Szybszy dostęp niż przeglądarce!
4 kontakty: Edo (okres), Kabuki, Nō, Ukiyo-e.
Edo (okres)
Siogun Ieyasu Tokugawa (1543-1616) Zatoka Nagasaki i Dejima (po lewej stronie, w kształcie wachlarza) Kiyotada Torii I, ''Przedstawienie teatru kabuki'' (poł. XVIII w.) Yoshitoyo Gansuitei (1830-1866), ''Statki transportowe z bawełnąścigające się do Edo wypływająz ujścia rzeki Aji'' w Osace (ok. 1855) lub – okres w historii Japonii trwający od 1603 do 1868, w którym rzeczywistąwładzę sprawowali sioguni z rodu Tokugawa.
Nowy!!: Sharaku i Edo (okres) · Zobacz więcej »
Kabuki
tokijskiej dzielnicy Higashi Ginza. Zbudowany w 1889 roku, po gruntownym remoncie otwarty w 2013 roku. Izumo no Okuni Danjūrō Ichikawa I – XII – jeden z trzech głównych rodzajów tradycyjnego teatru japońskiego, wywodzący się z XVII wieku.
Nowy!!: Sharaku i Kabuki · Zobacz więcej »
Nō
chramie Itsukushima w mieście Hatsukaichi Narodowego Teatru Nō w Tokio Rozmieszczenie uczestników przedstawienia: w centrum - ''shite''; z przodu z prawej (siedzi) - ''waki''; po prawej - ''jiutai''; z tyłu w środku - ''hayashi-kata''; z tyłu po lewej - ''kōken'' Rytuał ''okina-hōnō'' Narodowy Teatr Nō, Shibuya, Tokio – jeden z głównych gatunków klasycznego teatru japońskiego.
Nowy!!: Sharaku i Nō · Zobacz więcej »
Ukiyo-e
Hokusai Katsushika, ''Wielka fala w Kanagawie'', 1830–1833 Sharaku Tōshūsai, drzeworyt z 1794 r. przedstawiający aktora teatru kabuki, Oniji Ōtani III, w roli służącego Edobeia Matryca do odbitek Utamaro, ''Trzy piękności swoich czasów'' lub ''Trzy piękności ery Kansei (1789–1801)'', od lewej: Hisa Takashima (najstarsza córka właściciela przydrożnej herbaciarni w dzielnicy Edo o nazwie Ryōgoku), Toyohina Tomimoto (gejsza), Kita Naniwaya (córka właściciela herbaciarni w Asakusa), ok. 1793 – rodzaj malarstwa i drzeworytu japońskiego, funkcjonujący w okresie Edo (od połowy XVII wieku do początków okresu Meiji w drugiej połowie XIX wieku).
Nowy!!: Sharaku i Ukiyo-e · Zobacz więcej »
