Szybszy dostęp niż przeglądarce!Podobieństwa między Alfabet polski i Język polski
Alfabet polski i Język polski mają 45 rzeczy wspólne (w Unionpedia): A, Aleksander Brückner, Alfabet łaciński, Alfabet białoruski (arabski), Ś, Ł, Ź, Ż, Ń, Ę, Ó, Ą, Ć, B, C, D, E, F, G, H, I, J, Jakub Parkoszowic, Jan Hus, K, L, Litera, M, Mirosław Bańko, N, ..., O, P, Polesie, Q, R, S, Stanisław Zaborowski, T, U, V, W, X, Y, Z, Zapożyczenie językowe. Rozwiń indeks (15 jeszcze) »
A
A (minuskuła: a) – pierwsza litera alfabetu łacińskiego i alfabetów na nim opartych, w tym alfabetu polskiego.
A i Alfabet polski · A i Język polski ·
Aleksander Brückner
cmentarzu rakowickim w Krakowie (aleja zasłużonych) Poprzedni grób A.Brücknera na cmentarzu Tempelhofer Parkfriedhof Krypta Zasłużonych na Skałce Aleksander Brückner (ur. 29 stycznia 1856 w Tarnopolu, zm. 24 maja 1939 w Berlinie) – polski slawista, historyk literatury i kultury polskiej.
Aleksander Brückner i Alfabet polski · Aleksander Brückner i Język polski ·
Alfabet łaciński
kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.
Alfabet polski i Alfabet łaciński · Alfabet łaciński i Język polski ·
Alfabet białoruski (arabski)
Arabski alfabet białoruski – alfabet wykształcony w XVI wieku na potrzeby Tatarów litewskich, którzy przejęli język ruski.
Alfabet białoruski (arabski) i Alfabet polski · Alfabet białoruski (arabski) i Język polski ·
Ś
Ś – dwudziesta piąta litera alfabetu polskiego służąca do zapisu spółgłoski szczelinowej.
Alfabet polski i Ś · Język polski i Ś ·
Ł
Łużyc Ł (eł, przekreślone L, L z kreskąukośną) – szesnasta litera polskiego alfabetu.
Alfabet polski i Ł · Język polski i Ł ·
Ź
Ź (ziet) – trzydziesta pierwsza litera alfabetu polskiego służąca do zapisu spółgłoski szczelinowej.
Alfabet polski i Ź · Język polski i Ź ·
Ż
Ż (żet, często dla odróżnienia od rz nazywana zet z kropką) jest trzydziestądrugą(po Ź), a zarazem ostatniąliterąalfabetu polskiego i oznacza dźwięk.
Alfabet polski i Ż · Język polski i Ż ·
Ń
Ń – dziewiętnasta litera alfabetu polskiego, służąca do zapisu spółgłoski nosowej dziąsłowo-podniebiennej.
Alfabet polski i Ń · Język polski i Ń ·
Ę
Ę – ósma litera alfabetu polskiego.
Alfabet polski i Ę · Język polski i Ę ·
Ó
O kreskowane, „u” lub „o” z kreską, „u” kreskowane, „u” zamknięte (majuskuła: Ó, minuskuła: ó) – dwudziesta pierwsza litera alfabetu polskiego.
Ó i Alfabet polski · Ó i Język polski ·
Ą
A z ogonkiem (majuskuła: Ą; minuskuła: ą; lit.: a nosinė; łac.: a caudata; elfdalski: svansförsett a) – litera diakrytyzowana alfabetu łacińskiego powstała od a, posiadająca ogonek; druga litera alfabetu polskiego.
Alfabet polski i Ą · Język polski i Ą ·
Ć
C z kreską(majuskuła: Ć; minuskuła: ć) – litera diakrytyzowana alfabetu łacińskiego powstała od litery c posiadająca akcent ostry; piąta litera alfabetu polskiego.
Alfabet polski i Ć · Język polski i Ć ·
B
B (minuskuła: b) – druga litera alfabetu łacińskiego, trzecia litera alfabetu polskiego.
Alfabet polski i B · B i Język polski ·
C
C (minuskuła: c) – trzecia litera alfabetu łacińskiego, czwarta litera alfabetu polskiego.
Alfabet polski i C · C i Język polski ·
D
D (minuskuła: d) – czwarta litera alfabetu łacińskiego, szósta litera alfabetu polskiego, w którym służy do oznaczania spółgłoski zwartej zębowej dźwięcznej.
Alfabet polski i D · D i Język polski ·
E
E (minuskuła: e) – piąta litera alfabetu łacińskiego, siódma litera alfabetu polskiego.
Alfabet polski i E · E i Język polski ·
F
F (minuskuła: f) – szósta litera alfabetu łacińskiego, dziewiąta litera alfabetu polskiego.
Alfabet polski i F · F i Język polski ·
G
G (minuskuła: g) (gie) – siódma litera alfabetu łacińskiego, dziesiąta litera alfabetu polskiego.
Alfabet polski i G · G i Język polski ·
H
H (minuskuła: h) (ha, często nazywana też samo ha dla odróżnienia od dwuznaku ch) jest ósmąliterąalfabetu łacińskiego, jedenastąliterąalfabetu polskiego.
Alfabet polski i H · H i Język polski ·
I
I (minuskuła: i) – dziewiąta litera alfabetu łacińskiego, dwunasta litera alfabetu polskiego.
Alfabet polski i I · I i Język polski ·
J
J (minuskuła: j) (jot, jota) – dziesiąta litera alfabetu łacińskiego, trzynasta litera alfabetu polskiego.
Alfabet polski i J · J i Język polski ·
Jakub Parkoszowic
Jakub Parkoszowic, inne formy nazwiska: Jakub Parkosz, Jakub Parkosz z Żórawicy, Jacobus Parcossius, Parkosch de Żorawicze, Parkossius (ur. w Żurawicy, zm. między 4 września a 9 września 1452) – szlachcic herbu Godziemba, polski językoznawca i gramatyk, profesor i rektor Akademii Krakowskiej, kanonik krakowski.
Alfabet polski i Jakub Parkoszowic · Jakub Parkoszowic i Język polski ·
Jan Hus
Jan Hus (ur. w 1370 w Husincu, zm. 6 lipca 1415 w Konstancji) – czeski duchowny i bohater narodowy, filozof, reformator Kościoła, prekursor protestantyzmu, rektor Uniwersytetu Praskiego.
Alfabet polski i Jan Hus · Jan Hus i Język polski ·
K
K (minuskuła: k) (ka) – jedenasta litera alfabetu łacińskiego i czternasta litera alfabetu polskiego.
Alfabet polski i K · Język polski i K ·
L
L (minuskuła: l) jest dwunastąliterąalfabetu łacińskiego, piętnastąliterąalfabetu polskiego.
Alfabet polski i L · Język polski i L ·
Litera
150x150px Litera – znak graficzny charakterystyczny dla pism głoskowych, odpowiadający zwykle pojedynczemu fonemowi.
Alfabet polski i Litera · Język polski i Litera ·
M
M (minuskuła: m) – trzynasta litera alfabetu łacińskiego i siedemnasta alfabetu polskiego.
Alfabet polski i M · Język polski i M ·
Mirosław Bańko
Mirosław Tomasz Bańko (ur. 1959) – polski językoznawca i leksykograf, profesor nauk humanistycznych, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, członek Rady Wydziału Polonistyki UW.
Alfabet polski i Mirosław Bańko · Język polski i Mirosław Bańko ·
N
N (minuskuła: n) – czternasta litera alfabetu łacińskiego i osiemnasta polskiego.
Alfabet polski i N · Język polski i N ·
O
O (minuskuła: o) – piętnasta litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta litera alfabetu polskiego.
