39 kontakty: A, Akcent przeciągły, Akcent wyrazowy, Alfabet łaciński, Alfabet rumuński, Ewangelia Mateusza, G, Homografia (językoznawstwo), ISO 9, Język farerski, Język francuski, Język friulski, Język portugalski, Język rumuński, Język serbsko-chorwacki, Język starofrancuski, Język tonalny, Język turecki, Język ukraiński, Język walijski, Język waloński, Język wietnamski, Język zachodniofryzyjski, Języki berberyjskie, K, L, Litera, Palatalizacja, S, Samogłoska otwarta przednia niezaokrąglona, Samogłoska półotwarta centralna niezaokrąglona, Samogłoska prawie otwarta centralna, Samogłoska przymknięta centralna niezaokrąglona, Spółgłoska szczelinowa gardłowa dźwięczna, Sylaba, Temat wyrazu, Transliteracja, Znaki diakrytyczne, Я.
A
A (minuskuła: a) – pierwsza litera alfabetu łacińskiego i alfabetów na nim opartych, w tym alfabetu polskiego.
Nowy!!: Â i A · Zobacz więcej »
Akcent przeciągły
Akcent przeciągły (cyrkumfleks, łac. circumflexus, gr. περισπωμένος / perispomenos), często nazywany daszkiem, to znak diakrytyczny używany w językach: esperanto, francuskim, greckim, rumuńskim, słowackim, portugalskim, kaszubskim i innych.
Nowy!!: Â i Akcent przeciągły · Zobacz więcej »
Akcent wyrazowy
Akcent wyrazowy (od „zaśpiew”) – wyróżnienie za pomocąśrodków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu lub syntagmy.
Nowy!!: Â i Akcent wyrazowy · Zobacz więcej »
Alfabet łaciński
kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.
Nowy!!: Â i Alfabet łaciński · Zobacz więcej »
Alfabet rumuński
Bukareszcie przed i po reformie Alfabet rumuński – alfabet używany od 1860 r. do zapisu języka rumuńskiego.
Nowy!!: Â i Alfabet rumuński · Zobacz więcej »
Ewangelia Mateusza
Ewangelia według świętego Mateusza, pot.
Nowy!!: Â i Ewangelia Mateusza · Zobacz więcej »
G
G (minuskuła: g) (gie) – siódma litera alfabetu łacińskiego, dziesiąta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Â i G · Zobacz więcej »
Homografia (językoznawstwo)
Homografia – ortograficzna tożsamość słów różniących się sposobem ich wymawiania oraz znaczeniem.
Nowy!!: Â i Homografia (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
ISO 9
ISO 9 – międzynarodowy standard transliteracji cyrylicy na znaki alfabetu łacińskiego.
Nowy!!: Â i ISO 9 · Zobacz więcej »
Język farerski
izoglos w dialektach farerskich Język farerski (far.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.
Nowy!!: Â i Język farerski · Zobacz więcej »
Język francuski
Języki i dialekty Francji Znajomość języka francuskiego w krajach Unii Europejskiej. Język francuski (fr. lub) – język pochodzenia indoeuropejskiego z grupy języków romańskich.
Nowy!!: Â i Język francuski · Zobacz więcej »
Język friulski
Zasięg geograficzny języka friulskiego Język friulski a. friulański a. furlański – jeden z języków retoromańskich, największy pod względem liczby mówiących.
Nowy!!: Â i Język friulski · Zobacz więcej »
Język portugalski
Języki i dialekty Półwyspu Iberyjskiego Język portugalski (port.) – język z grupy romańskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 250 mln osób (jako ojczystym, zaś w ogóle po portugalsku mówi ponad 270 mln osób), zamieszkujących Portugalię oraz byłe kolonie portugalskie: Brazylię, Mozambik, Angolę, Gwineę Bissau, Gwineę Równikową, Wyspy Świętego Tomasza i Książęcą, Republikę Zielonego Przylądka, Timor Wschodni oraz Makau.
Nowy!!: Â i Język portugalski · Zobacz więcej »
Język rumuński
Język rumuński, sporadycznie dakorumuński (rum.) – język z bałkańskiej gałęzi języków romańskich, którym posługuje się około 22,5 mln osób, zamieszkujących przede wszystkim Rumunię i Mołdawię, przyległe regiony Bułgarii, Serbii i Ukrainę, a także, w wyniku migracji w XXI wieku, Hiszpanię i Włochy.
Nowy!!: Â i Język rumuński · Zobacz więcej »
Język serbsko-chorwacki
język chorwacki, język bośniacki, język serbski (2006) Język serbsko-chorwacki, serbochorwacki (serb.-chorw. /) – kontrowersyjny termin określający byty językowe używane przez Serbów, Chorwatów, Czarnogórców i Boszniaków.
Nowy!!: Â i Język serbsko-chorwacki · Zobacz więcej »
Język starofrancuski
Faksymile przysięgi strasburskiej – przykład języka starofrancuskiego Język starofrancuski – grupa poddialektów romańskich z rodziny langues d’oïl, używanych od ok.
Nowy!!: Â i Język starofrancuski · Zobacz więcej »
Język tonalny
Języki tonalne na świecie Schemat tonów w języku tajskim Schemat tonów w języku kantońskim Schemat tonów w języku wietnamskim (Hanoi) Schemat tonów w języku wietnamskim (dialekt północny) Schemat tonów w standardowym języku mandaryńskim Język tonalny − język, w którym każda sylaba ma przypisany pewien ton, polegający na odpowiedniej modulacji głosu.
Nowy!!: Â i Język tonalny · Zobacz więcej »
Język turecki
Język turecki (tur., IPA:, Türk dili) – język należący do grupy oguzyjskiej języków tureckich, ojczysty dla ponad 83 mln ludzi na całym świecie, co czyni go najpowszechniejszym ze swojej rodziny językowej.
Nowy!!: Â i Język turecki · Zobacz więcej »
Język ukraiński
Język ukraiński (ukr.) – język z grupy wschodniosłowiańskiej.
Nowy!!: Â i Język ukraiński · Zobacz więcej »
Język walijski
Dwujęzyczny napis na pojeździe policyjnym Dwujęzyczne napisy na dworcu Caerdydd Canolog Język walijski (wal.) – język z grupy brytańskiej języków celtyckich, którym według cenzusu z 2011 roku mówi 18% obywateli Walii (562 tys. osób), a 14% społeczeństwa potrafi w nim czytać, pisać oraz mówić.
Nowy!!: Â i Język walijski · Zobacz więcej »
Język waloński
Języki i dialekty Francji Język waloński (Walon) – język romański z grupy langues d’oïl, niekiedy uznawany za dialekt języka francuskiego.
Nowy!!: Â i Język waloński · Zobacz więcej »
Język wietnamski
Schemat tonów w języku wietnamskim Porównanie języka wietnamskiego, chińskiego, japońskiego i koreańskiego Język wietnamski (wiet., lub) – narodowy i oficjalny język Wietnamu.
Nowy!!: Â i Język wietnamski · Zobacz więcej »
Język zachodniofryzyjski
Język zachodniofryzyjski (frysk) − język zachodniogermański używany głównie w prowincji Friesland (Fryslân) w północnej Holandii, jeden z trzech języków fryzyjskich.
Nowy!!: Â i Język zachodniofryzyjski · Zobacz więcej »
Języki berberyjskie
|języki saharyjskie Rozmieszczenie poszczególnych języków berberyjskich Języki berberyjskie (berberskie, amazygijskie) – podrodzina języków afroazjatyckich, używanych głównie na terenach gór Atlas w Maroku (gałąź północna) oraz w Libii, Algierii i Nigrze (gałąź południowa).
Nowy!!: Â i Języki berberyjskie · Zobacz więcej »
K
K (minuskuła: k) (ka) – jedenasta litera alfabetu łacińskiego i czternasta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Â i K · Zobacz więcej »
L
L (minuskuła: l) jest dwunastąliterąalfabetu łacińskiego, piętnastąliterąalfabetu polskiego.
Nowy!!: Â i L · Zobacz więcej »
Litera
150x150px Litera – znak graficzny charakterystyczny dla pism głoskowych, odpowiadający zwykle pojedynczemu fonemowi.
Nowy!!: Â i Litera · Zobacz więcej »
Palatalizacja
Palatalizacja (zmiękczenie) – zjawisko wymowy danej głoski z dodatkowąartykulacjąśrodkowopodniebienną(obok głównego zbliżenia narządów mowy pojawia się zbliżenie środkowej części języka do podniebienia), np.
Nowy!!: Â i Palatalizacja · Zobacz więcej »
S
S (minuskuła: s) – dwudziesta czwarta litera polskiego i dziewiętnasta alfabetu łacińskiego.
Nowy!!: Â i S · Zobacz więcej »
Samogłoska otwarta przednia niezaokrąglona
Samogłoska otwarta przednia niezaokrąglona – typ samogłoski spotykany w językach naturalnych.
Nowy!!: Â i Samogłoska otwarta przednia niezaokrąglona · Zobacz więcej »
Samogłoska półotwarta centralna niezaokrąglona
Samogłoska półotwarta centralna niezaokrąglona jest to typ samogłoski spotykany w językach naturalnych.
Nowy!!: Â i Samogłoska półotwarta centralna niezaokrąglona · Zobacz więcej »
Samogłoska prawie otwarta centralna
Samogłoska prawie otwarta centralna – typ samogłoski spotykany w językach naturalnych.
Nowy!!: Â i Samogłoska prawie otwarta centralna · Zobacz więcej »
Samogłoska przymknięta centralna niezaokrąglona
Samogłoska przymknięta centralna niezaokrąglona – typ samogłoski spotykany w językach naturalnych.
Nowy!!: Â i Samogłoska przymknięta centralna niezaokrąglona · Zobacz więcej »
Spółgłoska szczelinowa gardłowa dźwięczna
Spółgłoska szczelinowa gardłowa dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych.
Nowy!!: Â i Spółgłoska szczelinowa gardłowa dźwięczna · Zobacz więcej »
Sylaba
Struktura sylaby Sylaba (syllabḗ), zgłoska – element struktury fonologicznej aktu komunikacyjnego, który pomimo pozornej oczywistości wciąż nie ma ustalonej jednoznacznej definicji.
Nowy!!: Â i Sylaba · Zobacz więcej »
Temat wyrazu
Temat wyrazu – część wyrazu, która zasadniczo nie uczestniczy w odmianie, pozostająca po usunięciu formantów fleksyjnych.
Nowy!!: Â i Temat wyrazu · Zobacz więcej »
Transliteracja
Transliteracja, w skrócie trl. – grafemiczny sposób konwersji pisma.
Nowy!!: Â i Transliteracja · Zobacz więcej »
Znaki diakrytyczne
Znaki diakrytyczne, diakrytyki („odróżniający”) – znaki graficzne używane w alfabetach i innych systemach pisma, umieszczane nad, pod literą, obok lub wewnątrz niej, zmieniające sposób odczytu tej litery i tworzące przez to nowąliterę.
Nowy!!: Â i Znaki diakrytyczne · Zobacz więcej »
Я
Я я – ostatnia litera cyrylicy, 33.
Nowy!!: Â i Я · Zobacz więcej »