Szybszy dostęp niż przeglądarce!
183 kontakty: Abstrakcja (sztuka), Alfabet, Alfabet łaciński, Analfabetyzm, Azja Wschodnia, Baihua, Bambus, Bi Sheng, Bliski Wschód, Bopomofo, Brązy, Buddyzm, Cangjie, Cenzura Internetu w Chińskiej Republice Ludowej, Cesarstwo Rzymskie, Chữ nôm, Chińczycy Han, Chińska Republika Ludowa, Chińskie liczebniki, Chińskie węzełki, Chiny, Cyfry arabskie, Czcionka, Cztery skarby gabinetu, Czyngis-chan, Dżurdżeni, Dialekt, Dialekt pekiński, Druk, Dryf semantyczny, Dyglosja, Dynastia Han, Dynastia Ming, Dynastia Shang, Dynastia Tang, Dynastia Yuan, Dynastia Zhou, Estampaż, Etymologia, Europa, Ewolucja języka, Fazy artykulacyjne wyrazu, Fonetyzacja, Fuxi, Głoska, Glina, Hancha, Hangul, Hanyu pinyin, Henan, ..., Hieroglify, Hiragana, Historia Chin, Historia druku, Holizm, Homofonia (językoznawstwo), Hongkong, Huang Di, Huang He, Ideogram, Iloraz inteligencji, Iran, J.K. Rowling, Język (mowa), Język angielski, Język średniochiński, Język chiński, Język japoński, Język koreański, Język minnański, Język starochiński, Język wietnamski, Języki słowiańskie, Jedwab, Johannes Gutenberg, Joseph Needham, K2, Kaligrafia, Kamień pisarski, Kana (pismo), Kanji, Karaoke, Katakana, Kitanowie, Klan (antropologia), Klasyczny język chiński, Klucz (pismo chińskie), Koń domowy, Kod, Komputer osobisty, Komunizm, Konfucjanizm, Korea, Kropka, Lekcja (językoznawstwo), Lu Xun, Makau, Man’yōgana, Mao Zedong, Marshall McLuhan, Mencjusz, Minnańska Wikipedia, Mongołowie, Morfem, Napisy na brązach, Napisy na kościach wróżebnych, Nüshu, O Shi Shi, który jadał lwy, Optyczne rozpoznawanie znaków, Ortografia, Osiem Zasad Znaku Yong, Palmtop, Papier, Półwysep Koreański, Pędzel pisarski, Pierwiastek chemiczny, Piktofonogram, Piktogram, Pingliangtai, Pismo bieżące, Pismo dżurdżeńskie, Pismo dongba, Pismo ideograficzne, Pismo japońskie, Pismo kancelaryjne, Pismo kitańskie, Pismo logograficzne, Pismo małopieczęciowe, Pismo tanguckie, Pismo trawiaste, Pismo wielkopieczęciowe, Pismo wzorcowe, Pismo złożone, Pole semantyczne, Powstanie pisma chińskiego, Prącie, Przecinek, Qin (okres Zhou), Qin Shi Huang, Regionalizm (językoznawstwo), Republika Chińska, Rotyczność, Sanskryt, Słowo, Shuowen Jiezi, Singapur, Sinizacja, Sinogram (językoznawstwo), Spółgłoska, Standardowy język kantoński, Standardowy język mandaryński, Styl potoczny, Swastyka, Sylaba, Sylabariusz, System Palladiusza, Systemy pisma CJK, Tabu, Tang Taizong, Tanguci, Totem (religia), Tradycyjne pismo chińskie, Transkrypcja na chiński, Tusz (farba), UNESCO, Uproszczone pismo chińskie, VII wiek, Wade-Giles, Wang Xizhi, Wietnam, Wróżenie, Wydawnictwo Naukowe PWN, Wykrzyknik, Wyraz, Wyspy Japońskie, XIII wiek, XIV wiek, Xixia, Xu Shen, XV wiek, XX wiek, Znak zapytania, 1436. Rozwiń indeks (133 jeszcze) »
Abstrakcja (sztuka)
Abstrakcja („oderwanie”) – w sztukach plastycznych: taka realizacja dzieła, w której jest ono pozbawione wszelkich cech ilustracyjności, a artysta nie stara się naśladować natury.
Nowy!!: Pismo chińskie i Abstrakcja (sztuka) · Zobacz więcej »
Alfabet
Alfabet polski (litery szare nie sąużywane w słowach pochodzenia polskiego) Alfabet, abecadło (od stgr. nazw pierwszych liter alfabetu: alfa i beta lub z) – najpopularniejszy system zapisywania mowy.
Nowy!!: Pismo chińskie i Alfabet · Zobacz więcej »
Alfabet łaciński
kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.
Nowy!!: Pismo chińskie i Alfabet łaciński · Zobacz więcej »
Analfabetyzm
Analfabetyzm (gr. ἀναλφάβητος nieznający liter) – w rozumieniu popularnym brak umiejętności pisania i czytania oraz wykonywania czterech podstawowych działań matematycznych u osób dorosłych, tj.
Nowy!!: Pismo chińskie i Analfabetyzm · Zobacz więcej »
Azja Wschodnia
Azja Wschodnia Mapa Azji Wschodniej Azja Wschodnia – region Azji, którego obszar i granice można określić w ujęciu geograficznym lub kulturowym: "The East Asian cultural sphere evolves when Japan, Korea, and what is today Vietnam all share adapted elements of Chinese civilization of this period (that of the Tang dynasty), in particular Buddhism, Confucian social and political values, and literary Chinese and its writing system." en.
Nowy!!: Pismo chińskie i Azja Wschodnia · Zobacz więcej »
Baihua
Baihua (chiń. trad. 白話, chiń. upr. 白话, pinyin: báihuà) – chińskie określenie języka mówionego i wzorowanego na nim języka pisanego (白話文 báihuàwén), używane dawniej szczególnie w przeciwstawieniu do języka klasycznego, określanego jako wenyanwen.
Nowy!!: Pismo chińskie i Baihua · Zobacz więcej »
Bambus
Zarośla bambusowe ''Bambusa ventricosa'' Bambus (Bambusa Shreb.) – rodzaj roślin wieloletnich o drewniejących łodygach, należący do rodziny wiechlinowatych.
Nowy!!: Pismo chińskie i Bambus · Zobacz więcej »
Bi Sheng
Bi Sheng (ur. ok. 990, zm. 1051) – Chińczyk, który w latach 1041–1048 wynalazł ruchomączcionkę.
Nowy!!: Pismo chińskie i Bi Sheng · Zobacz więcej »
Bliski Wschód
Mapa polityczna Zdjęcie satelitarne Bliski Wschód (hebr. המזרח התיכון;, Xâvar-e Miyâne; przestarzałe Lewant) – region geograficzny obejmujący głównie Azję Zachodnią, ale w pewnych kontekstach także obszary Europy i Afryki.
Nowy!!: Pismo chińskie i Bliski Wschód · Zobacz więcej »
Bopomofo
Bopomofo, właściwie zhuyin fuhao (chiń. trad. 注音符號, chiń. upr. 注音符号, pinyin: zhùyīn fúhào), czyli „znaki do zapisywania dźwięków” lub zhuyin zimu (chiń. trad. i chiń. upr. 注音字母, pinyin: zhùyīn zìmǔ), czyli „litery opisujące dźwięki” – oparte na piśmie chińskim pismo fonetyczne służące do zapisywania wymowy znaków języka chińskiego, stosowane zwłaszcza do zapisu wymowy tzw.
Nowy!!: Pismo chińskie i Bopomofo · Zobacz więcej »
Brązy
Dawne brązy santim z 1939 r. wybita z brązu Brązy – stopy miedzi z cynąlub innymi metalamiNazwa brąz bez dalszych określeń oznacza stop miedzi i cyny.
Nowy!!: Pismo chińskie i Brązy · Zobacz więcej »
Buddyzm
„Koło Dharmy” – najczęściej spotykany buddyjski symbol. Flaga buddyjska Buddyzm (inna nazwa to: sanskr. Buddha Dharma; pāli. Buddha Dhamma lub Buddha Sasana – „Nauka Przebudzonego”) – nonteistyczny system filozoficzny i religijny, którego założycielem i twórcąjego podstawowych założeń był żyjący od około 560 do 480 roku p.n.e. Siddhārtha Gautama (pāli. Siddhattha Gotama), syn księcia z rodu Śākyów, władcy jednego z miast-państw w północnych Indiach.
Nowy!!: Pismo chińskie i Buddyzm · Zobacz więcej »
Cangjie
Cangjie – legendarna postać z historii Chin, wynalazca chińskiego pisma.
Nowy!!: Pismo chińskie i Cangjie · Zobacz więcej »
Cenzura Internetu w Chińskiej Republice Ludowej
Cenzura Internetu w Chińskiej Republice Ludowej – kontrola treści zamieszczanych w internecie realizowana przez władze państwowe poprzez szereg praw i rozporządzeń administracyjnych w Chinach.
Nowy!!: Pismo chińskie i Cenzura Internetu w Chińskiej Republice Ludowej · Zobacz więcej »
Cesarstwo Rzymskie
Cesarstwo Rzymskie – starożytne państwo obejmujące obszary basenu Morza Śródziemnego, powstałe z przekształcenia republiki rzymskiej w system monarchiczny.
Nowy!!: Pismo chińskie i Cesarstwo Rzymskie · Zobacz więcej »
Chữ nôm
Chữ nôm (𡦂喃) – pismo wernakularne, pismo wietnamskie wywodzące się z pisma chińskiego (wiet. hán tự).
Nowy!!: Pismo chińskie i Chữ nôm · Zobacz więcej »
Chińczycy Han
Chińczycy Han (Hanowie) – naród zamieszkujący głównie ChińskąRepublikę Ludową, gdzie stanowiąok.
Nowy!!: Pismo chińskie i Chińczycy Han · Zobacz więcej »
Chińska Republika Ludowa
Pekin Szanghaj Mount Everest Chińska Republika Ludowa, ChRL, Chiny – państwo w Azji Wschodniej, obejmujące historyczne Chiny (bez Tajwanu) oraz Tybet i inne ziemie w Azji Środkowej zamieszkane w sumie przez 56 grup etnicznych.
Nowy!!: Pismo chińskie i Chińska Republika Ludowa · Zobacz więcej »
Chińskie liczebniki
Odpowiedniki liczb w języku chińskim Chińczycy stosująsystem dziesiętny, w którym cyfrom arabskim od 1 do 9 odpowiadająznaki: 一, 二, 三, 四, 五, 六, 七, 八, 九 oraz 十 jako 10.
Nowy!!: Pismo chińskie i Chińskie liczebniki · Zobacz więcej »
Chińskie węzełki
Współczesne chińskie węzełki, służące jako ozdoba Chińskie węzełki – popularna chińska ozdoba w postaci artystycznie splątanych sznurków.
Nowy!!: Pismo chińskie i Chińskie węzełki · Zobacz więcej »
Chiny
Dynastii Qing. Chiny – region historyczno-kulturowy w Azji, będący jednąz najstarszych cywilizacji na świecie.
Nowy!!: Pismo chińskie i Chiny · Zobacz więcej »
Cyfry arabskie
Europejskie i arabskie cyfry na znaku drogowym w Abu Zabi Cyfry arabskie, właściwie europeizowane cyfry hinduskie – cyfry stosowane obecnie powszechnie na całym świecie do zapisywania liczb.
Nowy!!: Pismo chińskie i Cyfry arabskie · Zobacz więcej »
Czcionka
Budowa czcionki ligaturą(złożeniem dwu liter) Kaszta zecerska pełna czcionek maszynie do pisania WIKipe IA Czcionka (staropolskie nazwy: krotło, cćonka, trzcionka) – rodzaj nośnika pojedynczych znaków pisma drukarskiego (liter, cyfr, ornamentów, znaków), podstawowy materiał zecerski używany w technice druku wypukłego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Czcionka · Zobacz więcej »
Cztery skarby gabinetu
Cztery skarby gabinetu – przedmioty niezbędne do kreślenia znaków pisma chińskiego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Cztery skarby gabinetu · Zobacz więcej »
Czyngis-chan
Czyngis-chan, Dżyngis-chan, do 1206 Temudżyn (Чингис хаан, Czingis chaan, IPA:,, Тэмүжин, Temudżin, IPA) (ur. według źródeł muzułmańskich w 1155, według źródeł chińskich i mongolskich w 1162 w Deliün Bołdak, rejon obecnej Czyty w Rosji, zm. 18 sierpnia 1227) – chan Mongołów i założyciel imperium mongolskiego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Czyngis-chan · Zobacz więcej »
Dżurdżeni
Dżurdżeni – lud pochodzenia tunguskiego, zamieszkujący Mandżurię od co najmniej XI wieku.
Nowy!!: Pismo chińskie i Dżurdżeni · Zobacz więcej »
Dialekt
Dialekt, narzecze – wieloznaczny termin lingwistyczny.
Nowy!!: Pismo chińskie i Dialekt · Zobacz więcej »
Dialekt pekiński
Dialekt pekiński (chin. upr.: 北京话; chin. trad.: 北京話; pinyin: Běijīnghuà) – dialekt języka chińskiego, należący do tzw.
Nowy!!: Pismo chińskie i Dialekt pekiński · Zobacz więcej »
Druk
Prasa drukarska z 1811 roku. współczesna drukarnia gazetowa Druk (‘nacisk’) – wielokrotne odbicie obrazu z formy drukowej na podłoże drukowe (np. na papier drukowy).
Nowy!!: Pismo chińskie i Druk · Zobacz więcej »
Dryf semantyczny
Dryf semantyczny, zmiana znaczeniowa, zmiana znaczenia lub zmiana semantyczna – zjawisko polegające na poszerzeniu pola semantycznego słowa lub jego zawężeniu.
Nowy!!: Pismo chińskie i Dryf semantyczny · Zobacz więcej »
Dyglosja
Dyglosja (z gr. diglossia „dwujęzyczność”) – sytuacja, w której jedna społeczność językowa posługuje się dwiema odmianami języka (systemami językowymi), spełniającymi różne funkcje i mającymi własny zakres zastosowania.
Nowy!!: Pismo chińskie i Dyglosja · Zobacz więcej »
Dynastia Han
Dynastia Han (206 p.n.e.–220 n.e.) (wym.) była drugądynastiącesarskąChin, po dynastii Qin (221-206 p.n.e.) i przed EpokąTrzech Królestw (220-280 n.e.). Założycielem dynastii był Liu Bang, późniejszy cesarz Gaozu.
Nowy!!: Pismo chińskie i Dynastia Han · Zobacz więcej »
Dynastia Ming
Dynastia Ming (1368–1644) (wym.) – dynastia cesarska Chin, panująca po upadku mongolskiej dynastii Yuan.
Nowy!!: Pismo chińskie i Dynastia Ming · Zobacz więcej »
Dynastia Shang
Dynastia Shang lub Yin (殷) – pierwsza historycznie potwierdzona dynastia panująca w Chinach, która panowała na północnym wschodzie Chin właściwych w dolinie Rzeki Żółtej od około 1600 p.n.e. do 1046 p.n.e. Była następczyniąna wpół legendarnej dynastii Xia i poprzedzała dynastię Zhou.
Nowy!!: Pismo chińskie i Dynastia Shang · Zobacz więcej »
Dynastia Tang
Dynastia Tang (wym.; język średniochiński: dhɑng) (18 czerwca 618 – 1 czerwca 907) – dynastia cesarska w Chinach, następczyni dynastii Sui i poprzedniczka Pięciu Dynastii i Dziesięciu Królestw.
Nowy!!: Pismo chińskie i Dynastia Tang · Zobacz więcej »
Dynastia Yuan
Dynastia Yuan (wym.) – mongolska dynastia władająca imperium chińsko-mongolskim w latach 1279–1368, a następnie jako dynastia północnych Yuan do 1635 w Mongolii.
Nowy!!: Pismo chińskie i Dynastia Yuan · Zobacz więcej »
Dynastia Zhou
Stolice dynastii Zhou - Qiyi, podwójna stolica Feng/Hao (to ostatnie było nazywane także Zongzhou) i wschodnia stolica Chengzhou (późn. Luoyang) Dynastia Zhou – dynastia panująca w Chinach w latach 1045 do 256 p.n.e. Lud Zhou od XII wieku p.n.e. zamieszkiwał dolinę rzeki Wei.
Nowy!!: Pismo chińskie i Dynastia Zhou · Zobacz więcej »
Estampaż
Estampaż (fr. estampage) – technika wykonywania odbitek płaskorzeźb i napisów z kamienia lub z brązu za pomocąpapieru.
Nowy!!: Pismo chińskie i Estampaż · Zobacz więcej »
Etymologia
Etymologia – dział językoznawstwa badający pochodzenie wyrazów, zmiany ich znaczenia i formy w miarę upływu czasu.
Nowy!!: Pismo chińskie i Etymologia · Zobacz więcej »
Europa
Europa Mapa polityczna Europy Europa – część świata leżąca na półkuli północnej, na pograniczu półkuli wschodniej i zachodniej.
Nowy!!: Pismo chińskie i Europa · Zobacz więcej »
Ewolucja języka
Ewolucja języka – proces polegający na przeobrażaniu się struktury języka.
Nowy!!: Pismo chińskie i Ewolucja języka · Zobacz więcej »
Fazy artykulacyjne wyrazu
Fazy artykulacyjne wyrazu – zwane także fazami wypowiedzi, sąto części składowe (fazy) wyrazu składające się z jednej lub kilku głosek.
Nowy!!: Pismo chińskie i Fazy artykulacyjne wyrazu · Zobacz więcej »
Fonetyzacja
Fonetyzacja – proces polegający na przystosowywaniu, najczęściej pisowni, do wymowy, w metodyce szybkiego czytania nazywany także subwokalizacją.
Nowy!!: Pismo chińskie i Fonetyzacja · Zobacz więcej »
Fuxi
Fuxi (znany też jako Taihao) – w mitologii chińskiej pierwszy z legendarnych Trzech Czcigodnych, najdawniejszych władców Chin.
Nowy!!: Pismo chińskie i Fuxi · Zobacz więcej »
Głoska
Głoska – najmniejszy element dźwiękowej formy wypowiedzi charakteryzujący się stałym zespołem fonetycznych cech artykulacyjnych i akustycznych.
Nowy!!: Pismo chińskie i Głoska · Zobacz więcej »
Glina
Glina Glina – ilasta skała osadowa, powstała najczęściej w okresie czwartorzędu w wyniku nagromadzenia osadów morenowych (skały ilaste starsze niż czwartorzędowe nazywane sąnajczęściej iłami).
Nowy!!: Pismo chińskie i Glina · Zobacz więcej »
Hancha
Hancha, hanja (한자, 漢字; dosł. „znaki Han”) lub Hanmun (한문; 漢文), czasami tłumaczone jako „znaki sinokoreańskie” – koreańska nazwa dla znaków chińskich.
Nowy!!: Pismo chińskie i Hancha · Zobacz więcej »
Hangul
Hangul (również hangŭl, hangeul, hangyl) – alfabet koreański stworzony w XV wieku przez Sejonga Wielkiego; składa się z 24 znaków: 14 spółgłosek i 10 samogłosek.
Nowy!!: Pismo chińskie i Hangul · Zobacz więcej »
Hanyu pinyin
Hanyu pinyin – oficjalna transkrypcja standardowego języka mandaryńskiego (putonghua, hanyu pinyin: pǔtōnghuà) – urzędowego języka Chin – na alfabet łaciński.
Nowy!!: Pismo chińskie i Hanyu pinyin · Zobacz więcej »
Henan
Henan – prowincja ChRL w centrum kraju, na południe od Rzeki Żółtej.
Nowy!!: Pismo chińskie i Henan · Zobacz więcej »
Hieroglify
Hieroglify ze świątyni w Kom Ombo Hieroglify (hieroglyphiká, dosł. „święte znaki”) – najstarszy rodzaj pisma starożytnego Egiptu, obok pisma hieratycznego i demotycznego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Hieroglify · Zobacz więcej »
Hiragana
– jeden z dwóch japońskich systemów pisma sylabicznego kana.
Nowy!!: Pismo chińskie i Hiragana · Zobacz więcej »
Historia Chin
Przybliżone terytoria kontrolowane przez różne dynastie i państwa w całej historii Chin Historia Chin – historia Chin od czasów najdawniejszych aż do dnia dzisiejszego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Historia Chin · Zobacz więcej »
Historia druku
XV-wieczna drukarnia Kaspera Elyana Starodruk Historia druku – odnosi się do sposobu nanoszenia obrazu metodąodbicia go z formy drukowej na podłoże drukowe za pomocąfarby drukowej.
Nowy!!: Pismo chińskie i Historia druku · Zobacz więcej »
Holizm
Holizm (od gr. holos – całość) – pogląd (przeciwstawny redukcjonizmowi), według którego wszelkie zjawiska tworząukłady całościowe, podlegające swoistym prawidłowościom, których nie można wywnioskować na podstawie wiedzy o prawidłowościach rządzących ich składnikami.
Nowy!!: Pismo chińskie i Holizm · Zobacz więcej »
Homofonia (językoznawstwo)
Homofonia – fonetyczna tożsamość różnych segmentów językowych (głosek, sylab, wyrazów itd.) przy możliwych różnicach w pisowni.
Nowy!!: Pismo chińskie i Homofonia (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Hongkong
Podział administracyjny Hongkongu Wzgórza Wiktorii Ulica Hongkongu Star Ferry, prom łączący Koulun z wyspąHongkong Dżonka Katamaran „Discovery Bay 3” w przystani promowej, w głębi wieżowiec International Finance Centre Jeden z tuneli łączących Koulun i wyspę Hongkong Plaża nad zatokąRepulse, na południowym wybrzeżu wyspy Hongkong Hongkong (chiń. 香港, kantoński jyutping: hoeng gong wym., ang. Hong Kong, mandaryński pinyin: Xiānggǎng wym.), oficjalnie: Specjalny Region Administracyjny Hongkong Chińskiej Republiki Ludowej (ang. Hong Kong Special Administrative Region of the People’s Republic of China, w skrócie Hong Kong SAR, HKSAR) – miasto i specjalny region administracyjny Chińskiej Republiki Ludowej, znajdujący się nad Morzem Południowochińskim, w Delcie Rzeki Perłowej.
Nowy!!: Pismo chińskie i Hongkong · Zobacz więcej »
Huang Di
Huang Di – legendarny władca i protoplasta Chińczyków, który miał panować w latach 2697-2597 p.n.e. lub 2674-2575 p.n.e. Zaliczany do Trzech Dostojnych i Pięciu Cesarzy, uważany był za wynalazcę pisma, kompasu, koła garncarskiego, pierwszego kalendarza, astronomii, matematyki i medycyny, a w okresie rozwoju taoizmu uznawano go za jednego z głównych jego patronów (często mylono z nim mędrca tej filozofii, Laozi); jego synem był cesarz Zhuanxu.
Nowy!!: Pismo chińskie i Huang Di · Zobacz więcej »
Huang He
Huang He, Rzeka Żółta (dosł. Żółta Rzeka) – rzeka w północnych Chinach o długości 5464 km, druga co do wielkości rzeka w państwie.
Nowy!!: Pismo chińskie i Huang He · Zobacz więcej »
Ideogram
Człowiek z toporem w głowie – hieroglif oznaczający „wroga” lub „śmierć”. Płaskorzeźba ze świątyni w Luksorze piśmie wielkopieczęciowym; postać współczesna '''从''' Ideogram (– "prawzór" – umowny znak graficzny, wyrażający określone pojęcie bez użycia liter. Ideogramami posługuje się współcześnie pismo chińskie, pismo japońskie i dawne pismo w Korei Południowej, a w starożytności także hieroglify egipskie i pismo klinowe. Nie informuje on o wymowie, stąd np. ten sam znak chiński może być w różnych dialektach języka chińskiego wymawiany odmiennie, zachowując swoje znaczenie. Ideogramy wywodząsię z piktogramów: najprostsze ideogramy to obrazy istot lub przedmiotów (ideogram oznaczał konkretnąrzecz wyobrażoną) lub obrazki przedstawiające jakąś czynność np. picia. Z czasem ulegały uproszczeniu, przedstawiając czynności itp. w sposób symboliczny (np. para naszkicowanych nóg oznaczała „chodzić”).
Nowy!!: Pismo chińskie i Ideogram · Zobacz więcej »
Iloraz inteligencji
Iloraz inteligencji (IQ, od ang. intelligence quotient) – wynik testu inteligencji.
Nowy!!: Pismo chińskie i Iloraz inteligencji · Zobacz więcej »
Iran
Iran (trl. Irān, pełna nazwa Islamska Republika Iranu, Dżomhuri-je Eslāmi-je Irān), w Europie dawniej znany jako Persja – państwo na Bliskim Wschodzie, leżące między Morzem Kaspijskim na północy a ZatokąPerskąi ZatokąOmańskąna południu.
Nowy!!: Pismo chińskie i Iran · Zobacz więcej »
J.K. Rowling
J.K. Rowling, właśc.
Nowy!!: Pismo chińskie i J.K. Rowling · Zobacz więcej »
Język (mowa)
Język – system budowania wypowiedzi, używany w procesie komunikacji.
Nowy!!: Pismo chińskie i Język (mowa) · Zobacz więcej »
Język angielski
Wielkiej Brytanii symbolizujące język angielski ikona symbolizująca język angielski według standardu ISO 639-1 Język angielski, angielszczyzna (ang.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in.
Nowy!!: Pismo chińskie i Język angielski · Zobacz więcej »
Język średniochiński
Język średniochiński – zespół form języka chińskiego używanych między VI a X wiekiem.
Nowy!!: Pismo chińskie i Język średniochiński · Zobacz więcej »
Język chiński
Zasięg geograficzny poszczególnych języków chińskich Język chiński (lub; pinyin Zhōngwén) – język lub grupa spokrewnionych języków (w klasyfikacji ISO 639-3: makrojęzyk) z rodziny języków chińsko-tybetańskich.
Nowy!!: Pismo chińskie i Język chiński · Zobacz więcej »
Język japoński
Mapa dialektów japońskich Język japoński (jap. nihon-go) – język używany przez ok.
Nowy!!: Pismo chińskie i Język japoński · Zobacz więcej »
Język koreański
Język koreański (kor.) – język narodowy Koreańczyków, urzędowy w Korei Południowej i Północnej, a także w chińskiej prefekturze autonomicznej Yanbian.
Nowy!!: Pismo chińskie i Język koreański · Zobacz więcej »
Język minnański
Język minnański, minnan, min nan (min południowy) lub tajwański – język lub grupa blisko spokrewnionych języków (dialektów) wywodzących się z południa chińskiej prowincji Fujian.
Nowy!!: Pismo chińskie i Język minnański · Zobacz więcej »
Język starochiński
Język starochiński albo archaiczny język chiński – język używany w Chinach w okresie od XI do III wieku p.n.e., nazywanym w chińskiej historiografii okresem rządów dynastii Zhou.
Nowy!!: Pismo chińskie i Język starochiński · Zobacz więcej »
Język wietnamski
Schemat tonów w języku wietnamskim Porównanie języka wietnamskiego, chińskiego, japońskiego i koreańskiego Język wietnamski (wiet., lub) – narodowy i oficjalny język Wietnamu.
Nowy!!: Pismo chińskie i Język wietnamski · Zobacz więcej »
Języki słowiańskie
Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Pismo chińskie i Języki słowiańskie · Zobacz więcej »
Jedwab
kokon jedwabnika kokony jedwabników Jedwab – włókno pochodzenia zwierzęcego (białkowe) uzyskiwane z kokonu jedwabnika morwowego lub jedwabnika dębowego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Jedwab · Zobacz więcej »
Johannes Gutenberg
Johannes Gutenberg, właśc.
Nowy!!: Pismo chińskie i Johannes Gutenberg · Zobacz więcej »
Joseph Needham
Joseph Terence Montgomery Needham (ur. 9 grudnia 1900 w Londynie, zm. 24 marca 1995 w Cambridge) – brytyjski biochemik znany przede wszystkim z monumentalnego dzieła Nauka i cywilizacja w Chinach (Science and Civilisation in China).
Nowy!!: Pismo chińskie i Joseph Needham · Zobacz więcej »
K2
K2, Czogori (8611 m n.p.m.) – ośmiotysięcznik, najwyższy szczyt Karakorum, drugi co do wysokości szczyt Ziemi.
Nowy!!: Pismo chińskie i K2 · Zobacz więcej »
Kaligrafia
Lb 1:24–26'') Kaligrafia (gr. καλλιγραφία od καλὸς 'piękny' i γρᾰ́φειν 'pisać') – sztuka starannego i estetycznego pisania, często również zdobionego artystycznie.
Nowy!!: Pismo chińskie i Kaligrafia · Zobacz więcej »
Kamień pisarski
Słynny rzeźbiony ''Duanxi Yan'', czyli Kamień z Duanxi tusz oraz woda. Kamień pisarski, zwany również kamieniem do rozcierania tuszu – dalekowschodnie narzędzie służące do uzyskiwania płynnego tuszu poprzez rozcieranie sztabki tuszu w niewielkiej ilości wody (tradycyjny chiński tusz ma postać stałą), najczęściej wykonane z naturalnego kamienia, niekiedy ceramiczne.
Nowy!!: Pismo chińskie i Kamień pisarski · Zobacz więcej »
Kana (pismo)
– wspólna nazwa japońskich pism sylabicznych: hiragany ひらがな i katakany カタカナ.
Nowy!!: Pismo chińskie i Kana (pismo) · Zobacz więcej »
Kanji
Słowo ''kanji'' („znaki Hanów”) zapisane znakami kanji – znaki logograficzne pochodzenia chińskiego, które wraz z sylabariuszami hiragana (ひらがな, 平仮名), katakana (カタカナ, 片仮名), cyframi arabskimi oraz alfabetem łacińskim stanowiąelement pisma japońskiego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Kanji · Zobacz więcej »
Karaoke
Kameralny klub karaoke w Hamburgu Karaoke na otwartym powietrzu w Berlinie Kabina dla jednej osoby, Shinjuku, Tokio – forma rozrywki pochodząca z Japonii, polegająca na śpiewaniu w pubie, klubie, domu itp.
Nowy!!: Pismo chińskie i Karaoke · Zobacz więcej »
Katakana
– jeden z dwóch japońskich systemów pisma sylabicznego kana.
Nowy!!: Pismo chińskie i Katakana · Zobacz więcej »
Kitanowie
Kitanowie – koczowniczy lud azjatycki, który w X wieku zdominował obszar rozciągający się od Korei na wschodzie do Ałtaju na zachodzie i podbijając część północnych Chin ustanowił Dynastię Liao (907–1125).
Nowy!!: Pismo chińskie i Kitanowie · Zobacz więcej »
Klan (antropologia)
Klan – grupa ludzi, którzy wywodząswe pochodzenie od wspólnego przodka, majączęsto ten sam totem i wykonująrazem wiele zadań.
Nowy!!: Pismo chińskie i Klan (antropologia) · Zobacz więcej »
Klasyczny język chiński
Klasyczny poemat chiński Klasyczny język chiński – język używany do początku XX wieku w piśmiennictwie chińskim, a także japońskim, wietnamskim i koreańskim.
Nowy!!: Pismo chińskie i Klasyczny język chiński · Zobacz więcej »
Klucz (pismo chińskie)
Klucze (inaczej pierwiastki) – elementy znaków chińskich, według których układane sąsłowniki pisma chińskiego i japońskiego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Klucz (pismo chińskie) · Zobacz więcej »
Koń domowy
Wiktoria w Australii Klacz i źrebię na pastwisku umaszczenia siwego Koń domowy (Equus caballus) – gatunek udomowionego ssaka nieparzystokopytnego z rodziny koniowatych (Equuidae).
Nowy!!: Pismo chińskie i Koń domowy · Zobacz więcej »
Kod
Kod (łac. codex), spis – ciąg składników sygnału (kombinacji sygnałów elementarnych, np. kropek i kresek, impulsów prądu, symboli) oraz reguła ich przyporządkowania składnikom wiadomości (np. znakom pisma).
Nowy!!: Pismo chińskie i Kod · Zobacz więcej »
Komputer osobisty
klawiatura Komputer osobisty (ang. personal computer, PC) – komputer ogólnego przeznaczenia, którego rozmiar, możliwości i cena predysponujągo do indywidualnego użytku.
Nowy!!: Pismo chińskie i Komputer osobisty · Zobacz więcej »
Komunizm
Komunizm (od „wspólny, powszechny”Kowalski, s. 138.) – polityczna i ekonomiczna ideologia klasyfikowana jako utopijnaJacek Bartyzel, Komunizm, w: Encyklopedia Białych Plam, t. IX, Radom 2002, s. 282–283.
Nowy!!: Pismo chińskie i Komunizm · Zobacz więcej »
Konfucjanizm
Konfucjanizm (儒學, rúxué, lub 儒家, rújiā) – system filozoficzno-religijny zapoczątkowany w Chinach przez Konfucjusza (Kong Fuzi, Kongzi) w V wieku p.n.e., a następnie rozwinięty m.in.
Nowy!!: Pismo chińskie i Konfucjanizm · Zobacz więcej »
Korea
Korea (Chosŏn, Han'guk, Cháoxiǎn) – kraina historyczna na Półwyspie Koreańskim we wschodniej Azji; obszar zamieszkany przez jednolitągrupę etniczną– Koreańczyków.
Nowy!!: Pismo chińskie i Korea · Zobacz więcej »
Kropka
Kropka – oddzielający znak przestankowy, stawiany na końcu wypowiedzenia, będący wskazówkądla czytającego na głos, że należy zniżyć głos oraz zrobić przerwę.
Nowy!!: Pismo chińskie i Kropka · Zobacz więcej »
Lekcja (językoznawstwo)
Lekcja (łac. lectio – czytanie, odczyt) – sposób odczytania na głos znaków pisma.
Nowy!!: Pismo chińskie i Lekcja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Lu Xun
Lu Xun, właśc.
Nowy!!: Pismo chińskie i Lu Xun · Zobacz więcej »
Makau
Makau lub Makao (chiń. trad. 澳門, chiń. upr. 澳门, kant. jyutping Ou3 mun4 wym., mand. pinyin Àomén wym.), oficjalnie Specjalny Region Administracyjny Makau (port. Região Administrativa Especial de Macau) – jeden z dwóch specjalnych regionów administracyjnych Chińskiej Republiki Ludowej (drugim regionem jest Hongkong), znajdujący się na wschodnim wybrzeżu Chin.
Nowy!!: Pismo chińskie i Makau · Zobacz więcej »
Man’yōgana
analiza poniżej) – najstarszy sposób fonetycznego zapisu języka japońskiego za pomocąznaków chińskich.
Nowy!!: Pismo chińskie i Man’yōgana · Zobacz więcej »
Mao Zedong
Mao Zedong (IPA:; ur. 26 grudnia 1893 w Shaoshan, zm. 9 września 1976 w Pekinie) – chiński polityk, dyktator, przywódca Chińskiej Republiki Ludowej w latach 1949–1976.
Nowy!!: Pismo chińskie i Mao Zedong · Zobacz więcej »
Marshall McLuhan
Herbert Marshall McLuhan (ur. 21 lipca 1911 w Edmonton, zm. 31 grudnia 1980 w Toronto) – kanadyjski teoretyk komunikacji.
Nowy!!: Pismo chińskie i Marshall McLuhan · Zobacz więcej »
Mencjusz
Mencjusz (371-ok. 289 p.n.e.) – filozof chiński, jeden z najważniejszych kontynuatorów doktryny Konfucjusza.
Nowy!!: Pismo chińskie i Mencjusz · Zobacz więcej »
Minnańska Wikipedia
Minnańska Wikipedia – edycja Wikipedii tworzona w języku minnańskim.
Nowy!!: Pismo chińskie i Minnańska Wikipedia · Zobacz więcej »
Mongołowie
Mongołowie (mong. Mongolčuud, w cyrylicy) – środkowoazjatycka grupa etnograficzna zamieszkująca głównie tereny Wyżyny Mongolskiej, ich ojczyzna jest obecnie podzielona między Mongolię oraz kontrolowanąprzez ChińskąRepublikę LudowąMongolię Wewnętrzną.
Nowy!!: Pismo chińskie i Mongołowie · Zobacz więcej »
Morfem
Morfem – najmniejsza grupa fonemów, która niesie ze sobąokreślone znaczenie i której nie można podzielić na mniejsze jednostki znaczeniowe.
Nowy!!: Pismo chińskie i Morfem · Zobacz więcej »
Napisy na brązach
ding (鼎) Napisy na brązach – druga po inskrypcjach wróżebnych najstarsza forma pisma chińskiego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Napisy na brązach · Zobacz więcej »
Napisy na kościach wróżebnych
żółwia. Napisy na kościach wróżebnych – najstarsza zachowana forma pisma chińskiego (jeśli nie liczyć wcześniejszych pojedynczych znalezisk).
Nowy!!: Pismo chińskie i Napisy na kościach wróżebnych · Zobacz więcej »
Nüshu
„Nüshu” napisane pismem nüshu (od prawej do lewej) Nüshu – pismo używane w południowych Chinach (prowincja Hunan), o 400-letniej historii, posługiwały się nim wyłącznie kobiety w okolicach powiatu Jiangyong (江永) w prowincji Hunan.
Nowy!!: Pismo chińskie i Nüshu · Zobacz więcej »
O Shi Shi, który jadał lwy
O Shi Shi, który jadał lwy (chin. upr. 施氏食狮史, chin. trad. 施氏食獅史, pinyin Shī Shì shí shī shǐ) – żartobliwy utwór napisany przez Zhao Yuanrena, chińskiego poetę i lingwistę.
Nowy!!: Pismo chińskie i O Shi Shi, który jadał lwy · Zobacz więcej »
Optyczne rozpoznawanie znaków
Optyczne rozpoznawanie znaków, OCR – zestaw technik lub oprogramowanie służące do rozpoznawania znaków i całych tekstów w pliku graficznym o postaci rastrowej.
Nowy!!: Pismo chińskie i Optyczne rozpoznawanie znaków · Zobacz więcej »
Ortografia
Wielki słownik ortograficzny PWN z zasadami pisowni i interpunkcji, wyd. 2016 Ortografia (z gr., „poprawny”,, „piszący”), inaczej pisownia (dawniej prawopis) – zbiór przepisów regulujących sposób zapisu słów danego języka za pomocąliter alfabetu lub innych symboli.
Nowy!!: Pismo chińskie i Ortografia · Zobacz więcej »
Osiem Zasad Znaku Yong
Yǒng Osiem Zasad Znaku Yong – znakiem, na którym chińscy uczniowie poznawali przez wieki podstawowe zasady pisma wzorcowego jest yong (永, wieczny).
Nowy!!: Pismo chińskie i Osiem Zasad Znaku Yong · Zobacz więcej »
Palmtop
Palmtop Apple Newton Messagepad 100 Palmtop (komputer podręczny, ang. personal digital assistant, PDA) – zminiaturyzowany komputer mieszczący się w dłoni lub kieszeni, zwykle wyposażony w klawiaturę wyświetlanąna ekranie lub oprogramowanie do rozpoznawania pisma ręcznego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Palmtop · Zobacz więcej »
Papier
Włókna papieru papieru czerpanego – Muzeum Papiernictwa w Dusznikach-Zdroju Papier (z gr. πάπυρος (pápyros), łac. carta papirea) – spilśniona na sicie masa włóknista pochodzenia organicznego o gramaturze od 28 do 200 g/m².
Nowy!!: Pismo chińskie i Papier · Zobacz więcej »
Półwysep Koreański
Półwysep Koreański – półwysep w Azji Wschodniej, wcinający się na 1100 km w Ocean Spokojny.
Nowy!!: Pismo chińskie i Półwysep Koreański · Zobacz więcej »
Pędzel pisarski
Pędzelki różnego rodzaju i z różnych materiałów w sklepie w Tajpej Japońskie cztery skarby gabinetu Pędzel pisarski – narzędzie wynalezione najpóźniej w III w. p.n.e. w Chinach do kreślenia znaków chińskiego pisma.
Nowy!!: Pismo chińskie i Pędzel pisarski · Zobacz więcej »
Pierwiastek chemiczny
Układ okresowy pierwiastków Pierwiastek chemiczny – podstawowe pojęcie chemiczne posiadające dwa znaczenia.
Nowy!!: Pismo chińskie i Pierwiastek chemiczny · Zobacz więcej »
Piktofonogram
Piktofonogram – znak pisma składający się z elementów fonetycznych i semantycznych, często jest formąprzejściowąw ewolucji pisma od ideograficznego do pisma fonetycznego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Piktofonogram · Zobacz więcej »
Piktogram
Biuro Rzeczy Znalezionych – piktogram Piktogram (— „narysowany” i grámma — „pismo”) – przedstawienie pojęcia (opisywanego wyrazem bądź równoważnikiem zdania) za pomocąobrazka w oderwaniu od zapisu.
Nowy!!: Pismo chińskie i Piktogram · Zobacz więcej »
Pingliangtai
Pingliangtai – stanowisko archeologiczne zaliczane do chińskiej neolitycznej Kultury Longshan.
Nowy!!: Pismo chińskie i Pingliangtai · Zobacz więcej »
Pismo bieżące
Kopia słynnego ''Rękopisu z Altany Orchidei'' Wanga Xizhi, uważanego z najdoskonalsze dzieło w piśmie bieżącym Pismo bieżące (chiń. xingshu, jap. gyōsho, kor. haengseo) - odmiana chińskiego pisma, wywodząca się z pisma kancelaryjnego, charakteryzująca się uproszczeniem formy i łączeniem osobnych kresek w całości wykonywane jednym pociągnięciem pędzla (obecnie pióra lub długopisu).
Nowy!!: Pismo chińskie i Pismo bieżące · Zobacz więcej »
Pismo dżurdżeńskie
Pismo dżurdżeńskie – pismo używane w państwie Jin ustanowionym przez Dżurdżenów (Mandżurów) na północy Chin.
Nowy!!: Pismo chińskie i Pismo dżurdżeńskie · Zobacz więcej »
Pismo dongba
Pismo dongba Trójjęzyczny napis dongba, chiński i angielski Pismo dongba – piktograficzny system pisma używany przez kapłanów bön tybeto-birmańskiej mniejszości etnicznej Naxi w Chinach, zwanych dongba.
Nowy!!: Pismo chińskie i Pismo dongba · Zobacz więcej »
Pismo ideograficzne
czukockie Pismo ideograficzne – pismo, w którym poszczególny znak oznacza pojęcie.
Nowy!!: Pismo chińskie i Pismo ideograficzne · Zobacz więcej »
Pismo japońskie
przybory do kaligrafii Kiyonaga Torii (1752–1815), ''Eimo Gyokkashi, dziewczynka z talentem do kaligrafii, obok nauczycielka'' – system zapisu języka japońskiego, składający się z trzech rodzajów znaków: (1) kanji (pismo chińskie), (2) sylabariusza hiragana (pismo fonetyczne, utworzone z uproszczenia całych znaków kanji), (3) sylabariusza katakana (pismo fonetyczne, utworzone z fragmentów kanji).
Nowy!!: Pismo chińskie i Pismo japońskie · Zobacz więcej »
Pismo kancelaryjne
Pismo kancelaryjne na steli w świątyni Huashan Pismo kancelaryjne – rodzaj chińskiego pisma, który osiągnął szczyt popularności u schyłku Zachodniej Dynastii Han i za rządów Wschodniej Dynastii Han, w I i II wieku.
Nowy!!: Pismo chińskie i Pismo kancelaryjne · Zobacz więcej »
Pismo kitańskie
Pismo kitańskie – pismo złożone używane przez protomongolski lud Kitanów, który ustanowił dynastię Liao, panującąw latach 916–1125 nad Mandżurią, Mongoliąi północnączęściąChin.
Nowy!!: Pismo chińskie i Pismo kitańskie · Zobacz więcej »
Pismo logograficzne
Pismo logograficzne (gr. λόγος, lógos – myśl, rozum, słowo) – typ zapisu języka w systemach glottograficznych, gdy znaki graficzne oznaczająposzczególne pojęciaT.
Nowy!!: Pismo chińskie i Pismo logograficzne · Zobacz więcej »
Pismo małopieczęciowe
Przykład pisma małopieczęciowego Pismo małopieczęciowe – rodzaj pisma chińskiego, ujednoliconego na potrzeby powstałego w 221 r. p.n.e. Cesarstwa Chińskiego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Pismo małopieczęciowe · Zobacz więcej »
Pismo tanguckie
Próbka pisma tanguckiego Pismo tanguckie lub pismo Xixia (chiń. 西夏文) – pismo używane w tanguckim państwie Zachodniego Xia między XI a XVI wiekiem.
Nowy!!: Pismo chińskie i Pismo tanguckie · Zobacz więcej »
Pismo trawiaste
Pismo trawiaste w ''Traktacie o kaligrafii'' Sun Guotinga Qing. Autorami poszczególnych form są: 1 Sun Guoting; 2, 3 Huai Su; 4 Yan Zhenqing; 5 Zhao Mengfu; 6, 7 Zhu Zhisan; 8 nn., inaczej pismo szkicowe – kaligraficzna odmiana chińskiego pisma, powstała celem przyspieszenia i ułatwienia kreślenia znaków.
Nowy!!: Pismo chińskie i Pismo trawiaste · Zobacz więcej »
Pismo wielkopieczęciowe
Pismo wielkopieczęciowe – rodzaj chińskiego pisma używany w Chinach za czasów dynastii Zhou, w XII–III w p.n.e. Wyewoluowało ono z wcześniejszych form znaków, takich jak napisy na kościach wróżebnych i napisy na brązach.
Nowy!!: Pismo chińskie i Pismo wielkopieczęciowe · Zobacz więcej »
Pismo wzorcowe
Pismo wzorcowe – licząca ok.
Nowy!!: Pismo chińskie i Pismo wzorcowe · Zobacz więcej »
Pismo złożone
Pismo złożone – rodzaj pisma, w którym w różnych proporacjach i na różne sposoby mieszająsię elementy fonetyczne i semantyczne (logograficzne), np.
Nowy!!: Pismo chińskie i Pismo złożone · Zobacz więcej »
Pole semantyczne
Pole semantyczne – suma znaczeń danego znaku językowego, obejmująca jego denotację i konotacje.
Nowy!!: Pismo chińskie i Pole semantyczne · Zobacz więcej »
Powstanie pisma chińskiego
Przykład symboli z Jiahu (贾湖契刻符号) z ok. 6600 p.n.e. Pismo chińskie powstało najpóźniej 4,5-3,5 tys.
Nowy!!: Pismo chińskie i Powstanie pisma chińskiego · Zobacz więcej »
Prącie
Budowa zewnętrzna narządów płciowych mężczyzny: a – moszna (''scrotum''), b – trzon prącia (''corpus penis''), c – żołądź (''glans penis''), d – napletek (''preputium'') Prącie (pot. członek) – narząd kopulacyjny u samców ssaków, a także wielu gadów oraz niektórych ptaków (kazuary, strusie, kaczki).
Nowy!!: Pismo chińskie i Prącie · Zobacz więcej »
Przecinek
Przecinek – jeden z najczęściej używanych znaków interpunkcyjnych.
Nowy!!: Pismo chińskie i Przecinek · Zobacz więcej »
Qin (okres Zhou)
Qin (854 p.n.e. – 207 p.n.e.) – chińskie państwo w Okresie Wiosen i Jesieni oraz Okresie Walczących Królestw.
Nowy!!: Pismo chińskie i Qin (okres Zhou) · Zobacz więcej »
Qin Shi Huang
Pierwszy Cesarz Qin (chiń. Qin Shi Huang; ur. 259 p.n.e., zm. 210 p.n.e.), nazywany czasem po prostu Pierwszym Cesarzem – pierwszy władca Cesarstwa Chińskiego, który w 221 r. p.n.e. zjednoczył Chiny, podbijając kolejno pozostałe sześć państw chińskich czym zakończył Okres Walczących Królestw.
Nowy!!: Pismo chińskie i Qin Shi Huang · Zobacz więcej »
Regionalizm (językoznawstwo)
Regionalizm – element językowy, cecha językowa (cecha wymowy, wyraz, forma wyrazowa, konstrukcja) właściwa dla mowy mieszkańców pewnego regionu, występująca poza odmianę literackądanego języka.
Nowy!!: Pismo chińskie i Regionalizm (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Republika Chińska
Tajwańska kolej wysokich prędkości Republika Chińska, Tajwan, na arenie międzynarodowej często Chińskie Tajpej, także z ang.
Nowy!!: Pismo chińskie i Republika Chińska · Zobacz więcej »
Rotyczność
Rotyczność – cecha fonetyczna spółgłosek płynnych w niektórych językach świata.
Nowy!!: Pismo chińskie i Rotyczność · Zobacz więcej »
Sanskryt
Rygwedy w sanskrycie Sanskryt (dewanagari: संस्कृतम् saṃskṛtam; sa.msk.rtā bhā.sā, od sa.m+k.r: zestawiać, składać; bhā.sā: język; język uporządkowany, w przeciwieństwie do języków naturalnych prakrytów, tzn. ludowych o nieuporządkowanej gramatyce) – język literacki starożytnych, średniowiecznych i wczesnonowożytnych Indii.
Nowy!!: Pismo chińskie i Sanskryt · Zobacz więcej »
Słowo
Słowo – elementarna część mowy.
Nowy!!: Pismo chińskie i Słowo · Zobacz więcej »
Shuowen Jiezi
Song Shuowen Jiezi (dosł. Objaśnienie znaków prostych i złożonych) – pierwszy chiński słownik etymologiczny, opracowany przez Xu Shena na początku II wieku.
Nowy!!: Pismo chińskie i Shuowen Jiezi · Zobacz więcej »
Singapur
Singapur, oficjalnie Republika Singapuru (ang. Republic of Singapore, chiń. 新加坡共和国, malajski Republik Singapura, tamil. சிங்கப்பூர் குடியரசு) – miasto-państwo w Azji Południowo-Wschodniej, położone na wyspie Singapur oraz kilkudziesięciu mniejszych wyspach, w pobliżu południowego krańca Półwyspu Malajskiego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Singapur · Zobacz więcej »
Sinizacja
Sinizacja – proces przyswajania (lub narzucania) języka lub kultury chińskiej.
Nowy!!: Pismo chińskie i Sinizacja · Zobacz więcej »
Sinogram (językoznawstwo)
Napis: „sinogram” (hanzi itd.) w znakach klasycznych (漢字) i uproszczonych (汉字) Sinogram, jap. 漢字 kanji (hiragana: かんじ, katakana: カンジ), kor. hanja (한자), wietn. hán tự – znak pisma chińskiego, japońskiego, koreańskiego, wietnamskiego oraz pism pochodnych (np. pismo Tangutów, pismo Kitanów, pismo Dżurdżenów, pismo dongba i in.), o postaci logograficznej: albo piktograficznej, albo ideograficznej, albo ideograficzno-fonetycznej.
Nowy!!: Pismo chińskie i Sinogram (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Spółgłoska
Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy).
Nowy!!: Pismo chińskie i Spółgłoska · Zobacz więcej »
Standardowy język kantoński
Schemat tonów w języku kantońskim Schemat samogłosek w języku kantońskim Standardowy język kantoński, yue – jeden z języków chińskich używany na południu Chin, w Hongkongu i Makau, a także przez potomków chińskich emigrantów w Azji Południowo-Wschodniej i innych rejonach świata.
Nowy!!: Pismo chińskie i Standardowy język kantoński · Zobacz więcej »
Standardowy język mandaryński
Tony w standardowym języku mandaryńskim Standardowy język mandaryński (nazywany często językiem mandaryńskim lub standardowym językiem chińskim) – oficjalny standard mówionego języka chińskiego, używany jako język urzędowy w Chińskiej Republice Ludowej, Republice Chińskiej, jeden z czterech oficjalnych języków Singapuru, a także jeden z sześciu oficjalnych języków Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Nowy!!: Pismo chińskie i Standardowy język mandaryński · Zobacz więcej »
Styl potoczny
Styl potoczny, styl konwersacyjny, język potoczny – styl funkcjonalny języka stosowany przede wszystkim do swobodnych kontaktów językowych, opozycyjny wobec języka książkowego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Styl potoczny · Zobacz więcej »
Swastyka
Swastyka (dewanagari स्वस्तिक, transliteracja svastika, transkrypcja swastika, 卐 lub 卍) – znak zazwyczaj w kształcie równoramiennego krzyża, o ramionach zagiętych pod kątem prostym.
Nowy!!: Pismo chińskie i Swastyka · Zobacz więcej »
Sylaba
Struktura sylaby Sylaba (syllabḗ), zgłoska – element struktury fonologicznej aktu komunikacyjnego, który pomimo pozornej oczywistości wciąż nie ma ustalonej jednoznacznej definicji.
Nowy!!: Pismo chińskie i Sylaba · Zobacz więcej »
Sylabariusz
Część afrykańskiego sylabariusza vai Sylabariusz – system pisma, w którym pojedyncze znaki reprezentującałe sylaby, a nie pojedyncze głoski.
Nowy!!: Pismo chińskie i Sylabariusz · Zobacz więcej »
System Palladiusza
System Palladiusza (ros. транскрипционная система Палладия) lub rosyjska transkrypcja sinologiczna – transkrypcja języka chińskiego za pomocącyrylicy, używana w Rosji.
Nowy!!: Pismo chińskie i System Palladiusza · Zobacz więcej »
Systemy pisma CJK
Systemy pisma CJK – używane w informatyce określenie systemów pisma wywodzących się z pisma chińskiego (języki chińskie – tradycyjne i uproszczone pismo chińskie, japoński – pismo japońskie) oraz pisma koreańskiego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Systemy pisma CJK · Zobacz więcej »
Tabu
Kazirodztwo w sztuce: Pieter Jozef Verhaghen, ''Lot i jego córki'' (1780) Danie z psim mięsem Tabu – głęboki i fundamentalny zakaz kulturowy, którego złamanie powoduje spontanicznąi niejednokrotnie gwałtownąreakcję ze strony ogółu przedstawicieli tej kultury, gdyż jest przez nich odbierane jako zamach na całąstrukturę tej kultury i jej integralność, czyli jako zagrożenie dla dalszego istnienia danego społeczeństwa.
Nowy!!: Pismo chińskie i Tabu · Zobacz więcej »
Tang Taizong
Tang Taizong, (ur. 23 stycznia 599 – zm. 649 r.), jego osobiste imię to Lǐ Shìmín 李世民, był drugim cesarzem z chińskiej dynastii Tang, panującym od 626 do 649.
Nowy!!: Pismo chińskie i Tang Taizong · Zobacz więcej »
Tanguci
Kurhan tangucki w Ningxia Tanguci – koczowniczy lud pochodzenia tybetańskiego, który przed X wiekiem przeniósł się na zachodnie tereny dzisiejszej prowincji Syczuan.
Nowy!!: Pismo chińskie i Tanguci · Zobacz więcej »
Totem (religia)
Indiański słup totemowy Kolumbia Brytyjska, Kanada Totem – termin określający zjawiska związane z relacjami człowieka z mitycznym przodkiem zwierzęcym lub roślinnym, czasem zjawiskiem przyrodniczym.
Nowy!!: Pismo chińskie i Totem (religia) · Zobacz więcej »
Tradycyjne pismo chińskie
Tradycyjne pismo chińskie (chiń. trad. 繁體字, chiń. upr. 繁体字, pinyin zhèngtǐzì/fántǐzì) – odmiana pisma chińskiego, w której znaki majątradycyjnąpostać, umożliwiającączytanie dawniejszych tekstów.
Nowy!!: Pismo chińskie i Tradycyjne pismo chińskie · Zobacz więcej »
Transkrypcja na chiński
Transkrypcja z punktu widzenia języka chińskiego to proces odwrotny do latynizacji, który pozwala na zapisanie obcych nazw i nazwisk przy pomocy pisma chińskiego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Transkrypcja na chiński · Zobacz więcej »
Tusz (farba)
Chińskie pędzelki do tuszu Tusz – środek barwiący (farba wodna pigmentowa), szybkoschnący, wodoodporny, najczęściej czarny.
Nowy!!: Pismo chińskie i Tusz (farba) · Zobacz więcej »
UNESCO
UNESCO – organizacja wyspecjalizowana ONZ, której podstawowym celem jest wspieranie współpracy międzynarodowej w dziedzinie kultury, sztuki i nauki, a także wzbudzanie szacunku dla praw człowieka, bez względu na kolor skóry, status społeczny i religię.
Nowy!!: Pismo chińskie i UNESCO · Zobacz więcej »
Uproszczone pismo chińskie
Uproszczone pismo chińskie (chiń. upr. 简体字; chiń. trad. 簡體字; pinyin jiǎntǐzì) – odmiana pisma chińskiego, używana oficjalnie w Chińskiej Republice Ludowej, a także w Singapurze.
Nowy!!: Pismo chińskie i Uproszczone pismo chińskie · Zobacz więcej »
VII wiek
VI wiek VIII wiek 601 602 603 604 605 606 607 608 609 610 611 612 613 614 615 616 617 618 619 620 621 622 623 624 625 626 627 628 629 630 631 632 633 634 635 636 637 638 639 640 641 642 643 644 645 646 647 648 649 650 651 652 653 654 655 656 657 658 659 660 661 662 663 664 665 666 667 668 669 670 671 672 673 674 675 676 677 678 679 680 681 682 683 684 685 686 687 688 689 690 691 692 693 694 695 696 697 698 699 700.
Nowy!!: Pismo chińskie i VII wiek · Zobacz więcej »
Wade-Giles
Angielska transkrypcja sinologiczna Wade’a i Gilesa – transkrypcja stosowana do zapisu wymowy języka chińskiego za pomocąalfabetu łacińskiego na potrzeby użytkowników języka angielskiego.
Nowy!!: Pismo chińskie i Wade-Giles · Zobacz więcej »
Wang Xizhi
Wang Xizhi (ur. 303 w Linyi, prow. Shandong, zm. 361; podawane sąteż daty 307-ok.365) – chiński kaligraf, uznawany za największego mistrza tej sztuki w historii Chin, zwany Mędrcem Kaligrafii (書聖).
Nowy!!: Pismo chińskie i Wang Xizhi · Zobacz więcej »
Wietnam
Region Wietnamu Wietnam, Socjalistyczna Republika Wietnamu − państwo w Azji Południowo-Wschodniej, położone na Półwyspie Indochińskim i graniczące z ChińskąRepublikąLudową, Laosem i Kambodżą.
Nowy!!: Pismo chińskie i Wietnam · Zobacz więcej »
Wróżenie
Gaspare'a Traversiego, poł. XVIII w. Wróżenie (wróżbiarstwo, dywinacja) – zespół czynności związanych z próbami przepowiadania przyszłości z pomocąspecjalnych przedmiotów i technik, a według niektórych interpretacji, także sił nadnaturalnych (zob. siła wyższa).
Nowy!!: Pismo chińskie i Wróżenie · Zobacz więcej »
Wydawnictwo Naukowe PWN
Wydawnictwo Naukowe PWN (WN PWN), w latach 1951–1991 Państwowe Wydawnictwo Naukowe (PWN) – polskie wydawnictwo naukowe założone w 1951 w Warszawie jako Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Nowy!!: Pismo chińskie i Wydawnictwo Naukowe PWN · Zobacz więcej »
Wykrzyknik
Wykrzyknik, znak wykrzyknienia – jeden ze znaków pisarskich, składający się z pionowej kreski zakończonej kropką, zwykle u dołu (!), rzadziej u góry (¡).
Nowy!!: Pismo chińskie i Wykrzyknik · Zobacz więcej »
Wyraz
Wyraz – wieloznaczny termin językoznawczy; jest to wspólna nazwa (hiperonim) kilku powiązanych pojęć o różnych znaczeniach.
Nowy!!: Pismo chińskie i Wyraz · Zobacz więcej »
Wyspy Japońskie
Wyspy Japońskie Wyspy Japońskie – mapa topograficzna (przedstawiająca powierzchniowe elementy) – archipelag w zachodniej części Oceanu Spokojnego, rozciągający się wzdłuż wschodniego wybrzeża Azji, tworzący łuk długości 2990 km.
Nowy!!: Pismo chińskie i Wyspy Japońskie · Zobacz więcej »
XIII wiek
XII wiek XIV wiek Lata 1200. • Lata 1210. • Lata 1220. • Lata 1230. • Lata 1240. • Lata 1250. • Lata 1260. • Lata 1270. • Lata 1280. • Lata 1290. 1201 1202 1203 1204 1205 1206 1207 1208 1209 1210 1211 1212 1213 1214 1215 1216 1217 1218 1219 1220 1221 1222 1223 1224 1225 1226 1227 1228 1229 1230 1231 1232 1233 1234 1235 1236 1237 1238 1239 1240 1241 1242 1243 1244 1245 1246 1247 1248 1249 1250 1251 1252 1253 1254 1255 1256 1257 1258 1259 1260 1261 1262 1263 1264 1265 1266 1267 1268 1269 1270 1271 1272 1273 1274 1275 1276 1277 1278 1279 1280 1281 1282 1283 1284 1285 1286 1287 1288 1289 1290 1291 1292 1293 1294 1295 1296 1297 1298 1299 1300.
Nowy!!: Pismo chińskie i XIII wiek · Zobacz więcej »
XIV wiek
XIII wiek XV wiek Lata 1300. • Lata 1310. • Lata 1320. • Lata 1330. • Lata 1340. • Lata 1350. • Lata 1360. • Lata 1370. • Lata 1380. • Lata 1390. 1301 1302 1303 1304 1305 1306 1307 1308 1309 1310 1311 1312 1313 1314 1315 1316 1317 1318 1319 1320 1321 1322 1323 1324 1325 1326 1327 1328 1329 1330 1331 1332 1333 1334 1335 1336 1337 1338 1339 1340 1341 1342 1343 1344 1345 1346 1347 1348 1349 1350 1351 1352 1353 1354 1355 1356 1357 1358 1359 1360 1361 1362 1363 1364 1365 1366 1367 1368 1369 1370 1371 1372 1373 1374 1375 1376 1377 1378 1379 1380 1381 1382 1383 1384 1385 1386 1387 1388 1389 1390 1391 1392 1393 1394 1395 1396 1397 1398 1399 1400.
Nowy!!: Pismo chińskie i XIV wiek · Zobacz więcej »
Xixia
Xixia (dosłownie Zachodnie Xia) – pozostające w orbicie chińskich wpływów kulturowych państwo założone przez Tangutów, istniejące w latach 1038-1227 w północnych Chinach.
Nowy!!: Pismo chińskie i Xixia · Zobacz więcej »
Xu Shen
Xu Shen (ur. 58, zm. 147) – chiński uczony, konfucjanista, autor pierwszego etymologicznego słownika chińskiego pisma pt.
Nowy!!: Pismo chińskie i Xu Shen · Zobacz więcej »
XV wiek
XIV wiek XVI wiek Lata 1400. • Lata 1410. • Lata 1420. • Lata 1430. • Lata 1440. • Lata 1450. • Lata 1460. • Lata 1470. • Lata 1480. • Lata 1490. 1401 1402 1403 1404 1405 1406 1407 1408 1409 1410 1411 1412 1413 1414 1415 1416 1417 1418 1419 1420 1421 1422 1423 1424 1425 1426 1427 1428 1429 1430 1431 1432 1433 1434 1435 1436 1437 1438 1439 1440 1441 1442 1443 1444 1445 1446 1447 1448 1449 1450 1451 1452 1453 1454 1455 1456 1457 1458 1459 1460 1461 1462 1463 1464 1465 1466 1467 1468 1469 1470 1471 1472 1473 1474 1475 1476 1477 1478 1479 1480 1481 1482 1483 1484 1485 1486 1487 1488 1489 1490 1491 1492 1493 1494 1495 1496 1497 1498 1499 1500.
Nowy!!: Pismo chińskie i XV wiek · Zobacz więcej »
XX wiek
XIX wiek XXI wiek Lata 1900. • Lata 1910. • Lata 1920. • Lata 1930. • Lata 1940. • Lata 1950. • Lata 1960. • Lata 1970. • Lata 1980. • Lata 1990. 1901 1902 1903 1904 1905 1906 1907 1908 1909 1910 1911 1912 1913 1914 1915 1916 1917 1918 1919 1920 1921 1922 1923 1924 1925 1926 1927 1928 1929 1930 1931 1932 1933 1934 1935 1936 1937 1938 1939 1940 1941 1942 1943 1944 1945 1946 1947 1948 1949 1950 1951 1952 1953 1954 1955 1956 1957 1958 1959 1960 1961 1962 1963 1964 1965 1966 1967 1968 1969 1970 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 ----.
Nowy!!: Pismo chińskie i XX wiek · Zobacz więcej »
Znak zapytania
Znak zapytania (pytajnik) – znak interpunkcyjny, służący do określenia intencji osoby mówiącej, która chce otrzymać dane informacje od osoby pytanej (wyjątkiem jest pytanie retoryczne).
Nowy!!: Pismo chińskie i Znak zapytania · Zobacz więcej »
1436
Bez opisu.
Nowy!!: Pismo chińskie i 1436 · Zobacz więcej »
