Baszszar al-Asad
Władimirem Putinem (2017) Baszszar Hafiz al-Asad, arab. بشار حافظ الأسد, Baššār Ḥāfiẓ al-ʾAsad (ur. 11 września 1965 w Damaszku) – syryjski lekarz, polityk i wojskowy, od 2000 roku prezydent Syrii i przywódca Partii Baas.
Nowy!!: Szabiha i Baszszar al-Asad · Zobacz więcej »
Hafiz al-Asad
Hafiz al-Asad (حافظ الأسد; ur. 6 października 1930 w Kardasze, zm. 10 czerwca 2000 w Damaszku) – syryjski wojskowy i polityk, minister obrony w latach 1966–1972, premier w latach 1970–1971, prezydent Syrii sprawujący władzę autorytarnąw latach 1971–2000.
Nowy!!: Szabiha i Hafiz al-Asad · Zobacz więcej »
Język arabski
Język arabski – język z rodziny języków semickich, w której zaliczany jest do grupy języków południowo-zachodnich według klasycznego podziału, bądź grupy języków zachodnich, centralnych według podziału Hetzrona i Voigta.
Nowy!!: Szabiha i Język arabski · Zobacz więcej »
Latakia
Latakia (arab. اللاذقية Al-Lazikijja, łac. Laodicea ad mare) – jedno z ważniejszych miast portowych w Syrii.
Nowy!!: Szabiha i Latakia · Zobacz więcej »
Masakra w Akrab
Masakra w Akrab – domniemane morderstwa na cywilach dokonane przez syryjskąarmię lub prorządowąmilicję szabiha 11 grudnia 2012 podczas wojny domowej w Syrii w wyniku czego zginęło według opozycjonistów od 125 do 150 osób, z czego większość stanowili alawici.
Nowy!!: Szabiha i Masakra w Akrab · Zobacz więcej »
Masakra w At-Turajmisie
Masakra w At-Turajmisie – pacyfikacja i zbiorowe egzekucje w wiosce kontrolowanej przez rebeliantów i zamieszkałej przez przeciwników syryjskiego reżimu Baszszara al-Asada dokonane przez syryjskąarmię i prorządowąmilicję szabiha na cywilach 12 lipca 2012 podczas wojny domowej w Syrii w wyniku czego zginęło 150 osób, w większości ludność cywilna.
Nowy!!: Szabiha i Masakra w At-Turajmisie · Zobacz więcej »
Masakra w Huli
Masakra w Huli – ostrzał artyleryjski i masowe egzekucje dokonane przez syryjskąarmię i prorządowąmilicję szabiha na cywilach 25 maja 2012 podczas wojny domowej w Syrii w wyniku czego zginęło 108 osób, z czego 49 osób stanowiły dzieci, 34 kobiety, a 25 mężczyźni.
Nowy!!: Szabiha i Masakra w Huli · Zobacz więcej »
Masakry w Al-Bajdzie i Banijas
Masakry w Al-Bajdzie i Banijas – czystki etniczne w miastach nadmorskich wykonane w dniach 2-3 maja 2013 przez wojsko syryjskie i bojówki szabiha skierowane przeciwko ludności sunnickiej podczas wojny domowej w Syrii, w wyniku czego zginęło około 150 osób.
Nowy!!: Szabiha i Masakry w Al-Bajdzie i Banijas · Zobacz więcej »
Morze Śródziemne
Mapa Morza Śródziemnego z zaznaczonymi ośrodkami miejskimi i infrastrukturątransportowąMorze Śródziemne – morze międzykontynentalne leżące pomiędzy Europą, Afrykąi Azją, o powierzchni około 2,5 mln km².
Nowy!!: Szabiha i Morze Śródziemne · Zobacz więcej »
Partia Baas (Syria)
Egzemplarz konstytucji partii z 1947 Partia Socjalistycznego Odrodzenia Arabskiego – Region Syria (Hizb al-Baas al-Arabi al-Isztiraki – Kutr Surija), syryjska partia Baas – jedna z dwóch organizacji partyjnych powstałych po rozłamie w partii Baas w latach 60.
Nowy!!: Szabiha i Partia Baas (Syria) · Zobacz więcej »
Siły opozycji (Syria)
Siłami opozycji w Syrii lub siłami rebelianckimi – nazywa się ugrupowania prowadzące walkę z rządem Baszszara al-Asada w czasie wojny domowej.
Nowy!!: Szabiha i Siły opozycji (Syria) · Zobacz więcej »
Wojna domowa w Syrii
Wojna domowa w Syrii – trwająca od 2011 wojna domowa między siłami wiernymi prezydentowi Baszszarowi al-Asadowi a zbrojnąopozycją. W 2011 w Syrii rozpoczęło się antyrządowe powstanie. Jego przyczynąbyły autorytarne rządy Baszszara al-Asada. Inspiracjądla Syryjczyków do protestów, a następnie zbrojnego wystąpienia były udane rewolucje w Tunezji, Egipcie oraz wojna domowa w Libii (tzw. arabska wiosna). Pierwsze protesty na fali tunezyjskiej rewolucji miały miejsce 26 stycznia 2011. Powstanie wybuchło 15 marca 2011, kiedy odbyły się wielotysięczne demonstracje w różnych syryjskich miastach. W reakcji na demonstracje władze syryjskie nakazały siłom bezpieczeństwa krwawo tłumić powstanie, w wyniku czego ginęły setki cywilów w całym kraju. W miastach ruchowi oporu odcięto dostęp do wody oraz elektryczności. Ponadto siły bezpieczeństwa konfiskowały dobra cywilne oraz żywność. 3 lutego 2012 rozpoczął się największy szturm na miasto Hims. Armia atakowała rakietami, pociskami moździerzowymi oraz czołgowymi dzielnice mieszkalne, w wyniku czego śmierć poniosło kilkaset cywilów. Wydarzenia te wzbudziły oburzenie opinii międzynarodowej, jednak z powodu ponownego weta Rosji i Chin na forum Rady Bezpieczeństwa ONZ nie została przyjęta rezolucja potępiająca reżim Asada. 21 marca 2012 RB ONZ przyjęła sześciopunktowy plan pokojowy projektu Kofiego Annana, mający na celu zakończenie konfliktu. W wyniku mediacji wysłannika ONZ plan ten poparł Baszar al-Asad oraz arena międzynarodowa łącznie z Rosjąi Chinami, blokujący do tej pory wysiłki na rzecz pokoju. Na przełomie marca i kwietnia 2012 armia krwawo pacyfikowała obszary oporu na terenie całego kraju. Mimo tego Baszar al-Asad zgodził się na 10 kwietnia 2012 w ramach planu Annana zawiesić broń. Oficjalnie zawieszenie broni weszło w życie 12 kwietnia 2012. Jednakże de facto rozejm nie był respektowany przez siły rządowe, a w efekcie także przez rebeliantów. Ponadto reżim nie wypełnił żadnego z sześciu punktów planu Annana. W ramach tego planu wysłano do Syrii obserwatorów tworzących misję UNSMIS. Jednakże liczba 300 obserwatorów w szczytowym momencie okazała się niewystarczająca, by sprawnie monitorować sytuację w Syrii. Z czasem reżim dopuszczał się coraz większych pogwałceń rozejmu, czego punktem kulminacyjnym była masakra w Huli 25 maja 2012. Jednak w Syrii doszło do eskalacji przemocy do tego stopnia, iż 16 czerwca 2012 zawieszono misję obserwacyjnąONZ. Powołana grupa kontaktowa uchwaliła na konferencji genewskiej z 30 czerwca 2012 zasady transformacyjne po zakończeniu konfliktu, jednak nadal nie było wiadomo jak go rozwiązać. Doprowadziło to do kolejnej masakry pod Hama, gdzie 12 lipca 2012 siły rządowe wraz z alawickąmilicjąszabiha zabiły 150 osób. Punktem zwrotnym w wojnie domowej było użycie broni chemicznej na wielkąskalę przez jednąze stron, w Ghucie 21 sierpnia 2013, w wyniku czego zginęło kilkaset osób. W wyniku użycia broni niekonwencjonalnej arena międzynarodowa rozpoczęła przygotowania do interwencji międzynarodowej pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych, jednak głębokie podziały społeczności międzynarodowej spowodowały, iż kryzys zdecydowano się rozwiązać dyplomatycznym planem zniszczenia syryjskich arsenałów przez inspektorów Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej. W tym celu 27 września 2013 Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję nr 2118 wzywająca do zabezpieczenia i zniszczenia syryjskiego arsenału chemicznego oraz przedstawiającąplan wykonania misji. W październiku 2013 Syrię wizytowali inspektorzy OPCW, natomiast broń chemicznąz Syrii zaczęto wywozić na przystosowanym do tego duńskim i norweskim okręcie w styczniu 2014.
