Szybszy dostęp niż przeglądarce!Podobieństwa między Język praindoeuropejski i Quenya
Język praindoeuropejski i Quenya mają 65 rzeczy wspólne (w Unionpedia): Ablatyw, Akcent wyrazowy, Allatyw, Aoryst, Augment, Bezokolicznik, Biernik, Celownik (przypadek), Czas (językoznawstwo), Czas przeszły, Czas teraźniejszy, Deklinacja (językoznawstwo), Dopełniacz (przypadek), Dopełnienie bliższe, Dopełnienie dalsze, Dyftong, Fonologia, Iloczas, Imiesłów, Intonacja (językoznawstwo), Język gocki, Język grecki, Język hiszpański, Język tonalny, Języki fleksyjne, Języki germańskie, Koniugacja (językoznawstwo), Leksem, Liczba (językoznawstwo), Liczba mnoga, ..., Liczba podwójna, Liczba pojedyncza, Makron (znak diakrytyczny), Mianownik (przypadek), Miejscownik, Morfem, Morfologia (językoznawstwo), Narzędnik, Optativus, Perfectum, Podmiot (językoznawstwo), Prajęzyk, Przegłos, Przymiotnik, Przypadek, Rdzeń (językoznawstwo), Reduplikacja, Rodzaj gramatyczny, Samogłoska otwarta, Samogłoska półprzymknięta, Samogłoska przymknięta, Słownictwo, Spółgłoska, Spółgłoska krtaniowa, Spółgłoska miękkopodniebienna, Spółgłoska nosowa, Spółgłoska płynna, Spółgłoska szczelinowa, Spółgłoska wargowa, Spółgłoska zwarta, Szyk wyrazów, Temat wyrazu, Tryb (językoznawstwo), Tryb rozkazujący, Zapożyczenie językowe. Rozwiń indeks (35 jeszcze) »
Ablatyw
right Ablatyw (łac. ablativus, w języku polskim nazywany także pochodnikiem lub oddalnikiem) – przypadek w językach aglutynacyjnych i niektórych fleksyjnych, wyraża odchodzenie i oddzielanie się od czegoś (odwrotnie niż allatyw).
Ablatyw i Język praindoeuropejski · Ablatyw i Quenya ·
Akcent wyrazowy
Akcent wyrazowy (od „zaśpiew”) – wyróżnienie za pomocąśrodków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu lub syntagmy.
Akcent wyrazowy i Język praindoeuropejski · Akcent wyrazowy i Quenya ·
Allatyw
right Allatyw (Allativus) – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający przemieszczanie się desygnatu w kierunku do i do wewnątrz pewnego określonego obiektu (odwrotnie niż ablatyw).
Allatyw i Język praindoeuropejski · Allatyw i Quenya ·
Aoryst
Aoryst (gr. aoristos – „nieokreślony” lub „nieograniczony”), czasem nazywany z łaciny aoristus – czas lub aspekt gramatyczny, występujący w niektórych językach.
Aoryst i Język praindoeuropejski · Aoryst i Quenya ·
Augment
Augment – w językoznawstwie występująca w odmianie czasownika dodatkowa samogłoska na początku wyrazu, zaznaczająca czasy przeszłe w niektórych językach indoeuropejskich, charakterystyczna m.in.
Augment i Język praindoeuropejski · Augment i Quenya ·
Bezokolicznik
Bezokolicznik – forma czasownika, która wyraża czynność lub stan w sposób abstrakcyjny, zazwyczaj bez określania czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony i aspektu.
Bezokolicznik i Język praindoeuropejski · Bezokolicznik i Quenya ·
Biernik
Biernik – czwarty przypadek deklinacji.
Biernik i Język praindoeuropejski · Biernik i Quenya ·
Celownik (przypadek)
Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).
Celownik (przypadek) i Język praindoeuropejski · Celownik (przypadek) i Quenya ·
Czas (językoznawstwo)
Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.
Czas (językoznawstwo) i Język praindoeuropejski · Czas (językoznawstwo) i Quenya ·
Czas przeszły
Czas przeszły – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje i nazywa wcześniejszączynność lub wcześniejszy stan niż moment mówienia lub pisania o nich, np.
Czas przeszły i Język praindoeuropejski · Czas przeszły i Quenya ·
Czas teraźniejszy
Czas teraźniejszy – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje na równoczesność trwania czynności i mówienia lub pisania o niej, np.
Czas teraźniejszy i Język praindoeuropejski · Czas teraźniejszy i Quenya ·
Deklinacja (językoznawstwo)
Deklinacja (od „odmieniać”) – odmiana wyrazu (imienia) przez przypadki i liczby.
Deklinacja (językoznawstwo) i Język praindoeuropejski · Deklinacja (językoznawstwo) i Quenya ·
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Dopełniacz (przypadek) i Język praindoeuropejski · Dopełniacz (przypadek) i Quenya ·
Dopełnienie bliższe
Dopełnienie bliższe – dopełnienie odnoszące się do czasownika przechodniego.
Dopełnienie bliższe i Język praindoeuropejski · Dopełnienie bliższe i Quenya ·
Dopełnienie dalsze
Dopełnienie dalsze – dopełnienie, przy którego użyciu nie można przekształcić zdania ze strony czynnej na stronę bierną, tak aby dotychczasowe dopełnienie przejęło rolę podmiotu.
Dopełnienie dalsze i Język praindoeuropejski · Dopełnienie dalsze i Quenya ·
Dyftong
Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.
Dyftong i Język praindoeuropejski · Dyftong i Quenya ·
Fonologia
Fonologia (dawniej głosownia) – nauka o systemach dźwiękowych języków.
Fonologia i Język praindoeuropejski · Fonologia i Quenya ·
Iloczas
Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek.
Iloczas i Język praindoeuropejski · Iloczas i Quenya ·
Imiesłów
Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika.
Imiesłów i Język praindoeuropejski · Imiesłów i Quenya ·
Intonacja (językoznawstwo)
Intonacja – w trakcie wypowiadania tekstu nadawanie mu pewnego rodzaju melodii, poprzez zmianę modulacji głosu, w celu wyrażenia emocji lub tylko dla oddania specyficznego charakteru danej wypowiedzi.
Intonacja (językoznawstwo) i Język praindoeuropejski · Intonacja (językoznawstwo) i Quenya ·
Język gocki
Srebrnej Biblii'' Język gocki – wymarły język wschodniogermański, który był używany przez germańskie plemię Gotów.
Język gocki i Język praindoeuropejski · Język gocki i Quenya ·
Język grecki
Wyraz „Grecja” napisany po nowogrecku Wyraz „Cypr” napisany po nowogrecku Język grecki, greka (Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego.
Język grecki i Język praindoeuropejski · Język grecki i Quenya ·
Język hiszpański
Instytut Cervantesa w Madrycie Język hiszpański (hiszp.) – język należący do rodziny romańskiej języków indoeuropejskich.
Język hiszpański i Język praindoeuropejski · Język hiszpański i Quenya ·
Język tonalny
Języki tonalne na świecie Schemat tonów w języku tajskim Schemat tonów w języku kantońskim Schemat tonów w języku wietnamskim (Hanoi) Schemat tonów w języku wietnamskim (dialekt północny) Schemat tonów w standardowym języku mandaryńskim Język tonalny − język, w którym każda sylaba ma przypisany pewien ton, polegający na odpowiedniej modulacji głosu.
Język praindoeuropejski i Język tonalny · Język tonalny i Quenya ·
Języki fleksyjne
Języki fleksyjne – języki syntetyczne cechujące się rozbudowanąstrukturąmorfologiczną, w której jednostki językowe służąjako środki wyrażające relacje syntaktyczne.
Język praindoeuropejski i Języki fleksyjne · Języki fleksyjne i Quenya ·
Języki germańskie
Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.
Język praindoeuropejski i Języki germańskie · Języki germańskie i Quenya ·
Koniugacja (językoznawstwo)
Koniugacja (z łac.) – odmiana czasownika przez osoby, czasy, tryby, strony, liczby, aspekty i inne kategorie gramatyczne.
Język praindoeuropejski i Koniugacja (językoznawstwo) · Koniugacja (językoznawstwo) i Quenya ·
Leksem
Leksem, wyraz słownikowy – wyraz rozumiany jako abstrakcyjna jednostka systemu słownikowego języka.
Język praindoeuropejski i Leksem · Leksem i Quenya ·
Liczba (językoznawstwo)
Liczba – kategoria gramatyczna dotycząca niektórych części mowy.
Język praindoeuropejski i Liczba (językoznawstwo) · Liczba (językoznawstwo) i Quenya ·
Liczba mnoga
Liczba mnoga – szereg form fleksyjnych oznaczających wielość przedmiotów.
Język praindoeuropejski i Liczba mnoga · Liczba mnoga i Quenya ·
Liczba podwójna
Liczba podwójna (liczba mnoga podwójna, dualis) – występująca w niektórych językach (w tym w dawnej polszczyźnie i czeszczyźnie) kategoria gramatyczna, służąca wyrażaniu podwójności, parzystości.
Język praindoeuropejski i Liczba podwójna · Liczba podwójna i Quenya ·
Liczba pojedyncza
Liczba pojedyncza, lp – szereg form fleksyjnych oznaczających pojedynczość przedmiotu lub osoby bez względu na to, czy jest to rzeczywiście jednostka (np. mały chłopiec biegnie), gatunek (np. pies szczeka) czy też zbiorowość (np. armia walczy).
Język praindoeuropejski i Liczba pojedyncza · Liczba pojedyncza i Quenya ·
Makron (znak diakrytyczny)
Makron (gr. μακρόv / makrón, dosłownie: długi) – znak diakrytyczny umieszczany nad lub pod samogłoską, początkowo używany do zaznaczania długiej sylaby w metrum greckim lub łacińskim.
Język praindoeuropejski i Makron (znak diakrytyczny) · Makron (znak diakrytyczny) i Quenya ·
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Język praindoeuropejski i Mianownik (przypadek) · Mianownik (przypadek) i Quenya ·
Miejscownik
Miejscownik – forma używana do opisu miejsca akcji.
Język praindoeuropejski i Miejscownik · Miejscownik i Quenya ·
Morfem
Morfem – najmniejsza grupa fonemów, która niesie ze sobąokreślone znaczenie i której nie można podzielić na mniejsze jednostki znaczeniowe.
Język praindoeuropejski i Morfem · Morfem i Quenya ·
Morfologia (językoznawstwo)
Morfologia – dziedzina lingwistyki zajmująca się formami odmiennymi części mowy (fleksja) oraz słowotwórstwem.
Język praindoeuropejski i Morfologia (językoznawstwo) · Morfologia (językoznawstwo) i Quenya ·
Narzędnik
Narzędnik – w językoznawstwie przypadek używany m.in.
Język praindoeuropejski i Narzędnik · Narzędnik i Quenya ·
Optativus
Optativus (tryb życzący) – tryb czasownika występujący w niektórych językach.
Język praindoeuropejski i Optativus · Optativus i Quenya ·
Perfectum
Perfectum (od łac. perficio - dokonać, ukończyć) – czas lub aspekt gramatyczny wyrażający czynność przeszłąi dokonaną, ale pozostającąw związku z teraźniejszością.
Język praindoeuropejski i Perfectum · Perfectum i Quenya ·
Podmiot (językoznawstwo)
Podmiot – część zdania, która w zdaniu w stronie czynnej oznacza wykonawcę czynności wyrażonej orzeczeniem, obiekt podlegający procesowi wyrażonemu orzeczeniem lub znajdujący się w stanie wyrażonym orzeczeniem.
Język praindoeuropejski i Podmiot (językoznawstwo) · Podmiot (językoznawstwo) i Quenya ·
Prajęzyk
Prajęzyk – wspólny przodek rodziny językowej lub innej jednostki pokrewieństwa języków, najczęściej nie zaświadczony bezpośrednio, ale częściowo zrekonstruowany za pomocąmetody porównawczej.
Język praindoeuropejski i Prajęzyk · Prajęzyk i Quenya ·
Przegłos
Przegłos, inaczej metafonia, apofonia (ablaut – z niem.) – uwarunkowana fonologicznie wymiana samogłosek w temacie (np. w języku niemieckim i praindoeuropejskim), powstała na skutek historycznych procesów fonetycznych, jak również proces fonetyczny, w wyniku którego pojawia się przegłos, np.
Język praindoeuropejski i Przegłos · Przegłos i Quenya ·
Przymiotnik
Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.
Język praindoeuropejski i Przymiotnik · Przymiotnik i Quenya ·
Przypadek
Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.
Język praindoeuropejski i Przypadek · Przypadek i Quenya ·
Rdzeń (językoznawstwo)
Rdzeń (niekiedy także pierwiastek; por.) – główny morfem wyrazu, który pozostaje po oddzieleniu od niego wszystkich afiksów.
Język praindoeuropejski i Rdzeń (językoznawstwo) · Quenya i Rdzeń (językoznawstwo) ·
Reduplikacja
Reduplikacja („podwojenie”) – powtórzenie całego wyrazu bądź jego części.
Język praindoeuropejski i Reduplikacja · Quenya i Reduplikacja ·
Rodzaj gramatyczny
Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.
Język praindoeuropejski i Rodzaj gramatyczny · Quenya i Rodzaj gramatyczny ·
Samogłoska otwarta
Samogłoska otwarta, samogłoska niska – typ samogłoski występujący niemal w każdym języku.
Język praindoeuropejski i Samogłoska otwarta · Quenya i Samogłoska otwarta ·
Samogłoska półprzymknięta
Samogłoska półprzymknięta – typ samogłoski występujący w niektórych językach.
Język praindoeuropejski i Samogłoska półprzymknięta · Quenya i Samogłoska półprzymknięta ·
Samogłoska przymknięta
Samogłoska przymknięta, samogłoska wysoka – samogłoska wymawiana przy wysokim położeniu języka.
Język praindoeuropejski i Samogłoska przymknięta · Quenya i Samogłoska przymknięta ·
Słownictwo
Słownictwo, inaczej leksyka – ogół wyrazów danego języka; pojedyncza warstwa leksykalna (np. słownictwo neutralne, książkowe, ekspresywne itp.) lub wyrazy używane przez konkretnąosobę.
Język praindoeuropejski i Słownictwo · Quenya i Słownictwo ·
Spółgłoska
Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy).
Język praindoeuropejski i Spółgłoska · Quenya i Spółgłoska ·
Spółgłoska krtaniowa
Spółgłoska krtaniowa lub laryngalna – spółgłoska artykułowana w głośni.
Język praindoeuropejski i Spółgłoska krtaniowa · Quenya i Spółgłoska krtaniowa ·
Spółgłoska miękkopodniebienna
Spółgłoska miękkopodniebienna lub welarna – spółgłoska, której wymowa polega na zbliżeniu języka do podniebienia miękkiego (łac. velum).
Język praindoeuropejski i Spółgłoska miękkopodniebienna · Quenya i Spółgłoska miękkopodniebienna ·
Spółgłoska nosowa
Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.
Język praindoeuropejski i Spółgłoska nosowa · Quenya i Spółgłoska nosowa ·
Spółgłoska płynna
Spółgłoski płynne – ustne spółgłoski zwarto-otwarte zaliczające się do aproksymantów.
Język praindoeuropejski i Spółgłoska płynna · Quenya i Spółgłoska płynna ·
Spółgłoska szczelinowa
Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworządostatecznie wąskąszczelinę, by powstał szum, tarcie.
Język praindoeuropejski i Spółgłoska szczelinowa · Quenya i Spółgłoska szczelinowa ·
Spółgłoska wargowa
Termin spółgłoska wargowa odnosi się do sposobu artykulacji spółgłosek polegającego na zbliżeniu warg do siebie (spółgłoska dwuwargowa) lub górnych zębów do dolnej wargi (spółgłoska wargowo-zębowa).
Język praindoeuropejski i Spółgłoska wargowa · Quenya i Spółgłoska wargowa ·
Spółgłoska zwarta
Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).
Język praindoeuropejski i Spółgłoska zwarta · Quenya i Spółgłoska zwarta ·
Szyk wyrazów
Szyk wyrazów, porządek słów – układ wyrazów w zdaniu, czyli ich usytuowanie względem siebie w perspektywie czasowej (w mowie) lub przestrzennej (w piśmie).
Język praindoeuropejski i Szyk wyrazów · Quenya i Szyk wyrazów ·
Temat wyrazu
Temat wyrazu – część wyrazu, która zasadniczo nie uczestniczy w odmianie, pozostająca po usunięciu formantów fleksyjnych.
Język praindoeuropejski i Temat wyrazu · Quenya i Temat wyrazu ·
Tryb (językoznawstwo)
Tryb – kategoria gramatyczna czasownika wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia.
Język praindoeuropejski i Tryb (językoznawstwo) · Quenya i Tryb (językoznawstwo) ·
Tryb rozkazujący
Tryb rozkazujący (łac. imperativus) – jeden z podstawowych trybów w mowie.
Język praindoeuropejski i Tryb rozkazujący · Quenya i Tryb rozkazujący ·
Zapożyczenie językowe
Zapożyczenie językowe, inaczej pożyczka, wyraz obcy – element językowy zaczerpnięty z języka obcego, który zadomowił się w mniejszym lub większym stopniu jako element języka rodzimego.
Język praindoeuropejski i Zapożyczenie językowe · Quenya i Zapożyczenie językowe ·
Powyższa lista odpowiedzi na następujące pytania
- W co wygląda jak Język praindoeuropejski i Quenya
- Co ma wspólnego Język praindoeuropejski i Quenya
- Podobieństwa między Język praindoeuropejski i Quenya
Porównanie Język praindoeuropejski i Quenya
Język praindoeuropejski posiada 399 relacji, a Quenya ma 189. Co mają wspólnego 65, indeks Jaccard jest 11.05% = 65 / (399 + 189).
Referencje
Ten artykuł pokazuje związek między Język praindoeuropejski i Quenya. Aby uzyskać dostęp do każdego artykułu z którą ekstrahowano informacji, proszę odwiedzić:
