Szybszy dostęp niż przeglądarce!Podobieństwa między Język niemiecki i Języki indoeuropejskie
Język niemiecki i Języki indoeuropejskie mają 61 rzeczy wspólne (w Unionpedia): Akcent wyrazowy, Alfabet łaciński, Australia, Biernik, Brazylia, Celownik (przypadek), Czas (językoznawstwo), Czasownik, Dźwięczność, Dialekt, Dialekt bawarski, Dopełniacz (przypadek), Dyftong, Etnolekt, Europa, Fonetyka, Francja, Imiesłów, Język (mowa), Język afrikaans, Język dolnoniemiecki, Język duński, Język luksemburski, Język mówiony, Język niderlandzki, Język polski, Język słowacki, Język włoski, Języki fleksyjne, Języki germańskie, ..., Języki zachodniogermańskie, Jidysz, Kanada, Końcówka fleksyjna, Liczba (językoznawstwo), Liczba mnoga, Mianownik (przypadek), Morfem, Nazwa własna, Niemcy (naród), Osoba (językoznawstwo), Południowa Afryka, Podmiot (językoznawstwo), Przedrostek, Przydech, Przyimek, Przypadek, Rodzaj gramatyczny, Rodzajnik, Rosja, Rzeczownik, Samogłoska, Samogłoska otwarta, Samogłoska półprzymknięta, Samogłoska przymknięta, Strona (językoznawstwo), Sylaba, Umlaut, Włochy, Węgry, Zwarcie krtaniowe. Rozwiń indeks (31 jeszcze) »
Akcent wyrazowy
Akcent wyrazowy (od „zaśpiew”) – wyróżnienie za pomocąśrodków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu lub syntagmy.
Akcent wyrazowy i Język niemiecki · Akcent wyrazowy i Języki indoeuropejskie ·
Alfabet łaciński
kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.
Alfabet łaciński i Język niemiecki · Alfabet łaciński i Języki indoeuropejskie ·
Australia
Australia, formalnie Związek Australijski – państwo demokratyczne, położone na półkuli południowej, obejmujące kontynent Australia, wyspę Tasmanię i inne znacznie mniejsze wyspy na Oceanach Indyjskim i Spokojnym.
Australia i Język niemiecki · Australia i Języki indoeuropejskie ·
Biernik
Biernik – czwarty przypadek deklinacji.
Biernik i Język niemiecki · Biernik i Języki indoeuropejskie ·
Brazylia
Mapa administracyjna Brazylii Brazylia, oficjalnie Federacyjna Republika Brazylii (port. República Federativa do Brasil) – państwo w Ameryce Południowej, położone we wschodniej części kontynentu, nad Oceanem Atlantyckim.
Brazylia i Język niemiecki · Brazylia i Języki indoeuropejskie ·
Celownik (przypadek)
Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).
Celownik (przypadek) i Język niemiecki · Celownik (przypadek) i Języki indoeuropejskie ·
Czas (językoznawstwo)
Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.
Czas (językoznawstwo) i Język niemiecki · Czas (językoznawstwo) i Języki indoeuropejskie ·
Czasownik
Czasownik – część mowy służąca do przedstawiania dziejących się czynności oraz zachodzących stanów.
Czasownik i Język niemiecki · Czasownik i Języki indoeuropejskie ·
Dźwięczność
Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracąwięzadeł głosowych.
Dźwięczność i Język niemiecki · Dźwięczność i Języki indoeuropejskie ·
Dialekt
Dialekt, narzecze – wieloznaczny termin lingwistyczny.
Dialekt i Język niemiecki · Dialekt i Języki indoeuropejskie ·
Dialekt bawarski
Dialekt bawarski, język bawarski (boarisch, niem. Bairisch) – duża grupa gwar górnoniemieckich, klasyfikowana przez część językoznawców jako język odrębny od niemieckiego, natomiast potocznie, ze względu na fakt, że bawarski jest głównie językiem mówionym, zaś jego użytkownicy posługująsię w piśmie niemczyznąstandardową, traktowany jest często jako zespół gwar języka niemieckiego.
Dialekt bawarski i Język niemiecki · Dialekt bawarski i Języki indoeuropejskie ·
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Dopełniacz (przypadek) i Język niemiecki · Dopełniacz (przypadek) i Języki indoeuropejskie ·
Dyftong
Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.
Dyftong i Język niemiecki · Dyftong i Języki indoeuropejskie ·
Etnolekt
Etnolekt – odmiana językowa (lekt) właściwa dla wyodrębnionej grupy etnicznej, postrzegana jako wyznacznik jej tożsamości.
Etnolekt i Język niemiecki · Etnolekt i Języki indoeuropejskie ·
Europa
Europa Mapa polityczna Europy Europa – część świata leżąca na półkuli północnej, na pograniczu półkuli wschodniej i zachodniej.
Europa i Język niemiecki · Europa i Języki indoeuropejskie ·
Fonetyka
rezonansu magnetycznego. Daniela Jonesa. Fonetyka (dawniej głosownia) – jeden z działów lingwistyki, zajmujący się badaniem dźwięków mowy ludzkiej (zwanych głoskami) od strony ich artykulacji (tj. sposobu wytwarzania za pomocąnarządów mowy - fonetyka artykulacyjna), ich cech fizycznych (dokładniej: akustycznych – fonetyka akustyczna), ich odbierania (fonetyka audytywna).
Fonetyka i Język niemiecki · Fonetyka i Języki indoeuropejskie ·
Francja
Francja (IPA), Republika Francuska – państwo, którego część metropolitalna znajduje się w Europie Zachodniej oraz częściowo w Europie Południowej (Oksytania, Korsyka), posiadające także zamorskie terytoria na innych kontynentach.
Francja i Język niemiecki · Francja i Języki indoeuropejskie ·
Imiesłów
Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika.
Imiesłów i Język niemiecki · Imiesłów i Języki indoeuropejskie ·
Język (mowa)
Język – system budowania wypowiedzi, używany w procesie komunikacji.
Język (mowa) i Język niemiecki · Język (mowa) i Języki indoeuropejskie ·
Język afrikaans
60–80% 80–100% Tablica na pomniku języka afrikaans z napisami w języku afrikaans Język afrikaans, język afrykanerski (afr.) – indoeuropejski język należący do dolnosaksońskiej gałęzi języków zachodniogermańskich, będący językiem ojczystym południowoafrykańskich Koloredów oraz białych Afrykanerów.
Język afrikaans i Język niemiecki · Język afrikaans i Języki indoeuropejskie ·
Język dolnoniemiecki
Zasięg dialektów języka dolnoniemieckiego, w tym także na terenie Holandii. Dialekty dolnosaksońskie: 1.
Język dolnoniemiecki i Język niemiecki · Język dolnoniemiecki i Języki indoeuropejskie ·
Język duński
Język duński (duń.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.
Język duński i Język niemiecki · Język duński i Języki indoeuropejskie ·
Język luksemburski
Język luksemburski (wym.) – język należący do zachodniej grupy języków germańskich.
Język luksemburski i Język niemiecki · Język luksemburski i Języki indoeuropejskie ·
Język mówiony
Język mówiony – reprezentacja języka naturalnego lub języka sztucznego wyrażona za pomocąmowy; jest środkiem komunikacji werbalnej.
Język mówiony i Język niemiecki · Język mówiony i Języki indoeuropejskie ·
Język niderlandzki
Język niderlandzki (niderl.), język holenderski, język flamandzki – język indoeuropejski z gałęzi zachodniej w ramach języków germańskich.
Język niderlandzki i Język niemiecki · Język niderlandzki i Języki indoeuropejskie ·
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Język niemiecki i Język polski · Język polski i Języki indoeuropejskie ·
Język słowacki
Europy Środkowo-Wschodniej Język słowacki (słow., też) – język należący do zachodniosłowiańskiej grupy językowej.
Język niemiecki i Język słowacki · Język słowacki i Języki indoeuropejskie ·
Język włoski
Mapa zasięgu występowania języka włoskiego Język włoski (wł.) – język romański objęty statusem urzędowego we Włoszech, San Marino, Watykanie (obok łaciny), Szwajcarii (obok francuskiego, niemieckiego i romansz), Monako (obok francuskiego i monegaskiego) oraz na Istrii, należącej do Chorwacji i Słowenii.
Język niemiecki i Język włoski · Język włoski i Języki indoeuropejskie ·
Języki fleksyjne
Języki fleksyjne – języki syntetyczne cechujące się rozbudowanąstrukturąmorfologiczną, w której jednostki językowe służąjako środki wyrażające relacje syntaktyczne.
Język niemiecki i Języki fleksyjne · Języki fleksyjne i Języki indoeuropejskie ·
Języki germańskie
Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.
Język niemiecki i Języki germańskie · Języki germańskie i Języki indoeuropejskie ·
Języki zachodniogermańskie
Języki zachodniogermańskie około roku 580 Języki zachodniogermańskie – jedna z trzech grup języków germańskich, obok języków północnogermańskich i wymarłych wschodniogermańskich.
Język niemiecki i Języki zachodniogermańskie · Języki indoeuropejskie i Języki zachodniogermańskie ·
Jidysz
''Elementarz'', Warszawa 1958 Jidysz (jid. jidisz, dosł. „żydowski” – od pierwotnego określenia w tym języku jidisz-tajcz „żydowsko-niemiecki”, „judeo-niemiecki”) – język Żydów aszkenazyjskich, powstały ok.
Jidysz i Język niemiecki · Jidysz i Języki indoeuropejskie ·
Kanada
Kanada (ang. i fr. Canada) – państwo położone w Ameryce Północnej, rozciągające się od Oceanu Atlantyckiego na wschodzie do Oceanu Spokojnego na zachodzie i Oceanu Arktycznego na północy.
Język niemiecki i Kanada · Języki indoeuropejskie i Kanada ·
Końcówka fleksyjna
Końcówka fleksyjna – morfem końcowy wyrazu w językach fleksyjnych, podlegający wymianie w drodze koniugacji lub deklinacji.
Język niemiecki i Końcówka fleksyjna · Języki indoeuropejskie i Końcówka fleksyjna ·
Liczba (językoznawstwo)
Liczba – kategoria gramatyczna dotycząca niektórych części mowy.
Język niemiecki i Liczba (językoznawstwo) · Języki indoeuropejskie i Liczba (językoznawstwo) ·
Liczba mnoga
Liczba mnoga – szereg form fleksyjnych oznaczających wielość przedmiotów.
Język niemiecki i Liczba mnoga · Języki indoeuropejskie i Liczba mnoga ·
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Język niemiecki i Mianownik (przypadek) · Języki indoeuropejskie i Mianownik (przypadek) ·
Morfem
Morfem – najmniejsza grupa fonemów, która niesie ze sobąokreślone znaczenie i której nie można podzielić na mniejsze jednostki znaczeniowe.
Język niemiecki i Morfem · Języki indoeuropejskie i Morfem ·
Nazwa własna
Nazwy własne, imię własne, onim – nazwy przysługujące jednostkom, w odróżnieniu od nazw pospolitych, które odnosząsię do dowolnych klas jednostek (egzemplarzy określonej klasy przedmiotów).
Język niemiecki i Nazwa własna · Języki indoeuropejskie i Nazwa własna ·
Niemcy (naród)
Niemcy – naród zachodniogermański, pochodzenia zachodniogermańsko-słowiańsko-bałtowskiego, zamieszkujący przede wszystkim Republikę FederalnąNiemiec, posługujący się językiem niemieckim z grupy języków germańskich.
Język niemiecki i Niemcy (naród) · Języki indoeuropejskie i Niemcy (naród) ·
Osoba (językoznawstwo)
Osoba – kategoria gramatyczna czasownika określająca, jak podmiot zdania ma się do stanu lub czynności określonej przez orzeczenie.
Język niemiecki i Osoba (językoznawstwo) · Języki indoeuropejskie i Osoba (językoznawstwo) ·
Południowa Afryka
Południowa Afryka, oficjalnie Republika Południowej Afryki, RPA – państwo położone na południowym krańcu Afryki, u styku Oceanu Atlantyckiego i Indyjskiego.
Język niemiecki i Południowa Afryka · Języki indoeuropejskie i Południowa Afryka ·
Podmiot (językoznawstwo)
Podmiot – część zdania, która w zdaniu w stronie czynnej oznacza wykonawcę czynności wyrażonej orzeczeniem, obiekt podlegający procesowi wyrażonemu orzeczeniem lub znajdujący się w stanie wyrażonym orzeczeniem.
Język niemiecki i Podmiot (językoznawstwo) · Języki indoeuropejskie i Podmiot (językoznawstwo) ·
Przedrostek
Przedrostek, prefiks (od łac. praefixus „przymocowany na przedzie”) – w językoznawstwie jest to fragment wyrazu (tzw. morfem) dodawany do początku słowa podstawowego lub jego rdzenia (czyli do podstawy słowotwórczej), służący tworzeniu wyrazów pochodnych.
Język niemiecki i Przedrostek · Języki indoeuropejskie i Przedrostek ·
Przydech
Przydech (aspiracja) – zjawisko fonetyczne polegające na energicznym rozwarciu wcześniej zwartych narządów mowy, co daje słaby dźwięk h towarzyszący artykulacji danej spółgłoski zwartej.
Język niemiecki i Przydech · Języki indoeuropejskie i Przydech ·
Przyimek
Przyimek – nieodmienna i niesamodzielna część mowy, która łączy się z innymi wyrazami i nadaje im inny sens.
Język niemiecki i Przyimek · Języki indoeuropejskie i Przyimek ·
Przypadek
Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.
Język niemiecki i Przypadek · Języki indoeuropejskie i Przypadek ·
Rodzaj gramatyczny
Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.
Język niemiecki i Rodzaj gramatyczny · Języki indoeuropejskie i Rodzaj gramatyczny ·
Rodzajnik
Rodzajnik – specyficzny rodzaj przedimka, który oprócz właściwej przedimkowi kategorii określoności bądź nieokreśloności, wyznacza dodatkowo kategorię rodzaju gramatycznego, choć nie we wszystkich językach jest to ścisłe wyznaczenie w każdym przypadku – np.
Język niemiecki i Rodzajnik · Języki indoeuropejskie i Rodzajnik ·
Rosja
zarchiwizowano.
Język niemiecki i Rosja · Języki indoeuropejskie i Rosja ·
Rzeczownik
Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.
Język niemiecki i Rzeczownik · Języki indoeuropejskie i Rzeczownik ·
Samogłoska
Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.
Język niemiecki i Samogłoska · Języki indoeuropejskie i Samogłoska ·
Samogłoska otwarta
Samogłoska otwarta, samogłoska niska – typ samogłoski występujący niemal w każdym języku.
Język niemiecki i Samogłoska otwarta · Języki indoeuropejskie i Samogłoska otwarta ·
Samogłoska półprzymknięta
Samogłoska półprzymknięta – typ samogłoski występujący w niektórych językach.
Język niemiecki i Samogłoska półprzymknięta · Języki indoeuropejskie i Samogłoska półprzymknięta ·
Samogłoska przymknięta
Samogłoska przymknięta, samogłoska wysoka – samogłoska wymawiana przy wysokim położeniu języka.
Język niemiecki i Samogłoska przymknięta · Języki indoeuropejskie i Samogłoska przymknięta ·
Strona (językoznawstwo)
Strona (diateza) – kategoria gramatyczna, która sygnalizuje różnice w hierarchizacji argumentów predykatu wyrażane za pomocąśrodków formalnych, tj.
Język niemiecki i Strona (językoznawstwo) · Języki indoeuropejskie i Strona (językoznawstwo) ·
Sylaba
Struktura sylaby Sylaba (syllabḗ), zgłoska – element struktury fonologicznej aktu komunikacyjnego, który pomimo pozornej oczywistości wciąż nie ma ustalonej jednoznacznej definicji.
Język niemiecki i Sylaba · Języki indoeuropejskie i Sylaba ·
Umlaut
Umlaut (dosłownie: przegłos) – zmiana brzmienia samogłoski spotykana w językach germańskich.
Język niemiecki i Umlaut · Języki indoeuropejskie i Umlaut ·
Włochy
Zdjęcie satelitarne Włoch Włochy, Republika Włoska – państwo położone w Europie Południowej, głównie na Półwyspie Apenińskim, będące członkiem Unii Europejskiej oraz wielu organizacji, m.in.: ONZ, NATO, należące do grupy siedmiu najbardziej uprzemysłowionych i bogatych państw świata – G7.
Język niemiecki i Włochy · Języki indoeuropejskie i Włochy ·
Węgry
Węgry (.
Język niemiecki i Węgry · Języki indoeuropejskie i Węgry ·
Zwarcie krtaniowe
Zwarcie krtaniowe – w fonetyce określenie bezdźwięcznej zwartej spółgłoski krtaniowej.
Język niemiecki i Zwarcie krtaniowe · Języki indoeuropejskie i Zwarcie krtaniowe ·
Powyższa lista odpowiedzi na następujące pytania
- W co wygląda jak Język niemiecki i Języki indoeuropejskie
- Co ma wspólnego Język niemiecki i Języki indoeuropejskie
- Podobieństwa między Język niemiecki i Języki indoeuropejskie
Porównanie Język niemiecki i Języki indoeuropejskie
Język niemiecki posiada 193 relacji, a Języki indoeuropejskie ma 1027. Co mają wspólnego 61, indeks Jaccard jest 5.00% = 61 / (193 + 1027).
Referencje
Ten artykuł pokazuje związek między Język niemiecki i Języki indoeuropejskie. Aby uzyskać dostęp do każdego artykułu z którą ekstrahowano informacji, proszę odwiedzić:
