Szybszy dostęp niż przeglądarce!
18 kontakty: Łacina, Buddyzm, Dialekt, Fudżi, Funkcja prezentatywna języka, Idiolekt, Japonia, Język chiński, Język japoński, Języki świata, Kanji, Kun’yomi, Lekcja, On’yomi, Pismo, Pismo japońskie, Standardowy język kantoński, Standardowy język mandaryński.
Łacina
Łacina, język łaciński (łac.) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Łacina · Zobacz więcej »
Buddyzm
„Koło Dharmy” – najczęściej spotykany buddyjski symbol. Flaga buddyjska Buddyzm (inna nazwa to: sanskr. Buddha Dharma; pāli. Buddha Dhamma lub Buddha Sasana – „Nauka Przebudzonego”) – nonteistyczny system filozoficzny i religijny, którego założycielem i twórcąjego podstawowych założeń był żyjący od około 560 do 480 roku p.n.e. Siddhārtha Gautama (pāli. Siddhattha Gotama), syn księcia z rodu Śākyów, władcy jednego z miast-państw w północnych Indiach.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Buddyzm · Zobacz więcej »
Dialekt
Dialekt, narzecze – wieloznaczny termin lingwistyczny.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Dialekt · Zobacz więcej »
Fudżi
– czynny stratowulkan i zarazem najwyższy szczyt Japonii (3776 m n.p.m.). Leży na wyspie Honsiu (Honshū), na południowy zachód od stolicy, Tokio.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Fudżi · Zobacz więcej »
Funkcja prezentatywna języka
Funkcja prezentatywna (charakteryzująca) – funkcja wypowiedzi polegająca na tym, że mówiący niezależnie od własnej woli przekazuje za pośrednictwem tworzonego tekstu informacje o: swoim pochodzeniu, wieku, płci, wykształceniu i światopoglądzie (barwa głosu, inna u kobiet i mężczyzn, dobór wyrazów).
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Funkcja prezentatywna języka · Zobacz więcej »
Idiolekt
Idiolekt (gr. idios „własny, swoisty” + leksis „mowa”), język osobniczy – odmiana mowy właściwa dla danego użytkownika języka w danym okresie jego rozwoju, tzw.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Idiolekt · Zobacz więcej »
Japonia
Region Japonii – państwo wyspiarskie położone na wąskim łańcuchu wysp na zachodnim Pacyfiku, u wschodnich wybrzeży Azji, o długości 3,3 tys.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Japonia · Zobacz więcej »
Język chiński
Zasięg geograficzny poszczególnych języków chińskich Język chiński (lub; pinyin Zhōngwén) – język lub grupa spokrewnionych języków (w klasyfikacji ISO 639-3: makrojęzyk) z rodziny języków chińsko-tybetańskich.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Język chiński · Zobacz więcej »
Język japoński
Mapa dialektów japońskich Język japoński (jap. nihon-go) – język używany przez ok.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Język japoński · Zobacz więcej »
Języki świata
Języki świata – na świecie używanych jest ponad 7 tysięcy języków.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Języki świata · Zobacz więcej »
Kanji
Słowo ''kanji'' („znaki Hanów”) zapisane znakami kanji – znaki logograficzne pochodzenia chińskiego, które wraz z sylabariuszami hiragana (ひらがな, 平仮名), katakana (カタカナ, 片仮名), cyframi arabskimi oraz alfabetem łacińskim stanowiąelement pisma japońskiego.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Kanji · Zobacz więcej »
Kun’yomi
– jeden z dwóch sposobów czytania znaków kanji (drugim jest on’yomi).
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Kun’yomi · Zobacz więcej »
Lekcja
Lekcja – od późnołacińskiego lectio (odczytanie).
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Lekcja · Zobacz więcej »
On’yomi
– jeden z dwóch sposobów czytania znaków kanji: „czytanie sinojapońskie” lub inaczej „wymowa zapożyczona z chińskiego”, używana zwykle w złożeniach, reprezentująca słowa – lub ich elementy – pochodzące z Chin.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i On’yomi · Zobacz więcej »
Pismo
Marinusa van Reymerswaelego ''Poborcy podatków'', pierwsza połowa XVI wieku Pismo – system umownych znaków graficznych, za pomocąktórych przedstawiany jest język mówiony.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Pismo · Zobacz więcej »
Pismo japońskie
przybory do kaligrafii Kiyonaga Torii (1752–1815), ''Eimo Gyokkashi, dziewczynka z talentem do kaligrafii, obok nauczycielka'' – system zapisu języka japońskiego, składający się z trzech rodzajów znaków: (1) kanji (pismo chińskie), (2) sylabariusza hiragana (pismo fonetyczne, utworzone z uproszczenia całych znaków kanji), (3) sylabariusza katakana (pismo fonetyczne, utworzone z fragmentów kanji).
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Pismo japońskie · Zobacz więcej »
Standardowy język kantoński
Schemat tonów w języku kantońskim Schemat samogłosek w języku kantońskim Standardowy język kantoński, yue – jeden z języków chińskich używany na południu Chin, w Hongkongu i Makau, a także przez potomków chińskich emigrantów w Azji Południowo-Wschodniej i innych rejonach świata.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Standardowy język kantoński · Zobacz więcej »
Standardowy język mandaryński
Tony w standardowym języku mandaryńskim Standardowy język mandaryński (nazywany często językiem mandaryńskim lub standardowym językiem chińskim) – oficjalny standard mówionego języka chińskiego, używany jako język urzędowy w Chińskiej Republice Ludowej, Republice Chińskiej, jeden z czterech oficjalnych języków Singapuru, a także jeden z sześciu oficjalnych języków Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Standardowy język mandaryński · Zobacz więcej »
