Szybszy dostęp niż przeglądarce!Podobieństwa między Historia Iranu i Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej
Historia Iranu i Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej mają 12 rzeczy wspólne (w Unionpedia): Bagdad, Chuzestan, Irańska rewolucja islamska, Język perski, Kurdowie, Mohammad Reza Pahlawi, Organizacja Bojowników Ludowych Iranu, Palestyna, Ruhollah Chomejni, Siły Ghods, Syria, Wojna domowa w Syrii.
Bagdad
Bagdad – stolica Iraku; liczba mieszkańców wynosi ponad 7 mln.
Bagdad i Historia Iranu · Bagdad i Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej ·
Chuzestan
Chuzestan – ostan w południowo-zachodnim Iranie nad ZatokąPerską.
Chuzestan i Historia Iranu · Chuzestan i Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej ·
Irańska rewolucja islamska
Irańska rewolucja islamska – rewolucja, która w 1979 roku doprowadziła do przekształcenia Iranu z monarchii konstytucyjnej w republikę islamską, w następstwie obalenia szacha Mohammada Rezy Pahlawiego.
Historia Iranu i Irańska rewolucja islamska · Irańska rewolucja islamska i Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej ·
Język perski
Język perski, nowoperski (pers. fārsī) – język z grupy irańskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 50 mln mówiących, zamieszkujących głównie Iran (40 mln), Afganistan (7 mln), Tadżykistan (6 mln) i Irak (200 tys.). Służy jednocześnie jako lingua franca dla blisko 80 mln mieszkańców Bliskiego Wschodu (po języku arabskim).
Historia Iranu i Język perski · Język perski i Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej ·
Kurdowie
Bliskim Wschodzie w 1986 Kurdowie – naród pochodzenia indoeuropejskiego, zamieszkujący przede wszystkim krainę zwanąKurdystanem, podzielonąpomiędzy Turcję, Irak, Iran i Syrię.
Historia Iranu i Kurdowie · Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej i Kurdowie ·
Mohammad Reza Pahlawi
Oficjalne zdjęcie rodziny królewskiej,26 października 1967 Mohammad Reza Pahlawi (pers. محمدرضا پهلوی, ur. 26 października 1919 w Teheranie, zm. 27 lipca 1980 w Kairze) – ostatni szachinszach Iranu, z dynastii Pahlawich, nastawiony prozachodnio, inicjator reform społecznych i gospodarczych w Iranie.
Historia Iranu i Mohammad Reza Pahlawi · Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej i Mohammad Reza Pahlawi ·
Organizacja Bojowników Ludowych Iranu
Logo Ludowych Mudżahedinów Ludowi Mudżahedini (właściwie Organizacja Bojowników Ludowych Iranu, OBL, Sāzemān-e Moğāhedin-e Chalq-e Irān, MEK i MKO) – organizacja irańskiej opozycji.
Historia Iranu i Organizacja Bojowników Ludowych Iranu · Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej i Organizacja Bojowników Ludowych Iranu ·
Palestyna
Palestyńska moneta z okresu rządów brytyjskich Flaga brytyjskiego mandatu Palestyna Flaga współczesnego państwa Palestyna Jerozolimie Banknot palestyńskiego funta Palestyna – region geograficzny w zachodniej Azji.
Historia Iranu i Palestyna · Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej i Palestyna ·
Ruhollah Chomejni
Ruhollah Musawi Chomejni (ur. 17 maja 1900 lub 24 września 1902 w Chomejnie, zm. 3 czerwca 1989 w Teheranie) – szyicki przywódca duchowny i polityczny rewolucji islamskiej, ajatollah, polityczny przywódca Iranu (jako najwyższy przywódca) w latach 1979–1989.
Historia Iranu i Ruhollah Chomejni · Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej i Ruhollah Chomejni ·
Siły Ghods
Siły GhodsAbrahamian E., Historia..., s. 226.
Historia Iranu i Siły Ghods · Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej i Siły Ghods ·
Syria
Syria (trl. Sūrijā, trb.), nazwa oficjalna: Syryjska Republika Arabska (ar. الجمهورية العربية السورية, trl. Al-Ǧumhūrijja ăl-ʿArabijja ăs-Sūrijja, trb. Al-Dżumhurijja al-Arabijja as-Surijja) – państwo arabskie na Bliskim Wschodzie.
Historia Iranu i Syria · Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej i Syria ·
Wojna domowa w Syrii
Wojna domowa w Syrii – trwająca od 2011 wojna domowa między siłami wiernymi prezydentowi Baszszarowi al-Asadowi a zbrojnąopozycją. W 2011 w Syrii rozpoczęło się antyrządowe powstanie. Jego przyczynąbyły autorytarne rządy Baszszara al-Asada. Inspiracjądla Syryjczyków do protestów, a następnie zbrojnego wystąpienia były udane rewolucje w Tunezji, Egipcie oraz wojna domowa w Libii (tzw. arabska wiosna). Pierwsze protesty na fali tunezyjskiej rewolucji miały miejsce 26 stycznia 2011. Powstanie wybuchło 15 marca 2011, kiedy odbyły się wielotysięczne demonstracje w różnych syryjskich miastach. W reakcji na demonstracje władze syryjskie nakazały siłom bezpieczeństwa krwawo tłumić powstanie, w wyniku czego ginęły setki cywilów w całym kraju. W miastach ruchowi oporu odcięto dostęp do wody oraz elektryczności. Ponadto siły bezpieczeństwa konfiskowały dobra cywilne oraz żywność. 3 lutego 2012 rozpoczął się największy szturm na miasto Hims. Armia atakowała rakietami, pociskami moździerzowymi oraz czołgowymi dzielnice mieszkalne, w wyniku czego śmierć poniosło kilkaset cywilów. Wydarzenia te wzbudziły oburzenie opinii międzynarodowej, jednak z powodu ponownego weta Rosji i Chin na forum Rady Bezpieczeństwa ONZ nie została przyjęta rezolucja potępiająca reżim Asada. 21 marca 2012 RB ONZ przyjęła sześciopunktowy plan pokojowy projektu Kofiego Annana, mający na celu zakończenie konfliktu. W wyniku mediacji wysłannika ONZ plan ten poparł Baszar al-Asad oraz arena międzynarodowa łącznie z Rosjąi Chinami, blokujący do tej pory wysiłki na rzecz pokoju. Na przełomie marca i kwietnia 2012 armia krwawo pacyfikowała obszary oporu na terenie całego kraju. Mimo tego Baszar al-Asad zgodził się na 10 kwietnia 2012 w ramach planu Annana zawiesić broń. Oficjalnie zawieszenie broni weszło w życie 12 kwietnia 2012. Jednakże de facto rozejm nie był respektowany przez siły rządowe, a w efekcie także przez rebeliantów. Ponadto reżim nie wypełnił żadnego z sześciu punktów planu Annana. W ramach tego planu wysłano do Syrii obserwatorów tworzących misję UNSMIS. Jednakże liczba 300 obserwatorów w szczytowym momencie okazała się niewystarczająca, by sprawnie monitorować sytuację w Syrii. Z czasem reżim dopuszczał się coraz większych pogwałceń rozejmu, czego punktem kulminacyjnym była masakra w Huli 25 maja 2012. Jednak w Syrii doszło do eskalacji przemocy do tego stopnia, iż 16 czerwca 2012 zawieszono misję obserwacyjnąONZ. Powołana grupa kontaktowa uchwaliła na konferencji genewskiej z 30 czerwca 2012 zasady transformacyjne po zakończeniu konfliktu, jednak nadal nie było wiadomo jak go rozwiązać. Doprowadziło to do kolejnej masakry pod Hama, gdzie 12 lipca 2012 siły rządowe wraz z alawickąmilicjąszabiha zabiły 150 osób. Punktem zwrotnym w wojnie domowej było użycie broni chemicznej na wielkąskalę przez jednąze stron, w Ghucie 21 sierpnia 2013, w wyniku czego zginęło kilkaset osób. W wyniku użycia broni niekonwencjonalnej arena międzynarodowa rozpoczęła przygotowania do interwencji międzynarodowej pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych, jednak głębokie podziały społeczności międzynarodowej spowodowały, iż kryzys zdecydowano się rozwiązać dyplomatycznym planem zniszczenia syryjskich arsenałów przez inspektorów Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej. W tym celu 27 września 2013 Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję nr 2118 wzywająca do zabezpieczenia i zniszczenia syryjskiego arsenału chemicznego oraz przedstawiającąplan wykonania misji. W październiku 2013 Syrię wizytowali inspektorzy OPCW, natomiast broń chemicznąz Syrii zaczęto wywozić na przystosowanym do tego duńskim i norweskim okręcie w styczniu 2014.
Historia Iranu i Wojna domowa w Syrii · Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej i Wojna domowa w Syrii ·
Powyższa lista odpowiedzi na następujące pytania
- W co wygląda jak Historia Iranu i Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej
- Co ma wspólnego Historia Iranu i Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej
- Podobieństwa między Historia Iranu i Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej
Porównanie Historia Iranu i Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej
Historia Iranu posiada 471 relacji, a Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej ma 45. Co mają wspólnego 12, indeks Jaccard jest 2.33% = 12 / (471 + 45).
Referencje
Ten artykuł pokazuje związek między Historia Iranu i Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej. Aby uzyskać dostęp do każdego artykułu z którą ekstrahowano informacji, proszę odwiedzić:
