Szybszy dostęp niż przeglądarce!Podobieństwa między Język pragermański i Język praindoeuropejski
Język pragermański i Język praindoeuropejski mają 41 rzeczy wspólne (w Unionpedia): Akcent wyrazowy, Artykulacja (fonetyka), Biernik, Celownik (przypadek), Dopełniacz (przypadek), Etymologia, Europa, Europa Środkowa, Gramatyka, Język (mowa), Język angielski, Język gocki, Język grecki, Język niderlandzki, Język niemiecki, Język polski, Język szwedzki, Języki celtyckie, Języki germańskie, Języki indoeuropejskie, Języki tocharskie, Metoda porównawcza (językoznawstwo), Mianownik (przypadek), Narzędnik, Niemcy, Prajęzyk, Prawo Grimma, Przegłos, Przymiotnik, Przypadek, ..., Przyrostek, Rdzeń (językoznawstwo), Samogłoska, Sanskryt, Słownictwo, Skandynawia, Spółgłoska, Temat wyrazu, Tryb (językoznawstwo), Tryb oznajmujący, Wołacz. Rozwiń indeks (11 jeszcze) »
Akcent wyrazowy
Akcent wyrazowy (od „zaśpiew”) – wyróżnienie za pomocąśrodków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu lub syntagmy.
Akcent wyrazowy i Język pragermański · Akcent wyrazowy i Język praindoeuropejski ·
Artykulacja (fonetyka)
Ułożenie strun głosowych w czasie wypowiadania głosek Artykulacja – proces kształtowania dźwięków mowy ludzkiej, odbywający się w części aparatu mowy obejmującąjamy ponadkrtaniowe, tzw.
Artykulacja (fonetyka) i Język pragermański · Artykulacja (fonetyka) i Język praindoeuropejski ·
Biernik
Biernik – czwarty przypadek deklinacji.
Biernik i Język pragermański · Biernik i Język praindoeuropejski ·
Celownik (przypadek)
Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).
Celownik (przypadek) i Język pragermański · Celownik (przypadek) i Język praindoeuropejski ·
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Dopełniacz (przypadek) i Język pragermański · Dopełniacz (przypadek) i Język praindoeuropejski ·
Etymologia
Etymologia – dział językoznawstwa badający pochodzenie wyrazów, zmiany ich znaczenia i formy w miarę upływu czasu.
Etymologia i Język pragermański · Etymologia i Język praindoeuropejski ·
Europa
Europa Mapa polityczna Europy Europa – część świata leżąca na półkuli północnej, na pograniczu półkuli wschodniej i zachodniej.
Europa i Język pragermański · Europa i Język praindoeuropejski ·
Europa Środkowa
Rzeczypospolitej Obojga Narodów) kolorem jasnozielonym. Granice pokrywająsię z niemieckim imperialnym planem Mitteleuropa. język.
Europa Środkowa i Język pragermański · Europa Środkowa i Język praindoeuropejski ·
Gramatyka
Gramatyka – uporządkowany zbiór reguł językowych rządzących organizacjązdań, dyskursów, tekstów; innymi słowy zespół prawideł umożliwiających tworzenie złożonych jednostek językowych, ich składanie z jednostek elementarnych.
Gramatyka i Język pragermański · Gramatyka i Język praindoeuropejski ·
Język (mowa)
Język – system budowania wypowiedzi, używany w procesie komunikacji.
Język (mowa) i Język pragermański · Język (mowa) i Język praindoeuropejski ·
Język angielski
Wielkiej Brytanii symbolizujące język angielski ikona symbolizująca język angielski według standardu ISO 639-1 Język angielski, angielszczyzna (ang.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in.
Język angielski i Język pragermański · Język angielski i Język praindoeuropejski ·
Język gocki
Srebrnej Biblii'' Język gocki – wymarły język wschodniogermański, który był używany przez germańskie plemię Gotów.
Język gocki i Język pragermański · Język gocki i Język praindoeuropejski ·
Język grecki
Wyraz „Grecja” napisany po nowogrecku Wyraz „Cypr” napisany po nowogrecku Język grecki, greka (Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego.
Język grecki i Język pragermański · Język grecki i Język praindoeuropejski ·
Język niderlandzki
Język niderlandzki (niderl.), język holenderski, język flamandzki – język indoeuropejski z gałęzi zachodniej w ramach języków germańskich.
Język niderlandzki i Język pragermański · Język niderlandzki i Język praindoeuropejski ·
Język niemiecki
Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.
Język niemiecki i Język pragermański · Język niemiecki i Język praindoeuropejski ·
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Język polski i Język pragermański · Język polski i Język praindoeuropejski ·
Język szwedzki
Język szwedzki (szw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich, ojczysty dla ponad 10 milionów osób, używany głównie w Szwecji i niektórych częściach Finlandii.
Język pragermański i Język szwedzki · Język praindoeuropejski i Język szwedzki ·
Języki celtyckie
Współczesny zasięg języków celtyckich Języki celtyckie – grupa językowa w obrębie języków indoeuropejskich, wywodząca się z rekonstruowanego języka praceltyckiego.
Język pragermański i Języki celtyckie · Język praindoeuropejski i Języki celtyckie ·
Języki germańskie
Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.
Język pragermański i Języki germańskie · Język praindoeuropejski i Języki germańskie ·
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Język pragermański i Języki indoeuropejskie · Język praindoeuropejski i Języki indoeuropejskie ·
Języki tocharskie
200px Języki tocharskie – grupa języków indoeuropejskich, które występowały na obszarze wschodniego Turkiestanu Chińskiego i Azji Środkowej.
Język pragermański i Języki tocharskie · Język praindoeuropejski i Języki tocharskie ·
Metoda porównawcza (językoznawstwo)
Celem metody porównawczej jest ustalenie pokrewieństwa między różnymi językami i sformułowanie spójnej hipotezy na temat szczegółów tego pokrewieństwa poprzez rekonstrukcję.
Język pragermański i Metoda porównawcza (językoznawstwo) · Język praindoeuropejski i Metoda porównawcza (językoznawstwo) ·
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Język pragermański i Mianownik (przypadek) · Język praindoeuropejski i Mianownik (przypadek) ·
Narzędnik
Narzędnik – w językoznawstwie przypadek używany m.in.
Język pragermański i Narzędnik · Język praindoeuropejski i Narzędnik ·
Niemcy
Niemcy; Republika Federalna Niemiec, RFN (niem. Deutschland; Bundesrepublik Deutschland, BRD,.
Język pragermański i Niemcy · Język praindoeuropejski i Niemcy ·
Prajęzyk
Prajęzyk – wspólny przodek rodziny językowej lub innej jednostki pokrewieństwa języków, najczęściej nie zaświadczony bezpośrednio, ale częściowo zrekonstruowany za pomocąmetody porównawczej.
Język pragermański i Prajęzyk · Język praindoeuropejski i Prajęzyk ·
Prawo Grimma
Prawo Grimma – prawo głosowe, opisujące przebieg pierwszej (starogermańskiej) przesuwki spółgłoskowej.
Język pragermański i Prawo Grimma · Język praindoeuropejski i Prawo Grimma ·
Przegłos
Przegłos, inaczej metafonia, apofonia (ablaut – z niem.) – uwarunkowana fonologicznie wymiana samogłosek w temacie (np. w języku niemieckim i praindoeuropejskim), powstała na skutek historycznych procesów fonetycznych, jak również proces fonetyczny, w wyniku którego pojawia się przegłos, np.
Język pragermański i Przegłos · Język praindoeuropejski i Przegłos ·
Przymiotnik
Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.
Język pragermański i Przymiotnik · Język praindoeuropejski i Przymiotnik ·
Przypadek
Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.
Język pragermański i Przypadek · Język praindoeuropejski i Przypadek ·
Przyrostek
Przyrostek, sufiks (z „dołączony” od „pod” i „umocowany”) – w językoznawstwie jest to każdy fragment wyrazu (jego morfem), o ile jest dodany po jego rdzeniu (czyli podstawie słowotwórczej) i jednocześnie ma właściwości słowotwórcze (czyli nie jest końcówkąfleksyjną).
Język pragermański i Przyrostek · Język praindoeuropejski i Przyrostek ·
Rdzeń (językoznawstwo)
Rdzeń (niekiedy także pierwiastek; por.) – główny morfem wyrazu, który pozostaje po oddzieleniu od niego wszystkich afiksów.
Język pragermański i Rdzeń (językoznawstwo) · Język praindoeuropejski i Rdzeń (językoznawstwo) ·
Samogłoska
Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.
Język pragermański i Samogłoska · Język praindoeuropejski i Samogłoska ·
Sanskryt
Rygwedy w sanskrycie Sanskryt (dewanagari: संस्कृतम् saṃskṛtam; sa.msk.rtā bhā.sā, od sa.m+k.r: zestawiać, składać; bhā.sā: język; język uporządkowany, w przeciwieństwie do języków naturalnych prakrytów, tzn. ludowych o nieuporządkowanej gramatyce) – język literacki starożytnych, średniowiecznych i wczesnonowożytnych Indii.
Język pragermański i Sanskryt · Język praindoeuropejski i Sanskryt ·
Słownictwo
Słownictwo, inaczej leksyka – ogół wyrazów danego języka; pojedyncza warstwa leksykalna (np. słownictwo neutralne, książkowe, ekspresywne itp.) lub wyrazy używane przez konkretnąosobę.
Język pragermański i Słownictwo · Język praindoeuropejski i Słownictwo ·
Skandynawia
Flaga Danii Flaga Szwecji Flaga Norwegii Unii kalmarskiej Skandynawizm – plakat propagandowy; flagi: Danii, Norwegii i Szwecji Skandynawia – region północnej Europy, obejmujący państwa: Szwecję, Norwegię oraz Danię.
Język pragermański i Skandynawia · Język praindoeuropejski i Skandynawia ·
Spółgłoska
Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy).
Język pragermański i Spółgłoska · Język praindoeuropejski i Spółgłoska ·
Temat wyrazu
Temat wyrazu – część wyrazu, która zasadniczo nie uczestniczy w odmianie, pozostająca po usunięciu formantów fleksyjnych.
Język pragermański i Temat wyrazu · Język praindoeuropejski i Temat wyrazu ·
Tryb (językoznawstwo)
Tryb – kategoria gramatyczna czasownika wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia.
Język pragermański i Tryb (językoznawstwo) · Język praindoeuropejski i Tryb (językoznawstwo) ·
Tryb oznajmujący
Tryb oznajmujący, tryb orzekający (łac. indicativus) – podstawowy tryb gramatyczny w większości języków świata.
Język pragermański i Tryb oznajmujący · Język praindoeuropejski i Tryb oznajmujący ·
Wołacz
Wołacz (łac. vocativus) – przypadek gramatyczny, przypadek polskiej deklinacji, występuje także w wielu innych językach.
Język pragermański i Wołacz · Język praindoeuropejski i Wołacz ·
Powyższa lista odpowiedzi na następujące pytania
- W co wygląda jak Język pragermański i Język praindoeuropejski
- Co ma wspólnego Język pragermański i Język praindoeuropejski
- Podobieństwa między Język pragermański i Język praindoeuropejski
Porównanie Język pragermański i Język praindoeuropejski
Język pragermański posiada 69 relacji, a Język praindoeuropejski ma 399. Co mają wspólnego 41, indeks Jaccard jest 8.76% = 41 / (69 + 399).
Referencje
Ten artykuł pokazuje związek między Język pragermański i Język praindoeuropejski. Aby uzyskać dostęp do każdego artykułu z którą ekstrahowano informacji, proszę odwiedzić:
