Szybszy dostęp niż przeglądarce!Podobieństwa między Caodong i Hongzhou zong
Caodong i Hongzhou zong mają 28 rzeczy wspólne (w Unionpedia): Avatamsaka Sutra, Bodhidharma, Chan (buddyzm), Dongshan Liangjie, Fayanzong, Fujian, Guangdong, Guifeng Zongmi, Hongzhou zong, Huayan, Huineng, Język chiński, Język japoński, Jingde chuandeng lu, Koan, Korea, Linia przekazu Dharmy zen, Linji (szkoła chan), Linji Yixuan, Mahakaśjapa, Qingyuan Xingsi, Sŏn, Shitou Xiqian, Siunjata, Yaoshan Weiyan, Zen, Zhejiang, Zjawisko.
Avatamsaka Sutra
Avatasaka sūtra lub Buddhāvatasaka sūtra (Mahāvaipulya Buddhāvataṃsaka Sūtra;; kor. (Taebang gwangbul) hwaŏm kyŏng (화엄경); jap.(Daihōkōbutsu) kegon kyō;; tyb.Sangs-rgyas phal-po-che shes-bya ba śin-tu-rgyas-pa-chen-pohi mdo) – sanskryckie pismo mahajany, powstałe w Indiach ok.
Avatamsaka Sutra i Caodong · Avatamsaka Sutra i Hongzhou zong ·
Bodhidharma
Bodhidharma (skt बोधिधर्म; chiń Putidamo 菩提达摩; kor. Pori Dalma; jap. Bodai Daruma; wiet. Bồ-đề-đạt-ma) – na wpół legendarna postać buddyzmu mahajany.
Bodhidharma i Caodong · Bodhidharma i Hongzhou zong ·
Chan (buddyzm)
Chan (chiń. 禪 pinyin: chán; sans. ध्यान dhyāna; kor. sŏn (선), sŏn chong (선종); jap. zen (禅), zen shū (禅宗); wiet. thiền, thiền tông) – jedna z najważniejszych szkół chińskiego buddyzmu, założona w VI wieku przez Bodhidharmę.
Caodong i Chan (buddyzm) · Chan (buddyzm) i Hongzhou zong ·
Dongshan Liangjie
Dongshan Liangjie (chiń. 洞山良价, pinyin Dòngshān Liángjiè, Wade-Giles Tung-shan Liang-chieh; kor. 동산량개 Tongsan Lianggae; jap. Tōzan Ryōkan; wiet. Động Sơn Lương Giới; ur. 807, zm. 869) – mistrz chan założyciel szkoły caodong.
Caodong i Dongshan Liangjie · Dongshan Liangjie i Hongzhou zong ·
Fayanzong
Fayanzong (法眼宗; kor. pŏban chong | jap. hōgen-shū | wiet. Pháp Nhãn tông) – chińska szkoła chan założona przez mistrza chan Fayana Wenyi i będąca jednąz pięciu szkół chan jego środkowego okresu rozwoju, zwanych Pięcioma domami chan.
Caodong i Fayanzong · Fayanzong i Hongzhou zong ·
Fujian
Fujian – prowincja w południowo-wschodnich Chinach nad cieśninąTajwańską.
Caodong i Fujian · Fujian i Hongzhou zong ·
Guangdong
Guangdong – południowo-wschodnia prowincja Chińskiej Republiki Ludowej.
Caodong i Guangdong · Guangdong i Hongzhou zong ·
Guifeng Zongmi
Guifeng Zongmi (chiń. 圭峰宗密, pinyin Guīfēng Zōngmì; kor. 규봉종밀 Kyubong Chongmil; jap. Keihō Shūmitsu; wiet. Khuê Phong Tông Mật; ur. 780, zm. 1 lutego 841) – chiński mistrz chan ze szkoły heze i teoretyk chanu oraz piąty patriarcha szkoły huayan (華嚴).
Caodong i Guifeng Zongmi · Guifeng Zongmi i Hongzhou zong ·
Hongzhou zong
Hongzhou zong (chiń. 洪州宗, pinyin hóngzhōuzōng) – szkoła hongzhou - szkoła (linia przekazu Dharmy) chan, która prowadzona przez mistrza chan Mazu Daoyi (709-188) i jego uczniów, zastąpiła różnorodne tradycje wczesnego chanu i zdominowała ruch chan w okresie 100 lat, od okresu po rebelii Ana Lushana (755-763) do okresu po prześladowaniu buddyzmu przez cesarza Huichanga (會昌, pan. 841-846).
Caodong i Hongzhou zong · Hongzhou zong i Hongzhou zong ·
Huayan
Huayan (Kwiatowa Girlanda; 華嚴 pinyin Huáyán; kor. Hwaeom 화엄; jap. 華厳宗 Kegon-shū) – chińska szkoła buddyjska (chiń. zong 宗) odwołująca się do intelektu (tak jak i tiantai), powstała około VI wieku w Chinach (nie ma jej odpowiednika w Indiach).
Caodong i Huayan · Hongzhou zong i Huayan ·
Huineng
Dajian Huineng (大鑑慧能; także Caoxi/qi Huineng 曹溪慧能; ur. 638; zm. 713) – chiński mistrz chan, założyciel małej szkoły chan, zwanej szkołąpołudniowąlub nagłego oświecenia.
Caodong i Huineng · Hongzhou zong i Huineng ·
Język chiński
Zasięg geograficzny poszczególnych języków chińskich Język chiński (lub; pinyin Zhōngwén) – język lub grupa spokrewnionych języków (w klasyfikacji ISO 639-3: makrojęzyk) z rodziny języków chińsko-tybetańskich.
Caodong i Język chiński · Hongzhou zong i Język chiński ·
Język japoński
Mapa dialektów japońskich Język japoński (jap. nihon-go) – język używany przez ok.
Caodong i Język japoński · Hongzhou zong i Język japoński ·
Jingde chuandeng lu
Jingde chuandeng lu (chiń. 景德傳燈錄, kor. Kyŏngdŏk ch'ŏndŭng lok; jap. Keitoku dentōroku; wiet. Cảnh Đức Truyền đăng lục – Księga przekazu lampy z okresu Jingde. Najstarsza historia chanu. Została napisana w 1004 r. przez Yong’ana Daoyuana ze szkoły chan fayan. Jednak ta pierwotna wersja nie przetrwała do dziś. Najwcześniejsza wersja pochodzi z 1009 r. i została wydana pod nadzorem jednego z czołowych intelektualistów i literatów tego okresu – Yang Yi (968 lub 974–1020). Praca ta kontynuuje wzór Zutang ji, czyli organizuje liczne frakcje chanu wokół wielolinearnego modelu. W związku z tym, że dzieło to powstało w kręgu szkoły fayan, wykazuje dominację tej właśnie tradycji. Ponieważ w tym wydaniu zamieszczono oryginalnąprzedmowę Daoyuana, dowiedzieć się z niej można, że oryginalne dzieło było jeszcze bardziej ukierunkowane na punkt widzenia fayan. Prawdopodobnie celem Chuandeng lu było zaprezentowanie na cesarskim dworze chanu, jako już dobrze zorganizowanego, niezależnego ruchu, jednak głównie poprzez linie przekazu szkoły fayan. Praca ta promuje więc linie przekazu związane z Fayanem Wenyi, wyliczając wielu mnichów związanych z tymi liniami. Mistrz Fayan ma 63 oświeconych uczniów, jego uczeń Tiantai Deshao (891-972) - 49. Wydaje się również, że promowano także linię mistrza Deshao, gdyż nie zanotowano żadnego spadkobiercy u mistrza Yunju Daoqi (929-997) (w drugiej generacji spadkobierca Fayana). Chuandeng lu nie wymienia nazw żadnego z "pięciu domów" (pięciu szkół). Mimo tego, wszyscy, którzy sąwymienieni w ostatnich pokoleniach linii przekazu, należąwłaśnie do owych pięciu tradycji chan. Niemniej jednak praca ta jest dużo bardziej obiektywna od Zutang ji, której celem była promocja właściwie tylko linii przekazu wiodącej do mistrza Zhaoqinga Wendenga. Oryginalny tytuł dzieła Daoyuana brzmiał Fozu tongcan ji, czyli Antologia wspólnej praktyki buddów i patriarchów. Sugerował on, że kolejnym celem było wykazanie zgodności nauk buddów i patriarchów chanu. Nowy tytuł nadany przez Yang Yi całkowicie zmienia jego zamiar, gdyż sugeruje on całkowicie niezależnątransmisję chanu. Tymczasem Daoyuan odwoływał się do dzieła Guifenga Zongmiego Chanyuan zhuquan ji (Zebrane pisma o źródle chanu), w którym Zongmi asymilował różnorakie frakcje chanu w jednązjednoczonątradycję. Daoyuan uważał, że nauki chanu zawierająmiriady buddyjskich praktyk stosowanych zgodnie z różnicami między praktykującymi. Podkreślał rolę "zręcznych środków" jako głównej metody nauczania. Tymczasem Yang Yi zestawił pracę na nowo według zupełnie innych haseł, jako "specjalnąpraktykę poza naukami" (chiń. jiaowai biexing) i jako potwierdzenie niezależnej tradycji chanu. Chuandeng lu zawiera między innymi rejestr 28 indyjskich patriarchów szkoły medytacji oraz ich gathy (skt. gāthā) wypowiadane w chwili oświecenia i przekazu Dharmy. Prezentuje zatem już ostatni etap tworzenia tożsamości chan, a więc odrębności od innych szkół buddyjskich m.in. przez ostateczne ukształtowanie listy patriarchów. Oprócz tego dzieło to zawiera biografie, mowy i czyny 1701 indyjskich i chińskich mistrzów aż do mistrza chan Fayana Wenyi. Waga tego dzieła leży w tym, że niezależnie od biografii mnichów (chanu i innych tradycji) zachowało ono dla przyszłych pokoleń zapisy ze "spotkań" mistrzów z uczniami, dialogi między nimi, kształtowanie się idei gong’anów itp. Jest to jedno z dwu głównych źródeł wczesnej historii chanu. Dzieło to dało początek nowej formie literackiej związanej z chanem i nazwanej denglu (zapisy lampy) lub chuandeng lu (zapisy przekazu lampy). Stało się również modelem nowego stylu biografii buddyjskiej, który stanie się powszechny w okresie dynastii Song. Podkreślanie linii przekazu jako sekciarskiej tożsamości różniło tę pracę od Song gaoseng chuan, napisanej w dawnym, pozbawionym nastawienia sekciarskiego, stylu.
Caodong i Jingde chuandeng lu · Hongzhou zong i Jingde chuandeng lu ·
Koan
Koan (jap. kōan, z chiń. gōng’àn, dosłownie publiczny przypadek; wiet. công án) – jedna z metod praktyki buddyzmu zen (chan).
Caodong i Koan · Hongzhou zong i Koan ·
Korea
Korea (Chosŏn, Han'guk, Cháoxiǎn) – kraina historyczna na Półwyspie Koreańskim we wschodniej Azji; obszar zamieszkany przez jednolitągrupę etniczną– Koreańczyków.
Caodong i Korea · Hongzhou zong i Korea ·
Linia przekazu Dharmy zen
Linia przekazu Dharmy – ograniczona tylko do szkoły zen metoda promowania następcy lub następców z grona uczniów danego mistrza zen.
Caodong i Linia przekazu Dharmy zen · Hongzhou zong i Linia przekazu Dharmy zen ·
Linji (szkoła chan)
Linji zong (臨濟宗) – szkoła chan założona przez chińskiego mistrza chan Linji Yixuana około 850 r. Była spadkobierczyniąszkoły hongzhou, stosowała więc różne, nieraz ekstremalne, sposoby nauczania z mocnym naciskiem na praktykę gong’anów.
Caodong i Linji (szkoła chan) · Hongzhou zong i Linji (szkoła chan) ·
Linji Yixuan
Linji Yixuan (chiń. 臨濟義玄, pinyin: Línjì Yìxuán, Wade-Giles Lin-chi I-hsüan; kor. 임제의현 Imje Ŭihyŏn; jap. リンザイギゲン Rinzai Gigen; wiet. Lâm Tế Nghĩa Huyền, zm. 866) – założyciel szkoły linji buddyzmu chan, z której wywodzi się m.in.
Caodong i Linji Yixuan · Hongzhou zong i Linji Yixuan ·
Mahakaśjapa
Mahakaśjapa (kor. Mahagasŏp (마하가섭); jap. Makakashō;; tyb. 'Od.srungs; chiń. (Da) Jiashe (大迦葉); kor.(Tae)Kayŏp; jap. (Dai)Kashō; wiet. (Đại)-Ca-diếp) – bramin z kraju Magadha w Indiach, jeden z głównych uczniów Buddy, jego następca i pierwszy patriarcha tradycji chan (zen).
Caodong i Mahakaśjapa · Hongzhou zong i Mahakaśjapa ·
Qingyuan Xingsi
Qingyuan Xingsi (chiń. 青原行思, pinyin Qīngyuán Xìngsī; kor. 청원행사 Ch'ŏngwŏn Haengsa; jap. Seigen Gyōshi; wiet. Thanh Nguyên Hành Tư; ur. 660, zm. 740) – chiński mistrz chan Południowej szkoły chanu.
Caodong i Qingyuan Xingsi · Hongzhou zong i Qingyuan Xingsi ·
Sŏn
Sillę Sŏn (선; szkoła sŏn 선종sŏn chong) – koreańska medytacyjna szkoła buddyjska, będąca odpowiednikiem chińskiej szkoły chan, która mimo kilkusetletnich prześladowań przetrwała do czasów obecnych.
Caodong i Sŏn · Hongzhou zong i Sŏn ·
Shitou Xiqian
Shitou Xiqian (chiń. 石頭希遷, pinyin Shítóu Xīqiān; kor. 석두희천 Sŏktu Hŭich'ŏn; jap. Sekitō Kisen; wiet. Thạch Đầu Hi Thiên; ur. 700, zm. 790) – chiński mistrz chan szkoły północnej, jeden z kluczowych mistrzów w historii chanu.
Caodong i Shitou Xiqian · Hongzhou zong i Shitou Xiqian ·
Siunjata
Siakjamuniego nauczającego siunjatę, Muzeum w Sarnath, Indie. Siunjata (pāli. suññatā; sanskr. śūnyatā; शून्यता – pustka, pustość, niesubstancjalność; chiń. 空 kōng, kongxing 空性; kor. kong 공, kongsŏng; jap. kū, kūshō; wiet. không, không tính; tyb. stong pa nyid) – pojęcie występujące we wszystkich odłamach buddyzmu.
Caodong i Siunjata · Hongzhou zong i Siunjata ·
Yaoshan Weiyan
Yaoshan Weiyan (chiń. 藥山惟儼, pinyin Yàoshān Wéiyǎn; kor. 약산유엄 Yaksan Yuam; jap. Yakusan Igen; wiet. Dược Sơn Duy Nghiễm; ur. 745, zm. 828) – chiński mistrz chan szkoły hongzhou, uczeń mistrza chan Shitou Xiqiana.
Caodong i Yaoshan Weiyan · Hongzhou zong i Yaoshan Weiyan ·
Zen
– nurt buddyzmu, który w pełni rozwiniętąformę uzyskał w Chinach (zob. chan), skąd przedostał się do Korei, Wietnamu i Japonii.
Caodong i Zen · Hongzhou zong i Zen ·
Zhejiang
Zhejiang – prowincja na wschodnim wybrzeżu ChRL.
Caodong i Zhejiang · Hongzhou zong i Zhejiang ·
Zjawisko
Zjawisko, fenomen (– obserwowany) – pojęcie filozoficzne oznaczające to, co dane jest w poznaniu zmysłowym, a więc obrazy, dźwięki, zapachy, smaki itd.
Powyższa lista odpowiedzi na następujące pytania
- W co wygląda jak Caodong i Hongzhou zong
- Co ma wspólnego Caodong i Hongzhou zong
- Podobieństwa między Caodong i Hongzhou zong
Porównanie Caodong i Hongzhou zong
Caodong posiada 98 relacji, a Hongzhou zong ma 231. Co mają wspólnego 28, indeks Jaccard jest 8.51% = 28 / (98 + 231).
Referencje
Ten artykuł pokazuje związek między Caodong i Hongzhou zong. Aby uzyskać dostęp do każdego artykułu z którą ekstrahowano informacji, proszę odwiedzić:
