91 kontakty: Anglia, Azja Mniejsza, Bath, Bretania, Bretończycy, Brytowie, Celtowie, Cesarstwo Rzymskie, Edward Lhuyd, Europa, Fonem, Frygia, Galacja, Galia, Gradacja (językoznawstwo), Grupa językowa, Irlandczycy, Irlandia, Irlandia (wyspa), Izoglosa, Język albański, Język bretoński, Język celtyberyjski, Język gaelicki szkocki, Język galatyjski, Język galijski, Język grecki, Język hetycki, Język hindustani, Język irlandzki, Język kornijski, Język kumbryjski, Język lepontyjski, Język liguryjski (starożytny), Język luzytański, Język manx, Język oskijski, Język piktyjski, Język polski, Język praceltycki, Język praindoeuropejski, Język staroirlandzki, Język tartesyjski, Język walijski, Języki anatolijskie, Języki bałtosłowiańskie, Języki brytańskie, Języki celtyckie kontynentalne, Języki celtyckie wyspiarskie, Języki germańskie, ..., Języki goidelskie, Języki helleńskie, Języki indoeuropejskie, Języki italoceltyckie, Języki italskie, Języki kentum, Języki satem, Języki tocharskie, Kornwalia, Kornwalijczycy, Kultura archeologiczna, Kultura halsztacka, Kultura lateńska, Lenicja, Onomastyka, Półwysep Iberyjski, Piktowie, Południowoniemiecka kultura pól popielnicowych, Przydech, Przyimek, Republika rzymska, Rewitalizacja językowa, Samogłoska, Sanskryt, Spółgłoska miękkopodniebienna, Spółgłoska zwarta, Starożytna Grecja, System pisma, Szkocja, Szyk wyrazów, Takson polifiletyczny, Teoria laryngalna, Tradycja oralna, VSO, Walia, Walijczycy, Wielka Brytania (wyspa), Wyrazy pokrewne, Wyspa Man, Wyspy Brytyjskie, Zmiana językowa. Rozwiń indeks (41 jeszcze) »
Anglia
Anglia – kraj stanowiący część Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.
Nowy!!: Języki celtyckie i Anglia · Zobacz więcej »
Azja Mniejsza
Kompozycja zdjęć satelitarnych obejmująca Azję Mniejsząen Azja Mniejsza – rozległy półwysep na zachodniej granicy Azji, otoczony morzami Czarnym od północy, Marmara od północnego zachodu, Egejskim od zachodu i Śródziemnym od południa.
Nowy!!: Języki celtyckie i Azja Mniejsza · Zobacz więcej »
Bath
Bath – miasto w Anglii, w hrabstwie Somerset, położone 159 km na zachód od Londynu i 21 km na wschód od Bristolu.
Nowy!!: Języki celtyckie i Bath · Zobacz więcej »
Bretania
Bretania (gal. Bertaèyn) – kraina historyczna w północno-zachodniej Francji, położona na Półwyspie Bretońskim, nad Oceanem Atlantyckim.
Nowy!!: Języki celtyckie i Bretania · Zobacz więcej »
Bretończycy
Bretończycy – ludność celtycka, zamieszkująca Bretanię w północno-zachodniej części Francji.
Nowy!!: Języki celtyckie i Bretończycy · Zobacz więcej »
Brytowie
Piktowie Brytowie (łac. Brittones, bryt. Pritani lub Priteni) – lud celtycki zamieszkujący Brytanię przed najazdem Anglów i Sasów.
Nowy!!: Języki celtyckie i Brytowie · Zobacz więcej »
Celtowie
kultury halsztackiej Krzyże celtyckie Celtowie (Galowie, Galatowie) – grupa ludów indoeuropejskich wydzielona na podstawie kryteriów językowych.
Nowy!!: Języki celtyckie i Celtowie · Zobacz więcej »
Cesarstwo Rzymskie
Cesarstwo Rzymskie – starożytne państwo obejmujące obszary basenu Morza Śródziemnego, powstałe z przekształcenia republiki rzymskiej w system monarchiczny.
Nowy!!: Języki celtyckie i Cesarstwo Rzymskie · Zobacz więcej »
Edward Lhuyd
Popiersie Edwarda Lhuyda przed University of Wales Centre for Advanced Welsh and Celtic Studies w Aberystwyth Edward Lhuyd (także Lloyd, Lhwyd; ur. 1660, zm. 30 czerwca 1709) – walijski językoznawca, paleontolog i botanik, prekursor lingwistyki porównawczej języków celtyckich.
Nowy!!: Języki celtyckie i Edward Lhuyd · Zobacz więcej »
Europa
Europa Mapa polityczna Europy Europa – część świata leżąca na półkuli północnej, na pograniczu półkuli wschodniej i zachodniej.
Nowy!!: Języki celtyckie i Europa · Zobacz więcej »
Fonem
Fonem – podstawowa jednostka struktury fonologicznej mowy.
Nowy!!: Języki celtyckie i Fonem · Zobacz więcej »
Frygia
Mapa Azji Mniejszej Frygia jako prowincja rzymska Frygowie Frygia (łac. Phrygia) – starożytna kraina w zachodniej części Azji Mniejszej, położona między Bitynią, Myzją, Lidią, Karią, Lycją, Pamfilią, Lykaoniąi Galacją.
Nowy!!: Języki celtyckie i Frygia · Zobacz więcej »
Galacja
starożytnym Rzymie Galacja (gr. Galatike) – w starożytności kraina w centralnej Azji Mniejszej, położona wokół dzisiejszej Ankary, nazwana tak przez Rzymian od nazwy Galatów, przybyłego w ten rejon w III w. p.n.e. odłamu celtyckiej armii Brennusa, która splądrowała w roku 279 roku p.n.e. Macedonię, Tesalię i Epir.
Nowy!!: Języki celtyckie i Galacja · Zobacz więcej »
Galia
Prowincje rzymskiej Galii ok. 58 p.n.e. Galia – kraina historyczna w Europie Zachodniej, obecnie tereny Francji, Belgii, Szwajcarii i północno-zachodnich Włoch, zamieszkana przez plemiona celtyckie.
Nowy!!: Języki celtyckie i Galia · Zobacz więcej »
Gradacja (językoznawstwo)
Gradacja, stopniowanie – proces w morfologii, pozwalający na różnicowanie przymiotników i przysłówków pod względem intensywności danej cechy.
Nowy!!: Języki celtyckie i Gradacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Grupa językowa
Grupa językowa – zespół języków wyróżniony na podstawie ich wspólnych cech, lokalizacji geograficznej lub stwierdzonego pokrewieństwa.
Nowy!!: Języki celtyckie i Grupa językowa · Zobacz więcej »
Irlandczycy
Irlandczycy – naród pochodzenia celtyckiego zamieszkujący Irlandię.
Nowy!!: Języki celtyckie i Irlandczycy · Zobacz więcej »
Irlandia
Irlandia, oficjalnie Republika Irlandii (irl., ang.) – państwo wyspiarskie w zachodniej części Europy, zajmujące większość terytorium wyspy Irlandia, członek Unii Europejskiej.
Nowy!!: Języki celtyckie i Irlandia · Zobacz więcej »
Irlandia (wyspa)
Irlandia (ang. Ireland, irl. Éire) – trzecia pod względem wielkości wyspa w Europie.
Nowy!!: Języki celtyckie i Irlandia (wyspa) · Zobacz więcej »
Izoglosa
Izoglosa (z greckiego) – ogólna nazwa linii na mapach w atlasach językowych.
Nowy!!: Języki celtyckie i Izoglosa · Zobacz więcej »
Język albański
Mapa dialektów albańskich Język albański (alb.) – język indoeuropejski z grupy satem, którym posługuje się ok.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język albański · Zobacz więcej »
Język bretoński
Języki i dialekty Francji Dwujęzyczne drogowskazy w Quimper w Bretanii Język bretoński (Brezhoneg) – język z grupy brytańskiej języków celtyckich.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język bretoński · Zobacz więcej »
Język celtyberyjski
Język celtyberyjski (północno-wschodni hispano-celtycki) – zespół wymarłych dialektów celtyckich, używanych przez zamieszkujących północno-wschodniączęść Półwyspu Iberyjskiego Celtyberów najdalej do I w. p.n.e. Język jest poświadczony bezpośrednio poprzez około 200 inskrypcji pochodzących głównie z II i I w. p.n.e., zapisanych celtyberyjskąmutacjąpisma iberyjskiego oraz alfabetem łacińskim.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język celtyberyjski · Zobacz więcej »
Język gaelicki szkocki
Język gaelicki szkocki (gaelicki, Scottish Gaelic, Scots Gaelic, nazwa własna: Gàidhlig, wym.) – język z grupy goidelskiej języków celtyckich.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język gaelicki szkocki · Zobacz więcej »
Język galatyjski
Język galatyjski (galacki) – wymarły język z grupy celtyckiej.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język galatyjski · Zobacz więcej »
Język galijski
Język galijski – zespół wymarłych dialektów celtyckich, używanych od VI wieku p.n.e. najdalej do V wieku n.e. na terenie współczesnej Francji, Szwajcarii i północnych Włoch.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język galijski · Zobacz więcej »
Język grecki
Wyraz „Grecja” napisany po nowogrecku Wyraz „Cypr” napisany po nowogrecku Język grecki, greka (Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język grecki · Zobacz więcej »
Język hetycki
Tabliczka zapisana w języku hetyckim, pochodząca z XIV wieku p.n.e. Język hetycki (zwany również nesyckim) – język martwy z rodziny języków indoeuropejskich, z gałęzi języków anatolijskichH.A. Hoffner, H.C. Melchert, A Grammar of the Hittite Language, s. 2; I.Yakubovich, Hittite, s. 221.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język hetycki · Zobacz więcej »
Język hindustani
arabskim. Język hindustani – forma języka potocznego używana w Indiach północnych oraz na Dekanie, szczególnie popularna przed podziałem Indii Brytyjskich w 1947 r. Hindustani powstało na podstawie dialektu khariboli, który z kolei wykształcił się z północnych form apabhranśi śauraseni w okresie konsolidacji władzy muzułmańskiej w pierwszej połowie XIII wieku, w okolicach Delhi (niektórzy badacze uważająjednak, że hindustani powstało wcześniej, bo już na początku XII wieku).
Nowy!!: Języki celtyckie i Język hindustani · Zobacz więcej »
Język irlandzki
Język irlandzki, język iryjski (Gaeilge, wym.) – język z grupy goidelskiej języków celtyckich, język narodowy Irlandczyków.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język irlandzki · Zobacz więcej »
Język kornijski
thumb Kornijski szyld w Penzance Język kornijski (kornwalijski, kornicki) – język z grupy brytańskiej języków celtyckich, którego używano do końca XVIII wieku w Kornwalii (południowo-zachodnia Anglia).
Nowy!!: Języki celtyckie i Język kornijski · Zobacz więcej »
Język kumbryjski
Język kumbryjski – wymarły język należący do grupy języków brytańskich.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język kumbryjski · Zobacz więcej »
Język lepontyjski
Język lepontyjski (leponcki) – wymarły język z rodziny celtyckiej.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język lepontyjski · Zobacz więcej »
Język liguryjski (starożytny)
Starożytny język liguryjski – wymarły język Ligurów, którzy zamieszkiwali terytorium północno-zachodnich Włoch, południowo-wschodniej Francji (w tym Korsyki) i północno-wschodniej Hiszpanii przed przybyciem Rzymian.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język liguryjski (starożytny) · Zobacz więcej »
Język luzytański
Jedna z inskrypcji języka luzytańskiego Język luzytański – prawdopodobnie celtycki lub italski język używany przez Luzytanów.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język luzytański · Zobacz więcej »
Język manx
Język manx (mański) (Gaelg Vanninagh; język manx gaelicki) – język z grupy goidelskiej języków celtyckich, który używany jest na Wyspie Man (dependencji Korony brytyjskiej), położonej na Morzu Irlandzkim.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język manx · Zobacz więcej »
Język oskijski
Przybliżone rozmieszczenie języków italskich w VI wieku p.n.e. Język oskijski – wymarły język indoeuropejski, należący do podgrupy oskijsko-umbryjskiej języków italskich.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język oskijski · Zobacz więcej »
Język piktyjski
Język piktyjski – język używany w czasach rzymskich oraz we wczesnym średniowieczu przez Piktów – lud zamieszkujący północnąi środkowączęść Szkocji.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język piktyjski · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język polski · Zobacz więcej »
Język praceltycki
Język praceltycki – rekonstruowany prajęzyk, hipotetyczny przodek wszystkich języków celtyckich.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język praceltycki · Zobacz więcej »
Język praindoeuropejski
Język praindoeuropejski (skrót: pie) – prajęzyk, hipotetyczny ostatni wspólny przodek wszystkich języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język praindoeuropejski · Zobacz więcej »
Język staroirlandzki
Język staroirlandzki, język staroiryjski – wymarły język z grupy celtyckiej.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język staroirlandzki · Zobacz więcej »
Język tartesyjski
Język tartesyjski – język wymarły w ok.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język tartesyjski · Zobacz więcej »
Język walijski
Dwujęzyczny napis na pojeździe policyjnym Dwujęzyczne napisy na dworcu Caerdydd Canolog Język walijski (wal.) – język z grupy brytańskiej języków celtyckich, którym według cenzusu z 2011 roku mówi 18% obywateli Walii (562 tys. osób), a 14% społeczeństwa potrafi w nim czytać, pisać oraz mówić.
Nowy!!: Języki celtyckie i Język walijski · Zobacz więcej »
Języki anatolijskie
Języki anatolijskie (hetyckie) – podrodzina języków indoeuropejskich, którymi posługiwała się ludność zamieszkująca współczesnąAnatolię w okresie od ok.
Nowy!!: Języki celtyckie i Języki anatolijskie · Zobacz więcej »
Języki bałtosłowiańskie
Różne schematy możliwego pokrewieństwa języków bałtyckich i słowiańskich; Van Wijk, 1923 Języki bałtosłowiańskie, języki bałtycko-słowiańskie – hipotetyczna podrodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich, obejmująca języki bałtyckie i języki słowiańskie.
Nowy!!: Języki celtyckie i Języki bałtosłowiańskie · Zobacz więcej »
Języki brytańskie
Języki brytańskie – jedna z dwóch grup języków celtyckich w obrębie języków indoeuropejskich (druga grupa to języki goidelskie).
Nowy!!: Języki celtyckie i Języki brytańskie · Zobacz więcej »
Języki celtyckie kontynentalne
Tabliczka z Botorrita – zabytek języka celtyberyjskiego. Języki celtyckie kontynentalne – najprawdopodobniej parafiletyczna podgrupa językowa w ramach języków celtyckich, zawierająca wymarłe, stosunkowo słabo poświadczone dialekty używane w starożytności i wczesnym średniowieczu na terenie Europy kontynentalnej i Azji Mniejszej.
Nowy!!: Języki celtyckie i Języki celtyckie kontynentalne · Zobacz więcej »
Języki celtyckie wyspiarskie
Języki celtyckie wyspiarskie – jedna z dwóch głównych kategorii w klasyfikacji języków celtyckich.
Nowy!!: Języki celtyckie i Języki celtyckie wyspiarskie · Zobacz więcej »
Języki germańskie
Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.
Nowy!!: Języki celtyckie i Języki germańskie · Zobacz więcej »
Języki goidelskie
Języki goidelskie – podgrupa języków celtyckich w obrębie języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Języki celtyckie i Języki goidelskie · Zobacz więcej »
Języki helleńskie
Języki helleńskie – rodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Języki celtyckie i Języki helleńskie · Zobacz więcej »
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Nowy!!: Języki celtyckie i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »
Języki italoceltyckie
Języki italoceltyckie – hipotetyczna podrodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich skupiająca języki italskie oraz celtyckie.
Nowy!!: Języki celtyckie i Języki italoceltyckie · Zobacz więcej »
Języki italskie
Języki italskie – podrodzina języków indoeuropejskich, z których jeden (łacina) dał początek współczesnym językom romańskim.
Nowy!!: Języki celtyckie i Języki italskie · Zobacz więcej »
Języki kentum
palatalizacji indoeuropejskiej. Języki kentum (od łacińskiego słowa – według wymowy klasycznej: – „100”) – grupa języków indoeuropejskich, w których spółgłoska palatalna k nie uległa – jak w językach satemowych – spirantyzacji, czyli nie przeszła w spółgłoskę szczelinową''ś/s''.
Nowy!!: Języki celtyckie i Języki kentum · Zobacz więcej »
Języki satem
palatalizacji indoeuropejskiej. Języki satem, języki satemowe (od słowa satem „sto” w awestyjskim) – grupa języków indoeuropejskich, w których palatalizacja indoeuropejska zmieniła miękkie w, niekiedy też w (sanskryt) lub (bałtyckie).
Nowy!!: Języki celtyckie i Języki satem · Zobacz więcej »
Języki tocharskie
200px Języki tocharskie – grupa języków indoeuropejskich, które występowały na obszarze wschodniego Turkiestanu Chińskiego i Azji Środkowej.
Nowy!!: Języki celtyckie i Języki tocharskie · Zobacz więcej »
Kornwalia
Kornwalia (/; korn. Kernow /) – kraina geograficzno-historyczna i zarazem najbardziej wysunięte na południowy zachód hrabstwo Anglii, położone na Półwyspie Kornwalijskim, na zachód od rzeki Tamar.
Nowy!!: Języki celtyckie i Kornwalia · Zobacz więcej »
Kornwalijczycy
Położenie Kornwalii świętego Pirana Kornwalijczycy (ang. Cornish people, korn. Kernowyon) – ludność pochodzenia celtyckiego zamieszkująca Kornwalię.
Nowy!!: Języki celtyckie i Kornwalijczycy · Zobacz więcej »
Kultura archeologiczna
kultury bałtyjskie Kultura archeologiczna – zespół stale współwystępujących ze sobąna pewnym terytorium i w pewnym czasie charakterystycznych form źródeł archeologicznych.
Nowy!!: Języki celtyckie i Kultura archeologiczna · Zobacz więcej »
Kultura halsztacka
Pochówki kultury halsztackiej Miecze kultury halsztackiej Kultura halsztacka – kultura archeologiczna epoki żelaza, rozwijająca się w latach 800-450 p.n.e.
Nowy!!: Języki celtyckie i Kultura halsztacka · Zobacz więcej »
Kultura lateńska
Wędrówki Celtów Celtyckie domostwa (rekonstrukcja) z Bundenbach w Niemczech Kultura lateńska – archeolodzy terminem La Tène określajązbiór cech kulturowych charakterystycznych dla ludności celtyckiej, jednak kultura lateńska nie jest jednoznacznie tożsama z kulturąCeltów, gdyż niektóre grupy ludności celtyckiej znalazły się poza oddziaływaniem kultury lateńskiej (badania językowe).
Nowy!!: Języki celtyckie i Kultura lateńska · Zobacz więcej »
Lenicja
Lenicja (łac. lenio „łagodzę, zmiękczam”) – proces fonetyczny, zachodzący w wielu językach, w którym głoska ulega osłabieniu w określonych sytuacjach, jak na przykład spółgłoska pomiędzy samogłoskami czy w wygłosie, może także odgrywać rolę gramatyczną.
Nowy!!: Języki celtyckie i Lenicja · Zobacz więcej »
Onomastyka
Onomastyka – dyscyplina językoznawcza, której przedmiotem badań sąnazwy własne (zwane też onimami).
Nowy!!: Języki celtyckie i Onomastyka · Zobacz więcej »
Półwysep Iberyjski
Półwysep Iberyjski na mapie Europy Półwysep Iberyjski Półwysep Iberyjski (Półwysep Pirenejski, hiszp. i port. Península Ibérica, kat. Península Ibèrica, bask. Iberiar penintsula; w starożytności i średniowieczu Hiszpania) – półwysep znajdujący się w południowo-zachodniej części Europy.
Nowy!!: Języki celtyckie i Półwysep Iberyjski · Zobacz więcej »
Piktowie
Wyspy Brytyjskie VI-VII wieku n.e. (dla ułatwienia naniesiono współczesne nazwy geograficzne) Théodora de Bry, XVI wiek Piktowie („pomalowani”, ze względu na ciała pokryte tatuażami) – nazwa stosowana przez starożytnych Rzymian na określenie grupy plemion zamieszkujących ziemie obecnej Szkocji (na północ od rzek Forth i Clyde) w okresie między przybyciem Rzymian do północnej Brytanii (ok. 100 roku n.e.) a połowąIX wieku.
Nowy!!: Języki celtyckie i Piktowie · Zobacz więcej »
Południowoniemiecka kultura pól popielnicowych
Wózek kultowy z Acholshausen w Bawarii, przedstawiony na znaczku pocztowym Południowoniemiecka kultura pól popielnicowych – kultura archeologiczna środkowej i młodszej epoki brązu.
Nowy!!: Języki celtyckie i Południowoniemiecka kultura pól popielnicowych · Zobacz więcej »
Przydech
Przydech (aspiracja) – zjawisko fonetyczne polegające na energicznym rozwarciu wcześniej zwartych narządów mowy, co daje słaby dźwięk h towarzyszący artykulacji danej spółgłoski zwartej.
Nowy!!: Języki celtyckie i Przydech · Zobacz więcej »
Przyimek
Przyimek – nieodmienna i niesamodzielna część mowy, która łączy się z innymi wyrazami i nadaje im inny sens.
Nowy!!: Języki celtyckie i Przyimek · Zobacz więcej »
Republika rzymska
Republika rzymska – okres w historii starożytnego Rzymu w którym był on republiką, trwający od upadku królestwa w 509*Daty opatrzone asteriskiem podane sąwedług tzw.
Nowy!!: Języki celtyckie i Republika rzymska · Zobacz więcej »
Rewitalizacja językowa
Rewitalizacja językowa – całokształt praktyk mających na celu popularyzację danego kodu językowego wśród docelowej grupy, przeważnie pewnej grupy etnicznej.
Nowy!!: Języki celtyckie i Rewitalizacja językowa · Zobacz więcej »
Samogłoska
Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.
Nowy!!: Języki celtyckie i Samogłoska · Zobacz więcej »
Sanskryt
Rygwedy w sanskrycie Sanskryt (dewanagari: संस्कृतम् saṃskṛtam; sa.msk.rtā bhā.sā, od sa.m+k.r: zestawiać, składać; bhā.sā: język; język uporządkowany, w przeciwieństwie do języków naturalnych prakrytów, tzn. ludowych o nieuporządkowanej gramatyce) – język literacki starożytnych, średniowiecznych i wczesnonowożytnych Indii.
Nowy!!: Języki celtyckie i Sanskryt · Zobacz więcej »
Spółgłoska miękkopodniebienna
Spółgłoska miękkopodniebienna lub welarna – spółgłoska, której wymowa polega na zbliżeniu języka do podniebienia miękkiego (łac. velum).
Nowy!!: Języki celtyckie i Spółgłoska miękkopodniebienna · Zobacz więcej »
Spółgłoska zwarta
Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).
Nowy!!: Języki celtyckie i Spółgłoska zwarta · Zobacz więcej »
Starożytna Grecja
Starożytna Grecja – cywilizacja, która w starożytności rozwijała się w południowej części Półwyspu Bałkańskiego, na wyspach mórz Egejskiego i Jońskiego, wybrzeżach Azji Mniejszej, a później także w innych rejonach Morza Śródziemnego.
Nowy!!: Języki celtyckie i Starożytna Grecja · Zobacz więcej »
System pisma
Współczesne piktogramy Chiński ideogram ''wu'' o znaczeniu „nie” System pisma – sposób zapisu języka przy pomocy znaków graficznych.
Nowy!!: Języki celtyckie i System pisma · Zobacz więcej »
Szkocja
Szkocja (gael. Alba, wym.; sco. i) – kraj stanowiący część Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.
Nowy!!: Języki celtyckie i Szkocja · Zobacz więcej »
Szyk wyrazów
Szyk wyrazów, porządek słów – układ wyrazów w zdaniu, czyli ich usytuowanie względem siebie w perspektywie czasowej (w mowie) lub przestrzennej (w piśmie).
Nowy!!: Języki celtyckie i Szyk wyrazów · Zobacz więcej »
Takson polifiletyczny
zwierzęta stałocieplne Takson polifiletyczny (grupa polifiletyczna) – sztuczny takson, który obejmuje organizmy pochodzące od różnych przodków i niebędące ze sobąspokrewnione, ale wykazujące podobieństwa budowy lub fizjologii na skutek konwergencji.
Nowy!!: Języki celtyckie i Takson polifiletyczny · Zobacz więcej »
Teoria laryngalna
Teoria laryngalna – teoria, według której w języku praindoeuropejskim, oprócz zwykłych spółgłosek i samogłosek istniały trzy głoski o artykulacji gardłowej lub krtaniowej, zwane głoskami laryngalnymi lub w skrócie laryngałami (z gr. larynx „krtań”).
Nowy!!: Języki celtyckie i Teoria laryngalna · Zobacz więcej »
Tradycja oralna
Tradycja oralna – inaczej przekaz ustny lub mówiony.
Nowy!!: Języki celtyckie i Tradycja oralna · Zobacz więcej »
VSO
VSO (Verb Subject Object) – typ języka, w którym zdanie zaczyna się od orzeczenia, potem następuje podmiot, a na końcu dopełnienie.
Nowy!!: Języki celtyckie i VSO · Zobacz więcej »
Walia
Walia Walia (wal. Cymru, wym.; ang. Wales, wym.) – kraj stanowiący część Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.
Nowy!!: Języki celtyckie i Walia · Zobacz więcej »
Walijczycy
Walijczycy (wal. Cymry) – naród celtycki zamieszkujący głównie Walię (3 mln), Stany Zjednoczone (2 mln) i Anglię (0,6 mln).
Nowy!!: Języki celtyckie i Walijczycy · Zobacz więcej »
Wielka Brytania (wyspa)
Wielka Brytania – wyspa na północy Oceanu Atlantyckiego, położona na północny zachód od kontynentalnej Europy.
Nowy!!: Języki celtyckie i Wielka Brytania (wyspa) · Zobacz więcej »
Wyrazy pokrewne
Schemat relacji wyrazów pokrewnych Wyrazy pokrewne – wyrazy w dwóch (lub więcej) językach cechujące się wspólnym pochodzeniem.
Nowy!!: Języki celtyckie i Wyrazy pokrewne · Zobacz więcej »
Wyspa Man
Wyspa Man i jej okolice Mapa Wyspy Man Ramsey) z lotu ptaka Widok wyspy z satelity Tablice rejestracyjne na Wyspie Man Okładka paszportu Wyspy Man Wyspa Man (ang. Isle of Man, manx Ellan Vannin, Mannin) – dependencja korony brytyjskiej znajdująca się na wyspie Man, należącej do archipelagu Wysp Brytyjskich i położonej na Morzu Irlandzkim między WielkąBrytaniąa Irlandią.
Nowy!!: Języki celtyckie i Wyspa Man · Zobacz więcej »
Wyspy Brytyjskie
Wyspy Brytyjskie ('''2''') – megaregion fizycznogeograficzny Europy Zachodniej.
Nowy!!: Języki celtyckie i Wyspy Brytyjskie · Zobacz więcej »
Zmiana językowa
Zmiana językowa – nowy element powstały na gruncie danego systemu językowego; zmiana w jego wewnętrznej strukturze.
Nowy!!: Języki celtyckie i Zmiana językowa · Zobacz więcej »