Szybszy dostęp niż przeglądarce!
108 kontakty: Akanie, Akcent ostry, Akcent przeciągły, Aoryst, Aspekt (językoznawstwo), Bezokolicznik, Czas (językoznawstwo), Czas przeszły, Czas przyszły, Czas teraźniejszy, Czas zaprzeszły, Deklinacja (językoznawstwo), Delabializacja, Dialekty kajkawskie, Europa Wschodnia, Fenig, Fleksja, Fonologia, I (mała litera), II tysiąclecie p.n.e., Iloczas, Imiesłów, Imperfekt, Intonacja (językoznawstwo), Język średniogrecki, Język bułgarski, Język czeski, Język gocki, Język litewski, Język macedoński, Język martwy, Język polski, Język praindoeuropejski, Język rosyjski, Język słoweński, Język scytyjski, Język serbsko-chorwacki, Język staro-cerkiewno-słowiański, Język staro-wysoko-niemiecki, Język staropolski, Język turecki, Języki bałtosłowiańskie, Języki celtyckie, Języki germańskie, Języki indoeuropejskie, Języki irańskie, Języki lechickie, Języki satem, Języki słowiańskie, Języki turkijskie, ..., Języki ugrofińskie, Językoznawstwo diachroniczne, Jer (głoska), Koniugacja (językoznawstwo), Leszek Moszyński, Liczba mnoga, Liczba podwójna, Liczba pojedyncza, Max Vasmer, Metoda porównawcza (językoznawstwo), Międzynarodowy alfabet fonetyczny, Ѣ, Onogurowie, Palatalizacja, Perfectum, Pierwsza palatalizacja słowiańska, Prajęzyk, Prasłowianie, Prawo sylaby otwartej, Prejotacja, Prelabializacja, Proces fonetyczny, Proteza (językoznawstwo), Przestawka, Rodzaj gramatyczny, Rutenizm, Samogłoska, Samogłoska nosowa, Samogłoska prawie otwarta przednia niezaokrąglona, Samogłoska przymknięta tylna niezaokrąglona, Słowianie, Sonant, Spółgłoska, Spółgłoska środkowojęzykowa, Spółgłoska nosowa, Spółgłoska płynna, Spółgłoska przedniojęzykowa, Spółgłoska szczelinowa, Spółgłoska tylnojęzykowa, Spółgłoska wargowa, Spółgłoska zwarta, Spółgłoska zwarto-szczelinowa, Stanisław Rospond (językoznawca), Temat wyrazu, Tryb rozkazujący, Uproszczenie grup spółgłoskowych, VII wiek, W, Wampir, Wądół, Wątor, Wątroba, Wąwóz, Wędka, Wędzidło, Węgieł, Węgrzy, Zanik końcowej spółgłoski. Rozwiń indeks (58 jeszcze) »
Akanie
Akanie – nieodróżnianie nieakcentowanych /a/, /e/ i /o/.
Nowy!!: Język prasłowiański i Akanie · Zobacz więcej »
Akcent ostry
Akcent ostry (akut, akcent silny) – znak diakrytyczny w postaci ukośnej kreski, o kształcie prostym lub nieznacznego klina, wznoszącej się od lewej do prawej (np.). Stosowany w alfabecie łacińskim, cyrylicy tylko do oznaczania akcentu i w alfabecie greckim tylko w samogłoskach.
Nowy!!: Język prasłowiański i Akcent ostry · Zobacz więcej »
Akcent przeciągły
Akcent przeciągły (cyrkumfleks, łac. circumflexus, gr. περισπωμένος / perispomenos), często nazywany daszkiem, to znak diakrytyczny używany w językach: esperanto, francuskim, greckim, rumuńskim, słowackim, portugalskim, kaszubskim i innych.
Nowy!!: Język prasłowiański i Akcent przeciągły · Zobacz więcej »
Aoryst
Aoryst (gr. aoristos – „nieokreślony” lub „nieograniczony”), czasem nazywany z łaciny aoristus – czas lub aspekt gramatyczny, występujący w niektórych językach.
Nowy!!: Język prasłowiański i Aoryst · Zobacz więcej »
Aspekt (językoznawstwo)
Aspekt (postać, forma) – kategoria gramatyczna wyrażająca sposób przedstawienia czynności lub stanu.
Nowy!!: Język prasłowiański i Aspekt (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Bezokolicznik
Bezokolicznik – forma czasownika, która wyraża czynność lub stan w sposób abstrakcyjny, zazwyczaj bez określania czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony i aspektu.
Nowy!!: Język prasłowiański i Bezokolicznik · Zobacz więcej »
Czas (językoznawstwo)
Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.
Nowy!!: Język prasłowiański i Czas (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Czas przeszły
Czas przeszły – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje i nazywa wcześniejszączynność lub wcześniejszy stan niż moment mówienia lub pisania o nich, np.
Nowy!!: Język prasłowiański i Czas przeszły · Zobacz więcej »
Czas przyszły
Czas przyszły – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje i nazywa późniejszączynność lub późniejszy stan niż moment mówienia lub pisania o nich, np.
Nowy!!: Język prasłowiański i Czas przyszły · Zobacz więcej »
Czas teraźniejszy
Czas teraźniejszy – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje na równoczesność trwania czynności i mówienia lub pisania o niej, np.
Nowy!!: Język prasłowiański i Czas teraźniejszy · Zobacz więcej »
Czas zaprzeszły
Czas zaprzeszły, Plusquamperfectum – czas stosowany dla podkreślenia uprzedniości czasowej danego zdarzenia, a w szczególności dla wskazania, że jakaś czynność wydarzyła się i zakończyła przed innączynnością, która również miała miejsce w przeszłości.
Nowy!!: Język prasłowiański i Czas zaprzeszły · Zobacz więcej »
Deklinacja (językoznawstwo)
Deklinacja (od „odmieniać”) – odmiana wyrazu (imienia) przez przypadki i liczby.
Nowy!!: Język prasłowiański i Deklinacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Delabializacja
Delabializacja – proces fonetyczny przeciwny do labializacji, zanik zaokrąglenia warg przy wymowie samogłosek tylnych.
Nowy!!: Język prasłowiański i Delabializacja · Zobacz więcej »
Dialekty kajkawskie
Narzecze kajkawskie lub dialekty kajkawskie – jedno z trzech głównych ugrupowań dialektalnych języka serbsko-chorwackiego, wyróżnianych na podstawie różnic w wymowie i postaci zaimka pytającego ‘co’.
Nowy!!: Język prasłowiański i Dialekty kajkawskie · Zobacz więcej »
Europa Wschodnia
Europa Wschodnia Europa Wschodnia – termin określający wschodniączęść kontynentu europejskiego.
Nowy!!: Język prasłowiański i Europa Wschodnia · Zobacz więcej »
Fenig
Ratyzbony z X wieku Kajzerowski fenig II Rzeszy (1898) Fenig (niem. Pfennig, Pfenning) – potoczna nazwa denara używana w krajach germańskich od VIII do X wieku.
Nowy!!: Język prasłowiański i Fenig · Zobacz więcej »
Fleksja
Fleksja – system opozycji słów należących do jednego leksemu.
Nowy!!: Język prasłowiański i Fleksja · Zobacz więcej »
Fonologia
Fonologia (dawniej głosownia) – nauka o systemach dźwiękowych języków.
Nowy!!: Język prasłowiański i Fonologia · Zobacz więcej »
I (mała litera)
ı (małe i bez kropki) – litera alfabetu łacińskiego stosowana w języku tureckim i azerskim.
Nowy!!: Język prasłowiański i I (mała litera) · Zobacz więcej »
II tysiąclecie p.n.e.
III tysiąclecie p.n.e. II tysiąclecie p.n.e. I tysiąclecie p.n.e.XX wiek p.n.e. XIX wiek p.n.e. XVIII wiek p.n.e. XVII wiek p.n.e. XVI wiek p.n.e. XV wiek p.n.e. XIV wiek p.n.e. XIII wiek p.n.e. XII wiek p.n.e. XI wiek p.n.e. II tysiąclecie p.n.e. zaznacza przejście ze średniej do późnej epoki brązu.
Nowy!!: Język prasłowiański i II tysiąclecie p.n.e. · Zobacz więcej »
Iloczas
Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek.
Nowy!!: Język prasłowiański i Iloczas · Zobacz więcej »
Imiesłów
Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika.
Nowy!!: Język prasłowiański i Imiesłów · Zobacz więcej »
Imperfekt
Imperfekt – czas przeszły prosty (niedokonany).
Nowy!!: Język prasłowiański i Imperfekt · Zobacz więcej »
Intonacja (językoznawstwo)
Intonacja – w trakcie wypowiadania tekstu nadawanie mu pewnego rodzaju melodii, poprzez zmianę modulacji głosu, w celu wyrażenia emocji lub tylko dla oddania specyficznego charakteru danej wypowiedzi.
Nowy!!: Język prasłowiański i Intonacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Język średniogrecki
Język średniogrecki (greka bizantyjska) – termin określający czwartąfazę w ewolucji języka greckiego, w okresie między założeniem Konstantynopola w roku 330 a jego upadkiem w roku 1453.
Nowy!!: Język prasłowiański i Język średniogrecki · Zobacz więcej »
Język bułgarski
Język bułgarski (bułg.) – język z grupy języków południowosłowiańskich oraz bałkańskiej ligi językowej.
Nowy!!: Język prasłowiański i Język bułgarski · Zobacz więcej »
Język czeski
Europy Środkowo-Wschodniej samogłosek według ''The Handbook of the International Phonetic Association''. Język czeski (cz.) – język z grupy zachodniosłowiańskiej, stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Język prasłowiański i Język czeski · Zobacz więcej »
Język gocki
Srebrnej Biblii'' Język gocki – wymarły język wschodniogermański, który był używany przez germańskie plemię Gotów.
Nowy!!: Język prasłowiański i Język gocki · Zobacz więcej »
Język litewski
Język litewski (lit.) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się ok.
Nowy!!: Język prasłowiański i Język litewski · Zobacz więcej »
Język macedoński
Język macedoński (mac.) – należy do grupy bułgarsko-macedońskiej (wschodniej) języków południowosłowiańskich.
Nowy!!: Język prasłowiański i Język macedoński · Zobacz więcej »
Język martwy
języku eteocypryjskim Język martwy – język, który nie jest używany przez zwartągrupę etnicznąlub taki, który ma obecnie rozproszonąspołecznąbazę osób posługujących się nim.
Nowy!!: Język prasłowiański i Język martwy · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Język prasłowiański i Język polski · Zobacz więcej »
Język praindoeuropejski
Język praindoeuropejski (skrót: pie) – prajęzyk, hipotetyczny ostatni wspólny przodek wszystkich języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Język prasłowiański i Język praindoeuropejski · Zobacz więcej »
Język rosyjski
Język rosyjski (ros., russkij jazyk; dawniej też: język wielkoruski) – język z grupy wschodniosłowiańskiej, będący urzędowym w Rosji, Kirgistanie, Kazachstanie i na Białorusi, a także jednym z pięciu języków oficjalnych i jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Nowy!!: Język prasłowiański i Język rosyjski · Zobacz więcej »
Język słoweński
Język słoweński (słoweń. lub) – język południowosłowiański, urzędowy w Słowenii i jeden z oficjalnych języków Unii Europejskiej.
Nowy!!: Język prasłowiański i Język słoweński · Zobacz więcej »
Język scytyjski
Język scytyjski – język z grupy wschodnioirańskiej, używany w starożytności w Scytii (obecnie Ukraina, południowa Rosja i Kazachstan), spokrewniony z językiem sogdyjskim i językiem sakijskim.
Nowy!!: Język prasłowiański i Język scytyjski · Zobacz więcej »
Język serbsko-chorwacki
język chorwacki, język bośniacki, język serbski (2006) Język serbsko-chorwacki, serbochorwacki (serb.-chorw. /) – kontrowersyjny termin określający byty językowe używane przez Serbów, Chorwatów, Czarnogórców i Boszniaków.
Nowy!!: Język prasłowiański i Język serbsko-chorwacki · Zobacz więcej »
Język staro-cerkiewno-słowiański
Język staro-cerkiewno-słowiański, język scs., język starosłowiański – najstarszy literacki język słowiański, formujący się od połowy IX wieku, oparty głównie na słowiańskich gwarach okolic Sołunia (dzisiejsze Saloniki).
Nowy!!: Język prasłowiański i Język staro-cerkiewno-słowiański · Zobacz więcej »
Język staro-wysoko-niemiecki
Język staro-wysoko-niemiecki – najstarsza forma języka niemieckiego (750–1050).
Nowy!!: Język prasłowiański i Język staro-wysoko-niemiecki · Zobacz więcej »
Język staropolski
Język staropolski – etap rozwoju języka polskiego w tzw.
Nowy!!: Język prasłowiański i Język staropolski · Zobacz więcej »
Język turecki
Język turecki (tur., IPA:, Türk dili) – język należący do grupy oguzyjskiej języków tureckich, ojczysty dla ponad 83 mln ludzi na całym świecie, co czyni go najpowszechniejszym ze swojej rodziny językowej.
Nowy!!: Język prasłowiański i Język turecki · Zobacz więcej »
Języki bałtosłowiańskie
Różne schematy możliwego pokrewieństwa języków bałtyckich i słowiańskich; Van Wijk, 1923 Języki bałtosłowiańskie, języki bałtycko-słowiańskie – hipotetyczna podrodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich, obejmująca języki bałtyckie i języki słowiańskie.
Nowy!!: Język prasłowiański i Języki bałtosłowiańskie · Zobacz więcej »
Języki celtyckie
Współczesny zasięg języków celtyckich Języki celtyckie – grupa językowa w obrębie języków indoeuropejskich, wywodząca się z rekonstruowanego języka praceltyckiego.
Nowy!!: Język prasłowiański i Języki celtyckie · Zobacz więcej »
Języki germańskie
Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.
Nowy!!: Język prasłowiański i Języki germańskie · Zobacz więcej »
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Nowy!!: Język prasłowiański i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »
Języki irańskie
języków irańskich Języki irańskie – grupa języków indoeuropejskich, którymi posługuje się około 200 mln osób zamieszkujących Bliski i Środkowy Wschód oraz Azję Środkową.
Nowy!!: Język prasłowiański i Języki irańskie · Zobacz więcej »
Języki lechickie
Dialekty wschodniolechickie Języki lechickie – umowna nazwa przyjęta przez niektórych językoznawców na określenie północnej grupy języków zachodniosłowiańskich, posiadających pewne wspólne cechy w zakresie fonetyki, którymi posługiwały się plemiona lechickie.
Nowy!!: Język prasłowiański i Języki lechickie · Zobacz więcej »
Języki satem
palatalizacji indoeuropejskiej. Języki satem, języki satemowe (od słowa satem „sto” w awestyjskim) – grupa języków indoeuropejskich, w których palatalizacja indoeuropejska zmieniła miękkie w, niekiedy też w (sanskryt) lub (bałtyckie).
Nowy!!: Język prasłowiański i Języki satem · Zobacz więcej »
Języki słowiańskie
Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Język prasłowiański i Języki słowiańskie · Zobacz więcej »
Języki turkijskie
Współczesny zasięg geograficzny języków turkijskich Eurazji Języki turkijskie albo tureckie – rodzina wśród języków ałtajskich, na początku XXI w. najliczniejsza, obejmująca około 140 mln mówiących.
Nowy!!: Język prasłowiański i Języki turkijskie · Zobacz więcej »
Języki ugrofińskie
języki fińskie Języki bałtycko-fińskie obecnie Północna Europa na początku IX wieku Języki ugrofińskie – grupa języków w obrębie języków uralskich lub uralsko-jukagirskich (liga uralo-ałtajska).
Nowy!!: Język prasłowiański i Języki ugrofińskie · Zobacz więcej »
Językoznawstwo diachroniczne
Językoznawstwo diachroniczne (gr. día „przez”, chrónos „czas”), językoznawstwo historyczne – dział językoznawstwa ogólnego zajmujący się badaniem relacji, jakie występująmiędzy elementami języka w różnych epokach jego rozwoju.
Nowy!!: Język prasłowiański i Językoznawstwo diachroniczne · Zobacz więcej »
Jer (głoska)
Jer – jedna z dwóch samogłosek występujących w języku prasłowiańskim, które różniły się od wszystkich pozostałych samogłosek krótszym czasem wymawiania.
Nowy!!: Język prasłowiański i Jer (głoska) · Zobacz więcej »
Koniugacja (językoznawstwo)
Koniugacja (z łac.) – odmiana czasownika przez osoby, czasy, tryby, strony, liczby, aspekty i inne kategorie gramatyczne.
Nowy!!: Język prasłowiański i Koniugacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Leszek Moszyński
Leszek Józef Moszyński (ur. 19 lutego 1928 w Lublinie, zm. 16 kwietnia 2006) – polski slawista i językoznawca.
Nowy!!: Język prasłowiański i Leszek Moszyński · Zobacz więcej »
Liczba mnoga
Liczba mnoga – szereg form fleksyjnych oznaczających wielość przedmiotów.
Nowy!!: Język prasłowiański i Liczba mnoga · Zobacz więcej »
Liczba podwójna
Liczba podwójna (liczba mnoga podwójna, dualis) – występująca w niektórych językach (w tym w dawnej polszczyźnie i czeszczyźnie) kategoria gramatyczna, służąca wyrażaniu podwójności, parzystości.
Nowy!!: Język prasłowiański i Liczba podwójna · Zobacz więcej »
Liczba pojedyncza
Liczba pojedyncza, lp – szereg form fleksyjnych oznaczających pojedynczość przedmiotu lub osoby bez względu na to, czy jest to rzeczywiście jednostka (np. mały chłopiec biegnie), gatunek (np. pies szczeka) czy też zbiorowość (np. armia walczy).
Nowy!!: Język prasłowiański i Liczba pojedyncza · Zobacz więcej »
Max Vasmer
Max Julius Friedrich Vasmer; ur.
Nowy!!: Język prasłowiański i Max Vasmer · Zobacz więcej »
Metoda porównawcza (językoznawstwo)
Celem metody porównawczej jest ustalenie pokrewieństwa między różnymi językami i sformułowanie spójnej hipotezy na temat szczegółów tego pokrewieństwa poprzez rekonstrukcję.
Nowy!!: Język prasłowiański i Metoda porównawcza (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Międzynarodowy alfabet fonetyczny
Międzynarodowy alfabet fonetycznyW polskich opracowaniach często można spotkać się z angielskąnazwąInternational Phonetic Alphabet oraz skrótem IPA, czasami również z francuskąnazwąAlphabet phonétique international (API).
Nowy!!: Język prasłowiański i Międzynarodowy alfabet fonetyczny · Zobacz więcej »
Ѣ
Jać. Warto zwrócić uwagę na postać małej litery w kursywie. Jać (Ѣ, ѣ) (scs., ros., ukr. ять, bułg. ят lub е двойно, serb. јат, chorw. jat) – nazwa 32.
Nowy!!: Język prasłowiański i Ѣ · Zobacz więcej »
Onogurowie
Onogurowie (zwani też Hunno-Gundurami) – plemię bułgarskie zamieszkujące w VI i VII wieku ziemie położone nad Morzem Czarnym nad Kubaniem.
Nowy!!: Język prasłowiański i Onogurowie · Zobacz więcej »
Palatalizacja
Palatalizacja (zmiękczenie) – zjawisko wymowy danej głoski z dodatkowąartykulacjąśrodkowopodniebienną(obok głównego zbliżenia narządów mowy pojawia się zbliżenie środkowej części języka do podniebienia), np.
Nowy!!: Język prasłowiański i Palatalizacja · Zobacz więcej »
Perfectum
Perfectum (od łac. perficio - dokonać, ukończyć) – czas lub aspekt gramatyczny wyrażający czynność przeszłąi dokonaną, ale pozostającąw związku z teraźniejszością.
Nowy!!: Język prasłowiański i Perfectum · Zobacz więcej »
Pierwsza palatalizacja słowiańska
Pierwsza palatalizacja słowiańska – prasłowiańska palatalizacja spółgłosek,, kolejno w,,, gdy poprzedzająsamogłoski przednie oraz miękkie sonanty.
Nowy!!: Język prasłowiański i Pierwsza palatalizacja słowiańska · Zobacz więcej »
Prajęzyk
Prajęzyk – wspólny przodek rodziny językowej lub innej jednostki pokrewieństwa języków, najczęściej nie zaświadczony bezpośrednio, ale częściowo zrekonstruowany za pomocąmetody porównawczej.
Nowy!!: Język prasłowiański i Prajęzyk · Zobacz więcej »
Prasłowianie
Orientacyjny zasięg kultury łużyckiej (kolor zielony) Prasłowianie – hipotetyczny lud prehistoryczny, będący bezpośrednim antenatem Słowian.
Nowy!!: Język prasłowiański i Prasłowianie · Zobacz więcej »
Prawo sylaby otwartej
Prawo sylaby otwartej – prawo fonetyczne języka prasłowiańskiego, zgodnie z którym każda sylaba w wyrazie kończyła się samogłoską.
Nowy!!: Język prasłowiański i Prawo sylaby otwartej · Zobacz więcej »
Prejotacja
Prejotacja – proces fonetyczny (rodzaj protezy) polegający na pojawieniu się /j/ przed samogłoskąw nagłosie (na początku wyrazu).
Nowy!!: Język prasłowiański i Prejotacja · Zobacz więcej »
Prelabializacja
Prelabializacja – proces fonetyczny (rodzaj protezy) polegający na pojawieniu się przed samogłoskąw nagłosie (na początku wyrazu) /u/ niezgłoskotwórczego (które mogło następnie przejść w szczelinowe /w/).
Nowy!!: Język prasłowiański i Prelabializacja · Zobacz więcej »
Proces fonetyczny
Proces fonetyczny (zjawisko fonetyczne) – zmiana języka w zakresie fonetyki.
Nowy!!: Język prasłowiański i Proces fonetyczny · Zobacz więcej »
Proteza (językoznawstwo)
Proteza (z gr. prósthesis „dodatek; uzupełnienie”, od prós „przy, ku, do” + thésis „postawienie”) – proces fonetyczny polegający na pojawieniu się etymologicznie nieuzasadnionej głoski lub grupy głosek w nagłosie (na początku wyrazu).
Nowy!!: Język prasłowiański i Proteza (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Przestawka
Przestawka, inaczej metateza (gr. metáthesis) – jeden z podstawowych zależnych procesów fonetycznych, polegająca na zmianie kolejności sąsiednich głosek.
Nowy!!: Język prasłowiański i Przestawka · Zobacz więcej »
Rodzaj gramatyczny
Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.
Nowy!!: Język prasłowiański i Rodzaj gramatyczny · Zobacz więcej »
Rutenizm
Rutenizm („ruski”), zapożyczenie ruskie – wyraz, zwrot, konstrukcja składniowa zapożyczona z jednego z języków wschodniosłowiańskich (dawniej zwanych ruskimi) bądź na nim wzorowana.
Nowy!!: Język prasłowiański i Rutenizm · Zobacz więcej »
Samogłoska
Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.
Nowy!!: Język prasłowiański i Samogłoska · Zobacz więcej »
Samogłoska nosowa
Samogłoska nosowa – samogłoska, podczas wymawiania której strumień powietrza przepływa zarówno przez jamę ustną, jak i jamę nosową.
Nowy!!: Język prasłowiański i Samogłoska nosowa · Zobacz więcej »
Samogłoska prawie otwarta przednia niezaokrąglona
Samogłoska prawie otwarta przednia niezaokrąglona – typ samogłoski spotykany w językach naturalnych.
Nowy!!: Język prasłowiański i Samogłoska prawie otwarta przednia niezaokrąglona · Zobacz więcej »
Samogłoska przymknięta tylna niezaokrąglona
Samogłoska przymknięta tylna niezaokrąglona to typ samogłoski spotykany w językach naturalnych.
Nowy!!: Język prasłowiański i Samogłoska przymknięta tylna niezaokrąglona · Zobacz więcej »
Słowianie
południowosłowiańskim językiem urzędowym Słowianie – grupa etnolingwistyczna w obrębie ludów indoeuropejskich posługujących się językami słowiańskimi.
Nowy!!: Język prasłowiański i Słowianie · Zobacz więcej »
Sonant
Sonant, inaczej spółgłoska sylabiczna – spółgłoska zgłoskotwórcza, tworząca sylabę.
Nowy!!: Język prasłowiański i Sonant · Zobacz więcej »
Spółgłoska
Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy).
Nowy!!: Język prasłowiański i Spółgłoska · Zobacz więcej »
Spółgłoska środkowojęzykowa
Spółgłoska środkowojęzykowa, spółgłoska średniojęzykowa – spółgłoska artykułowana poprzez zbliżenie środkowej części języka do podniebienia.
Nowy!!: Język prasłowiański i Spółgłoska środkowojęzykowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska nosowa
Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.
Nowy!!: Język prasłowiański i Spółgłoska nosowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska płynna
Spółgłoski płynne – ustne spółgłoski zwarto-otwarte zaliczające się do aproksymantów.
Nowy!!: Język prasłowiański i Spółgłoska płynna · Zobacz więcej »
Spółgłoska przedniojęzykowa
Spółgłoski przedniojęzykowe – rodzaj spółgłosek wyróżniony ze względu na narząd artykulacji.
Nowy!!: Język prasłowiański i Spółgłoska przedniojęzykowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska szczelinowa
Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworządostatecznie wąskąszczelinę, by powstał szum, tarcie.
Nowy!!: Język prasłowiański i Spółgłoska szczelinowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska tylnojęzykowa
Spółgłoska tylnojęzykowa, welarna – sposób artykulacji spółgłosek polegający na zbliżeniu tylnej części języka do podniebienia miękkiego.
Nowy!!: Język prasłowiański i Spółgłoska tylnojęzykowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska wargowa
Termin spółgłoska wargowa odnosi się do sposobu artykulacji spółgłosek polegającego na zbliżeniu warg do siebie (spółgłoska dwuwargowa) lub górnych zębów do dolnej wargi (spółgłoska wargowo-zębowa).
Nowy!!: Język prasłowiański i Spółgłoska wargowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zwarta
Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).
Nowy!!: Język prasłowiański i Spółgłoska zwarta · Zobacz więcej »
Spółgłoska zwarto-szczelinowa
Spółgłoski zwarto-szczelinowe (afrykaty) powstają, gdy w pierwszej fazie artykulacji dochodzi do blokady przepływu przez jamę ustnąi nosową(zwarcia), po czym tworzy się dostatecznie wąska szczelina, by powstał szum, tarcie.
Nowy!!: Język prasłowiański i Spółgłoska zwarto-szczelinowa · Zobacz więcej »
Stanisław Rospond (językoznawca)
Stanisław Rospond (ur. 19 grudnia 1906 w Liszkach pod Krakowem, zm. 16 października 1982 we Wrocławiu) – polski językoznawca, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, autor wielu prac onomastycznych wykorzystujących materiał polski i słowiański.
Nowy!!: Język prasłowiański i Stanisław Rospond (językoznawca) · Zobacz więcej »
Temat wyrazu
Temat wyrazu – część wyrazu, która zasadniczo nie uczestniczy w odmianie, pozostająca po usunięciu formantów fleksyjnych.
Nowy!!: Język prasłowiański i Temat wyrazu · Zobacz więcej »
Tryb rozkazujący
Tryb rozkazujący (łac. imperativus) – jeden z podstawowych trybów w mowie.
Nowy!!: Język prasłowiański i Tryb rozkazujący · Zobacz więcej »
Uproszczenie grup spółgłoskowych
Uproszczenie grup spółgłoskowych – proces fonetyczny polegający na upodabnianiu się sąsiadujących ze sobąspółgłosek.
Nowy!!: Język prasłowiański i Uproszczenie grup spółgłoskowych · Zobacz więcej »
VII wiek
VI wiek VIII wiek 601 602 603 604 605 606 607 608 609 610 611 612 613 614 615 616 617 618 619 620 621 622 623 624 625 626 627 628 629 630 631 632 633 634 635 636 637 638 639 640 641 642 643 644 645 646 647 648 649 650 651 652 653 654 655 656 657 658 659 660 661 662 663 664 665 666 667 668 669 670 671 672 673 674 675 676 677 678 679 680 681 682 683 684 685 686 687 688 689 690 691 692 693 694 695 696 697 698 699 700.
Nowy!!: Język prasłowiański i VII wiek · Zobacz więcej »
W
W (wu, minuskuła: w) – dwudziesta trzecia litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta ósma litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Język prasłowiański i W · Zobacz więcej »
Wampir
alt.
Nowy!!: Język prasłowiański i Wampir · Zobacz więcej »
Wądół
Wądół – forma ukształtowania powierzchni ziemi: niewielka dolina o płaskim i zwykle podmokłym dnie oraz stromych zboczach, odwadniana okresowo.
Nowy!!: Język prasłowiański i Wądół · Zobacz więcej »
Wątor
żłobienie wątora Wątor (dawniej także wantor) – wyżłobienie w klepkach drewnianej beczki, od strony jej wnętrza, umożliwiające osadzenie w niej dna.
Nowy!!: Język prasłowiański i Wątor · Zobacz więcej »
Wątroba
Wątroba, położenie u człowieka Wątroba (gr. ἧπαρ, łac. hepar) – wielofunkcyjny gruczoł obecny u wszystkich kręgowców, a także u niektórych innych zwierząt.
Nowy!!: Język prasłowiański i Wątroba · Zobacz więcej »
Wąwóz
debrzę) Wąwóz – rodzaj głębokiej, suchej doliny okresowo odwadnianej, która cechuje się małym spadkiem, stromymi zboczami oraz wąskim, choć płaskim dnemJaroszewski i in.
Nowy!!: Język prasłowiański i Wąwóz · Zobacz więcej »
Wędka
kołowrotkiem Wędka – sprzęt służący do połowu ryb w wędkarstwie.
Nowy!!: Język prasłowiański i Wędka · Zobacz więcej »
Wędzidło
Wędzidło pełne podwójnie łamane Wędzidło oliwkowe typu D-ring powlekane gumąWędzidło – rodzaj kiełzna, element ogłowia wkładany koniowi do pyska w celu przekazywania mu sygnałów i kierowania nim.
Nowy!!: Język prasłowiański i Wędzidło · Zobacz więcej »
Węgieł
Ozdobny węgieł Węgieł − miejsce zetknięcia się dwóch ścian zewnętrznych (pionowych) budynku; w szczególności jest to narożnik w bastionach, w którym stykająsię dwie najbardziej wysunięte ściany, ale też zwornik (klucz) w łęku (łuku arkady), lub zwornik w sklepieniach.
Nowy!!: Język prasłowiański i Węgieł · Zobacz więcej »
Węgrzy
Węgrzy (także Madziarzy / Madziarowie, węg. l.poj., l.mn.) – naród europejski z grupy ludów ugrofińskich, zamieszkujący głównie własne państwo narodowe – Węgry w Europie Środkowej, posługujący się językiem węgierskim.
Nowy!!: Język prasłowiański i Węgrzy · Zobacz więcej »
Zanik końcowej spółgłoski
Zanik końcowej spółgłoski – proces fonetyczny (rodzaj apokopy, który zaszedł np. w łacinie, w języku prasłowiańskim (np. -os > -o w rodzaju nijakim) i który trzeba uwzględniać przy czytaniu francuskiego (Bordeaux /bordo/, Carnot /Karno/). Kategoria:Procesy fonetyczne.
Nowy!!: Język prasłowiański i Zanik końcowej spółgłoski · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Psł..
