Szybszy dostęp niż przeglądarce!
8 kontakty: Abu Bakr al-Baghdadi, Ajman az-Zawahiri, Al-Ka’ida, Asz-Szahil, Dara (Syria), Dżabhat an-Nusra, Syria, Wojna domowa w Syrii.
Abu Bakr al-Baghdadi
Kompleks budynków w których przed śmierciąukrywał się al-Baghdadi Abu Bakr al-Baghdadi (Abū Bakr al-Baġdādī; ur. 28 lipca 1971 w Samarrze, zm. 27 października 2019 w Bariszy), znany także jako Abu Du’a lub kalif Ibrahim Awwad Ibrahim Ali al-Badri as-Samarra’i – przywódca sunnickiej organizacji terrorystycznej Państwo Islamskie w Iraku i Lewancie (ISIL) oraz samozwańczy kalif Państwa Islamskiego, które miało objąć okupowane przez tę organizację terytoria północno-wschodniej Syrii oraz zachodniego Iraku.
Nowy!!: Abu Muhammad al-Dżaulani i Abu Bakr al-Baghdadi · Zobacz więcej »
Ajman az-Zawahiri
Ajman az-Zawahiri, (ur. 19 czerwca 1951 w Kairze, zm. 31 lipca 2022 w Kabulu) – egipski terrorysta, szef Al-Ka’idy, następca Usamy ibn Ladina, którego był wcześniej prawąręką, z wykształcenia lekarz chirurg.
Nowy!!: Abu Muhammad al-Dżaulani i Ajman az-Zawahiri · Zobacz więcej »
Al-Ka’ida
Al-Ka’ida (Al-Qāʿida, wym., tłum. „Baza” lub „Zasada”) – islamistyczna sunnicka organizacja terrorystyczna, utworzona w 1988 roku przez Abd Allaha Azzama.
Nowy!!: Abu Muhammad al-Dżaulani i Al-Ka’ida · Zobacz więcej »
Asz-Szahil
Asz-Szahil (arab. الشحيل) – miejscowość w Syrii, w muhafazie Dajr az-Zaur.
Nowy!!: Abu Muhammad al-Dżaulani i Asz-Szahil · Zobacz więcej »
Dara (Syria)
Dara (arab. درعا) – miasto w Syrii, stolica prowincji Dara.
Nowy!!: Abu Muhammad al-Dżaulani i Dara (Syria) · Zobacz więcej »
Dżabhat an-Nusra
Dżabhat an-Nusra (Front Obrony Ludności Lewantu), od 29 lipca 2016 także Dżabhat Fath asz-Szam (Front Podboju Lewantu) – islamistyczna organizacja terrorystyczna walcząca w wojnie w Syrii przeciwko rządom prezydenta Baszszara al-Asada, do 2016 będąca odgałęzieniem Al-Ka’idy.
Nowy!!: Abu Muhammad al-Dżaulani i Dżabhat an-Nusra · Zobacz więcej »
Syria
Syria (trl. Sūrijā, trb.), nazwa oficjalna: Syryjska Republika Arabska (ar. الجمهورية العربية السورية, trl. Al-Ǧumhūrijja ăl-ʿArabijja ăs-Sūrijja, trb. Al-Dżumhurijja al-Arabijja as-Surijja) – państwo arabskie na Bliskim Wschodzie.
Nowy!!: Abu Muhammad al-Dżaulani i Syria · Zobacz więcej »
Wojna domowa w Syrii
Wojna domowa w Syrii – trwająca od 2011 wojna domowa między siłami wiernymi prezydentowi Baszszarowi al-Asadowi a zbrojnąopozycją. W 2011 w Syrii rozpoczęło się antyrządowe powstanie. Jego przyczynąbyły autorytarne rządy Baszszara al-Asada. Inspiracjądla Syryjczyków do protestów, a następnie zbrojnego wystąpienia były udane rewolucje w Tunezji, Egipcie oraz wojna domowa w Libii (tzw. arabska wiosna). Pierwsze protesty na fali tunezyjskiej rewolucji miały miejsce 26 stycznia 2011. Powstanie wybuchło 15 marca 2011, kiedy odbyły się wielotysięczne demonstracje w różnych syryjskich miastach. W reakcji na demonstracje władze syryjskie nakazały siłom bezpieczeństwa krwawo tłumić powstanie, w wyniku czego ginęły setki cywilów w całym kraju. W miastach ruchowi oporu odcięto dostęp do wody oraz elektryczności. Ponadto siły bezpieczeństwa konfiskowały dobra cywilne oraz żywność. 3 lutego 2012 rozpoczął się największy szturm na miasto Hims. Armia atakowała rakietami, pociskami moździerzowymi oraz czołgowymi dzielnice mieszkalne, w wyniku czego śmierć poniosło kilkaset cywilów. Wydarzenia te wzbudziły oburzenie opinii międzynarodowej, jednak z powodu ponownego weta Rosji i Chin na forum Rady Bezpieczeństwa ONZ nie została przyjęta rezolucja potępiająca reżim Asada. 21 marca 2012 RB ONZ przyjęła sześciopunktowy plan pokojowy projektu Kofiego Annana, mający na celu zakończenie konfliktu. W wyniku mediacji wysłannika ONZ plan ten poparł Baszar al-Asad oraz arena międzynarodowa łącznie z Rosjąi Chinami, blokujący do tej pory wysiłki na rzecz pokoju. Na przełomie marca i kwietnia 2012 armia krwawo pacyfikowała obszary oporu na terenie całego kraju. Mimo tego Baszar al-Asad zgodził się na 10 kwietnia 2012 w ramach planu Annana zawiesić broń. Oficjalnie zawieszenie broni weszło w życie 12 kwietnia 2012. Jednakże de facto rozejm nie był respektowany przez siły rządowe, a w efekcie także przez rebeliantów. Ponadto reżim nie wypełnił żadnego z sześciu punktów planu Annana. W ramach tego planu wysłano do Syrii obserwatorów tworzących misję UNSMIS. Jednakże liczba 300 obserwatorów w szczytowym momencie okazała się niewystarczająca, by sprawnie monitorować sytuację w Syrii. Z czasem reżim dopuszczał się coraz większych pogwałceń rozejmu, czego punktem kulminacyjnym była masakra w Huli 25 maja 2012. Jednak w Syrii doszło do eskalacji przemocy do tego stopnia, iż 16 czerwca 2012 zawieszono misję obserwacyjnąONZ. Powołana grupa kontaktowa uchwaliła na konferencji genewskiej z 30 czerwca 2012 zasady transformacyjne po zakończeniu konfliktu, jednak nadal nie było wiadomo jak go rozwiązać. Doprowadziło to do kolejnej masakry pod Hama, gdzie 12 lipca 2012 siły rządowe wraz z alawickąmilicjąszabiha zabiły 150 osób. Punktem zwrotnym w wojnie domowej było użycie broni chemicznej na wielkąskalę przez jednąze stron, w Ghucie 21 sierpnia 2013, w wyniku czego zginęło kilkaset osób. W wyniku użycia broni niekonwencjonalnej arena międzynarodowa rozpoczęła przygotowania do interwencji międzynarodowej pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych, jednak głębokie podziały społeczności międzynarodowej spowodowały, iż kryzys zdecydowano się rozwiązać dyplomatycznym planem zniszczenia syryjskich arsenałów przez inspektorów Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej. W tym celu 27 września 2013 Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję nr 2118 wzywająca do zabezpieczenia i zniszczenia syryjskiego arsenału chemicznego oraz przedstawiającąplan wykonania misji. W październiku 2013 Syrię wizytowali inspektorzy OPCW, natomiast broń chemicznąz Syrii zaczęto wywozić na przystosowanym do tego duńskim i norweskim okręcie w styczniu 2014.
Nowy!!: Abu Muhammad al-Dżaulani i Wojna domowa w Syrii · Zobacz więcej »
