Szybszy dostęp niż przeglądarce!Podobieństwa między Fleksja w języku łacińskim i Łacina
Fleksja w języku łacińskim i Łacina mają 13 rzeczy wspólne (w Unionpedia): Ablatyw, Biernik, Celownik (przypadek), Czasownik łaciński, Dopełniacz (przypadek), Język grecki, Mianownik (przypadek), Plaut, Przymiotnik, Temat wyrazu, Terencjusz, Wołacz, Wzdłużenie zastępcze.
Ablatyw
right Ablatyw (łac. ablativus, w języku polskim nazywany także pochodnikiem lub oddalnikiem) – przypadek w językach aglutynacyjnych i niektórych fleksyjnych, wyraża odchodzenie i oddzielanie się od czegoś (odwrotnie niż allatyw).
Ablatyw i Fleksja w języku łacińskim · Ablatyw i Łacina ·
Biernik
Biernik – czwarty przypadek deklinacji.
Biernik i Fleksja w języku łacińskim · Biernik i Łacina ·
Celownik (przypadek)
Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).
Celownik (przypadek) i Fleksja w języku łacińskim · Celownik (przypadek) i Łacina ·
Czasownik łaciński
Czasownik (verbum) w języku łacińskim podlega koniugacji, tj.
Czasownik łaciński i Fleksja w języku łacińskim · Czasownik łaciński i Łacina ·
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Dopełniacz (przypadek) i Fleksja w języku łacińskim · Dopełniacz (przypadek) i Łacina ·
Język grecki
Wyraz „Grecja” napisany po nowogrecku Wyraz „Cypr” napisany po nowogrecku Język grecki, greka (Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego.
Fleksja w języku łacińskim i Język grecki · Język grecki i Łacina ·
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Fleksja w języku łacińskim i Mianownik (przypadek) · Mianownik (przypadek) i Łacina ·
Plaut
Titus Maccius Plautus (ur. ok. 250 p.n.e. w Sarsinie, zm. ok. 184 p.n.e.) – rzymski komediopisarz, jeden z najstarszych (obok Katona Starszego) pisarzy rzymskich, których utwory zachowały się więcej niż we fragmentach, a przy tym jeden z dwóch (obok Terencjusza) komediopisarzy rzymskich, których utwory znamy z bezpośredniego przekazu.
Fleksja w języku łacińskim i Plaut · Plaut i Łacina ·
Przymiotnik
Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.
Fleksja w języku łacińskim i Przymiotnik · Przymiotnik i Łacina ·
Temat wyrazu
Temat wyrazu – część wyrazu, która zasadniczo nie uczestniczy w odmianie, pozostająca po usunięciu formantów fleksyjnych.
Fleksja w języku łacińskim i Temat wyrazu · Temat wyrazu i Łacina ·
Terencjusz
Publius Terentius Afer (ur. ok. 195 p.n.e., zm. nie wcześniej niż 159 p.n.e.) – komediopisarz rzymski, jeden z dwóch (obok Plauta), którego komedie zachowały się do naszych czasów.
Fleksja w języku łacińskim i Terencjusz · Terencjusz i Łacina ·
Wołacz
Wołacz (łac. vocativus) – przypadek gramatyczny, przypadek polskiej deklinacji, występuje także w wielu innych językach.
Fleksja w języku łacińskim i Wołacz · Wołacz i Łacina ·
Wzdłużenie zastępcze
Wzdłużenie zastępcze – proces fonetyczny, w wyniku którego samogłoska staje się długa, aby zachować energię potrzebnąna wypowiedzenie wyrazu, kiedy następna samogłoska zanikła.
Fleksja w języku łacińskim i Wzdłużenie zastępcze · Wzdłużenie zastępcze i Łacina ·
Powyższa lista odpowiedzi na następujące pytania
- W co wygląda jak Fleksja w języku łacińskim i Łacina
- Co ma wspólnego Fleksja w języku łacińskim i Łacina
- Podobieństwa między Fleksja w języku łacińskim i Łacina
Porównanie Fleksja w języku łacińskim i Łacina
Fleksja w języku łacińskim posiada 20 relacji, a Łacina ma 238. Co mają wspólnego 13, indeks Jaccard jest 5.04% = 13 / (20 + 238).
Referencje
Ten artykuł pokazuje związek między Fleksja w języku łacińskim i Łacina. Aby uzyskać dostęp do każdego artykułu z którą ekstrahowano informacji, proszę odwiedzić:
