Język litewski i Międzynarodowy alfabet fonetyczny

Skróty: Różnice, Podobieństwa, Jaccard Podobieństwo Współczynnik, Referencje.

Różnica między Język litewski i Międzynarodowy alfabet fonetyczny

Język litewski vs. Międzynarodowy alfabet fonetyczny

Język litewski (lit.) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się ok. Międzynarodowy alfabet fonetycznyW polskich opracowaniach często można spotkać się z angielskąnazwąInternational Phonetic Alphabet oraz skrótem IPA, czasami również z francuskąnazwąAlphabet phonétique international (API).

Akcent wyrazowy

Akcent wyrazowy (od „zaśpiew”) – wyróżnienie za pomocąśrodków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu lub syntagmy.

Akcent wyrazowy i Język litewski · Akcent wyrazowy i Międzynarodowy alfabet fonetyczny · Zobacz więcej »

Alfabet łaciński

kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.

Alfabet łaciński i Język litewski · Alfabet łaciński i Międzynarodowy alfabet fonetyczny · Zobacz więcej »

Fonem

Fonem – podstawowa jednostka struktury fonologicznej mowy.

Fonem i Język litewski · Fonem i Międzynarodowy alfabet fonetyczny · Zobacz więcej »

Intonacja (językoznawstwo)

Intonacja – w trakcie wypowiadania tekstu nadawanie mu pewnego rodzaju melodii, poprzez zmianę modulacji głosu, w celu wyrażenia emocji lub tylko dla oddania specyficznego charakteru danej wypowiedzi.

Intonacja (językoznawstwo) i Język litewski · Intonacja (językoznawstwo) i Międzynarodowy alfabet fonetyczny · Zobacz więcej »

Językoznawstwo

Językoznawstwo, inaczej lingwistyka (od „język”) – nauka badająca język pod kątem jego jednostek, struktury, funkcji i rozwoju.

Język litewski i Językoznawstwo · Językoznawstwo i Międzynarodowy alfabet fonetyczny · Zobacz więcej »

Obstruent

Obstruent (in. spółgłoska właściwa) – niebędąca sonorantem, wymawiana ze zwarciem lub silnym zbliżeniem narządów mowy, bądź też z takąkombinacjąpowyższych artykulacji, że wytworzenie szczeliny bezpośrednio po zwarciu zapobiega plozji.

Język litewski i Obstruent · Międzynarodowy alfabet fonetyczny i Obstruent · Zobacz więcej »

Palatalizacja

Palatalizacja (zmiękczenie) – zjawisko wymowy danej głoski z dodatkowąartykulacjąśrodkowopodniebienną(obok głównego zbliżenia narządów mowy pojawia się zbliżenie środkowej części języka do podniebienia), np.

Język litewski i Palatalizacja · Międzynarodowy alfabet fonetyczny i Palatalizacja · Zobacz więcej »

Samogłoska nosowa

Samogłoska nosowa – samogłoska, podczas wymawiania której strumień powietrza przepływa zarówno przez jamę ustną, jak i jamę nosową.

Język litewski i Samogłoska nosowa · Międzynarodowy alfabet fonetyczny i Samogłoska nosowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska miękkopodniebienna

Spółgłoska miękkopodniebienna lub welarna – spółgłoska, której wymowa polega na zbliżeniu języka do podniebienia miękkiego (łac. velum).

Język litewski i Spółgłoska miękkopodniebienna · Międzynarodowy alfabet fonetyczny i Spółgłoska miękkopodniebienna · Zobacz więcej »

Spółgłoska nosowa

Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.

Język litewski i Spółgłoska nosowa · Międzynarodowy alfabet fonetyczny i Spółgłoska nosowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska płynna

Spółgłoski płynne – ustne spółgłoski zwarto-otwarte zaliczające się do aproksymantów.

Język litewski i Spółgłoska płynna · Międzynarodowy alfabet fonetyczny i Spółgłoska płynna · Zobacz więcej »

Spółgłoska podniebienna

Spółgłoska podniebienna, inaczej palatalna – spółgłoska średniojęzykowa wymawiana, gdy środkowa część języka dotyka podniebienia twardego.

Język litewski i Spółgłoska podniebienna · Międzynarodowy alfabet fonetyczny i Spółgłoska podniebienna · Zobacz więcej »

Spółgłoska szczelinowa

Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworządostatecznie wąskąszczelinę, by powstał szum, tarcie.

Język litewski i Spółgłoska szczelinowa · Międzynarodowy alfabet fonetyczny i Spółgłoska szczelinowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska wargowa

Termin spółgłoska wargowa odnosi się do sposobu artykulacji spółgłosek polegającego na zbliżeniu warg do siebie (spółgłoska dwuwargowa) lub górnych zębów do dolnej wargi (spółgłoska wargowo-zębowa).

Język litewski i Spółgłoska wargowa · Międzynarodowy alfabet fonetyczny i Spółgłoska wargowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska zadziąsłowa

Spółgłoski zadziąsłowe – spółgłoski wymawiane z językiem stykającym się z tylnączęściąwałka dziąsłowego, nieco bardziej do tyłu niż zbliżone do nich spółgłoski dziąsłowe.

Język litewski i Spółgłoska zadziąsłowa · Międzynarodowy alfabet fonetyczny i Spółgłoska zadziąsłowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska zatrzymana

Spółgłoska zatrzymana, spółgłoska implozyjna (ang. unreleased stop, unreleased plosive) – typ spółgłosek zwartych, charakteryzujących się brakiem natychmiastowego rozwarcia po zwarciu organów mowy w miejscu artykulacji.

Język litewski i Spółgłoska zatrzymana · Międzynarodowy alfabet fonetyczny i Spółgłoska zatrzymana · Zobacz więcej »

Spółgłoska zębowa

Spółgłoski zębowe (przedniojęzykowo-zębowe) – rodzaj spółgłosek wyróżniony ze względu na miejsce artykulacji, które znajduje się przy górnych zębach – siekaczach, u ich szczytu, tuż za ich tylnąścianąlub u ich nasady na granicy z dziąsłami.

Język litewski i Spółgłoska zębowa · Międzynarodowy alfabet fonetyczny i Spółgłoska zębowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska zwarta

Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).

Język litewski i Spółgłoska zwarta · Międzynarodowy alfabet fonetyczny i Spółgłoska zwarta · Zobacz więcej »

Spółgłoska zwarto-otwarta

Spółgłoska zwarto-otwarta, także: sonorant – spółgłoska powstająca, gdy w czasie artykulacji dochodzi do zwarcia i równocześnie otwarcia innego kanału (ustnego lub nosowego), którym uchodzi powietrze lub zwarcia i otwarcia następująszybko po sobie.

Język litewski i Spółgłoska zwarto-otwarta · Międzynarodowy alfabet fonetyczny i Spółgłoska zwarto-otwarta · Zobacz więcej »

Spółgłoska zwarto-szczelinowa

Spółgłoski zwarto-szczelinowe (afrykaty) powstają, gdy w pierwszej fazie artykulacji dochodzi do blokady przepływu przez jamę ustnąi nosową(zwarcia), po czym tworzy się dostatecznie wąska szczelina, by powstał szum, tarcie.

Język litewski i Spółgłoska zwarto-szczelinowa · Międzynarodowy alfabet fonetyczny i Spółgłoska zwarto-szczelinowa · Zobacz więcej »