Szybszy dostęp niż przeglądarce!
21 kontakty: Alfabet polski, Łużyce, ISO 8859, ISO 8859-13, ISO 8859-16, ISO 8859-2, Jakub Parkoszowic, Język dolnołużycki, Język górnołużycki, Język kaszubski, Język nawaho, Język wenecki, Język wilamowski, Języki słowiańskie, L, Litera, Nawahowie, Spółgłoska półotwarta boczna dziąsłowa welaryzowana, Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna, Stanisław Zaborowski, Unicode.
Alfabet polski
Alfabet polski (litery szare nie sąużywane w słowach pochodzenia polskiego). ''Encyklopedii staropolskiej'' Brücknera. data.
Nowy!!: Ł i Alfabet polski · Zobacz więcej »
Łużyce
Mapa Łużyc Domowina – Symbol organizacji Mapa Łużyc Łużyce – kraina historyczno-geograficzna o powierzchni około 13 000 km², usytuowana pomiędzy Kwisąi Łabą, administracyjnie należąca do Niemiec (część zachodnia) i Polski (część wschodnia), zamieszkana przez 1,3 mln osób (Serbołużyczan, Niemców i Polaków).
Nowy!!: Ł i Łużyce · Zobacz więcej »
ISO 8859
ISO/IEC 8859 – zestaw standardów służących do kodowania znaków za pomocą8 bitów.
Nowy!!: Ł i ISO 8859 · Zobacz więcej »
ISO 8859-13
ISO 8859-13, znane również jako Latin-7, bądź jako "(kodowanie) kręgu bałtyckiego", czy też po prostu jako "bałtyckie", jest 8–bitowym kodowaniem znaków, będącym częściąstandardu ISO 8859.
Nowy!!: Ł i ISO 8859-13 · Zobacz więcej »
ISO 8859-16
ISO 8859-16 (ISO/IEC 8859-16:2001), także znane jako Latin-10, bądź „Południowo-wschodnioeuropejskie” jest ośmiobitowym kodowaniem znaków, będącym częściąstandardu ISO 8859.
Nowy!!: Ł i ISO 8859-16 · Zobacz więcej »
ISO 8859-2
ISO 8859-2 lub bardziej formalnie ISO/IEC 8859-2, również znane jako ISO Latin-2, bądź „środkowo–” i „wschodnioeuropejskie”, jest drugączęściąstandardu kodowania znaków zdefiniowanego przez MiędzynarodowąOrganizację Normalizacyjną(ISO).
Nowy!!: Ł i ISO 8859-2 · Zobacz więcej »
Jakub Parkoszowic
Jakub Parkoszowic, inne formy nazwiska: Jakub Parkosz, Jakub Parkosz z Żórawicy, Jacobus Parcossius, Parkosch de Żorawicze, Parkossius (ur. w Żurawicy, zm. między 4 września a 9 września 1452) – szlachcic herbu Godziemba, polski językoznawca i gramatyk, profesor i rektor Akademii Krakowskiej, kanonik krakowski.
Nowy!!: Ł i Jakub Parkoszowic · Zobacz więcej »
Język dolnołużycki
Język dolnołużycki (dolnołuż.) – jeden z dwóch języków łużyckich, którym posługująsię Dolnołużyczanie na niewielkim obszarze wokół Chociebuża we wschodniej części Niemiec.
Nowy!!: Ł i Język dolnołużycki · Zobacz więcej »
Język górnołużycki
Język górnołużycki (górnołuż.) – jeden z dwóch języków łużyckich, którym posługująsię Serbołużyczanie na niewielkim obszarze wokół Budziszyna we wschodniej części Niemiec (kraina historyczna Łużyce Górne).
Nowy!!: Ł i Język górnołużycki · Zobacz więcej »
Język kaszubski
Język kaszubski, dialekt kaszubski (kaszub.) – mowa zachodniosłowiańska i lechicka o spornym statusie – w zależności od przyjętych kryteriów uznawana za odrębny język lub dialekt języka polskiego.
Nowy!!: Ł i Język kaszubski · Zobacz więcej »
Język nawaho
Język nawaho (nazwa własna: Diné bizaad) – język z południowej gałęzi języków atapaskańskich, używany przez ponad 100 tysięcy Nawahów, głównie w amerykańskich stanach Arizona, Nowy Meksyk, Utah i Kolorado.
Nowy!!: Ł i Język nawaho · Zobacz więcej »
Język wenecki
Język wenecki (wen.) – zespół dialektów używanych przez ponad dwa miliony osób w północno-wschodnich Włoszech (przede wszystkim prowincje: Belluno, Padwa, Rovigo, Treviso, Triest, Wenecja, Werona, Vicenza) oraz przez włoskąmniejszość narodowąw Chorwacji i Słowenii (głównie na półwyspie Istria).
Nowy!!: Ł i Język wenecki · Zobacz więcej »
Język wilamowski
Język wilamowski, rzadziej też etnolekt wilamowski, błędnie język wilamowicki (nazwa własna) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich używany wyspowo w miasteczku Wilamowice koło Bielska-Białej.
Nowy!!: Ł i Język wilamowski · Zobacz więcej »
Języki słowiańskie
Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Ł i Języki słowiańskie · Zobacz więcej »
L
L (minuskuła: l) jest dwunastąliterąalfabetu łacińskiego, piętnastąliterąalfabetu polskiego.
Nowy!!: Ł i L · Zobacz więcej »
Litera
150x150px Litera – znak graficzny charakterystyczny dla pism głoskowych, odpowiadający zwykle pojedynczemu fonemowi.
Nowy!!: Ł i Litera · Zobacz więcej »
Nawahowie
Nawahowie Hogan – chata typowa dla Indian Nawaho Nawahowie, Nawaho (w) – największa grupa etniczna Indian Ameryki Północnej w Stanach Zjednoczonych, licząca w 2021 roku 399 494 osoby.
Nowy!!: Ł i Nawahowie · Zobacz więcej »
Spółgłoska półotwarta boczna dziąsłowa welaryzowana
Spółgłoska półotwarta boczna dziąsłowa welaryzowana – rodzaj dźwięku spółgłoskowego, występującego w niektórych językach naturalnych.
Nowy!!: Ł i Spółgłoska półotwarta boczna dziąsłowa welaryzowana · Zobacz więcej »
Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna
Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego, reprezentowany w transkrypcji fonetycznej IPA i X-SAMPA symbolem (w slawistycznym alfabecie fonetycznym symbolem). Głoska ta jest niesylabicznym odpowiednikiem samogłoski u.
Nowy!!: Ł i Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna · Zobacz więcej »
Stanisław Zaborowski
Ortographia" autorstwa Stanisława Zaborowskiego, wydanie z 1518. Stanisław Zaborowski (ur. prawd. w 2 połowie XV wieku w województwie sieradzkim, zm. w listopadzie lub grudniu 1529) – prawnik, gramatyk i autor pierwszego drukowanego traktatu po łacinie o polskiej ortografii (około roku 1513).
Nowy!!: Ł i Stanisław Zaborowski · Zobacz więcej »
Unicode
Logo Unikodu Unicode (formalnie, pol. Unikod) – komputerowy standard kodowania zestawu znaków obejmującego litery większości używanych na świecie pism, a także symboli, emoji i kodów formatowania.
Nowy!!: Ł i Unicode · Zobacz więcej »
