Szybszy dostęp niż przeglądarce!
22 kontakty: Chan (buddyzm), Dynastia Song, Fayan Wenyi, Fayanzong, Gatha, Guifeng Zongmi, Język chiński, Język japoński, Język koreański, Język wietnamski, Oświecenie (religie Wschodu), Patriarchat zen, Przekaz Dharmy, Sanskryt, Song gaoseng chuan, Tiantai Deshao, Zhaoqing Wendeng, Zutang ji, 891, 929, 972, 997.
Chan (buddyzm)
Chan (chiń. 禪 pinyin: chán; sans. ध्यान dhyāna; kor. sŏn (선), sŏn chong (선종); jap. zen (禅), zen shū (禅宗); wiet. thiền, thiền tông) – jedna z najważniejszych szkół chińskiego buddyzmu, założona w VI wieku przez Bodhidharmę.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Chan (buddyzm) · Zobacz więcej »
Dynastia Song
Dynastia Song (wym.) – dynastia panująca w Chinach od 960 do 1279 roku, po okresie Pięciu Dynastii i Dziesięciu Królestw, a przed panowaniem dynastii Yuan.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Dynastia Song · Zobacz więcej »
Fayan Wenyi
Fayan Wenyi (chiń. 法眼文益, pinyin Fǎyǎn Wényì; kor. 법안문익 Pŏban Munik; jap. Hōgen Buneki; wiet. Pháp Nhãn Văn Ích; ur. 885, zm. 958) – chiński mistrz chan, założyciel szkoły fayan, znany także jako Qingliang Wenyi (清凉文益).
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Fayan Wenyi · Zobacz więcej »
Fayanzong
Fayanzong (法眼宗; kor. pŏban chong | jap. hōgen-shū | wiet. Pháp Nhãn tông) – chińska szkoła chan założona przez mistrza chan Fayana Wenyi i będąca jednąz pięciu szkół chan jego środkowego okresu rozwoju, zwanych Pięcioma domami chan.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Fayanzong · Zobacz więcej »
Gatha
Gāthā (chiń. jie (偈); kor. ge (게); jap. ge; wiet. kệ * chiń. jiatuo (伽陀); kor. kat'a (gata) (가타); jap. kata; wiet. già-đà) – w sanskrycie dosłownie wiersz, hymn.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Gatha · Zobacz więcej »
Guifeng Zongmi
Guifeng Zongmi (chiń. 圭峰宗密, pinyin Guīfēng Zōngmì; kor. 규봉종밀 Kyubong Chongmil; jap. Keihō Shūmitsu; wiet. Khuê Phong Tông Mật; ur. 780, zm. 1 lutego 841) – chiński mistrz chan ze szkoły heze i teoretyk chanu oraz piąty patriarcha szkoły huayan (華嚴).
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Guifeng Zongmi · Zobacz więcej »
Język chiński
Zasięg geograficzny poszczególnych języków chińskich Język chiński (lub; pinyin Zhōngwén) – język lub grupa spokrewnionych języków (w klasyfikacji ISO 639-3: makrojęzyk) z rodziny języków chińsko-tybetańskich.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Język chiński · Zobacz więcej »
Język japoński
Mapa dialektów japońskich Język japoński (jap. nihon-go) – język używany przez ok.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Język japoński · Zobacz więcej »
Język koreański
Język koreański (kor.) – język narodowy Koreańczyków, urzędowy w Korei Południowej i Północnej, a także w chińskiej prefekturze autonomicznej Yanbian.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Język koreański · Zobacz więcej »
Język wietnamski
Schemat tonów w języku wietnamskim Porównanie języka wietnamskiego, chińskiego, japońskiego i koreańskiego Język wietnamski (wiet., lub) – narodowy i oficjalny język Wietnamu.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Język wietnamski · Zobacz więcej »
Oświecenie (religie Wschodu)
Latarnia przy japońskiej świątyni zen Oświecenie (albo samourzeczywistnienie, samorealizacja, bodhi skr. बोधि, poch. od rdzenia budh „wiedzieć”, w stronie biernej „być przebudzonym”) – stan (lub raczej cały szereg stanów), jaki według większości religii i filozofii Wschodu (buddyzm, hinduizm, dżinizm, taoizm), czasami lub trwale realizuje się po długotrwałej praktyce medytacyjnej, albo z nagła (spór gradualizmu z subityzmem).
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Oświecenie (religie Wschodu) · Zobacz więcej »
Patriarchat zen
Patriarchat zen – szczególna linia sukcesji patriarchów zen biegnąca od siedmiu buddów przeszłości, poprzez historycznego Buddę Siakjamuniego, patriarchów (chiń. zu (祖); kor. cho; jap. so; wiet. tổ) linii medytacyjnej Indii (dhyana), Chin (chan), Korei (sŏn) i Japonii (zen).
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Patriarchat zen · Zobacz więcej »
Przekaz Dharmy
Przekaz Dharmy (chiń. chuanfa, kor. chŏnbŏp, jap. denbō) – zwyczajowa ceremonia w buddyzmie chan, zapewniająca ciągłość linii przekazu, duchowąrelację pomiędzy nauczycielem a uczniem oraz relacje w buddyjskiej rodzinie dharmicznej.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Przekaz Dharmy · Zobacz więcej »
Sanskryt
Rygwedy w sanskrycie Sanskryt (dewanagari: संस्कृतम् saṃskṛtam; sa.msk.rtā bhā.sā, od sa.m+k.r: zestawiać, składać; bhā.sā: język; język uporządkowany, w przeciwieństwie do języków naturalnych prakrytów, tzn. ludowych o nieuporządkowanej gramatyce) – język literacki starożytnych, średniowiecznych i wczesnonowożytnych Indii.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Sanskryt · Zobacz więcej »
Song gaoseng chuan
Song gaoseng chuan (język chiński 宋高僧傳, pinyin Sòng gāosēng zhuàn; język koreański 송고승전 Song kosŭng chŏn; język japoński Sō kōsōden; język wietnamski Tống cao tăng truyền; pol. Biografie wybitnych mnichów Song) – jedno z głównych dzieł do poznania historii wczesnego buddyzmu w Chinach i chanu poprzez biografie.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Song gaoseng chuan · Zobacz więcej »
Tiantai Deshao
Tiantai Deshao (chiń. 天台德韶 pinyin Tiāntái Désháo; kor. 천태덕소 Ch’ont’ae Tŏkso; jap. Tendai Tokushō; wiet. Thiên Thai Đức Thiều; ur. 891, zm. 972) – chiński mistrz chan, jeden z głównych mistrzów szkoły chan fayan, uważany za jej drugiego patriarchę.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Tiantai Deshao · Zobacz więcej »
Zhaoqing Wendeng
Zhaoqing Wendeng (kor. 초경문등 Ch’ogyŏng Mundŭng; jap. Shōkei Monto; wiet. Chiêu Khánh Văn Dăng; ur. 884, zm. 972) – chiński mistrz chan, uczeń mistrza chan Baofu Congzhana, znany także jako Zhaoqing Shengdeng.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Zhaoqing Wendeng · Zobacz więcej »
Zutang ji
Zutang ji (祖堂集 Antologia gmachu patriarchów; kor. Chodang chip, jap. Sodōjū, wiet. Tổ Đường Tập) – jeden z pierwszych tekstów związanych z historiąchanu.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i Zutang ji · Zobacz więcej »
891
Bez opisu.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i 891 · Zobacz więcej »
929
Bez opisu.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i 929 · Zobacz więcej »
972
Bez opisu.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i 972 · Zobacz więcej »
997
Bez opisu.
Nowy!!: Jingde chuandeng lu i 997 · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Chuandeng lu, Księga przekazu lampy, Przekaz lampy.
