Języki indoeuropejskie i Rzeczownik

Skróty: Różnice, Podobieństwa, Jaccard Podobieństwo Współczynnik, Referencje.

Różnica między Języki indoeuropejskie i Rzeczownik

Języki indoeuropejskie vs. Rzeczownik

Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących. Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.

Biernik

Biernik – czwarty przypadek deklinacji.

Biernik i Języki indoeuropejskie · Biernik i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Część mowy

Część mowy – specyficzna dla danego języka, wyróżniona głównie na podstawie kryteriów składniowych i fleksyjnych klasa wyrazów (zobacz też klasyfikacja części mowy).

Część mowy i Języki indoeuropejskie · Część mowy i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Deklinacja (językoznawstwo)

Deklinacja (od „odmieniać”) – odmiana wyrazu (imienia) przez przypadki i liczby.

Deklinacja (językoznawstwo) i Języki indoeuropejskie · Deklinacja (językoznawstwo) i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Dopełnienie (językoznawstwo)

Dopełnienie – część zdania oznaczająca przedmiot czynności wyrażonej orzeczeniem zdania w stronie czynnej w sposób bezpośredni bądź pośredni.

Dopełnienie (językoznawstwo) i Języki indoeuropejskie · Dopełnienie (językoznawstwo) i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Esperanto

Flaga esperancka Ludwik Zamenhof ''Lingva Komitato'' (Komitet Językowy), poprzednik ''Akademio de Esperanto'', 1907 r. Esperanto (esperanto: osoba mająca nadzieję, pierwotnie Lingvo Internacia, w tłum. język międzynarodowy) – najbardziej rozpowszechniony na świecie międzynarodowy język pomocniczy.

Esperanto i Języki indoeuropejskie · Esperanto i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Ewolucja języka

Ewolucja języka – proces polegający na przeobrażaniu się struktury języka.

Ewolucja języka i Języki indoeuropejskie · Ewolucja języka i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Język francuski

Języki i dialekty Francji Znajomość języka francuskiego w krajach Unii Europejskiej. Język francuski (fr. lub) – język pochodzenia indoeuropejskiego z grupy języków romańskich.

Język francuski i Języki indoeuropejskie · Język francuski i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Język hiszpański

Instytut Cervantesa w Madrycie Język hiszpański (hiszp.) – język należący do rodziny romańskiej języków indoeuropejskich.

Język hiszpański i Języki indoeuropejskie · Język hiszpański i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Język japoński

Mapa dialektów japońskich Język japoński (jap. nihon-go) – język używany przez ok.

Język japoński i Języki indoeuropejskie · Język japoński i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Język niemiecki

Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.

Język niemiecki i Języki indoeuropejskie · Język niemiecki i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Język polski

Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.

Język polski i Języki indoeuropejskie · Język polski i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Język włoski

Mapa zasięgu występowania języka włoskiego Język włoski (wł.) – język romański objęty statusem urzędowego we Włoszech, San Marino, Watykanie (obok łaciny), Szwajcarii (obok francuskiego, niemieckiego i romansz), Monako (obok francuskiego i monegaskiego) oraz na Istrii, należącej do Chorwacji i Słowenii.

Język włoski i Języki indoeuropejskie · Język włoski i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Liczba (językoznawstwo)

Liczba – kategoria gramatyczna dotycząca niektórych części mowy.

Języki indoeuropejskie i Liczba (językoznawstwo) · Liczba (językoznawstwo) i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Liczba mnoga

Liczba mnoga – szereg form fleksyjnych oznaczających wielość przedmiotów.

Języki indoeuropejskie i Liczba mnoga · Liczba mnoga i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Liczba podwójna

Liczba podwójna (liczba mnoga podwójna, dualis) – występująca w niektórych językach (w tym w dawnej polszczyźnie i czeszczyźnie) kategoria gramatyczna, służąca wyrażaniu podwójności, parzystości.

Języki indoeuropejskie i Liczba podwójna · Liczba podwójna i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Liczba pojedyncza

Liczba pojedyncza, lp – szereg form fleksyjnych oznaczających pojedynczość przedmiotu lub osoby bez względu na to, czy jest to rzeczywiście jednostka (np. mały chłopiec biegnie), gatunek (np. pies szczeka) czy też zbiorowość (np. armia walczy).

Języki indoeuropejskie i Liczba pojedyncza · Liczba pojedyncza i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Mianownik (przypadek)

Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.

Języki indoeuropejskie i Mianownik (przypadek) · Mianownik (przypadek) i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Nazwa własna

Nazwy własne, imię własne, onim – nazwy przysługujące jednostkom, w odróżnieniu od nazw pospolitych, które odnosząsię do dowolnych klas jednostek (egzemplarzy określonej klasy przedmiotów).

Języki indoeuropejskie i Nazwa własna · Nazwa własna i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Podmiot (językoznawstwo)

Podmiot – część zdania, która w zdaniu w stronie czynnej oznacza wykonawcę czynności wyrażonej orzeczeniem, obiekt podlegający procesowi wyrażonemu orzeczeniem lub znajdujący się w stanie wyrażonym orzeczeniem.

Języki indoeuropejskie i Podmiot (językoznawstwo) · Podmiot (językoznawstwo) i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Przypadek

Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.

Języki indoeuropejskie i Przypadek · Przypadek i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Rodzaj gramatyczny

Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.

Języki indoeuropejskie i Rodzaj gramatyczny · Rodzaj gramatyczny i Rzeczownik · Zobacz więcej »

Semantyka (językoznawstwo)

Semantyka językoznawcza (gr., sēmantikós – „ważny”, „znaczący”) – dział językoznawstwa ogólnego, część semiotyki (ogólnej dyscypliny zajmującej się systemami znakowymi) badający problem znaczenia w języku, a także relacji formy znaku do treści oznaczanej, w ujęciu synchronicznym i diachronicznym.

Języki indoeuropejskie i Semantyka (językoznawstwo) · Rzeczownik i Semantyka (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Syntaktyka (językoznawstwo)

Syntaktyka, składnia (gr. sýntaxis – „porządek, szyk”, syntaktikós – „porządkujący”) – dział językoznawstwa, który zajmuje się budowąwypowiedzeń.

Języki indoeuropejskie i Syntaktyka (językoznawstwo) · Rzeczownik i Syntaktyka (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Zdanie

Zdanie – w językoznawstwie termin ten oznacza wypowiedzenie służące do zakomunikowania jakiejś treści i podlegające ograniczeniom formalnym.

Języki indoeuropejskie i Zdanie · Rzeczownik i Zdanie · Zobacz więcej »