Szybszy dostęp niż przeglądarce!
4 kontakty: Laser femtosekundowy, Mikroskop fluorescencyjny, Mikroskopia fluorescencyjna całkowitego wewnętrznego odbicia, Z-skan.
Laser femtosekundowy
Laser femtosekundowy – laser generujący impulsy światła o czasie trwania od kilku do kilkudziesięciu femtosekund (1 femtosekunda to 10−15 sekund).
Nowy!!: Mikroskop dwufotonowy i Laser femtosekundowy · Zobacz więcej »
Mikroskop fluorescencyjny
Mikroskop (epi-)fluorescencyjny Olympus BX61, sprzężony z kamerącyfrową. Mikroskop fluorescencyjny – mikroskop świetlny używany w badaniach substancji organicznych i nieorganicznych, którego działanie oparte jest na zjawisku fluorescencji i fosforescencji, zamiast, lub razem ze zjawiskami odbicia i absorpcji światła (co jest wykorzystane w klasycznym mikroskopie optycznym).
Nowy!!: Mikroskop dwufotonowy i Mikroskop fluorescencyjny · Zobacz więcej »
Mikroskopia fluorescencyjna całkowitego wewnętrznego odbicia
Schemat zasady TIRFM w systemie ''trans-'' (światło pada i odbierane jest z różnych stron próbki). 1. Obiektyw 2. Promień emitowany (sygnał) 3. Olejek imersyjny 4. Szkiełko nakrywkowe 5. Próbka 6. Zasięg fali zanikającej 7. Promień wzbudzający 8. Pryzmat kwarcowy Schemat zasady TIRFM w systemie ''epi-'' (światło pada i odbierane jest z tej samej strony próbki). 1. Próbka 2. Zasięg fali zanikającej 3. Szkiełko nakrywkowe 4. Olejek imersyjny 5. Obiektyw 6. Promień emitowany (sygnał) 7. Promień wzbudzający Mikroskopia fluorescencyjna całkowitego wewnętrznego odbicia (ang. Total Internal Reflection Fluorescence Microscope (TIRFM) – odmiana mikroskopii fluorescencyjnej pozwalająca na obrazownie próbek tylko do określonej głębokości, zwykle do 200 nanometrów w głąb. Technika ta powstała jako modyfikacja klasycznej mikroskopii fluorescencyjnej i stała się szczególnie użyteczna w badaniu zjawisk zachodzących bezpośrednio pod i na powierzchni (błonąkomórkową) komórek. Przed jej powstaniem, w podobnych badaniach używano zwykłej mikroskopii fluorescencyjnej czy konfokalnej, jednak otrzymywane obrazy nie były najwyższej jakości. Powodem był fakt, że używane fluorofory, które miały wiązać się z błoną(na przykład poprzez białka błonowe, czy receptory) pozostawały w stanie równowagi z niezwiązanymi, i tak sygnał pochodzący z ich wzbudzenia nakładał się z sygnałem niezwiązanych cząsteczek tła. Powodem tego był fakt, że wzbudzeniu ulegały wszystkie fluorofory na drodze promienia światła wzbudzającego, bez żadnej selektywności co do obszaru (porównaj z mikroskopem dwufotonowym). Zmniejszało to kontrast między sygnałem i tłem a w niektórych wypadkach czyniło obrazowanie niemożliwym, gdyż zwykle w otaczającym interesujący obszar medium, było więcej niezwiązanych fluoroforów, niż tych związanych, co całkowicie tłumiło sygnał. Rozwiązaniem było zastosowanie mikroskopii fluorescencyjnej całkowitego wewnętrznego odbicia. TIRFM została opracowana przez Daniela Axelroda w latach 1980. Zasada TIRFM polega na oświetleniu próbki światłem wzbudzającym (jak w mikroskopii fluorescencyjnej), jednak pod takim kątem (kąt graniczny), by padające światło uległo całkowitemu wewnętrznemu odbiciu przed wejściem do próbki, albo w szkiełku nakrywającym próbkę (typ epi-) albo w kwarcowym pryzmacie (typ trans-). Zjawisku całkowitego wewnętrznego odbicia towarzyszy powstanie fali zanikającej (wiąże się to z różnicąmiędzy współczynnikiem załamania światła szkła, czy kwarcu i wody, czyli próbki – współczynnik ten dla szkła (kwarcu) jest większy), która nie ulega odbiciu, ale penetruje środowisko (próbkę) po drugiej stronie szkiełka lub pryzmatu. Czyni to jednak tylko na pewnąokreślonągłębokość (fala ta zanika wykładniczo wraz z odległością), co w praktyce oznacza zwykle około 100-200nm. W tym obszarze głębokości próbki, fala ta może wzbudzić obecne w próbce fluorofory, a one zacznąemitować światło (co ważne, fala zanikająca ma tę samądługość co fala, która uległa odbiciu). To emitowane światło jest następnie odbierane przez obiektyw, przepuszczane przez stosowne filtry i przetwarzane jak w klasycznym mikroskopie fluorescencyjnym. W ten sposób w TIRFM następuje bardzo selektywna wizualizacja obszarów położonych zaraz pod szkiełkiem lub pryzmatem (może to być błona nakrytej nim komórki), ponieważ obszar wzbudzenia powstaje tylko w zasięgu fali zanikającej, co znacznie ogranicza wpływ tła (wnętrza komórki). Znacznie powiększa to rozdzielczość uzyskanych obrazów. Rozdzielczość ta bywa tak znaczna, że technika TIRFM pozwala na wizualizowanie pojedynczych cząsteczek fluoroforu.
Nowy!!: Mikroskop dwufotonowy i Mikroskopia fluorescencyjna całkowitego wewnętrznego odbicia · Zobacz więcej »
Z-skan
Z-skan (ang. z-scan) – zaproponowana przez M. Sheikg Bahae, jako jedna z metod pomiarowych wykorzystywanych w optyce nieliniowej, służy do eksperymentalnego wyznaczenia nieliniowego współczynnika załamania światła n2 (nieliniowość Kerra), jak i wartości nieliniowego współczynnika absorpcji dwu-fotonowej.
Nowy!!: Mikroskop dwufotonowy i Z-skan · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Dwufotonowa mikroskopia skanująca, Dwufotonowy mikroskop skanujący, Mikroskop multifotonowy, Mikroskopia dwufotonowa, Mikroskopia multifotonowa.
