Szybszy dostęp niż przeglądarce!
29 kontakty: Antologia, Ateji, Buddyzm, Fudżi, Heian, Hiragana, Język średniochiński, Język japoński, Kana (pismo), Kanji, Kapitaliki, Katakana, Kinsekibun, Klasyczny język japoński, Kojiki, Kun’yomi, Man’yōshū, Mokkan, Mora (lingwistyka), Nagoja, Nara (miasto w Japonii), Nihon-shoki, On’yomi, Pismo chińskie, Pismo trawiaste, Semantyka (językoznawstwo), Silva Iaponicarum, Sylaba, Sylabariusz.
Antologia
Antologia (gr. ἀνθολογία) – pojedyncza publikacja albo seria wydawnicza wydana drukiem lub cykl audycji radiowych bądź kolekcja nagrań płytowych itp.
Nowy!!: Man’yōgana i Antologia · Zobacz więcej »
Ateji
– grupa znaków chińskich (kanji), służąca w języku japońskim do fonetycznego zapisu (jako fonetyczny ekwiwalent) niektórych słów.
Nowy!!: Man’yōgana i Ateji · Zobacz więcej »
Buddyzm
„Koło Dharmy” – najczęściej spotykany buddyjski symbol. Flaga buddyjska Buddyzm (inna nazwa to: sanskr. Buddha Dharma; pāli. Buddha Dhamma lub Buddha Sasana – „Nauka Przebudzonego”) – nonteistyczny system filozoficzny i religijny, którego założycielem i twórcąjego podstawowych założeń był żyjący od około 560 do 480 roku p.n.e. Siddhārtha Gautama (pāli. Siddhattha Gotama), syn księcia z rodu Śākyów, władcy jednego z miast-państw w północnych Indiach.
Nowy!!: Man’yōgana i Buddyzm · Zobacz więcej »
Fudżi
– czynny stratowulkan i zarazem najwyższy szczyt Japonii (3776 m n.p.m.). Leży na wyspie Honsiu (Honshū), na południowy zachód od stolicy, Tokio.
Nowy!!: Man’yōgana i Fudżi · Zobacz więcej »
Heian
Chigusa Kotani (Yoshioka) 1889-1947, ''Dama dworu okresu Heian'' – jeden z okresów, na które historycy tradycyjnie dzielądzieje Japonii, trwający od 794 do 1185 roku, najdłuższy (prawie 400 lat) czas względnego spokoju wewnętrznego.
Nowy!!: Man’yōgana i Heian · Zobacz więcej »
Hiragana
– jeden z dwóch japońskich systemów pisma sylabicznego kana.
Nowy!!: Man’yōgana i Hiragana · Zobacz więcej »
Język średniochiński
Język średniochiński – zespół form języka chińskiego używanych między VI a X wiekiem.
Nowy!!: Man’yōgana i Język średniochiński · Zobacz więcej »
Język japoński
Mapa dialektów japońskich Język japoński (jap. nihon-go) – język używany przez ok.
Nowy!!: Man’yōgana i Język japoński · Zobacz więcej »
Kana (pismo)
– wspólna nazwa japońskich pism sylabicznych: hiragany ひらがな i katakany カタカナ.
Nowy!!: Man’yōgana i Kana (pismo) · Zobacz więcej »
Kanji
Słowo ''kanji'' („znaki Hanów”) zapisane znakami kanji – znaki logograficzne pochodzenia chińskiego, które wraz z sylabariuszami hiragana (ひらがな, 平仮名), katakana (カタカナ, 片仮名), cyframi arabskimi oraz alfabetem łacińskim stanowiąelement pisma japońskiego.
Nowy!!: Man’yōgana i Kanji · Zobacz więcej »
Kapitaliki
Środkowa część wyrazu została złożona kapitalikami Kapitaliki („główny”) – znaki (głównie litery i cyfry) o wyglądzie wersalików, ale wielkości zbliżonej do liter tekstowych bez wydłużeń górnych i dolnych.
Nowy!!: Man’yōgana i Kapitaliki · Zobacz więcej »
Katakana
– jeden z dwóch japońskich systemów pisma sylabicznego kana.
Nowy!!: Man’yōgana i Katakana · Zobacz więcej »
Kinsekibun
Ō no Yasumaro, uznana oficjalnie w Japonii za „ważny zabytek kultury” (''jūyō bunkazai'' 重要文化財) – japońskie inskrypcje ryte lub kute w metalu bądź kamieniu, odlewane z metalu, ewentualnie pisane tuszem, uważane za szczególnie wartościowe źródło historyczne, służące do badania japońskiej starożytności.
Nowy!!: Man’yōgana i Kinsekibun · Zobacz więcej »
Klasyczny język japoński
– etap rozwoju języka japońskiego, przypadający na IX–XII wiek, tj.
Nowy!!: Man’yōgana i Klasyczny język japoński · Zobacz więcej »
Kojiki
''Kojiki'', manuskrypt Shinpukuji, 1371-1372 – dzieło mające stanowić oficjalnąhistorię Japonii, spisane w 712 roku przez wysokiej rangi urzędnika dworskiego,, na rozkaz cesarzowej Gemmei.
Nowy!!: Man’yōgana i Kojiki · Zobacz więcej »
Kun’yomi
– jeden z dwóch sposobów czytania znaków kanji (drugim jest on’yomi).
Nowy!!: Man’yōgana i Kun’yomi · Zobacz więcej »
Man’yōshū
Man’yōshū (rękopis ''Genryaku kōhon'' 元暦校本 z okresu Heian) – najstarsza zachowana do naszych czasów antologia poezji japońskiej.
Nowy!!: Man’yōgana i Man’yōshū · Zobacz więcej »
Mokkan
Mokkany (kopie), pochodzące z VII-VIII wieku z wykopalisk w dawnych siedzibach dworu cesarskiego: Asuka-kyō, Fujiwara-kyō i Heijō-kyō – japońskie tabliczki drewniane, najczęściej podłużne, liczące przeciętnie 20-30 cm długości, zawierające różnej treści napisy wykonane tuszem.
Nowy!!: Man’yōgana i Mokkan · Zobacz więcej »
Mora (lingwistyka)
Mora (łac.) – jest najmniejsząjednostkąprozodycznąużywanąw metryce i fonologii, będąca nosicielem cech prozodycznych.
Nowy!!: Man’yōgana i Mora (lingwistyka) · Zobacz więcej »
Nagoja
– miasto w południowej części wyspy Honsiu, którego aglomerację zamieszkuje około 9 mln ludzi, co czyni jątrzeciąco do wielkości w Japonii, po Tokio i Osace.
Nowy!!: Man’yōgana i Nagoja · Zobacz więcej »
Nara (miasto w Japonii)
– stolica prefektury Nara w regionie Kinki (Kansai) na wyspie Honsiu (Honshū), ok.
Nowy!!: Man’yōgana i Nara (miasto w Japonii) · Zobacz więcej »
Nihon-shoki
– dzieło historiograficzne, którego kompilację ukończono w 720 roku.
Nowy!!: Man’yōgana i Nihon-shoki · Zobacz więcej »
On’yomi
– jeden z dwóch sposobów czytania znaków kanji: „czytanie sinojapońskie” lub inaczej „wymowa zapożyczona z chińskiego”, używana zwykle w złożeniach, reprezentująca słowa – lub ich elementy – pochodzące z Chin.
Nowy!!: Man’yōgana i On’yomi · Zobacz więcej »
Pismo chińskie
Pismo chińskie (chiń. hànzì, jap. kanji, kor. hancha) – sylabowe pismo logograficzne (ideograficzno-fonetyczne), stworzone najwcześniej 8 tys.
Nowy!!: Man’yōgana i Pismo chińskie · Zobacz więcej »
Pismo trawiaste
Pismo trawiaste w ''Traktacie o kaligrafii'' Sun Guotinga Qing. Autorami poszczególnych form są: 1 Sun Guoting; 2, 3 Huai Su; 4 Yan Zhenqing; 5 Zhao Mengfu; 6, 7 Zhu Zhisan; 8 nn., inaczej pismo szkicowe – kaligraficzna odmiana chińskiego pisma, powstała celem przyspieszenia i ułatwienia kreślenia znaków.
Nowy!!: Man’yōgana i Pismo trawiaste · Zobacz więcej »
Semantyka (językoznawstwo)
Semantyka językoznawcza (gr., sēmantikós – „ważny”, „znaczący”) – dział językoznawstwa ogólnego, część semiotyki (ogólnej dyscypliny zajmującej się systemami znakowymi) badający problem znaczenia w języku, a także relacji formy znaku do treści oznaczanej, w ujęciu synchronicznym i diachronicznym.
Nowy!!: Man’yōgana i Semantyka (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Silva Iaponicarum
Silva Iaponicarum to półrocznik japonistyczny, wydawany przez polskąjaponistykę po angielsku i japońsku (ukazująsię także tłumaczenia na język polski).
Nowy!!: Man’yōgana i Silva Iaponicarum · Zobacz więcej »
Sylaba
Struktura sylaby Sylaba (syllabḗ), zgłoska – element struktury fonologicznej aktu komunikacyjnego, który pomimo pozornej oczywistości wciąż nie ma ustalonej jednoznacznej definicji.
Nowy!!: Man’yōgana i Sylaba · Zobacz więcej »
Sylabariusz
Część afrykańskiego sylabariusza vai Sylabariusz – system pisma, w którym pojedyncze znaki reprezentującałe sylaby, a nie pojedyncze głoski.
Nowy!!: Man’yōgana i Sylabariusz · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Gisho, Kungana, Magana, Man'yōgana, Manyogana, Ongana.
