Lekcja (językoznawstwo) i Pismo chińskie

Skróty: Różnice, Podobieństwa, Jaccard Podobieństwo Współczynnik, Referencje.

Różnica między Lekcja (językoznawstwo) i Pismo chińskie

Lekcja (językoznawstwo) vs. Pismo chińskie

Lekcja (łac. lectio – czytanie, odczyt) – sposób odczytania na głos znaków pisma. Pismo chińskie (chiń. hànzì, jap. kanji, kor. hancha) – sylabowe pismo logograficzne (ideograficzno-fonetyczne), stworzone najwcześniej 8 tys.

Buddyzm

„Koło Dharmy” – najczęściej spotykany buddyjski symbol. Flaga buddyjska Buddyzm (inna nazwa to: sanskr. Buddha Dharma; pāli. Buddha Dhamma lub Buddha Sasana – „Nauka Przebudzonego”) – nonteistyczny system filozoficzny i religijny, którego założycielem i twórcąjego podstawowych założeń był żyjący od około 560 do 480 roku p.n.e. Siddhārtha Gautama (pāli. Siddhattha Gotama), syn księcia z rodu Śākyów, władcy jednego z miast-państw w północnych Indiach.

Buddyzm i Lekcja (językoznawstwo) · Buddyzm i Pismo chińskie · Zobacz więcej »

Dialekt

Dialekt, narzecze – wieloznaczny termin lingwistyczny.

Dialekt i Lekcja (językoznawstwo) · Dialekt i Pismo chińskie · Zobacz więcej »

Język chiński

Zasięg geograficzny poszczególnych języków chińskich Język chiński (lub; pinyin Zhōngwén) – język lub grupa spokrewnionych języków (w klasyfikacji ISO 639-3: makrojęzyk) z rodziny języków chińsko-tybetańskich.

Język chiński i Lekcja (językoznawstwo) · Język chiński i Pismo chińskie · Zobacz więcej »

Język japoński

Mapa dialektów japońskich Język japoński (jap. nihon-go) – język używany przez ok.

Język japoński i Lekcja (językoznawstwo) · Język japoński i Pismo chińskie · Zobacz więcej »

Kanji

Słowo ''kanji'' („znaki Hanów”) zapisane znakami kanji – znaki logograficzne pochodzenia chińskiego, które wraz z sylabariuszami hiragana (ひらがな, 平仮名), katakana (カタカナ, 片仮名), cyframi arabskimi oraz alfabetem łacińskim stanowiąelement pisma japońskiego.

Kanji i Lekcja (językoznawstwo) · Kanji i Pismo chińskie · Zobacz więcej »

Pismo japońskie

przybory do kaligrafii Kiyonaga Torii (1752–1815), ''Eimo Gyokkashi, dziewczynka z talentem do kaligrafii, obok nauczycielka'' – system zapisu języka japońskiego, składający się z trzech rodzajów znaków: (1) kanji (pismo chińskie), (2) sylabariusza hiragana (pismo fonetyczne, utworzone z uproszczenia całych znaków kanji), (3) sylabariusza katakana (pismo fonetyczne, utworzone z fragmentów kanji).

Lekcja (językoznawstwo) i Pismo japońskie · Pismo chińskie i Pismo japońskie · Zobacz więcej »

Standardowy język kantoński

Schemat tonów w języku kantońskim Schemat samogłosek w języku kantońskim Standardowy język kantoński, yue – jeden z języków chińskich używany na południu Chin, w Hongkongu i Makau, a także przez potomków chińskich emigrantów w Azji Południowo-Wschodniej i innych rejonach świata.

Lekcja (językoznawstwo) i Standardowy język kantoński · Pismo chińskie i Standardowy język kantoński · Zobacz więcej »

Standardowy język mandaryński

Tony w standardowym języku mandaryńskim Standardowy język mandaryński (nazywany często językiem mandaryńskim lub standardowym językiem chińskim) – oficjalny standard mówionego języka chińskiego, używany jako język urzędowy w Chińskiej Republice Ludowej, Republice Chińskiej, jeden z czterech oficjalnych języków Singapuru, a także jeden z sześciu oficjalnych języków Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Lekcja (językoznawstwo) i Standardowy język mandaryński · Pismo chińskie i Standardowy język mandaryński · Zobacz więcej »