Szybszy dostęp niż przeglądarce!
17 kontakty: Alawizm, Asma al-Asad, Basil al-Asad, Baszszar al-Asad, Buszra al-Asad, Damaszek, Dubaj, Francja, Hafiz al-Asad, Latakia, Mahir al-Asad, Nauczyciel, Syria, Wojna domowa w Syrii, 1930, 2016, 6 lutego.
Alawizm
Alawita w tradycyjnym stroju, XIX w. Alawizm (alawijja), nusajryzm (nusajrijja, nasirijja), także ansaryzm (ansarijja), namiryzm (namirijja) – synkretyczny prąd religijny wyrosły na gruncie wczesnego szyizmu, którego centralnąideąjest deifikacja Alego.
Nowy!!: Anisa Machluf i Alawizm · Zobacz więcej »
Asma al-Asad
Asma al-Asad, z domu al-Achras (arab. أسماء الأخرس; ur. 11 sierpnia 1975 w Londynie) – żona prezydenta Syrii Baszara al-Asada i pierwsza dama tego kraju.
Nowy!!: Anisa Machluf i Asma al-Asad · Zobacz więcej »
Basil al-Asad
Basil al-Asad (ur. 23 marca 1962, zm. 21 stycznia 1994) – syryjski polityk, inżynier i podpułkownik, dowódca gwardii prezydenckiej, najstarszy syn i bliski współpracownik prezydenta Hafiza al-Asada, przewidywany następca ojca.
Nowy!!: Anisa Machluf i Basil al-Asad · Zobacz więcej »
Baszszar al-Asad
Władimirem Putinem (2017) Baszszar Hafiz al-Asad, arab. بشار حافظ الأسد, Baššār Ḥāfiẓ al-ʾAsad (ur. 11 września 1965 w Damaszku) – syryjski lekarz, polityk i wojskowy, od 2000 roku prezydent Syrii i przywódca Partii Baas.
Nowy!!: Anisa Machluf i Baszszar al-Asad · Zobacz więcej »
Buszra al-Asad
AnisąMachluf i braćmi Buszra al-Asad (ur. 1960 w Kairze) – córka prezydenta Syrii Hafiza al-Asada.
Nowy!!: Anisa Machluf i Buszra al-Asad · Zobacz więcej »
Damaszek
Nocna panorama Damaszku Meczet Umajjadów w Damaszku Meczet Umajjadów w Damaszku Damaszek (transkr. Dimaszk) – stolica Syrii położona w południowo-zachodniej części kraju, drugie co do wielkości (po Aleppo) miasto Syrii – 2 079 000 mieszkańców (2019), cała aglomeracja – ponad 2,8 mln mieszkańców (2008).
Nowy!!: Anisa Machluf i Damaszek · Zobacz więcej »
Dubaj
Dubaj (arab. دبي, trl. Dubayy, trb. Dubajj) – największe miasto w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.
Nowy!!: Anisa Machluf i Dubaj · Zobacz więcej »
Francja
Francja (IPA), Republika Francuska – państwo, którego część metropolitalna znajduje się w Europie Zachodniej oraz częściowo w Europie Południowej (Oksytania, Korsyka), posiadające także zamorskie terytoria na innych kontynentach.
Nowy!!: Anisa Machluf i Francja · Zobacz więcej »
Hafiz al-Asad
Hafiz al-Asad (حافظ الأسد; ur. 6 października 1930 w Kardasze, zm. 10 czerwca 2000 w Damaszku) – syryjski wojskowy i polityk, minister obrony w latach 1966–1972, premier w latach 1970–1971, prezydent Syrii sprawujący władzę autorytarnąw latach 1971–2000.
Nowy!!: Anisa Machluf i Hafiz al-Asad · Zobacz więcej »
Latakia
Latakia (arab. اللاذقية Al-Lazikijja, łac. Laodicea ad mare) – jedno z ważniejszych miast portowych w Syrii.
Nowy!!: Anisa Machluf i Latakia · Zobacz więcej »
Mahir al-Asad
Mahir al-Asad (ur. 8 grudnia 1967 w Damaszku) – syryjski wojskowy i polityk.
Nowy!!: Anisa Machluf i Mahir al-Asad · Zobacz więcej »
Nauczyciel
Alphonse de Neuvilla (XIX w.) Nauczyciel (r.ż. nauczycielka) – rodzaj specjalności zawodowej, wykonywanej przez specjalistę przygotowanego do prowadzenia pracy dydaktyczno-wychowawczej w instytucjach oświatowo-wychowawczych, która bywa uważana za jeden z zawodów zaufania publicznego; według innych źródeł – osoba posiadająca potwierdzone osobiste predyspozycje i kompetencje, poparte kierunkowym wykształceniem wyższym oraz przygotowaniem pedagogicznym i zawodowym do nauczania formalnego w oświacie.
Nowy!!: Anisa Machluf i Nauczyciel · Zobacz więcej »
Syria
Syria (trl. Sūrijā, trb.), nazwa oficjalna: Syryjska Republika Arabska (ar. الجمهورية العربية السورية, trl. Al-Ǧumhūrijja ăl-ʿArabijja ăs-Sūrijja, trb. Al-Dżumhurijja al-Arabijja as-Surijja) – państwo arabskie na Bliskim Wschodzie.
Nowy!!: Anisa Machluf i Syria · Zobacz więcej »
Wojna domowa w Syrii
Wojna domowa w Syrii – trwająca od 2011 wojna domowa między siłami wiernymi prezydentowi Baszszarowi al-Asadowi a zbrojnąopozycją. W 2011 w Syrii rozpoczęło się antyrządowe powstanie. Jego przyczynąbyły autorytarne rządy Baszszara al-Asada. Inspiracjądla Syryjczyków do protestów, a następnie zbrojnego wystąpienia były udane rewolucje w Tunezji, Egipcie oraz wojna domowa w Libii (tzw. arabska wiosna). Pierwsze protesty na fali tunezyjskiej rewolucji miały miejsce 26 stycznia 2011. Powstanie wybuchło 15 marca 2011, kiedy odbyły się wielotysięczne demonstracje w różnych syryjskich miastach. W reakcji na demonstracje władze syryjskie nakazały siłom bezpieczeństwa krwawo tłumić powstanie, w wyniku czego ginęły setki cywilów w całym kraju. W miastach ruchowi oporu odcięto dostęp do wody oraz elektryczności. Ponadto siły bezpieczeństwa konfiskowały dobra cywilne oraz żywność. 3 lutego 2012 rozpoczął się największy szturm na miasto Hims. Armia atakowała rakietami, pociskami moździerzowymi oraz czołgowymi dzielnice mieszkalne, w wyniku czego śmierć poniosło kilkaset cywilów. Wydarzenia te wzbudziły oburzenie opinii międzynarodowej, jednak z powodu ponownego weta Rosji i Chin na forum Rady Bezpieczeństwa ONZ nie została przyjęta rezolucja potępiająca reżim Asada. 21 marca 2012 RB ONZ przyjęła sześciopunktowy plan pokojowy projektu Kofiego Annana, mający na celu zakończenie konfliktu. W wyniku mediacji wysłannika ONZ plan ten poparł Baszar al-Asad oraz arena międzynarodowa łącznie z Rosjąi Chinami, blokujący do tej pory wysiłki na rzecz pokoju. Na przełomie marca i kwietnia 2012 armia krwawo pacyfikowała obszary oporu na terenie całego kraju. Mimo tego Baszar al-Asad zgodził się na 10 kwietnia 2012 w ramach planu Annana zawiesić broń. Oficjalnie zawieszenie broni weszło w życie 12 kwietnia 2012. Jednakże de facto rozejm nie był respektowany przez siły rządowe, a w efekcie także przez rebeliantów. Ponadto reżim nie wypełnił żadnego z sześciu punktów planu Annana. W ramach tego planu wysłano do Syrii obserwatorów tworzących misję UNSMIS. Jednakże liczba 300 obserwatorów w szczytowym momencie okazała się niewystarczająca, by sprawnie monitorować sytuację w Syrii. Z czasem reżim dopuszczał się coraz większych pogwałceń rozejmu, czego punktem kulminacyjnym była masakra w Huli 25 maja 2012. Jednak w Syrii doszło do eskalacji przemocy do tego stopnia, iż 16 czerwca 2012 zawieszono misję obserwacyjnąONZ. Powołana grupa kontaktowa uchwaliła na konferencji genewskiej z 30 czerwca 2012 zasady transformacyjne po zakończeniu konfliktu, jednak nadal nie było wiadomo jak go rozwiązać. Doprowadziło to do kolejnej masakry pod Hama, gdzie 12 lipca 2012 siły rządowe wraz z alawickąmilicjąszabiha zabiły 150 osób. Punktem zwrotnym w wojnie domowej było użycie broni chemicznej na wielkąskalę przez jednąze stron, w Ghucie 21 sierpnia 2013, w wyniku czego zginęło kilkaset osób. W wyniku użycia broni niekonwencjonalnej arena międzynarodowa rozpoczęła przygotowania do interwencji międzynarodowej pod przewodnictwem Stanów Zjednoczonych, jednak głębokie podziały społeczności międzynarodowej spowodowały, iż kryzys zdecydowano się rozwiązać dyplomatycznym planem zniszczenia syryjskich arsenałów przez inspektorów Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej. W tym celu 27 września 2013 Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję nr 2118 wzywająca do zabezpieczenia i zniszczenia syryjskiego arsenału chemicznego oraz przedstawiającąplan wykonania misji. W październiku 2013 Syrię wizytowali inspektorzy OPCW, natomiast broń chemicznąz Syrii zaczęto wywozić na przystosowanym do tego duńskim i norweskim okręcie w styczniu 2014.
Nowy!!: Anisa Machluf i Wojna domowa w Syrii · Zobacz więcej »
1930
Bez opisu.
Nowy!!: Anisa Machluf i 1930 · Zobacz więcej »
2016
Bez opisu.
Nowy!!: Anisa Machluf i 2016 · Zobacz więcej »
6 lutego
Bez opisu.
Nowy!!: Anisa Machluf i 6 lutego · Zobacz więcej »
