Szybszy dostęp niż przeglądarce!
13 kontakty: Akatyst, Antyfona, Język grecki, Język polski, Język wernakularny, Kadencja (harmonia), Katolickie Kościoły wschodnie, Koine, Kondakion, Prawosławie, Psalmodia (liturgia), Ryt bizantyjski, Soteriologia.
Akatyst
Gabriel odprawia akatyst Akatyst (akatist, z gr. akathistos: przedrostek a - „bez” oraz kathiden - „siedzieć”) – rodzaj hymnu liturgicznego, typowego dla chrześcijańskich Kościołów wschodu, zwłaszcza posługujących się językiem greckim, przede wszystkim dla Cerkwi prawosławnej.
Nowy!!: Tropar i Akatyst · Zobacz więcej »
Antyfona
Antyfona (gr. „przeciwgłos”, „naprzemienna odpowiedź”) – w liturgii chrześcijańskiej werset rozpoczynający i kończący modlitwę – najczęściej psalm lub kantyk (pieśń), często zaczerpnięty z Psalmów lub innych ksiąg Pisma Świętego.
Nowy!!: Tropar i Antyfona · Zobacz więcej »
Język grecki
Wyraz „Grecja” napisany po nowogrecku Wyraz „Cypr” napisany po nowogrecku Język grecki, greka (Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego.
Nowy!!: Tropar i Język grecki · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Tropar i Język polski · Zobacz więcej »
Język wernakularny
Język wernakularny – forma mowy (język, dialekt, rejestr) używana do kontaktów codziennych przez przedstawicieli pewnej wspólnoty.
Nowy!!: Tropar i Język wernakularny · Zobacz więcej »
Kadencja (harmonia)
Kadencja harmoniczna (od „opadać”) – połączenie akordów mające charakter „interpunkcji” muzycznej.
Nowy!!: Tropar i Kadencja (harmonia) · Zobacz więcej »
Katolickie Kościoły wschodnie
Katolickie Kościoły wschodnie – określenie Kościołów wschodnich, wchodzących w skład Kościoła katolickiego, które pozostająw jedności ze StolicąApostolską, uznając władzę i autorytet papieża.
Nowy!!: Tropar i Katolickie Kościoły wschodnie · Zobacz więcej »
Koine
Koine, koinè, greka wspólna (od gr., he koine dialektos – wspólny dialekt) – określenie powszechnej formy języka greckiego, która zastąpiła klasyczny język starogrecki i pozostawała w użyciu od początków epoki hellenistycznej do czasów późnoantycznych (ok. 300 p.n.e. – 300 n.e.). Greka koine stała się lingua franca wschodniej części basenu Morza Śródziemnego i nieoficjalnie drugim po łacinie językiem cesarstwa rzymskiego.
Nowy!!: Tropar i Koine · Zobacz więcej »
Kondakion
Kondakion, kontakion (gr. κόντάκιον – zwój, κοντός – drążek, na który nawijano pergamin) – rodzaj hymnu liturgicznego, typowego dla Cerkwi prawosławnej, oraz katolickiej obrządku bizantyjskiego.
Nowy!!: Tropar i Kondakion · Zobacz więcej »
Prawosławie
Cerkiew Świętego Ducha w Białymstoku Cerkiew cmentarna w Lublinie Prawosławie – jeden z głównych odłamów chrześcijaństwa, opierający swądoktrynę na Piśmie Świętym i Tradycji Kościoła Wschodniego (istniejąrównież wspólnoty prawosławne rytu zachodniego).
Nowy!!: Tropar i Prawosławie · Zobacz więcej »
Psalmodia (liturgia)
Psalmodia, psalmodia brewiarzowa, zasadnicza część liturgii godzin stanowiąca jej trzon - śpiew o charakterze swobodnym, układ psalmów, ich intonowanie i śpiewanie.
Nowy!!: Tropar i Psalmodia (liturgia) · Zobacz więcej »
Ryt bizantyjski
modlitwę eucharystycznąw rycie bizantyjskim, Cerkiew Opieki Matki Bożej, Düsseldorf. Ryt bizantyjski, inaczej obrządek grecki – wschodni obrządek liturgiczny, rozwinięty w starożytnym patriarchacie konstantynopolitańskim.
Nowy!!: Tropar i Ryt bizantyjski · Zobacz więcej »
Soteriologia
Soteriologia (z gr. σωτήρ soter – zbawca, λόγος logos – słowo) – wywodzi się z antycznej Grecji, tzw.
Nowy!!: Tropar i Soteriologia · Zobacz więcej »