Alfabet polski i O · Język polski i O ·
P
P (minuskuła: p) jest szesnastąliterąalfabetu łacińskiego, dwudziestądrugąliterąalfabetu polskiego i oznacza głoskę.
Alfabet polski i P · Język polski i P ·
Polesie
Nizina Poleska na terenie Polski, Białorusi, Ukrainy i Rosji Jezioro Łukie w polskiej części Polesia Prypeć – główna rzeka Polesia Rzeka Lwa w białoruskiej części Polesia Polesie (845) – kraina geograficzna i historyczna, leżąca głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy oraz częściowo Polski i Rosji.
Alfabet polski i Polesie · Język polski i Polesie ·
Q
Q (minuskuła: q) (ku) jest siedemnastąliterąalfabetu łacińskiego (pochodzi od greckiej litery koppa).
Alfabet polski i Q · Język polski i Q ·
R
R (minuskuła: r) – osiemnasta litera alfabetu łacińskiego i dwudziesta trzecia alfabetu polskiego.
Alfabet polski i R · Język polski i R ·
S
S (minuskuła: s) – dwudziesta czwarta litera polskiego i dziewiętnasta alfabetu łacińskiego.
Alfabet polski i S · Język polski i S ·
Stanisław Zaborowski
Ortographia" autorstwa Stanisława Zaborowskiego, wydanie z 1518. Stanisław Zaborowski (ur. prawd. w 2 połowie XV wieku w województwie sieradzkim, zm. w listopadzie lub grudniu 1529) – prawnik, gramatyk i autor pierwszego drukowanego traktatu po łacinie o polskiej ortografii (około roku 1513).
Alfabet polski i Stanisław Zaborowski · Język polski i Stanisław Zaborowski ·
T
T (minuskuła: t) jest dwudziestąliterąalfabetu łacińskiego, dwudziestąszóstąliterąalfabetu polskiego.
Alfabet polski i T · Język polski i T ·
U
U (minuskuła: u) (dla odróżnienia od ó nazywana często u zwykłym lub u otwartym) – dwudziesta pierwsza litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta siódma litera alfabetu polskiego.
Alfabet polski i U · Język polski i U ·
V
V (minuskuła: v) (fał) – dwudziesta druga litera alfabetu łacińskiego.
Alfabet polski i V · Język polski i V ·
W
W (wu, minuskuła: w) – dwudziesta trzecia litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta ósma litera alfabetu polskiego.
Alfabet polski i W · Język polski i W ·
X
X (minuskuła: x) (iks) – dwudziesta czwarta litera alfabetu łacińskiego.
Alfabet polski i X · Język polski i X ·
Y
Y (minuskuła: y) (igrek) – dwudziesta piąta litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta dziewiąta litera alfabetu polskiego.
Alfabet polski i Y · Język polski i Y ·
Z
Z (zet, minuskuła: z) – dwudziesta szósta litera alfabetu łacińskiego, trzydziesta litera alfabetu polskiego.
Alfabet polski i Z · Język polski i Z ·
Zapożyczenie językowe
Zapożyczenie językowe, inaczej pożyczka, wyraz obcy – element językowy zaczerpnięty z języka obcego, który zadomowił się w mniejszym lub większym stopniu jako element języka rodzimego.
Alfabet polski i Zapożyczenie językowe · Język polski i Zapożyczenie językowe ·
Powyższa lista odpowiedzi na następujące pytania
- W co wygląda jak Alfabet polski i Język polski
- Co ma wspólnego Alfabet polski i Język polski
- Podobieństwa między Alfabet polski i Język polski
Porównanie Alfabet polski i Język polski
Alfabet polski posiada 110 relacji, a Język polski ma 349. Co mają wspólnego 45, indeks Jaccard jest 9.80% = 45 / (110 + 349).
Referencje
Ten artykuł pokazuje związek między Alfabet polski i Język polski. Aby uzyskać dostęp do każdego artykułu z którą ekstrahowano informacji, proszę odwiedzić:
