Szybszy dostęp niż przeglądarce!Podobieństwa między Język słoweński i Języki indoeuropejskie
Język słoweński i Języki indoeuropejskie mają 62 rzeczy wspólne (w Unionpedia): Akcent wyrazowy, Alfabet łaciński, Australia, Bezokolicznik, Biernik, Celownik (przypadek), Czas (językoznawstwo), Czasownik posiłkowy, Dialekt, Dialekty czakawskie, Dialekty kajkawskie, Dialekty sztokawskie, Dopełniacz (przypadek), Europa, Europa Środkowa, II wojna światowa, Iloczas, Imiesłów, Język angielski, Język bośniacki, Język chorwacki, Język czarnogórski, Język czeski, Język mówiony, Język niemiecki, Język rosyjski, Język serbski, Język serbsko-chorwacki, Język urzędowy, Język włoski, ..., Języki bałtosłowiańskie, Języki fleksyjne, Języki południowosłowiańskie, Języki słowiańskie, Kanada, Liczba (językoznawstwo), Liczba podwójna, Mate Kapović, Mianownik (przypadek), Miejscownik, Narzędnik, Osoba (językoznawstwo), Petr Karlík, Południowa Afryka, Przymiotnik, Przypadek, Radoslav Večerka, Rodzaj gramatyczny, Rodzajnik, Samogłoska, Spółgłoska, Spółgłoska miękkopodniebienna, Spółgłoska nosowa, Spółgłoska półotwarta, Spółgłoska szczelinowa, Spółgłoska zwarta, Spółgłoska zwarto-szczelinowa, Strona (językoznawstwo), Tryb (językoznawstwo), Unia Europejska, Włochy, Węgry. Rozwiń indeks (32 jeszcze) »
Akcent wyrazowy
Akcent wyrazowy (od „zaśpiew”) – wyróżnienie za pomocąśrodków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu lub syntagmy.
Akcent wyrazowy i Język słoweński · Akcent wyrazowy i Języki indoeuropejskie ·
Alfabet łaciński
kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.
Alfabet łaciński i Język słoweński · Alfabet łaciński i Języki indoeuropejskie ·
Australia
Australia, formalnie Związek Australijski – państwo demokratyczne, położone na półkuli południowej, obejmujące kontynent Australia, wyspę Tasmanię i inne znacznie mniejsze wyspy na Oceanach Indyjskim i Spokojnym.
Australia i Język słoweński · Australia i Języki indoeuropejskie ·
Bezokolicznik
Bezokolicznik – forma czasownika, która wyraża czynność lub stan w sposób abstrakcyjny, zazwyczaj bez określania czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony i aspektu.
Bezokolicznik i Język słoweński · Bezokolicznik i Języki indoeuropejskie ·
Biernik
Biernik – czwarty przypadek deklinacji.
Biernik i Język słoweński · Biernik i Języki indoeuropejskie ·
Celownik (przypadek)
Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).
Celownik (przypadek) i Język słoweński · Celownik (przypadek) i Języki indoeuropejskie ·
Czas (językoznawstwo)
Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.
Czas (językoznawstwo) i Język słoweński · Czas (językoznawstwo) i Języki indoeuropejskie ·
Czasownik posiłkowy
Czasownik posiłkowy – część mowy, która ma właściwości składniowe i morfologiczne czasowników danego języka, jednak w przeciwieństwie do nich nie ma żadnego znaczenia własnego, a spełnia jedynie funkcje gramatyczne (w szczególności służy do tworzenia form złożonych).
Czasownik posiłkowy i Język słoweński · Czasownik posiłkowy i Języki indoeuropejskie ·
Dialekt
Dialekt, narzecze – wieloznaczny termin lingwistyczny.
Dialekt i Język słoweński · Dialekt i Języki indoeuropejskie ·
Dialekty czakawskie
Dialekty języka serbsko-chorwackiego używane na terytorium Chorwacji. Obszar, na którym dominuje dialekt czakawski, oznaczono kolorem niebieskim Narzecze czakawskie, dialekty czakawskie lub dialekt czakawski – jeden z trzech głównych zespołów dialektalnych języka serbsko-chorwackiego, wyróżnianych na podstawie postaci zaimka pytajnego ‘co’.
Dialekty czakawskie i Język słoweński · Dialekty czakawskie i Języki indoeuropejskie ·
Dialekty kajkawskie
Narzecze kajkawskie lub dialekty kajkawskie – jedno z trzech głównych ugrupowań dialektalnych języka serbsko-chorwackiego, wyróżnianych na podstawie różnic w wymowie i postaci zaimka pytającego ‘co’.
Dialekty kajkawskie i Język słoweński · Dialekty kajkawskie i Języki indoeuropejskie ·
Dialekty sztokawskie
Rozmieszczenie ugrupowań dialektalnych języka serbsko-chorwackiego przed migracjami w XVI wieku Dialekty sztokawskie Dialekty sztokawskie lub narzecze sztokawskie – jedno z trzech głównych ugrupowań dialektów języka serbsko-chorwackiego, jedno z ogniw południowosłowiańskiego kontinuum dialektalnego.
Dialekty sztokawskie i Język słoweński · Dialekty sztokawskie i Języki indoeuropejskie ·
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Dopełniacz (przypadek) i Język słoweński · Dopełniacz (przypadek) i Języki indoeuropejskie ·
Europa
Europa Mapa polityczna Europy Europa – część świata leżąca na półkuli północnej, na pograniczu półkuli wschodniej i zachodniej.
Europa i Język słoweński · Europa i Języki indoeuropejskie ·
Europa Środkowa
Rzeczypospolitej Obojga Narodów) kolorem jasnozielonym. Granice pokrywająsię z niemieckim imperialnym planem Mitteleuropa. język.
Europa Środkowa i Język słoweński · Europa Środkowa i Języki indoeuropejskie ·
II wojna światowa
Polskiego Radia o wybuchu wojny II wojna światowa – największa i najkrwawsza wojna w dziejach, zaliczana do wojen totalnych, trwająca od 1 września 1939 roku do 2 września 1945 roku.
II wojna światowa i Język słoweński · II wojna światowa i Języki indoeuropejskie ·
Iloczas
Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek.
Iloczas i Język słoweński · Iloczas i Języki indoeuropejskie ·
Imiesłów
Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika.
Imiesłów i Język słoweński · Imiesłów i Języki indoeuropejskie ·
Język angielski
Wielkiej Brytanii symbolizujące język angielski ikona symbolizująca język angielski według standardu ISO 639-1 Język angielski, angielszczyzna (ang.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in.
Język angielski i Język słoweński · Język angielski i Języki indoeuropejskie ·
Język bośniacki
Dialekty bośniackiego, występujące w Bośni i Hercegowinie. Język bośniacki (bośn. /) – język z grupy zachodniej języków południowosłowiańskich, używany głównie przez Boszniaków.
Język bośniacki i Język słoweński · Język bośniacki i Języki indoeuropejskie ·
Język chorwacki
Obszar użycia (rok 2006) Płyta z Baški, 1100. Modlitewnik (1380–1400) Język chorwacki (chorw.) – język indoeuropejski z grupy zachodniej języków południowosłowiańskich.
Język chorwacki i Język słoweński · Język chorwacki i Języki indoeuropejskie ·
Język czarnogórski
Język czarnogórski (czarnogórski crnogorski jezik, црногорски jeзик) – jeden z czterech wariantów standardowych policentrycznego języka serbsko-chorwackiego, oparty, podobnie jak pozostałe warianty serbsko-chorwackiego, na podstawie sztokawskiej.
Język czarnogórski i Język słoweński · Język czarnogórski i Języki indoeuropejskie ·
Język czeski
Europy Środkowo-Wschodniej samogłosek według ''The Handbook of the International Phonetic Association''. Język czeski (cz.) – język z grupy zachodniosłowiańskiej, stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Język czeski i Język słoweński · Język czeski i Języki indoeuropejskie ·
Język mówiony
Język mówiony – reprezentacja języka naturalnego lub języka sztucznego wyrażona za pomocąmowy; jest środkiem komunikacji werbalnej.
Język mówiony i Język słoweński · Język mówiony i Języki indoeuropejskie ·
Język niemiecki
Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.
Język niemiecki i Język słoweński · Język niemiecki i Języki indoeuropejskie ·
Język rosyjski
Język rosyjski (ros., russkij jazyk; dawniej też: język wielkoruski) – język z grupy wschodniosłowiańskiej, będący urzędowym w Rosji, Kirgistanie, Kazachstanie i na Białorusi, a także jednym z pięciu języków oficjalnych i jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Język rosyjski i Język słoweński · Język rosyjski i Języki indoeuropejskie ·
Język serbski
Diasystem serbsko-chorwacki (2006) Język serbski (serb. /) – język indoeuropejski z grupy zachodniej języków południowosłowiańskich, używany głównie przez Serbów.
Język serbski i Język słoweński · Język serbski i Języki indoeuropejskie ·
Język serbsko-chorwacki
język chorwacki, język bośniacki, język serbski (2006) Język serbsko-chorwacki, serbochorwacki (serb.-chorw. /) – kontrowersyjny termin określający byty językowe używane przez Serbów, Chorwatów, Czarnogórców i Boszniaków.
Język serbsko-chorwacki i Język słoweński · Język serbsko-chorwacki i Języki indoeuropejskie ·
Język urzędowy
Język urzędowy – język objęty wyjątkowym statusem prawnym na terenie danego państwa lub regionu administracyjnego.
Język słoweński i Język urzędowy · Język urzędowy i Języki indoeuropejskie ·
Język włoski
Mapa zasięgu występowania języka włoskiego Język włoski (wł.) – język romański objęty statusem urzędowego we Włoszech, San Marino, Watykanie (obok łaciny), Szwajcarii (obok francuskiego, niemieckiego i romansz), Monako (obok francuskiego i monegaskiego) oraz na Istrii, należącej do Chorwacji i Słowenii.
Język słoweński i Język włoski · Język włoski i Języki indoeuropejskie ·
Języki bałtosłowiańskie
Różne schematy możliwego pokrewieństwa języków bałtyckich i słowiańskich; Van Wijk, 1923 Języki bałtosłowiańskie, języki bałtycko-słowiańskie – hipotetyczna podrodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich, obejmująca języki bałtyckie i języki słowiańskie.
Język słoweński i Języki bałtosłowiańskie · Języki bałtosłowiańskie i Języki indoeuropejskie ·
Języki fleksyjne
Języki fleksyjne – języki syntetyczne cechujące się rozbudowanąstrukturąmorfologiczną, w której jednostki językowe służąjako środki wyrażające relacje syntaktyczne.
Język słoweński i Języki fleksyjne · Języki fleksyjne i Języki indoeuropejskie ·
Języki południowosłowiańskie
Kontinuum dialektów południowosłowiańskich z głównymi grupami dialektów Słowianie Języki południowosłowiańskie – jedna z trzech grup języków słowiańskich (obok zachodnio- i wschodniosłowiańskich).
Język słoweński i Języki południowosłowiańskie · Języki indoeuropejskie i Języki południowosłowiańskie ·
Języki słowiańskie
Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.
Język słoweński i Języki słowiańskie · Języki indoeuropejskie i Języki słowiańskie ·
Kanada
Kanada (ang. i fr. Canada) – państwo położone w Ameryce Północnej, rozciągające się od Oceanu Atlantyckiego na wschodzie do Oceanu Spokojnego na zachodzie i Oceanu Arktycznego na północy.
Język słoweński i Kanada · Języki indoeuropejskie i Kanada ·
Liczba (językoznawstwo)
Liczba – kategoria gramatyczna dotycząca niektórych części mowy.
Język słoweński i Liczba (językoznawstwo) · Języki indoeuropejskie i Liczba (językoznawstwo) ·
Liczba podwójna
Liczba podwójna (liczba mnoga podwójna, dualis) – występująca w niektórych językach (w tym w dawnej polszczyźnie i czeszczyźnie) kategoria gramatyczna, służąca wyrażaniu podwójności, parzystości.
Język słoweński i Liczba podwójna · Języki indoeuropejskie i Liczba podwójna ·
Mate Kapović
Mate Kapović (ur. 5 sierpnia 1981 w Zagrzebiu) – chorwacki językoznawca i kroatysta.
Język słoweński i Mate Kapović · Języki indoeuropejskie i Mate Kapović ·
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Język słoweński i Mianownik (przypadek) · Języki indoeuropejskie i Mianownik (przypadek) ·
Miejscownik
Miejscownik – forma używana do opisu miejsca akcji.
Język słoweński i Miejscownik · Języki indoeuropejskie i Miejscownik ·
Narzędnik
Narzędnik – w językoznawstwie przypadek używany m.in.
Język słoweński i Narzędnik · Języki indoeuropejskie i Narzędnik ·
Osoba (językoznawstwo)
Osoba – kategoria gramatyczna czasownika określająca, jak podmiot zdania ma się do stanu lub czynności określonej przez orzeczenie.
Język słoweński i Osoba (językoznawstwo) · Języki indoeuropejskie i Osoba (językoznawstwo) ·
Petr Karlík
Petr Karlík (ur. 11 lutego 1951 w Uherskim Hradištu) – czeski językoznawca i bohemista.
Język słoweński i Petr Karlík · Języki indoeuropejskie i Petr Karlík ·
Południowa Afryka
Południowa Afryka, oficjalnie Republika Południowej Afryki, RPA – państwo położone na południowym krańcu Afryki, u styku Oceanu Atlantyckiego i Indyjskiego.
Język słoweński i Południowa Afryka · Języki indoeuropejskie i Południowa Afryka ·
Przymiotnik
Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.
Język słoweński i Przymiotnik · Języki indoeuropejskie i Przymiotnik ·
Przypadek
Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.
Język słoweński i Przypadek · Języki indoeuropejskie i Przypadek ·
Radoslav Večerka
Radoslav Večerka (ur. 18 kwietnia 1928 w Brnie, zm. 15 grudnia 2017 tamże) – czeski językoznawca, wykładowca akademicki, publicysta i literaturoznawca.
Język słoweński i Radoslav Večerka · Języki indoeuropejskie i Radoslav Večerka ·
Rodzaj gramatyczny
Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.
Język słoweński i Rodzaj gramatyczny · Języki indoeuropejskie i Rodzaj gramatyczny ·
Rodzajnik
Rodzajnik – specyficzny rodzaj przedimka, który oprócz właściwej przedimkowi kategorii określoności bądź nieokreśloności, wyznacza dodatkowo kategorię rodzaju gramatycznego, choć nie we wszystkich językach jest to ścisłe wyznaczenie w każdym przypadku – np.
Język słoweński i Rodzajnik · Języki indoeuropejskie i Rodzajnik ·
Samogłoska
Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.
Język słoweński i Samogłoska · Języki indoeuropejskie i Samogłoska ·
Spółgłoska
Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy).
Język słoweński i Spółgłoska · Języki indoeuropejskie i Spółgłoska ·
Spółgłoska miękkopodniebienna
Spółgłoska miękkopodniebienna lub welarna – spółgłoska, której wymowa polega na zbliżeniu języka do podniebienia miękkiego (łac. velum).
Język słoweński i Spółgłoska miękkopodniebienna · Języki indoeuropejskie i Spółgłoska miękkopodniebienna ·
Spółgłoska nosowa
Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.
Język słoweński i Spółgłoska nosowa · Języki indoeuropejskie i Spółgłoska nosowa ·
Spółgłoska półotwarta
Spółgłoski półotwarte (półsamogłoski) powstają, gdy dochodzi do zbliżenia narządów mowy, ale nie do powstania szczeliny.
Język słoweński i Spółgłoska półotwarta · Języki indoeuropejskie i Spółgłoska półotwarta ·
Spółgłoska szczelinowa
Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworządostatecznie wąskąszczelinę, by powstał szum, tarcie.
Język słoweński i Spółgłoska szczelinowa · Języki indoeuropejskie i Spółgłoska szczelinowa ·
Spółgłoska zwarta
Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).
Język słoweński i Spółgłoska zwarta · Języki indoeuropejskie i Spółgłoska zwarta ·
Spółgłoska zwarto-szczelinowa
Spółgłoski zwarto-szczelinowe (afrykaty) powstają, gdy w pierwszej fazie artykulacji dochodzi do blokady przepływu przez jamę ustnąi nosową(zwarcia), po czym tworzy się dostatecznie wąska szczelina, by powstał szum, tarcie.
Język słoweński i Spółgłoska zwarto-szczelinowa · Języki indoeuropejskie i Spółgłoska zwarto-szczelinowa ·
Strona (językoznawstwo)
Strona (diateza) – kategoria gramatyczna, która sygnalizuje różnice w hierarchizacji argumentów predykatu wyrażane za pomocąśrodków formalnych, tj.
Język słoweński i Strona (językoznawstwo) · Języki indoeuropejskie i Strona (językoznawstwo) ·
Tryb (językoznawstwo)
Tryb – kategoria gramatyczna czasownika wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia.
Język słoweński i Tryb (językoznawstwo) · Języki indoeuropejskie i Tryb (językoznawstwo) ·
Unia Europejska
Komisji Europejskiej Parlamentu Europejskiego w Strasburgu Unia Europejska, UE (ang. European Union, EU) – gospodarczo-polityczny związek 27 demokratycznych państw europejskich.
Język słoweński i Unia Europejska · Języki indoeuropejskie i Unia Europejska ·
Włochy
Zdjęcie satelitarne Włoch Włochy, Republika Włoska – państwo położone w Europie Południowej, głównie na Półwyspie Apenińskim, będące członkiem Unii Europejskiej oraz wielu organizacji, m.in.: ONZ, NATO, należące do grupy siedmiu najbardziej uprzemysłowionych i bogatych państw świata – G7.
Język słoweński i Włochy · Języki indoeuropejskie i Włochy ·
Węgry
Węgry (.
Powyższa lista odpowiedzi na następujące pytania
- W co wygląda jak Język słoweński i Języki indoeuropejskie
- Co ma wspólnego Język słoweński i Języki indoeuropejskie
- Podobieństwa między Język słoweński i Języki indoeuropejskie
Porównanie Język słoweński i Języki indoeuropejskie
Język słoweński posiada 139 relacji, a Języki indoeuropejskie ma 1027. Co mają wspólnego 62, indeks Jaccard jest 5.32% = 62 / (139 + 1027).
Referencje
Ten artykuł pokazuje związek między Język słoweński i Języki indoeuropejskie. Aby uzyskać dostęp do każdego artykułu z którą ekstrahowano informacji, proszę odwiedzić:
